Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΠΟΥ (δεν) ΑΡΓΕΙ

Μια βδομάδα μετά τις εκλογές και οι μόνοι που τις θυμούνται είναι όσοι μπλέκονται με τα συμφέροντα και τα βουλευτιλίκια και τους θεσιθήρες με τους ορμονικούς αδένες αρπαχτικά πουλιά της ενδόξου εξουσίας

-οι υπόλοιποι,ο "κυρίαρχος" λαός,
εμείς οι σαλταρισμένοι των αδιεξόδων και της φρενήρους πίεσης,χωρίς αντοχές χρόνια τώρα,σπεύδουμε πάλι ν'αποστασιοποιηθούμε,να επιστρέψουμε στα δικά μας,στα προβλήματα αλλά και τα λιμάνια μας,
στην "κανονικότητα" και την "καθημερινότητα",
λέξεις που τόσο λοιδωρήθηκαν,αλλά είναι η αλήθεια και το παράπονο για τη ζωή μας που χρόνια παραδέρνει στα χρέη,τις ελλείψεις,τις αγάπες και τα λάθη μας,τις απουσίες και τα χρονοδιαγράμματα που έχουμε δουλειά,υποχρεώσεις,ανάγκες,διαλείμματα,γιορτές,αργίες κι υπερωρίες,δάνεια και δανεικά,συγγενείς και φίλοι,
πάντα αντιμέτωποι με την απόμακρη κοινωνία που χάνεται δομικά κι αξιακά στις μικρότητές της,αντικρουόμενοι στόχοι,ζήλεια και μοχθηρία,αγωνία κι απελπισία,αυτάρκεια κι ανταγωνισμός,
εμείς εκεί πεισματικά με την πίκρα και τη θλίψη,τη χαρά και την εκδρομή,την πίστωση χρόνου και την πιστωτική μας ασφυξία

Η Αθήνα καταρρέει μπροστά στα μάτια μας
-
(πού πάμε όσοι δεν έχουμε πώς να φύγουμε και πώς θα βρούμε διέξοδο και καθαρόν αέρα όσοι πνιγόμαστε και δεν ξέρουμε πώς θα ξημερώσει)

αλλά έχει πόλεμο παντού,αληθινά βόλια και καταστροφή
-τα καραβάνια των χαμένων ψυχών παραδέρνουν στην αδυναμία ενός κόσμου να εξισσοροπήσει φαντασιώσεις,απορίες,θρησκευτικά παραληρήματα,διαφορετικότητες,ανάπτυξη και πρόοδο και απωθημένα ιστορικών ασυνεχειών κι αποτυχημένες αυτοκρατορικές ψυχώσεις

-φοβισμένες πλειοψηφίες,απαίδευτοι εξαθλιωμένοι,ανεπαρκείς δομές,παλεύουν ανθρωπιά κι αλληλεγγύη με φασίζουσες απολυτότητες και ναρκοθετημένες βεβαιότητες

-πολιτικά παιχνίδια,συνθήκες ψευδών ευημεριών,συσχετισμοί διεθνούς αγυρτίας,πελαγοδρομήσεις ανίκανων γραγειοκρατών,πολιτικάντικες ανοησίες αδαών,πολύχρονες αγκυλώσεις,παραφρόνων εκκαθαρίσεις,άγνοιες ιστορικής συγχρώτησης κι απηύδισμα καθημερινής φτωχοποίησης κι αδυναμία αφομοίωσης στην άρνηση κατανόησης και την πίεση αδιεξόδων που στέρεψαν την ανοχή και την αντοχή μας

-κλείνουμε τα μάτια,βουλώνουμε τους αισθητήρες ανθρωπιάς,απορρίπτουμε οδούς συνεννόησης,καταργούμε κανόνες συνύπαρξης,πρόσφυγες στον τόπο που ποτέ δεν αγαπήσαμε,περαστκοί της πόλης που δεν ανήκει σε καμιάν οικογένεια,καμιά καρδιά δεν χτύπησε δυνατά για την αφοσίωσή μας,παραδέρνει στον άγνωστο δρόμο τού μίσους,της βαρβαρότητας,της απατεωνιάς και τής λεηλατημένης επιθετικότητας εν αμύνει των παθών μας

Και ο αγώνας μας να παραμένουμε όρθιοι,υγιείς και ταπεινοί
-μια βόλτα στην θάλασσα  μάς απέμενε χρόνια
//...ξέραμε είναι αγχολυτική και φέτος έγινε σχεδόν καταναγκαστική πριν το σαλτάρισμά μας//
 και τώρα που φθινοπώριασε κανονικά μελαγχολική των απωλειών και τής αδυναμίας μας να ξεφύγουμε μεροδούλι,μεροφάι,αδειανό πορτοφόλι και κοστίζει να ψάχνεις κέρματα και να μην έχεις ούτε το περσινό νόμισμα απ'τη βασιλόπιττα για τις τελευταίες μέρες ενός ακόμη χρεοκωπημένου μήνα
- και τις υποχρεώσεις και τις χρωστούμενες δαγκάνες να μάς πνίγουν εις τον πάτο και τόσο μακριά των απάνεμων λιμανιών που τόσο επιπόλαια τραγουδούσαμε στον υπέροχο κόσμο των ονείρων μιας αέναης εφηβείας που μάς τσιγκλάει και μάς βολοδέρνει στην ανώμαλη προσγείωση των αποτυχιών μας.

Δεν ξέρουμε πού θα βγει ένας διαρκώς αναγεννημένος χειμώνας
άφραγκοι,ανέστιοι τραπεζοκρατημένης υποθήκευσης,περίλυποι και νευρωτικοί.
//κατάθλιψης γενιές και χαντακωμένης προσδοκίας,ελπιδοτσακισμένοι κι οριακά επιβιώσαντες//
-έρχονται καταιγίδες πραγματικές νεροποντές κι οι άλλες φόρων κι απαιτήσεων βουνά ολόληρα κατολισθήσεις στην επάρκειά μας ν'αντιμετωπίσουμε μιαν απροσδόκητη συφοριασμένη αλήθεια των καιρών που δεν μάς άφησαν σχεδία να δραπετεύσουμε,αέρα ν'ανασάνουμε και χώρο να νιώσουμε ελεύθεροι για ένα λεπτό,για μια βόλτα,για μιαν ήσυχη νύχτα,για μιαν επιθυμία χαλάρωσης και μια στιγμή χαράς να κρατά πάνω μας άγγιγμα σα μπαταρία επαναφορτιζόμενης γαλήνης
//κεραυνοί κι αστραπές κι η αναποδιά σημαία και καημός μας

Κράτα με να σε κρατώ,έχω κι άλλα να σού πω κι άλλα να ζήσουμε που θα μάς πάνε στα πέρα μέρη των μικρών ονείρων μας,στην αλήθεια καρδιάς παλλόμενης να τα καταφέρει,να εμπιστευτεί,ν'αγαπάει,να συνεννοείται,ν'απλώνεται,να καταλαβαίνει,να συνεργάζεται,να κερδίζει.
//να φτιάχνει το Αύριο απαλυμένο των πανικών που δεν περιγράφονται πια και δεν θέλουμε άλλο να μάς αποπροσανατολίζουν,να μάς περιορίζουν και να μάς φέρνουν άγχος,στενοχώριες και λύπη.
//ο χειμώνας θέλει να σταθεί πάλι απέναντι,εμείς βουτήξαμε στην πιο καθάρια θάλασσα,βάλαμε προσδοκίες πάλι,κρατηθήκαμε με φίλους κι αγαπημένους και τις συνήθειες  που οργανώσαμε αντιπερισπασμούς κι οάσεις στην ερημιά και πίστη αξιών που θα σκάψουν ανάχωμα.
//να περάσει άλλη μια καταιγίδα και να μείνουμε στεγνοί κι όρθιοι.

Δεν ζητάω πολλά,ποτέ δεν τα ήθελα όλα,μόνο να φεύγει ο καιρός και να έχω περιθώριο να ακούω τη βροχή,να μυρίζω την αλμύρα στο κύμα και να μπορώ να μετράω τ'άστρα κουρνιάζοντας στη μεγάλη αγκαλιά σου.

ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΙΚΡΟΤΕΡΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΩΝ

Πλησιάζει η πιο αδιέξοδή μας ψήφος για την αληθινή παρένθεση,
την κατακρήμνιση της Ελπίδας,
μια κάλπη της δεδηλωμένης Απελπισίας.

...αλλά δεν θέλω σοβαρά λόγια να γράψω
-μάς είπαν τόσες πομφόλυγες τόσοι,ας αερολογήσω χαβαλεδιάρικα,σα διαφημιστικά σπότ,ατάκες δηλαδή να σημειώσω γι αυτές τις εκλογές
...και δυο τρεις ιστορίες για το τέλος

// ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ...

ΣΥΡΙΖΑ-ΤΣΙΠΡΑΣ η σοβιετική ένωση κι ο γκορμπατσώφ

ΝΔ-ΒΑΓΓΕΛΑΣ 1950-2015,η αναπαλαίωση της Τρούμπας

ΧΑ-ΚΑΣΙΔΙΑΡΟΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΙ η αέναη απόδειξη πως καταγόμαστε απ'τους πιθήκους

ΠΟΤΑΜΙ ο σταμάτης γαρδέλης θέλει να πιει τσάι στο μπάκινγχαμ με τη βασίλισσα

ΚΚΕ-ΝΤΙΜΙΤΡΙ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΩΦ (χρουτσώφ ή μπρέζνιεφ;;;;)...εις το βουνό ψηλά εκεί είν'εκκλησιά  ερημική...

ΠΑΣΟΚ-ΦΩΦΗ η μάρθα βούρτση δεν αντέχει πια να κλαίει στην ξενιτιά

ΑΝΕΛΛ-ΠΑΝΑΡΑΣ τρία πρόσωπα ζητούν ψηφοφόρο,δεν είναι απλά ο καμένος,είναι μαζί ο γίγαντας γκρισίνο,ο μπιφτεκάς πόλντο κι ο πονηρούλης μπόμπος των ανεκδότων τής νιότης μας

ΛΑΕ-ΚΑΠΕΤΑΝ ΛΑΦΑΖΑΝ & ΚΥΡΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΣ  η εβίτα ζωή περόν κι ο μαρμαρωμένος βασιλιάς συνεχίζουν τη θεία λειτουργία τού σκισμένου καλσόν

ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ-ΛΕΒΕΝΤΟ...μαλάκας γεννιέσαι,δεν γίνεσαι

...//
ΟΙ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή


// ΣΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ...

...μην εκνευρίζετε την όλγα,είναι σ'εμμηνόπαυση

..η σία κοσιώνη απολαμβάνει τις απολύσεις ,αλλά το όνειρό της είναι να γίνει δεσμοφύλακας της γκεστάπο

...ο πρετεντέρης κατά βάθος έχει πλούσιο εσωτερικό κόσμο και στενοχωριέται που όλοι τον θεωρούν μουνόπανο

...ο μπογδάνος είναι ο βλαμένος γιος τού πορτοσάλτε,έκανε στη γέννα πειράματα σχιζοφρένειας ο γιατρός τής εγγύου μπάμης μένγκελε

...οι αριστερές τύψεις τού παύλου τσίμα βρωμάνε σαν κλανιές από στιφάδο

...ο χατζηνικολάου είναι ο Υιός τού Θεού της Αντικειμενικότητας και προσγειώθηκε στη μικρή γη μας για να μάς σώσει απ'τις αμαρτίες της απλυσιάς και της αναρχοπτωχομπινεδιάς

...η έλλη στάη ζει στις καρδιές ολόκληρης της Εκάλης

...ο πάνος χαρίτος θα κυκλοφορήσει σύντομα και σε αναβράζον λεξοτανίλ για την α'υ'πνία

// Σ'αυτές τις εκλογές τ'αποτελέσματα των έξιτ πολς θα τ'ανακοινώσει η ίδια η Άγκελα Μέρκελ
-δεν εμπιστεύεται καθόλου πια τον ηλία νικολακόπουλο

// Να σχηματιστεί οικουμενική κυβέρνηση  με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη
-αν είναι κάποιος να μάς πιει το αίμα,ας είναι ο αυθεντικός


//
Και πάμε στις μικρές ιστορίες...

...η πρώτη παλιά

...όσοι θυμούνται,το 1981 εγκαθιδρύθηκε ο Σοσιαλισμός εν ελλάδι από τον Μεσία Ανδρέα
 (σ-τις-δε-κα-ο-χτώ-σο-σι-α-λι-σμό-!!! κ.λ.π.κ.λ.π....)
...ε!,οι επόμενες Εκλογές προκηρύχθησαν το 1985 (παλιές κακές αθώες συνήθειες,να γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια...τρε μπανάλ!...) κι επειδή ο αείμνηστος λαμόγιος τα είχε ήδη κάνει και ρόιδο και πλακάκια κι εόκ και νατο το ίδιο συνδικάτο ήτο ανέκδοτα για καμιά στιγμή χαλάρωσης και οι βάσεις τού θανάτου ήταν ωραιότατα μπητς μπαρ,αλλά όχι και στη σούδα,μην κάνουμε και χαρακίρι κι άλλα σκανδαλάκια μιζαδορικά αφαίμαξης και μασαμπούκας είχαν ήδη λερώσει το αγνόν πόσωπο τού λαοπροβλήτου ηγέτου,οι συνήθεις α-δεξιούληδες με αρχηγό τον φασιστοτσομπαναραίο ευάγγελο αβέρωφ και γεφυροποιό χουνταίων κι ολίγον καθαρματάκιον ήτο σίγουροι πως επανέρχονταν στην αγαπημένη τους θέση,να γαμούν και να δέρνουν κρατικοδίαιτοι κι ακμαίοι παρακράτος εν κράτει κι έτσι παιάνιζαν στους δρόμους της προεκλογικής σιγουριάς τους,βγάζαν κάτι σιδερόβεργες οι χαρούμενοι νεολαίοι οννεδίτες,κυνηγούσαν στα χωριά τους αντιπάλους για παραδειγματισμό κι ήταν τόσο βέβαιοι πως ο πασοκεφιάλτης της προόδου ολοκλήρωνε τη σύντομη παρένθεσή του επί της αποκλειστικής τους κυβερνησιμότητος τής πατρίδος που,όταν τη νύχτα των αποτελεσμέτων είδαν πως ο μισητός χαμένος κορμίς παπατζίκος ήτο και πάλι πρώτος με 45% πάθαν αποπληξία και γελούσε και το παρδαλόν  κατσίκιον χρόνια-ενίοτε η Ιστορία επαναλαμβάνεται...αν ενθυμείται και ο βαγγέλας βέβαια κι ο άδωνης κι οι λοιποί ζωοβορίδηδες...


...η δεύτερη κοντινή

..στο προαύλιο της ΕΡΤ,
11 ιουνίου φέτος,η γιορτή για την επαναλειτουργία της είναι γεγονός,χιλιάδες κόσμος είναι εκεί να τραγουδήσει,να γλεντήσει για την επαναφορά τού σήματος και την εκδίκηση του καλού,βέβαιοι όλοι πως είναι ένα δείγμα νίκης,η ελπίδα που έρχεται,ο τσίπρας είναι στις βρυξέλες πάλι,με παππά και τσακαλώτο,αλλά ο βαρουφάκης είναι ο απόλυτος θεός των ατάκτων φιλοσυριζόπουλων,είδωλο και πόλος έλξης,ώρες στην εξέδρα δίπλα κυρίαρχος κι αδιανόητα ακκιζόμενος λατρεία ποπ άιντολ,άντρες γυναίκες και παιδιά τον αγκαλιάζουν,ζητούν να βγουν σέλφι μαζί του,άνετος και χαρούμενος μιλά με τους πάντες,περιμένει κι αυτός να γυρίσει από ώρα σε ώρα ο πρωθυπουργός,που όπου νάναι φέρνει σίγουρα μιαν υπέροχη συμφωνία λύτρωσης απ'τα δεσμά μνημονίων κι αντιός φόρων,φτώχειας κι ανεργίας,έρχεται μετά κοντά του και η ζωή κωνσταντοπούλου,νέος χαμός και χαρές μεγάλες κι αγκαλιές,πλησιάζω κι εγώ με τη γυναίκα μου,που θέλει να δει αν όντως είναι τόσο γοητευτικός από κοντά ο γιάνης το θεριό που τά'βαλε με το κατεστημένο σύμπαν όλο κι ενίκησε ωραίος ως έλλην,η φωτογραφία βγαίνει και τού φωνάζω δίπλα του..."γιάννη ελπίζω να μην ντρέπομαι γι αυτή τη φωτό σύντομα και να μη γράψω πάνω της WANTED"...περισσότερο για πλάκα το είπα,παρά από ένστικτο των μελλούμενων κι ακόμα δεν θα ξεχάσω ένα παγωμένο κύμα στο πιο πέτρινο βλέμμα που έχω νιώσει ποτέ,αν μπορούσε να με σφάξει στο γόνατο επιτόπου που τόλμησα να τον αμφισβητήσω θα το έκανε,με κοίταξε σα μυρμηγγάκι που τον ενοχλώ,μια ασήμαντη κουκίδα πού τάραξε τη νύχτα μιας αποθέωσης

...η τρίτη,την προηγούμενη εβδομάδα

...11 σεπτέμβρη,βραδάκι,ακούω ραδιοφωνάκι,στο κόκκινο,η αλεξάνδρα χρηστακάκη παρουσιάζει το "σαν σήμερα",βάζει ένα λατινοαμερικάνικο ύμνο,της χιλής τού αλιέντε,είναι η επέτειος της δολοφονίας του και φυσικά λέει..."ήταν κι αυτός απέναντι όλων,όλοι τον ήθελαν κι αυτόν μια αριστερή παρένθεση"...αγριεύω ο ακροατής απ'τη ιεροσυλία των συγκρίσεων και στέλνω μήνυμα..."έλα ρε χρηστακάκη,σώπα,ο αλιέντε όπως τσίπρας...τι ντροπή καημένη..."...κι απαντάει "πήραμε ένα μήνυμα που λέει πως είναι ανίερο να συγκρίνουμε τον αλέξη με τον αλιέντε,δεν ξέρω ποιος ή ποια το έστειλε,αλλά το ύφος και η γραφή είναι αληθινά εμετική,οπότε καταλαβαίνουμε..."...πέφτει το σαγόνι μου απ'την έκπληξη κι ετοιμάζω ένα μήνυμα για καβαλημένα καλάμια και την αξία τού μέτρου και τής εξουσίας τού μικροφώνου που δεν σε κάνει ισχυρό ή εκλεκτό επειδή το φαντάζεσαι απόδειξη ανωτερότητας...

αλλά τί σημασία έχει να θυμώνω ,άλλωστε απλώς τα γράφω όλα αυτά,ενδεικτικά για τη συντριβή μου πριν τις εκλογές,κάτι μικρές πικρές ιστορίες για τα πρόσωπα που πάντα έχουν σημασία να έχουν το μέτρο της καθημερινής αγωνίας για όσα και καλά υπηρετούν και μού θυμίζουν τις παλιές ρωσσικές κούκλες-μπιμπελό,τις μπάμπουσκες,που άνοιγες τη μια κι έβγαινε από μέσα μια μικρότερη κι ύστερα μια πιο μικρή,όλες ίδιες κι απαρράλαχτες,
...έτσι το βλέπω το παραγοντιλίκι και την ευδαιμονία της Εξουσίας που τούς αποτρελαίνει και τούς ξεκόβει...η Ζωή τεράστια,ο βαρούφ πιο μικρός,πιο μικρή η χρηστακάκη,ο αλαζονικός εγωτομαρισμός που γιγαντώνεται στο καλούπι που σιχαθήκαμε,γίνονται σιγά σαν τον ευάγγελο βενιζέλο,η νέα βερσιόν αλλόκοτα κοινή,η αριστερή ξερολίαση να στοιχειώνει το δρόμο για τις κάλπες

μκρά κι ασήμαντα όλα
-άλλωστε δεν ξέρω για την δεύτερη ευκαιρία τι να συμπεράνω πως αξίζει
...πάντως δεύτερη ζωή σίγουρα δεν έχει,ε;


Tο βαρύναμε το υφάκι και δεν είχα μελό διάθεση,διότι αντιβαίνει το παραδοσιακό,προεκλογικό θεσμοθετημένο καφριλίκι,γι αυτό και ήτο κείμενο μούλτι,με βιντεάκια,άσματα και φωτό κι εξυπνακίστικες κακοήθεις λιβελογραφίες
-ένα κανονικό ξέπλυμμα βρώμικου κλίματος,
να βουλιάξουμε στο βούρκο,εκκενώσεις λυμμάτων κανονικά,να ψηφίσουμε,να το φχαριστηθούμε
                                                 (το κοψοχέριασμα)

ΤΕΛΟΣ ΧΡΟΝΟΥ

9 μέρες πριν την ψήφο,
μιας επιλογής αυτοκαταστροφής για το τέλος των ψευδαισθήσεων,
μια κάλπη για την Απελπισία μας.

Οι άνθρωποι που χανόμαστε,που καιγόμαστε και παιδευόμαστε χρόνια να επιβιώσουμε στη χώρα που ρημάξαν οι απόπειρες του χρηματοπιστωτικού τέρατος να την επανατοποθετήσουν παρία των εντολών τραπεζιτών και τιμωρών επικυρίαρχων της Ευρώπης,σκύβουμε με θλίψη και συντριβή στην εικόνα μιας προεκλογικής παράτας ανεγκέφαλα περιπαικτικής των παθών μας.

Πολιτικάντικη επιθυμία να συγχωρήσουμε το ηττημένο σύνολο της πολιτικής μας αριστοκρατίας
-με το τρίτο μνημόνιο αποδείχθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ το ίδιο ανεπαρής κι ανίκανος στις επιλογές μιας σύνθετης διακυβέρνησης σε καιρούς απαιτητικής γνώσης,συγκροτημένης κατάρτισης κι οικονομοτεχνικής λειτουργικότητας με παράλληλη θεωρητική ανάγνωση γεωπολιτικών πολυπλοκοτήτων.

Το Σύστημα των Μεταπολιτευτικών Ιερών Ονομάτων (και κομμάτων),
κακομαθημένα πλουσιόπαιδα που βρίζονται επιδεικνύοντας τα πτυχία τους,
ιδεαλιστικές μονομανίες και λυρισμοί ιστορικότητας με συναισθηματικές εκρήξεις,
η κουλτούρα σύγκρουσης κι η υποτακτική επιθυμία κολαούζων yesmen,
οι βολεμένοι στα καπετανάτα οικογενειοκρατίας,νεποτισμού,αλαζονικής χρήσης κρατικής εξουσίας,
οι διεφθαρμένοι πολιτικού χρήματος,
οι μιζαδόροι,
οι μεγαλοστομίες των καθαρών πετροβολητών στα ενδότερα μικρομάγαζων που δεν επιθυμούν ούτε με τον εαυτό τους να έρθουν σε ρήξη μην τολμήσουν να δοκιμάσουν την αλήθεια των παπαρολογιών τους.

Ολόκληρη και σαπισμένη η κοινοβουλευτική αγυρτία σαπίζει στη μούχλα της

-ενώ οι Ναζιστές συνεχίζουν ανενόχλητοι πωλητές Βίας και Τρομοκρατίας

-κι οι επαναστάτες των φαντασιακαριστερών γκρουπούσκουλων να συνεχίζουν με ωράριο ανατροπής,πενθήμερο,ρεπό κι άδειες για λα'ι'κή αντίσταση και πάλη,εκτός καλοκαιριού κι αργιών χριστουγέννων και πάσχα.

Χρόνια νευρίαζα με όσους φώναζαν "όλοι ίδιοι είναι" κι απείχαν απ'τις εκλογές,
τους έκραζα πως δεν πρέπει οι άλλοι ν'αποφασίζουν για μας και πως δεν δικαιούνται να κάνουν κριτική αφού την κυριακή της κάλπης πάνε εκδρομή
-αλλά αυτή τη φορά δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο να εμπιστευτώ,να ελπίσω,να περιμένω μια καλύτερη μέρα για να τη χαραμίσω,να δω την,τελικά,αποδοτικότερη διαχείριση της μανίας των κυβερνητών εξωτερικού νομίζοντας πως κάτι κι εγώ συναποφασίζω...

Αλλά συνεχίζω να είμαι έξαλος με την Αφασία
-δεν καταλαβαίνω ποιοι και γιατί σπρώχνουν γελοία ανθρωπάκια τύπου Βασίλη Λεβέντη,οριστικά να εκμηδενίσουν κάθε εσωτερική διαδικασία δημοκρατικής ανανέωσης,σοβαρής συνεννόησης και πολιτικής συνομιλίας αποκατάστασης των σχέσεων τού λαού με τους αντιπροσώπους του.

Αλλά συνεχίζω ν'απορώ πώς μπορούν ακόμα επιχειρηματίες των μέσων ενημέρωσης ν'αυτοθαυμάζονται για το στεγνό νταβατζηλίκι τους επί κομματικών σωλήνων βρωμερής προπαγάνδισης των σχεδίων παραμονής τους στον έλεγχο της κάνουλας για αέναη ρεμούλα,ενώ το προσωπικό τους,
(απ'τα κοράκια μικροφώνων ώς τους βο(υ)λευτάκους επιρροής)
παπαγαλίζουν κοινοτυπίες,χύνουν λάσπη και συκοφαντία,καταδιώκουν κι ισοπεδώνουν αντίπαλα στρατόπεδα
-κακομοίρηδες που δεν αντικρύζουν το τέλος μιας ματαιοδοξίας,αοφύ τα πρόβατα βαρέθηκαν την επικυριαρχία των λύκων και τούς φτύνουν ανέκδοτα κι ασημαντότητας σημασία δίνουν στα μηνύματα και τη γραμμή τους.

Μια χαοτική σύγκρουση συμφερόντων παντού
//κι απ'το βάθος τού παρελθόντος έρχονται πάλι πρόσφυγες εκλιπαρώντας βοήθεια από μια ολοκληρωτικά αποσαθρωμένη κοινωνία
-θυμός,μίσος,απόγνωση,ο ένας να βγάλει τα μάτια τού άλλου,ζήλεια,κρυφά εισοδήματα,μικροπαραγοντιλίκια,δεν αναγνωρίζεις πια τον διπλανό σου που παραμορφώνεται,
μια γενικευμένη κυνική θρασύτητα κι άγνοια κινδύνων
-εικόνες απεχθείς,χρόνια καταστροφής.

'Ολοι μαζί καταποντιζόμαστε
-όχι με ίδια ευθύνη,όχι ίδιας ενοχής και συμμετοχής στο έγκλημα.

Στο πρόσωπο τού Τσίπρα συνοψίζεται το κοινό μας δράμα
-απ'το άδολο γέλιο μιας νεανικής ορμητικότητας ,βλέπουμε έναν παχύσαρκο και γουρλωμένα σκυθρωπό αμήχανο απολογητή,να μην ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.

Αλλά δεν έχει αντίπαλο
-οι κοκοροβαγγέλες,στεγνοί εκτελεστές μας είναι εκεί,
οι παρθενόπες φώφες των επιθέτων
 κι οι θολοποταμάκηδες της κατακλεμένης σοσιαλίζουσας σκυλευδαιμονίας,
οι σαλεμένοι καπεταναίοι θεσμολάγνοι της πολεμικής αντίδρασης,
οι λιμασμένοι σιγουράτζες των παραδείσων που θα φανερωθούν όταν ο κυρίαρχος Λαός το αποφασίσει
 και τα φασιστάκια της παροξυσμικής αλητείας
//πιθανό να την πάρει τη δεύτερη ευκαιρία,γιατί δεν ξέρουμε ακόμα πώς αλλιώς ν'απαλλαγούμε απ'όσα φτύσαμε επτά μήνες πριν

Αλλά χαμένοι από χέρι
-όλοι ν'αλέθονται στην αγωνία των ανθρώπων να κρατηθούν όπως γνωρίζουν χρόνια να επιζούν
//μια ήσυχη οικογένεια,μιαν όμορφη αγκαλιά,ένα γαλήνιο βράδυ στην πανσέληνο,μια παρέα με ουζάκια στ'ακρογιάλι,ένα ταξίδι,ένα τραγούδι,λίγη ξεκούραση κι ανεμελιά μετά από σκληρό εργασιακό δωδεκάωρο,η υγεία των γερασμένων δικών μας,η εξώφληση των λογαριασμών,μια συνεύρεση στη γιορτή με χαμόγελα κι όνειρα
-αυτά που κατηγορηθήκαμε ως μικροαστικά κατάλοιπα
 κι ούτε πια θυμόμαστε πότε τα ζήσαμε έτσι,
ούτε αυτά μπορούν πια να μάς τα εγγυηθούν οι αδαείς τρεμάμενοι διαφημιζόμενοι Σωτήρες των ημερών μας.

Σε κάθε Εκλογές διάβαζα εφημερίδες,περιοδικά,άρθρα γνώμης,τηλεοπτικά πάνελ και ραδιοφωνικά τραπέζια ξεροστάλαζα μην χάσω οξεία,πορωνόμουν και παθιαζόμουν και το πρωί πριν την κάλπη ευχόμουν Καλό Βόλι
-τώρα δεν έχω ευχή,δεν έχω επιθυμία,δεν έχω λόγο κι αφορμή να κινήσω κανέναν να βρει σημαία κι ανάγκη ν'ανασάνει με κανέναν ταγό κομματόσκυλο σιγουρατζή φιοριτούρη απολυτότητας
-ούτε να βρίσω άλλο πια θέλω,ούτε να εκτονωθώ,ούτε να φωνάξω ζήτω,ούτε να τρέχω στο Σύνταγμα για φαντασιακά Όχι και την αρετή και  την τόλμη ελευθερίας να την εξαργυρώσουν εκείνοι μ'αρχηγηλίκια κι εγωπάθειες
-ούτε πως θ'αλλάξει ο γαμημένος κόσμος μια σταλιά δεν περιμένω ποτέ πια...

Είμαι σίγουρος πως ό,τι κι αν ψηφίσω την Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου,
πριν ξημερώσει Δευτέρα 21 θα έχω μετανιώσει πικρά
-αυτή είναι η δική μου 'Ηττα
...και την ντροπή τού κενού τήν χρεώνω εξίσου σε όλους και δεν θέλω άλλο πια ούτε να τους ακούω,ούτε να τους βλέπω,ούτε να χολοσκάσω άλλο γι αυτούς
-και πού θα βγει όλο αυτό το κρεσέντο τέλματος,απόρριψης κι απελπιστικής μοναξιάς τού ψηφοφόρου πριν την ρίψη της κραυγής του επί της κάλπης δεν θέλω να το σκέφτομαι,να το ψάχνω και να το εξηγώ,καθόλου ποτέ ξανά.

Καλή τύχη σε όλους μας.