ΠΑΛΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

Η παραμονή της αλλαγής του χρόνου είναι για μένα η πιο αναμενόμενη μέρα και νύχτα της χρονιάς.
'Ισως γιατί είχε πάντα ομορφιές,ωραία πρόσωπα,ευτυχισμένα γεγονότα,αξέχαστες στιγμές.
'Ισως γιατί έμενε πάντα το γλυκό συναίσθημα ενός ανώδυνου τέλους και μιας ελπιδοφόρας εκκίνησης και σίγουρα γιατί είχα πάντα δίπλα μου αυτούς που αγαπώ.
Αυτό,την επιλογή να είμαι "μαζί",δεν θ' αλλάξει ποτέ,ως το πιο μεγάλο δώρο στις 12 τη νύχτα της 31ης Δεκέμβρη...

...Παλιές ιστορίες,μια για κάθε μια δεκαετία της ζωής μου...


Το πρώτο μεγάλο σοκ,την πρώτη κατάθλιψη,την πέρασα όταν συνειδητοποίησα πως δεν υπάρχει 'Αη-Βασίλης..
Μέχρι τα 10-11...εκεί, ήμουν ένας κλασσικός ηλίθιος πιτσιρικάς που τον δούλευαν γονείς και συγγενείς για να σπάνε πλάκα μαζί μου,στην αντίδραση και στο κυνηγητό μου να...προλάβω το έλκηθρο έξω απ' την πόρτα του σπιτιού μου...κλασσικά με ψάρεψαν κανά εικοσαήμερο νωρίτερα με την αθώα ερώτηση "τί θέλεις αγάπη μου να σου φέρει φέτος ο 'Αη-Βασίλης;"...όπου το ζαβό ετοίμαζα τη λίστα με διάφορα παιχνίδια για κάθε περίπτωση...κι είχα παιδική ταχυπαλμία δυο ώρες πριν τις δώδεκα,στο τραπέζι της γιορτής στο σαλόνι μας κόσμος και γέλια και τραγούδια...κι εγώ ν' ανοιγοκλείνω την εξώπορτα μήπως κι έρθει νωρίτερα,να προλάβω να τον δω και να του μιλήσω...μα δέκα λεπτά πριν σβήσουν τα φώτα με καταφέρνουν να ψάχνω δήθεν στο μπαλκόνι απ' όπου και καλά θα περνούσε το όχημά του..."πάει ο παλιός ο χρόνος!"...τρέχω στην πόρτα και την ανοίγω και να δέκα πακέτα στο χαλάκι και ξανατρέχω στο ασανσέρ..(μα το χαχοχαζούλικο στο ασανσέρ!),να τον δω να κατεβαίνει...το δούλεμα συνεχίζεται,ο θειος μου είναι στο παράθυρο της σκάλας και μου φωνάζει..."νάτος!νάτος!"...βγήκε απ' το ανοιχτό τζάμι!-τον βλέπεις;να η καρότσα!...κι εγώ απ' την ντροπή μου να πω ότι την τύφλα μου δεν έβλεπα...έλεγα ναι!,τον είδα...τούβλο ο χοντρός,όλοι ξεκαρδισμένοι κι εγώ χαμπάρι!


Θ' αλλάζαμε χρονιά στην Τσαγκαράδα..άλλη μιαν αρχή για καλύτερη ζωή,για τον πιο μεγάλο έρωτα,για τα πολυχρωμότερα όνειρα...όλα σε υπερθετικό βαθμό...οι παρέες,οι αγάπες,οι φιλίες,οι υποσχέσεις,τα σχέδια...εικοσιπεντάρηδες φευγάτοι,ελεύθεροι κι ωραίοι..
Ζεστή Πρωτοχρονιά,είκοσι βαθμοί νύχτα προς Πρωτοχρονιά στο Πήλιο,το τζάκι άναβε κι εμείς ορθάνοιχτα παράθυρα,τα κασκόλ μείναν στη βαλίτσα,με τα πρώτα κρασιά ξεκουμπώθηκαν και τα πουκάμισα,κουβεντούλα,ποτάκια,δυνατή μουσική,χορός,κερνάω,την άλλη γύρα εσύ,πάει ο παλιός ο χρόνος!..άσπρος πάτος,κερνάει...ποιος κερνάει...κι άλλο,μέχρι να το κλείσουμε το μαγαζί...ποιος πέταξε την ιδέα..πάμε να φωτογραφήσουμε την ανατολή...ποια ανατολή...ως τις 6 θα τα παίξουμε...τα ζευγαράκια αποχωρούν για παραδεισένια φιλιά...οι μπακούρηδες αρπάζουμε μηχανές,ανακαλύπτουμε τρίποδα στην πανσιόν και κατεβαίνουμε το δρόμο προς τον Μυλοπόταμο να βρούμε περβάζι με θέα το Αιγαίο...μαζί μπουκάλια μπίρες και πακέτα τσιγάρα και αμπελοφιλοσοφίες για το νόημα της ζωής και κάποια στιγμή ζαλίζομαι να πέσω...και το επόμενο που θυμάμαι είναι τον ήλιο στα μάτια μου...τ' ανοίγω κι είμαι πάνω σ' ένα βράχο,δίπλα στη θάλασσα,στην παραλία και κοιμάμαι..πρώτη Ιανουαρίου,πώς κατάβηκα εκεί,πώς δεν γκρεμοτσακίστηκα,με ψάχνει κανείς..δεν θυμάμαι τίποτα...πάει και το κλικ,η φωτογραφία τραβήχτηκε ερήμην μου..

Το 1997 η Θεσσαλονίκη θα γινόταν η Πολιτιστική Πρωτεύουσσα της Ευρώπης και το βράδυ στην αλλαγή του χρόνου κι ώς το ξημέρωμα,είχε ετοιμαστεί ένα μεγάλο πανηγύρι υποδοχής,με συναυλίες σ' όλη την παραλία,διαφορετκές σκηνές και μουσικές απ' το Μακεδονία Παλλάς ώς την Αριστοτέλους..χαζεύαμε όλη την προηγούμενη εβδομάδα τις ετοιμασίες,στόλισμα,πεντακάθαρα και καινούργια όλα και όλα τα μπαράκια τού κέντρου με πάρτυ ώς το πρωί κι εκπλήξεις και δώρα και τραπεζώματα...ό,τι καλύτερο για τους νέους ανθρώπους της πόλης...και για να γίνει το δώρο καλύτερο χιόνιζε όλη μέρα και τη νύχτα ανέβηκε απότομα η θερμοκρασία,άπνοια κι ομίχλη...ένα απίθανο σκηνικό,από μόνο του παραμυθένιο,οι προβολείς και τα λέιζερ στις συναυλίες χάνονταν στο αγγελοπουλικό τοπίο,μυστηριώδες,απόμακρο...και οι παρέες χιλιάδες αγκαλιές χορεύουν στο πλακόστρωτο...τα βλέπαμε όλα αυτά σημάδι μιας νέας εποχής,ένα όνειρο,είμαστε εκεί με γέλια κι ευχές για γορτές σ' όλη την ανέμελη ζωή μας,φιλιά κι αγκαλιές,ποτά και τσιγάρα,σκουφιά και γάντια,σκορπίζαμε από σκηνή σε σκηνή,εμείς στους Στέρεο Νόβα,εσείς στον Παπάζογλου,εκεί οι Κράνμπερις,ποιος να πρωτομαζευτεί στο τζαζ σκηνικό...υπερθέαμα αισθημάτων,νιότη πολύβουη,χρωματιστή,αισθησιακή,ανοιχτή καρδιά,να ξεχυλίζει η ορμή και το πάθος...αξέχαστη νύχτα,μοναδική μνήμη χαράς ασίγαστης.

Πρώτες γιορτές στην Αθήνα,είχα μετακομίσει αρχές Σεπτέμβρη...δουλειά μέχρι κατάπτωσης μέρα νύχτα...τα Χριστούγεννα ωράριο δεκάξι ώρες...μια τρέλα...λίγες ώρες μόνος στο σπίτι και κοιμάμαι χωρίς όνειρα...συνειδητοποιώ πως έχω μιάμιση μέρα κενό,απ' τ' απόγεμα της παραμονής ώς τις 2 Γενάρη που θα ξαναπάω στο μαγαζί...δεν έχω προλάβει καινούργιες παρέες,αδιάφοροι κι άγνωστοί μου άνθρωποι με προσκαλούν για την αλλαγή τού χρόνου...δεν ανήκω εκεί...βγάζω εισιτήριο ν' ανέβω Σαλονίκη στ' αδέλφια,στους αγαπημένους μου,έκπληξη,να με δουν μπροστά τους χωρίς να έχουν ιδέα...
...αλλάζει χιλιετία.! 31/12/1999..κι έχει τρελή καταιγίδα όλη μέρα,θύελλα να πέφτουν κλαδιά από κομμένα στα μποφόρ δέντρα...οι κακοδαιμονισμένοι δεισιδαίμονες ολοφύρονται στα κανάλια..."να!έρχεται η συντέλεια!"...ο ιός της χιλιετίας που θα τα κάψει όλα,άρχισε απ' τη μετεωρολογία..για το μηδέν στο 2000 μού λέει κάτι ακαταλαβίστικες αρλουμποθεωρίες ο ταξιτζής που με κατεβάζει στο Ελληνικό...ρυάκια το νερό...φτάνοντας στην αίθουσα αναχωρήσεων τρομάζω...πέφτουν χοντρές στάλες μέσα...νερά τρέχουν από σπασμένες πόρτες...σε λίγες εβδομάδες το αεροδρόμιο μεταφέρεται στα Σπάτα και όλα σκορποχώρι...όλοι βρίζουν,βραχυκυκλωμένα συστήματα στο τσεκ-ιν...στη σκάλα μπαίνοντας στο αεροπλάνο φυσάει κι όλα τρίζουν,οι αεροσυνοδοί μας προειδοποιούν πως όλο το ταξίδι θα γίνει με αναταράξεις και να μη φοβηθούμε και να μείνουμε δεμένοι...κι ούτε θα ρθούν να μας σερβίρουν γιατί θα είναι δεμένοι κι αυτοί...χλωμιάζω...αλλά δεν μπορώ να περιγράψω την αίσθηση καταστροφής σε μια πτήση 50 λεπτών σαν ταινία που γίνονται αεροπλανάκια χάρτινα συντρίμια...ό,τι θυμάμαι πανικόβλητα βλέμματα και κραυγές από ταραγμένους επιβάτες και παιδιά να κλαίνε και γέροντες να σταυροκοπιούνται και κεραυνοί απ' το φινιστρίνι και κενά αέρος και η φωνή του πιλότου να λέει να μην φοβόμαστε...πόσα χρόνια απ' τη ζωή μου έχασα...όταν προσγειωθήκαμε πατούσα γη κι άκουγα την καρδιά μου να χτυπάει σαν μπλακ-ε-ντέκερ...είχα φορέσει και σωσίβιο;...μπα ιδέα μου είναι...μιαν ώρα μετά εξιστορώ τα γεγονότα στην παρέα και γελάνε με το χάλι μου..."ρε παιδιά,σκεφτόμουν πως θα πέσει το σκάφος,θα το ακούσετε στις ειδήσεις,αλλά δεν ξέρατε ότι είμαι μέσα,κανείς δεν θα με ψάξει,κανείς δεν θα κλάψει για μένα,ζωντανός επιζών κανείς;"...


'Ο,τι ζούμε σήμερα...
...τελευταίες γραμμές κι ώρες του 2010...
..κι απλώς ζωντανοί...αυτό αρκεί φέτος;

Ζητήσαμε περισσότερα απ' τη ζωή.

Ελπίζαμε περισσότερα απ' τη ζωή.

'Ισως και να δικαιούμαστε περισσότερα...αφού δεν πειράξαμε άνθρωπο,δεν πατήσαμε επί πτωμάτων,δεν εκμεταλευτήκαμε κανέναν,είχαμε μάτια ανοιχτά και στην καρδιά μας χώρο για όποιον κοιτάξει και κανέναν δεν προδώσαμε...γιατί τζάμπα τόσα όνειρα σκορποχώρι φέτος;

Γρήγορα η μνήμη να σβήσει αυτή την παραμονή που θα περάσουμε απόψε..
...δεν θέλω να μείνουν πίκρες και σκοτεινιές,όχι άλλες σκασίλες απόψε...όχι άλλο κάρβουνο..

Πιάσε μου το χέρι κοριτσάκι..ευτυχώς μαζί!

Και του χρόνου καλύτερα αγάπη μου!

Και του χρόνου θα ξαναγίνει γιορτή συνταξιδιάρηδες "πανταλλου"στές μου..


Κ Α Λ Η Χ Ρ Ο Ν Ι Α ! ,2011 ευχές για καινούργια όνειρα,παρηγοριά και ξεκίνημα-
-τα καλύτερα θαρθούν!

ΠΟΙΟΣ ΕΚΛΕΨΕ ΤΗ ΜΑΙΡΗ ΚΡΙΣΤΜΑΣ ΚΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ Ν' ΑΠΑΓΑΓΕΙ ΤΟΝ ΧΑΠΙ ΝΙΟΥ ΓΙΑΡ;

Ο Ηρώδης φέτος δικαιώνεται,οι εορτές εσφαγιάσθησαν με μεγαλοπρέπεια και κατάνυξη.

Καθόλου δεν με πειράζει που ξεφάντωσαν στην Αράχωβα,καθόλου δεν μ' ενοχλεί που είχαν να διαθέσουν 200 ευρώ τη βραδυά για δωμάτιο και 15 για ένα ποτό,δεν ζηλεύω την ευμάρεια και τον πλούτο,δεν εποφθαλμιώ τη θέση των άλλων,γούστο τους καπέλο τους να θέλουν να προσγειωθούν μ' ελικόπτερο στο εξοχικό τους,δεν θα γίνω εισαγγελέας κι εφοριακός για κανέναν...τώρα πόσοι απ' αυτούς ίδρωσαν και δούλεψαν σκληρά για ν' αποχτήσουν χλιδάριθμο δεν ορκίζομαι,πόσοι είναι λαμόγια,βουτηγμένοι στη διαφθορά και στην εγκληματική συνέργεια για διασπάθιση μαύρου και δημόσιου χρήματος...αυτό το υποπτεύομαι πλειοψηφικό στην ευζωία των καλοτα'ι'σμένων,το βλέπω στα καμένα μάτια τους,βρωμάει μακριά το αλκοόλ και γυαλίζει η κόκα τους...αλλά σιγά μη γίνω ο καταδότης για τις αλητείες τους,ας πάει ο καθένας όπου τον βγάλει η συνείδησή του.

Κάψα παντού στα vip καταλύματα,ζέστη και στο ταπεινό μας χωριό.
Τα ξύλα ανάβουν στο τζάκι,έχουμε και χοιρινό σε σούβλα πάνω απ' τη φλόγα και αδειάζει χύμα κόκκινο κρασί στο τραπέζι.Πολύωρες κουβέντες,μνήμες με δάκρυα στην παρέλαση των απόντων,εμείς εκεί,αγαπημένοι,στενοχωρημένοι κι ήρεμοι σε μια παράξενη μοναξιά,σαν να μην μπορούσε ν'ανέβει η γιορτή σαν αναπνοή στο λαιμό μας να τον καθαρίσει απ' τις αναποδιές,χωρίς τραγούδια και μουσικές,με τη δύναμη και την ένταση στις λέξεις...-θυμάσαι;...-τους πάντες,όλοι μαζί μας για πάντα.

Αέρας νοτιάς και νύχτα παραμονής καταιγίδα,βροντές,αστραπές σκίζουν την απόλυτη ησυχία,αέρας χτυπά στα κτήρια τα πολύχρωμα φωτάκια,αδειανή η πλατεία,κούραση στην ατμόσφαιρα,ελάχιστοι ήρθαν στο χωριό,γκρίζα η πραγματικότητα της κρίσης και σκληρή
...έχει σημασία μόνο που σ' αγαπάω,πατάω γκάζι και φεύγουμε,γυρίζουμε πρωί,ομίχλη κι υγρασία,χιλιόμετρα σκέψεις,μαύρα σύννεφα κι ανοίγματα,ο ήλιος προσπαθεί να βγει,το φως να νικήσει,να ξανάρθει ζέστη κι αισιοδοξία,να βρούμε πάλι κοινό τόπο για την ανάγκη τού μέλλοντος.
..ώς τότε βρίσκουμε βενζίνη στην Ιωαννίνων-Πατρών-Κορίνθου 1,74 το λίτρο και ακμαίο το ηθικό τού υπουργού που θα μείωνε τις τιμές ως τα Χριστούγεννα-πέρσι.

Πίσω στην Αθήνα,τρεις μέρες δεν έλειψα και πέρασαν δέκα χρόνια;...ή απλώς μού φαίνεται πιο άσχημη κι εχθρική,εκεί τα σκουπίδια,πάντα το ντεκόρ της θλίψης μας,αγέλαστοι άνθρωποι,πρωινό στη στάση - για όσους γυρίσαμε για δουλειά,άδειοι δρόμοι,Δευτέρα,είναι ημιαργία στο Δημόσιο;...σιγά μην αλλάξουν τη νοοτροπία,όσες μετατάξεις,νέους κανονισμούς εργασίας και νέους ελέγχους...τίποτα δεν θα πείσει τεμπέληδες ν' αποδώσουν,γαλουχημένοι αραχτοί,σιγά μην αποφασίσουν τώρα που χάνουν λεφτά να κουνηθούν,να παίρνουν μέρες άδεια από σημαία είναι αριστεροκεκτημένο για κρατική υπηρεσία ποτισμένο με βότκα,τσίπουρο και καρβουνόσκονη..

Ας κλαίγομαι το κρο'ι'διωτικάκι που ζήτησα ένα ρεπό παραμονή Πρωτοχρονιάς να μην τρέχω απόγεμα στην εθνική κι εισέπραξα ένα όχι,γλυκά και γιορτινά ανακοινωμένο-δε λέω...αλλά όχι..κι έτσι ανεβαίνω δύσθυμος στο τρολεάκι την Αλεξάνδρας,συνεπιβάτης άλλων σκυθρωπών και φασαριόζων,το σύνηθες σπρωξίδι για μια θέση,για ένα χέρι στο πορτοφόλι ή στο κωλομέρι - και τη λέξη "μαλάκα!" που τη μάθαν όλοι,μαύροι-κίτρινοι-ερυθρόδερμοι,όλοι λεν "μαλάκα!" με υπέροχη προφορά ενσωμάτωσης στην ένδοξή μας χώρα...οχτώ το πρωί στην Αθήνα δονεί μετανάστες και πατριώτες μια ιαχή "μαλάκα!"...δεν έχω κέφια,βαριέμαι να μ' ενοχλούν όλοι κι όλα.

Να σχολάσω,να βραδυάσει,να διασκεδάσω με το Master Chef..ω ναι!...αλλοτριωμένος και τηλεχαυνωμένος...μάλιστα το παραδέχομαι,ο Σκαρμούτσος μού είναι συμπαθέστερος τού Γιώργου,ο Λαζάρου έχω ελπίδες μεγαλύτερες πως έχει καλύτερο πρόγραμμα απ' τον Σαμαρά και η αυστηρότητα τού Λουκάκου με πείθει πιο πολύ απ' το τσατισμένο υφάκι τού Τσίπρα και στοιχιμάτιζα καιρό για νικητή τον Άκη,που είναι και Σαλονικιός,ευθύς,απόλυτος και κιμπάρης και γουστάρω να το δω το πρόγραμμα και να το φχαριστηθώ και τελειώνει αύριο και θα μαραζώσω,κατάθλιψη θα με πιάσει τα βράδυα χωρίς αυτούς,πιο αληθινοί κι ανθρώπινοι απ' τις γενικές στατιστικές,τις απαιτήσεις των δανειστών,τις εθνικές βεβαιότητες και τις παγκοσμιοποιημένες ανηθικότητες...να τις βράσω,να τις ψήσω,να τις σερβίρω και νάναι αμάσητες,να τις σωτάρω και να τσιγαρίζονται μέχρι αναγούλας οι δηθενοσωτήρες μας!

'Ολοι,μικροί και μεγάλοι,στις τελευταίες μέρες μιας χρονιάς που πολλούς προσγείωσε απότομα κι ελάχιστους άφησε συνειδητά κέρδη αυτογνωσίας και ταπεινότητας,μια χρονιά μουτρωμένων,στεγνών και χαντακωμένων,υποχρεωμένοι με διατάξεις κι αναθεωρημένα μνημόνια να σκύβουμε το κεφάλι χωρίς να ξέρουμε πώς και πού θα προχωρήσουμε,μας είπαν βγες και περπάτα...αλλά ήταν σχοινί κι είμαστε σ' ελεύθερη πτώση και χωρίς δίχτυ προστασίας τις ευκολίες μας.

Την παραμονή των Χριστουγέννων δεν ήρθαν για κάλαντα παιδάκια,αλλά μαντράχαλοι χτυπούσαν το κουδούνι,ο μέσος όρος ηλικίας των συμμετεχόντων στο έθιμο αυξήθηκε κατακόρυφα,στα 18 πουλάκι μου δεν λες με τριγωνάκι "σ' αυτό το σπίτι πού'ρθαμε πέτρα να μη ραγίσει",κάνεις αίτηση για δάνειο και ξεπέφτεις στην τοκογλυφία,δανεικά ζητάς και ντροπή σου...κι έγινα κακός κι έκλεινα την πόρτα -
-αυτή τη ρημάδα πόρτα ν' ανοίξω την Παρασκευή να ξεκουμπιστεί να φύγει ο παλιός ο χρόνος,τον διώχνω κλωτσηδόν και μην ξαναγυρίσει ο απαίσιος λεηλάτης 2010...όξω ρεεε!...να μπει ο νέος με τα δώρα...δώρα...τέλως πάντων,ας έρθει κι ας πάμε -
-πάμε στο άγνωστο με βάρκα...άδεια,η ελπίδα πού'μπαινε παλιά με το άγνωστο,αγνώστου διαμονής κι εκείνη πια,θ' αρρώστησε (λέπρα!ελπίδα-λεπρή!) κι έμεινε μακρινή κι αγαπημένη ουτοπία...μετράμε αντίστροφα κι ολοταχώς προς το μηδέν.

LAST CHRISTMAS I GAVE YOU MY HEART...

Πιτσιρίκι...
ευτυχισμένα παιδικά χρόνια,ζαχαροπηγμένα,σβουριχτά φιλιά συγγενών και αξημέρωτες καταδρομικές για κάλαντα και δώρα,γλυκά και μασουράκια-χαρτζηλίκι για τον κουμπαρά,μέρα και νύχτα λαμπάκια ν' αναβοσβήνουν και να κοιμάμαι δίπλα στο στολισμένο δέντρο που αγγίζει το ταβάνι στο σαλόνι,χαρούμενα,ζεστά κι οι γονείς μου νέοι κι όμορφοι κι όλα καλοσιδερωμένα,πολύβουα τραπεζώματα,ξαδέλφια,θειοι,παπούδες,γιαγιάδες,αγκαλιές,μυρωδιές,ποιος έφαγε την κορυφή απ' τον πορσελάνινο δίσκο με τα μελομακάρονα,κρεατόπιττες,σουφλέ σπανάκι με δώδεκα τυριά,κι η γαλοπούλα γεμιστή με κάστανα και κουκουνάρι,ευχές,γλέντι και για μας το καλύτερο...ολόκληρο ποτήρι κόκα κόλα χωρίς αραίωση με νερό!..
...ονειροταξίδια - η μνήμη υπέροχο χάδι,καθαρά βλέμματα,μοιρασμένη καρδιά..ένα θαύμα!

Εφηβεία κι άγρια νιάτα...
πάντα χώρος και χρόνος ελεύθερος για γλέντια και χρωστούμενες αγκαλιές,γονείς και συγγενείς μεγαλώνουν,αραιώνουμε σιγά-σιγά,αλλά πάντα τραπέζι με κατακόκινο τραπεζομάντηλο στρωμένο στη γιορτή,κουβέντα και θυμόμαστε παλιές ομορφιές,γέλια κι ανέκδοτοι καυγάδες για το ποιος έφτιαξε τον πιο αφράτο κουραμπιέ,πάντα τέλεια μελωμένη γέμιση κι ας είναι και σε κοτόπουλο,το δεντράκι έχει πάντα αναμμένα φωτάκια κι ας είναι μίνι πάνω στο τραπεζάκι,ήρθαν ανηψάκια και βαφτιστήρια,να βγουν τα δώρα κι οι αγκαλιές...
...να φεύγουμε και στις πρώτες εκδρομές με τις παρέες,φιλιά και κρασιά και ρεβεγιόν μ' αναμένο τζάκι στο Πήλιο,μεταμεσονύχτιες αλκοολικές υποσχέσεις για ζωή,ψυχή,αγωνία και το μέλλον ορκίζεται κερδισμένης συντροφικότητας...χρόνια πλημμυρισμένα μουσικές...εκεί κι ο τίτλος στο κείμενο,απ' τον...εθνικό χριστουγεννιάτικο ύμνο των WHAM,με χιόνια ή λιακάδες είναι το σύνθημα έναρξης εορταστικών εκδηλώσεων,έρωτες και χωρισμοί και παραξηγήσεις και παιχνίδι με εξομολογήσεις και χαβαλές και τρέλες κι επιτραπέζια δίπλα στο τζάκι και ξημέρωμα ανοιγμένο κι άλλο μπουκάλι κρασί,στο δρόμο ξεφάντωμα,χορός,φάρσες,βουτιές συναίσθημα,καμιά θλίψη κι ουδείς φόβος...τίποτα δεν χαλάει το μαλί τού Τζωρτζ Μάικλ στο βίντεο κλιπ και τη διάθεσή μας για γιορτή,τίποτα δεν θα εμποδίσει τη νιότη ν' ανθίσει...


'Ο,τι θυμάμαι για τις γιορτές είναι πολύχρωμο,ένα πανηγύρι σ' αληθινά μαγικά χρόνια.

Αυτά εύχομαι κι ελπίζω να έχουν όλοι την τύχη έτσι να τα ζήσουνε.


Κι αν αυτές τις μέρες δεν βρίσκω χαραμάδα φως κι έχει ένα βάρος η καρδιά κι ένα πλάκωμα πνίγει ψυχή και μυαλό,είναι που όλα περνούν και χάνονται,πολύς κόσμος των γιορτών μου δεν μένει πια εδώ,σε άλλο τόπο με απάτητο χιόνι τριγυρίζουνε - μού λείπουν,πόσο μού λείπουν...τους χρειαζόμουν κοντά μου κι άλλα χρόνια - αφού δεν είναι εδώ,δεν έχει πια γιορτή.

Αλλά δεν θέλω να χαθώ τέτοιες μέρες στο παράπονο κι ας θά'χει πολλές ώρες σκέψεις να χωθώ,να θυμηθώ τους αγαπημένους μου,οριστικά απόντες,να πνιγώ στο συναίσθημα,χαρμολύπη και δάκρυα...όχι διηγώντας τα να κλαίω,όχι ενδοσκόπηση κατάθλιψης -
αλλά ένα ένα ευχαριστώ...που δεν πρόλαβα γαμώτο να πω,για τις γιορτές που δώρο μού χάρισαν,για το όνειρο που έχτισαν αληθινό,για να πατήσω στα πόδια μου,ν' ανέβω στα σύννεφα,να μεγαλώσω,να γίνω ένας καλός άνθρωπος και πάντα στις γιορτές τού μέλλοντος να ελπίζω.

Τέτοιες μέρες θα βρούμε ο καθένας τους δικούς του,πιο βασανισμένους,μοναχικούς,με πληγές για μνήμη...
...αλλά...τί μας εμφύσησαν να πιστεύουμε βαθιά κι άδολα;...
η αγάπη κερδίζει πάντα,αρκεί να έχεις πάντα κουράγιο να την κρατάς πίστη και σημαία στα δύσκολα...
θ' ανοίξουμε ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί...
εις υγείαν των φίλων που είναι ευτυχώς πάντα κοντά μας...
κι εις μνήμην των ανθρώπων που στέριωσαν μέσα μας αντοχές για ζωγραφιστά κι ανέμελα χρόνια.

Καλά Χριστούγεννα συνταξιδιώτες τού "πάντα αλλού" μου σύμπαντος!

σκορπιΕΥΧΕΣ και εορτΑΠΟΡΙΕΣ

'Ολοι ψάχνουν λεφτά...

-
Χριστούγεννα των εράνων υπέρ πτωχών κι ανημπόρων - στους βο(υ)λευτές έλαχε ο κλήρος της αναπαράστασης των παραμυθιών που μεγάλωσαν γενιές και γενιές,φέτος η Ντόρα θα παίξει ως "κοριτσάκι με τα σπίρτα",άπορη κοκαλωμένη κορασίδα τουρτουρίζει έξω απ' του Καίσαρη,ν' αποδείξει πως νοιάζεται και συνπάσχει μαζί μας.

-
Τυχερά τα μικρά παιδιά,ήρθε ο καιρός για το ετήσιο σκληρό αποταμιευτικό νόμισμα,τα κάλαντα.

-
Εμείς,έτοιμοι για εισπράξεις,τρία εκατομύρια ευρώ ελπίδες με οχτώ ευρώ - αγόρασα πρωτοχρονιάτικο κρατικό λαχείο.

-
'Ο,τι περίσσεψε στις ένδοξες εποχές χρηματιστηρίου θα κοκκινήσει την πράσινη τσόχα με το αίμα διαθέσιμου εισοδήματος σε μπακαρά κι 21.

-
Η χάι-σοσάιτι του έθνους κλείνει βαλίτσες κι αγωνιά να βελτιωθεί ο καιρός στην Ευρώπη ν' ανοίξουν τα αεροδρόμια για τα χιονοδρομικά των 'Αλπεων - αλλιώς με βαριά καρδιά κι ελαφριά ρούχα,μαγιό και παρεό θ' αναγκαστούν να ευχηθούν για την καλή χρονιά ντάλα καλοκαίρι στις παραλίες των Μαλδίβων.

-
Αχ αυτά τα άγχη των πλουσίων,ινκόγνιτο χλιδιάρηδες λόγω κρίσης,μην προκαλέσουν το λαουτζίκο που μετρά φραγκοδίφραγκα και δεν φτάνουν ούτε για μελομακάρονα - αν δεν επιδειχθεί η χριστουγεννιάτικη κολεξιόν και τα διαμαντένια περιδέραια στα σαλέ,αν δεν φωτογραφηθεί για τα λοβοτομημένα μεσημεριανάδικα αστακός σε πορσελάνη Βοημίας τί να το κάνεις οχτώ ώρες μακιγιάζ στο χιλιοτραβηγμένο μέτωπο αριστοκρατίας;

-
Τουλάχιστο πετάει ελικόπτερο για Αράχωβα ή θα τριγυρνάνε με το τζιπάκι όλη την Άγια Νύχτα μαστουρωμένοι σνιφάροντες για μια μπουκιά γιομίδι γαλοπούλας;

-
Αν ήταν υπαρκτό πρόσωπο ο 'Αη Βασίλης κι επιχειρούσε να μοιράσει δώρα,θα προλάβαινε να δώσει το πρώτο πακέτο πριν γίνει ντου από συμμορίες για πλιάτσικο στο έλκηθρο και τον φουντάρουν γυμνό απ' την πρώτη καμινάδα;

-
Το MEGA πώς τόλμησε να σταματήσει την προβολή της εθνικής μας απελπισίας,το σήριαλ "Νησί" μες τις γιορτές;
Θα ήταν ένα απάγγιο λιμάνι γαλήνης...βάλτε λίγη λέπρα στο τραπέζι μην και σωθεί κανένας κουραμπιές...

-
Μπορώ ως χάρη για τη νέα χρονιά να ζητήσω ένα ρεβεγιόν με τον Γιώργο Παπανδρέου να νιώσω πως τού προσφέρω σπιτική θαλπωρή,να μοιραστώ τη συγκίνησή μου για όσα κάνει για μας,να τού δώσω ένα ταπεράκι φαγάκι ελληνικό για το επόμενό του ταξιδάκι επίλυσης των εθνικών μας συμφορών...πώς ο παπούς τον κυνηγούσε να του χαρίσει έναν μισθό;...να έτσι κι εγώ να συνεισφέρω ένα τρατάρισμα,ξεκούραση στον πολεμιστή της ανάπτυξης και της ανασυγκρότησης τού έθνους..

-
Είναι τραγικό,τελειώνει και το Master Chef και πώς θα περάσουν οι νύχτες μας χωρίς το ψεύδισμα του Σκαρμούτσου;
Αν μας βγάζει στερητικό σύνδρομο μέχρι κι η απουσία της Μανωλίδου μήπως να το κοιτάξω με γιατρό το θέμα;

-
'Εγινε η ορκομωσία Μπουτάρη ή τον έκαψε κεραυνός τού Διός 'Ανθιμου;
Ο βο(υ)λευτάκος Γκιουλέκας αναγνώρισε το αποτέλεσμα ή χριστουγεννιάτικα θα ψάχνει χαμένες ψήφους στα παγκάρια των εκκλησιών της συμπρωτεύουσσας;

-
Μήπως οι πολίτες τού Δήμου Αθηναίων πρέπει να οργανωθούμε κι όλες τις μέρες των γιορτών να πηγαίνουμε τις σακούλες των σκουπιδιών μας στην πόρτα που κατοικεί ο αλησμόνητος δήμαρχος Κακλαμάνης;

-
Delivery ψητό γουρουνόπουλο κάνουν στη Ραφήνα;...γιατί ο Κώστας της Σιωπής,κατάκοπος απ' τις διακοπές του στο Λονδίνο,βαριέται να βάλει κατσαρόλα;

-
Κατά τη διάρκεια των αστικών εορτών της πλουτοκρατίας η συντρόφισσα Κανέλη θα σταματήσει να σκάβει το λάκο των αντεπαναστατών για να ψάλλει α λα μπρατσέτα με την Εκκλησία Της Μπουρζουαζίας τις καταγγελίες τους για Μέρες Κατοχής του χριστεπώνυμου πλήθους;

-
Δεν ντράπηκαν τέτοιες μέρες ν' απολύουν δημοσιογράφο στο ραδιομέγαρο της ΔΟΛιας Μηντιογκετοαυτοκρατορίας γιατί τόλμησε να βάλει ένα τραγουδάκι εκτός λίστας που παρωδούσε το κλίμα της γιορτής;
Λίγα ψίχουλα αγάπης δεν περίσσεψαν απ' τους ξιπασμένους ψυχαρ-αγύρτες τής..Ρέστης τους καρδιάς;
Σταματήστε ν' ακούτε Βήμα99.5 μέχρι οι δηθεναριστεροί διευθυντάδες βγουν απ' το κοτέτσι!
(cityzen, πάντα καλά!)

-
...Παράξενοι καιροί,δύσκολες γιορτές,ζαλισμένοι κρασοκατανυκτικοί μπουκωμένοι οράματα,φοβισμένα χρόνια,επιτέλους υποψιασμένοι,μετρώντας τις τελευταίες μέρες του πιο σκληρού χρόνου που θα θυμόμαστε...ώς τον χειρότερο επόμενο..
Παρατηρούμε με τον κυνισμό τής απόγνωσης τους αλαζόνες όλων των συστημάτων εξουσίας να προσπαθούν να μας πείσουν πως δήθεν συμπαραστέκονται στα βάσανά μας.
..δραματοποιημένα εγκρατή Χριστούγεννα.
..κάθε μπουκιά φουα γκρά και μια τύψη
...κάθε γουλιά γαλλική σαμπάνια κι ένα δάκρυ αγωνίας-
...μαζί τα φάγανε και συνεχίζουν τη μάσα μαζί
...και φέτος δεν θα περισσέψει ούτε ψίχουλο για την πλέμπα.

Δεν εορτάζουμε.

Δεν δεχόμεθα επισκέψεις νταβατζήδων.

Φέτος δεν θα ...venceremos με τίποτα.

Κλειστόν λόγω μελαγχολίας αναμονής μέλλοντος.

Η ΑΣΗΜΑΝΤΗ ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΙΟΡΤΗ ΝΑ ΖΗΣΕΙ

Δεν είναι ζαχαρωτό τα Χριστούγεννα - δεν είμαι και παιδί πια.

Δεν ακούω "χο!χο!χο!" και δεν βλέπω ταράνδους να σέρνουν το έλκηθρο του 'Αη Βασίλη - τον περιμένουν τ' ανηψάκια μου...σιγά μην ξαναζήσουμε ένα θαύμα που εκπληρώνει επιθυμίες.

Η πραότητα,τα τραγούδια,τα χαμόγελα κι οι αγκαλιές τείνουν να γίνουν μόνο αναμνήσεις -
θέλω να έρχονται γιορτές και να είμαστε χαρούμενοι άνθρωποι σε όμορφη πόλη...
...κι αν φέτος δεν μπορώ να νιώθω χαρά (αφού πολλά κακά μαντάτα μαζικά χτύπησαν την οικογένειά μου) ...
...γιατί έπεσε κατάρα να έρχονται Χριστούγεννα κ α ι σε πόλη κ α κ ά σ χ η μ η ;

Γιατί η Αθήνα φέτος είναι η πιο σκοτεινή και βρώμικη κουκίδα του σύμπαντος -κι όλων των ανεξερεύνητων γαλαξιών φαντάζομαι;..!

Πού κρύβεται αυτός ο νάνος,ο δήθεν αγαπητικός της,που τη λάτρευε και θα τη δόξαζε με πάθος...
πού βαριέται ο μπαρμπα-Νικήτας ο ξεφτιλοΔήμαρχος που,αφού η κουτάλα της εξουσίας άλλαξε μάγειρα,κάκιωσε κι εξαφανίστηκε σαν ξιπασμένο ξωτικό που τού σφράγισαν το τζάκι;

Μας αφήνει αναμνηστικό βουνά σκουπίδια,ψευτοαφημένα κι αφρόντιστα μισοκαμένα λαμπιόνια-ντεκόρ τρισάθλιο στους τόνους αποσυντιθεμένων απορριμάτων...μέχρι και στην κεντρική πλατεία τής πόλης άργησε ν' ανάψει πανηγύρι κι ούτε καν ένα έλατο...αλλά...κυπαρίσι φώτισε σήμερα,τελευταία στιγμή...
πλατεία Συντάγματος φτυσμένη κι αδειανή,τουριστικά άκλαυτη κι άπατη
-εκδικούμενος προφανώς την επιθυμία των αναρχομπαχαλάκηδων να τον αποχαιρετήσουν κι αυτοί με μιαν ακόμη ανάφλεξη κιτσοδέντρου,τού ΑλαζονικΕγώ Του...


Αθλιότητα όπου γυρίσεις και κοιτάξεις,δυσωδία,κακοπεταμένα παλαιοστολίδια,Αθήνα νύχτα ολόμαυρη ράχη,μια ασθενής σε κώμα-
κι υπαίτιοι,εδώ που τα λέμε κι όλοι εμείς.
..όλοι μας τη νιώθουμε "ξένο" σώμα,δεν την αγαπήσαμε ποτέ,είναι απλώς μια δανεική σκηνή για το έργο μας...συγκρούσεις,διαδηλώσεις,κάψτε τα όλα,γκρεμίστε τα,στάχτες κι αποκα'ί'δια-
κι άλλωστε δεν είμαστε απ' εδώ,επισκέπτες όλοι για την καλύτερη δουλειά κι αξιοπρεπέστερη ζωή ήρθαμε...τώρα πια δεν έχουμε δουλειά και ψάχνουμε στάλες αξιοπρέπειας...-
κι η καρδιά μας πάντα χτυπάει σε γεννέθλιες πόλεις και χωριά.

'Αρα,κι αφού οριστκά δεν αγαπάμε τον τόπο που ζούμε...
τί στο διάολο σκάμε που αυτά τα Χριστούγεννα η διαμαντόπετρα,της γης το δαχτυλίδι είναι τόσο μίζερη,τρισάθλια,άχρωμη,χωρίς γεύσεις και μυρωδιές κι αισθήσεις γιορτής-
μια Πρωτεύουσσα κατεστραμένη,σκέτη συμφορά...ξημερώνει 20 Δεκέμβρη κι είμαστε όλοι τσιτωμένοι,νευρικοί,θυμωμένοι,αρπαγμένοι,ζορισμένοι...

...και θα τρελλαθούμε στην πρωτοπορία τού Αγώνα...
στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς εξαγγέλονται για πρώτη φορά παγκοσμίως απεργίες μέχρι κι αυτήν ακόμα την παραμονή 24/12 !!-
ανελέητη τιμωρός κρατικίστικη αντίληψη.
..για ανήμπορους,ηλικιωμένους,φτωχούς,μετανάστες...όλους όσους δεν μπορούν να μετακινούνται με ταξί ή να κατέχουν Ι.Χ...εις υγείαν τής αγενούς καφρίλας δημοσιοχρυσοτεμπέληδων - fucking christmas ελεεινάνθρωποι!

Αχ...τί ωραία τα γράφω,μια ωραία ατμόσφαιρα κειμένου μελιστάλαχτης γιορτινής κατάνυξης...να βρίζω,να φωνάζω,να το πω,πως είμαι αμαρτωλός...που δεν νιώθω τίποτ'άλλο από ταπείνωση-
πώς να γιορτάσω...ποιοι θα γιόρταζαν...
...οι ταπεινοί,οι εγκρατείς,οι ευγενείς,οι γαλήνιοι,οι γεμάτοι άδολο φως κι ιερότητα σιωπής κι ευγνωμοσύνης για την ποιότητα ζωής που τους προσφέρει αφειδώς ένας τόπος πολιτισμένος...
-όχι,κανείς δεν μένει πια σε αυτήν την Σκατούπολη που διώχνει τις γιορτές λες κι είναι σημάδι λέπρας στο κορμί της.

Και ξεφυλλίζεις περιοδικά κι εφημερίδες και ξεχυλίζουν κορο'ι'δευτικά διαφημιστικά για προσφερόμενα ρεβεγιόν και γκλαμουριές σε πριβέ κλαμπ και πολυτέλεια γαστριμαργίας κι ορχήστρες με κεριά πριν τα σκυλοξεφαντώματα και τις κοκαπαρτούζες...
...κέφι! κέφι! κέφι!
...μια παρωδία,ένα ψέμα,μια φούσκα με χρυσόσκονη που σκάει με κακία και μοχθηρία απ' τους τελειωμένους άκαρδους λεηλατητές τής Αθήνας-τού πιο φριχτού προορισμού για Γιορτές το 2010...
-ντρέπεται κανείς;
-θα βάλει ήχο,να ξαναδώσει ζωή;

Μακριά! - να φύγουμε όλοι μακριά-
κι ο τελευταίος κάτοικος πρωτευούσης,λίγο πριν ρίξει κι αυτός τη μαύρη πέτρα πίσω του,ας πατήσει το κουμπί,ν' ακουστούν οι σειρήνες-
κατάσταση πολιορκίας-
δεχόμεθα επίθεση-
ακόμα και στις 20 Δεκέμβρη...π ό λ ε μ ο ς !

ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΥΠΑΜΑΙ

Τρεις μέρες τώρα..
..."καταδικάζει ο πολιτικός κόσμος την επίθεση στον βουλευτή Χατζιδάκη"...

Σύσσωμοι. Ευθυτενείς. Δήθεν έκπληκτοι πεφτωσυννεφάκηδες. Και με κροκοδείλια δάκρυα.

Λυπάμαι που δεν λυπάμαι.

'Οταν αλληλωαθωόνονται και μας κορο'ι'δεύουν.
'Οταν τρώνε και πίνουν,διατηρώντας τα προνόμιά τους σαν να μην άλλαξε τίποτα.

Τότε πια μόνο ο φόβος έχει μείνει μια δίκαιη απάντηση τού κόσμου απέναντι στην τυφλότητα μιας εξουσίας που νταλάκιασε χρήμα,δόξα,τιμές,ασυλία,ασυδοσία...
και τώρα φτύνει στη ζωή μας και θέλει πίσω τα γραμμάτια που επένδυσε το μέλλον μας.

Λυπάμαι που δεν λυπάμαι.

...'Η για την ακρίβεια,με στενοχώρησε η εικόνα του...ένας κακομοίρης,αιμόφυρτος,τρομαγμένος και μόνος στις διαθέσεις τού όχλου -
αλλά,με το χέρι στην καρδιά,δεν ξέρω αν ήμουν δίπλα του αν θα έκανα κάτι να τον βοηθήσω.

Η εύκολη εξήγηση είναι πως μιλάμε γι αυτόν που χάρισε την Ολυμπιακή στον επιχειρηματία Βγενόπουλο και τα χρέη της σε μας και τα παιδιά μας.
Κι ακόμα πιο εύκολη αντίδραση να δηλώνουμε την αντίθεσή μας σε κάθε μορφή βίας ή στο λυντσάρισμα όποιου βρίσκεται τη λάθος ώρα στο λάθος δρόμο.
Πάντως,το πιο σημαντικό θαρρώ είναι που η γενικευμένη διάθεση φτάνει να ανέχεται,να αντέχει,ώς και να διασκεδάζει χαιρέκακα στη θέα "μπουκέτων" αγάπης και τρυφερότητας.

Και τότε δεν είναι απαραίτητα αποκλειστικό μας θέμα η προβληματική ηθική.
Οι έχοντες ισχύ,εξουσία και νόμους,είναι ώρα να δουν κατάφατσα και να κατανοήσουν πως έχουν 100% δική τους την ευθύνη που η κοινωνία ξεπερνάει τα όρια ειρηνικής συνύπαρξης και χάνεται στη ζούγκλα.

Δικό τους το φορτίο μας με τα υλικά τής καταστροφής.
Αυτοί ανάλγητοι,άδικοι,βίαιοι στην κοινωνική ισοπέδωση,ντροπιαστικά προκλητικής συμπεριφοράς κι αλαζονίας,αχόρταγοι και διεφθαρμένοι - ω! τί έκπληξη;-
...οι βουλευτές,οι δικαστές,οι μεγιστάνες,επιχειρηματίες των έργων,τού τύπου,βιομήχανοι...
η κάστα Αρχόντων σ' αυτόν τον τόπο είναι τόσο μοχθηρά απέναντι στους ανίσχυρους πολίτες,που η συντριπτική αίσθηση όλων μας,είναι να νιώθουμε σαν τα μυρμήγκια που πάνω τους πατούν κι αφοδεύουν ελέφαντες.

Γι αυτό...
...λυπάμαι που δεν λυπάμαι για το ξύλο στον,ασήμαντο,ανίκανο κι άχρηστο πρώην αστερία στον Γαλάζιο Γαλαξία των Φαταούληδων.

'Εσπειραν ό,τι θερίζουν.

Δυστυχώς το μίσος θα κερδίσει.

Τα επόμενα χρόνια η απόγνωση θα γίνεται εκτόνωση με χειροδικία,τυφλές επιθέσεις κι αίμα...ένα μαύρο τοπίο - ξέρουμε,νιώθουμε,πως τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμα.

Βέβαια οι δυνατοί,οι πλούσιοι,οι εξουσιαστές..
.απλώς θ' αλλάξουν συνήθειες,θα θωρακίζονται σε ασφαλείς χώρους και φρουρούμενες διαδρομές μακριά απ' τα θερμά σοκάκια,με τη δύναμη της χλιδής τους αδιάφοροι των εξεγέρσεων -
κι ακόμα κι αν δουν πως τα πράγματα ζορίζουν ...
θα μπουν στο λίαρ τζετ και θα την κοπανήσουν σ' εξωτικούς παραδείσους με τα κλεμένα,ζώντας χαλαρωμένοι αυτοί και δέκα γενιές συγγενών τους.

Και θα μας αφήσουν πίσω,ελεύθερους κι ωραίους,να τρώμε τις σάρκες μας,να διαδηλώνουμε μπαίνοντας επιτέλους και σίγουροι στη Νέα Τρούμπα,τη Βουλή,έτοιμοι αλαλάζοντας "να καεί! να καεί!"...
...αλλά κανείς δεν θα είναι πια εκεί μέσα-
ούτε εμείς πια θ' αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας-
αφού χάσαμε και την τελευταία στάλα ανθρωπιάς,τίποτα δεν θα μας δίνει χαρά,ούτε οι φωτιές,ούτε οι γροθιές,ούτε οι κραυγές-
όλα μάταια και χαμένα.

Πόσο λυπάμαι που δεν λυπάμαι.

ΑΠΕΡΓΙΑ - ΑΦΑΣΙΑ - ΑΦΩΝΙΑ

Γενική απεργία σήμερα...

Α...ναι;..

...εμπορο'υ'πάλληλοι,εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ,πωλητές,ερευνητές τηλεφωνικών κέντρων,ηλεκτρολόγοι,υδραυλικοί,τεχνικοί,εργάτες οικοδομών,τροχονόμοι,αστυνόμοι,ανθοπώλες,κομμώτριες,κουρείς,κούριερ,σερβιτόροι,μάγειροι,μπαρμαν,μπαργούμαν,ταξιθέτριες,κόπτες εισιτηρίων στα σινεμά,οδηγοί σχολικών,οδηγοί τουριστικών λεωφορείων,γραμματείς,αρτοποιοί,ζαχαροπλάστες,πλακάδες,πατωματζήδες,βαφείς,εργάτες συνεργείων καθαρισμού,τεχνικοί συνεργείων αυτοκινήτων,ταπετσέρηδες,τεντάδες,υπάλληλοι φωτοτυπικών κέντρων,ελεγκτές εργατοτεχνικών,ασφαλιστές,πυροσβέστες,νοσοκόμοι,διανομείς διαφημιστικών,παρκαδόροι,γραφίστες,αρχιτέκτονες,φωτογράφοι,πολεοδόμοι,μακιγιέρ,στυλίστες,ηχολήπτες δισκογραφίας,προμηθευτές τροφίμων,κτηνοτρόφοι,γεωργοί,ψαράδες,χειριστές ανυψωτικών,νταλικέρηδες,φορτοεκφορτωτές,φαντάροι,νοικοκυρές,παπούδες,γιαγιάδες,περιπτεριούχοι,χειριστές Η/Υ,κουλουρτζήδες με πάγκους,βενζινοπώλες...

να συνεχίσω για το ποιοι δουλέψαμε και σήμερα.
..που "η χώρα παραλύει"..
...είμαστε βέβαιοι για την παράλυση;..
στο Σουφλί,την Ιεράπετρα,την Τήνο,την Αμοργό,την Άμφισα,την Πρέβεζα,το Γύθειο,την Ανάφη,τα Γρεβενά,το Ναύπλιο,τη Ναύπακτο,την Ορεστιάδα,τα Γιαννιτσά,τη Σαμοθράκη,το Καστελόριζο,την Ιθάκη...

...όλοι εκεί κι αλλού κι άλλοι δεν απεργούν,
ντεκόρ για μπαχαλάκηδες δεν γουστάρουν,να πνιγούν στα δακρυγόνα δεν θέλουν,δεν μπορούν,φοβούνται,δεν έχουν χρήματα να χάσουν μεροκάματα,δεν έχουν συνδικαλιστική εκπροσώπηση να τους καλύπτει,δεν διακινδυνεύουν τη θέση τους,δεν έχουν κακό εργοδότη και φχαριστιούνται στη δουλειά τους...

...τόσες διαφορετικές περιπτώσεις,τόσες διαφορετικές οπτικές-
όλοι δεν απεργούν,όλοι δεν ξέρουν τί θα γίνει αύριο στη ζωή τους,διαμαρτύρονται στις παρέες τους,φωνάζουν,καταριούνται,χαίρονται-
δεν είμαστε όλοι συνένοχοι,δεν τα φάγαμε όλοι μαζί,δεν κλέψαμε όλοι...

...αλλά και δεν είμαστε οι σιγουροφιγουρατζήδες επιχορηγούμενης αντίστασης,βολεμένοι εκπρόσωποι κρατικοδίαιτοι τής δημοσιουπαλληλικής αγανάκτησης,δεν γλείψαμε και δεν προσκυνήσαμε ξημεροβραδιάσματα σε βουλευτικά γραφεία,δεν ενταχθήκαμε κομματόσκυλοι σε σημαίες/θεότητες γραφειοκρατικής επένδυσης σταλινοπατήσαντες επί πτωμάτων,δεν γουστάρουμε αλαζονίες και μικρομεγαλισμούς απόλυτης αλήθειας κι υποχρεωτικού σεβασμού στη μνήμη ενδόξου παρελθόντος...

...δεν απεργούμε-
κι απ' το ξημέρωμα ώς το βράδυ μποτιλιαρισμένοι προσπαθούμε να πάμε και να γυρίσουμε απ' τη δουλειά,φτωχαδάκια σ' αφιλόξενη πόλη κι εχθρική για τους πολίτες της...ταλαιπωρία,εκνευρισμός,πανικός,άγχος...
-κάθε φορά συμμέτοχοι στο δράμα "πού πάμε"..με γενικότητες,αβεβαιότητες,σαχλαμάρες κι αναμασήματα/τσιτάτα ωραιοποίησης για τις πικρές αλήθειες...

...και γύρω βροχή.
..είχε κόσμο; πόσος ο κόσμος και πόσα τα απόντα εκατομύρια; κι απέχουν ενσυνείδητα ή βαριούνται; έχουν καβάντζες; καταθέσεις που θ' αντέξουν 3-4 χρόνια; στήριξη απ' την οικογένεια; μέσον; πλουσιοπάροχα αμοιβόμενη αργομισθία;...
...ποιοι είμαστε ως κοινωνία...ποιος θα μας ενώσει και πώς θα μας σώσει...
..περιδίνηση ερωτημάτων...κι όσες ερωτήσεις-τόσοι άνθρωποι με άλλες τόσες απαντήσεις.

Τί προσπαθώ να πω τόσες μέρες στο χάος της Αθήνας - που κανέναν εκτός αυτής δεν μοιάζει ν' αφορά αν σωθεί ή καταστραφεί;

Πως σιχαίνομαι τις κραυγές και τα κατοχυρωμένα "ζήτω!" ευκολιών,τα θέσφατα των αξιωμάτων που αναλοίωτα συνεχίζουν ανά τους αιώνες...

-αηδιάζω με τους ξερόλες όλους!

-στην κυβέρνηση,τα κόμματα,τα συνδικάτα,τους απεργούντες,τους απεργοσπάστες,τους κουκουλοφόρους,τους δημοσιογράφους,τους δημοσιοσχετίστες...
...ό λ ο υ ς !

Που ποντάρουν στην αγωνία και τη ζάλη μας.
Που μιλούν για μας -χωρίς να μας έχουν ποτέ ακούσει,που έχουν ξεχάσει πώς ζούμε κάθε μέρα μετρώντας ευρώ και δόσεις,που θέλουν να κατευθύνουν τη ζωή μας επί χάρτου
....όπως λειψά έμαθαν-με παντελή άγνοια στα δύσκολα,τόσο φανερά ερμηνεύοντας ρόλους καθοδηγητή σε παιχνίδι εξουσίας...κανείς να μη φύγει απ' τα κεκτημένα και την ισχύ της ταμπέλας του.

Καμένο το μυαλό,καμένο το πολιτικό σύστημα,τζάμπα καιν προβοκάτορες κι αλήτες...οι ενδοξολάγνοι τής μολότωφ ήρθαν δεύτεροι...η στάχτη ήταν κρυμένη εντός τους.

Βασιλιάδες γυμνοί - ιδέες; σκέψεις; προτάσεις; σχέδιο; προοπτική;
...ο κόσμος γύρω απ' την ανικανότητά τους καίγεται και δεν τρέχει σταγόνα νερό απ' το άνομβρο εγώ τους.
..τούς επιλέξαμε οδηγητές και σκόρπισαν στον πρώτο χειμώνα...

...μακάριοι κι ευτυχισμένοι εμφυλιοαγωνιστές τής νέας αντικατοχικής αντιμνημονιαντίστασης.


Αρχίστε την επανάσταση χωρίς εμένα.
Δεν με πείθει ούτε μια λέξη σας.

ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΑΓΧΟΣ

'Αλλη μια Δευτέρα,
εγκλωβισμένοι Σπιναλογκίτες και Σπιναλογκίτισσές μου,
όλοι μας λεπρυπάλληλοι στο Σοσιαληστρείο,
βέβαιοι πλέον πως το σήριαλ "Νησί" είναι μια κυβερνητική προπαγανδιστική σειρά,για να προετοιμάσει τους υπηκόους της για μια ζωή/αρρώστεια,σε μια κοινωνία απελπιστικής οπισθοδρόμησης,πίσω στα βασικά της επιβίωσης,χαμένοι στις δεκαετίες τού '30 και τού '40,όσα ετοιμάζονται,μια σκοτεινιά,μια θύελλα,ένας χιονιάς -
και μη χειρότερα!

'Η μάλλον τα χειρότερα ψηφίζονται με τη διαδικασία τού κατεπείγοντος
- άλλη μια χαντακωμένη προεκλογική υπόσχεση η αντιδημοκρατικότητά τους που δεν θα την ακολουθούσε το ...σοσιαλΠασόκ-
...δηλαδή "μπαμ και κάτω" κι όποιος επιζήσει θα ζει πρόσφυγας στον τόπο του,ισοπεδωμένος,όλοι φτωχοί και τίμιοι να χαζεύουν τα φευγάτα εις εξωχώριους παραδείσους δισεκατομύρια των μυημένων,εδώ πίσω στον ξερόβραχο,με τον ιδρώτα τής πλήρους αβεβαιότητας.

Τα Χριστούγεννα φέτος είναι μια χίμαιρα-
σαν κάποιος να μας κάνει πλάκα και μάς μεταμόρφωσε σε τάρανδους να σέρνουμε το έλκηθρο φορτωμένοι χρέη είκοσι γενεών,αλυσοδεμένοι,νηστικοί και πουντιασμένοι -
και δεν έχει δώρα,έχει αντροπές και απολύσεις κι εργασιακές θυσίες και χειροτέρευση όλων των συνθηκών της ζωής μας...
...ούτως ή άλλως ο μισθός μας ίσα που έφτανε να πληρώνουμε λογαριασμούς...
...ούτως ή άλλως αλληλοδανειζόμασταν...
και τώρα οριστικά καμιά διασφάλιση για κανέναν,η απειλή της απόλυσης/αληθινή ή ψεύτικη δικαιολογία/,τρόμος πάνω απ' τα κεφάλια όλων,δικαίων κι αδίκων,ερημιά διεκδικήσεων,απουσία στήριξης ή αλληλεγγύης...κι όσο πιο βαθειά στην απόγνωση και την παθητικότητα βουλιάζουμε ξέροντας πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση,πως δεν υπάρχουν καλύτεροι-σοβαρότεροι-φερεγγυότεροι...ποιους να επαναφέρεις και ποιους,τσαρλατάνους/βολεμένους/ανίκανους/ψεύτες,να δοκιμάσεις..τόσο πια δεν εμπιστευόμαστε ούτε τη σκιά μας-
αδιέξοδο αδέρφια-το πλήρες κενό.

Ανταλλάσουμε ιστορίες και περιπτώσεις,
ποιος εκδιώχθηκε χωρίς αποζημίωση,
ποιον έκοψαν κι απ' το τεράααααστιο μισθό των 1000 παίρνει πλέον 800,
ποιος δουλεύει απλήρωτος δοκιμαστικά και ποιες υπερωρίες χάνονται στην ανέλεγκτη αυθαιρεσία,
ποιο δάνειο είναι απλήρωτο κανά 3μηνο και δεν σηκώνεις κανένα άγνωστο τηλέφωνο που ψάχνει,
ποιανού αυτοκίνητο κατασχέθηκε...
...μπέρδεμα,στεναχώρια,πανικός...αίσθηση και πνιγμός, Α Γ Χ Ο Σ !

Πώς ξεφεύγεις;
Βλέπεις μεσημεριανάδικα κι αποφεύγεις ειδήσεις,ετοιμάζεις βαλίτσες να γυρίσεις στο χωριό απ' όπου ξεκίνησες πιτσιρίκι ναρθείς στην πόλη με τις μεγάλες ευκαιρίες,χώνεσαι σε τριπλή κουβέρτα γιατί ποιος πληρώνει κοινόχρηστα να ανάψουν τα καλοριφέρ και περιμένεις το κακό να σού χτυπήσει την πόρτα.

Και πώς διακρίνεις ποιος στ' αλήθεια καίγεται και ποιος απλώς συμπαρίσταται και στη γενική κατάθλιψη προφασίζεται πόνο ο φαγανοπατέρας χρόνιος κλεπταποδόχος; Κανείς σίγουρος για κανέναν και τίποτα,αγρίμια και ψοφίμια...αυτή είναι η μοίρα που μας έταξαν οι μεγάλοι παλαιοί;

Παραζαλισμένοι λοιπόν,
αναζητώντας ήρεμες φωνές κι υπογραφές σε κείμενα εφημερίδων και μη κίτρινα ενημερωτικά σάιτ πέρα απ' τις κραυγές και τις συνωμοσίες...
σε γλυκές ταινίες ανθρωπιάς κι ευαισθησίας στο σινεμαδάκι,
μια-δυο εξόδους το μήνα ως εφόδους της καρδιάς για όποια αδυναμία πάει βόλτα,ένα ποτό,μια λιχουδιά,κουβέντα με ποδαρόδρομο στους πεζοδρόμους...
...δεν ξέρουμε τίποτα σίγουρο πια,μπορεί και κάποια στιγμή αυτό να το συνηθίσουμε και να χαιρόμαστε ό,τι ζούμε,να είναι μια καλημέρα αρκετή,να ξαναζωγραφίσουμε χαμόγελο για επικοινωνία...
...τόσα ερωτήματα κι έξω βροχή,χειμωνιάζει και θά'χει διάρκεια αιώνες...άγνωστο και πώς θα ξεμπερδευτεί το κουβάρι με τα προβλήματά μας-
ξανάρχεται η ρήση "ένα ξέρω πως τίποτα δεν ξέρω"...όχι για την επιθυμία της γνώσης που κυνηγάς να κατακτήσεις,αλλά εγκαταστημένη πια στη ζωή μας η επίγνωση για συνεχή ανασφάλεια.

Μακάρι να κρατηθούμε γεροί...
αφοσιωμένες μικρές εστίες φίλων/συγγενών/συνεργατών...ως αλεξικέραυνο να σωθούμε απ' τη μανιασμένη καταιγίδα...
αλλά ούτε τα ευχολόγια πληρώνουν φως-νερό-τηλέφωνο...
...ούτε μ' αισθήματα αγοράζεις ψωμί και γάλα απ' το σούπερμάρκετ...
...ξαναφτάνουμε λες και σε λαβύρινθο πίσω στην αφετηρία..
-κι έχει σιωπή,όταν δεν έχεις κάτι καινούργιο να πεις,σιωπή κι αναμονή-
μη ρωτάτε ποιον περιμένουμε,ποιος θα μας εμπνεύσει τη νέα ευημερία,πώς ...

Ξανά πίσω στα βασικά - ανάχωμα ζεστασιάς...
...ας μείνουμε αγκαλιά κι απόψε.
Δεν έχω τίποτ' άλλο απ' την αγάπη στα μάτια σου...
αντέχουμε ακόμη;

ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟΓΕΜΑ!

Να μια ωραία ιδέα!

(Πάντα αλλού ο νους ταξιδεύει,στα ωραία τοπία της μνήμης,στης καρδιάς τους δρόμους για τα επόμενα ταξίδια...αλλά η καθημερινότητα γεμάτη ξέρες αντι-ονειροπόλησης...μπαίνει γκρίνια και μιζέρια και βαριά ατμόσφαιρα...μήνες τώρα αναμέτρησης με τις κακές ειδήσεις να νικούν την ελπίδα -και τρομάζουν οι απουσίες της καλής αύρας...)

...Αλλά να!
Μ ι α ω ρ α ί α ε ί δ η σ η !

Για όσα ετοιμάζονται αυτήν την Κυριακή στον 'Αγιο Παντελεήμονα Αχαρνών μιλώ!
Αν δεν το ξέρετε,σπεύδω με αφάνταστη χαρά να το γράψω να το πω..
...το Μέγαρο Μουσικής και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος οργανώνουν συναυλία μες την εκκλησία με θρησκευτικά και πολιτικά τραγούδια,σε μια εκδήλωση για τον κατευνασμό της έντασης και τη συνεύρεση των απλών ανθρώπων που τίποτα δεν έχουν να χωρίσουν εκεί,στο παγωμένο - και των καιρών και των παθών - κέντρο της Αθήνας.

Πόσα μπράβο να χωρέσω!...να γεμίσει ο σκληρός δίσκος!
Και δεν θέλω γκρίνιες...για το Μέγαρο,τον Νταλάρα,τους παπάδες...έλεος!
Επιτέλους,αυτό που μας ενδιαφέρει είναι κάτι να κάνουμε για να πάψει το μίσος να βασιλεύει στις γειτονιές μας.
Μας νοιάζει οι φασίστες κι οι άρρωστοι φανατικοί να σταματήσουν τη διάβρωση και το σάπισμα στην κοινωνική συννενόηση.
Η ανταλλαγή πολιτισμών μέσω της αλληλεγγύης των απλών ανθρώπων,η αλληλοκατανόηση,η ελπίδα συμπόρευσης όλων,ελλήνων και ξένων,φτωχών και πλουσίων,χριστιανών και μουσουλμάνων...ας μην είναι πια μόνο γράμμα κενό κι ιδέες απόμακρες υπεράνω της ζωής
-όλοι κοντά για μια αξιοπρεπή συμβίωση,να κερδίσουν οι σύγχρονες αξίες κι η Δημοκρατία να επιστρέψει στην πόλη.

Μπράβο! Μπράβο!

Ο Ιερώνυμος αποδεικνύει πως ανοιχτό μυαλό και φωτισμένες ιδέες μπορούν να επικρατήσουν στην εκκλησία των κατάμαυρων 'Ανθιμων.

Το Μέγαρο Μουσικής ξεφεύγει απ' την ελιτίστικη σνομπ αλαζονία του,ν' ανοιχτεί μακριά των συμφερόντων των ισχυρών και να ακουμπήσει στους πολίτες,να μεταγγίσει τέχνη,μουσική στην πιο άγονη περιοχή,στη γειτονιά της πιο άγριας μάχης αποκτήνωσης των ανθρώπων να ξαναπλωθεί πολιτισμός.

Τον Νταλάρα τον ξεσκίζουμε χρόνια - δικαίως νομίζω...αλλά θέλει κότσια να είσαι πάντα παρών στα ζόρικα.

Χωρίς μικροψυχία.
Χωρίς ταμπέλες και καθορισμένους ρόλους.
Χωρίς την κριτική της εύκολης απόρριψης,κακοήθη συμπεράσματα και δίκες προθέσεων για πρότερο έντιμο βίο ηθικής και συμμετοχής.

Δεν θ' αλλάξει σ' ένα απόγεμα με μια συναυλία η ζωή στον 'Αγιο Παντελεήμονα.

Αλλά το στοίχημα -τού ανοίγματος με μια δέσμη ιδεών,μουσικών,με λόγια αγάπης κι ευαισθησία και λυρισμό και κατανόηση...όλα τούτα τα μικρά τα μεγάλα..
...- π ρ έ π ε ι να κερδηθεί.
Να είναι η αρχή - μετά την ενδοσκόπηση μια πρόταση επικοινωνίας,η διαμαρτυρία μέσω πολιτισμικής εμπιστοσύνης - μια συγκινητική δύναμη ηρεμίας,γαλήνης κι ειρηνικής συνύπαρξης
- μια συναυλία για να ταρακουνήσουν οι μελωδίες την καρδιά,για λίγες ώρες ο φόβος να γίνει νότες,να μαζετεί κόσμος,να γίνει ένταση καλής διάθεσης,να αποτελέσει πρώτο μήνυμα,καθοριστικό,μοιράσματος
- πως δεν έχει μέλλον ο ρατσισμός,είναι πληγή κι άγονη γη στην πατρίδα των αξιών,η διαφορετικότητα δεν είναι απειλή,μπορούμε να ζήσουμε μαζί.

'Ολοι πάμε Κυριακή,6 τ' απόγεμα στον 'Αγιο Παντελεήμονα.
Ας αναπνεύσουμε καθαρόν αέρα πάλι.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ!

Συνεχίζονται οι προεορταστικές εκδηλώσεις που σκοπό έχουν την ανύψωση τού πεσμένου ηθικού των πολιτών που,για την ώρα,είναι τόοοοσο καλοδιάθετοι ώστε σχεδιάζουν να κρεμαστούν οι ίδιοι ως ζωντανά στολίδια απ' τα χριστουγεννιάτικα δέντρα - ή έστω να μπουν ως πρίζα στο ρεύμα και ν' αναφλεχθούν...άλλωστε ολοχρονίς και μονίμως τα νεύρα μας αναμμένα λαμπάκια...

Στα πλαίσια αυτά με ιδιαίτερη επιτυχία ξανάρχισαν να στοιβάζονται σκουπίδια στις βρώμικες γειτονιές τής ξελογιάστρας Αθήνας.
Δυστυχισμένοι μυρωδικοί σάκοι απορριμάτων σφραγίζουν την τρωγλοζωή μας και ξεχυλίζουν αρώματα αποσύνθεσης,βόθρου και σήψης.
..ιδανικό άρωμα πρωτευούσης,αισθαντικός αποχαιρετισμός στον Δήμαρχο της μετριότητας και της ανθυγειηνής ταφής των οραμάτων μας.

Εορταστική έναρξη και με την ολοήμερη απουσία μεταφορικών μέσων απ' τους δρόμους της πόλεως.
'Ετσι,κατατρεγμένα γηρατειά και περήφανοι εργαζόμενοι συσφίγγουν τις διαλυμένες κοινωνικές σχέσεις σ' ένα 24ωρο μποτιλιάρισμα με ανταλλαγή γιορτομπινελίκιων,αγγελοχριστοπαναγιών στους φωτεινούς σηματοδότες,στην εναγώνια προσπάθειά τους να φτάσουν στη δουλειά ή στο σπίτι χωρίς να ξοδέψουν το πετσοκομένο δώρο τους στους ευρωδιψείς ταρίφες.
Συγκινητικό ήτο και το μήνυμα των συνδικαλιστών στα λεωφορεία,οι οποίοι ζήτησαν τη συμπαράσταση των επιβατών,αφού γι αυτούς αγωνίζονται και θα συνεχίσουν όλη την χριστουγεννιάτικη περίοδο απεργίες με σκοπό να μην παχύνουμε απ' τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα απ' τον ποδαρόδρομο.
Είμαστε συγκινημένοι από την ευγενική χορηγία τους,αγαλιασμένοι απ' την κοινωνικά δίκαιη ταλαιπωρία μας,βιτσιόζικα και μαζοχιστικά πολύωρα αγχοπερπατήματα στην πόλη,τρικάβαλο στις πλάτες μας οι γριές που ξεροσταλιάζουν στις στάσεις,πεζοπόροι κι ασθενείς,τους ευχόμεθα καλήν επιτυχία στην συνέχιση των κεκτημένων τους.

Υπέροχες εικόνες στην προχριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα...
...ελλείψει ενδιαφέροντος για στολισμό,ανέλαβαν οι ευτυχείς μετανάστες να γεμίσουν τα πεζοδρόμια κινέζικα χιονανθρωπάκια/ελαφάκια/ηλεκτροαγιοβασίληδες,σπαστικοήχοι διανθίζουν τους αίθριους ουρανούς,μισοχαλασμένες μπαταρίες κι αργοαναβωσβήνοντα λαμπάκια σε όλους τους πεζοδρόμους έτοιμα να εκραγούν κι αυτά στο ιστορικό κέντρο του ΜπαγκλαντΆθενς - η έλλειψη σωβρακοφανέλων είναι εμφανής,οι μα'ι'μουδοΛουίΒιτόν μας τσάντες άφαντες... και πως θα συμπληρώσουμε την μπουγάδα...

Τώρα που λέμε για εκρήξεις στο Σύνταγμα...
..οι διαδηλώσεις αποτελούν τη μεγάλη τουριστική ατραξιόν της χρονιάς.
Μάλιστα το υπουργείο Τουρισμού θα φέρει στοχευμένα ψαγμένους επισκέπτες στην πόλη,έτοιμους να διακινδυνέψουν μια βόλτα αμέριμνης συμπλοκής στους δρόμους τής αντίστασης,αξέχαστο μπλακ άουτ πετροζαχαρωμένων ιπτάμενων πλακιδίων πεζοδρομίων,αναθυμιάσεις δακρυγόνων,κλομπιές και σιδερολοσταγκαλιές,στα επαναστατημένα λαγούμια της Πανεπιστημίου- θα ζήσουν αλησμόνητες πανικόβλητες νύχτες,με κουκουλευχές και φωτεινές εκρήξεις φωτομολότωφ - σε ειδικά τρομοπακέτα χαράς.

Μεγάλη επιτυχία σε αυτά τα μαθήματα κοινωνικής εορτατικής εξέγερσης των μαζών αποτελεί και η πανέξυπνη εντολή του σοσιαλιστή Νομάρχη Αθηνών ν' ανοίξει τα μαγαζιά και την Κυριακή 12 Δεκέμβρη...
...πραγματικά αυτός ήταν ο κα'υ'μός μας,αυτή κι η αιτία που έχουμε να βγούμε γι αγορές και ψώνια κανά εξάμηνο.
..την Κυριακή περιμέναμε κι όσο έμενε κλειστή είπαμε να μην ξοδέψουμε τις λίρες που είχαμε κρατήσει απ' το χειμώνα του 1941 στην Κατοχή.
Τώρα που οι έμποροι θα στολίσουν γιρλάντες στ' ανοιχτά τους κυριακοπάζαρα θα εκδράμουμε έξαλλοι τρισευτυχισμένοι,καταναλωτικά υστερικοί.
..να τ' αδειάσουμε τα πορτοφόλια μας,να υπερβούμε τα πιστωτικά όρια στις κάρτες μας,να χρεωθούμε,να δανειστούμε,αν χρειαστεί και το κορμί μας να πουλήσουμε..
.πώς αλλιώς να μοιραστούμε την ευγνωμοσύνη που νιώθουμε με τη λειτουργία της αγοράς και την Κυριακή..
.άντε μωρέ...και 24ωρη αγοροργασμική υπερκατανάλωση τρύπιας τσέπης για το θεαθήναι!..άξιοι!

Τέλος,
επίκειται έφοδος ειδικών κλιμακίων του ΣΔΟΕ σε φούρνους και ζαχαροπλαστεία της πρωτευούσης...
...με εντολή τού Σκρουτζπαπακωνσταντίνου θα κατάσχονται όλα τα κέρματα απ' τις βασιλόπιττες,θα γίνεται ενδελεχής έλεγχος σε όσους τολμούν να βάζουν 10λεπτα/20λεπτα στα τσουρέκια,θα κατασχεθούν για την κάλυψη των υπερωριών των στενογράφων της Νέας Τρούμπας (Βουλής),ενώ οι νοικοκυρές που τολμούν να χρησιμοποιούν 50λεπτα θα συλλαμβάνονται για αισχροκέρδεια κι αντίσταση κατά της λιτότητας και θα καλούνται στην αρμόδια ΔΟΥ για πρόστιμο πρόκλησης πλουτισμού.
Αποκλειστικές αρβυλοπληροφορίες αναφέρουν ότι το υπουργείο Οικονομικών κόβει στο Νομισματοκοπείο νέα νομίσματα - για την ακρίβεια τις παλιές πεντάρες και δεκάρες,ώστε και τα ζαχαροπλαστεία να προμηθευτούν πενιχρά ψευδοχρήματα για τη γέμιση και ο ευρύτερος πληθυσμός να μοιράσει αυτά τα ιστορικά κέρματα για τα κάλαντα των πιτσιρικάδων...
...να θυμούνται οι παλαιοί και να προετοιμάζονται για το ζοφερό τους μέλλον οι νεότεροι.

Χάπι (χάπια μη σου πω...) Κρίστμας!

YES WE (Στρωσ..) ΚΑΝ !

Στο στρατό,κάθε 3-4 μήνες,περιμέναμε τη Στρατηγική Επιθεώρηση - έναν εφιάλτη αγγαρειών...γυαλίζαμε κτήρια/υλικά/οχήματα κι ανθρώπους,ώστε,στημένοι σούζα και βαρώντας δυνατά με παλμό και πάθος προσοχή,υποβάλαμε σέβη σ' έναν υποχρεωτικώς ευσεβή μας καραβανά...ο οποίος με τη σειρά του έκανε πως έλεγχε διάφορα πάρα πολύ βασικά για την ετοιμότητα τού στρατεύματός του...όπως,αν έχουν σκόνη οι κουβέρτες,αν οι αρβύλες είναι σωστά στοιχημένες κάτω απ' τα κρεβάτια,αν έχει πεταμένες γόπες έξω απ' τα κτήρια κι αν στο Κ.Ψ.Μ. εκτός απ' τα DVD τού επιτελείου στρατού έπαιζε κι η Τζούλια τής κάθε εποχής..
Ερχόταν για μιαν ώρα,έπινε καφε κι ουίσκια με τους λοχαγούς,μάς έλεγε πόσο πολύ περήφανος ήτο που μας διοικούσε...και γεια...να πάρουμε και καμιά άδεια γιατί είχαμε πήξει..

Αυτά σκεφτόμουν σήμερα που υποδεχόμαστε το στρατηγό της οικονομικής μας επιθεώρησης Ντομινίκ-Στρως Καν και τον υποστράτηγό του 'Ολι Ρεν αύριο
...τόσο παγερά οικείοι,αδιάβροχοι κι απόμακροι...
...έρχονται και άγημα αποδίδει τιμές (σπρεντς)..
...θα βγάλουν δεκάρικους λόγους υποστήριξης ηθικού και συμπαράστασης με τσιτάτα τού Ευαγγελιομνημονίου,επίσημες συνομιλίες με προέδρους και πρωθυπουργό...και γεια σας...πιθανόν με χαμογελαστό αγγλοελληνικό κιτς τύπου "kalo kouragio!".

Θα ήταν λα'ι'κίστικο να ζητήσω όταν ξανάρθουν να είναι ινκόγκνιτο,να χτυπούσαν ένα τυχαίο κουδούνι πολυκατοικίας στην πλατεία Αμερικής,στα Καμίνια,στο Περιστέρι,στη Λούτσα,στο Μενίδι - να κουβεντιάσουν με απλούς μεροκαματιάρηδες,να κάτσουν 2-3 μέρες μαζί τους,να πάνε στο μανάβικο,στο σχολείο,στο λεωφορείο,στη δουλειά,να πάρουν μυρωδιά,κάτι να ψυλλιαστούν έξω απ' τα στεγανά των υπηρεσιών τους για το πώς ζει,πως βγαίνει ο μήνας,πώς τα βγάζει πέρα ο λαός για τον οποίο δήθεν κόπτονται κι αγωνιούν;

Ποιος απ' όλους,εγχώριους και συμμάχους ελεγκτές μας,έχει πραγματική εμπειρία,γνώση...έστω μνήμη...ρουτίνας της καθημερινής μάχης για επιβίωση ενός μέσου εργαζόμενου;

Σε ποιον κυνισμό πιστεύει,έχοντας αποστραγγιστεί από κάθε συναίσθημα και συναίσθηση πραγματικότητας...ώστε να δηλώνει ένας υπουργός οικονομικών,στεγνά,σαν εργοδότης σε δούλους,"ναι,αποφασίστε ή κόβονται μισθοί ή απολύεστε"...κι αυτός παραμένει και καλά σοσιαλιστής,αγέλαστος ανακοινωτής στέρησης τού δικαιώματος των πολιτών για ευημερία;

Μας ζαλίζουν,σενάρια καταστροφής,θεωρίες οικονομικής σαχάρας όπου θα ξεροσταλιάσουμε για μια κανάτα νερό στην όαση τού τραπεζοχρηματοπιστωτικού καμηλιέρη που ΔυΝαΤά θα μας οδηγήσει στην όαση τού τέλους τού χρέους..
...με πόση λύπη,στεναχώρια και συντριβή μας κοιτούν απ' τα χρυσοποίκιλτα θωρακισμένα άρματα Βρυξελλοφάντς πού 'μαστε ρακένδυτοι
κι απελπισμένοι...με τόσο κακότεχνο βούρκωμα συμπόνοιας...

Η ελίτ των εξουσιών στη Γερμανία-Βέλγιο-Ουάσιγκτον κι Αθήνα...όλο το πλέγμα κυβερνώντων και θεσμών,όλη η δομή ηγεσιών σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα ζει ξεκομένη εντελώς απ' τα στρώματα που εκπροσωπεί,μαθημένη ν' αμοίβεται πλουσιοπάροχα,καταναλωτές περιουσιακής άνεσης,ευφησυχασμένοι οργανωτές...τής ισοπέδωσης όλων των άλλων.

Λόγια-λόγια-λόγια...η ευαισθησία τους κι ο δηθενκα'υ'μός τους...όλων...αριστερών και λα'ι'κών δεξιών...λόγια-λόγια-λόγια...έχουν πρήξει έναν κόσμο που σέρνεται πνιγμένος στα χρέη που οι ίδιοι τού δημιούργησαν ή και αφελώς και λανθασμένα αμέριμνοι ή και πονηροί συσσώρευσαν...και τί μας διατάζουν με γλυκόλογα;...κόψτε το λαιμό σας να αντέξετε...μας μεταμορφώνουν από ανθρώπους με ανάσα και καρδιά σε δείκτες,στατιστικές και νούμερα απόδοσης...κι αν κυλήσει και λίγο αίμα,μιαν ανεργία,μιαν απόγνωση...εντάξει...παράπλευρη απώλεια,πώς κάνουμε έτσι;

Πόσες φορές,μήνες τώρα ακούμε γραβατωμένα μηχανάκια να παπαγαλίζουν..."εδώ καθορίζεται το μέλλον των παιδιών μας"...κασέτα χωρίς στάλα ειλικρίνειας,δεν πήρα εγώ εντολή να φτιάξω το σύστημα δομών της παγκόσμιας οικονομίας,να φορτωθώ τη σκουριά και την αρυθμία του,να τρελλαθώ για τη διατήρηση των δικών σας κεκτημένων...να λιώσω παλαβωμένος στη γη κι αυτοί οι μεγάλοι αποτυχώντες πρώτη θέση αεροπλάνου με υγρή πετσέτα για την εφίδρωση τής απογείωσης να μας χαζεύουν, τα συνήθη θύματα...
...όλοι αυτοί...τραπεζίτες,επιτροπές σοφών,παρασύμβουλοι κι εγγυητές στο κλαμπ των εκλεκτών..
...κι εμείς...
...εμείς να ξεδίνουμε με τη συνήθη ανιαρή επιμέτρηση επαναστατικότητας στις γυμναστικές επιδείξεις κομματικών συλλαλητηρίων...μάς αφήνουν να παίξουμε το ρόλο μας...
...απλώς εκτονώνοντας την ισοπέδωσή μας, φωνάζοντας να καεί να καεί η Νέα Τρούμπα η Βουλή...
...κι ύστερα πίσω στο σπίτι...έρημοι,βαρείς και μόνοι.

Καλωσορίσατε σύμμαχοι εταίροι τής Ενωμένης Ευρώπης - η ιδέα ήταν τόσο φιλόδοξη..."όλοι μαζί συμπολίτες σε μιαν ήπειρο αλληλεγγύης κι ευημερίας!"...
..πόσα εγκλήματα "όλοι μαζί" θα ζήσουμε ακόμα;

6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ - 2 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ / ΔΥΟ ΣΦΑΙΡΕΣ ΜΕΤΑ...

Διαβάζω εφημερίδα καθημερινά,ραδιόφωνο ανοιχτό για ειδήσεις,όλα τα τηλεοπτικά ειδησεογραφικά - ξεκοκκάλισμα για ενημέρωση ακατάπαυστα.

Δυο χρόνια πριν...μια μέρα που τ' αγνόησα όλα,δεν έμαθα και κανείς δεν μού είπε τίποτα και κάηκε το σύμπαν..

'Ηταν 6 Δεκέμβρη,μέρα Σάββατο κι είχα γιορτή,γλέντι,τη λιακάδα των δικών μου ανθρώπων και στρωμένο τραπέζι - σιγά μην ασχολούμαι με τα νέα τού έξω κόσμου,όλα κλειστά των μέσων γι ανοιχτή καρδιά, κι έπαιζαν ωραίες μουσικές επιλεγμένα cd,στολίζαμε το δέντρο,βάζαμε καθαρά τραπεζομάντηλα,μαγειρεύαμε - η μάνα μου ήρθε απ' τη Σαλονίκη με τα σπιτικά μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες στο τάπερ...κόσμος στο σπίτι ώς αργά...όλα μοιρασμένα κι όμορφα,τα τηλέφωνα κι οι ευχές βάλσαμο ψυχής...κι αργά μες τη νύχτα ήσυχη καρδιά κι αγκαλιά -
ας το ξαναγράψω..δεν άνοιξα τηλεόραση και ραδιάκι λεπτό,κι ούτε ήρθε μήνυμα στο κινητό κάτι άλλο εκτός από "χρόνια πολλά!" εκείνη τη βραδυά...
6/12/2008

Ξημέρωσε Κυριακή 7/12/2008
...άλλη μια συνήθεια που δεν ακολούθησα- δεν βγήκα ν' αγοράσω εφημερίδες...
τα κορίτσια μου είδαν λιακάδα κι ήθελαν βόλτα στη θάλασσα,βγήκαμε εθνική και κατεβήκαμε Πειραιά,ζέστη και φως με άρωμα καπουτσίνο στην Καστέλλα,τραπεζάκια έξω και σχέδια για τα Χριστούγεννα - μεσημέρι ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο για την Αθήνα...
ας ανέβουμε Συγγρού - ερημιά!...περίεργο..είδαν ήλιο κι εξαφανίστηκαν όλοι;
Σύνταγμα - ερημιά!
Πανεπιστημίου -ερημιά!
μπαίνουμε Σόλωνος...σαν 15Αύγουστος-
-ανοιχτά παράθυρα,με ρωτά η γυναίκα μου
-τί μυρίζει έτσι;
-πονάει λίγο ο λαιμός μου
...έχω στρίψει ήδη προς Μπουμπουλίνας και το βλέπω...
-ώπα ρε παιδιά,ένα καμένο αμάξι στο Πολυτεχνείο!
...και πριν προλάβω να το πω,ένας τρομερός κρότος σαν έκρηξη,μαύροι καπνοί και κόσμος να τρέχει στην Αλεξάνδρας...μια γυναίκα έρχεται προς το μέρος μας,με βλέπει έκπληκτο και φωνάζει...
-είσαι τρελός που ήρθες εδώ με Ι.Χ.;
-μα τί έγινε;...ψελίζω
-απ' το φεγγάρι κατέβηκες;δεν ξέρεις πως χτες βράδυ σκοτώσαν ένα παιδί;
...αυτόματα το χέρι ανοίγει - 30 ώρες μετά!- το ραδιόφωνο...ενώ κοιτάζω αποσβολωμένος μια πολυκατοικία τυλιγμένη σε πύρινο κλοιό απ' τις φωτιές που καίνε την τράπεζα Πειραιώς στο ισόγειό της...κουκουλοφόροι με στυλάρια και βαριοπούλες σπάνε τζαμαρίες και ΜΑΤ ρίχνουν δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης..πατάω γκάζι προς τη Μαυροματαίων σε πανικό...
...φτάνουμε σπίτι έχοντας ακούσει τί έγινε πέντε χιλιόμετρα απ' το γλέντι τής γιορτής μου...
σκοτώσαν τον Αλέξη-τα Εξάρχεια εμπόλεμη ζώνη-συντρίμια στην Ερμού-επεισόδεια όλη νύχτα
...τώρα ξέρουμε,στην Αλεξάνδρας ήταν η πορεία αντίδρασης στη δολοφονία
..είχαμε εισιτήρια για θέατρο στο Λαμπέτη το απόγεμα...στην τηλεόραση βλέπαμε το διπλανό του σούπερ μάρκετ να καίγεται...τα πάντα ακυρώνονται...τηλεφωνεί τρομαγμένος ο αδελφός τής γυναίκας μου,δούλευε μαζί με άλλα παιδιά σε εστιατόριο επί της Λεωφόρου και ενώ τους έβλεπαν μέσα,ήρθαν κουκουλοφόροι και σπάσαν τα τζάμια και ρίξαν στη σάλα μολότωφ και βγήκαν στον πίσω ακάλυπτο μην καούν σαν τα ποντίκια...
...τρέλα!
και συνεχίστηκαν όλη νύχτα οι φωτιές
..και τη Δευτέρα καιγόταν απ' τη Σταδίου ώς τη Συγγρού...
...θυμάστε;
οι εξαφανισμένοι κι ανύπαρκτοι ΚαραμανλοΠαυλόπουλοι...μακάριοι κυβερνώντες ,άβουλοι -ανίκανοι-μοιραίοι...η αρχή του τέλους για τους Μεγάλους 'Αχρηστους.

'Ετσι (δεν) έζησα τη νύχτα του Αλέξη.

'Ετσι,από τότε,καμιά 6η Δεκέμβρη δεν μπορεί να είναι ίδια,μια απλή ονομαστική γιορτή - έχει πάντα οσμή καμένου για χαμένα όνειρα στο ράγισμα ζωής και θανάτου.

Τίποτα δεν είναι ίδιο από πρόπερσι - Αθήνα 6/12 χαραγμένη Ιστορία με δυο σφαίρες-
κι η αγαπημένη φράση "η ιστορία επαναλαμβάνεται σα φάρσα"..
..μακάρι να ήταν κωμωδία,αλά εδώ μιλάμε για τραγωδία,τη δολοφονία ενός παιδιού - όσα έγιναν μετά κι όσοι επιμένουν τη συνέχειά τους..
...οι "επαγγελματίες της εξέγερσης"...βεβηλώνουν τη μνήμη του.
Δήθεν "αγωνίζονται ",με πάνδημα συλλαλητήρια 500 κρανοφόρων,ψάχνοντας με μανία να χτυπηθούν με μπάτσους για νέους "ήρωες" στο χαοτικό μυαλό τους,σπάνε βιτρίνες,καίνε κάδους,φτιαχτή "εικόνα Δεκέμβρη" -ένα εμφανέστατο ψεύτικο,γελοίο,ανύπαρκτης μαζικότητας μάθημα "ανταρσίας"
-αλήθεια ενάντια ποιού;

Ποιο είναι αυτό το κράτος που θα συντριβεί με καμένα λάστιχα στη Στουρνάρη,από σαχλοκουδουνίζοντες βορειοαστούς αναρχοαυτόνομους;
Είδαν κάτι από το σύστημα που δήθεν καταγγέλουν να καταρρέει
- ή το μόνο που ξεφτίζει είναι η σιγουριά τους,η ματαιοδοξία τού "τίποτα" που βαρύγδουπα σέρνουν με στάχτες;
Εντυπωσιοθηρία,βαρετή,αναχρονιστική,ο πιο εύκολος τρόπος να προβοκάρεται όποια επιθυμία πραγματικής λα'ι'κής αντίδρασης.
Στην ανωνυμία της κουκούλας,στο ακαταδίωκτο της σιγουράτζας απ' το πολύπαθο άσυλο,με αναμασήματα καταπάτησης ανθρώπινων δικαιωμάτων
- και οι συμπαραστάτες δικηγορομάχοι υπερασπιστές της λεγόμενης επαναστατικής αριστεράς(και των εκτελέσεων!)
-και οι ακτιβιστές-βουλευτές γαιοκτήμονες της διαρκούς κλαψευαισθησίας.

Ακόμα κι εδώ για την εξουσία γίνονται όλα - η εξουσία της "αντίστασης"...με το ζόρι ανατροπή...κι αν πεις "διαφωνώ"...γίνεσαι "προσκυνημένος και βολεμένος κι εχθρός του λαού"-
-ποιος τους έδωσε δικαίωμα να υπογράφουν αποκειστικότητα για το γνήσιο τής γενικευμένης οργής;
-το κοπιράιτ της αυθεντικής άρνησης πώς κατοχυρώνεται σε φιέστες μολότωφ με σημαία το μίσος;

Οργή για την οργή,χωρίς αιτία αξιακών βεβαιοτήτων γίνεται παράσιτο τού αγώνα για καλύτερη ζωή,εκτός πολιτισμού και Δημοκρατίας,φτηνιάρηδες/αλήτες/τιμωροί - κι απέναντί μας..
...εμείς σε λεκτική μάχη,φύσει και θέσει,πάντα κατά της βίας...η βία είναι υπανάπτυξη και μιζέρια κι αρρώστια στην ευνονούμενη κοινωνία αλληλεγγύης.

Το τσίρκο "6η Δεκέμβρη" θα δώσει πολλές παραστάσεις ασχημονώντας στο όνομα τού Αλέξη Γρηγορόπουλου,να κλέψουν κάτι απ' την άδολη λάμψη της αθωότητάς του - πού να ήξερε το παλικαράκι πόσο ψέμα θα επενδυόταν στον άδικό του θάνατο!

Φέτος, 6/12, Δευτέρα, του 'Αη-Νικόλα.
Σιωπή και περισυλλογή - όλα ακόμα εν θερμώ...και πάντα η ψύχρα τού δολοφόνου να αιωρείται και να σβήνει τον ήλιο εκεί,στον πεζόδρομο Ζωοδόχου Πηγής και Τζαβέλα
- δυο χρόνια,μια ανάσα λυγμός και λύπη βουνό.

6 Δεκέμβρη και φέτος.

Ευχές δέχομαι-βεβαιότητες δεν έχω-φοβάμαι πολλά-ελπίζω λιγότερα-κι όλα τα θυμάμαι και δεν ξεχνώ.

ΠΟΙΟΣ ΚΛΕΒΕΙ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΑΣ;

Μπήκε Δεκέμβρης.
Κοντομάνικος,ζεστός,παράξενος.

Πνιγμένος στα σκουπίδια - γενικώς.

Σιωπηλοί και θυμωμένοι - γενικώς,επίσης.

Χαζεύω τα καταστήματα -βάζουν αυτοκόλητα merry christmas,δεντράκια,μπάλες,αστεράκια,χιονοβαμβάκια καλύπτουν τα ράφια
...κάνω λάθος αν διακρίνω εμφανή αμηχανία σ' όλο αυτό το σκηνικό;
Τί έμεινε γιορτινό σ' αυτήν την πόλη;
Πού θα βρούμε αποθέματα χαράς να τα στολίσουμε;
Πώς πασπαλίζεις ανεμελιά την αποκρουστική καθημερινότητα;

Αυτόν τον καιρό κάθε χρόνο,με τις εφημερίδες κυκλοφορούν τα τουριστικά διαφημιστικά,τα πρακτορεία ταξιδίων φουσκώνουν ένθετες βασιλόπιτες προορισμών.
Εκδρομές του κόσμου.
Ποτέ δεν πήγα πουθενά -όχι μόνο γιατί λεφτά δεν υπάρχουν,
αλλά γιατί οι μέρες των γιορτών ανήκουν στην οικογένεια,σ' αυτούς που μεγαλώνοντας δεν πάνε πια εκδρομή και προορισμός τους είναι να μας βλέπουν καλά και να είμαστε κοντά τους στο τραπέζι των Χριστουγέννων...γονείς,παπούδες...δεν ξέρουμε για πόσα χρόνια θα είναι ακόμα μαζί μας για να τα χαραμίσουμε σ' ένα ταξιδάκι...
την αδημονία στα μάτια και την ευτυχία να μας έχουν κοντά τους δεν την αλλάζω μ' όλης της γης τις λιχουδιές
...φέτος που θα είναι μια καρέκλα άδεια,μαχαιριά και δάκρυ στη μνήμη πώς θα περάσει πολύ το φοβάμαι..

...αλλά έγραφα για τα τουριστικά προσπέκτους...
..όλα τα μαζεύω,αράζω στον καναπέ κι οργανώνομαι γι αξέχαστα εορτοτζέτ one way φαντασιώσεις...
...Λαπωνία και χωριό Άη Βασίλη (ρημάδα κόκα-κόλα,εσύ τα κάνεις όλα)...
...απόδραση στη μαγευτική Βιέννη (χορεύει βαλς ο Αλέξης Κωστάλας)...
...εξωτικές απολαύσεις,πρωτοτυπήστε κάνοντας καλοκαιρινές βουτιές και πρωτοχρονιά στις Μαλδίβες (γαλοπούλα-φρέντο)...
...ζήστε την εμπειρία κάνοντας σαφάρι στην Κένυα (καμακώνοντας τους ταράνδους τού Άη Βασίλη;)..
...ε ρε γλέντια,διαβάζω με κομένη την ανάσα,αναλυτικά όλα τα πακέτα,διαδρομές,σουίτες με τζακούζι,χαμάμ σε πεντάστερες βίλες,συνδυασμούς συναυλίες-θέατρα-μουσεία,ξεναγήσεις,πάρκα και ρεβεγιόν με ζωντανή ορχήστρα...
...ο γύρος τού κόσμου σε 80 σελίδες...

..Μακάρι να έμπαινα σ' ένα αεροπλάνο και να ξεχνούσα να επιστρέψω,να χωρέσω παντού νέα μάτια κι αισθήσεις,να γνωρίσω,να μάθω,ν' ανακαλύψω,να συναναστραφώ,να χαθώ
- να σβήσω όλους τους πανικούς τής ζωής μου.

Νομίζω ζηλεύω όσους έχουν χρήμα μα και χρόνο να φύγουν 15 μέρες
...όλα τα χρόνια που δουλεύω,μένω ώς τα βράδυα των παραμονών,τσίμα-τσίμα δυο μερούλες,αδύνατον να κολήσεις τρία ρεπό και πέντε μέρες υπόλοιπο αδείας..(η συνήθεια των πεφτωσυννεφάκηδων δημοσίων υπαλλήλων είναι μαγική εικόνα για μένα)...
...πάντα με γοήτευαν οι γεμάτες βαλίτσες στα πολύβουα αεροδρόμια,οι αναγγελίες πτήσεων,οι ουρές στα τσεκ-ιν,αυτή η ταραχή απογείωσης σε μια ψευδαίσθηση...πως φεύγω,πετάω κι αλλάζω.
..δεν ξέρω αν αυτή τη χρονιά χωρούν όνειρα για εξερεύνηση χαρτών,πόσοι οι τυχεροί της φυγής...μοιάζουμε φυλακισμένοι,γειωμένοι και αλυσιδοκλειδωμένοι - απορώ ποιας δραπέτευσης φαντασία θα φέρει το πνεύμα των Χριστουγέννων,να ζωντανέψει μακριά από στημένη διαφήμιση των Jumbo.

Ας περιμένει μιαν άλλη φορά η Νέα Υόρκη ν' αλλάξω χρόνο στην Time's Square τσιροκοπώντας κοιτάζοντας ιπτάμενα mcdonalds και φωτογραφίζοντας μπαλόνια και πυροτεχνήματα...

...ας μην με περιμένουν φέτος στο ρεβεγιόν δίπλα στ' αναμένα ξύλα στη χιονισμένη Νορβηγία και μην με υπολογίζουν σε σουρωμένες μεγαλοστομίες κόκκινου κρασιού με θέα το ημίφως στο Βόρειο Σέλας...

...θ' αφήσω κλειδωμένο το σαλέ στις 'Αλπεις,να με ψάχνουν στην πίστα οι χιονο σκιεροχλιδάτοι...


Συνήθως το κορίτσι μου παραμονές γιορτών μού ζητά "αυτοκινητάδα".
..μια βόλτα με το αμάξι αργά τη νύχτα να τριγυρνάμε κοιτώντας στολισμένες πλατείες,φωταγωγημένα μπαλκόνια κι αναμένα λαμπάκια στις τζαμαρίες με τις τραβηγμένες κουρτίνες...
...δεν ξέρω καν αν έστω γι αυτή τη γαλήνια γύρα θα μας βγει διάθεση...
...μπήκε Δεκέμβρης περίεργος,
το δέντρο θα μείνει στο κουτί του στο πατάρι,
τα φωτάκια δεν θα αναβοσβήνουν πάνω στο καραβάκι στο σαλόνι,
άστο για του χρόνου και βλέπουμε...
...η μελαγχολία δεν είναι για μας,αλλά η λύπη ήρθε και θρονιάστηκε δίπλα μας - το παλεύουμε μη σταθεί πέτρα μέσα μας και μας γονατίσει...
...ένα χαμόγελο δώσ' μου - ένα φιλί να σού δώσω - χάρισέ μου μιαν ανάσα...
...δεν μπορεί!..
...ένα λουλουδάκι,κι ας είναι χειμώνας,θα ανθίσει,
θα βγει άρωμα στο ξερό χώμα δύσκολων καιρών.

Η ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΗ ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

Σκεφτόμουν το πρωί να μιλήσω για φθινοπωρινά σαββατοκύριακα και ξαφνικές μπόρες και κατακλυσμό με υγρασία και ζέστη κι εικόνες χιλιομέτρων σε δρόμους με τέρμα τα γκάζια και φρένο άσχημες σκέψεις...

...αλλά την ώρα που περίμενα στη στάση το τρόλει
μια παρέα μαθητών,αμφιβάλλω αν ήταν πάνω από 15 χρονών,έδεσε χειρόφρενο τα σχέδιά μου.."ακούστε" τί περίπου έλεγαν..."ρε συ αν πάω μονιμάς λοχίας θά'χω τσεπώσει μεικτά 2000"..."δε σε συμφέρει,κυνήγησε καμιά θέση τουλάχιστο με 3000 για να βγαίνεις"..."αν δεν έχεις ιδιοκτησία,την πάτησες σήμερα"...

...δεν πίστευα στ' αυτιά μου,
προσπάθησα να θυμηθώ αν και τί κουβέντιαζα στα 15μου - αν οποιασδήποτε εποχής 15χρονοι είχαν χρηματοπιστωτική συνείδηση κι οικονομοτεχνικές ανησυχίες...δεν μπορεί να είναι δικά τους άγχη αυτά...ονειροπόλοι,ταξιδιάρηδες,ερωτευμένοι,χαμένοι,παθιασμένοι για όλα - εκτός χρημάτων κι αποταμιεύσεων,εκτός συντεταγμένων πράξεων γραβατωμένου τέλματος.

Εκτός κι αν σκεφτείς πως η κατεστραμένη κοινωνία είναι απόρροια έλλειψης ωριμότητας των νιάτων της και το ιδεατό μας μέλλον θέλει εφήβους με στόχους και πλάνα εργασίας για ενσωμάτωση κι ενεργό ΑΦΜ και ορισμό επιχειρηματικής στοχοπροσήλωσης
- μην σαλτάρουμε εντελώς...τρομάζω σε μια καμένη γενιά για ζωή χωρίς τραγούδι κι αγκαλιά,δεν αντέχω ν' ακούω νέα παιδιά να μετρούν από τώρα συντάξιμα χρόνια και κρατήσεις ασφαλιστικών ταμείων...είναι αφύσικο κι αδιανόητο
- θέλουν την ελευθερία,ονειροακροβασίες,χαρτογράφηση αισθημάτων,τρέλα και φαντασία - όχι κρας τεστ τραπεζοκυνηγών κέρδους κι αμηχανίας 50ρηδων - τα νιάτα δεν θα ζήσουν επί πιστώσει,κατάρα να τους χαρίζουμε σκοτεινό μέλλον,εφιαλτικό να τους σερβίρουμε συντηρητισμό κι οπισθοδρόμηση
- αλίμονο στους νέους που βαριανασαίνουν τη θρησκοληψία τού συστήματος,γέροντες στα 15.


Για ποιο σαββατοκύριακο να γράψω,
πού'ρθε και μια επιμήκυνση να!...με το συμπάθειο...απίστευτη ορολογία,έτσι;
Επιμήκυνση χρέους,μάς ωθεί σε σεξουαλικά υπονοούμενα για λεκτικά σαρδάμ με βίαιες εισχωρήσεις και πιστωτές βιτσιόζους ξεσκιστές και μεις να φωνάζουμε από υποχρέωση ευχαρίστησής τους...

...μας ξεπουλούν και μας αγοράζουν χωρίς ν' αφουγκράζονται πώς ζούμε,οι χαρτογιακάδες αριθμολάγνοι διεκπεραιωτές συμβολαίων,οι υπογράφοντες όρων χωρίς ορό προστασίας των αδυνάμων,χωρίς αντανάκλαση πραγματικών προσώπων...αυτοί που στην καλοτα'ι'σμένη γκρίζα τους ζωή ως αίθουσα ψυχρής γραφειοκρατείας δεν γνώρισαν κι ούτε τους ενδιαφέρει να μάθουν την "ανθρωπιά"
- απέναντί μας,χωρίς καρδιάκι αισθήματα
...πώς τους αφήσαμε να επιτάσσουν την ανέχεια ως ανεκτή στη ζωή μας συνήθεια,για ένα κέρδος,ένα σπρεντ,μια υποσημείωση κι έναν αστερίσκο μάς στήνουν στεγνά στον τοίχο,κανιβαλική πολύχρονη αβεβαιότητα η τιμωρία μας,ανεμοδαρμένοι και μοναχικοί χωρίς ελπίδες...

...πάλι η ίδια λέξη...ΕΛΠΙΔΑ...κομβική στο φόβο μας η έλλειψή της,αιτία κι αφορμή της κατάθλιψής μας για μελλούμενες σκοτοδίνες...

...την μόνη επιμήκυνση που θα δεχόμασταν αδιαμαρτύρητα θα ήταν μιας άδειας,ενός νωχελικού,τεμπέλικου σαββατοκύριακου σε ραστώνη κι υπνηλία...λέξεις και συμπεριφορές που τείνουν να θεωρούνται ποινικά αδικήματα και μόνο να τις σκεφτείς-
και πώς να τις ζήσεις με τόσες Δευτέρες νά' ρχονται χωρίς να θυμόμαστε και χωρίς να περιμένουμε σαββατοκύριακα...


'Ασχετο...
...μην ξεχάσω να γκρινιάξω για τον Δήμαρχο Μπουτάρη...
μήπως να σκεφτεί ν' αποσυρθεί απ' τα μήντια πριν καεί και γίνει γραφική φιγούρα και μα'ι'ντανός που θα χαθεί η γεύση του...παντού λέει "ναι" και βγαίνει.
..πίσω στην πόλη γρήγορα και να στρωθεί στη δουλειά ,να σιγουρευτεί για συνεργάτες,πλάνα,σχέδια -
ας αφήσει τη μικρή οθόνη στον μικρό Καραγκιοζάκο/περιφερειάρχη...δεν έχει ανάγκη το γλείψιμό της...


Πόσην ώρα με πήρε ν' αναρτήσω το κειμενάκι;
...έφυγε ,στο μεταξύ, κανάς βολευτάκος ακόμα απ΄τον ΝατοσοΔούλη Αντωνάκη...εκεί που φυλλοροούν σαν την εποχή που δεν σηκώνει ασήμαντους κιτρινισμένους;...

...πατώ enter...
...τί ακούω στην κυβερνητικοπροπαγανδιστικούλα ΕΡΤούλα...πάλι ταξιδάκι ο έφηβος Γιωργάκης προεδράρας;...
...ευτυχώς ο Παπανδρέου στη Λιβύη θα συναντήσει τον άρχοντα τής Δημοκρατίας Καντάφι..

Αδυσσώπητη η εποχή τού κυνισμού.

ΠΟΣΟ ΠΑΓΚΑΛΟ ΜΥΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΜΑΣ;

Μην φανταζόμαστε πως επειδή έληξε η απεργία των οδοκαθαριστών θα μαζευτούν και τα σκουπίδια.

Στην Αθήνα,τ' απορριματοφόρα πάνε στη Φυλή - εκεί,με οριστική δικαστική απόφαση,οι 100 απ' τους 200 συμβασιούχους που έληγε το έργο τους,την Τρίτη απολύθηκαν...άρα συνεχίζουν οι μισοί την δουλειά,μαζεύουν τα μισά,άρα τα υπόλοιπα σκουπίδια θα συνεχίσουν να είναι ένα κόσμημα στους κάδους μας...απόδειξη για το αθάνατο ελληνικό κράτος με τις πρόχειρες λύσεις και τα εξαμβλώματα αποφάσεων που κουκουλώνονται,μετακυλίουν προβλήματα στο μπάχαλο μιας φενάκης,τη σιγουριά πως τίποτα δεν θ' αλλάξει.

Στην πολιτική σκηνή,
δηλώσεις - σκουπίδια διακοσμούν πάντοτε το λόγο τού Θεόδωρου Πάγκαλου.
Τελευταία εκτοξευθείσα δήλωση..."το μνημόνιο είναι ευτυχία"..(γιατί θα γίνει αναγκαστικά το συμμάζεμα κι η αναδιάρθρωση τού κράτους).

Ο απίστευτος κυνισμός,ενός αποδεδειγμένα άχρηστου - αφού 40 χρόνια υπουργός/διαμορφωτής αυτού ακριβώς τού Δημοσίου που τώρα μέμφεται κι ειρωνεύεται με θρασύτητα που αγγίζει τα όρια τού πρόστυχου,δεν εμπόδισε την ανάπλασή του...τί αποδεικνύει αυτό παρά ομολογία τής πλήρους του ανικανότητας;

Κι αντί να λουφάξει,να σκύψει ταπεινά από ντροπή το κεφάλι του κι αφού ψελλίσει συγγνώμη να στρώσει τον απροσμέτρητο κώλο του στη δουλειά να σώσει οτιδήποτε κι αν σώζεται (αν θυμάται ή έμαθε ποτέ τί πάει να πει "δουλειά")...αυτό το κήτος οπισθοδρόμησης,θλιβερός κι υπερόπτης,εκσφενδονίζει λιβέλους κατά απλών και ανωνύμων...ναι,συμμέτοχων στο πάρε-δώσε τού φαύλου κύκλου διαφθοράς στο Δημόσιο,αλλά είναι αυτοί που υπέκυψαν στις δικές του ανοιχτές αγκάλες απληστίας,που έχτισαν ψήφο-ψήφο τη δική του βουλευτική ασυλία,στο καθεστώς που αυτός συνδημιούργησε καθιερώνοντας την κομματική αντίληψη δοσοληψίας τετραετία την τετραετία.

Ο Πάγκαλος είναι πράγματι ευφυής - αυτό δεν του το αμφισβητεί κανείς...αλλά επειδή ακριβώς δεν είναι ηλίθιος γι αυτό είναι κι ο πιο ελεεινός όταν προκαλεί,στην ευφησυχασμένη του σιγουριά μιας περιουσίας απεκτημένης με την ατιμωρησία κύρους τού "κλάδου" του,στη βεβαιότητα πως όσα "μαζί φάγαμε"...αυτός τα έχτιζε σπίτια,πλούσιος σε καιρό κρίσης,να μην κινδυνεύει παρά μόνο με σκάσιμο -αφού εξουσία και βουλιμία πάνε,αιώνια,πακέτο.

Θα έγραφα "αιδώς!" - αλλά σιγά μην ντραπεί...-απλά ονειρεύομαι την τιμωρία που αξίζει σ' αυτόν και σ' όλους τους ομοίους του,παχύδερμους κι ανάλγητους τής πολιτικάντικης σαθρής δημο-ακράτειάς τους...πόσο ταιριαστή θα ήταν η υποχρεωτική τους μετάταξη εκεί που ανήκουν,στα σκουπίδια,υποχρεωτικό 8ωρο νυχτερινή βάρδια στη Φυλή,σαν ποινή και καταναγκαστική εργασία,να δει και να νιώσει στο πετσί του πώς είναι να πνίγεσαι στα σκατά...αφού μαζί τα φάγαμε,μαζί χέσαμε κιόλας!...να σαπίσει όπως τού αξίζει,ας το βουλώσει πια,έλεος με την κτηνώδη δύναμη τού βολεμένου αλήτη!

Αλλά τα σκουπίδια δεν έχουν τελειωμό κι όπου κι αν κοιτάξεις μυρίζουν αφόρητα...
...η τηλεόραση κάδος μη ανακυκλώσιμων μεσημεριανοκουτσουμπολιών...
...εφημερίδες ζέχνουν συμφερόντων,αξίζουν μόνο στην παλιά τους χρήση,πριν ανακαλυφθεί το χαρτί υγείας,κωλόχαρτο με σελοφάν για cd...
...πολιτισμός λάκος αφόδευσης και στον αφρό σκυλοσαπάκια σε ύποπτες αλλαξοτεχνίες...
...ο αθλητισμός άρρωστος ντόπας και βρώμικου χρήματος...

Πώς προχωράς με το σταυρό στο χέρι -δεν αλλάζουμε σημαία καλύτερα,να είναι μια χώρα με σήμα ανοιχτή σκουπιδοσακούλα,να ξεχυλίζει η μπόχα;...ίσως αξίζει να πνιγούμε απ' τη μυρωδιά των καμένων μας ελπίδων και μόνο τότε να βγει η μάσκα τού τεχνητού οξυγόνου...να πετάξουμε ό,τι μολύνει την ατμόσφαιρα,να εξα'υ'λωθούν πρόσωπα,καταστάσεις,θεσμοί,νοοτροπίες,συμπεριφορές,συνήθειες,όσα και ό,τι αρρώστησαν και μόλυναν τον υδροφόρο ορίζοντα των ονείρων μας να χαθούν,τα παλιά ξεθωριασμένα υλικά,το παλιό σύστημα αφού δεν αυτοκτονεί από τύψεις ας καθαρθεί μ' ένα μας φτύσιμο!

'Ολοι μαζί να βγούμε απ' τη συμφορά και να στύψουμε από πάνω μας τη σκουπιδίλα,καλύτεροι,υγιέστεροι,μετανοημένοι,ν' απαιτήσουμε,να προσπαθήσουμε και ν' ανακαλύψουμε μια καθάρια κι αμόλυντη ζωή,όχι πια ηττημένοι και χωμένοι σε ρυπαρή μάζα αποβλήτων.

Μαζέψτε τα σκουπίδια,φτάνει πια τόση δυσωδία στην ψυχή μας.

ΤΡΙΤΗ ΔΟΣΗ...ΕΘΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

Τί βλέπω;
Τί ακούω;
Κι ό,τι θυμάμαι,γιατί δεν χαίρομαι;
Και μετά;...τί θα γίνει μετά;


Διεγράφη ο βουλευτής Ηρακλείου της ΝατοσοΔούλας Κύριος Δεν Θυμάμαι Ούτε Τ' Όνομά Του.
Μα δεν θεωρεί κανείς σημαντική αυτή τη συγκλονιστική είδηση που προκαλεί σεισμό στο Βασίλειο τής Νέας Τρούμπας (Βουλή);
Όχι;...Ο Χ Ι ;..Μα πώς...εδώ όλη μέρα χτες ένα ολόκληρο κόμμα,ο πρόεδρός του,ο εκπρόσωπος τύπου του,η επιτροπή δεοντολογίας του,το πολιτικό του συμβούλιο,άπαντες,την ώρα που ο κόσμος καίγεται αυτοί άδουν το σκοπό τού τραλαλά,κάνουν την τρίχα τριχιά,μιας και χέστηκε η Φατμέ στο Κρητικουλέ...
ναι,η ασημαντοαπίθανη αξιωματική αντιπολίτευση ενός καταρρέοντος πολιτικού κόσμου ασχολείται παίζοντας σ' ένα ακόμα επεισόδειο ιστορικής σειράς εμφυλίου..ΒρονταΣαμαράκηδες εναντίον ΦουρτουναΜητσοτάκηδες...προσπαθούν με πάθος και γινάτι που βγάζει μάτι να εκπληρώσουν την χαβαλε-προφητεία..."να καεί!να καεί!"..στην πτέρυγα με τα γαλάζια φωτάκια ταλιμπανοπαλίκαροι επιχειρούν τη διαΚόρευση παρθένου Θεοδωραμετρέσας (τού παρασκηνίου)...
φέτος που η τηλεοπτική έλλειψη μιας καλής κωμωδίας είναι εμφανής...τα α-δέξια σενάρια ξαναφέρνουν γέλιο στα πικραμένα χείλη μας!

Κυκλοφορούν κι άλλες κωμικές φυσιογνωμίες..
αλήθεια πρόλαβε να φύγει η τρόικα ή παραμένουν εγκλωβισμένοι στο Χίλτον απ' τη Λα'ι'κή Κρούση τού Αστυνόμου Σα'ί'νη-Λαφαζάνη;
Κι η Πετρούλα τού αδάμαστου STAR,που τριγυρνούσε κοντά στο μπλοκ των αγωνιστών ΣΥΡΙΖΑίων μήπως προσχώρησε στο κίνημα ως ροζχαζή συνιστώσα,ή αυτόνομη παρενοχλούσε τους στυγνούς ΔΝΤούδες με το απαράμιλο νάζι στυλ Αλίκη στη Δασκάλα-Ρεπόρτερ με τα Χρυσά Μαλιά;

Πάντα λοξοί,πλήξη κι αντίδραση γραφική και φαιδρή..

και τώρα που γράφω "πλήξη"..
σα να βλέπω τον άξιο εκπρόσωπό της,
τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου,
τον μάγο της οικονομίας...μάγος,η έκφραση βγαίνει απ' την εξαφάνιση και της οικονομίας και της δικής μας;
...για ιερό σκοπό...βέβαια!..πάνω απ' όλα,η σωτηρία της πατρίδος..
αλλά γιατί όταν τον ακούω σκιάζομαι αν και πλήττω αφόρητα με το διδακτικό του υφάκι,αυτό το αλαζονικό,ψυχρό,κυνικό αγέλαστο κι ατσαλάκωτο στυλάκι κολεγιοτσόγλανου...
δεν μπορεί να μην παρατηρήσατε την ευχαρίστηση στο βλέμμα του όποτε ανακοινώνει νέα μέτρα...ούτε ο Τζακ Νίκολσον δεν είχε τέτοια σχιζοφρενή Λάμψη στο ομόνυμο θρίλερ...
...έχει προοπτική ο Διεθνούς φήμης και καριέρας υπουργός,όταν πάρει σειρά,όπως όλοι οι της οικονομίας τσάροι να καεί στην αφάνεια και την ανυποληψία...
αυτός δεν θα χαθεί,τώρα που ξαναγυρίζονται οι παλιές ταινίες τού Ελληνικού Κινηματογράφου της θρυλικής εποχής της Φίνος Φιλμς,έχει καπαρώσει αλησμόνητους ρόλους...έναν Αρτέμη Μάτσα...έναν Δήμο Σταρένιο...έναν Ανέστη Βλάχο..τό'χει το βλέμμα,κοπιράιτ!

Τώρα που μιλώ για ταλέντα που δεν πάνε χαμένα..
κάποιους χαμένους στο διάστημα να θυμηθώ και να ρωτήσω για την τύχη τους...

...ο Κώστας Της Σιωπής; Υφίσταται ακόμη αυτή η Θεότητα τής Ανικανότητας; Τον πληρώνουμε ακόμα Βουλευτή για Μόνιμες Θερινές Διακοπές; Μετά την περιοδία του σε Ρώμη,Τοσκάνη,Λονδίνο,Νέα Υόρκη πού παραδίδει μαθήματα Αφασίας να παρευρεθούμε ν' αποθεώσουμε;...
...ο Κώστας Σημίτης; Μήπως κι αφού απταίστως ομιλεί την Γερμανική,έχει κανέναν τρόπο να υπερασπιστεί τον λαό και το ευρώ του;
...ο Τσουκάτος; Υγιής;
...ο Μαντέλης; Ελεύθερος πάντα;
...ο Τσοχατζόπουλος; Ολοκλήρωσε την έρευνα για τα ακίνητά του η επιτροπή τού ΠΑΣΟΚ ή μετράει ακόμα;
...η Μάρα κι ο φτωχός της γιος ενός Ταχυδρόμου πώς αποπληρώνουν τα δάνειά τους τώρα με την αναδουλειά;
...η Δήμητρα Λιάνη τις πούλησε τις μεζονέτες στην Εκάλη ή θα την απολαύσουμε να θρηνεί τρώγοντας λαπά στα σισίτια της νέας Αρχιεπισκοπικής οργάνωσης (νέα εταιρία υπέρ και άλλων αδήλωτων πόρων);

...Πού τους θυμήθηκα όλους αυτούς - μπα σε καλό μου,ζαλίστηκα με τόση ακτινοβολία...

Τώρα που είπα ζάλη...
η Μπαρτσελόνα πώς επιτρέπεται να έρθει απόψε και να εξευτελίσει κι αυτή κάτι ελληνικό,το ποδόσφαιρό μας;,,,μήπως πρέπει να κηρυχθεί ανεπιθύμητη και ν' απαγορευτεί η είσοδός της στο στάδιο;..να κρατήσουμε τα προσχήματα τουλάχιστον,μάθανε πως ξεπουλάμε και πλακώσαν κι Ισπανοβάσκοι..
...έστω αυτόν τον Μέσι,να τον απαγάγουμε απ' τ' αποδυτήρια,να τον κρατήσουμε όμηρο στο Γενικό Λογιστήριο τού Κράτους,να ζητήσουμε λύτρα,όσα την τέταρτη δόση τού δανείου,16 δις...να σωθούν Ελλάδα και Πανάθα από βέβαιο διασυρμό;


Και μετά;
Τί θα γίνει μετά...δεν έχω ιδέα,κενό,το πλήρες κενό...πάντως να βαρεθούμε αποκλείεται...κάθε μέρα αγωνία για σωτηρία,πώς κάναμε προσκλητήριο κάθε πρωί στο στρατό,να μετρηθούμε,να σιγουρευτούμε πως είμαστε ακόμα όλοι εδώ...έτσι θ' αρχίσει κι η χώρα..κάθε μέρα θα ρωτά...
Τετάρτη μέρα,καλημέρα...όλοι εδώ;
...όλοι ζωντανοί;
...σίγουρο;

ΒΡΕ ΝΤΟΡΑ ,ΑΦΟΥ ΚΑΙΓΕΣΑΙ ΝΑ ΦΑΝΕΙΣ ΧΡΗΣΙΜΗ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ, ΔΕ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΝΑ ΜΑΖΕΨΕΙΣ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ;;; (καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή!)

Τα δράματα και τα τραύματα - οι μέρες / καταιγίδες συνεχίζονται...


Ξεκίνησαν οι Χριστουγεννιάτικες εορταστικές εκδηλώσεις στην Αθήνα,
με την απεργία διαρκείας των εργαζομένων στην καθαριότητα.
'Οπως κάθε χρόνο τέτοιαν εποχή,λόφοι από σκουπίδια αποδεικνύουν πως κρίση δεν υπάρχει,τρώμε το καταπέτασμα και πετάμε τον άμπακο - έτσι φτιάχνουμε κι ωραίους σχηματισμούς από πολύχρωμες σακούλες που αποτελούν γιορτινές χαριτωμένες αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις στις υποβαθμισμένες γειτονιές μας...αν μάλιστα ο πικραμεΝικήτας έχει και λίγη φαντασία,μπορεί να στολίσει τα σκουπιδοβουναλάκια με γιρλάντες και φωτάκια σα μικρές φάτνες...ένα φαντασμαγορικό υπερθέαμα σκατίλας,ικανό να τονώσει τον αναιμικό τουρισμό τής πόλης,αφού μυριάδες επισκέπτες θα καταφθάσουν απ' τα πέρατα της οικουμένης να φλομώσουν στη γιορτοβρώμα τής αθλιότερης πρωτεύουσας τής Ευρώπης...
Μάλιστα,επειδή τις επόμενες μέρες προβλέπονται και βροχές,το νερό θα αποσυνθέσει τα σκουπίδια,προσφέροντας έτσι πλούσια κι ελεεινά εδέσματα στα γατάκια/σκυλάκια/ποντικάκια και λοιπά αδέσποτα, σε μια φιλοζω'ι'κή ανάσα συγκατοίκησης..
...όλα αυτά τονίζουν την οικολογική ευαισθησία των μονίμων και συμβασιούχων υπαλλήλων καθαριότητας,ας γενικευτεί μια καμπάνια..."βγάλτε σκουπίδια στα μπαλκόνια!",κρεμάστε τα σε πυλωτές,βρωμοστολίστε κάγκελα,στύλους φώτων και τα δέντρα...η μυρουδιά που ανήκει κι αξίζει τη μίζερη ζωή μας...σ ή ψ η...επιτέλους σ ή ψ η !


Τώρα που έγραψα "σήψη",
χάζευα χτες 5 χιλιάδες νοματαίους,μαζεύτηκαν ν' ακούσουν την ονείρωξη τής Ντόρας να απαιτεί κομμάτι απ' την πίττα τής εξουσίας.
Τί είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι;
Πού ζουν,πώς σκέφτονται,πού δουλεύουν,πώς είχαν ελεύθερο weekend για ψώνια στού Μητσοτάκη - σε τί ακριβώς μετέχουν;
Χειραγωγούμενο πλήθος στην αναδιάταξη των κομματικών στρατών.
Εκστασιασμένοι χειροκροτητές,με φανατισμό να γίνουν γκρο πλαν σηκώνοντας χαρτονάκια σα μικρά φανταράκια ταπεινών ενστίκτων εξουσιολαγνείας.

Κι από κοντά οι μηντιακολλαούζοι-θλιβεροί διαφημιστές επί πιστώσει...χαρακτηριστικότερο ξεφτιλοπαράδειγμα γλειφτυποταγής ο διάλογος δώδεκα παρά,Κυριακή μεσημέρι στην αδέσμευτη τηλεόραση τού ΣΚΑ'Ι'...τρισευτυχισμένος ρεπόρτερ χασκογελάει και δραστήριος παρουσιαστής τον ρωτά πρόσχαρα..."υπάρχει λόγος που φοράς μπλε πουκάμισο με πορτοκαλί γραβάτα;"...κι εκείνος πονηραπαντά..."μα είναι τα χρώματα τού σήματος τού νέου κόμματος!" - άξιοι! άξιοι!...λακέδες,φάτσα κάρτα συμφερόντων,το πάρτυ επιχειρηματιών/εφοπλιστών άρχισε γύρω απ' το παραζαλισμένο πόπολο,να μας προστατέψουν οι επόμενοι νταβατζήδες της δυστυχίας μας,ακόμη κι η οργή μας σπόνσορας!


Τώρα που έγραψα "οργή",
η κυρία Λούκα Κατσέλη ως Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα ενδοκυβερνητικού αντιΜνημονιακού Αγώνα γνωρίζει γραφή κι ανάγνωση;
'Οταν συνυπέγραφε είχε πάρει αγχολυτικά και δεν καταλάβαινε πού έβαζε την τζίφρα;
Κι όταν άργησε,αλλά συνειδητοποίησε τί υπέγραψε,αν διαφωνούσε γιατί το ψήφιζε;
Κι όταν,αφού το ψήφισε,δεν άντεχε όσα γίνηκαν,γιατί δεν πάει σπίτι της,ν' αράξει στην ευμάρεια και την ευζωία της,να μη νιώθουμε ζώα κι εμείς ότι δεν βλέπουμε πως μας δουλεύει, πως και καλά αγωνιά και καίγεται για την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα;

Η κορο'ι'δία τόσων χρόνων,κοινό δούλεμα και ψιλό γαζί και Υπουργείων και Συνδικάτων...τα εργασιακά δικαιώματα στον Ιδιωτικό Τομέα...χα!χα!χα!...χι!χι!χι!...χε!χε!χε!...στη ζούγκλα εκεί έξω απ' τη σιγουριά τού Δημοσίου έχει κυνήγι ανελέητο,καμιά νομοθεσία δεν ισχύει,καμιά εργοδοτική υποχρέωση δεν υφίσταται,όλοι οι νόμοι μουντζούρες κι άχρηστα χαρτιά,δεν γίνονται διαπραγματεύσεις,όποιοι όροι θέλει-αν θέλει-τ' αφεντικό,πατάει στην ανάγκη σου για μεροκάματο κι επιβίωση,μαύρα συμφωνητικά,απαγορεύσεις,αλλοιωμένοι μισθοί-διαφορετικοί απ' όσα δηλώνονται κι όσα μπαίνουν στην τσέπη-,κατά βούληση ωράρια κι εργασία χαμαλίκι εκτός πλαισίου κι ο ψυχολογικός πόλεμος με το υφάκι "αν θες,αν δεν θες,ουρά περιμένει απ' έξω κι εσύ στο ταμείο ανεργίας...αν σού υπογράψω απόλυση κι όχι οικειοθελή αποχώρηση".

'Ολα τα ξέρουν οι υποκριτές και φαρισαίοι Λούκες και ΓΣΕ'Εδες αναξιοπρέπειας - στον Ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχουν ανθρωπιά και κανόνες ηθικής,ποιες συλλογικές διαπραγματεύσεις και κουραφέξαλα,επαφίεται στην καλή διάθεση των εργοδοτών αν συνεχίζει ή εξοντώνεται το δικαίωμά μας στη δουλειά,κι αυτή η στυγνή πραγματικότητα οδηγεί στην κοινωνική σύγκρουση,
εμάς τους υπαλλήλους τού Ιδιωτικού να στεκόμαστε χαιρέκακα με τα μακάρια προβλήματα των Δημοσίων,μοχθηροί κι αδιάφοροι τώρα που βγαίνουν απαίδευτοι απ' το ησυχαστήριο τής μονιμότητας/το σκήπτρο τής βασλείας τους/..τώρα τούς πετάμε ένα "καλά να πάθετε!" και τους καλωσορίζουμε στην κοχλάζουσα ζωή μας,να δουν τη γλύκα πέρα απ' τα κεκτημένα μπλοκ καταθέσεων κι επιταγών,τα χαρισμένα στον ιδρώτα μας..


Τί κακίες σάς λέω τώρα...δράματα και τραύματα έγραφα στην αρχή...τα σοβαρά εννοούσα,τα μαύρα τού Σαββατοκύριακου...να προλάβω να σωθώ...τόσες συντριβές μαζεμένες..
έφαγε τριάρα η ΠΑΟΚάρα απ' την Παράγκα με τα σφυρίγματα...
έχασε κι έφυγε η Κρητικομάνα απ' το master chef και ποιος θα μαγειρεύει στο σπίτι...
αποχώρησε κι η φαντασίωση της τσοντοκασέτας στην εφηβεία μας,γεροντομπεμπέκα σέξι Ελένη Φιλίνη απ' το φαλτσοτραγουδιστικό χαβαλέ τού MEGA...
μεταναστεύει ως και ο Λεβέντης απ' τον ΑΝΤ1,αφήνοντας μόνο του τον Ρουβά να δολοφονεί μιλώντας τα ελληναχταρμαγγλικά...
γενικά όλα δράμα!...
όλα σκοτεινά και φως πουθενά...
μέχρι κι η λέπρα εξαπλώνεται κι επιδεινώνεται η υγεία τής Κατερίνας Λέχου...το χάνουμε το κορίτσι στο Νησί...
...δεν θα προλάβει και την εκταμίευση τής τρίτης δόσης τού δανείου τής τρόικας...
...κόβονται και κονδύλια υγείας...πόσα χτυπήματα πια σε μας...
τους αρρώστους μιας Ευρώπης ζαβλακωμένης - πίναμε και κανά καλό μαλτ ιρλανδέζικο ουίσκι...άστα να πάνε,χρεωκόπησαν κι αυτοί, κομμάτια και θρύψαλα κι εκεί...ούτε και να σουρώσεις πια,πανάκριβο σπορ,απαγορευμένο.

ΛΙΑΚΑΔΑ , ΦΑΣΟΛΑΔΑ , ΑΝΤΕΧΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΓΚΕΛΑ ΑΓΕΛΑΔΑ !

Ηλιόλουστες μέρες Νοεμβρίου - ως και ο καιρός μάς κάνει πλάκα!

Κατατέθηκε ο προ'υ'πολογισμός τού 2011.
Στο πρώτο του άρθρο υπάρχει η υποχρέωση όλων των μισθωτών και συνταξιούχων ν' αποστηθίσουν και να ψέλνουν κάθε πρωί το εδάφιο που ακούγεται στις κηδείες...για τόπο χλοερό,τόπο αναπαύσεως,τόπο καταψύξεως - κάτι θέλει να μας πει ο νομοθέτης,έχει βίτσια το μέλλον μας,οι στερημένοι οικονομικοί ογκόλιθοι έχουν τρελλά γούστα,εκστασιασμένοι απ' το ελληνικό θαύμα μάς περιμένουν αυταρχικοί να μας τιμωρήσουν - είμεθα έθνος σε ροζ βίντεο,οι Τζούλιες στα τέσσερα - ανοίξαμε και σας περιμένουμε!


Και πόλεμο θα κάνουμε πατριώτες!
Οι αρχιστράτηγοι Καρατζαφύρερ,Τράγκας κι Αυτιάς επελαύνουν ενάντια στο Τέταρτο Ράιχ τής σαδιστοχιτλερίζουσας Μερκελίνας.
Πλέξτε συνέλληνες κάλτσες και πουλόβερ,κατεβάστε τα στόρια μην μπει ξεπουλημένος αέρας,αγοράστε κονσέρβες και γάλατα - προσοχή!...όχι απ' το γερμανοθρεμένο Λιντλ...προσοχή!...διαβάστε συσκευασίες,από πού είναι το παστεριωμένο,αποβουτυρωμένο γαλατάκι;...αγνοείστε τις αμέριμνες αγελαδίτσες που βόκουν στις ναζιστικές 'Αλπεις...επιλέξτε βέρες,ναζιάρες,ελληνοχριστιανές αγελαδάρες,τις βυζαίνεις και κυλά καθαρό Μακεδονικό...μόνο μ' αυτό θα καρδαμώσετε για το Νέο Αγώνα κατά τού 'Αξονος των Βορειοευρωπαίων.
Η Άγκελα ξεκίνησε την κατάληψη των πάτριων εδαφών,σπρεντς βομβαρδίζουν τον άμαχο πληθυσμό,επιτόκια θερίζουν κόσμο...θα νικήσουμε!...θα μεταμορφώσουμε αυτήν την αφράτη πρώην κομμουνίστρια,αυτήν την γλιτσοκυράτσα/μοσχάρα/γουρούνα (τόση...υπεράνω τρυφερότητα μη σεξιστικής προσέγγισης βρε παιδί!) ,θα την υποτάξουμε,κι από αφέντρα Ντόιτσλαντ uber alles θα γίνει πιστή σκυλίτσα μας...γρηγορείτε πιστοί μου αγωνισταράδες!


Εν τω μεταξύ,
με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια σημειώθηκαν τα καθιερωμένα συνήθη σποραδικά επεισόδεια στην ετήσια παρέλαση Αναρχοαυτόνομων Μπαχαλιστών πέριξ τού ΜΑνΤρωμένου Πολυτεχνείου,στα όρια τού ανεξάρτητου κρατιδίου Εξαχρειαστάν.
Νωρίτερα,στην Αθήνα των 4 εκατομυρίων,με μαζική συμμετοχή 30 χιλιάδων μπλοκσταμπαρισμένων φοιτησάντων στην Ανωτάτη Εκπαιδευτική Κομματοσταλινική Αιώνια Αφισσοκολητική,πραγματοποιήθηκε η παραδοσιακή περπατάδα ανίατου αντιαμερικανισμού - προς στιγμήν προκρίθηκε η ιδέα φέτος η πορεία να κατευθυνθεί προς τη Γερμανική πρεσβεία,λόγω Μνημονίου,αλλά οι μαχητές δεν είχαν χάρτες στα σακίδια για ν' αλλάξουν βόλτα κι έτσι,μόνος ο Αλέκος Αλλαλαβάνος διαδήλωσε ενάντια στα εδάφη τής Βέρμαχτ.


Είχαμε και άλλες,σαγηνευτικές εξελίξεις.
Στο Σύνταγμα,στο ιερατείο τής Νέας Τρούμπας (Βουλή) με τους εκλεγμένους Βολεμένους,παραδόθηκαν αγνοί,άσπιλοι,αμόλυντοι και ,προπαντός!, αθώοι...οι εξαίρετοι άνδρες Μεγαλοπατέρες τού ήθους και τής νομιμότητας,οι γίγαντες Ρουσσόπουλος και Βουλγαράκης,που απαλλάχθηκαν στην -όλως τυχαίως μυστική- ψηφοφορία για τις ελεεινές κατηγορίες ξεπλύματος βρώμικου χρήματος και απιστίας τού Δημοσίου στην αλησμόνητη υπόθεση Βατοπεδίου επί τού Βασιλέως τής Ψησταριάς Κωσταραφήνα τού Ασκανδάλιστου..
Οι δυο υπέρλαμπροι αστέρες,θρασύτατοι και αλαζόνες,όπως γαλουχήθηκαν ανά τους αιώνες,απαίτησαν και τη συγγνώμη μας για την κατασυκοφάντησή τους και μάς απειλούν κιόλας πως θα επανέλθουν,να προσφέρουν ξανά την ανυπέρβλητη σκέψη τους στον πολιτικό στίβο - δοξάστε τους! τιμήστε τους! υμνείστε τους! (η νυφίτσα ο χλιδομοναχός Εφραίμ πώς και δεν ανέλαβε τη χειροτόνησή τους,να ιερουργήσει μαζί με τους ξετσίπωτους την αμνησία;)


Ευτυχώς,η Ντόρα φτιάχνει κόμμα...σόρι,κίνημα λαού!
Αν άραγε γραφτώ ιδρυτικό μέλος στη Εταιρεία της,τί θα κερδίσω;
Κάθε μέλος και ψυγειοκαταψύκτη Ζίμενς;
Κάθε στήριξη και δωρεάν εισιτήρια Αθήνα-Μόναχο,πληρωτέα απ' τον Χριστοφοράκο;
Κάθε θαυμαστής και πρόσκληση για συνέντευξη-υμνωδία στο Μέγκα;
...Οικογένεια Μητσοτάκη...με την πολύχρονη ροπή σε αγαθοεργίες και φιλανθρωπία τού κυνισμού...χτίζει το νέο της παιχνίδι να παίξει το θεσμικό της ρόλο η μεγαλοπολιτικομπεμπέκα της...
Τυχαία διάλεξαν το Γουδί για την εκκίνηση,τόπος εκτελέσεως των υπαιτίων της Μικρασιατικής Καταστροφής...έχουν σημειολογική σχέση με προδοσία ή αθώωση των στόχων τους;...στο θέατρο Μπάντμιγκτον η έναρξις των παραστάσεων,ταιριαστός χώρος,άρτος και θεάματα - δεν θα βαρεθούμε ποτέ,καινούργιο συκώτι θα κάνουμε απ' τα γέλια!


Αυτά βλέπουν οι της τρόικας και μας ζηλεύουν.
Οι φιλογερμαναράδες πάντα μίζεροι και συνοφρυωμένοι,δεν θα μας ρίξουν στο λάκο τής δυστυχίας.
Είμαστε 'Ελληνες ρεεεε!
Οι Χάρι Πότερ τού Γαλαξία,ανέφελοι,ανέμελοι κι αδούλωτοι στη μάχη με το κακό το ριζικό μας,με χαριτωμενιές και βεβαιότητες ανωτερότητας - σιγά μην ξυπνήσουμε,σιγά μην καταλάβουμε πόσο μακάριος είναι ο τεμπέλικος ύπνος μας,έχουμε κόλπα μαγικά μες τον πανικό μας.....ταρατατά!...τζουπ!...ιδού το θαύμα!...ζεστό,ανοιξιάτικο,σαββατοκύριακο με 25 βαθμούς μες το Νοέμβρη...πάμε στα εύκολά μας,αραχτοί,φραπεδιάρηδες,μικροί πρωθυπουργοί με όλες τις λύσεις σε πέντε λεπτά με πέντε τσίπουρα...πέρα βρέχει...

Αχ,να κερδίσει κι η ΠΑΟΚάρα μες το Καρα'ι'σκάκη...τί άλλο να θεωρήσουμε ως ζωτικό μας πρόβλημα παλιοΔουΝουΤούδες;

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Το 1983 στο Γυμνάσιο,17 Νοέμβρη,ήταν μέρα με κανονικό μάθημα στο σχολείο - απλώς αντί για το 6άωρο,τις δυο τελευταίες ώρες γινόταν η "γιορτή"...δηλαδή χαζεύαμε εμείς τα μικρά τους μεγάλους τού Λυκείου που παίζαν ξύλο,Κνίτες κυνηγούσαν Οννεδίτες στο παρκάκι απέναντι απ' το σχολείο,νωρίτερα ο καυγάς είχε θέμα πόσοι είναι οι νεκροί,18 ή 58,εξαρτάται ποια γραμμή έδινε το κόμμα,ογυμνασιάρχης κράδαινε την ελληνική σημαία αρνούμενος στη μαθητική ορχήστρα να παίξει το "επέσατε θύματα" στο προσκλητήριο νεκρών,ήθελε εθνικό ύμνο,συμβιβαζόμασταν στο "Ακορντεόν" τού Λο'ί'ζου,για να μην περά...να μην περά...να μην περάσει ο φασισμοοοός!

'Ο,τι προβάλλεται ως "εθνική" γιορτή απομυζείται,φεύγουν οι χυμοί τού πάθους,ο καιρός περνάει και ξεθωριάζει τη μνήμη,το περιεχόμενο,το νόημα.

Η "εξέγερση" έγινε μόδα βορείων προαστείων κι αστείων VIP αναρχοτεμπέληδων - όλοι σήμερα αντιστέκονται στη "χούντα"...κάθε κυβέρνηση και χούντα...που αν ήταν χούντα θα είχε ξύλο στην "ταράτσα που χτυπούν το βράδυ τον Αντρέα,μετρώ τους χτύπους,το αίμα μετρώ"..

Κάθε 17 Νοέμβρη,πριν τη δουλειά,σταματώ στην Πατησίων.

'Οταν πρωτοήρθα στην Αθήνα κι είδα πρώτη φορά από κοντά το Πολυτεχνείο,ασυναίσθητα έβαλα τα κλάματα,αδυνατούσα να συγκρατηθώ...όχι γιατί κάτι έζησα τότε,δεν ήμουν ούτε πέντε χρόνων-αλλά εκεί ο τόπος φώναζε την Ιστορία,λες κι άκουγα το ραδιοσταθμό των φοιτητών,λες και κροτάλιζαν οι ερπύστριες,λες κι ο σπαραγμός ..."είμαστε άοπλοι!είμαστε άοπλοι!" σάρωνε την μικροκομματική πανηγυρτζίδικη ισοπέδωση τής νέας εποχής,την καπηλεία,την ημιμάθεια,τη φτηνή προπαγάνδα προσεταιρισμού που βεβήλωνε μπροστά μου των παιδιών το αίμα.

Δεν άκουγα τα τσιτάτα απ' τα μεγάφωνα,δεν μ' ένοιαζαν οι δηθενεπαναστάτες τής κομματοντουντούκας - αφήνω το κόκκινο γαρύφαλο και φεύγω βουβός για τη δουλειά.

Μετά,βιαστικός,γυρίζω σπίτι τ' απόγεμα,να (ξανα)δω το στημένο αγωνιστικό μπαχαλοτίποτα,το συντριπτικό κάταγμα αρρώστων μεταχειριστών τής βίας ως πρόφαση εξέλιξης,"η βία μαμή τής Ιστορίας" - το πρόσχημα για τα νεφελώματα επίθεσης σ' ένα σύστημα που,τόσο χυδαία και φανερά,στηρίζει η κατεστημένη λεηλασία τους.

Είμαι βέβαιος για τα παιχνίδια εξουσίας όλων.
Οι εξαργυρωτές τής νύχτας τού τανκ,οι πολιτικάντηδες που επένδυσαν στην ευαισθησία και σηκώσαν μεζονέτες,είναι το ίδιο κατάπτυστοι με όσους αμφισβητούν την αλήθεια,αρνούνται την έκρηξη τής νιότης,φοβούνται να βρουν "το νόημα που είχε κάτι απ' τις φωτιές".

'Ολοι λες και βιάζονται να σβήσουν οι προβολείς,να καταντήσουν και τη 17 Νοέμβρη κάτι μεταξύ 25ης Μαρτίου κι 28ης Οκτωβρίου,μια παράτα εθνικοπατριωτική,φουστανέλα-μολότωφ.

Κάθε 17 Νοέμβρη μ' αρέσει ν' ακούω τα τραγούδια τού Αγώνα...ο Μίκης,η Φαραντούρη...πάλης ξεκίνημα..η Μελίνα στ' ασπρόμαυρα φιλμάκια των διαδηλώσεων στην Ευρώπη...φοιτητές κι εργάτες στην Πατησίων μοιράζουν προκυρήξεις,τα παλιά τρόλει βιτρίνα αισθημάτων στα μποτιλιαρισμένα όνειρα...φαβορίτες...μαλλιάδες...Βιετνάμ γιε-γιε-...φοβισμένες νοικοκυρές κρύβονται πίσω από έναν κώτσο...Αμερικάνοι go home...βράδυ με σημαίες,οι πυροβολισμοί,το ξενοδοχείο Ακροπόλ απέναντι απ' την πύλη,το τεθωρακισμένο,καταγράφουν απ' την ταράτσα,δακρυγόνα,κραυγές,η πύλη συντρίμια,όλα συντρίμια.

Κοιτώντας το ξενοδοχείο- σταθείτε εκεί,απέναντι απ' την πύλη είναι πάντα,ερείπιο σήμερα,γκρεμισμένο,βρώμικο,λινάτσες,σοβάδες,δοκάρια χάσκουν...σαν την πορεία των γεγονότων και της πολιτικής ήττας όλων των χρόνων τής μεταπολίτευσης.

Πιτσιρικάς στη Θεσσαλονίκη θυμάμαι τους αγαπημένους μου θείους και τα ξαδέρφια μου,νέα παιδιά,φοιτητές στο δικό τους Πολυτεχνείο,κι εκεί επεισόδια,συλλήψεις,φασαρίες,ο φόβος των γονιών μην πάθουν κάτι,το χαρούμενο βλέμμα τους,αναψοκοκκινισμένοι,χαρούμενοι πως κάτι θ' αλλάξει -αυτή την ελπίδα έχω μνήμη απ' το βλέμμα τους.

Αργότερα,μεγαλώνοντας τούς ζητούσα επιτακτικά να μου εξιστορήσουν όσα θυμόταν,όσα γινόταν στ' αμφιθέατρα,στους δρόμους,το φιλμ τής 7ετίας -εγώ την πέρασα παιδάκι χαζοχαρούμενο,αστική οικογένεια,θαλπωρή άγνοιας...τα μάθαινα αρχές τού '80 από πρώτο χέρι,αέρας αλλαγής,μού μετέδωσαν τη συγκίνηση,την αγωνία,την τρέλα,το πάθος,τη γελοιότητα ενός καθεστώτος,τους ασφαλίτες,τα παράνομα φυλλάδια,την διπλωμένη εφημερίδα,τον ευφησυχασμό τής πλειοψηφίας που τους έλεγε αλήτες,το πλήθος των "δεν βαριέσαι,καλά περνάμε"....κι άλλα να μάθω,κι άλλα ζητούσα,τις λεπτομέρειες,τις μουσικές τους,τις μυρωδιές,τα κλαμπ με τα βερμούτ και τα κουτούκια με τις ρετσίνες...να περπατήσω,να γνωρίσω,να καταλάβω.

Ζηλεύω την αλήθεια μιας κοινότητας νέων που ξεπερνάει το φόβο και φτιάχνει,ασυνείδητα,το μύθο της.

Η τύχη,σήμερα,μάς απέκοψε από συλλογικότητες κοινής ευθύνης και στόχευσης - η ζωή έχει παρελθόν,το προβάλλουν παραμορφωμένο,βγάζει τη γλώσσα του στο σήμερα και δεν αρκεί να δώσει ώθηση στο αύριο.

'Οσο απομακρυνόμαστε απ' την αφήγηση για τα γεγονότα τού '73,με τη συγκίνηση και την περηφάνεια των τότε παρόντων / σήμερα σιωπηλών απόντων -παγώνει ο καιρός τα αισθήματα,φτιάχνει ασημαντότητες και γραφικότητες - το Πολυτεχνείο ξεφτίζει ως παλμός καρδιάς και γίνεται κίτρινη σελίδα σκονισμένου βιβλίου - κανείς δεν διαβάζει πια,δεν ψάχνει,δεν ονειρεύεται άδολα εξεγέρσεις.

Αλλά κάθε 17 Νοέμβρη είμαι εκεί - δεν χαρίζω τα αισθήματά μου σε κανένα μπλοκ πορείας,δεν επιτρέπω στα κομματόσκυλα σύλληση τής μνήμης.

Λένε πως κανείς αγώνας δεν πάει χαμένος..."τίποτα δεν πάει χαμένο στην χαμένη μας ζωή"...μακάρι έτσι να είναι.

Φοβάμαι για το μάταιο τής προσδοκίας και την αδικία που έγινε γίγαντας και λιώνει κάθε τι καινούργιο που πάει να σηκωθεί λίγο ψηλότερα.

Για το μάταιο αίμα λυπάμαι βαθειά.

" ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ !"

Το απόγεμα τού Σαββάτου πηγαίνοντας με το λεωφορείο στο αεροδρόμιο για ν' ανέβω ΣαλοΝίκη έκανα κι εγώ τον αντιμνημονιακό μου αγώνα - καυγάδισα με χαρούμενη παρέα Γερμανών,που τρώγοντας και πίνοντας μπίρες,άνοιξαν το παράθυρο και πέταξαν,στην ψύχρα,χαρτιά έξω...χαλαρά κι ελληνικότατα!

Αυτό βρήκαν να ζηλέψουν και να κρατήσουν ως αντιγράψιμη συμπεριφορά στις διακοπές τους,άλλη μιαν απόδειξη πόσο εύκολα μεταμορφώνεσαι χωρίς κανόνες σε γουρούνι.
Ας τολμούσαν την ίδια τακτική και στην πατρίδα τους - αλλά εδώ γρήγορα κατάλαβαν πως ο καθένας κάνει ό,τι γουστάρει και δεν πληρώνει το κόστος τής μαγκιάς του.

Κυριακή πρωί,πιο πρωί δεν γινόταν,7.20',ψήφισα τέταρτος στο εκλογικό τμήμα μου,στην Ικτίνου,στην αγουροξυπνημένη ΘεσσαλοΝίκη.

Στην Αθήνα γύρισα στις 2,με ήρεμη συνείδηση,αλλά τ' ομολογώ,και τη βεβαιότητα ότι η θρησκόληπτή μου πατρίδα θα επιβαλλόταν τής προσμονής μου και στο προφανούς απάντησης δίλημμα,σκοταδισμός ή ελπίδα,η αντιπολιτευόμενη μανιακή αντιπασοκίαση δεν θα έφτανε στην αριστερή της υπέρβαση...

...Αλλά,τελικά,δύναμη είναι πάντα οι άνθρωποι - μακριά απ' τις υποχρεωτικές γραμμές αρτηριοσκληρωτικών και σκουριασμένων κομμάτων...

Κι αργά τη νύχτα βούρκωνα ακούγοντας κλαμμένη να πανηγυρίζει η φίλη μου Ρ.Χ.απ' το εκλογικό κέντρο τού νέου Δημάρχου (μ' αρέσει να το γράφω!)..."έχουμε το 100% των αποτελεσμάτων,κερδίσαμε σε λέω!"...ο ενθουσιασμός της μια νέα σελίδα για την πόλη μου.

Για τον Γκιουλέκα,η άρνηση αποδοχής της ήττας,τον μετατρέπει σε θλιβερή καρικατούρα.
Κουβαλώντας τη μούχλα πατριδοχριστιανικής καπηλείας κι έχοντας την τελευταία εβδομάδα τη λυσσώδη στήριξη τού ελεεινού Καρατζαφύρερ,δεν πήρε χαμπάρι πως τα τσαρούχια κι οι ανεμίζουσες πλαστικές ελληνικές σημαιούλες με την βρώμικη αμφισβήτηση τής εθνικής συνείδησης τού κυρίου Γιάννη Μπουτάρη και προσέλαβαν τους σκεπτόμενους αστούς της πόλης και συσπείρωσαν πεισμωμένους όσους ήθελαν ν' απέχουν τιμωρώντας την κυβέρνηση.
Και δεν αναγνώρισε το αποτέλεσμα και ζήτησε επανακαταμέτρηση!
Η ήττα πίκρα,κακός σύμβουλος,αν είσαι λίγος, η έλλειψη ανωτερότητας αναδεικνύει τη μετριότητά σου,την κακία,την μικροπρέπεια - κι η πιο καλή αντίδρασή μας σ' αυτό είναι η συγκατάβαση κι η ειρωνεία για το πολύ της θλίψεως που γεννά παραφροσύνη.

Για τον 'Ανθιμο δεν έχω γέλια.
Αν και ο Μπουτάρης που έχει χιούμορ θα μπορούσε να τον κατοχυρώσει ως μασκότ της δημοτικής κίνησης - μη σας πω να τον ανακηρύξει Επίτιμο Δήμαρχο...
'Αλλη μια φορά να θυμίσω την κατάπτυστη δήλωσή του..."όσο ζω εγώ,ο Μπουτάρης δεν θα δει δημαρχεία"...πνίγηκε στο δηλητήριό του...κι ας ευχηθώ να εκπληρωθεί γρήγορα έστω το ένα σκέλος της προφητείας του,να συναντήσει τον δημιουργό του και να βράσει στην Κόλαση ο αθλιόπαπας.

Η χαρά μου θα είχε τη μέγιστή της ένταση αν δεν υπήρχε η επικράτηση τού Ψωμιάδη - το οριακό της ποσοστό φανέρωσε πόσο εύκολη θα ήταν η απαλλαγή μας απ' τον Καραγκιόζη αν υπήρχε σοβαρή εκπροσώπηση κι αντιμετώπιση από μια δυνατή,αυτόνομη,αυτόφωτη κι ηγετική παρουσία - κι ακόμη ευκολότερη η κατάρρευσή του αν δεν κρατούσε γερά η ίωση της αντικυβερνητικής ψήφου,η φοβική αριστερά από έναν εκπρόσωπο τού κομματικού σωλήνα όπως τον άχρωμο κι άοσμο Μπόλαρη προτίμησε,διά της αποχής της ,τη "δικαίωση" τού τηλετσαρλατάνου.

Εδώ Αθήνα,απίστευτη ανατροπή,συγκλονιστική η ανάγκη να εκδιωχθεί ο διχαστικός εργολάβος τής συντήρησης,ο αλαλάζων αλαζών βασιλιάς Νικήτας είναι γυμνός,σάπισε στα σκουπίδια τής νοοτροπίας του- ας τον ξεβράσει η ιστορία.

Παρ' όλα αυτά,η δήλωση αποδοχής τής αποτυχίας του ήταν απρόσμενα σοβαρή και μετρημένη,η μόνη αναλαμπή αξιοπρέπειας σε τέσσερα χαμένα χρόνια...άντε τώρα τα Χριστούγεννα,αντί ν' ανάψει το δέντρο,να οργανώσει μια τελετή αυτοκάθαρσης μαζεύοντας κλαδιά απ' τα κομμένα δέντρα των πάρκων τής Δημαρχίας του κι ας αυτοαναφλεχθεί στο Σύνταγμα.

Λιγότερο στη ΣαλοΝίκη και ίσως περισσότερο στην Αθήνα,τα δύσκολα είναι μπροστά.
Το μεγάλο στοίχημα είναι η αναγέννηση των πόλεων,για να ξαναγυρίσουνκι οι απέχοντες πολίτες τους,να νοιαστούν πάλι,να εμπιστευτούν και να συμμετέχουν στην καθημερινή ανάπλασή τους.

Αλλιώς , αν παραμείνουν, ή καταντήσουν κι αυτοί κομματικοί στρατοί δολίων κι αχρείων,θα ξεφουσκώσουν πιο γρήγορα με πάταγο άρνησης κι οργής και θ' αποτελούν την τελευταία ανάσα στον διαλυμένο κοινωνικό ιστό τού πολιτικού συστήματος.

Γιατί τα κόμματα,αυτάρεσκα βγάζουν εύκολα συμπεράσματα,έτρεξαν να φωτογραφήσουν άλλη μια χειραψία τους,μη χάσουν τη στιγμή τού θριάμβου και μην τους καπελώσουν - δεν κατάλαβαν πως τα σιχαθήκαμε όλα,τα θεωρούμε διαβρωμένα και ξεπερασμένα,με μόνη τους αγωνία τη διατήρηση των στεγανών κεκτημένων προσοδοφόρων τακτικών τους,πολιτικάντικα τερτίπια κι επικοινωνιακές κραυγές- να μην τολμούν άδολη προσφορά κι ανιδιοτελή αγώνα,μόνο οφέλη να κερδίσουν
και να μην μπορούν να σκύψουν σε ό,τι ξεπερνάει το τέλμα τους.

Για Καμίνη και Μπουτάρη αρχίζει δύσβατος χειμώνας τετραετίας.
Θα έχουν ν' αντιμετωπίσουν την απουσία τής πλειοψηφίας των συμπολιτών τους,τη διχασμένη κοινωνία με τις γιγαντιαίες ανισότητες τρόπου διαβίωσης,την αντίδραση των ακραίων,τους μπετοναρισμένους στα χρόνια της ακαμψίας τους μηχανισμούς στελεχών κι εργαζομένων στους καταχρεωμένους δήμους τους,το εκρηκτικό μείγμα ανεργία-εγκληματικότητα-ανεξέλεγκτη μετανάστευση.
(Για τον Καμίνη,στο πολύπαθο κέντρο τής πρωτεύουσας,είναι κι η συνήθεια των "αγωνιστών τού ανιμνημονιακού πολέμου" και των "αντιεξουσιαστών τής εξέγερσης" να το ρημαζοκλείνουν για το ανέβασμα των θεατράλε ανέξοδων παραστάσεών τους...)
'Εχουν εφαρμόσιμο σχέδιο;
Εκτός απ' τις ιδέες,υπάρχουν πρακτικές λύσεις;

Μακάρι να μην μας απογοητεύσουν,αν τα καταφέρουν ίσως γεννηθεί ένα πραγματικό κίνημα πολιτών - πέρα απ' τα μηντιακά κατασκευάσματα των γραφικών,αργόσχολων,εισοδηματιών και των ρομαντικών μειοψηφιών - ίσως τότε να πάψει η πολιτική να δίνει συνεχώς αφορμές και κίνητρο για απουσία,λιθοβολισμό κι άρνηση,τη γιγαντωμένη αποχή,αυτή τη βόμβα που θα διαλύσει μια-ήδη -τραυματισμένη πατρίδα

Εκλογές τέλος (;) λοιπόν.
Δεν γίναμε Αντωνάκηδες ΝατοσοΔούληδες την πρώτη Κυριακή,ούτε τη δεύτερη σοσιαλκοσμοπολίτες Παπανδρε'ι'κοί.
Τίποτα δεν κατάλαβαν τα κόμματα προσπαθώντας να ποδηγετήσουν και να εκμεταλλευτούν τη δυσφορία και την απόγνωσή μας,να προσεταιριστούν το μήνυμα των επιλογών μας.

Ζαλισμένοι είμαστε,όχι ηλίθιοι.

Επιστρέψαμε σήμερα στην κανονική ζωή μας,με τις στενοχώριες,τις αγωνίες,τις φοβίες μας.
Ο αέρας εδώ έξω είναι βαρύς...δεν βρίσκουμε φίλτρο καθαρισμού κανενός και καμιά ελπίδα.
Χωρίς οξυγόνο,περιμένουμε.
Σιωπή κι αμηχανία.
Και βλέπουμε...