ΤΑ ΡΑΓΙΣΜΕΝΑ ΕΙΔΩΛΑ

Οι μέρες περνούν,οι εποχές αλλάζουν

-αλλά μοιάζει το τέλμα να καταβροχθίζει κάθε διάθεση ν'αλλάξουμε,να πασχίσουμε για το καλύτερο,να ελπίσουμε στο μέλλλον μιας καλύτερης ζωής

-αυτό το κατάμαυρο πέπλο πού'φτασε ξενόφερτο στην πατρίδα απ'το Καστελόριζο και βύθισε ξαφνικά,καταχθόνια,υπόγεια και σαρωτικά σ'ένα μαζικό εθνικό πένθος μιαν ηλιόλουστη (αισθημάτων και πραγματικών φαινομένων)  χώρα

-μιαν απώλεια που οδυνηρά βιώνουμε όλοι,ο καθένας με τον τρόπο του,στον τόπο του
//τίποτα δεν είναι ομοιόμορφο βέβαια,αλλιώς ξεσπά η καταιγίδα στην Αθήνα κι αλλιώς στη Μήλο,διαφορετικά είσαι εργαζόμενος στη Θεσσαλονίκη κι αλλιώς δουλεύεις στα Χανιά
-αλλά μια βαριά πλάκα να την σηκώνεις κάθε μέρα ζορισμένος,το ακούς παντού,απ'όλους

-και δεν είναι απλή καραμέλα που εύκολα την ξεστομίζεις σαν κατάρα,είναι μια κοινή ολική ανατροπή των δεδομένων μιας πορείας πολλών περασμένων χρόνων
//απ'την πλήρη ισοπέδωση ώς τη μερική σύνθλιψη,μόνο αρνητική χροιά,μόνο φθορά,
εισπράτττεις παντού την ταπείνωση,το απροσδόκητο συναίσθημα ήττας

-μόνον οπισθοχώρηση,σε κάθε επίπεδο
//στα όνειρα που δεν αγγίζεις πια,στα σχέδια που δε θυμάσαι πουθενά να βγάζουν,στ'αποθέματα αντοχών και στα πρακτικά των αναγκών
//μια εθνική καταχνιά
-πόσα χρόνια πια
-πόσους ανθρώπους κάτω
-ποια καταστροφή να την περιγράψεις με τέτοιαν υπόκωφη βιαιότητα

-στο σκληρό,σχεδόν σαδιστικό πρόσωπο τού παγερού Σόιμπλε,όταν μιλάει για Κανόνες,Υποχρεώσεις,Σύμφωνα Σταθερότητος,Δημοσιονομική Πολιτική Πλεονασμάτων
νιώθεις την ευχαρίστηση της Τιμωρίας που εκφράζεται για τη συλλογική μας ταπείνωση
-αίσθημα που σε καταδυναστεύει και σ'εξουθενώνει πια.

Για όλα αυτά
-είναι τόσο γελοίο,φτηνιάρικο και στα όρια μικρομεγαλίστικου απωθημένου,
να πασχίζουν αμέριμνοι
οι Γυμνοί Βασιλείς,
το ατέρμονο επιδεικτικό παιχνιδάκι της (δανεικής) Εξουσίας τους
-σε ποιαν ακριβώς Ελλάδα;
//της χαρισμένης για 100 χρόνια στην "καλοσύνη" των Υπερταμιευτών μας,των Διευθυντών Εξωτερικού που πραγματικά ελέγχουν και κυβερνούν τη χώρα;

-κι οι χρεοκοπημένοι βουλιμικοί κήνσορες
 των (καταχρεωμένων) κομμάτων (που εμείς θ'αποπληρώνουμε τα γαμησιάτικά τους),
συνεχίζουν ακάθεκτοι-
οι φανταστικοί καθοδηγητές μας,στον απίθανο ανέγγιχτο υπέρλαμπρο παράλληλο κόσμο τους,απόντες τής δυστυχίας μας-
να κομπορρημονούν,να φωνασκούν,να χαχανίζουν,ν'αλληλοαποθεώνονται και να καμώνονται πως έχουν λύσεις,προτάσεις,νομοθετήματα,όραμα ώς και για το 2021 τρομάρα τους
-οι απόγονοι των επαναστατημένων ραγιάδων ετοιμάζονται για την επόμενη υπερήφανή τους μάσα,οι μεγαλο'ι'δεάτες της παπάρας

-μπούρδες για πρόβατα
-μάς θεωρούν ηλίθιους και χρυσόψαρα

//τολμούν οι Μητσοτάκηδες κι οι Βενιζέλοι να επανεμφανίζονται τιμητές και νεοσωτήρες,οι μπουκωμένοι,ελεεινοί ολετήρες

//σιγά μην κοκκινίσουν οι τσιπροπαππάδες όταν αυτοθαυμάζονται πως πράττουν όσα ακριβώς υποσχέθηκαν και δεν πέφτει κεραυνός να τούς κάψει που ούτε μια λέξη,ούτε μιαν αράδα,όχι το ηθικό πλεονέκτημα δεν κράτησαν,μια γραμμή άμυνας καν στη γενική υποχώρηση των προεκλογικών λόγων τιμής τους,ανέξοδη χορήγηση αέρα κοπανιστού ώς ένεση αδρεναλίνης κι ύστερα αφήστε μας στο κενό αέρος χωρίς δίχτυ,συνθηκολογήσαμε,αχ τι κακό είναι αυτό που ...σ ά ς  βρήκε

-και τριγύρω βροχή εκατομύρια απ'τα καθάρματα με τις γραβάτες,οι τράπεζες,οι οφσόρ των κοτεράτων,χλιδοσκυλάδων,μυκονοαραχωβίτων καλοαναθρεμένων,οι εργολαβίες των κολλητών,τα έργα των νταβατζήδων,οι προμήθειες των μιζαδόρων,η αλητεία των μαφιόζων τηλεντήλερ καπετάν εφοπλιστάδων της παρακμής

//αυτή είναι η αγωνία τους,
ποιος θα κρατά τα κλειδιά ενός Συστήματος που βασιλεύει αγέρωχα,άπληστα και παρασιτικά
-μόνο αυτό τούς νοιάζει και τούς αφορά
//και μεις,ο "κυρίαρχος Λαός" τους μέχρι την κάλπη,
ο "λαουτζίκος που δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει,ο τεμπέλης κι άχρηστος" ...μετά τ'αποτελέσματα τής Νίκης,οι θεατές εμείς οι παράλυτοι,χαζεύουμε  την βούτα τους στην χρυσαφένια κολυμπήθρα τής δόξας,εμείς οι μετέχοντες μονάχα σαν μεζεδάκι τους,θυσία για την επιβίωση των καρχαριών τού ΜεγαΚράτους τους

-ενώ οι προστάτες μας γίνονται δυνάστες μας,
ξανασέρνονται για μιαν αγκαλιά κι ένα φωτοαφιέρωμα,για το ταξίδι αποδοχής τους στα σαλόνια και μιαν αποδοχή βρυξελλών,
υποταγμένοι στους Εντολείς της Μεγάλης Γερμανίας,σκύβουν και τούς φιλούν τα πόδια και γλείφουν τις Ντόιτσε μπανκ
//κι έπειτα γυρνάν το γλιδιασμένο βλέμμα τους και ξεσπούν σε μάς,τα άφωνα κι άβολα μυρμηγγάκια

//υπερβολικόν το αληθινόν//

Δεν έχουμε καμιά ψευδαίσθηση πλέον
-μπορεί να σιχαινόμαστε πιο πολύ τον Λοβέρδο απ'τον Τσακαλώτο και ν'ακούμε πιο ήσυχα τον αγγιτάτορα Αρβανίτη απ'το να ξερνάμε με τον  βρώμικο δρόμο χρήματος τού Πορτοσάλτε
-αλλά είμαστε απόλυτα συνειδητοποιημένοι πως κανείς τους δε νοιάστηκε ούτε λεπτό,ούτε ίχνος καρδιάς δεν ακούμπησε στην αγωνία των δικών μας,για τους ανώνυμους,αδύναμους,καθημερινούς ανθρώπους και την καλυτέρευση της ζωής μας,ίχνος κανένα από όποιον έταξε λαγούς με πετραχείλια
//δεν ζητήσαμε από δαύτους την ευτυχία,
μιαν ήρεμη,ήσυχη,απλή ζωή να μπορούμε να πορευτούμε,περιμέναμε απλώς
και να  φτιάξουν ξεκάθαρη και λογική φόρων και παροχών,δικαιωμάτων κι υποχρεώσεων,μια κανονικότητα θεσμών,νόμων κι αποφάσεων.

Δεν ξέρω σε ποιον φασισμό οδηγεί η απολυτότητα της απόρριψης κάθε προσδοκίας για την Πολιτική,τα κόμματα,τη Δημοκρατία ως Πολίτευμα,την οριστική εγκατάλειψή μας πως κάτι λειτουργεί και μάς αφορά
-διαλύθηκε κάθε θεσμική και κοινωνική συνοχή
-απέμεινε η ατομική ευαισθησία,η τοπική αλληλεγγύη,μικροχαρές στα σπίτια,αληθινές φιλίες δοκιμασμένες σε συμφορές και κρίσεις

Τόση εξαχρείωση εκεί έξω
-πόση παγωνιά εντός μας

-λίγες οι ανάσες χωρίς πνιγμό,μετρημένα και τα όνειρα,
ένα τραγούδι,ένα βιβλίο,ένα βλέμμα της αγάπης,το νοιάξιμο τής γεμάτης αγκαλιάς,χρώματα και ήχοι κυμάτων,η θάλασσα και το φθινόπωρο
//κι αυτά ολοένα λιγότερα σημαντικά στην καθημερινότητα και ξεχνιούνται,εξασθενημένα αναμνήσεων και πολλές φορές να σε στοιχειώνουν

Είναι μέρες που δεν τολμώ να σκεφτώ τί θ'απογίνουμε
//και τρέμω και ξαναγράφω όσα έγραψα και χτες και πρόπερσι,να τα ξορκίσω,μήπως κι αλαφρύνω
-να πατάω γκάζι και πάντα αλλού να κρύβομαι,μήπως με προσπεράσει το κακό και δεν μαρμαρώσω,δεν προλαβαίνω ούτε μια μέρα χαράς να περιμένω,δεν ελπίζω κάτι καλό πως θά'ρθει,δεν θυμάμαι πότε γέλασα αλάργα κι απανωτά ξέγνοιαστος
-πότε;

//πόσο πιο χαμηλά
-πόσο πιο δύσκολα
//πόσο πιο σκοτεινά

ΕΝΑ ΣΑΠΙΣΜΕΝΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

'Ολοι γύρισαν κρυπτόμενοι απ'το ένδοξο καλοκαίρι τους
-μόνο οι ξέμπαρκοι κι οι απροσδιόριστα "επιτυχημένοι" φωτοπούλησαν ακρογιαλιές/δειλινά και την αμέριμνη παρουσία τους στ'ακριβοθώρητα resort,που όλο αδειανά κλαψουρίζονται κι ιούλιο/αύγουστο χτυπούν διακοσάευρα τη νύχτα και δεν πέφτει χρυσή αλυσίδα ως καρφίτσα κάτω
-για να μάς τσακίσουν τα νεύρα που ψάχναμε γαυράκι μ'έξι ευρώ και καμιά κουτίσια μπίρα από καντίνα, αλλιώς δεν ξαπλώναμε παραλία κινέτα ευχαριστημένοι των batirislands αποδράσεών μας...

Γύρισαν μανιασμένοι κι  οι σκοτεινοί αφεντάδες μας
-οι στρατοί τους πιάσαν γρήγορα τα λαγούμια
-οι φρουρές τους στα κάστρα των λυσσασμένων σκουπιδοκάναλων δεν έκλεισαν μάτι το θέρος,στον νυν υπερπάντων Αγών τους να μείνουν ελεγκτές,κριτικοί προστάτες κι αδέκαστοι δήμιοι των εντολέων τους
//Λιτότις...Ευταξία...Αριστεία...//
-η Ελλάς που χτυπιέται αλύπητα υπό των Απλύτων τη Μετριοκρατία,τη δημοσιουπαλληλίστικη Χολέρα και την Πολυεθνοτική Αλληλεγγύη,που θα λεκιάσουν το αμόλυντο Γαλαζοαίματο Ορθόδοξο Νεοφιλελέδικο DNA μας

...κι όλα τούτα αν χάσει η Αννίτα Πάνια να ρεφάρει ευρώπουλα σε ιαλουρονική κιτσάτη πολυσυσκευασία κωλ γκερλς φουρθιώτη,αν το γερακίσιο μάτι της ρουσσοπολαντικειμενικής Μάρας Ζαχαρέα δεν συνδυάσει ρεπορτάζ κώλου Μυκόνου με τις φιλανθρωπίες της ασυλλήπτου Μαριάνας Αφεντικού Βαρδινογιάννη
-και ,κυρίως,αν δεν ξαναέλθει στο βήμα Του,με τις ερπύστριες της ανωτάτης ψυχωσικής αντιτσιπρικής,ο αδάμαστος γίγας της ενημέρωσης Γιάννης Πρετεντέρης.

Στο Φάληρο φαντασιώνονται οι κλόουν πορτοσάλτηδες,
της αλητοσνομπαρίας των αριστοκρατών πλουσιοφανφάρων ντόπερμαν της δουνιτίλας αγριάδας,
πως αποτελούν τούς Εκλεκτούς Σταυροφόρους της Επιστροφής των Στουρνάρηδων Νομισματοκοπείου στους κλεμένους Θρόνους Τους,
τού Κράτους που Τους Ανήκει
- "βδελύγματα" ΄χαρακτήρισε τούς αντιπάλους του ο Άδωνης,ο Μέγας Τιποτένιος καθοδηγητής τους κι ηλιοαχτινοβόλησε το δελτίο ειδήσεων των δράσεων τής οικογενείας Μητσοτάκη (τού Χριστοφοράκου)
-όσοι σώθηκαν απ'το κολαστήριο της Νέας ΤηλεΜακρονήσου κατόρθωσαν να ονοματίσουν τον βασανιστή υπουργό που εποφθαλμιά τ'ασύδοτα εκατομύρια των κόπων και των κλοπών μιας ζωής και τον είπαν
(για να θυμούνται κι οι παλιότεροι...)
 Νικόλαο Παππακό
//πορωμένοι,εμπαθείς κι αλληλοθαυμαζόμενοι,μια δράκα ελεεινών εξυπνάκηδων της τραπεζοαγυρτίας οι κέρβεροι,στην πιο χυδαία παραδημοσιογραφική προστυχιά χρόνιας αρρωστημένης κιτρινίλας
-κανένα μάθημα δεν πήραν δυο χρόνια τώρα που καγχάζουμε διασκεδάζοντας την παρακμιακή Μεγαλειότητά τους στα ξεσκισμένα καλσόν των σαλονάτων σογιών της δυναστείας των ολίγων με τον παρά τους και την αχόρταγη ξετσιπωσιά τους.

Μαζί τους,επιχειρηματίες ναρκέμποροι,υπερπατριώτες αγνοώντες έστω μιαν λέξη ελληνική να μιλήσουν, ξεπλυματίες ρώσσσικης κατάντιας σκυλαδομπράβων και δευτεράτζες νεοψιλολαμόγιοι εργολάβοι σ'αναζήτηση γεφυροποι'ί'ας με την παρένθετη Εξουσία των Συριζανέλ Κατσαπλιάδων-σαν δεν ντρέπονται να έχουν κι αυτοί Θεό το πιο μεγάλο Πορτοφόλι-
... που δείχνουν χαλκέντεροι στη θυελλώδη τους ταπείνωση απ'τους Σο'ι'μπλέδες Τιμωρούς κι όσο τα κάνουν θάλασσα κι αυτογελοιοπούνται ανεπαρκείς και χαριεντιζόμενοι στα ευρωσαλόνια που τούς παίρνουν τα σώβρακα οι γραφεικράχτες ντα'ι'σελμπούληδες,τόσο τρομάζουμε για το τί μάς περίμενε με τα κολαρισμένα Χάρβαρντ τού αστείου ανιστόρητου Κυριάκου τού Πολιτικού Κρατούμενου και τα ναπολεόντια σύνδρομα της βενιζελοπασοκίλας αν φτύναμε γρήγορα το αντιμνημονιακό κάστρο με τους αριστερίζοντες πύργους στην άμμο των συλλογικών μας αυταπατημένων χρόνων αντίστασης και πάλης στα ντράγκι-κα καμένα της θλιβερής χαμοζωής μας.

Δικαστικά προπύργια στα όρια αλεπάλληλων πραξικοπημάτων,μίζες και παράνομες οφσόρ εμπορικών και επιχειρηματικών ελίτ,αρπακτικά δημοσίων επενδύσεων,φαντ και δικηγορικά γυπάδικα βιτρίνες ξεπλύματος,εστέτ δημοσιολογούντες κι εισοδηματίες καλλιτεχνίζοντες της λιγούρικης λάιφ στάιλ ευδαιμονίας,οι πολυάσχολοι διπλωματούχοι συγγραφείς κι οι στοχαστές φιλόσοφοι των ακαθαρσιών μιας μεταπολιτευτικής σχολής μηντιακής εξωχώριας σαπουνόφουσκας
-σπαράσσεται το Σύμπαν της Εξουσίας  των Πρώην να βρει λόγο ύπαρξης,προωθητική ακτινοβολία,ιεροεξεταστική συμβουλευτική προπαγάνδιση,να ξαναγίνει κήνσορας,τιμητής κι οδηγός τού άθλιου Πόπολου
-αυτών που τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι φωνάζοντας Δεν Αντέχω Άλλο-
...ουστ ρε φτωχολόγια
,μάς κρώζουν οι μπάμπηδες,
...αμόρφωτοι,τεμπελχανάδες,που θα ειρωνευτείτε μεγαλοσημιτικούς λοβέρδους και θεοντόρες μπακογιάννηδες,παλιοτίποτα εξατάξιου γυμνασίου,δεν στείλαμε τα παιδιά μας μ'έξι γλώσσες και δώδεκα μεταπτυχιακά όξω,να γίνουν ευρωαμερικανάκια κι οικονομολάγνοι για να μάς τα φραπεδοξύνετε στις θάλασσες προσευχόμενοι να πέσει η ΧουντοΚαναλίαση να μάς πλακώσει!

Με την ευκαιρία...η Πίστη σώζει!
-χαζός είναι ο Πανάρας Καμένος που επενδύει τόσα και τόσα στην μπίζνα Ορθοδοξία Α.Ε.;
//θα μάθουμε ξανά τί εστί Πατρίς/Θρησκεία/Οικογένεια...
...μέχρι να βγάλει το διάβολο από μέσα του εξορκιζόμενος ο Φίλης που θέλει να μεταμορφώσει το κρυφόν σχολείο τής κατηχητικής μας πίστεως σε μάθημα Θρησκειολογίας,ο νεοφώτιστος ταλιμπάν....στην πυρά!...στην πυρά!...
//να δακρύζει γονυπετής ο Κούλης στην εικόνα της Παναγιάς της Κανάλας που τον ανακηρύσσει στην παράσταση νίκης εν αναμονή πρωθυπουργό πασών των δημοσκόπων κι ιερών τοτέμ αλέκων παπαδόπουλων,ακλόνητο χαζοχαρούμενο αρχηγό των ατάκτων βορίδηδων
-αμήν
(εντελώς τυχαίο,
ήταν πάντα θρησκευάμενοι και ταπεινά προσευχόμενοι άπαντες μαφιόζοι,αλκαπόνηδες,ντίλιγκερ,βασανιστές και φασίστες και δολοφόνοι κάθε ηπείρου και κάθε εκκλησίας...)
-αλληλούια!

Σεπτέμβρης
-όμορφα πλάνα απ'τη φλογισμένη εργατιά,οι σφραγιδοκλειδοκράτορες συνδικάτοι γεμίζουν τα πούλμαν τού σοσιαλισμού τής αδούλωτης ΓΣΕΕ κι ανεβαίνουν σαλονίκη για της ΔΕΘ τα φουσάτα που περάσαν σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά χιλιάδες νόμοι αμετάφραστοι αλλοτρίων δικαίων,θα τονωθεί η πρόδηλη χειμαρρώδης αφασία τους κι η Κρίση που αποκλήρωσε τρεις γενιές ανωνύμων αληθινά εργαζομένων και παραπληγικών της αέναης ανεργίας θα τούς βγάζει  τη γλώσσα με κραυγές και συνθήματα και προβλεπόμενους ανιαρούς αγώνες τού μηδέν τοις εκατό και συγκρούσεις και καταστολή απ'τον ανερυθρίαστο γελαστό Αλέξη
-που μάς πρόδωσε,μάς ρήμαξε και πάντα τον γουστάρουμε ακόμα-
ρήξεις στα πεζοδρόμια που σφύζουν από προγραμματισμένες επαναστάσεις ανεξήγητης νύστας,η έκθεση,το πολυτεχνείο,ο γρηγορόπουλος
-κουκουρίκου αντίδραση,σαββατόβραδες μολότωφ στις αχανείς στέπες των ανεξαρτητοποιημένων Εξαρχείων,αχαλίνωτα τα λοιμά της ρήξης μέσω skype,
τί ωραία που καίγεται το μυαλό μας και το έχουμε συνηθίσει,
 ένα τέλμα οραματικό,μια τρύπα σκατά το Μέλλον,
ας ακουστεί συμβολική κι η ιαχή
Δεν Ξέρω Πού Πατώ Και Πού Πηγαίνω !

'Εθνος ξεπουπουλιασμένο εκσφενδονιζόμενο στο σύμπαν της γιγαντιαίας 'Αγνοιας
-χιλιάδες πλάνα συντριβής τόσα χρόνια
-βασανιζόμενοι και φυλακισμένοι στο ΓερμανοΧρηματοΓκέτο,
εδώ οι ερειπωμένοι της βαλακανικής
//κι η αγωνία μας παραμένει αν θα έχει κανάλι να βγει το μεσημέρι η Μενεγάκη κι αν ο Χατζηνικολάου θα είναι πάντα δίπλα μας,η σκληρή γραβάτα στη Δίκη του 'Εθνους,στο πάνελ με τα μαύρα τα μεσάνυχτά μας...

-της τιβίλας η ξεφτίλα έχει χρήμα γαλανόν και ολόχρυσον σταυρόν

//το μαρτύριό μας δεν θα έχει τελειωμό...