ΣΤΑ ΙΔΙΑ,Τ' ΑΝΙΑΡΑ ΜΑΣ ΤΙΠΟΤΑ...

Οι απίθανοι υπουργοί μας έχουν την πολυτέλεια να καυγαδίζουν,χαρακτηριστική η κατινιά σ' αργόσχολους- εδώ ο κόσμος καίγεται κι οι, κατά τα άλλα "σύντροφοι" Ρέππας/Ραγκούσης , κάνουν σα μωρά που πατάνε κάτω με πάταγο το πόδι και τσιρίζουν το Εγώ τους... για το ποιος δικαιώθηκε από τί,κανείς δεν καταλαβαίνει...-
την ώρα που έχουν πάλι εκτροχιασθεί οι Δαπάνες τού Κράτους...δηλαδή τζάμπα κόβουν μισθούς και συντάξεις,άδικα κλείνουν μαγαζιά και χάνονται δουλειές...το υπερτροφικό μας Δημόσιο συνεχίζει να τρώει,σε ακατάσχετη μάσα,το συλλογικό μας Αύριο
- συνεχής αύξηση δαπανών σημαίνει πως κι αυτοί οι κυβερνώντες είναι ανίκανοι κι άχρηστοι για τη δουλειά που ανέλαβαν, ή δεν τους νοιάζει να περιορίσουν το τζαμπαραλίκι το δικό τους και των βασικών ψηφοφόρων τους, ή δεν τολμούν φοβισμένα ανίδεα ανθρωπάκια να τα βάλουν με το ιερόν Τέρας που τούς εξέθρεψε χρόνια βασιλικά,αγόγγυστα και νεόπλουτα
-συνεχής αύξηση δαπανών σημαίνει κοινώς και θα μπατιρίσουμε και θα διαλυθεί ασκόπως (ή επί τούτου;) κάθε εργασιακή μας δυναμική ελέω υπερφαγίας κι αμέριμνης ξαπλασπατάλης των "αγνώστων" κρατικοδίαιτων,χωρίς ελπίδα καμιά
- και ο μεγαλοπρεπής Ευάγγελος να μάς θυμίζει κάθε τρεις και λίγο πως δεν ήθελε να γίνει υπουργός,χάρη μάς κάνει,ξύπνησε ένα μαύρο πρωινό μας και τον τσίγκλισε το καθήκον της εθνικής ανάτασης,ευγνώμονες ας είμαστε εμείς οι πτωχοί παρακατιανοί που μπλέχτηκε,για την αυτοθυσία του συγκινημένοι και να δηλώνει κι ο ίδιος για τα μέτρα που μας παίρνει "πόσο παράλογα είναι!"....σχιζοφρένεια ή κανονικό δούλεμα;

Σχετικό με το υπέροχο Δημόσιο...μην ετοιμάζεστε για να πάτε εις τη νήσο Μήλο με αεροπλάνο...έκλεισε ο αερολιμήν διότι έπαθε καρδιακή προσβολή ο μοναδικός του πυροσβέστης...ε!,απλό,έκλεισε το αεροδρόμιο αφού απαγορεύεται να λειτουργεί χωρίς πυροσβεστική δύναμη...(τον έναν!)... μέχρι να βρεθεί αντικαταστάτης του...να το σχολιάσω ή να βάλουμε όλοι μαζί τα κλάματα;...
....την ώρα που οι ευτυχείς αρμόδιοι κομπορημονούν που φέτος υπήρξε άλμα τουριστικής ανόδου,16μιση εκατομύρια μάς ήρθαν,αύξηση εσόδων κοντά στο 16%...- πόσοι απ' αυτούς με τα όσα τράβηξαν θα γίνουν αληθινοί διαφημιστές μας και θα καλέσουν και φίλους τους εδώ;...με την κατάντια παροχής πανάκριβων,ημιάθλιων παροχών θα παθαίνουν εγκεφαλικά και καρδιακά στην προοπτική να ξαναζήσουν το μύθο τους...άσε εμάς τους ιθαγενείς...μέτρησα τρεις βδομάδες οδικώς,βενζίνες και διόδια 470 ευρώ παρακαλώ...
(και μια εικόνα αγυρτίας εις ανάμνησιν ωραίου ελληνικού θέρους κυρ Γερουλάνο μας...
στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας έχω τηλεφωνήσει στο λιμενικό γραφείο και με προτρέπουν να επιλέξω για την Κέρκυρα εισιτήριο μ' επιστροφή για να έχει κι έκπτωση 30%...φτάνοντας στα εκδοτήρια,κλασικός έλλην,με φραπόγαλο και τσιγαράκι μού θέτει το θέμα,ειρωνικά κι αντρίκια..."βλέπεις αγορίνα αυτό το φέρι;φεύγει σε δέκα λεπτά,αν θες κανονικό εισιτήριο,να στο βγάλω,αν θες τζιριτζάτζουλες,περίμενε το επόμενο σε δυο ώρες και βρες την έκπτωση με την ησυχία σου"...
welcome Greece και ποτέ ξανά φαντάζομαι...)

Ευτυχώς ξαναρχίζει κι η αγωνιστική σεζόν αντίδρασης των μαζών -
πάμε ξανά μαζί,όλοι στους δρόμους της οργής -
πρεμιέρα στη μάνα Σαλονίκη,οι στρατοί ετοιμάζονται για το ετήσιο πανηγύρι δακρυγόνων στην πλατεία ΧΑΝΘ,την βαρετή ώρα των επαναλαμβανόμενων,ανούσιων κι ανεδαφικών ξύλινων εξαγγελιών για την Ανάπτυξη της οικονομίας,που νά'τη πετιέται,νά'το το φως στο τούνελ,νά'τοι οι μάγοι επενδυτές...τόσα λόγια χωρίς έργα πρακτικά γι αντίκρυσμα,τόσα έξοδα χωρίς προοπτική,τόσο ξύλο χωρίς ουσία αντιπαράθεσης,πάμε ταλαίπωρα πούλμαν αγανακτισμένοι ξεκινάτε,σε μια βδομαδούλα σφύριγμα έναρξης μολοτοφκυνηγητικής περιόδου,επίδειξη αντίστασης και πάλης ενάντια στη χούντα των υποτακτικών της τρόικας-

-το ημερολόγιο θα γράψει Σεπτέμβρη κι αρχίζει ο βαρύς καιρός εθνοπαραφρόνων,το μόνο σίγουρο,δεν θα πλήξουμε,θά'μαστε βέβαια κλεισμένοι στα σπίτια με σουβλάκια ΦΠΑ 23%,τις τιμές σε άνοδο και τις αποδείξεις σ' αναζήτηση,ευκαιρία να ξαναβγεί κατσαρόλα και τσελεμεντές,μαγειρική κατ' οίκον να χαζεύουμε τ' ανδραγαθήματα των επαναστατημένων ποπολάρων και πώς φεύγει το τροπικό μαύρισμα των σχολιαστοπρετεντέρηδων και να σπάμε τα πλακάκια και τα μάρμαρα της πολυκατοικίας για συμπαράσταση στο άσυλο ανιάτων εξεγερμένων αφασικών,σφραγιδοφοιτητάκια εν καταλήψει και πλήρη συγχήσει με πολιτικάντικη στήριξη των αφισοκολλητών τού εμφυλίου στο επίμονο αυτοκτονικό εθνικό μας τέλμα...

-κεφάλια μέσα και φύγαμε,διασκέδαση φλαμπέ,μαζέψτε τις ξαπλώστρες και ξαναστήστε τις κρεμάλες...Ζήτω!Ζήτω!Ζήτω!

ΜΙΑ ΦΥΣΑΡΜΟΝΙΚΑ ΠΟΥ ΚΛΑΙΕΙ (ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΤΡΕΧΟΝΤΑ...)

Θα προτιμούσα σήμερα να μιλήσω μόνο για τον Λεωνίδα Κύρκο -
η ευγένεια και το χαμόγελό του ήταν η αφορμή να τον ακούσω,η αισιοδοξία του,το ανοιχτό μυαλό,οι ιδέες χωρίς στεγανά και τα επιχειρήματα σε κάθε σύγκρουση, η ευκαιρία μου να τον εμπιστευτώ και να είμαι κοντά του πολιτικά στο ξεκίνημά μου,παλιά,στα νιάτα μου,στα πρώτα παθιασμένα χρόνια της "αλλαγής",με άγριες αντιπαραθέσεις κι ατέλειωτες ώρες"ζύμωσης",κοκορομαχιών,πολιτικοφιλοσοφικής μπαρουφολογίας-
η πρώτη μου ψήφος με βρίσκει φαντάρο στον 'Εβρο,1989,συγκέντρωση τού ενιαίου Συνασπισμού στην κατάμαυρη Αλεξανδρούπολη,σκαστός απ' το στρατόπεδο με τα στραβά μάτια Κνίτη Επιλοχία(!),πλατεία μισοάδεια,αγωνία και παθιασμένος εγώ ν' ακούω τον ένθερμο Λεωνίδα για την απούσα Ελευθερία,την αναζήτηση της Αριστεράς της Ευαισθησίας,με το βαθύ συναίσθημα της ενότητας,τού μονιάσματος,της αδελφοσύνης και την αναγκαιότητα της Κάθαρσης και της Ηθικής της πολιτικής...
...τα χρόνια φύγανε αέρας,τα στερνά δεν τίμησαν απόλυτα τα πρώτα-αμάν αυτή η αναζήτηση ρόλου εθνικού κεφαλαίου,που παραμένει η μπανανόφλουδα για όλους τους Μεγάλους Παλαιούς -
αλλά δεν έχουν αυτά σημασία πια...σκύβω ταπεινά στο μέγεθος τού ανδρός,συνεχίζω να τρομάζω και την αντοχή να θαυμάζω για τις μνήμες των διωγμών,τού μίσους στα δίσεκτα χρόνια,στους γελαστούς απελπισμένους των μακρονήσων,στους φυλακισμένους βασανιζόμενους για τ' αδειανά πουκάμισα...
- και φυσικά να ντρέπεται το ΚΚΕ για την άθλια σιωπή του σε τούτη την απώλεια,με τη συνήθη μικρότητα και τυφλότητα τού αρρωστημένου του σταλινισμού...ούτε μια κουβέντα αποχαιρετισμού...εκδικητικοί...φτηνοί και νάνοι ηγέτες τού τίποτα...

Στο μεταξύ ξαναείδα αυτές τις μέρες το στρατόπεδο που σάς έγραψα στην αρχή...σ' έκτακτο δελτίο ειδήσεων για τη φωτιά που ρήμαξε τον 'Εβρο...εκεί υπηρέτησα,μεταξύ Φερρών και Καβησού,στο 561 τάγμα πεζικού έμεινα 15 απ' τους 20 μήνες θητείας...τότε στα χρόνια με τις συνεχόμενες εκλογές (για να πετύχουμε Πρωθυπουργό Μητσοτάκη τρομάρα μας!)...είκοσι χρόνια έχω ν' ανέβω εκεί...στην Γκατζολία (συγγνώμη,αλλά έτσι τη λέγαμε όσοι ταλαίπωροι φαντάροι βρεθήκαμε 8 ώρες δρόμο με τα ΚΤΕΛ απ' τη Σαλονίκη...και πάλι καλά,χαμηλά εμείς...τί να πουν και οι "πινέζες",όσοι ανηφόριζαν ώς το τέρμα τού χάρτη μετά το Σουφλί και την Ορεστιάδα)...θέλω πολύ να ξαναπάω,να ξαναδώ τ' ανόθευτα μέρη των ωραίων δυσπρόσιτων κουρασμένων ανθρώπων,να ψάξω για σημάδια απ' τη θητεία χωρίς την "αγχωμένη μαλακία" των χακί τρελομηνών στα σύνορα...
-κάηκε το σύμπαν δυστυχώς,κινδύνεψε η παραδεισένια Δαδιά,τα έρημα χωριά εκκενώθηκαν,τα φυλάκια στο ποτάμι σ' επιφυλακή...
αμάν κάθε χρόνο αυτή η πληγή των πυρκαγιών,οι ανίκανοι φορείς δήθεν πυροπροστασίας με τ' ανύπαρκτα πετσοκομένα κονδύλια πρόληψης,η εκκωφαντική απουσία στοιχειώδους οργάνωνσης και συνεννόησης πολιτείας/δημάρχων/πολιτών,όλα αφημένα στο Τυχαίο...μέχρι και η ύπαρξη τού μέλλοντός μας...

Σκασίλα των Μέσων όλα αυτά,μάς πρήξαν από χτες,κάνουν πάρτυ τα Μήντια για τη συγχώνευση Alpha-Eurobank,χαρές και γλέντια με τα καλπάζοντα χρηματιστήρια,να και τα κεφάλαια των περιβόητων Καταριανών να εξαγοράζουν τον ξεθωριασμένο μας εγωισμό...
- σκασίλα μας και μας για τα οικονομολαμόγια,μετοχές,κεφάλαια και καταθέσεις δεν έχουμε,αλισβερίσι και θεσούλα δεν ζεσταίνει κανένας για μας,μόνο κάρτες και χρέη πληρώνουμε...να πουν να χαρίσουν καμιά δόση για να γιορτάσουμε μαζί με τους ΛατσηδοΚωστόπουλους...μάλιστα!,να τον ευλογήσω το γάμο κι εγώ...

Γενικώς,πρώτη μέρα επιστροφής και στη δουλειά και ζαλισμένος κι είρων χορτασμένος διακοπών απέναντι σε μια καθημερινότητα που θα μάς πάρει φαλλάγγι και θα έχει και 36 βαθμούς πάλι να ξαναλιώσουμε,να μας κλείσει το μάτι η θάλασσα για μια βουτιά ακόμη το σαββατοκύριακο πριν τις θύελες των συνεχόμενων χειμώνων-

μπερδεύεται το μάτι και τ' αυτιά μας τί να πρωτοπροσέξουμε σήμερα απ' τις Ειδήσεις...

...βρέθηκε αριθμός κινητού που παρακολουθούσε τον Καραμανλή να ανήκει σε υπάλληλο της Αμερικάνικης Πρεσβείας...έλα!...τί να ήθελαν οι άσπονδοι φιλοακουστές μας...σίγουρα δεν πεινούσαν κι είπαν να βρουν έγκυρο κι  αχόρταγο να μάθουν κανά καλό βρωμεροντιλίβερι για σουβλάκια;...μήπως ετοίμαζαν κανά βιβλίο μαγειρικής για τη Masterchefερίνα Χίλαρι που θα έπαιρνε την εξουσία;

...κατακρήμνιση των βάσεων των εισακτέων στα πανεπιστήμια της α-συναίνεσης ...τα στουρνάρια έχουν πια φέιςμπουκ,τί να την κάνουν την αγωνία της μάθησης μπρος στην ευκολία των καιρών του τσατ/τουίτερ...ας είν' καλά τα κορόιδα οι γονείς που χρηματοδοτούν το χρυσαραλίκι και τις φοιτηταλλαξοκωλιές των αμέριμνων ταξιδευτών τού φρέντο...

...κι οι μακρινές εικόνες αποκάλυψης με τον τυφώνα Αιρήν στη λατρεμένη (μάταιο όνειρο να πάω!) Νέα Υόρκη γίνονται απ' ευθείας μετάδοση καταστροφολαγνείας κι οι σαλεμένοι πρώτοι διδάξαντες τηλεοπτικής υστερίας αμερικανορεπόρτερς έχουν άξιους συνεχιστές τους βλαμενοστραβελάκηδες αναμεταδοτές φόβου...πώς είσαι έντρομος που φυσάει και βρέχει στο Μανχάταν;...πιτσιλάει στη Μεσογείων βρε θηρίο;...χαλαρώστε και μην μάς ταράζετε!...μα τί λέω! - επαγγελματική τους μανία οι κραυγές,συνήθεια και δευτέρα φύσις η υπερβολή,το σαλτάρισμα,το εμπόριο πόνου και φόβου,αυτά μοσχοπουλάνε οι μικροφωνολάτρες πανικών...

...ξαναχωνόμαστε στο καβούκι τού πατροναρίσματος,της ποδηγέτησης των μαζών,χαντακωμένοι διαδικτύων συμφοράς κι αντάρας -
που να πάρει και γυρίσαμε σε κακιά εποχή και τί θ' απογίνουμε να δούμε...

μια βαθειά αναπνοή για την πιο μεγάλη Τσαγκαροδευτέρα της χρονιάς!

ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΛΛΟΥ -.

Ο δρόμος της επιστροφής είναι σύντομος
-όσα χιλιόμετρα,δε σε νοιάζουν έχοντας χάσει την αύρα της θάλασσας και τον αέρα των δέντρων,βλέπεις πάλι μπροστά σου όσα έκρυψες βαθειά στη βαλίτσα,όσα κάηκαν στο
ηλιοβασίλεμα,όσα ανακατεύτηκαν στην άμμο...
-ιδού λοιπόν  πίσω εδώ,σε περίμεναν λογαριασμοί και δόσεις και χρωστούμενα και τα έκτακτα κι αναπάντητες κλήσεις και χαιρέκακα μηνύματα πως κι άλλο καλοκαίρι πέρασε,ένα διάλειμμα ήταν κι όλη η πίκρα πάλι δικό σου ποτήρι να το πιεις ώς τον πάτο...

Ανοίγεις πόρτες και παράθυρα να μπει αέρας στο σπίτι,πεταμένα ρούχα,γεμίζεις πλυντήριο,άδειο ψυγείο φορτώνεσαι σακούλες στο σούπερ μάρκετ,γλάστρες μαράθηκαν,σκόνη δυο δάχτυλα στο μπαλκόνι,φτιάχνεις καφέ,περίλυπο ύφος και σιωπή -
τί έγινε στην Αθήνα εικοσιπέντε μέρες τώρα...πήρες μυρωδιά;...παραδέξου το... και ειδήσεις είδες κι εφημερίδα αγόρασες κι όλες οι συζητήσεις στην ακρογιαλιά και στα ουζάδικα είχαν αγωνία για το χειμώνα...
...αλλά γιατί σήμερα νιώθεις ξένος για τη ρουτίνα μιας ξεχασμένης γρήγορα καθημερινότητας που ξαναρχίζει,χάνεται το ταξίδι,άκυρο το γέμισμα των μπαταριών,πάλι ξεφλούδισες κι έφυγε το μαύρισμα κι έγινε μουτζούρα ο καιρός,ο χρόνος δε σού έφτασε,όση άδεια κι αν έτρεξε ζωή δε γίνεται-
το νησί,η βόλτα,τ' ολόγιομο φεγγάρι,τα ήσυχα σοκάκια,η σκιά κι η δροσιά στα πλατάνια,τ' απάνεμα λιμάνια,οι κρασάτες ευχές,τα πυρακτωμένα αισθήματα...
όλο το αναμνησιολόγιο κλειδώνει στο ντουλάπι,ορός για κρίσεις πανικού τού Νέου Ψύχους.

(και δεν ήταν ακριβώς ένα όνειρο αυτές οι διακοπές...την τέταρτη μέρα  μάς ήρθαν νέα άσχημα και τρέξαμε να φύγουμε για κηδεία στο χωριό και σπάσαμε και μια πόρτα απ' τ' αυτοκίνητο πάνω στη ζάλη-πώς πέφτεις πάνω σε μια ελιά με την όπισθεν στραβάδι;- και ψάχναμε σαν τρελοί να βρούμε ανταλλακτικά και ξανασπάσαμε άλλο παράθυρο πάλι απ' τ'αυτοκίνητο-είναι λες καιρός να πιστέψεις στο κακό το μάτι;- και μια βδομάδα την περάσαμε σε νεκροταφεία και παρμπριζάδικα και κοστολόγιο εκτός ελέγχου και σιωπές και δάκρυα εκτός καλοκαιριού και οι βουτιές με κυάλια,στην πανσέληνο χρεωμένη αναποδιά...
-τέλως πάντων,έμεινε κάτι προς το τέλος να θυμήσει πως μια στιγμή είναι η ευτυχία-φτάνει και περισσεύει ένα κύμα,ένα φιλί κι άχρονη μέρα απέραντο γαλάζιο...)

Τί είπαμε έχει τώρα εδώ πίσω;

- Βγήκαν ταξί στην πόλη;
- Οι τρο'ι'κανοί ξεκουράστηκαν ή θαρθούν με νεύρα για τη χορήγηση της επόμενης δόσης;
- 'Εκανε κανό φέτος ο Γιώργος;
- Αδυνάτισε με τέτοιο τρέξιμο ο Βενιζέλος ή το άγχος τον παχαίνει;
- Υπάρχουν ακόμα συντάξεις τού ΙΚΑ και οι συνταξιούχοι προσκάλεσαν τον Αυτιά γι αμμόλουτρα στην Αιδηψό;
- Ξανάστησαν αντίσκηνα στο κάμπινγκ Συντάγματος;
- Φορτώνουν πάλι οργή και μούτζες οι οργισμένοι ταξιδιώτες των αγανακτισμένων Κυκλαδοδιακοπούντων με ραντεβού στη Διεθνή 'Εκθεση Θεσσαλονίκης ρινγκ πρώτος φθινοπωρινός γύρος;
- 'Εχει bonus εκλογές ο νόμος για το δημοψήφισμα;
- Τώρα που αποποινικοποιήθηκε η φούντα δε θ' ακούγεται πιο χαλαρά η νέα δέσμη μέτρων μ' απλανή χαμένα βλέμματα στη φοροκλεπτική ντίρλα μας;
- Η Μούντις,η Φιτς κι η Στάνταρντ Πουρς σε ποια χρεωκοπία να ποντάρουν αυτόν το Σεπτέμβρη;
- Τελείωσαν τα φεστιβάλ των ζάμπλουτων ροκάδων αισθηματιών μας που σπέρνουν επανάσταση για μελωδικές θύελλες υπερκερδών τους;
- Συμβάλαμε στην τουριστική ανάπτυξη μη ζητώντας ούτε μία απόδειξη απ' τους τόνους καλαμαράκια που καταναλώσαμε;
- Για ποια απεργία θα κερδηθεί η πρωτιά τού "καλού χειμώνα";
- Θ' ανοίξουν τα σχολεία ή θα γίνει ο αγιασμός μαζί με τη δοξολογία της 28ης Οκτωβρίου;
- Γιατί έχει πάλι "παραπέντε" στο MEGA,ζει ο Καπουτζίδης;
- Πώς άρχισε το πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο χωρίς την ευλογία τού ακόμα φυγόδικου Μάκαρου Ψωμιάδη;
- Τί να την κάνω την επιστροφή απ' την άδεια χωρίς άδεια προσαρμογής από άδεια;

'Ολα είναι δρόμος,δεν έχει πινακίδες για τη σωστή διαδρομή,ο χάρτης βράχηκε και ξεθώριασε,δεν πιάνει οδηγός πλοήγησης,δεν ξέρω πού να πάω,πού πατώ και πού θα με βγάλει,καλύτερη η άγνοια απ' την αδυναμία να βρω το καταφύγιο να σωθώ απ' την καταιγίδα,να καταφέρω να κερδίσω τις καλύτερες μέρες που αγόρασα πακέτο ελπίδας για καλή ζωή μ' ανέφελες εποχές -
όλα δρόμος,
κανείς οδηγός,βοήθεια από πουθενά και δύναμη ψάχνω στα γελαστά σου μάτια,πάμε μαζί,όπως στο νησί,επίγνωση ναυαγίου,απόγνωση επιβίωσης,ακάθεκτη ασπίδα η αγάπη,σε πείσμα δύσκολων καιρών.

Επιστροφή-
προλαβαίνουμε μια κοντινή βουτιά ακόμα;
...δεν θέλει κόπο η προσγείωση,τρόπο θέλει,άφησε ανοιχτά πατζούρια,βάλε κι άλλο καφέ,γλυκό τού κουταλιού φέραμε,να ζαχαρώσουμε ήρεμα κι απλά,πάμε πάλι βήμα βήμα,να μετρηθούμε μερόνυχτα ώς το επόμενο μαξιλάρι φυγής,να χτίσουμε αντοχές καλοκαίρια,πάρε βαθειές εισπνοές...

...καλωσορίσματα κι ευχές,ξανανοίξαμε και σάς ξαναπεριμένουμε,
πάντα αλλού
και παράτα τα κύματα,άσε το μπουκάλι που έριξες στη θάλασσα θα κάνει μόνο του ταξίδι,
βάζω δρόμο στο φόντο και πάλι μαζί χρονογράφοντας τη στιγμή που περνά και δε χάνεται -
                           -"κλικ" κι αρχή μπλογκοχρονιάς και πάμε!

ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΝΕ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ...ΟΙ ΑΝΕΜΟΙ...ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ!

Η στιγμή που κλειδώνεις το σπίτι και φορτώνεις τις βαλίτσες στο αυτοκίνητο τον Αύγουστο,είναι μια στιγμή ευτυχίας,νομίζεις πετάς,χαμογελάς σαν παιδί που τού χάρισαν ένα ταξίδι στα σύννεφα
- ήρθε η ώρα,διακοπές,φεύγω!,αμπαρώνω και βγάζω στο λιοπύρι το χειμώνα να καεί εκεί που σκάει το κύμα,στην ψευδαίσθηση πως φέτος θα γίνει το θαύμα και θα μείνει για πάντα καλοκαίρι.

'Ολα τα ξεχνώ,αναμονή εντεκάμιση μήνες δύσκολοι,με πίεση,πανικό,σκασίλες,άγχοςαναποδιές,απώλειες - όλα τα ξεχνώ,πατάω γκάζι,δυναμώνω μουσική,
φιλί στο κορίτσι μου συνοδηγό,αγκαλιά ηλιοβασίλεμα κι ήρθε  ο καιρός που μετράς μόνο τ' αστέρια,πετάς ρολόι,κινητό,υπολογιστή,ώρα,μέρες,χρόνο,βάζεις ξυπνητήρι τζιτζίκια διαπασών,ανιηλιακό η σκιά των δέντρων και παγωμένες μπίρες ξαπλωτή αμμουδιά...

Επιτέλους! και κακώς είναι το τέλος μας χρονιάς Δεκέμβη,η πιο μεγάλη ώρα για ανασκόπηση,αποχαιρετισμό και ψαγμένο φινάλε τώρα!,είτε φεύγεις στ' αλήθεια είτε παραμύθια,ούτως ή άλλως κατεβάζεις διακόπτες,κόβεις επαφή και φαντάζεσαι μακροβούτια και δροσιές σ' ακρογιαλιές - φάρμακο κι ανάγκη σε σώμα και μυαλό...

...κι είχε τόση αρρώστεια συσσωρευμένο πόνο/χρόνο φέτος...γ ε ι α α α α α α!

Την ώρα που κοιτάζεις στον καθρέφτη τού αμαξιού τη γειτονιά να χάνεται,έρχονται αναμνήσεις για τα καλοκαίρια της ζωής που πέρασε...

/ γυρνάς παιδί στα ξέγνοιαστα χρόνια που όλα ήτανε παιχνίδι,μυρωδιά κεφτεδάκια και πατατούλες τηγανητές,η μαμά φωνάζει πως άμα φάμε πολύ δεν έχει μπάνιο το απόγεμα,ο μπαμπάς λαγοκοιμάται στο μπαλκονάκι και χαζεύει τη θάλασσα που ευτυχώς σήμερα δεν είχε τσούχτρες και θα ξαναπάμε μετά για βουτιές,να πάρουμε και ποδήλατο να πάμε για βαθιά νερά και πλάκες στα "μαύρα" και το βράδυ μάς έταξε παγωτό και θερινό σινεμαδάκι...

 ...πέρασαν αέρας οι πιτσιρικαναμνήσεις κι έχουν τόσο εκτυφλωτικό φως που τόσοι οριστικά απόντες λάμπουν ακόμα εδώ,ακόμα ζωντανοί,πάντα νέοι,όμορφοι,γελαστοί κι ονειρεύομαι πως αν έχει Παράδεισο θα είναι παραλία,σαν τη μέσα μας παιδικότητα.

/ παρέες πανηγύρια,ξενύχτια κι ανατολές μ' αγκαλιές,μοναξιές με φέτα καρπούζι μεσημέρι,σφηνάκι τεκίλα σλάμερ εκατό δραχμές,δεν έχουμε ηλεκτρικό στο κάμπιγκ και γκρινιάζεις που δε βράζουν τα μακαρόνια στο γκαζάκι τού καφέ,κιθάρες νύχτα στις φωτιές στην άμμο,τερατώδεις υποσχέσεις ζαχαρωμέλλοντος,αιώνιοι όρκοι φιλίας κι απόλυτοι καλοκαιρινοί έρωτες εφηβείας κι αρπαχτές σκνίπα στα μπαράκια και ποιος θα οδηγήσει που παραπατάς,ποδαράτοι και νυχτερινή βουτιά,έρχεται μπουρίνι,τέλεια βουτιά με κεραυνούς μες το νερό,επικίνδυνο και μ' αρέσει,θα πλημμυρίσει η σκηνή,δεν έσκαψες αυλάκι,ένα νησί χωρίς χάρτη,μόνη πυξίδα ένα σφουγγάρι η καρδιά,χωρίζουμε και ξαναφτιάξτε τα όσο χορεύετε,έλα ξημερώνει,μαζί πιο γρήγορα...

/ σλήπινγκ μπανγκ για δεκατρείς ώρες κατάστρωμα κι αλμύρα κι αλμυρή τιμή παζάρι στη Χώρα για ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρο,πάλι ψάχνεις γι απάτητο μονοπάτι και σού έχω ξαναπεί δεν υπάρχει έρημη παραλία τον Αύγουστο,δεν μπαίνω στη σπηλιά,σε πόση ώρα παγώνει το κρασί μέσα στη θάλασσα,ώτο στοπ κι όπου πας έρχομαι,παγωτό και καλαμαράκια,ρακόμελα και βότκες κι έχω φουσκάλες στην πλάτη,κάηκα,ωραία κατεβαίνουμε χίλια σκαλοπάτια,πώς ξανανεβαίνουν τρεις βαλίτσες πράγματα,αέρας στη βουνοκορφή κι αποζημίωση απέραντο γαλάζιο,σ' αγαπώ,βρήκες το άψαχτο μπαράκι στον κολπίσκο πάνω στ' αφρισμένα κύματα που ανάβουν προβολείς και παίζει μουσική όνειρο κι άφησέ με να πεθάνω εδώ,μ' ορίζοντα αυτό το χάσιμο...
...Ζωγράφου...Φαλάσαρνα...Μυλοπόταμος...Μούρος...Εγκρεμνοί...
σκόρπισέ με στάχτη εδώ να μείνω,τελευταία εικόνα βράχοι,δέντρα,νερό,εγώ κι εσύ ένα.
-----------
Δεν έχει σημασία αν ο χάρτης είναι πια μνήμες,που και φέτος θα τρέχουμε καλοκαιριάτικα,δουλειές,γιατροί,υποχρεώσεις,βοήθεια στους ταλαιπωρημένους μας ανθρώπους,λίγες βουτιές μικρών αποδράσεων,ο γύρος της Ελλάδας σε τρεις εβδομάδες να τα χωρέσουμε όλα -
δεν έχει σημασία,γαλάζια ψέματα,πάλι παιδιάστικα,ανέμελα,ξέγνοιαστα θα είναι όλα και πολλούς μήνες καλοκαίρι...είναι που φοβάμαι και έρχονται μαύρα σκοτάδια πάντα τον Αύγουστο...αλλά μην αφήσουμε να μάς χαλάσει πάλι η έγνοια την ανάσα...

-θα χαθώ για όσο κρατήσει ένα ψέμα, για να είναι πάλι ένα Μεγάλο Φωτεινό Καλοκαίρι
-παιδιά κι ερωτευμένοι,αυτό μένει.

Μαζί σου πάντα Καλοκαίρι.

Κλείσε την πόρτα,μην κοιτάς πίσω,είναι είκοσι μέρες χωρίς ειδήσεις,τηλεόραση,ραδιόφωνο,τηλέφωνο,παράτα τα όλα
-να προλάβουμε το φέρι,σ' αυτό το πέλαγος χρωστάμε,πληρότητα one way ticket...
-----------

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ κείμενο,θα "παγώσει" το κλικ σας δικτυοπαρέα...
μην ξεχάσω,ν' αλλάξω φωτογραφία στο από κάτω φόντο,θέλω μια σκέτη μπλε θάλασσα,κύματα η πέτρα να λειώνει,να παρασέρνονται οι παγωνιές,να μείνει βρεγμένη σκέψη έτσι,ώς το τέλος των διακοπών,τραγούδι κι ηχώ της απουσίας...κι ώσπου να γυρίσω
...ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ παίδες!,γεια ώς τις 29...πουθενά και πάντα αλλού στη θερινή μας τη στολή,καρδιά απλωμένη σε παραλία γυμνοί,μαγικά στον ήλιο κι ας καούμε να σωθούμε!

Καλοκαίρι . Η τελευταία μας ελπίδα -.

Ο ΜΗΝΑΣ ROOMS TO LET ΑΝΑΧΩΡΕΙ

                                  ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ

                                      ΔΕΝ ΘΕΛΩ...


...να κοιτάζω στεριά /
...να έχω ανοιχτή τηλεόραση σ' επ (αναλ) ηπτική κρίση /
...ν' ακούω ηλιοκαμένους βουλευτές να μού δίνουν μαθήματα ανιαρής πολιτικής οικονομίας των '80ς /
...να διαβάζω για χρεωκοπία-κατάρρευση-υποβάθμιση-λεηλασία-προδοσία-εκτροχιασμό-βύθιση-καταστροφή-χάος-πανικό-έγκλημα-στάση πληρωμών-μείωση μισθών και συντάξεων-απολύσεις-ανεργία-κατάρα-θλίψη-δυστυχία /
...να βλέπω ταξιτζήδες-αντιστασιακούς τού φραπέ και της χρυσής αλυσιδίτσας στο δασύτριχο στέρνο τού ξεκούμπωτου λιγδοπουκαμίσου /
...να φωνάζουν αγανακτισμένοι εισοδηματίες-φοροκλέπτες αντιμνημονιακοί /
...να δίνουν συμβουλές ψωνισμένοι λα'ι'κιστές δημαγωγοί /
...να ωρύονται αντιμέτωποι κρίσεως δημοσιογραφογλειφτρόνια όλων των εξουσιών,διακινητές δηθενεπαναστάσεων χαώδους ακινησίας /
...να κλαίγονται επιχειρηματίες ποπολάροι εξέγερσης και διατήρησης κεκτημένων μιζών μέσω ροής κρατικού χρήματος /
...ν' απειλούμαι από δημοκράτες τραμπουκίζοντες προστάτες μόνο γιατί διαφωνώ με όσα "υποχρεώνομαι" να συμφωνώ μαζί τους /
...να διαφημίζονται φασιστοειδή με πογκρόμ καθαρότητας σ' ερημωμένες ζωής γειτονιές /
...να επιβάλλονται φύλαρχοι-τιμητές ιδεών σε χαριτωμενιές ανταρσίας πλαδαροί στη μακάρια μονιμότητα /
...να μυρίζω καυσαέριο /
...να περπατώ σε καυτά πεζοδρόμια και να λούζομαι απ' τα νερά των αιρκοντίσιον που τρέχουν απ' τις ανύπαρκτες υδροροές /
...να ψάχνω ματαίως να βρω ανοιχτό περίπτερο /
...να τρώω μπαγιάτικα γλυκά από πανάκριβα ζαχαροπλαστεία /
...να πετάω σουβλάκια τριών ημερών από ετοιμόκλειστα delivery /
...να κουτσομπολεύουν πώς ξοδεύουν τις βίζιτες τα παράσιτα της σώου μπιζ,τα κοκαλωμένα βλαχομοντέλα κι οι σιγουράτζες πλούσιοι αργόσχολοι των τεχνών /
...να ζω το μύθο της "όμορφης άδειας Αθήνας" στοιβαγμένος σε βρώμικα τίγκα λεωφορεία με ωράριο απόντων οδηγών στα όρια τιμωρίας με ποινή μου άπλυτους μετανάστες,κακιασμένες γεροντομπεμπέκες κι αγάμητους ελληναράδες που έχουν να καθαρίσουν μια βδομάδα τα τρισάθλια ξώφτερνα σανδαλοπαντόφλια /
...να μαθαίνω πόσο κοστίζουν τα εισιτήρια για φεστιβάλ,γιορτές ανοιχτών θεάτρων,επιδαυρηρώδεια,υπαίθριες αρπαχτές συναυλιών και ταρατσοκλαμπάκια -έχοντας τόσα να (μη) δω,άφραγκος τόσα λίγα να ξοδέψω κι απελπισμένος να είναι όλα sold out απ' τους ίδιους που φωνάζουν "πεινάμε!"-πώς στο διάολο τούς περισσεύουν; /
...να ψάχνω σήμα,να έχω free internet,να μη χάνω επαφή και τουιτάρισμα,ένα τεχνολογοτζάνκι να καταστρέφω την παραλία μη χάσω επικοινωνία /
...να σε βλέπω κατσούφικο,γκρινιάρικο,απεγνωσμένο,βαρεμένο,παραζαλισμένο,μπα'ι'λντισμένο,φουντωμένο,
στεναχωρημένο,αηδιασμένο,ειρωνικό,επιθετικό,τσατισμένο,φοβισμένο,εκδικητικό,πικραμένο,
φορτωμένο,στερημένο,ναρκωμένο,άυπνο,άκαρδο,φυλακισμένο αγαπάκι σε συνεχιζόμενο χειμώνα /
...να μού λες ποιος λείπει,πού πήγε και πόσο καλά περνάει,τις φωτό που βγάζει,τα λιμάνια που έδεσε,
τις παραλίες που βούτηξε,τα ούζα που ήπιε πού,τα πάρτυ που χόρεψε και να πρέπει να συμμεριστώ τόση χαρά /
...να μη με νοιάζει που δε σηκώνει το τηλέφωνο να πει μια συγγνώμη,να ρίξει μουτράκι εγωισμού,να μάθει να ζητά βοήθεια,να συνειδητοποιήσει πως πρέπει κάποτε και να δίνεις για να έχεις να παίρνεις /
...ν' ακούω καυγάδες απ' τα μπαλκόνια ξημερώματα,τσιρίδες από μπεκροκαβαλημένους στον ακάλυπτο,αχαλίνωτο σεξ ανοιχτής μπαλκονόπορτας λεξικό ερωτικών κραυγών μέσα στης νύχτας τη σιγαλιά /
...να κολλάει το μπλουζάκι απ' την υγρασία μαύρα μεσάνυχτα /
...να μη λέει να φυσήξει /
...να μην περνάει η ώρα /
...να σκάει ως κι ο τζίτζικας /
...να με ξυπνούν τη μόνη στιγμή δροσιάς το ξημέρωμα φουριόζικα,κουτσουλιάρικα περιστέρια στο περβάζι στ' ανοιχτό μου παράθυρο /
...να πρέπει να πάω στη δουλειά και πρωί κι απόγεμα και νά'χει καύσωνα /
...να κόβω με λαχτάρα καρπούζι και να είναι κολοκύθα /
...να μην περπατά στο πεζοδρόμιο ούτε ψυχή /
....να κλείνει το μόνο φτηνό βενζινάδικο της γειτονιάς - και να έχω συνηθίσει να λέω φτηνή τιμή 1,68 /
...να ετοιμάζω καφέ και να βλέπω πως δεν έχω βάλει παγάκια στην κατάψυξη /
...να περιμένει την Τρόικα ο Λοβέρδος και να με απειλεί μ' αυτό το άγριοζοχαδιασμένο του βλέμμα λες και φταίω εγώ που δεν θα κόβει βόλτες στα σοκάκια της Μυκόνου φέτος /
...να βρίσκω ψαγμένα μπαράκια για μιαν ανάσα το βράδυ μετά τη δουλειά και σε μιαν ώρα να βάζουν σκυλάδικα γιατί είναι πριβέ των ξέμπαρκων φίλων των ιδιοκτητών /
...να λείπουν σε άδεια όσοι μ' αρέσει να γράφουν σ' εφημερίδες,σαίτ και μπλογκ /
...να ψάχνω μια βουτιά να ξεκλέψω απόγεμα Σαββάτου και να έχει γεμίσει η θάλασσα λάδια μηχανής,φύκια και μέδουσες στο Πόρτο Ράφτη /
...να μετρήσω έστω ένα καμένο δέντρο,να δω μια πυρκαγιά,εμπρησμό,φωτιά-να καίγονται τα μάτια κι η καρδιά τη συμφορά /

...να διαβάζω λίστες με το τί θέλω και δεν θέλω να συμβεί σ' αυτόν τον ανελέητο μήνα της θάλασσας /


                                 ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ
                                          (γι αυτό και μετρώ μέρες πριν χαθώ!)