ΕΝΑ ΦΙΛΙ ΓΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Δεν γίνεται αυτή η τρέλλα να συνεχιστεί.
Όλοι εναντίον όλων.
Ζαλισμένοι,τριγύρω πέφτουν κορμιά,κόσμος χαμένος στις κλίκες των κλειδοκρατόρων που καταστρέφουν το καλοκαίρι μας,την ανάσα για τους χειμώνες,την αναπνοή μας για να ξεφύγουμε από την πίεση ενός χρόνου.
Μας έτυχε εμφύλιος.Οι μισοί καταγγέλουν τους υπολοίπους ως καθάρματα,εγκληματίες,προδότες της πατρίδας,φωνάζουν για αίμα,ταραχές,το χάος.

Φτάνει!

Κλείνω ραδιόφωνα,σβήνω τηλεόραση,κατεβάζω οθόνες.

Φτάνει.

Θα βγω στο δρόμο,κι αν δεν έχει βενζίνη θα κάνω ωτοστόπ,κι όπου φτάσω.

Θα πάω κολυμπώντας στο νησί,για τις δέκα μέρες που μάζευα ευρώ το ευρώ σε κουμπαρά,σα χαζό παιδί όλο το χρόνο.

Θα βάλω φτερά και θα πετάξω,δεν θα καώ στον ήλιο σαν τον Ίκαρο.

Φτάνει πια με τα συμφεροντιλίκια των τεμπέληδων τού δημόσιου αργόσχολου θησαυροφυλακίου, που πάτησε στον ιδρώτα μας δεκαετίες τώρα.

ΦΤΑΝΕΙ!

Κι αφού από Σεπτέμβρη,θα καεί το πελεκούδι και θα γίνει πια η επανάσταση, που πολύ τη γουστάρουμε,προετοιμάζοντάς την ως ταινία στις ντάτσες- βίλλες των ηγετών βορείων προαστίων,αφού τα ψωμιά ημών των μεγαλοαστών και των καναπεδάτων των 1000 ευρώ είναι μετρημένα.............................
....................ΤΕΛΟΣ,για ένα φιλί θα σας πω,και τέλος.

Θέλω να θυμάμαι όλα τα ανέφελα κι ανέμελα καλοκαίρια,μήνα το μήνα της ξεγνοιασιάς,ηλικία την ηλικία,βουτιά τη βουτιά,θάλασσα τη θάλασσα.

Σιωπητήριο με μοναδικό ήχο τζιτζίκια.
Η πιο γλυκιά μελωδία που ταξιδεύει στην αθωότητα,μόνο γαλάζια χρόνια,κρυστάλινα νερά,γέλιο γάργαρο απ' την ψυχή,κάψα αγκαλιά,νύχτα με κιθάρες κι εξομολόγηση,ιστορίες,αναπολήσεις,όνειρα,περιπλανήσεις κι αποπλανήσεις,άσπρο πάτο,αλκοολούχα παθιασμένα υποσχέσεων,ο ήλιος ν' ανατέλλει στην πιο ήσυχη βουτιά στην έρημη παραλία,σχέδια για το μέλλον με ονειροπαγίδες και φωτιές στο μυαλό,ασβεστωμένα σοκάκια στους αέρηδες τής Χώρας,μουσικές από τον Παράδεισο με μεγάλα λόγια και πιο μεγάλες αγκαλιές,μαντινάδες και ρακές κεράσματα μνήμης,μαγικά ηλιοβασιλέματα,κόκκινο κρασί να στάξει απ' το χείλι στον ώμο,φυγή,πάλι φιλιά,πάντα αγγίγματα,κυνήγα τον αφρό-το πλοίο φεύγει,γλαροπούλια παρέες λαμπερές,όλα τα θυμάμαι,κανέναν δεν ξεχνώ,καλοκαίρι δεν ξεχνώ.

Κι ύστερα ήρθες κι έγινες εσύ το καλοκαίρι μου!

Ήρθες,ολόφωτη,το γέλιο σου κύμα και πάφλασμα,παραλία απέραντη,κινήσαμε αγκαλιά,Άνδρος μαζί,Αμοργός βουτιές απέραντο γαλάζιο,σπηλιές γυμνοί,αγάπα με πάντα,η ζωή τού "για πάντα",αέρηδες ν' ανοίξουμε πανιά,ρακόμελα και δεντρολίβανοι μεζέδες,αφήνω τα χρόνια και χάνονται ζάλη,αφήνω τα νησιά και λαμπυρίζουν στα μισάκλειστα μάτια της καρδιάς,πάμε Σάμο,ψάχνεις καταρράχτες,πάμε να γνωρίσεις το παρελθόν μου Χαλκιδική,πήγαινέ με επιτέλους στην πατρίδα σου να βρω και τα Επτάνησσα,Λευκάδα μάγισσα,νερά να τα πιεις στο ποτήρι,Ιθάκη καταλαβαίνω γιατί ο Οδυσσέας έπρεπε να γυρίσει,είσαι αγκαλιά μου και νιώθω τον ήλιο δέρμα,περιουσία μας η ψυχή,μίλα μου,πες πάλι σ' αγαπώ,εισιτήρια πάντα κατάστρωμα να κλέψουμε το νησί που χάνεται στον ορίζοντα,οι τράτες βγήκαν για ψαριά,στην υγειά σου,άγιο τσιπουράκι ή παγωμένη μπίρα στην αμμουδιά,υγρά σεντόνια,ένα φιλί ακόμα,"καρπούζι με τις γρίλλιες μεσημέρι",εσύ είσαι το καλοκαίρι μου,"κύμα το κύμα η πέτρα λιώνει,του ονείρου η αύρα μάς ενώνει"...

Φεύγουμε.
Τώρα,σε λίγο,αύριο,τί σημασία έχει,διακοπές είναι όλη μου η ζωή μαζί σου.
Όλα τα θυμάμαι,κι όλα τα ξεχνάω,για να ζήσουμε απ' την αρχή,να τα γνωρίσουμε και να τα ανακαλύψουμε μαζί.

Όλα τα καλοκαίρια είναι μέσα μας,εκδρομές-πλανήτες στο δικό μας σύμπαν,απλωμένο πελαγίσιο,Αιγαίο κι Ιόνιο θαύμα,ζωγραφισμένα στο δέρμα σου,βουτηγμένα φιλιά μακροβούτια στα μάτια σου που τ' αγαπάω δροσιάμου,καλοκαίρι μου.

Αυτά θα μείνουν.

Κλείσε τον υπολογιστή.
Κλείσ' τον!

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΣΕ ΜΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ/ΓΙΑ "ΤΑ ΛΕΡΩΜΕΝΑ Τ' ΑΠΛΥΤΑ" ΤΗΣ ΑΝΩΝΥΜΙΑΣ

Από έφηβος ξεκοκάλιζα εφημερίδες και περιοδικά,είχα παθιασμένη διάθεση και ονειρευόμουν ν' ασχοληθώ με τη δημοσιογραφία,ταυτιζόμουν με τους μεγάλους ρεπόρτερ,τους σκεπτόμενους σχολιαστές,τις δυνατές υπογραφές στην πρώτη σελίδα.Τελικά δεν ρίσκαρα,αν εξαιρέσεις κάποια ραδιοφωνικά χρόνια στις αρχές του '90,δεν τόλμησα,διάλεξα πιο εύκολους δρόμους.Αλλά η τρέλα δεν έφυγε,πάντα ήθελα χώρο,να σχολιάσω,να μιλώ,να γράφω,βομβάρδιζα επιστολές και φαξ,τσάκιζα τηλεφωνήτριες εντύπων και σταθμών,να πω κι εγώ,να εκθέσω την αποψάρα μου!

Λογικά λοιπόν,χαρά μεγάλη γεννήθηκε με το διαδίκτυο,την "αστείρευτη πηγή ειδήσεων",ένα πανηγύρι!

Μόνο που ο πλανήτης "ειδήσεις" στον ελληνικό κυβερνοχώρο έχει καιρό τώρα εκραγεί-και οι σάρκες τών χρηστών είναι σε αποσύνθεση...

Δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω και διαβάζω στον απέραντο κόσμο του ίντερνετ.
Τρομάζω πια.
Μόνο ΜΙΣΟΣ. Απέχθεια για την αντίθετη άποψη κι όχι μόνο αποσιώπισή της αλλά και προσπάθεια σαφούς συντριβής της,με την ηθική προσβολή του χρήστη,επιβολή με φασιστικές μεθόδους,πασπαλισμένες και με εθνικιστική υστερία.
Και κάτι που θεωρώ σημαντικό και δεν το βλέπω να σημειώνεται συχνά,αναπτύσσεται μια "αριστοκρατία" τού μέσου- η γνώση της τεχνολογίας αναδεικνύει πρωταγωνιστές,αλλά χωρίς ευρύτερη κουλτούρα και στοιχειώδη γενική γνώση."Δοξολογία" τής τεχνικής εις βάρος του περιεχομένου.

Παρενθετικά,αν υπάρχει άνθρωπος που διαβάζει αυτά που γράφω μήνες τώρα,ας μάθει ότι τα σημειώνω με μπικ σε λευκό χαρτί κι αργά τα πληκτρολογώ αντιγράφοντάς τα από κει,επίτηδες "αγνοώ" το "στόλισμα" των κειμένων με ιδιαίτερα γραφικά,φωτογραφίες,βίντεο,λινκς - κι ο λόγος για μένα προφανής,κάνω αυτό που με ενδιαφέρει να βρω και στους άλλους,άποψη και σκέψη να διαβάζω,χωρίς φιοριτούρες.
Αυτό πίστεψα θα με ξετρέλαινε,να κυνηγώ τις υπογραφές,να βρίσκω απόψεις,σχόλια κι ιστορίες.Να δω αγαπημένα πρόσωπα,απελευθερωμένα απ' τα συμβατικά τους μέσα,ν' απογειώνουν το ταλέντο τους,να σκαρφίζονται νέα γραφή κι αλλιώς να περιγράφουν τη χαρά και τη λύπη της ζωής.Και της καθημερινότητας ασφαλώς,αποθεώνοντας τη δύναμη τού νέου μέσου,την ταχύτητα ενημέρωσης στον πραγματικό τους χρόνο τα καυτά νέα,καυτά σχόλια κι επεξήγησή τους.

Γι αυτό δεν μπορώ να χωνέψω τη διάχυση εγωισμού,αλαζονίας,μικροπρέπειας κι ισοπέδωσης,τού ύπουλου κυνηγητού κεφαλών,τη λογική "τόλμησες να μου αντιμιλήσεις;-θα σε εξαφανίσω!".

Θα ρωτήσεις,"μα κι εσύ δεν γράφεις εναντίον κάποιου;".
Μια βασική μου επιλογή,για να νιώσω την ανάγκη να "την πω" σε κάποιον,είτε θα είναι άνθρωπος που θεωρώ σημαντικός κι άξιος κι αρνητικά με εκπλήσσει με πράξεις,συμπεριφορές,είτε διακρίνω στην επιλογή κάποιου κίνητρα ταπεινά,λα'ι'κισμό,κατάπτωση,ποδηγέτηση φτηνή και χειραγώγησηκοινωνικού συνόλου- και άρα θέλω να τονίσω πως είμαι απένατί τους,υποψιασμένος,να το ξέρουν.Δεν θα επιτεθώ σε αδύναμους,αρρώστους και τρελούς-ίσως λίγη πλάκα,ένα ήρεμο γέλιο,μια λεπτή ειρωνία,κάτι σαν κοινή αναφορά για να συνεννοούμαστε,ώς εκεί.

Όμως,τώρα πια,στο κομμάτι "ενημέρωση" υπάρχει σαλτάρισμα κι εκτροχιασμός.
Εμφύλιος με κάθε μέσον!
Ασυδοσία αντικρουόμενων καταγγελιών,σαθρών αποκαλύψεων,πεζοδρομιακών αλήτικων σχολίων,πάθος με γραφή σαρκοβόρου λύκου.
Και με μια εμμονή,συμπεριφορά πολέμαρχου μεσαιωνικής δεισιδαιμονίας -και με σχεδόν θρησκευτικό φανατισμό.

Και δυστυχώς,ολοφάνερα επωνύμων στη δήθεν ανωνυμία τους.
Ξεχωρίζουν τα πρόσωπα,καταλαβαίνεις τη γραφή τους.
Είναι οι μέτριοι,οι χολερικοί,οι φαντασιόπληκτοι,οι συνομωσιολόγοι,οι παραπεταμένοι έγκυρων και σοβαρών μήντια,οι δεύτεροι.
Βρήκαν φως και μπήκαν,γρήγοροι,πρώτοι,θυμωμένοι από τη σνομπ συμπεριφορά και την απόρριψή τους από τους "κορυφαίους" της "παλιάς φρουράς",τους μισούν σχεδόν,τους απεχθάνονται σίγουρα,έχουν αγώνα ασταμάτητο,έναν μόνο σκοπό,την ταπείνωση τού λεγόμενου "παλιού συστήματος",όχι από την υπαρκτή του διαφθορά,μόνο για την αντικατάσταση της ηγετικής πυραμίδας του,οι ίδιοι πλέον να εξουσιάζουν.Μην πέσεις στο στόμα τους,στα μπλογκ τους,θα σε σκίσουν.

Δεν αντέχω.Σαραντάρισσα.Κι αν η μάχη των λέξεων πάντα με συναρπάζει,εδώ νιώθω και βλέπω,να επιβάλλουν θέλουν,να συμφωνείς άνευ όρων,πλήρη αποδοχή και υμνολογία,αποκαλύψεις με κάθε μέσον,υπόκλιση.Αλλιώς γίνεσαι στόχος τους.
Και βαριέμαι να κοκορομαχώ.
Υποστήριζα πάντα τη γοητεία,μέσα από την αντιπαράθεση ιδεών να μαθαίνω κάτι.Γιατί δεν τα ξέρω όλα.Κι όταν δεν ξέρω κάτι,δεν φωνάζω για να φωνάζω.Αξία έχει και η σιωπή εννίοτε.

Όλα αυτά ξανάρθαν μαζεμένα κι έντονα με έναν φόνο.
Ο ξαφνικός,άδικος και φριχτός θάνατος,η δολοφονία.
Κι αν θεωρείται μη σεβασμός στο νεκρό να κρίνεις τη σχολή σκέψης και δράσης του,γιατί δεν είναι ιεροσυλία και η συμπεριφορά των συμπορευτών του,ο μελοδραματισμός,το σπεκουλάρισμα δακρύων,η χρησιμοποίηση τού άδολου,ειλικρινούς πόνου τής οικογένειας,χυδαία για να στραφεί οργισμένα η συγκίνηση στον εξευτελισμό των "αντιπάλων";Η εξαφάνιση της κριτικής σκέψης,σαν η "δικαίωση" του εκλιπόντως,προβοκατόρικα,με δάκρυα κροκοδίλεια,φληναφήματα εκδικητικής μανίας,στοχοποίηση με μεθόδους ασφαλίτικες,εν τέλει ανήθικες πασπαλισμένες με τη φόρτιση των οραμάτων τού καθαγιασμένου πεσόντα,τί είναι όλο αυτό;Ποίηση;

Κι ήταν τόσο απλή η συνεννόηση.Ο κανόνας,"ΜΕ ΣΕΒΕΣΑΙ-ΣΕ ΣΕΒΟΜΑΙ".Απλό.
Εδώ η ατέρμονη μανία επιβολής άνευ όρων και ορίων,να είναι με τον παραλογισμό τού υπέρτατου κριτή,στα όρια παρακίνησης σε νέο έγκλημα.Απίστευτος κυνισμός-και δεν γίνεται να τον ακολουθήσω.Μόνη αντίδραση,καμιά συμμετοχή,θέαση,αγορά προιόντος,κλικάρισμα,μακριά τους.

Και δεν γουστάρω να γίνω καθοδηγητής κανενός,ούτε καθοδηγητές ανέχομαι στο κεφάλι μου,αυτή ήταν η ελευθερία τού μέσου,και την τσαλαπατάν καθημερινά.
Τελικά,αυτό είναι το πρόβλημα με όσους δηλώνουν "αντισυστημικοί κι αντιεξουσιαστές",ζουν και πράττουν ασχήμια,είναι εξουσιολάγνοι.

Φτάνει ρε παιδιά.
Πλημμύρισε αληθινό αίμα η οθόνη!
Δεν πάει άλλο.

Ένας στίχος έλεγε..."Χαμήλωσε,από ψηλά δεν ζωγραφίζονται τα όνειρα,δεν διακρίνεται η αλήθεια,χαμήλωσε!".

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ,Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΙ Η ΜΑΦΙΑ ΤΗΣ "ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ"

Μπορείς να πεις πολλά για έναν δημοσιογράφο που δεν συμπαθείς.
Να τον κριτικάρεις,να τον κορο'ι'δέψεις,να τον ειρωνευτείς,γιατί όχι,να τον εξευτελίσεις.
Να μιλήσεις για την ντροπή μιας δήθεν αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας που αρέσκεται βρώμικες μεθόδους εκβιασμού,με προσβολή προσωπικοτήτων,ύπουλα καρφώματα με φήμες κάτω από τη μέση.
Να κατακεραυνώσεις αλληλο"μπλογκιές" με απίστευτες χυδαιότητες,ημιφασιστικές απειλές και προσβλητικές υποθέσεις χωρίς αποδείξεις.
'Ολα αυτά,ναι, με λέξεις,παθιασμένες λέξεις,οργισμένες λέξεις,ακόμη και λέξεις που γίνονται λιβελλογράφημα..λέξεις...ΛΕΞΕΙΣ ρε ψευτοεπαναστατάκια της κουκούλας,ΛΕΞΕΙΣ και όχι ΣΦΑΙΡΕΣ!

Όταν αρχίσει μια κοινωνία να δικαιολογεί τον φόνο ως αποδεκτή μέθοδο έκφρασης και γνήσια αντίδραση οργής κι αντιπάθειας την εκτέλεση,κόβεται η ανάσα μας,δυσκολεύει κάθε έννοια συνοχής της.

Όταν αγριεύουμε,στη λογική "καλά να πάθει",κι αυτό το να"πάθει" είναι "μπαμ και κάτω".
Όταν το αίμα δεν μας τρομάζει.
Όταν εύκολα ξεπερνούμε τα συμβόλαια θανάτου αμπελοκοσκινισμένα με φαιδρότητες αριστεροσύνης και λα'ι'κής απαίτησης "δικαιοσύνης" μέσω περιστρόφων.
Τότε δεν πάμε ως πρόβατα για σφαγή,είμαστε κιόλας κατεστραμένοι κι άρρωστοι,μέσα μας η ηθική εκμηδένιση,το μαύρο για τη ζωή είναι η αποκτήνωσή μας.

Μετέχουμε χαιρέκακοι με κανόνες όχλου,κερκίδας,πίσω στις απαρχές του πολιτισμού,σε συνθήκες Κολοσσαίου,μακριά από τις κατακτήσεις ανθρωπισμού και δημοκρατίας,αφήνοντας στα ανθρωπάρια-τιμητές ποιος θα πληρώσει με θάνατο την αντίθετή μας γνώμη.

Το παιδί και η έγκυος γυναίκα του νεκρού Σ.ΓΚ. είναι η δραματική απόδειξη,το κερασάκι της απάνθρωπης εξαχρείωσης- αλλά και μόνος του να ήταν,και ρεμάλι και κάθαρμα,με την ίδια άρνηση κατρακυλίσματος σε μαφιόζικη κοινωνία θα φώναζα,περισσυλογή θα ζητούσα.

Να σκεφτούμε κανόνες συλλογικότητας,να επιστρέψουμε στην αθωότητα της "καλής καρδιάς",στην καλή διάθεση περί αντιπαλότητας κι ανταγωνιστικότητας.
Η άλλη άποψη,η αντίθετη άποψη να είναι πάντα σεβαστή,ο εγωισμός να μην προκαλεί τυφλό μίσος,η επιθετικότητα να μην υπερισχύει των ιδεών καταπέφτοντας σε βιαιότητα συμπεριφοράς.

Μάχη στη σκέψη.
Μάχη στην αντιπαράθεση ιδεών.
Η μάχη με τα περίστροφα είναι φτηνή,θρασύδειλη,ελεεινή και,τελικά,εύκολη.

Υπάρχει ιερή γραμμή,μη συζητήσιμη με τους τρελλούς κάθε Σέχτας.
Ηθικό ασυμβίβαστο η ζωή και όχι ο θάνατος.

Πώς κοιμούνται χωρίς εφιάλτες αυτά τα καθάρματα;

ΤΑ ΤΡΙΑ ΚΑΚΑ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΑΣ

Τρία απανωτά χτυπήματα εδέχθη ο ελληνισμός τις τελευταίες μέρες.
Ύπουλα διεθνιστικά κέντρα καταστροφής της ελληνικής κληρονομιάς κατοχύρωσαν ως τ ο ύ ρ κ ι κ α τα δικά μας τρία κειμήλια της χώρας,τον καφέ,τον μπακλαβά και,ω θεοί!,τον Καραγκιόζη!...

Ίτε παίδες Ελλήνων!
Ε όχι και τον Καραγκιόζη!
Καταρρέει το πολιτικό μας σύστημα αξιών.
Φαντάζομαι ο μεγάλος δάσκαλος τού είδους,ο Νομάρχης της Καρδιάς μας Παναγιώτης Ψωμιάδης θα ξεκινήσει απεργία πείνας...!Τζάμπα έφαγε τα χρόνια της θητείας του με σειρά παραστάσεων καραγκιόζη σε κανάλια,γιορτές,πανηγύρια,πλατείες,πασαρέλες κρατώντας υψηλό το φρόνημα του καραγκιόζ μπερντέ,ο σώουμαν του μακεδονικού ελληνισμού...

Μετά την αμφισβήτηση της ελληνικότητας των νησιών πάμε και σε αφανισμό της ταυτότητας και συμπεριφοράς ως γνήσιου Έλληνα και στον Καραγκιόζη; Διότι,το ψέμα,η κουτοπονηριά,το πλάγιον μέσο,η κορο'ι'δία,η μπαγαποντιά,το κλαψούρισμα κι η τεμπελιά-όλα αυτά τα υπέροχα χαρακτηριστικά της εθνικής μας περηφάνιας,πώς να τα χαρίσουμε στον προαιώνιο γείτονα κι εχθρό μας;

Κλαίγοντας θα έβαζα καφέ στο μπρίκι...αλλά τ ο ύ ρ κ ι κ ο ς κι αυτός,ο ελληναράς μας ο καφές με τις φουσκάλες,που γενιές πατριωτών ρουφούν εύηχα και τον γυρίζουν στο φλυτζάνι να δουν τη μοίρα,έναν δρόμο να ανοίγει,ένα γράμμα κι ένα δαχτυλίδι από το κατακάθι...μα κι αυτό στον γεννίτσαρο;..Ωιμέ! Ευτυχώς,η Γεωργία Βασιλειάδου δεν είναι κοντά μας να σπάσει τα φλυτζάνια με πάταγο,πώς θα άντεχε την άρνηση εντοπιότητας τού καφεδάκου,διαλύονται τα ήθη και τα παραδοσιακά μας έθιμα!
Καφές ελληνικός τέλος,άραγε προλαβαίνουμε να κατοχυρώσουμε ως ελληνικό τον φρέντο,ή προδίδουμε τον ελληνισμό εκπίπτοντας προδοτικά στην ιταλική γεύση;

Μα και να γλυκαθούμε πλέον δεν μπορούμε!
Κι αυτό μας στερεί ο διεθνής ανθελληνικός κυκλώνας.
Μάταια δώσαμε 60% ακροαματικότητα στο σήριαλ με τις δυο οικογένειες ελλήνων και τούρκων που πάλευαν ποιος θα σιροπιάσει σωστότερα το φύλλο και το καρύδι,μας κατάπιε η οικογένεια Μπακλαβατζίογλου,μας το τουρκέψαν και το αγαπημένο γλυκό ταψιού,ω ναι,τούρκικος ο μπακλαβάς,το ακούσατε πατριώτες;- μην μου πείτε ότι κινδυνεύει και το γαλακτομπούρεκο,θα πέσουν τα δόντια μου απ' τα σορόπια!

...Τόσες πίκρες μαζεμένες πια αυτό το καλοκαίρι,τόσο μίσος και τέτοιος θρήνος για τις νέες χαμένες πατρίδες...
Όλα χάνονται,ένα θέατρο σκιών η ζωή μας,χυμένος καφές στα παλάτια της άμμου,κι από μακριά το πλήθος παραληρεί κραυγάζοντας..."ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ!!!"...λίγο πριν βουτήξει στην πισίνα τού αυθαίρετου.

Θα το αντέξουμε...πιάσε ένα φραπόγαλο τώρα,ευτυχώς αυτή την απόλαυση κανείς εχθρός δεν θα την πάρει!

ΠΡΟΕΔΡΙΛΙΚΙ,ΣΤΑΡΙΛΙΚΙ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΤΑ ΦΑΣΚΕΛΑ

Το ματς έχει τελειώσει. Ολυμπιακός - Παναθηνα'ι'κός 3-0.
Βγαίνει ο Καραγκούνης απ' το ντουζ,φτύνει,βρίζει,κατεβάζει καρέκλες κι αρχίζει χριστοπαναγίες,δεν χωνεύεται η τριάρα...
Ευτυχώς είναι δίπλα του στη ντουζιέρα ο νέος πρόεδρος της ομάδας,να τον αφουγκραστεί,να συμπαρασταθεί στην πίκρα του,να τον ηρεμήσει,να σκουπίσει με την πετσέτα του τα...μπιχλιμπίδια του,να του ανάψει κι ένα τσιγάρο βρε αδερφέ κλαίγοντας μαζί του...για της ομάδας το καλό!..

Τον τυπάρα,τον φαντάζεστε.
Ως πρόεδρο του Παναθηνα'ι'κού θα μπορούσατε ποτέ να βάλετε σε αυτό το κάδρο τον...Νίκο Κωνσταντόπουλο...να σκύβει να μαζέψει το πεσμένο σαπούνι του Σισέ;

Θα υπάρξει επίσημη εμφάνιση στα αποδυτήρια,γιλέκο-κοστούμι-γραβάτα;
Θα δούμε τον τέως σύντροφο κύριο Νίκο να ρίχνει γαρδένιες στον Βέρτη μετά από ευρωπα'ι'κό θρίαμβο;
Θα εμφανιστεί με σπορτέξ,αμάνικο και κασκόλ στην εξέδρα γκαρίζοντας στο διαιτητή "σφύρα μωρή αφερφή ξεπουλημένη και λήξτο το γαμημένο!!!";
Θα ζήσουμε να το θυμόμαστε,να σαλτάρει στην αρένα και να επιτίθεται δαγκώνοντας το αυτί ενός Κάκου,απονέμοντας δικαιοσύνη μέσω αυτοδικίας,απ' αυτόν,τον κορυφαίο δικηγόρο υποθέσεων ανθρώπινων δικαιωμάτων,αριστερής ευαισθησίας και υπεράσπισης κοινωνικής ανισότητας;

Πόση τελικά είναι η απόσταση από την Προεδρία της Δημοκρατίας έως την Προεδρία της Βαζελοσύνης;

Πορεία ή εκτροχιασμός;

Πόσο απελπισμένα ψωνισμένος πρέπει να είσαι επιδιώκοντας με κάθε μέσο τη δημοσιότητα,πόσο άρρωστος με αυτοσκοπό τη συνεχή προβολή,να έχεις ντε και καλά δημόσιο ρόλο,θέση να είναι κι όποιος την προτείνει όρμα της;

Έλεος στις κωλοτούμπες μωροφιλόδοξων εξουσιολάγνων δηθεναριστερών για κοστουμιά ηγέτη,προέδρου,ελέγχου και στάτους!

Στο ποδόσφαιρο υπάρχει θέση για το όνειρο.
Στα διοικητικά όμως του ελληνικού συστήματος ελέγχου του ποδοσφαίρου ως σφαίρα επιρροής τού πολιτικού κόσμου,για να μετέχεις και να προεδρεύεις πρέπει να έχεις οπλισμένο περίστροφο στην καλτσοδέτα,μαθαίνοντας απ' έξω όλες τις ατάκες των Μάρλον Μπράντο και Αλ Πατσίνο κι από τους 3 Νονούς του Κόπολα,ενώ συνδέεις λάπτοπ σε υπεράκτιες εταιρίες ξεπλύματος,μυστικές υπηρεσίες και στοές συμβολαίων θανάτου.

Κι ας μην αρχίσει τροπάρια "κάθαρσης" ο Ροβεσπιέρος που θα εξυγιάνει τη βρωμιά εκ των έσω - οι μισθοφόροι δεν είναι ήρωες,κανένας αριθμός λογαριασμού δεν αποτελεί ιδεολογία.

Ήμαρτον!
Πρόεδρος Παναθηνα'ι'κού Νίκος Κωνσταντόπουλος!
Πόσο ξεφτίλας είσαι τελικά να κυκλοφορείς και επίσημα ως υπάλληλος ενός Βαρδινογιάννη...γαμώ την Αριστερά της διαρκούς ευαισθησίας,γαμώ,ρε μπαρμπασύντροφε Νίκο;

(Α!..Τη σύνταξη απ τη Βουλή συνεχίζεις να την παίρνεις και το μισθό του Τζίγγερ ταυτόχρονα...νόμιμα και ηθικά;;;)

ΤΟ 616

Δωμάτιο 616.
Έξω απ' το παράθυρο η Αθήνα φαίνεται σχεδόν ειδυλλιακή.
Όμως δεν είναι Κυριακή διακοπών και το δωμάτιο δεν είναι ξενοδοχείου...
...Νοσοκομείο Ευαγγελισμός,το καλοκαίρι στέκεται έξω,μακρινό πια,απόμακρο.

Μέσα,φυσιογνωμίες σιωπηλές,οι άρρωστοι στο κρεβάτι,οξυγόνο,σωληνάκια,μετρήσεις,αίμα,ούρα,πίεση,θερμόμετρο.
Συγγενείς και φίλοι κάνουν ησυχία- στα ανήσυχα βλέμματα,φόβος.
Όλα ξαφνικά,αλλάζοντας σταθερές και προγράμματα,επείγοντα,εισαγωγή,γραφείο κίνησης ασθενών-κι όχι γραφείο ταξιδίων,ακτινογραφία,υπέρηχος,καρδιογράφημα,βελόνα.

Χτυπάει το κινητό,οι φίλοι είναι παραλία,όχι,δεν μπορώ να πάω,η θάλασσα ως μαγική εικόνα,όλα ξαφνικά λέω,όλα μένουν εκτός.

Κλείνω,κοιτάζω τριγύρω,αγωνία και καρτερικότητα,άλλος πιο σοβαρά,άλλος πόνος ελεγχόμενος,η ώρα περνάει,πότε θα έρθει ο γιατρός,δεν ήρθε νοσοκόμα,δεν είναι εντάξει το σωληνάκι,πέφτει σωστά το υγρό στο σωληνάκι,δεν ξέρω ποιο σωληνάκι μπαίνει πού,ψυχραιμία,υπομονή,όλα θα γίνουν...

Πάμε στο διάδρομο για κουβέντα.
Για τα νέα δεδομένα.Να οργανωθούμε.Ποιος θα λείψει απ' τη δουλειά.Ποιος θα ζητήσει ρεπό.Ποιος θαρθεί πρωί ν' αναζητήσει ενημέρωση,απόγεμα βρίσκουμε γιατρούς; - συνεννόηση για τη βδομάδα.Μετά βλέπουμε.Αρκεί; Θα μείνουμε κι άλλο;Θα βγούμε;
Πάλι απ' την αρχή.Υπομονή.Το μεγάλο νοσοκομείο,η συγκινητική προσπάθεια εφημερευόντων,βλέπεις πως χρειάζεται κι άλλο προσωπικό,ο γιατρός ευγενής κι ειλικρινής και πηγαίνει μόνος του την αιμοληψία στο εργαστήριο,μού λέει είναι μια νοσοκόμα για τέσσερα τμήματα,δεν πειράζει,λίγο αργούμε,θα βγει η βάρδια...

Κατεβαίνω στο κυλικείο,τιμές φαρμακείου,μετράει το ύφος μου για το αν θα κόψει απόδειξη,σε μένα κόβει,στην κοπέλα μετά,όχι.Δυνατή μουσική απ' το ράδιο,μετά τη σιωπή στο θάλαμο,εδώ ορχήστρα ρέγγε με τον Χατζηγιάννη να σαλιαρίζει "είσαι το καλοκαίρι μου",τώρα παραλία έχει,ακούω ρακέτες,παγάκια στον φρέντο,χάιδεψέ με,βάζω αντιηλιακό...

...Αλλά εδώ προστασία ξαφνικά χρειάζονται οι γονείς μας,μεγαλώσαμε και κουράστηκαν,έχουν ανάγκη - κι ας έχουμε την ανάγκη να είναι όπως παλιά,γελαστοί,υγιείς,δυνατοί,αλεξικέραυνοι,η σιγουριά μας ότι όλα θα πάνε καλά.

Ξέρουμε πως ό,τι είναι φθαρτό δεν μπορεί να είναι αιώνιο.
Νιώθουμε τα αισθήματα,η αγάπη,η αφοσίωση,δεν φθείρονται.
Είναι κι οι μνήμες.Θα μας κρατήσουν όρθιους,όσους "χειμώνες" κι αν διαχειριστούμε,ξαφνικά φέτος το καλοκαίρι.

ΝΕΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Επειδή η κρίση πλήττει το χώρο του θεάματος και περισσότερο τα τηλεοπτικά κανάλια,ιδού προτάσεις για τη νέα σεζόν,λύσεις που θα αυξήσουν την ακροαματικότητα και θα δώσουν νέα δυναμική τηλεθέαση σε όποιον το τολμήσει...

Να συνεχιστεί η κομμένη εκπομπή της Τατιάνας,και ο νέος παρουσιαστής να διαμορφώσει τον νέο τίτλο,"αξίζει να τον δεις",με τον Ανδρέα Λομβέρδο να παρουσιάζει τις νέες ρυθμίσεις Ασφαλιστικού-Εργασιακού σε 69 στάσεις/εκπομπές με συμπαρουσιάστρια στην ανάλυση στάσεων στο σκηνικό-κρεβάτι την Τζούλια Αλεξανδράτου.

Στα βραδυνά τωκ σώου και αφού οι μεγαλοδημοσιογράφοι έγιναν επιχειρηματίες,μπορούν μαζί με άλλους υπαλλήλους τους,βουλευτές επαρχίας που θέλουν πρόσβαση στις αποφάσεις,περιφερειακούς δημάρχους που χρειάζονται προβολή για την κεντρική πολιτική σκηνή,επαγγελματίες δημοσιοσχετίστες που παρουσιάζουν το χαμόγελο ως πολιτικό μήνυμα,όλοι μαζί να παρουσιάζουν "Καυγάδες LIVE",σε ιατρεία ΙΚΑ,εφορίες,πολεοδομίες,δημόσιες υπηρεσίες,νοσοκομεία,λεωφορεία,λιμάνια,καταγγελίες για χρηματισμό,σεξουαλική παρενόχληση,ό,τι του κατεβεί τού λωλοΣτεφανή,είπαμε,όσο πιο πλούσιος και μακριά απ' τον απλό πολίτη,τόσο πιο λα'ι'κό προφίλ δείχνει ο βουπουά δημοσιογράφος,το παίζει προσιτός,κοντά στις αγωνίες,τί να πεις,πως γυρίζεις το βράδυ στη βίλλα με τόσο άγχος απ τους πτωχούς κι αθλίους,μην και κάνουν καμιά ανοησία οι μεγαλοπαρουσιαστές και πηδήξουν πανικόβλητοι στην πισίνα,μιαν ακροαματικότητα παραπάνω θα την πετύχουν αυτοκτονώντας ζωντανά,για την ψυχή του συνταξιούχου και του πληβείου των 500 ευρώ...

Στα πλαίσια σώου με επωνύμους,μπορούν κι άλλοι διαγωνισμοί με μεγάλα ταλέντα και για περικοπές εξόδων από ενοικιάσεις στούντιο,πλατώ,σκηνικών,μπορούν με κοινό πλαίσιο τη Βουλή,εκτός από το dancing και singing with the stars,να περνούν μπροστά από την κάμερα για το δικό τους καραόκε,οι γίγαντες της τηλεοπτικής μας δημοκρατίας κι έτσι να παρακολουθούμε..."τσιρίζοντας με τη Λιάνα" (Κανέλη)..."ξεκατινιάσματα με την Κατερίνα" (Παπακώστα)..."κλαψουρίζοντας με τον Απόστολο" (Κακλαμάνη)..."τραμπουκίζοντας με τον Άδωνη" (Μπουμπούκο)..."τσατίλες με τον Αργύρη" (Ντινόπουλο)...και αν αυτά πετύχουν,να προχωρήσουμε σε πιο προχωρημένα..."μάθε κουπί σε 10 μνημόνια με τον σοσιαληστή Γιώργο"..."γίνε κι εσύ ακτιβιστής στα βόρεια προάστια σαν τον Αλέξη"..."μάθε συνοπτικά μαρξισμό λενινισμό σε 1917 τσιτάτα με την Αλέκα"..."μάθε τα μυστικά της βαφής των μαλλιών με τον πρόεδρο ΚαραμαυροΓιώργο"...και σε σπέσιαλ βραδιές..."τρώγοντας-πίνοντας κι αράζοντας και παίζοντάς το ηγέτης των τεμπέληδων με τον ξαπλαρχηγό ΡαφηνοΚώστα"..
Τζάμπα υλικό,τζάμπα πρωταγωνιστές,σίγουρη επιτυχία,με τέτοια και τόσα νούμερα καθημερινά,πώς να βαρεθείς,πώς να μην καρφωθείς...

Στα τηλεπαιχνίδια επιστρέφει ο "Εκατομμυριούχος",θα προβάλλεται ζωντανά από το Μόναχο,απ' όπου ο παρουσιαστής Μιχάλης Χριστοφοράκος θα ρωτάει κάθε φορά 2 βουλευτές της εξεταστικής αν πήραν χαμπάρι τα ιπτάμενα λεφτά της Ζίμενς,και σε κάθε αφελή τους απάντηση,θα ανοίγει κι ένα κρυμένο λογαριασμό μίζας...

Στα αθλητικά,ανοίγοντας νέους ορίζοντες από τη μονοκρατορία του ποδοσφαίρου,νέες αθλοπαιδιές με δόση γκλαμουριάς και λάιφ-στάιλ,όπως..."πιλάτες με εσάνς αριστοκρατίας από τον γκουρού Παύλο" (Γερουλάνο)..."τζόκινγκ με τις σωστές γνωριμίες κλειστού χώρου με την Τίνα" (Μπιρμπίλη) και σε τουριστικές προτάσεις για όλο το χρόνο.."περπατώντας στα σοκάκια του Κολωνακίου με τη Φωτεινή και βουτώντας στα τζακούζι των ταρατσών με τον Άρη"...

Ελπίζουμε στη λάμψη διαρκείας των νέων αστεριών της Δημοκρατίας ελέω Τηλεόρασης.
Οι πολιτικοί απαντούν στα φθαρμένα αστέρια της τηλεόρασης και οι θεατές γίνονται ψηφοφόροι τους αντικαθιστώντας την ξεπερασμένη κάλπη με την φωτεινότητα της οθόνης.
Κι όλοι μαζί βουλιάζουμε,ωραίοι σαν πλήθος χαντακομένο στην ευκολία της μετριότητας,στην βρωμιά της αθλιότητας τού θράσους,εθισμένοι τηλεκοντρόληδες στο χάος.

Εκεί που η ζωή δεν είναι εκπομπή,το σενάριο δεν έχει μεταγλώτισση κι είμαστε όλοι σκηνοθέτες στην καταστροφή μας.

ΟΣΑ ΔΕΝ ΜΑΘΑΜΕ ΚΙ ΟΣΑ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝΕ ΠΟΤΕ

Λόγω της γενικής απεργίας δεν μάθατε συγκλονιστικές ειδήσεις που εκτυλίχθηκαν κατά τη διάρκειά της.
Σπεύδουμε να σας ενημερώσουμε αναλυτικά...κρατήστε αυτό το κομμάτι,σε κάθε μπλακ-άουτ μπορείτε να το ξαναδιαβάζετε σαν όντως να έγιναν...

Την απόφασή του να αποχωρήσει οριστικά από την εγχώρια πολιτική σκηνή ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά ο πρωθυπουργός σε κλειστή σύσκεψη στο εξοχικό της μητέρας του στην Κόρινθο.
Ο Γιώργος Παπανδρέου εξουθενωμένος από την πίεση και το άγχος που τού προκαλούν οι υπήκοοί του που δεν καταλαβαίνουν τη σημασία του σχεδίου σωτηρίας της πατρίδος, φ ε ύ γ ε ι από την Ελλάδα!
Είναι αποφασισμένος και για συμβολικούς λόγους θα το πραγματοποιήσει κατανυκτικά,το βράδυ της 27ης Ιουλίου. Είναι νύχτα με πανσέληνο,ο Γιώργος μας προσκαλεί σε συναυλία-φινάλε μιας ένδοξης προσπάθειας στο Σούνιο,στο ναό του Ποσειδώνα.Θα συμμετέχουν η χορωδία του Δήμου Αθηναίων,με σολίστ την κόρη του Θόδωρου Πάγκαλου που είναι λυρική καλλιτέχνης και τη Δούκισσα Βίκυ Λέανδρος.Μαζί θα πουν το κατασκηνωτικό τραγουδάκι αποχαιρετισμού "μήπως πρέπει να φύγουμε χωρίς ελπίδα πια,πως θα ξανανταμώσουμε αδέλφια μου ξανά",ο Γιώργος στη σκιά της σελήνης θα βγάλει τη λιωμένη απ τη χρήση μωβ γραβάτα,που σε ένδειξη πένθους φοράει ασταμάτητα τους τελευταίους μήνες,θα πετάξει το πουκάμισο και το παντελόνι,θα βάλει σορτς και μπαντάνα,θα ανέβει στο κανό και αφού ξεσπάσει στον τελευταίο λυγμό στα σκληρά μπράτσα του Παύλου Γερουλάνου,αυτός ο καρδιακός φίλος θα του δώσει το κουπί,θα τον σπρώξει απαλά στο νερό και ο πρωθυπουργός μας θα χαθεί για πάντα στα νερά του Αργοσαρωνικού...
Για ΠΆΝΤΑ;..Όχι βέβαια,προορισμός του η μάνα γη της Αμερικής,όπου και θα διεκδικήσει την προεδρία στις επόμενες προεδρικές εκλογές,για να βοηθήσει τηναποικία μας από νέο,υψηλότερο μετερίζι.

Με την αιφνίδια αποχώρησή του θα παραδώσει τη διακυβέρνηση της χώρας στον παλιό συμφοιτητή του Σαμαρά,ο οποίος και αναζητείται από την Αγγελική Νικολούλη,αφού μόλις του τηλεφώνησε από Μαξίμου και του το ζήτησε,εξαφανίστηκε.
Ο τελευταίος που είδε τον Αντώνη να φεύγει τρέχοντας απ τη Ρηγίλλης,τον άκουσε να λέει.."εντάξει είπαμε δυο-τρεις μαλακίες ότι δήθεν έχουμε έτοιμο πρόγραμμα σωτηρίας για την πατρίδα,αλλά κι αυτός ο αφελής έσπευσε να μας πιστέψει;"

Εν τω μεταξύ σφοδρή σύγκρουση πραγματοποιήθηκε στο λιμάνι του Λαυρίου όπου συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ είχαν σπεύσει από πρωίας να αποκλείσουν την αναχώρηση των πλοίων.
Οι συμπλοκές ξεκίνησαν όταν συνταξιούχοι Εαμίτες-Επονίτες ζήτησαν συντροφική άδεια να μπουν στο φέρι "revolution" για να μεταβούν στη Μακρόνησο,όπου θα πήγαιναν να αποτίσουν φόρο τιμής για τη μνήμη των πατριωτών του κολαστηρίου.
Όρμησαν στους καταπέλτες τραγουδώντας "επέσατε θύματα αδέλφια μου εσείς" και θα προκαλείτο νέος εμφύλιος αν δεν παρενέβαινε η Λιάνα Κανέλη,που πρότεινε στα γεροντάκια να τους μεταφέρει στο νησί με τη θαλαμηγό της πρώην εργοδότριάς της Γιάννας Αγγελοπούλου,η οποία ήταν μάλιστα πρόθυμη να τους παραθέσει και σουαρέ στο υπαίθριο θεατράκι της Μακρονήσου...

Επεισόδεια όμως είχαμε και στο Σύνταγμα όπου αντιπροσωπεία του ΛΑ.Ο.Σ. οργάνωσε χάπενινγκ στήνοντας ένα υπαίθριο μαγειρείο,με καζάνια και ξύλα,ανάρτησαν πινακίδα "Η ΠΕΙΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ",ενώ βουλευτές του κόμματος ντυμένοι με άσπρους σκούφους και ποδιές επιχείρησαν να μοιράσουν συσσίτιο στους κουρασμένους διαδηλωτές του ΚΚΕ,οι οποίοι και δικαίως θεώρησαν ότι τους ειρωνεύονται με σκοπό τη γελοιοποίηση του αγώνα.
Αντίθετα ο αρχισέφ Άδωνις είπε ότι τα γεύματα είναι γκουρμέ,τα ετοίμασε μάλιστα με τα χεράκια της η αγαπημένη σύζηγος Ευγενία για να σπονσοράρει το νέο σώου μαγειρικής του Μέγκα και δεν καταλαβαίνει γιατί ο Περισσός παρεξήγησε μια πράξη εθνικής συμφιλίωσης προς τους ταλαιπωρημένους απ τα χιλιόμετρα καθημερινής πορείας Ομόνοια-Σύνταγμα...πιθανόν,είπε,να θίχτηκαν που το φαγητό σερβιρίστηκε σε ανοιχτό κονσερβοκούτι...

Συγχαρητήρια επιστολή απέστειλε στον πρόεδρο του Συνασπισμού ο πρέσβης της Ισπανίας Χοθέ Και Τουθ Πηδήθαμε,ο οποίος και του διάβασε απόφαση της ισπανικής κυβέρνησης να τον ανακηρύξει επίτιμο πολίτη της χώρας.
Οι Ισπανοί θεώρησαν γουρλίδικη την ανάρτηση του πανό με το σύνθημα του ισπανικού εμφυλίου NO PASARAN στον Λυκαβητό το πρωί του ματς Γερμανίας-Ισπανίας για το μουντιάλ και ότι έδωσε μιαν ώθηση διεθνιστικής αλληλεγγύης βοηθώντας τους παίκτες να λιώσουν τις γερμανικές ορδές.
Μάλιστα,η ίδια η βασίλισσα Σοφία ζήτησε από τον Αλέξη Τσίπρα αν μπορεί να της ψαρέψει ένα ελληνικό χταπόδι για να αντικαταστήσει το γνωστό γερμανοχταπόδι Πωλ,έστω κι αν κι εκείνο Ισπανία έδειξε.Ο Αλέξης ευχαρίστησε για την τιμή την βασίλισσα,αλλά δήλωσε ότι δεν προλαβαίνει ώς τον τελικό να πάει για ψαροντούφεκο,αφού και ο λαος περνάει δύσκολα για να τρέχουμε στις παραλίες καλοκαιριάτικα-αφήστε που μοιράζουν σκοπιές στην Κουμουνδούρου όλο τον μήνα,μην καταλάβουν το κτήριο οι ανανεωτές...


Αυτά έγιναν,πάνω κάτω,όλη την Πέμπτη που δεν ακούγατε ειδήσεις.
Ό,τι άλλο μαθαίνετε είναι απόκρυψη της αλήθειας και διαδόσεις του κατεστημένου που σκοπό έχουν τη συσκότιση της λα'ι'κής αντίδρασης για την καταρράκωση του ηθικού του δοκιμαζόμενου έλληνα πολίτη.
VENCEREMOS!
Που πάει να πει, ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

(Δυστυχώς,δεν γνωρίζω τη συγκεκριμένη φράση στα Ολλανδικά,δεν έχει σημασία,τρία γκολάκια θα ρίξουμε στα αυτιά των υπερφίαλων Ισπανών,πάμε γερά ιπτάμενά μου πορτοκαλένια μου παιχτρόνια! Πάμε,στη μνήμη των χορευτών Γιόχαν Κρόιφ και Μάρκο Βαν Μπάστεν...'ΟΛΕ! ΌΛΕ!
VIVA HOLLANDIA!)

Η ΑΓΩΓΗ/ΤΗΣ ΑΓ(Ρ)ΟΓΗΣ

Στο σχολείο διδαχθήκαμε ¨αγωγή του πολίτη".
Τώρα μας διδάσκουν την "αγρογή του λεχρίτη".

Σ' αυτά τα χρόνια που δουλεύω,δυο φορές έμεινα άνεργος,τη μιαν-αρκετούς μήνες ψάχνοντας και μοιράζοντας βιογραφικά αριστερά/δεξιά,ένας - δυο συγγενείς και φίλοι μού πρότειναν "γνωστό",¨βουλευτή",απλώς να πάω,ν' αφήσω στοιχεία και "ποτέ δεν ξέρεις"...και σε δυο εκλογικές περιόδους μου τηλεφώνησαν να πάω στη συγκέντρωση τού τάδε,"απλώς να σε δει,να πείτε μιαν καλή επιτυχία"...

Δεν πήγα ποτέ.
Ντράπηκα.

Άσπιλος κι αμόλυντος λοιπόν;
Περίπου...
Για την ακρίβεια,το καλοκαίρι της Ολυμπιάδας μού μίλησαν για έναν διαγωνισμό χωρίς διαγωνισμό,μόνο με κατάθεση χαρτιών,κι έτσι πήγα να τα αφήσω στην ΤΡΑΜ Α.Ε. και,ομολογώ,μετά την κατάθεση,τηλεφώνησα έναν οικογενειακό φίλο,κομματάρχη βορειοελλαδίτη βουλευτή και καλά κολλητό τού Μιχάλη Λιάπη,να του δώσω τον αριθμό πρωτοκόλλου,να τον προωθήσει αρμοδίως...
Πάλι ντρεπόμουν,αλλά αφού ένα τηλεφώνημα ήταν,ε!,τό'κανα!
Και φυσικά απάντηση δεν ήρθε ποτέ,δεν ήμουν και συγγενής-κολλητός-κουμπάρος-μέλος του κόμματος,γεια σας!

Χαζεύω τον ανεκδιήγητο πρώην υπουργό Χατζηγάκη να διασύρεται στα κανάλια,διασκεδάζω ή και οικτείρω τον εαυτό μου που πάντα φεύγω διακοπές τον Αύγουστο,οι "καλοί" διαγωνισμοί προκυρήσσονται πάντα 14 ή 16,να δώσει κι η παναγιά η δεξιά την ευχή της,να χωθούν τα τριτανήψια τού κάθε Σουφλιά,να τρουπώσουν και μετά...εννιά έχει ο μήνας.

Περνάει χιουμοριστικά το καλοκαίρι,τώρα που τελειώσανε τα σήριαλ-κωμωδίες,στα κανάλια βγαίνουν φάτσες-κωμωδίες,να υπερασπιστούν το κόπιράιτ τού ελληνικού συστήματος δημοσίου..."πολίτης-βουλευτής-βύσμα-αραλίκι"...το όνειρο θερινής νυχτός όλων μας.

Ας το παραδεχθούμε άλλη μια φορά.Όλοι γουστάρουμε την προοπτική να γίνουμε οι εκλεκτοί της ξάπλας,και κάθε 1 και 15 να τρέχουν "τα μισθά" χωρίς κόπο,άγχη κι ευθύνες.
Εμείς.
Που τους μουντζώνουμε και τους βρίζουμε τώρα που μας κόβουν ουρανό,χρόνια κοιμόμασταν σε πουπουλένια,παραμυθένια,άσπρα συννεφάκια τεμπέλικα...κι ήρθαν κατάμαυρα,μολυβένια σύννεφα και ξέσπασε καταιγίδα και γίναμε χοντρό χαλάζι και πνιγήκαμε.
Τους κακούς τους βρήκαμε εύκολα,είναι και ξένοι,σιγά μην μας καταλάβουν,η καλοσύνη μας περίσσεψε κι έγινε χολή και μίσος.

Εδώ λοιπόν,παλεύουμε,ωραίοι κατατρομαγμένοι ως Έλληνες.
Άλλος γουστάρει τον Πάγκαλο να τραμπουκίζει έναντι όλων,αντιπρόεδρος δάσκαλος τού ήθους μιας εξουσίας επιλεκτικής κατάχρησης,με μυστικά και ντοκουμέντα επικοινωνιακά φυλασσόμενων εκρήξεων.
Αλλος γουστάρει όλα να γίνουν στάχτη και μπούρμπερη,κολλάει αφίσες "ή εμείς ή αυτοί,εκείνοι ΔΝΤ κι εμείς με ΤΝΤ",και γκρεμίστε τα όλα και μετά βλέπουμε.

Τί θα δούμε άραγε,για ποιο μέλλον συζητάμε,ποιούς ανεχόμαστε μαζί μας,να ζούμε,πώς,τους κανόνες ποιος ορίζει,πώς εργαζόμαστε,θέλουμε κοινότητες κι ομάδες αλληλέγγυες ή γκέτο και συμμορίες αλληλοσπαρασσόμενες - κανένας σχεδιασμός δεν γίνεται εύκολα πράξη αν δεν τον πιστεύεις μέσα σου,πάλι δίλλημα,ναι!,συνύπαρξη ή κάψτε τα όλα.

Κι όσοι χαχανίζουμε στην τηλεόραση με τα κατάπτυστα Χατζηγάκια,μακάρι ντάλα καλοκαίρι να έχουμε χρόνο και διάθεση για κουβέντες και πολιτική και χαβαλέ ανέκδοτα δημοκρατίας κι ισότητας.

Αλόμα και το Μουντιάλ που ήταν μια κάποια λύση για τις ατέλειωτες ώρες που "δεν βγαίνουμε"για να βγούμε,τελειώνει τη Κυριακή.

Αρχίζει ο καιρός της χύτρας...
...Θα βράζουμε στο ζουμί μας.
...(και το καπάκι που ρυθμίζει την πίεση,θα είναι σφηνωμένο και σε λάθος βαθμούς αντοχής θα κοχλάζουμε).

ΕΙΝΑΙ Ν' ΑΠΟΡΕΙΣ...

Είμαι γεμάτος απορίες αυτό το καλοκαίρι.
Όχι ότι θα νιώσω καλύτερα αν μου λυθούν,όχι κι ότι με τρώει η αγωνία κι αν δεν λυθούν...

Ας πούμε..
..Ο Κώστας Καραμανλής δεν βαριέται να είναι συνέχεια σε διακοπές;
Φαντάζομαι όποιος συνέχεια ζει με τον ίδιο τρόπο,σκυλοβαριέται.Εμείς οι κοινοί θνητοί μετράμε στο ημερολόγιο για τις διακοπές,περιμένοντας 350 κουραστικές μέρες τις15 διαφορετικές τού καλοκαιριού.Ο Μέγας Σιωπηλός τής Ραφήνας τόσα χρόνια,κάθε μέρα,όλο το χρόνο αραχτούλης,από τί να διακόψει ο εν ενεργεία απόστρατος;

..Και με την ευκαιρία,είναι βέβαιο ότι αυτόν αποθέωναν χειροκροτούμενο στο στάδιο οι ΝουΔούληδες; Μήπως,μέρες Μουντιάλ και πιστεύοντας ότι,δεν μπορεί,όλο και κάποια μεγάλη προσωπικότητα,όπως συνηθίζεται σε κάθε συνέδριο κόμματος,θα έφερνε ο πρόεδρος Αντώνης να χαιρετίσει τις εργασίες του,μπερδεύτηκαν,μπήκε ένας καλοστεκούμενος κ α τ ά μα υ ρ ο ς κυριούλης και φαντάστηκαν πως ήταν ο Νέλσον Μαντέλα;

..Και,τελειώνοντας με τις δεξιόστροφές μου απορίες,τόση δημοκρατία αντέχει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης,ώστε ούτε μια ψηφοφορία με δυο υποψήφιους κολλητούς μέτριους τού αρχηγού να δοκιμάσει;Είναι ο Σαμαράς θαυμαστής και αξιοΣταλινίσκος κι επιστρέφει στις παραδόσεις του εκτυφλωτικού αρχηγισμού και της Μιας Φωνής που θα ισοπεδώνει κάθε αντίθετη σκέψη;

..Δεν ντρέπονται οι Πασόκοι να παίζουν το παιχνιδάκι διανομής ρόλων "καλός-κακός",εντείνοντας την κοινωνική απελπισία; Δηλαδή,όταν Πέμπτη βράδυ δίνει ο Λομβέρδος 200 ευρώ στους ασθμένοντες χαμηλοσυνταξιούχους,τα οποία κόβει Παρασκευή πρωί ο Παπακωνσταντίνου,αυτό τί είναι; Μάθημα πολιτικής υπευθυνότητας,δείγμα εξαίρετης εσωτερικής συνεννόησης,ή γελοιότητα επιμερισμού ευθυνών με τακτικές ξεφτιλοκυνισμού και τελικού αποτελέσματος τη βέβαιη εξαγρίωση των υπηκόων τους;

..Μιας κι είπαμε Πασόκ,χαιρετίζουμε τη νέα βουλευτίνα,που έπεσε ξαφνικά μια μέρα μες το κοινοβούλιο,την κυρία Βάσω Παπανδρέου,που δεν άντεξε η συνείδησή της να ψηφίσει τα χαρισμένα στα κυκλώματα προμηθευτών των νοσοκομείων εκατομμύρια,προφανώς πρόκειται περί απλής συνωνυμίας με την επί 30 χρόνων υπουργίνα των κυβερνήσεων που ακριβώς αυτό υπέγραφε και ψήφιζε ανερυθρίαστα..

..Υπάρχει έστω ένας άνθρωπος,με ηλικία κ ά τ ω των 60 που θα συγκινηθεί και θα ακολουθήσει στην υποστήριξη τού νέου κόμματος υπό τον Φώτη Κουβέλη,που με εφηβικό πάθος ξεκινά μαζί με τον Λεωνίδα Κύρκο την Ανανέωση της πολιτικής ζωής και της Αριστεράς; Μα δεν έχουν καμιά επαφή με την πραγματικότητα;

..Δηλαδή δεν έχει μεγαλύτερες πιθανότητες η Ντόρα Μητσοτάκη να πετύχει ως παρουσιάστρια ριάλιτι μαγειρικής,που τόσα χρόνια κι αν ξέρει από τηγανίσματα,ψησίματα κι ανακατέματα και τελικά,μεγαλύτερη επιτυχία να κάνει κόμμα δεν θα είχε η Ευγενία Μπουμπούκου,που τόσες ψήφους κατέκτησε στον στίβο της τηλεοπτικής Δημοκρατίας;

..Και μιλώντας για τηλεόραση,οι συνδικαλιστές κι οι δημοσιογράφοι που για δέκα μέρες κράτησαν "κλειστή" την ΕΡΤ,απαξιώνοντας την ενημέρωση στο δημόσιο αγαθό της και στέλνοντας τηλεθεατές στα σκουπιδοκάναλα και την ιδιωτικών συμφερόντων ειδησεογραφία,δεν ανησυχούν πως είμαστε πια υποψιασμένοι και ξέρουμε από ποια τραστ διπλοτριπλοπληρώνονται ως μεγαλοστελέχη όλο "ευαισθησία" για την αξιοπιστία της;

..Στην υπόθεση "Πολεμικό Μουσείο" δεν έχω ακόμη αποφασίσει,μεταξύ Τζούλιας και υιού Ζαγορίτη,ποιο βλήμμα μ' ενόχλησε περισσότερο.Η ανύψωση του χαμένου ηθικού της στρατευμένης νεολαίας είναι ένας ωραιότατος χαβαλές για την αρρωστημένη μεσημεριανή ζώνη απορριμάτων,αλλά με εξοργίζει που κάθε τεμπελοκομματόσκυλο στερεί την προνομιακή θέση στρατιωτικής θητείας από κάποιο παιδί που θα είχε π ρ α γ μ α τ ι κ ή ανάγκη να υπηρετεί κοντά στο σπίτι του,για να βοηθά την οικογένειά του.

..Ο περιοδεύων θίασος πρωταγωνιστριών "Αλέκα-Λιάνα" ποιο έργο αντίστασης και πάλης θα ανεβάσουν και πού,την επόμενη σεζόν;
Και γιατί απορείτε για την οξεία κοκορομαχία επιπέδου λαχαναγοράς στη Βουλή,μεταξύ τού Αδωνοφασιστάκου τού ανεκδοτοΛΑ.όΣ και των χουλιγκανοΚΚέδων; Δεν είναι χρόνια φανερό ότι αποτελούν τις δύο όψεις του πιο μαύρου,θλιβερού κι αναχρονιστικού νομίσματος;

..Είμαι όλο απορίες αυτό το καλοκαίρι,δεν θα τις λύσω και με αυτές θα βουτήξω και διακοπές θα φύγω να απορώ,ποιο καλοκαίρι θα ξεχάσω τον μέσα μου χειμώνα,πότε θα κάψω τη συνήθεια να απορώ και να σκέφτομαι και να νευριάζω και να οργίζομαι και να φωνάζω και να διαμαρτύρομαι,κι ευτυχής κάτοικος να μην γίνομαι ποτέ,τουλάχιστον η Ολλανδία μου έστειλε αδιάβαστους τους υπερφίαλους Βραζιλιάνους,πάμε τουλίπες με χασίς να ζαλίσουμε τη γη...αχ κι η Γκάνα έπεσε θύμα μαύρης μαγείας,να βλέπαμε ματσάρα νέας αποικιοκρατίας...

ΜΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ

Δεν έχω κάνει μια βουτιά.
Δεν έχω πάει για μπάνιο.

Το χειρότερό μου είναι να μετρώ τις γουλιές μου με όσα δεν έχω στο πορτοφόλι μου.
Μεγαλύτερη μιζέρια από το να υπολογίζω στις διακοπές μου πόσα χρήματα πρέπει να ξοδέψω σε μια μέρα για να κρατήσουν για όλες,και να μην μπορώ να ξεφύγω ούτε ένα παγωτό απ αυτό,δεν υπάρχει!
Να κάθομαι στο γραφικό ταβερνάκι,εκεί που σκάει το κύμα,το αεράκι δροσερό,το μάτι λάγνο-και να προσθέτω τιμές απ τον κατάλογο να δω αν φτάνουν για ν αντικαταστήσω το καλαμάρι βαθειάς καταψύξεως με φρέσκο ψάρι,δεν το μπορώ.

Αυτές δεν είναι διακοπές.Αυτές θα είναι οι διακοπές μου και φέτος.

Μπήκε ο Ιούλιος και δεν έχω διάθεση να βρω βαλίτσα,δεν αδημονώ να περάσουν οι μέρες,να κλειδώσω την πόρτα και να φύγω...
Θέλω τόσο πολύ να φύγω,έχω τόση ανάγκη να φύγω- αλλά όλο τον πανικό και το άγχος θα τα κουβαλήσω μαζί μου στη θάλασσα,οι απλήρωτοι λογαριασμοί θα στηθούν ύψος ομπρέλα- αντιηλιακή προστασία τού μπατίρη.

Πρέπει να πάω το ΙΧ για σέρβις αφού σκοπεύω να ρουφήξει τόσα χιλιόμετρα και αγωνιώ μη βγάλει τίποτα έξτρα και πώς θα τα πληρώσω.

Έχω για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια 3 βδομάδες μαζεμένη άδεια και δεν βγάζω ούτε την πρώτη με όσα χρήματα υπολογίζω να περισσέψουν. Και οι δανειστές,συγγενείς και φίλοι έχουν εξαντλήσει τις οικονομίες που τους έφαγα και διακοποδάνεια κοινωνικής αλληλεγγύης δεν σκοπεύουν να μου χορηγήσουν.

Τον τελευταίο μήνα ανακαλύπτω έχω ξοδέψει κοντά δυο ακτοπλο'ι'κά εισιτήρια σε μονάδες κινητού τηλεφώνου κυνηγώντας τζάμπα διακοπές στους ραδιοφωνικούς σταθμούς,ανάθεμα κι αν κάνουν κληρώσεις της προκοπής,ανάθεμα κι αν περίμενα να ταξιδέψω on air.

Και τώρα με το Μουντιάλ είπα να βγάλω τις διακοπές με "πάμε στοίχημα",αλλά η Γερμανία όταν βάζει 4 στην Αυστραλία και ποντάρω σ αυτήν,χάνει επίτηδες απ την Ελβετία για να μην πάω στο νησί εγώ!

Αυτές δεν θα είναι διακοπές.
Περάσαμε τα 40 κι ευτυχώς υπάρχει σπίτι στο χωριό κοντά στη θάλασσα,αλλά και γονείς,γνωστοί και ξέμπαρκοι φίλοι,όλοι μαζί σε 50 τετραγωνικά,άλλος φωνάζει,άλλος γκρινιάζει,άλλος πεινάει,άλλος διψάει,άλλος ξυπνάει,άλλος νυστάζει,άλλος ζεσταίνεται,άλλος κρυώνει..- πώς θα συνενοηθούμε κάτι ν απολαύσουμε την ίδια ώρα,με τον ίδιο ρυθμό, π ώ ς ν α φ ύ γ ε ι η π ό λ η α π ό π ά ν ω μ ο υ - , αυτός θα μείνει ο ανεκπλήρωτος στόχος και φέτος.

Θα φύγω από την πόλη να αναπνεύσω - κι αέρα δεν θα βρίσκω πουθενά.

Θα μείνει μιαν ελπίδα,η αγκαλιά σου κι η αγάπη μας,για να γίνει πάλι καλοκαίρι.
Αν κρατήσουμε κι αντέξουμε και στο τέλος μια χαρά θα περάσουμε.
Γιατί μάθαμε παντού και πάντα να μαζεύουμε τις ανάσες για να φουσκώνουν την καρδιά.

Μα...γαμώτο!- αξίζουμε και χρειαζόμαστε περισσότερα!