ΤΟ ΛΙΩΜΕΝΟ ΠΑΓΩΤΟ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

Λοιπόν δεν θέλω να μαγαρίσω αυτό το Σαββατοκύριακο με θλιβερές ιστορίες.

Για μουχλιασμένα νεοδημοκρατικά πάρτι των ζόμπι - που αν είχαν λίγη τσίπα θα έπρεπε να μετονομάσουν τη σημερινή συνέντευξη τύπου "ετήσιο μνημόσυνο",να μοιράσουν κονιάκ,σοκολατένια ελίτσα,κουλουράκι,πικρό καφέ και κόλυβο σε φακελάκι με φωτογραφία Καραμανλή...

Για αναδιάρθρωση χρεών κι αναπροσαρμογή αρμοδιοτήτων υπουργών...

Για τις επόμενες δράσεις ενάντια στον στρατό κατοχής ΕΕ-ΔΝΤ...

Για τους τραμπουκονταλικέρηδες που παίζουν κλέφτες κι αστυνόμοι στα διόδια των εθνικών οδών...


Δεν θέλω σήμερα ν' ακούω και να βλέπω ό,τι καίει το μυαλό μου - ίσως γιατί καίγομαι με 36 βαθμούς,ξαφνικά τέλη Σεπτέμβρη χτυπάει καλοκαίρι έξω κι η μνήμη φέρνει στραφτάλισμα ήλιου πάνω στο κύμα..
Είναι κι αυτή η συνήθης τρικυμία μέσα μου,αγκάθι η ταξιδιάρα ψυχή,με την πρώτη ευκαιρία αφήνει λιμάνια και νηνεμίες κι ανοίγεται φευγάτη στις μεγάλες θάλασσες,πάντα αλλού λέμε!

Φταίει οφίλος μου ο Μπ. που τηλεφώνησε χτες να μου πει πόσο υπέροχα είναι στον Αρμενιστή,λάδι η πενταγάλανη θάλασσα,μέτρησε οχτώ άτομα στην παραλία,προλαβαίνω να πάρω ελικόπτερο κι ένα μπουκάλι κρασί,πήραν το πρωί ολόφρεσκα λαυράκια απ' την τράτα που γύρισε απ' το ψάρεμα στον Όρμο της Παναγιάς και θα μπει το κάρβουνο στην ψησταριά,γρήγορα να ξεκινήσω,γρήγορα...

'Ηρθαν οι ακρογιαλιές και γέμισαν την Αθήνα βουτιές,Χαλκιδικές,τα νιάτα μας στα ξέγνοιαστα χρόνια,παρέες,κάμπινγκ κι όρκοι αιωνιότητας,φιλίες μπουκάλια αδειανά μ' υποσχέσεις ώς τον πάτο,ολονυχτίες,τσιμπούσια,κιθάρες δίπλα σ' αναμμένες φωτιές-κι εμείς ξαναμμένοι όλα να τα μάθουμε και να τα προλάβουμε,τραγούδια,αγκαλιές,χοροί,ξαστεριές -η αγάπη,παλάτι χτισμένο στην άμμο που θα ξεβράσει το κύμα του Σεπτέμβρη της απώλειας...

Γέλια,παιδιά είμαστε,18άρηδες,μετράμε γαλαξίες βράδυα αξημέρωτα στους ουρανούς,μακροβούτια,μ' αγαπάς-σ'αγαπώ,να βρω ώρες να επιμηκύνω το 24άωρο που δεν μου φτάνει να στα πω όλα,δυνατά τη μουσική,ανεβαίνω ψηλά και δεν ζαλίζομαι,όλος μου ο κόσμος μια παρέα,μεγάφωνες καρδιές αντιλαλούν τριγύρω- η ευτυχία θάναι αυτό!

'Ολα τα θυμάμαι,τίποτα δεν ξεχνώ,είναι το πιο τρυφερό κομμάτι στη μνήμη.
Σε κάθε δυσκολία της ζωής,σ' όλες τις αναποδιές,σ' όλα τα σταυροδρόμια,τις παλιές παρέες ανακαλώ να ρωτήσω κι απάντηση να πάρω για ποιο δρόμο να περπατήσω,κι αν βγει λάθος,προσπάθεια ξανά,πίστη στο μέλλον,αυτή είναι η παλιά υπόσχεση,δεν πάμε πίσω-μόνο μπροστά,να κρατήσω την ορμή και την αφελή σιγουριά εκείνης της ηλικίας,δύναμη παίρνω μην χαθώ,η ομορφιά θα ξανάρθει,οι καλύτερες μέρες ξημερώνουν- έτσι νομίζαμε τότε,έτσι θα είναι πάντα.

Να,κάτι τέτοιες ιστορές μελομένες έρχονται όταν έχει κάψα το φθονόπωρο,όταν στη δίνη μιας ατμόσφαιρας κατάρρευσης έρχεται κι ιδρώτας,στην Αθήνα της μαυρίλας (Κακλαμάν αμάν!,φασίστες,γκετοπλατείες,μαφίες παρανόμων,ασκόπως λεηλατούντες) , Θεσσαλονίκη της καφρίλας (Ψωμι-άδης uber alleς,Σωτήρ και παπαδολυτρωτισμός,αραχνιασμένοι αραχτοί ελεεινοανικανότητας δικαιωμένοι της ψήφου),το μίσος στην Ελλάδα με την παύλα - - - -...τί είναι αυτό; - - - -παύλα,το ιατρικό ανακοινωθέν δείχνει το καρδιογράφημα,η παύλα δηλώνει προφανώς ο ασθενής τίναξε τα πέταλα κι αποχώρησε του μάταιου κόσμου μας..

Το τέλος,η ταινία που θα κόψει πολλά εισιτήρια φέτος.
ΤΟ τέλος,the end.
Η τελκή λύση θαρθεί σε θερμοκρασίες βρασμού,άκου 36 τέλη Σεπτέμβρη,45 τον Οκτώβρη,75 το Νοέμβρη,όλα να καούν,όλα να λιώσουν.
Αν με ρωτάτε θάθελα η καταστροφή να έρθει όχι με καύσωνα,αλλά με παγωνιά διαρκείας...να ξυλιάσουμε...χιονοθύελλα...όλα πάγος -80 βαθμοί και ΤΕΛΟΣ!..επιτέλους λυτρωτική σιωπή...να θυμηθώ τη στιγμή πριν,μια σκέψη για τη ματαιότητα όλων (οι αντιπαλότητες,οι κακίες,οι μοχθηρίες,οι εγωισμοί,η ανωριμότητα να μάθουμε να ζούμε για το κοινό καλό)...μια σκέψη και πριν το τέλος τί ν' άξιζε για τελευταία επιθυμία...φυσικά μαζί σου,μωρό μου θα σ' αγκαλιάσω στο τελευταίο φιλί να φύγουμε ευτυχισμένοι...

Μακάβριες ονειροπαγίδες.
Θα με πείραξε η ζέστη.
Και μού 'λεγες,μη βλέπεις Αντώνη Σαμαρά Σαββατιάτικα,δεν θα το αντέξεις.
(Τί είπε ο κυρ-Αντώνης τού νέου ήθους,τού νέου λόγου,τής νέας πρότασης εξουσίας κι ελπίδας;...'Οτι ο Ψωμιάδης είναι πηγή έμπνευσης για το λαό,με το παράδειγμα της ζωής του,το πρωσοποκεντρικό..απλά μαθήματα παλαιοντολογικής Μαυρογιαλούρειας κοπής,αισχρού λα'ι'κισμού...κι ο Ραφηνοξάπλας χαλαρωμένος κι απλωμένος στην καρέκλα,χαμογελά και χειροκροτεί με ύφος "φέρτε μου τώρα και την πιατέλα με τις παντσέτες!"...)
Άστο,αφού με χαλάει,άστο!

Μπορεί και να συνέλθω...θα δροσίσει κάποτε.
Μπορεί και να κλείσω την τηλεόραση...να είχα μιαν ακτή κοντά και να βουτούσα πάλι όνειρα!...
Πότε είπες μπορούμε να την κοπανήσουμε για μικρό ταξιδάκι;