Το καλοκαίρι που χάθηκε στον Χειμώνα μιας Εθνικής Κατάθλιψης.
Αν εξαιρέσεις τα πολιτικά ψοφίμια τύπου Βενιζελοβέρδου ή Σαμαράδωνη που κουνάν το δάχτυλο στυλάκι "εμείς σάς τα λέγαμε",σα Νέρωνες που φχαριστιούνται την καμένη πόλη που τόλμησε να τούς πετάξει στο βόθρο πριν απολαύσουν την καταστροφή της
-όλοι όσοι πίστεψαν πως κάτι θ'αλλάξει,μιαν ανάσα στη λιτότητα,μια χαραμάδα στα χρέη,μια βελτίωση στο φορογδάρσιμο,μια τζούρα αξιοπρέπεια στη στερημένη ζωής αθλιότητα πέντε χρόνων μνημονίου,μιαν ελπίδα για φροντίδα κοινωνικού κράτους που θα σέβεται τα δικαιώματα,την εκπαίδευση και την υγεία των καταπονεμένων και των αβοήθητων κι όσων στέκονται απέναντι στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα κι ασυδοσία να τούς στέρξει κανείς
-όλοι μας,οι πιο πολλοί,το νιώθω,άφωνοι κι έκπληκτοι και ξάφνου στεκόμαστε αποσβολωμένοι και πληγωμένοι,μέσα σε δυο βδομάδες βλέποντας να γκρεμίζονται σχέδια και σταθερές
(ή μήπως πονάει η στάχτη απ'τα ψεύτικα φτερά που παραμυθιαστήκαμε θα πετάξουμε τελικά μαζί τους;)
Το Σύστημα που,εν τέλει,δεν σπάει από μέσα.
Η Ευρώπη που είναι μια φενάκη στην χρηματοπιστωτική τραπεζοκρατία που νεκρώνει κάθε φωνή που θά'νοιγε ρωγμή στην κυριαρχία της.
Ο Σόιμπλε ως στυγνός Δικτάτωρας ημίτρελλων Ιεροεξεταστών,αριθμολάγνων τιμωρητών.
Οι διαπλεκόμενοι μισθοφόροι στην έρημη χώρα αλωνίζουν παραεξουσιάζοντας είτε μεγάφωνοι είτε υποβολείς πρακτοριλίκια στα σαλόνια των Αφεντάδων τους εις το Εξωτερικόν.
Οι δυνάστες μάς ρίξαν κάτω,χειροπόδαρα με νομικά τερατουργήματα και κολάρο ακινησίας διεθνείς συνθήκες αλοιωμένων θεσμικών αγχόνων διαλύουν κάθε συνταγματική κυριαρχία μας κι όποια αίσθηση, έστω μια στάλα Ελευθερίας .
Η Δημοκρατία ως παρωδία να ποδοπατιέται στα ηχομονωμένα συμβούλια ως μια ουτοπική ονειροπόληση.
Κι η ψευδαίσθηση μιας Αριστεράς των κινημάτων,της αλληλεγγύης,της ανακατανομής εισοδημάτων,της δικαιοσύνης,της ηθικής υπεροχής αξιών κι ιδεών ουμανιστικής διακυβέρνησης να σκορπίζεται ως μια ρομαντική μπουρμπουλήθρα που σκάει σοκ και δέος στα μούτρα και την καρδιά.
Ακόμα πιο ταλαιπωρημένοι,λες πολυτραυματίες πια,στην ανομία,τη διαφθορά,τον αχαλίνωτο πλουτισμό και τη μαφιόζικη δύναμη τού πιο ανάλγητα καταπιεστικού αισχροκαπιταλισμού των παραφρόνων βασιλέων Βερολίνου.
Ο πλήρης εξευτελισμός μιας ψήφου,της 25ης Ιανουαρίου
-κι η χαιρεκακία των "φίλων" για την επώδυνη προσγείωση.
Τα βροντερά 'Οχι μιας χώρας που αντιτάχθηκαν στα σχέδια κινεζοβουλγαροποίησης,απέναντι στο ψέμα,το βρώμικο χρήμα,την αέναη εκμετάλλευση κυνηγών κι εμπόρων που μάς τσαλαπατούν σαν μυρμηγγάκια και μάς φτωχοποιούν μάζες νεκροζώντανων
-τα 'Οχι μας που χαθήκαν εκβιαζόμενα στη βαρβαρότητα πειραματισμών Συντέλειας και νιώθουμε ανόητοι,παραιτημένοι και τελειωμένοι και καλά να πάθουμε που εμπιστεύθηκαμε πως αλλάζουν τα κτήνη και να το τρίτο και μακρύτερο και χειρότερο Μνημόνιο με υπογραφή "Αλέξης Τσίπρας".
Κι ο τραγέλαφος με το ψυχόδραμα των συριζοτάσεων,την κλονισμένη φαντασίωση των εν ανταρσία οργισμένων τού Λαού,τις διάσπαρτες πολλαπλών μηδενικών συνιστώσες της δραχμούλας,τους επαναστάτες βολεμένους των τσιπουράδικων,των πλουσίων δηθεναριστερών των χαλαρών αμφιθεάτρων με τα σχέδια β(λ)ήτα,οι τσεγκεβαριστές ανεκδιήγητοι σιγουράτζες κρατικοδιάιτοι δημοσίου
-κι ούτε μια παραίτηση,έτσι,για το γαμώτο μιας διαλυμένης μυθοπλασίας,ένας ή μία να πουν ντρέπονται και φεύγουν,ν'αφήσουν το μισθουλάκι και τα μικρόφωνα της διαπλεκόμενης γοητείας,να δείξουν χαμηλωμένοι που δεν τα κατάφεραν,που αλλιώς τα υποσχέθηκαν και χτυπήθηκαν τα μεγάλα λόγια τους στο απροσπέλαστο τοίχος της πραγματικότητας.
-πόσοι εκατομμυριούχοι επιφανείς ήρωες παρελθόντων -ισμών φανερώθηκαν ολίγιστοι,πόσοι επιτυχημένοι φωστήρες καθηγηγτικού εγωτομαρισμού,πόσες θεσμοφοριάζουσες αριστεροαριστοκρατίες αλαζονικού ξερολισμού,πόσοι προχειράτζες κι ημιμαθείς φλύαροι παλιομοδάτων τίποτα,εν αγνοία,με τόση ανεπάρκεια κι άλλη τόση μικρόνοια και παντελή έλλειψη οργανωτικής κι εναλλακτικής σχεδίασης
-όλα αυτά που αποδέχθηκε κι ανέδειξε η Αριστερά που θα ζωγράφιζε τον κόσμο αλλιώς...
-και γελοιοποιημένη παραδόθηκε συνυπογράφοντας συνθηκολόγησε κι άλλαξε το φως της με το σκοτάδι απαλλακτικής συμπόρευσης μ'όσους στιγμάτιζε χρόνια
-με τόση επιπολαιότητα,φτωχομπινεδιάρικη ελαφρότητα αφελούς αφασίας,που γίνεται συνώνυμη της Απελπισίας σε μια νύχτα...
...Βρυξέλες όπως Βατερλό...
..."πήρα το ρίσκο τού δημοψηφίσματος ως διαπραγματευτικό όπλο"...
...που δεν μάς βγήκε κι έριξε μια πατρίδα νοκ άουτ,αναίσθητη,ρημαγμένη,αβοήθητη,αληθινά χρεωκοπημένη πια.
Ζούμε βαρυχειμωνιά με 40 βαθμούς υπό σκιάν
-τέλος Ιουλίου,τέλος τα ψυχανεμίσματα,τέλος εποχής,τέλος ηρωισμών,τέλος ποιητικών θουρίων που θα μάς σήκωναν λίγο ψηλότερα.
Πτώση χωρίς Αλεξή-πτωτον...
Σμπαράλια.
Ήττα βαριά,νίλα ανεκδιήγητη.
Και γίναμε όλοι η χλεύη των ηττημένων τού ελεεινού χαλιφάτου γραβατωμένων στουρνάρηδων και των γιάπηδων κοσμοπολίτικου υπονόμου.
Συλλογική θλίψη ανείπωτη.
Ανήμποροι και κουρασμένοι.
Άφραγκοι και ταπεινωμένοι.
Χαντακωμένοι στ' άγρια ένστικτα των αφεντικών στην ιδιωτική αρένα της αποστράπτουσας Εξέλιξης
-στα ερείπιά της η ένδοξη Ελλάς.
Κι ούτε ένα ηλιοβασίλεμα δώρο,ούτε το καλοκαίρι μας πια,ούτε κύμα για σεργιάνισμα,ούτε αεράκι κατάστρωμα,ούτε αμέριμνο βλέμμα στο πέλαγο,ούτε αλμυρά φιλιά,ούτε μιας στιγμής ξεγνοιασιά.
Έρημοι πατριώτες στ'ακατοίκητά μας ακρογιάλια ξένοι περιηγητές περιγράφουν την επιστροφή μας στις δεκαετίες τού 50 με τουριστικό συνάλλαγμα οι φυλές των επιτυχημένων κι εμείς στην ανέχεια χωρίς την υπομονή να ξαναγίνει ο ουρανός πιο γαλανός.
Σαρκοβόρα θεριά κατέστρεψαν τα πάντα,μόνο καρβουνισμένη σάρκα ιθα βρουν οι κλέφτες των ονείρων μας κι όσοι ακόμα πιστεύουν κρατήθηκαν,με οικονομίες ή κλεμένα μιας ζωής,σε βυθισμένο πλοίο,σε κανέναν,είτε έχει γεμάτες τσέπες,είτε αδειανό πουκάμισο φορεί,
οι καρχαρίες δεν θα δείξουν έλεος.
Το πιο πικρό μας καλοκαίρι
-προαπαιτούμενη η ξεφτίλα,εναλασσόμενοι πνιγμοί.
Ας βρουν το κουράγιο,τη δύναμη και τα φωτισμένα μυαλά οι νέοι,οι επόμενες γενιές ν'ανηφορίσουν ξανά κάποτε σε καθαρό δρομάκι,με ήλιο,τα χρώματα και τ'αρώματα ψυχής γελαστής και πατρίδας παθιασμένης να τα καταφέρει καλύτερα,ομορφότερα,μ'ανιδιοτέλεια και περηφάνεια...
...για μας...
...έβγαλε βρώμα η Ιστορία ότι ξωφλήσαμε...
Αν εξαιρέσεις τα πολιτικά ψοφίμια τύπου Βενιζελοβέρδου ή Σαμαράδωνη που κουνάν το δάχτυλο στυλάκι "εμείς σάς τα λέγαμε",σα Νέρωνες που φχαριστιούνται την καμένη πόλη που τόλμησε να τούς πετάξει στο βόθρο πριν απολαύσουν την καταστροφή της
-όλοι όσοι πίστεψαν πως κάτι θ'αλλάξει,μιαν ανάσα στη λιτότητα,μια χαραμάδα στα χρέη,μια βελτίωση στο φορογδάρσιμο,μια τζούρα αξιοπρέπεια στη στερημένη ζωής αθλιότητα πέντε χρόνων μνημονίου,μιαν ελπίδα για φροντίδα κοινωνικού κράτους που θα σέβεται τα δικαιώματα,την εκπαίδευση και την υγεία των καταπονεμένων και των αβοήθητων κι όσων στέκονται απέναντι στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα κι ασυδοσία να τούς στέρξει κανείς
-όλοι μας,οι πιο πολλοί,το νιώθω,άφωνοι κι έκπληκτοι και ξάφνου στεκόμαστε αποσβολωμένοι και πληγωμένοι,μέσα σε δυο βδομάδες βλέποντας να γκρεμίζονται σχέδια και σταθερές
(ή μήπως πονάει η στάχτη απ'τα ψεύτικα φτερά που παραμυθιαστήκαμε θα πετάξουμε τελικά μαζί τους;)
Το Σύστημα που,εν τέλει,δεν σπάει από μέσα.
Η Ευρώπη που είναι μια φενάκη στην χρηματοπιστωτική τραπεζοκρατία που νεκρώνει κάθε φωνή που θά'νοιγε ρωγμή στην κυριαρχία της.
Ο Σόιμπλε ως στυγνός Δικτάτωρας ημίτρελλων Ιεροεξεταστών,αριθμολάγνων τιμωρητών.
Οι διαπλεκόμενοι μισθοφόροι στην έρημη χώρα αλωνίζουν παραεξουσιάζοντας είτε μεγάφωνοι είτε υποβολείς πρακτοριλίκια στα σαλόνια των Αφεντάδων τους εις το Εξωτερικόν.
Οι δυνάστες μάς ρίξαν κάτω,χειροπόδαρα με νομικά τερατουργήματα και κολάρο ακινησίας διεθνείς συνθήκες αλοιωμένων θεσμικών αγχόνων διαλύουν κάθε συνταγματική κυριαρχία μας κι όποια αίσθηση, έστω μια στάλα Ελευθερίας .
Η Δημοκρατία ως παρωδία να ποδοπατιέται στα ηχομονωμένα συμβούλια ως μια ουτοπική ονειροπόληση.
Κι η ψευδαίσθηση μιας Αριστεράς των κινημάτων,της αλληλεγγύης,της ανακατανομής εισοδημάτων,της δικαιοσύνης,της ηθικής υπεροχής αξιών κι ιδεών ουμανιστικής διακυβέρνησης να σκορπίζεται ως μια ρομαντική μπουρμπουλήθρα που σκάει σοκ και δέος στα μούτρα και την καρδιά.
Ακόμα πιο ταλαιπωρημένοι,λες πολυτραυματίες πια,στην ανομία,τη διαφθορά,τον αχαλίνωτο πλουτισμό και τη μαφιόζικη δύναμη τού πιο ανάλγητα καταπιεστικού αισχροκαπιταλισμού των παραφρόνων βασιλέων Βερολίνου.
Ο πλήρης εξευτελισμός μιας ψήφου,της 25ης Ιανουαρίου
-κι η χαιρεκακία των "φίλων" για την επώδυνη προσγείωση.
Τα βροντερά 'Οχι μιας χώρας που αντιτάχθηκαν στα σχέδια κινεζοβουλγαροποίησης,απέναντι στο ψέμα,το βρώμικο χρήμα,την αέναη εκμετάλλευση κυνηγών κι εμπόρων που μάς τσαλαπατούν σαν μυρμηγγάκια και μάς φτωχοποιούν μάζες νεκροζώντανων
-τα 'Οχι μας που χαθήκαν εκβιαζόμενα στη βαρβαρότητα πειραματισμών Συντέλειας και νιώθουμε ανόητοι,παραιτημένοι και τελειωμένοι και καλά να πάθουμε που εμπιστεύθηκαμε πως αλλάζουν τα κτήνη και να το τρίτο και μακρύτερο και χειρότερο Μνημόνιο με υπογραφή "Αλέξης Τσίπρας".
Κι ο τραγέλαφος με το ψυχόδραμα των συριζοτάσεων,την κλονισμένη φαντασίωση των εν ανταρσία οργισμένων τού Λαού,τις διάσπαρτες πολλαπλών μηδενικών συνιστώσες της δραχμούλας,τους επαναστάτες βολεμένους των τσιπουράδικων,των πλουσίων δηθεναριστερών των χαλαρών αμφιθεάτρων με τα σχέδια β(λ)ήτα,οι τσεγκεβαριστές ανεκδιήγητοι σιγουράτζες κρατικοδιάιτοι δημοσίου
-κι ούτε μια παραίτηση,έτσι,για το γαμώτο μιας διαλυμένης μυθοπλασίας,ένας ή μία να πουν ντρέπονται και φεύγουν,ν'αφήσουν το μισθουλάκι και τα μικρόφωνα της διαπλεκόμενης γοητείας,να δείξουν χαμηλωμένοι που δεν τα κατάφεραν,που αλλιώς τα υποσχέθηκαν και χτυπήθηκαν τα μεγάλα λόγια τους στο απροσπέλαστο τοίχος της πραγματικότητας.
-πόσοι εκατομμυριούχοι επιφανείς ήρωες παρελθόντων -ισμών φανερώθηκαν ολίγιστοι,πόσοι επιτυχημένοι φωστήρες καθηγηγτικού εγωτομαρισμού,πόσες θεσμοφοριάζουσες αριστεροαριστοκρατίες αλαζονικού ξερολισμού,πόσοι προχειράτζες κι ημιμαθείς φλύαροι παλιομοδάτων τίποτα,εν αγνοία,με τόση ανεπάρκεια κι άλλη τόση μικρόνοια και παντελή έλλειψη οργανωτικής κι εναλλακτικής σχεδίασης
-όλα αυτά που αποδέχθηκε κι ανέδειξε η Αριστερά που θα ζωγράφιζε τον κόσμο αλλιώς...
-και γελοιοποιημένη παραδόθηκε συνυπογράφοντας συνθηκολόγησε κι άλλαξε το φως της με το σκοτάδι απαλλακτικής συμπόρευσης μ'όσους στιγμάτιζε χρόνια
-με τόση επιπολαιότητα,φτωχομπινεδιάρικη ελαφρότητα αφελούς αφασίας,που γίνεται συνώνυμη της Απελπισίας σε μια νύχτα...
...Βρυξέλες όπως Βατερλό...
..."πήρα το ρίσκο τού δημοψηφίσματος ως διαπραγματευτικό όπλο"...
...που δεν μάς βγήκε κι έριξε μια πατρίδα νοκ άουτ,αναίσθητη,ρημαγμένη,αβοήθητη,αληθινά χρεωκοπημένη πια.
Ζούμε βαρυχειμωνιά με 40 βαθμούς υπό σκιάν
-τέλος Ιουλίου,τέλος τα ψυχανεμίσματα,τέλος εποχής,τέλος ηρωισμών,τέλος ποιητικών θουρίων που θα μάς σήκωναν λίγο ψηλότερα.
Πτώση χωρίς Αλεξή-πτωτον...
Σμπαράλια.
Ήττα βαριά,νίλα ανεκδιήγητη.
Και γίναμε όλοι η χλεύη των ηττημένων τού ελεεινού χαλιφάτου γραβατωμένων στουρνάρηδων και των γιάπηδων κοσμοπολίτικου υπονόμου.
Συλλογική θλίψη ανείπωτη.
Ανήμποροι και κουρασμένοι.
Άφραγκοι και ταπεινωμένοι.
Χαντακωμένοι στ' άγρια ένστικτα των αφεντικών στην ιδιωτική αρένα της αποστράπτουσας Εξέλιξης
-στα ερείπιά της η ένδοξη Ελλάς.
Κι ούτε ένα ηλιοβασίλεμα δώρο,ούτε το καλοκαίρι μας πια,ούτε κύμα για σεργιάνισμα,ούτε αεράκι κατάστρωμα,ούτε αμέριμνο βλέμμα στο πέλαγο,ούτε αλμυρά φιλιά,ούτε μιας στιγμής ξεγνοιασιά.
Έρημοι πατριώτες στ'ακατοίκητά μας ακρογιάλια ξένοι περιηγητές περιγράφουν την επιστροφή μας στις δεκαετίες τού 50 με τουριστικό συνάλλαγμα οι φυλές των επιτυχημένων κι εμείς στην ανέχεια χωρίς την υπομονή να ξαναγίνει ο ουρανός πιο γαλανός.
Σαρκοβόρα θεριά κατέστρεψαν τα πάντα,μόνο καρβουνισμένη σάρκα ιθα βρουν οι κλέφτες των ονείρων μας κι όσοι ακόμα πιστεύουν κρατήθηκαν,με οικονομίες ή κλεμένα μιας ζωής,σε βυθισμένο πλοίο,σε κανέναν,είτε έχει γεμάτες τσέπες,είτε αδειανό πουκάμισο φορεί,
οι καρχαρίες δεν θα δείξουν έλεος.
Το πιο πικρό μας καλοκαίρι
-προαπαιτούμενη η ξεφτίλα,εναλασσόμενοι πνιγμοί.
Ας βρουν το κουράγιο,τη δύναμη και τα φωτισμένα μυαλά οι νέοι,οι επόμενες γενιές ν'ανηφορίσουν ξανά κάποτε σε καθαρό δρομάκι,με ήλιο,τα χρώματα και τ'αρώματα ψυχής γελαστής και πατρίδας παθιασμένης να τα καταφέρει καλύτερα,ομορφότερα,μ'ανιδιοτέλεια και περηφάνεια...
...για μας...
...έβγαλε βρώμα η Ιστορία ότι ξωφλήσαμε...
