ΣΥΝΤΑΓΜΑ-ΚΕΡΑΤΕΑ-ΣΚΟΥΡΙΕΣ,ΜΙΑ ΜΟΛΟΤΩΦ ΔΡΟΜΟΣ

Μιλώ για τ'αυτονόητα - νομίζω.

Ποιος έχει δίκιο και σε ποια παγίδα χάνεται.

-----------------------------------------------------------------------------

Στο Σύνταγμα των Αγανακτισμένων.
Θα έπρεπε να κατέβει κόσμος;
Μα,εννοείται!
Λαίλαπα,δεν είναι ζωή πια,μια εκδικητική τυραννίδα μέτρων συνταράσσει όποιο κοινωνικό στρώμα ήθελε να μείνει τίμιο,με καθαρή κι ήσυχη συνείδηση,συντεταγμένα εντός των πλαισίων
-όλοι,πλην κλεπτοφορολαμόγιων!
Η εξαθλίωση.
Υπερχρέωση,τραπεζική καταλήστευση.
Οι αμείλικτοι όροι στην οικονομική μας ασφυξία.
Κι απέναντί μας,οι απόλυτοι εκτελεστές γραφειοκρατικών χρηματοπιστωτικών διαταγμάτων,οι ευθυνόφοβοι πολιτικοί ανεγκέφαλοι,οι ντροπιασμένοι κι αμετανόητοι  αλαζόνες τής Εξουσίας.
Να κουνούν επικριτικά το χέρι,κυνικοί,προκλητικοί,κήνσορες Βενιζέλοι και τιμητές Πάγκαλοι,δωρητές τής εξαχρείωσης,διεφθαρμένοι ώς το μεδούλι.

Η Φυλή
 στούμπωσε,τα Σκουπίδια δεν είναι χωματερές πια,
στην Κερατέα λοιπόν
-γρήγορα,μακριά,με ημίμετρα περιβαντολλογικών προτεραιοτήτων κρυμένα σε νομικίστικες παρεκβάσεις,βιαστικές ρήτρες προστασίας,στοιχειώδη έλλειψη αξιόπιστων μελετών,αφανείς όρους και,σχεδόν χαριστική αδειοδότηση των ίδιων συμφερόντων χρόνια.
Να μην αντιδράσει ο κόσμος που χρεώνεται τη διαπλοκή μιας βρώμικης 40ετίας;
Στην προφανή αδυναμία ολοκληρωμένων σχεδίων κι απούσα κάθε ενημέρωση των πολιτών για τη συνευθύνη και συμμετοχή τους σ' ό,τι αναδιαμορφώνει το μέλλον τους.

Ακόμα χειρότερα,στη Χαλκιδική.
Εν κρυπτώ,χαριστική παραχώρηση παρθένου δάσους.
Τζάμπα σχεδόν,με αποικιοκρατικές συμβάσεις,εν λευκώ κυριαρχία εταιρειών κατασκευαστικών κολοσσών μεταλλείων.
Στο δίλημμα αν αξιοποιούνται κοιτάσματα χρυσού με συμβατό τρόπο στο περιβάλλον κι ενώ η προφανής ιστορικά και πρακτικά απάντηση είναι Όχι,δε νοείται "φιλική" εξόρυξη,παρά μόνο μετριασμός των επιπτώσεών της κι οικονομικά ανταλλάγματα,το Κράτος επέλεξε πρόχειρα,βιαστικά κι αξιοθρήνητα να δωρίσει,κυριολεκτικά Γη και Ύδωρ.
Μέσα στην κρίση,ο θλιβερός Παπακωνσταντίνου (τού σοσιαλιστή Γιώργου,προστάτη τής Πράσινης Ανάπτυξης βεβαίως βεβαίως...),χωρίς έγνοια και συναίσθηση για την προφανή σύνθλιψη εδάφους,υδροφόρου ορίζοντα και βιοποικιλιών,με απόλυτη υπαλληλική υποταγή στο Επενδυτικό όραμα,ξεκάθαρο κατασκευαστικό "δωράκι"-σήμα,χαριστική βολή για κρανίου τόπους.
(δείτε σειρά ντοκυμαντέρ Εξάντα-Γιώργου Αυγερόπουλου για τις εταιρείες χρυσού)

------------------------------------------------------------------------------

Αυτά τα προφανή,που θα έπρεπε να γίνουν αφορμές να συνειδητοποιήσει όλη η κοινωνία πως θέλει κόπο,νέα διανόηση,άλλον τρόπο,νέα διοίκηση για να φτιαχτεί η πατρίδα εξ'αρχής,ν'αναδημιουργηθεί το κράτος,οι θεσμοί να γίνουν αφορμή επιστροφής σε άδολη δημοκρατία συμμετοχικότητας,να καταλάβουμε πως η μόνη ελπίδα επιβίωσης για την Ελλάδα είναι μέσω αληθινά φιλικής στον τόπο,το περιβάλλον,αναδημιουργίας,μ'επιστημονική συστράτευση,αρχιτεκτονικές ιδέες,σύμπραξη φορέων,τεχνοκρατών κι επιχειρηματικών κοινοπραξιών μακριά τής φθαρμένης διαπλοκής και τη λα'ι'ική κινητοποίηση με γνώση για πρακτική υπέρ,όντως!,βωμών κι εστιών....

...Αλλά
-το παιχνίδι τού Κακού πέρασε περίπατο,χαθήκαμε πριν ξεκινήσουμε,καταπατήθηκε το δίκαιόν μας αίσθημα από μετρίους,ασήμαντους κι ανίκανους,πριν γίνει πλειοψηφικό ρεύμα,αλλαγή νοοτροπίας,ξεσηκωμός και ποτάμι οργής
-κι επιστρέψαμε άφωνοι επί τού καναπέως,συντετριμένοι.

Γιατί;

---------------------------------------------------------------------------------------

4 νεκροί,καμένοι στην τράπεζα τής οδού Σταδίου.
Κατεδαφισμένο κέντρο τής Αθήνας,χιλιάδες εμπορο'υ'πάλληλοι χαμένοι,οι άνεργοι τής "ιερότητας" των Συμβολισμών.

Στην πλατεία το αθώο κίνημα χαρίζει ζωτικό χώρο στους Ναζιστές,πρωτοπαλλίκαρα οι μπρατσωμένοι χρυσαυγίτες,μουτζώνουμε μαζί το Μπουρδέλο κι αφού κάποιος πρέπει να μπουκάρει μέσα και να τούς δείρει,ιδού έτοιμοι οι κασιδιάρηδες,γυμνασμένοι,ψηφισμένοι κι ερωτεύσιμοι μέγα πλήθους.

Κι άλλος χώρος
-για τους συνομωσιολόγους,τους κυνηγούς δοσιλόγων,τους ατρόμητους υπερπατριώτες,παραστρατιωτικοί βγάλαν κρεμάλες και στήσαν σκοπευτήρια για νέα Γουδιά.

Ήρθαν κι οι αργόσχολοι αντιστασιακοί εισοδηματίες,οι βολεμένοι τεμπέληδες,οι νεόπλουτοι αντιεξουσιαστές με το pin των καταθέσεων τού αφασικού στοργικού τους οικογενειακού οπλοστασίου.

Όλοι τους ουρλιάξαν δυνατά.

Σάρωσαν την πολιτική αντιπρόταση,ξεστρατίζει η συνειδητοποίηση των μαζών,ματαιώνεται η επιστροφή στην άμεση δημοκρατία,στην ανταλλαγή ιδεών,προτάσεων διαχείρησης,αυτονομίας πολιτών,μικρών κοινωνικών συνεταιρισμών ανά γειτονιά και περιφέρεια και νησί και φαράγγι,το μορφωτικό ιδεατό ξεπέφτει σε ημιμαθή κλικ στη βικιπέδεια,η πρακτική οριοθέτηση κανόνων συμπόρευσης,εργατικής αλληλεγγύης κι επίμονης δουλειάς ναυαγούν.
-όσοι μίλησαν για κόπο και τρόπο και προσεχτική προσήλωση στο νέο ήθος των ανθρώπων που θα μοχθούν και θα ονειρεύονται για να ζουν με Αξιοπρέπεια ποδοπατιούνται,καπελώνονται από τους Άναρθρους,τους Σαλεμένους,οι αυτόκλητοι οδοστρωτήρες διαλύουν κάθε Σύνταγμα,κατεδαφίζουν τα θεμέλια μιας άλλης κουλτούρας,παίρνουν τσεκούρια,σπάνε μάρμαρα,ανάβουν στουπιά,καταστρέφουν ό,τι βρουν στα τυφλά.

Στην Κερατέα,τη μέρα έχει συναυλίες,ιδεολόγοι καλλιτέχνες με βίλα,πισίνα και θέα στο πέλαγος των αισθημάτων μας (και δυο τρεις εταιρείες φοροδιαφυγής ο καθείς) και τη νύχτα μας περιφρουρούν οι επιδρομείς,αντάρτες εκδρομείς εξ Εξαρχείων,εχθρός τους ο Μπάτσος ως ιδεοληψία,ακάλυπτος στην άπλα τής θερινής ραστώνης,τάφροι στις λεωφόρους των εργολάβων,έφοδοι στους λόφους.
Βία στη βία,στη διαπλοκή των μήντια,αδηφάγα πλάνα και μετέωρα τα ερωτήματα..
....γιατί δεν εξοργίστηκε ο πολύπαθος λαός που τα αυθαίρετα έφτασαν στο κύμα,που γυμνώθηκαν δάση να γίνουν μεζονέτες εκτός σχεδίου,που λαδώθηκαν εφορίες και πολεοδομίες για να στηθούν και να βαφτισμούν "οικισμοί" δικαστικών,δικηγόρων,στρατιωτικών,συνταξιούχων ταμείων,λίγο τσιμέντο ακόμα,να μυρίζουν τα δικά μας σκατά σκασίλα μας και μακριά από μας τα σκουπίδια των άλλων.

Στη Χαλκιδική σήμερα.
Εκεί είναι δύσκολα για τα ... εύκολα επικοινωνιακά τεχνάσματα των ανελέητων κυβερνώντων.
Πραγματική ζωή,οι κοινωνίες μακριά απ'τη ζούγκλα των κέντρων,ζουν σε καλύτερες συνθήκες,έμαθαν να δουλεύουν χειρωνακτικά,να παράγουν στη γη,η καθημερινότητα είναι ανεκτή και με πιο λίγα,είναι κι η τουριστική ένεση στις θάλασσες το καλοκαίρι.
Πώς να πειστούν για την αξία να δουν Γυμνά Βουνά Πετρωμάτων,εξαφάνιση χιλιάδων στρεμάτων δάσους,πουλιά και ζώα αφανισμένα με μόνο αντάλλαγμα κακοπληρωμένη βαριά κι ανθιυγειηνή εργασία και λίγα ψίχουλα αναταποδοτικά τέλη που τούς τάζουν λίγες ντόπιες κλίκες δημοτικών προστατών συμφερόντων;
Στην πλήρη συσκότιση των μεγάλων τηλεοπτικών φερεφώνων,επιχορηγούμενων μηντιακών τεράτων απ'τους κολλητούς επιχειρηματίες,τη σιωπή για τα νομοθετικά χαριστικά φιλέτα γης,τις καταστροφικές εκχερσώσεις για μηχανήμτα κι εγκαταστάσεις και την πλήρη απουσία ελεγκτικών μηχανισμών για τις συνθήκες δουλειάς...
-ήρθαν οι αλληλέγγυοι Ρομπέν των Δασών,οι συνπάσχοντες Τιμωροί με τις κουκούλες,λοστούς,βόμβες μολότωφ και βενζίνη για τα σκυλιά/τους προσκυνημένους υπαλληλίσκους.
Φωτιά,επίδειξη επαναστατικής αγωνιστικής ανατροπής.
Και θεριεύει το ψέμα των εκλεκτών κεδίκογλων κηρύκων τού Νόμου και τής Τάξης,
αυτών που ποδοπατούν χρόνια κάθε νόμιμό μας δικαίωμα στο Αύριο.

-----------------------------------------------------------------------

Δεν απομονώσαμε τους προβοκάτορες.
Δεν πιάσαμε εμείς οι ίδιοι τα καθάρματα που κάψαν τα παιδιά στη Marfin.
Αφήνουμε χωρίς τύψεις να κρύβονται στο πλήθος οι αλήτες.
Δεν απαιτήσαμε συνδικαλισμό στοχευμένο στην αναλγησία και την αυθαιρεσία των εξουσιών επί ανωνύμων κι αδυνάτων.
Δε ζητήσαμε διαδήλωση μιαν Κυριακή,μιαν Αργία για να πάμε όλοι,μαζικά,ενθουσιώδες πλήθος αποφασισμένοι να ζητήσουμε Δουλειά κι όχι επιχορηγούμενη Ανεργία.
Δεν διαφωνήσαμε στο φασισμό των συνθημάτων κι ανεχόμασταε χαιρέκακα τον οπλισμένο στα οδοφράγματα που θα καθαρίσει για μας.
Δικαιώνουμε το δίκιο τού ισχυρού,δίνουμε όπλα για μια τυφλή σύγκρουση,απάντηση με καλάσνικωφ,μάς αρέσει να λάμπουν καλύτερα φλεγόμενοι οι απεργοσπάστες.

Ωδή στη Βία - κι απάθεια στη Βία.
Δώσαμε για πάθος χώρο στο Μίσος,πόλεμο αντί ειρηνικής συνύπαρξης.
Επανάσταση των παιδιάστικων ονείρων,αλλά χωρίς προσωπικό κόστος και καμιά σημασία κι έγνοια για το αν θα καούν δίπλα μας ποιοι,οι γέροντες,οι άρρωστοι,τα παιδιά μας χάρισμα τροφή για κελιά αγωνιστών,ισόβια,Πρετεντέρη ξέρουμε πού μένεις,σφηνάκια βότκες μετά το καθιερωμένο αγιασμό με τις μολότωφ στην Αμαλίας,ένα download και κλικ "μ'αρέσει" το indymedia,θα'ρθει ανακωχή το καλοκαίρι να πάμε για μαύρισμα Κουφονήσια.

--------------------------------------------------------------------------------

Μιλώ γι αυτονόητα
-τ'ανόητα χαμένα δίκια μας.

Στοχοποίηση συμβολική θυσία,περιδίνηση στην ερημοποίηση,αγιογράφηση τού σκοπού με λερωμένα μέσα.

Ασύντακτοι,αλλόφρονες.

Ξύπνημα ενστίκτων αγέλης.

Κι αθώοι τού αίματος
-τόσο γοητευμένα ορεγόμενοι να τρώμε τις σάρκες μας...

ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΤΡΟΜΟΣ

Ο  κύριος Θεοχάρης,γραμματέας Εσόδων τού Κράτους,έδωσε συνέντευξη στο Άγιο  Βloomberg ,όπου περίλυπος δήλωσε
... "τα έσοδα φέτος από τους φόρους δεν ήταν τα αναμενόμενα,γιατί  δ υ σ τ υ χ ώ ς ,δεν ήταν βαρύς ο χειμώνας".

Ο κύριος Μέργος,Γενικός Γραμματέας τού Υπουργείου Οικονομικών,εξέφρασε σε δηλώσεις του στην κοπή τής πίτας των Ασφαλιστών την πεποίθησή του πως
"ο βασικός μισθός στην Ελλάδα παραμένει υ ψ η λ ό ς κι αυτό αποτελεί  π ρό β λ η μ α  για την ανταγωνιστικότητα".

Μπράβο!
Άξια τέκνα τού παλιόκαιρου
-στη Μεγάλη Βρετανία κάθε χρόνο,το χειμώνα,50 χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν από υποθερμία
 μ έ σ α  στα παγωμένα σπίτια τους...
εδώ,τί κρίμα,επιζούν τα κωλογερόντια ακόμη
κι έτσι το κράτος μας δε γλιτώνει τις συντάξεις και τα ιατρικά τους έξοδα...
-και στην ολοένα κι αναπτυσσόμενη υποδειγματικά Ινδία,π.χ.,
ο μέσος μισθός αγγίζει το υπέροχο ποσόν των 10 δολαρίων το μήνα,ιδανικό ποσό ανταγωνιστικότητας που το καταδιασκεδάζουν χορεύοντας στο λαμπερό τους Μπόλιγουντ οι φαβελοπρούχοντες...
σ'αντίθεση με μας τα ρεμάλια των ρετιρέ τού δημοσίου,που καταντήσαμε νεόπλουτοι κάποτε και τώρα αυτομαστιγωνόμαστε νεόπτωχοι οι παλιοτεμπέληδες...

Σοβαρά τώρα
- είναι  κ τ ή ν η !
η Εξουσία ασελγεί στα κύτταρά τους,αφαίμαξε την ηθική τους κι αποξένωσε την αντίληψή τους ώστε να γίνουν μηχανικά οι δήμιοι/εκμεταλλευτές στην κοινωνική συντριβή μας.

Στο τέλμα τής απάθειας γιγαντώνεται η αποκρουστική τους αλαζονία και χάνονται απ'τις γειτονιές μας,δεν αφουγκράζονται την κατάπτωσή μας,ξερογλύφονται καλοπληρωμένοι ντήλερς,γρανάζια τής κάστας φρενοβλαβών τεχνοκρατικοδίαιτων πειραματιστών
-επί της καρδιάς και των μυαλών μας ολετήρες.

Σφυρίζουν τα δισεκατομύρια τριγύρω μας
-κονδύλια,προγράμματα,κεφάλαια,προτάσεις,μελέτες-
πανηγυρίζουν οι τρόικες,λυσσασμένοι κολλαριστοί καθοδηγητές τής υφεσιακής υπερεπενδυτικής (ξε)πωλήτριας Αρχής,μάς τάζουν τους Παραδείσους των Αριθμών
-κι εμείς ζούμε την Κόλαση της Ευδαιμονίας των Βρυξελλών επί των κεφαλών μας,οι μέρες δεν ξημερώνουν,οι λογαριασμοί μας δεν αντέχουν,τα χρέη μας γιγαντώνονται,τ'αποθέματα στερέψαν,η κατάθλιψη εγκαθίσταται συγγενικό πρόσωπο και τρέλα μας.

Φορολογούν ό,τι φαντάζονται να πεέφτει ρέστα απ'το πορτοφόλι μας,
ό,τι ξεμυτίζει απ'την πόρτα μας βόλτα,
ό,τι φυτρώνει στη γλάστρα μας,
ό,τι χωράει στο κάθισμα μαζί μας
-δεν αναπνέουμε πια.

Βαφτίζεται η παράνοιά τους "δίκαιο σύστημα" .
Μάς το πετούν κατάμουτρα,προκλητικά κι αναίσχυντα,
ποιοι,
οι ζάμπλουτοι γόνοι πασών των λαμογιών,
οι υπηρετούντες όλων των προμηθευτών,
οι μιζαδόροι κάθε δημοσίου έργου,
οι επιχορηγούμενοι κάθε εταιρείας επενδύσεων,
οι αχόρταγοι όλων των νομοθετημάτων
-κι είναι κι αυτοθαυμαζόμενοι,τιμητές και προστάτες μας.

Σε ντελίριο επικοινωνιακών τεχνασμάτων που τα βαφτίζουν Κυβερνητική Πολιτική,καλυπτόμενοι στη δοξολογία των κολαούζων τους μηντιαρχών,που κι εκείνοι ξεκατινιάζονται με τις ελευθεριακές μετριότητες των ευρυζωνικών δικτύων,αγωνιούντες κυνικοί στοχαστές και νονοί διατήρησης προνομιακών επιδοτήσεων,για μια καλολαδωμένη θεσούλα επικυρίαρχου στις αλλαξοκωλιές πρώτης/τέταρτης (παρά)εξουσίας τους.

Κι εμείς,αδύναμοι,καταπονεμένοι,σαλταρισμένοι,σοκαρισμένοι,άβουλοι,απροετοίμαστοι,ανερμάτιστοι,
θυμωμένοι,άφωνοι,απογοητευμένοι
 κι άστεγοι
-ώς τώρα ιδεολογικά...συντόμως κυριολεκτικά και δανειοληστρικά υποθηκευμένοι.

Κι επιρρεπείς στη σκοτεινή πλευρά μας.

Ο φασισμός,εγκατεστημένος στα κοινοβουλευτικά έδρανα,να κυνηγάει τα βράδυα ύπουλος ώς την κατάμαυρη αυγή,όποιον γουστάρει να στοχοποιεί,ατιμώρητα,άσπλαχνα,ανεμπόδιστα,αδιαμαρτύρητα.

Στα είκοσι δίνουμε καλάσνικωφ.
Στα τριάντα δαγκώνουμε διαβατήρια και τα μυαλά μεταναστεύουμε πάλι.
Στα σαράντα συνταγογραφούμε αντικαταθλιπτικά κι αγχολυτικά.
Στα πενήντα στατιστικολογούμαστε στην ουρά τού ταμείου οριστικής ανεργίας κι ανέχειας.

Έχουμε γονατίσει.

Το χειρότερο είναι πως στον μακρινό τους Πλανήτη-Εξουσία το ξέρουν,το απελπιστικότερο που νιώθουμε,φαίνεται και να το απολαμβάνουν κιόλας το πατατράκ μας.

Το διεφθαρμένο Βουλευταριάτο,υποτακτικοί διαχειριστές εντολών.
(μεσαιωνικών ιεροεξεταστών,φαραωνικών απολυτοτήτων,καταναγκαστικών τιμωριών κατακτητών).

Προφανώς,δε θα προλάβουμε να γεράσουμε ποτέ,αφού οι κουφάλες νεκροθάφτες των ονείρων και τού μέλλοντός μας θα μάς θάψουν άκλαφτους και θα μάς εγγράψουν Ανώνυμα Θύματα ενός Ακήρυχτου Παγκόσμιου Πολέμου.

Είμαστε τα περισσεύματα των Νέων Αξιών,περιττώματα δεικτών χρηματιστηριακού Ελντοράντο,οι κεραυνοβολημένοι των σπρεντς,ορεκτικό στις φαντασιώσεις των Ντόιτσε μπάνκερς,κανιβαλικά αναπτυσσόμενοι Αυτοκράτορες,να διαχειρίζονται λάγνοι στατιστικών λαθών αυτόν τον Υπέροχο Καινούργιο Κόσμο τους
-πτώματα και σερνάμενα ανθρωπάκια λεία και υποτακτικοί τους.

Ευλογημένοι.
(σκύψτε).

ΛΙΓΑ ΨΙΧΟΥΛΑ ΑΓΑΠΗΣ ΣΟΥ ΖΗΤΑΩ

Η πιο δύσκολη ερώτηση σήμερα είναι ν'απαντήσεις στη φράση "τί κάνεις;"
-αν πεις "καλά",σε κοιτάζουν σαν ούφο,αν πεις "χάλια" είναι τόσο αδιάφορο που καταντάει φυσικό.

Χάλια λοιπόν.
Χωρίς Κυριακή,χωρίς λιακάδα,χωρίς εκδρομή,χωρίς πίστη και θέληση.
Παραιτημένοι.
Καταπιεσμένοι,επιθετικοί,στρυφνοί,απαισιόδοξοι,στεναχωρημένοι,αγχωμένοι,κουρασμένοι,φοβισμένοι.

Άδειοι δρόμοι.
Σάββατο βράδυ το κέντρο τής Αθήνας μοιάζει σαν την έξοδο στο στρατό τέλη της δεκαετίας του '80,βιαστικοί άνθρωποι,κατεβασμένα ρολά,αραιά και που ένα φως,μια κίνηση,ένα τραγούδι,μια αγκαλιά,άδεια στέκια,καχύποπτα βλέμματα,δυνατά ποτά να διώξουν την αδυναμία τής χαράς,ατέλειωτες ώρες τίποτα πουθενά,παρέες σιωπές και γρήγορα σπίτι,ξενύχτι μπροστά στην οθόνη,μοναξιές κι απελπισίες δημοσία χρήση ιδιωτικού βίου αβίωτου.

Βενζίνη 1,78,πάντα μισογεμάτο ρεζερβουάρ και πάντα μακριά το ταξίδι.
Διόδια στο μυαλό πια,απαγορευμένα όνειρα,διακοπές,καλοκαίρια,ακρογιαλιές και νοσταλγίες κι ανεμελιές.
Η παιδικότητα εξορκισμένη πολυτέλεια,συντριβή και αγαθόν το βλοσυρόν,η κακία,η ζήλεια κι η εκδικητικότητα πήραν θέση στη συντροφικότητα,την συλλογικότητα και την αγαθή συνύπαρξη.

Πατρίδα στο χάος,κυνισμός,σκληρή καθημερινότητα,ανεργία καταστροφή,ξύλο στις σκιές,νύχτες απειλή,μέρες πίεση,πολτός οι μουσικές γίναν σειρήνες περιπολικά κι ασθενοφόρα,χαμένοι στην αναμονή διάλυσης,κατάπικρα ωράρια,αναδουλειά,αγωνία,πίεση,φάρμακα τέλος,μαγικές λύσεις αγνοούνται,σωτήρες χάρτινα είδωλα αυτοαναφλέγονται ασημαντότητες.

Δεν ξέρεις τί θα γίνει ούτε μια μέρα μετά.

Αύριο σαν τέρας που θα κατασπαράξει ό,τι απέμεινε ήλιος και θα σκοτεινιάσει πάλι παγωμένος χειμώνας.

Το κοινό αίσθημα αγνοείται,συγκρούσεις,αψιμαχίες,χωρισμοί,επιστροφές κουκούλι απομόνωση,σκορπίζουν οι άνθρωποι,χάνονται,κόβουν ανάσες,αγίγματα,απουσιάζουν αισθήματα,άξεστο μέλλον,αγριεμένες σχέσεις,πανικός,θυμός,κατηγόριες,ο κακός εαυτός παραληρεί,καταδιώκει το παραμύθι τής ζωής και το φέρνει εφιάλτη.

Η θάλασσα αφρισμένα κύματα,απαγορευτικό απόπλου,κοιτάζεις απέναντι και θόλωσε ώς κι ο ορίζοντας.

Ταξίδι λες,ψάχνεις τραγούδι,κάπου ν'ακουμπήσεις λιμάνι,κάποιος να σηκωθεί ψηλότερα,να σπάσει η εκκωφαντική σιωπή,να ξεγλιστρήσεις απ'το τέλμα που σαρώνει φτώχεια,απελπισία κι ανασφάλεια.

Θρύψαλα οι κυριακές,οι βόλτες,οι παρέες,οι αποδράσεις,οι αντοχές.

Λίγα ψίχουλα αγάπης σού ζητάω.

ΤΟ ΛΙΠΑΣΜΑ

Είκοσι χρονών
-πήραν καλάσνικωφ,έβαλαν βόμβες,λήστεψαν τράπεζες.
Συνελλήφθησαν,δηλώνουν πολιτικοί κρατούμενοι,ουρλιάζουν "χάσαμε τη μάχη κι όχι τον πόλεμο" και "ζήτω η αναρχία".

Κι όταν μετά 30-40 χρόνια βγουν απ'τη φυλακή,θα είναι εκεί κανείς να τούς περιμένει;
Ο κόσμος όλος θα έχει αλλάξει και χαθεί,τί θα κάνουν τότε ελεύθεροι κι ολοκληρωτικά χαμένοι;

Είκοσι χρονών
-προσπαθώ να γυρίσω πίσω εικοσιτρία χρόνια και να με θυμηθώ,τα όνειρά μου,τί σκεφτόμουν,τί σχεδίαζα,τι πίστευα και,τελικώς,γιατί προτίμησα να...ενταχθώ στο Σύστημα και να ...καταντήσω Αστός
(διαβάζω δημοφιλή μπλόγκερ και τρομάζω στο απεχθές του συμπέρασμα,να ειρωνεύεται φουσκωμένος..."βρωμοαστοί,τη μόνη χάρη που μπορείτε να ζητήσετε απ'τα παιδιά σας είναι να σάς σφάξουν με τα ίδια τους τα χέρια" )

Αυτή μοιάζει να είναι η αρχή τού νήματος
-σαλτάραμε κι αφιερώνουμε τον αδιέξοδό μας δρόμο ανεπίστρεπτο στους επόμενους,φαρμακωμένοι μίσος κι ευκολίες,παραδομένοι και παραδαρμένοι στο αδυσσώπητο κι άδικο οικονομικό πογκρόμ μιας υφεσιακής τιμωρητικής πολιτικής,στρεφόμαστε ο ένας στην καθημερινότητα τού άλλου
-με μπουλντόζα για ισοπέδωση.

...ποιος έβγαλε λεφτά;
πώς τα μάζεψε;
γιατί έχει καταθέσεις;
μηπως τα έκλεψε;
πώς φοροδιέφυγε;
τί κληρονόμησε;
γιατί έχει τζιπάρα;
τί τη θέλει την πισίνα στην αυλή;
πώς πήρε ρετιρέ διακόσια τετραγωνικά;
έκοψε ποτέ απόδειξη;
πώς τολμά και μετακόμισε απ'την ειδυλλιακή Ομόνοια στην αριστοκρατική Εκάλη;
γιατί στις διακοπές δε νοικιάζει ανήλιαγο ημιυπόγειο,αλλά προτιμά πεντάστερη deluxe σουίτα;
τί τη θέλει ο παλιόγερος τη χλιδοσύνταξη;
είναι ρετιρέ δημοσίου;
τεμπελχανάδες που ρεπάρουν απ'τη σημαία;

Ντού!
...πετάξτε τους τα μάτια έξω,ζηλέψαμε που δεν προλάβαμε να χωθούμε στο μέλι,να τα χάσουν όλοι όλα!

Φυσικά,να καεί,να καεί,το μπουρδέλο η Βουλή
-αφού τα φάγατε και προκλητικά η μάσα συνεχίζεται,οι ημέτεροι κολαούζοι των προδοτών Τσολάκογλου,οι γλείφτες,οι παρελκόμενοι τζογαδόροι,τ'αδηφάγα μήντια,τα συμφέροντα,τα λόμπι,οι εκλεκτοί πασών των εξουσιών
κι εμείς αγέρωχοι,όλοι μαζί στο δρόμο,κρεμάλες κι εκτελέσεις και λα'ι'ικά δικαστήρια.

Τώρα τελευταία πήξαμε και στους βρωμιάρηδες ξένους
που γεμίσαν τις γειτονιές μας κι έφεραν νοσήματα ξεχασμένα,διαρρήξεις κι αιθαλομίχλη από τηγανητά κρεμμύδια,μπόχα κι αηδία,άσε που μπεκρουλιάζουν,βιάζουν τις γυναίκες μας και μολύνεται η ελληνοχριστιανική μας καθαρότητα.

Ευτυχώς νησίδα αντίστασης
απαλλοτριώνονται τα κοινωνικά αγαθά ως αναφαίρετο δικαίωμα των καταπιεζόμενων τής κοινοβουλευτικής και ταξικής χούντας και... βία στη βία τής εξουσίας! ,ωραίοι κι ανεξάρτητοι πλουσιόπαιδες,κατευθυνόμενα παιχνιδάκια στα χέρια καθοδηγητών,διδακτισμός ανατροπής,θεωρητικοί ενός άλλου κόσμου που κάποτε θα γίνει εφικτός
-με τη θυσία των πολεμιστών τρόπαιο στην αντιεξουσιαστική αυθεντία τους.

Και
-φοροεπιδρομές,η ασφυξία των τραπεζοδανεικών μας ονείρων,η λεηλασία αναδιανομής εισοδημάτων,η νεόπτωχη προοπτική μας,η εξαφάνιση κάθε κοινωνικής παροχής,η ιατρική φροντίδα εξαθλιώνεται,η επιδοματική ενίσχυση εξα'υ'λώνεται,εργασιακός μεσαίωνας με μισθούς/φιλοδώρημα στη συρρικνωμένη αγοραστική αδυναμία.

Μια χώρα φλέγεται απ'άκρη σ'άκρη και κάθε θεσμός καταρρέει.

Κι είσαι είκοσι χρονών και πιστεύεις πως μπορείς να τ'αλλάξεις
-στο σκοτάδι σε μαθαίνουν "αντάρτικο",γουστάρεις γιατί σιχαίνεσαι όσα αποστειρωμένα έμαθες,εγκαταλείπεις τους αρτηριοσκληρωτικούς νόμους και τις διεφθαρμένες αρχές μιας ρυπαρής ψευτοδημοκρατίας,για τη μαγική εικόνα,την αναρχία,για να γκρεμίσεις τον καπιταλισμό,για την ισότητα και την ελευθερία,για να εκδικηθείς τον μπάτσο που σκότωσε τον κολλητό σου ένα βράδυ στα Εξάρχεια,για να νιώσεις πως ανήκεις κάπου,για να βρεις διέξοδο,για να μη φοβάσαι πως το μέλλον σου είναι να καταντήσεις φοβισμένο ανθρωπάκι.

-κι απέκτησες την Εξουσία τού Τρόμου.

Διδακτικό
-άλλωστε τριγύρω σου ερείπια,ουρλιαχτά στα μικρόφωνα,χυδαιότητα στα σχόλια των κοινωνικών δικτύων,απόλυτες βεβαιότητες,αλαζονικές επιθετικότητες,χτυπήματα ανήθικης αλητείας
-τελειωμένοι εντός με λέξεις / αρρωστημένοι εκτός,με γροθιές,μαχαιρώματα,εκρήξεις,συμμορίες.

Και ψηφίζεις συνειδητά φασίστες.

Γυρίζω πίσω.
Είκοσι χρονών.
'Ο,τι  θυμάμαι,τραγούδια,παρέες πολύβουες,αγκαλιές γαληνεμένες,πίναμε και γελούσαμε,μιλούσαμε πάντα σε χάρτες για ταξίδια κι ανοιχτά σύνορα η φαντασία μας,να τα μάθουμε όλα,ορίζοντάς μας το παντού,σφουγγάρια ν'ακούμε,να διαβάζουμε,να γνωριστούμε,παιδιά τού πλανήτη γη,λαοί,έθνη,θρησκείες,έθιμα,παραδόσεις,κουλτούρες,όλα να τα προλάβουμε,όλα να τα γευτούμε τα μονοπάτιά των κόσμων,μυαλό καθαρό,κάθε διαφορετικότητα ευπρόσδεκτη στη μεγάλη μας βόλτα
-στη νιότη μας.

Έρωτες,καλοκαίρια,ποίηση,βιβλία,σινεμά,θέατρα,συναυλίες,ανάσες,διακοπές
-και τα πρώτα άγχη,οι αναποδιές,οι ευθύνες,οι σχολές,οι δουλειές,όρκοι πίστης στις φιλίες που θ'αντέξουν στον αμείλικτο χρόνο,δάκρυα,χωρισμοί,μνήμες φωτογραφίες,αναμνήσεις κιθάρες σ'αμμουδιές,μάτια μουσικές,χάδια φεγγάρια,ουτοπίες στις ακροθαλασσιές
-η αγάπη θα κερδίσει.

Χτες.
Σήμερα;
Είκοσι χρονών.
Το δίκιο τού Αίματος.

Πόλεμος
-λίπασμα καμένες ψυχές,στειρωμένα μυαλά.

Τί θλίψη,ποια τρέλα,πώς τα έχουμε χάσει όλα,πόσος καημός συλλογικής αποτυχίας
-και δεν αναγνωρίζω τριγύρω κανέναν να ξεφεύγει απ'το σάλεμα!

Χρειαζόμαστε σκέψεις,σιωπές και χρόνο
-συλλογιζόμενοι για το αφόρητο Μέλλον που πρέπει να τού προσδώσουμε σκοπό,αλήθειες και,ει δυνατόν,ελπίδα.

Αφού τα παιδιά χαθήκανε στα παραμύθια μας,καιρός ν'αλλάξουμε μύθο.

Δεν ξέρω τί άλλο πια,μακάρι να γνώριζα με ποιον τρόπο και σε ποιους ν'ακουμπήσω να γίνει ένα βήμα μπροστά ξανά...