Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας,εκνευρισμένος απ' τη μιζέρια που του προξενεί η ανακύκλωση της κρίσης,θ' αγοράσει μια ρολς ρόις,"έτσι για σπάσιμο,να τα βάλω ενάντια στο κακό κλίμα",δήλωσε.
Κρίση.
Η λέξη της χρονιάς,η κοινή αίσθηση μιας χώρας.
Η πατρίδα σε κρίση.
'Ολοι συμφωνούμε.'Ολοι...
...Για ελάτε όμως να σκεφτούμε πώς την παλεύει την κρίση ο καθένας - η λέξη ίδια,την ίδια λέξη καταλαβαίνουμε;
Ο Π. είναι τρομερά λυπημένος στο τηλέφωνο.
Τον ρωτώ τί έχει,άστα να πάνε,μού απαντά,"παλιοκρίση,αναγκάστηκα να σταματήσω το παιδί απ' το τζούντο".
Συζήτηση μια Κυριακή μεσημέρι στο μπαλκόνι με τον Γ. που έκπληκτος μ' ακούει να του εξηγώ πως δεν κάνω πλάκα κι ότι όντως έχω χρόνια που αγοράζω μόνο κατεψυγμένα ψάρια και σιγά μην του πω ότι και κρέας ψωνίζω απ' το σούπερ μάρκετ...κι είναι κάθιδρος που του γνέφω θετικά,"είπαμε κρίση,αλλά εγώ θέλω την κουτσουμούρα να σπαρταράει και το λιπάκι απ' το αρνί να του δίνει να καταλαβαίνει ο χασάπης μου!",λέει.
"Δεν πήρα ρε συ φέτος πρώτη φορά διαρκείας",μού τονίζει περίλυπος ο χουλιγκάνος Κ.
"Πως ντράπηκα φέτος στο νησί,χρόνια πάμε διακοπές στο ΓκρανΡεζόρτ,στη ρεσεψιόν μάς ρώτησαν πόσες επισκέψεις για σπα και μασάζ να μας κλείσουν,κι είπα άστο γλυκιά μου,όχι αυτή τη σεζόν,έσκασα απ' την ντροπή σου λέω!",εξομολογείται στο κινητό της η δηθεναριστοκράτισσα που καταδέχθηκε να μπει στο τρόλει δίπλα μου,"εδώ σε ταξί πια και μπαίνω μέρα παρά μέρα!"..οποία κατάπτωσις!
Εννοώ ότι ο καθένας ζει τη δική του πραγματικότητα.
Άλλος έκοψε το τρίτο ποτό του στη βραδυνή μπαρότσαρκα.
Άλλος τον καφέ και την τυρόπιττα πριν τη δουλειά.
Άλλος που έβγαινε κάθε Σάββατο για φαγητό,τώρα Κυριακάς,εορτάς κι αργίας.
'Αλλος πουλά το τέταρτο αυτοκίνητο στην τριμελή του οικογένεια(μωρό αβάφτιστο το τρίτο μέλος).
'Ως και η Γιάννα Αγγελοπούλου έβγαλε στο σφυρί το αγαπημένο της γιωτ,έλλειψη ρευστού γαρ..
Είμαστε σε κρίση,όμως αυτό που είναι ζωτικής σημασίας για σένα, εμένα μου φέρνει γέλια,ενώ αυτό που περιόρισα εγώ, εσύ το έχεις για τσίχλες και φιλοδώρημα.
Πριν λίγο καιρό ήρθε στο σπίτι μια φίλη κι αναρωτήθηκε πώς να μην είναι λασπωμένα τα μακαρόνια που μαγείρεψα,"μα είναι τα φτηνιάρικα απ' τα βρωμοεκπτωτικά μάρκετ που καταδέχεσαι να ψωνίζεις"...και μετά είχα δέκα λεπτά κήρυγμα για την πάστα εισαγωγής που εκείνη χρησιμοποιεί για ζυμαρικά ανώτερης ποιότητος,κι είμαι φριχτός και υπερβολικός που ψάχνω να κόψω 50 σεντς για νούμερο6 σπαγγέτι κι έχω καταντήσει γύφτος πια!..
...Ομισθός της είναι 3500 ευρώ,ο δικός μου 900...
...Κι όταν λέει "κι εγώ κατάλαβα την κρίση αλλά δεν κάνω έτσι!",εννοεί τον τελευταίο της γκόμενο που ένα βράδυ πριν 20 μέρες της έκανε φασαρία στη "Βιβλιοθήκη",λέγοντάς της,"βάλε κι εσύ μια φορά κανά φράγκο στο λογαριασμό,είσαι πολυέξοδο μωρό και δεν βγαίνω πια!"...και βγήκε για τσιγάρα και δεν γύρισε ποτέ- και δεν είχε ούτε κάρτα μαζί της και μας έψαχνε να πάμε να πληρώσουμε για να μη γίνει ρόμπα μες το Κολωνάκι!
Κρίση παίδες! Κρίση!
Για έναν συνταξιούχο που ζει στο νοίκι στα Σεπόλια και για το υπερπολυτελές "Πεντελικό" της Κηφισιάς που βαράει φαλιμέντο.
Για ένα ζευγάρι που έχει το σπιτάκι του στα Χανιά,με κήπο για ζαρζαβατικά και φρούτα κι ελιές και τον εισαγωγέα της Nautica που πτωχεύει(και τα μαύρα Ελβετία).
Ακόμη και στην ίδια δουλειά,εμφανείς οι διαφοροποιήσεις.
Υπάρχει ο δημόσιος υπάλληλος που ζαλίζεται απ' τις περικοπές των δώρων γιατί είναι το μόνο του εισόδημα,κι ο τυχερός κύριος που έχει γράψει το περίπτερο κοντά στη δουλειά μου στη γυναίκα του,ένα ωραιότατο συμπλήρωμα ο δημόσιος μισθός του...
Υπάρχει ο ιδιωτικός υπάλληλος με την απειλή της απόλυσης και τη γυναίκα του part time κακοπληρωμένη και φτωχαδάκια γονείς που δεν βγάζουν το μήνα,κι εκείνοι οι ιδιωτικοί με 3-4 συντάξεις γονιών που τσοντάρουν,κάτι μαγαζιά που νοικιάζουν,2 εξοχικά και άλλες καταθέσεις από ωραίες απολαβές στα ωραιότερα χρόνια ευδαιμονίας.(αρπαχτών,κομπινών,λαδωμάτων και άλλων "κεκτημένων")
'Ολοι δίκιο έχουμε.
Κι όλοι δηλώνουμε αγχωμένοι απ' την κρίση.
Κι οι κλέφτες κι οι φοροφυγάδες κι οι μειωμένων αποδοχών κι οι αγύρτες με τα μπλοκ επιταγών που τα δίνουν 8μηνα πια κι όσοι βάζουν λουκέτο στα μαγαζιά κι απολύουν,κι όσων οι συμβάσεις των 500 ευρώ δεν ανανεώνονται..
'Ολοι στη μαζική απαισιοδοξία και τη μαύρη θλίψη.
'Ολα μαζί στο μπλέντερ.
Μια τρέλα,μια απελπισία ως μόδα του χειμώνα.
Ποιος λέει αλήθεια και τί είναι ψέματα;
Ποιος πεινάει πραγματικά και ποιος ξεκίνησε μόνο δίαιτα;
Ποιος όντως ζορίζεται και στέλνει ταμείο ανεργίας υπαλλήλους του και ποιος δεν σκοπεύει ούτε 1% απ' τα υπερκέρδη των προηγούμενων χρόνων να χαλαλίσει στους λούμπεν υποτακτικούς του;
Και σε δύσκολους καιρούς θεριεύει ο φόβος κι οι διαδόσεις ανεξέλεγκτες,πώς το λέγαν οι Γαλάτες του Αστερίξ,τρέμουμε μην μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι...και άλλα παραμύθια.
'Ισως μια λύση αυτό να είναι,να πιστέψουμε σε ένα νέο παραμύθι
.
Αφού χαμηλώσουμε,αφού ξεπεζέψουμε το καλάμι της τζάμπα καλοπέρασης,ήρεμοι,χωρίς αλαζονία,χωρίς επιδίωξη να βγάλουμε το μάτι του διπλανού μας που προκόβει και σηκώνει κεφάλι.
Ας δούμε μήπως κάποιος κοντά μας μάς χρειάζεται,να βοηθήσουμε χωρίς να προσβάλουμε,να συμπαρασταθούμε χωρίς ανταλλάγματα,μ' ανοιχτά μάτια να μιλήσουμε με τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας.
Να χρησιμοποιήσουμε ξανά χαμένες λέξεις και συμπεριφορές κλειδωμένες στα λεξικά -αλληλεγγύη,συμμετοχικότητα,κοινωνική ευαισθησία,αλτρουισμό.
Απ' τα σύνολα κερδών και συμφερόντων... στα σύνολα με τις παρέες - τί να τα κάνεις τα λεφτά αν στο γλέντι είσαι μονάχος;
Η κρίση.
Που έσκασε πρώτα μέσα μας.
Οι αριθμοί ακολούθησαν την πτώση τής ανθρωπιάς μας.
Πριν έρθει το "βερεσέ"...διαλύθηκε η ανάγκη για το "ρεφενέ".
Ίσως...και μακάρι!...στο "ε μ ε ί ς " να βρεθεί το πρώτο βήμα για μια νέα ελπίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου