Η παραμονή της αλλαγής του χρόνου είναι για μένα η πιο αναμενόμενη μέρα και νύχτα της χρονιάς.
'Ισως γιατί είχε πάντα ομορφιές,ωραία πρόσωπα,ευτυχισμένα γεγονότα,αξέχαστες στιγμές.
'Ισως γιατί έμενε πάντα το γλυκό συναίσθημα ενός ανώδυνου τέλους και μιας ελπιδοφόρας εκκίνησης και σίγουρα γιατί είχα πάντα δίπλα μου αυτούς που αγαπώ.
Αυτό,την επιλογή να είμαι "μαζί",δεν θ' αλλάξει ποτέ,ως το πιο μεγάλο δώρο στις 12 τη νύχτα της 31ης Δεκέμβρη...
...Παλιές ιστορίες,μια για κάθε μια δεκαετία της ζωής μου...
Το πρώτο μεγάλο σοκ,την πρώτη κατάθλιψη,την πέρασα όταν συνειδητοποίησα πως δεν υπάρχει 'Αη-Βασίλης..
Μέχρι τα 10-11...εκεί, ήμουν ένας κλασσικός ηλίθιος πιτσιρικάς που τον δούλευαν γονείς και συγγενείς για να σπάνε πλάκα μαζί μου,στην αντίδραση και στο κυνηγητό μου να...προλάβω το έλκηθρο έξω απ' την πόρτα του σπιτιού μου...κλασσικά με ψάρεψαν κανά εικοσαήμερο νωρίτερα με την αθώα ερώτηση "τί θέλεις αγάπη μου να σου φέρει φέτος ο 'Αη-Βασίλης;"...όπου το ζαβό ετοίμαζα τη λίστα με διάφορα παιχνίδια για κάθε περίπτωση...κι είχα παιδική ταχυπαλμία δυο ώρες πριν τις δώδεκα,στο τραπέζι της γιορτής στο σαλόνι μας κόσμος και γέλια και τραγούδια...κι εγώ ν' ανοιγοκλείνω την εξώπορτα μήπως κι έρθει νωρίτερα,να προλάβω να τον δω και να του μιλήσω...μα δέκα λεπτά πριν σβήσουν τα φώτα με καταφέρνουν να ψάχνω δήθεν στο μπαλκόνι απ' όπου και καλά θα περνούσε το όχημά του..."πάει ο παλιός ο χρόνος!"...τρέχω στην πόρτα και την ανοίγω και να δέκα πακέτα στο χαλάκι και ξανατρέχω στο ασανσέρ..(μα το χαχοχαζούλικο στο ασανσέρ!),να τον δω να κατεβαίνει...το δούλεμα συνεχίζεται,ο θειος μου είναι στο παράθυρο της σκάλας και μου φωνάζει..."νάτος!νάτος!"...βγήκε απ' το ανοιχτό τζάμι!-τον βλέπεις;να η καρότσα!...κι εγώ απ' την ντροπή μου να πω ότι την τύφλα μου δεν έβλεπα...έλεγα ναι!,τον είδα...τούβλο ο χοντρός,όλοι ξεκαρδισμένοι κι εγώ χαμπάρι!
Θ' αλλάζαμε χρονιά στην Τσαγκαράδα..άλλη μιαν αρχή για καλύτερη ζωή,για τον πιο μεγάλο έρωτα,για τα πολυχρωμότερα όνειρα...όλα σε υπερθετικό βαθμό...οι παρέες,οι αγάπες,οι φιλίες,οι υποσχέσεις,τα σχέδια...εικοσιπεντάρηδες φευγάτοι,ελεύθεροι κι ωραίοι..
Ζεστή Πρωτοχρονιά,είκοσι βαθμοί νύχτα προς Πρωτοχρονιά στο Πήλιο,το τζάκι άναβε κι εμείς ορθάνοιχτα παράθυρα,τα κασκόλ μείναν στη βαλίτσα,με τα πρώτα κρασιά ξεκουμπώθηκαν και τα πουκάμισα,κουβεντούλα,ποτάκια,δυνατή μουσική,χορός,κερνάω,την άλλη γύρα εσύ,πάει ο παλιός ο χρόνος!..άσπρος πάτος,κερνάει...ποιος κερνάει...κι άλλο,μέχρι να το κλείσουμε το μαγαζί...ποιος πέταξε την ιδέα..πάμε να φωτογραφήσουμε την ανατολή...ποια ανατολή...ως τις 6 θα τα παίξουμε...τα ζευγαράκια αποχωρούν για παραδεισένια φιλιά...οι μπακούρηδες αρπάζουμε μηχανές,ανακαλύπτουμε τρίποδα στην πανσιόν και κατεβαίνουμε το δρόμο προς τον Μυλοπόταμο να βρούμε περβάζι με θέα το Αιγαίο...μαζί μπουκάλια μπίρες και πακέτα τσιγάρα και αμπελοφιλοσοφίες για το νόημα της ζωής και κάποια στιγμή ζαλίζομαι να πέσω...και το επόμενο που θυμάμαι είναι τον ήλιο στα μάτια μου...τ' ανοίγω κι είμαι πάνω σ' ένα βράχο,δίπλα στη θάλασσα,στην παραλία και κοιμάμαι..πρώτη Ιανουαρίου,πώς κατάβηκα εκεί,πώς δεν γκρεμοτσακίστηκα,με ψάχνει κανείς..δεν θυμάμαι τίποτα...πάει και το κλικ,η φωτογραφία τραβήχτηκε ερήμην μου..
Το 1997 η Θεσσαλονίκη θα γινόταν η Πολιτιστική Πρωτεύουσσα της Ευρώπης και το βράδυ στην αλλαγή του χρόνου κι ώς το ξημέρωμα,είχε ετοιμαστεί ένα μεγάλο πανηγύρι υποδοχής,με συναυλίες σ' όλη την παραλία,διαφορετκές σκηνές και μουσικές απ' το Μακεδονία Παλλάς ώς την Αριστοτέλους..χαζεύαμε όλη την προηγούμενη εβδομάδα τις ετοιμασίες,στόλισμα,πεντακάθαρα και καινούργια όλα και όλα τα μπαράκια τού κέντρου με πάρτυ ώς το πρωί κι εκπλήξεις και δώρα και τραπεζώματα...ό,τι καλύτερο για τους νέους ανθρώπους της πόλης...και για να γίνει το δώρο καλύτερο χιόνιζε όλη μέρα και τη νύχτα ανέβηκε απότομα η θερμοκρασία,άπνοια κι ομίχλη...ένα απίθανο σκηνικό,από μόνο του παραμυθένιο,οι προβολείς και τα λέιζερ στις συναυλίες χάνονταν στο αγγελοπουλικό τοπίο,μυστηριώδες,απόμακρο...και οι παρέες χιλιάδες αγκαλιές χορεύουν στο πλακόστρωτο...τα βλέπαμε όλα αυτά σημάδι μιας νέας εποχής,ένα όνειρο,είμαστε εκεί με γέλια κι ευχές για γορτές σ' όλη την ανέμελη ζωή μας,φιλιά κι αγκαλιές,ποτά και τσιγάρα,σκουφιά και γάντια,σκορπίζαμε από σκηνή σε σκηνή,εμείς στους Στέρεο Νόβα,εσείς στον Παπάζογλου,εκεί οι Κράνμπερις,ποιος να πρωτομαζευτεί στο τζαζ σκηνικό...υπερθέαμα αισθημάτων,νιότη πολύβουη,χρωματιστή,αισθησιακή,ανοιχτή καρδιά,να ξεχυλίζει η ορμή και το πάθος...αξέχαστη νύχτα,μοναδική μνήμη χαράς ασίγαστης.
Πρώτες γιορτές στην Αθήνα,είχα μετακομίσει αρχές Σεπτέμβρη...δουλειά μέχρι κατάπτωσης μέρα νύχτα...τα Χριστούγεννα ωράριο δεκάξι ώρες...μια τρέλα...λίγες ώρες μόνος στο σπίτι και κοιμάμαι χωρίς όνειρα...συνειδητοποιώ πως έχω μιάμιση μέρα κενό,απ' τ' απόγεμα της παραμονής ώς τις 2 Γενάρη που θα ξαναπάω στο μαγαζί...δεν έχω προλάβει καινούργιες παρέες,αδιάφοροι κι άγνωστοί μου άνθρωποι με προσκαλούν για την αλλαγή τού χρόνου...δεν ανήκω εκεί...βγάζω εισιτήριο ν' ανέβω Σαλονίκη στ' αδέλφια,στους αγαπημένους μου,έκπληξη,να με δουν μπροστά τους χωρίς να έχουν ιδέα...
...αλλάζει χιλιετία.! 31/12/1999..κι έχει τρελή καταιγίδα όλη μέρα,θύελλα να πέφτουν κλαδιά από κομμένα στα μποφόρ δέντρα...οι κακοδαιμονισμένοι δεισιδαίμονες ολοφύρονται στα κανάλια..."να!έρχεται η συντέλεια!"...ο ιός της χιλιετίας που θα τα κάψει όλα,άρχισε απ' τη μετεωρολογία..για το μηδέν στο 2000 μού λέει κάτι ακαταλαβίστικες αρλουμποθεωρίες ο ταξιτζής που με κατεβάζει στο Ελληνικό...ρυάκια το νερό...φτάνοντας στην αίθουσα αναχωρήσεων τρομάζω...πέφτουν χοντρές στάλες μέσα...νερά τρέχουν από σπασμένες πόρτες...σε λίγες εβδομάδες το αεροδρόμιο μεταφέρεται στα Σπάτα και όλα σκορποχώρι...όλοι βρίζουν,βραχυκυκλωμένα συστήματα στο τσεκ-ιν...στη σκάλα μπαίνοντας στο αεροπλάνο φυσάει κι όλα τρίζουν,οι αεροσυνοδοί μας προειδοποιούν πως όλο το ταξίδι θα γίνει με αναταράξεις και να μη φοβηθούμε και να μείνουμε δεμένοι...κι ούτε θα ρθούν να μας σερβίρουν γιατί θα είναι δεμένοι κι αυτοί...χλωμιάζω...αλλά δεν μπορώ να περιγράψω την αίσθηση καταστροφής σε μια πτήση 50 λεπτών σαν ταινία που γίνονται αεροπλανάκια χάρτινα συντρίμια...ό,τι θυμάμαι πανικόβλητα βλέμματα και κραυγές από ταραγμένους επιβάτες και παιδιά να κλαίνε και γέροντες να σταυροκοπιούνται και κεραυνοί απ' το φινιστρίνι και κενά αέρος και η φωνή του πιλότου να λέει να μην φοβόμαστε...πόσα χρόνια απ' τη ζωή μου έχασα...όταν προσγειωθήκαμε πατούσα γη κι άκουγα την καρδιά μου να χτυπάει σαν μπλακ-ε-ντέκερ...είχα φορέσει και σωσίβιο;...μπα ιδέα μου είναι...μιαν ώρα μετά εξιστορώ τα γεγονότα στην παρέα και γελάνε με το χάλι μου..."ρε παιδιά,σκεφτόμουν πως θα πέσει το σκάφος,θα το ακούσετε στις ειδήσεις,αλλά δεν ξέρατε ότι είμαι μέσα,κανείς δεν θα με ψάξει,κανείς δεν θα κλάψει για μένα,ζωντανός επιζών κανείς;"...
'Ο,τι ζούμε σήμερα...
...τελευταίες γραμμές κι ώρες του 2010...
..κι απλώς ζωντανοί...αυτό αρκεί φέτος;
Ζητήσαμε περισσότερα απ' τη ζωή.
Ελπίζαμε περισσότερα απ' τη ζωή.
'Ισως και να δικαιούμαστε περισσότερα...αφού δεν πειράξαμε άνθρωπο,δεν πατήσαμε επί πτωμάτων,δεν εκμεταλευτήκαμε κανέναν,είχαμε μάτια ανοιχτά και στην καρδιά μας χώρο για όποιον κοιτάξει και κανέναν δεν προδώσαμε...γιατί τζάμπα τόσα όνειρα σκορποχώρι φέτος;
Γρήγορα η μνήμη να σβήσει αυτή την παραμονή που θα περάσουμε απόψε..
...δεν θέλω να μείνουν πίκρες και σκοτεινιές,όχι άλλες σκασίλες απόψε...όχι άλλο κάρβουνο..
Πιάσε μου το χέρι κοριτσάκι..ευτυχώς μαζί!
Και του χρόνου καλύτερα αγάπη μου!
Και του χρόνου θα ξαναγίνει γιορτή συνταξιδιάρηδες "πανταλλου"στές μου..
Κ Α Λ Η Χ Ρ Ο Ν Ι Α ! ,2011 ευχές για καινούργια όνειρα,παρηγοριά και ξεκίνημα-
-τα καλύτερα θαρθούν!
Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010
Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010
ΠΟΙΟΣ ΕΚΛΕΨΕ ΤΗ ΜΑΙΡΗ ΚΡΙΣΤΜΑΣ ΚΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ Ν' ΑΠΑΓΑΓΕΙ ΤΟΝ ΧΑΠΙ ΝΙΟΥ ΓΙΑΡ;
Ο Ηρώδης φέτος δικαιώνεται,οι εορτές εσφαγιάσθησαν με μεγαλοπρέπεια και κατάνυξη.
Καθόλου δεν με πειράζει που ξεφάντωσαν στην Αράχωβα,καθόλου δεν μ' ενοχλεί που είχαν να διαθέσουν 200 ευρώ τη βραδυά για δωμάτιο και 15 για ένα ποτό,δεν ζηλεύω την ευμάρεια και τον πλούτο,δεν εποφθαλμιώ τη θέση των άλλων,γούστο τους καπέλο τους να θέλουν να προσγειωθούν μ' ελικόπτερο στο εξοχικό τους,δεν θα γίνω εισαγγελέας κι εφοριακός για κανέναν...τώρα πόσοι απ' αυτούς ίδρωσαν και δούλεψαν σκληρά για ν' αποχτήσουν χλιδάριθμο δεν ορκίζομαι,πόσοι είναι λαμόγια,βουτηγμένοι στη διαφθορά και στην εγκληματική συνέργεια για διασπάθιση μαύρου και δημόσιου χρήματος...αυτό το υποπτεύομαι πλειοψηφικό στην ευζωία των καλοτα'ι'σμένων,το βλέπω στα καμένα μάτια τους,βρωμάει μακριά το αλκοόλ και γυαλίζει η κόκα τους...αλλά σιγά μη γίνω ο καταδότης για τις αλητείες τους,ας πάει ο καθένας όπου τον βγάλει η συνείδησή του.
Κάψα παντού στα vip καταλύματα,ζέστη και στο ταπεινό μας χωριό.
Τα ξύλα ανάβουν στο τζάκι,έχουμε και χοιρινό σε σούβλα πάνω απ' τη φλόγα και αδειάζει χύμα κόκκινο κρασί στο τραπέζι.Πολύωρες κουβέντες,μνήμες με δάκρυα στην παρέλαση των απόντων,εμείς εκεί,αγαπημένοι,στενοχωρημένοι κι ήρεμοι σε μια παράξενη μοναξιά,σαν να μην μπορούσε ν'ανέβει η γιορτή σαν αναπνοή στο λαιμό μας να τον καθαρίσει απ' τις αναποδιές,χωρίς τραγούδια και μουσικές,με τη δύναμη και την ένταση στις λέξεις...-θυμάσαι;...-τους πάντες,όλοι μαζί μας για πάντα.
Αέρας νοτιάς και νύχτα παραμονής καταιγίδα,βροντές,αστραπές σκίζουν την απόλυτη ησυχία,αέρας χτυπά στα κτήρια τα πολύχρωμα φωτάκια,αδειανή η πλατεία,κούραση στην ατμόσφαιρα,ελάχιστοι ήρθαν στο χωριό,γκρίζα η πραγματικότητα της κρίσης και σκληρή
...έχει σημασία μόνο που σ' αγαπάω,πατάω γκάζι και φεύγουμε,γυρίζουμε πρωί,ομίχλη κι υγρασία,χιλιόμετρα σκέψεις,μαύρα σύννεφα κι ανοίγματα,ο ήλιος προσπαθεί να βγει,το φως να νικήσει,να ξανάρθει ζέστη κι αισιοδοξία,να βρούμε πάλι κοινό τόπο για την ανάγκη τού μέλλοντος.
..ώς τότε βρίσκουμε βενζίνη στην Ιωαννίνων-Πατρών-Κορίνθου 1,74 το λίτρο και ακμαίο το ηθικό τού υπουργού που θα μείωνε τις τιμές ως τα Χριστούγεννα-πέρσι.
Πίσω στην Αθήνα,τρεις μέρες δεν έλειψα και πέρασαν δέκα χρόνια;...ή απλώς μού φαίνεται πιο άσχημη κι εχθρική,εκεί τα σκουπίδια,πάντα το ντεκόρ της θλίψης μας,αγέλαστοι άνθρωποι,πρωινό στη στάση - για όσους γυρίσαμε για δουλειά,άδειοι δρόμοι,Δευτέρα,είναι ημιαργία στο Δημόσιο;...σιγά μην αλλάξουν τη νοοτροπία,όσες μετατάξεις,νέους κανονισμούς εργασίας και νέους ελέγχους...τίποτα δεν θα πείσει τεμπέληδες ν' αποδώσουν,γαλουχημένοι αραχτοί,σιγά μην αποφασίσουν τώρα που χάνουν λεφτά να κουνηθούν,να παίρνουν μέρες άδεια από σημαία είναι αριστεροκεκτημένο για κρατική υπηρεσία ποτισμένο με βότκα,τσίπουρο και καρβουνόσκονη..
Ας κλαίγομαι το κρο'ι'διωτικάκι που ζήτησα ένα ρεπό παραμονή Πρωτοχρονιάς να μην τρέχω απόγεμα στην εθνική κι εισέπραξα ένα όχι,γλυκά και γιορτινά ανακοινωμένο-δε λέω...αλλά όχι..κι έτσι ανεβαίνω δύσθυμος στο τρολεάκι την Αλεξάνδρας,συνεπιβάτης άλλων σκυθρωπών και φασαριόζων,το σύνηθες σπρωξίδι για μια θέση,για ένα χέρι στο πορτοφόλι ή στο κωλομέρι - και τη λέξη "μαλάκα!" που τη μάθαν όλοι,μαύροι-κίτρινοι-ερυθρόδερμοι,όλοι λεν "μαλάκα!" με υπέροχη προφορά ενσωμάτωσης στην ένδοξή μας χώρα...οχτώ το πρωί στην Αθήνα δονεί μετανάστες και πατριώτες μια ιαχή "μαλάκα!"...δεν έχω κέφια,βαριέμαι να μ' ενοχλούν όλοι κι όλα.
Να σχολάσω,να βραδυάσει,να διασκεδάσω με το Master Chef..ω ναι!...αλλοτριωμένος και τηλεχαυνωμένος...μάλιστα το παραδέχομαι,ο Σκαρμούτσος μού είναι συμπαθέστερος τού Γιώργου,ο Λαζάρου έχω ελπίδες μεγαλύτερες πως έχει καλύτερο πρόγραμμα απ' τον Σαμαρά και η αυστηρότητα τού Λουκάκου με πείθει πιο πολύ απ' το τσατισμένο υφάκι τού Τσίπρα και στοιχιμάτιζα καιρό για νικητή τον Άκη,που είναι και Σαλονικιός,ευθύς,απόλυτος και κιμπάρης και γουστάρω να το δω το πρόγραμμα και να το φχαριστηθώ και τελειώνει αύριο και θα μαραζώσω,κατάθλιψη θα με πιάσει τα βράδυα χωρίς αυτούς,πιο αληθινοί κι ανθρώπινοι απ' τις γενικές στατιστικές,τις απαιτήσεις των δανειστών,τις εθνικές βεβαιότητες και τις παγκοσμιοποιημένες ανηθικότητες...να τις βράσω,να τις ψήσω,να τις σερβίρω και νάναι αμάσητες,να τις σωτάρω και να τσιγαρίζονται μέχρι αναγούλας οι δηθενοσωτήρες μας!
'Ολοι,μικροί και μεγάλοι,στις τελευταίες μέρες μιας χρονιάς που πολλούς προσγείωσε απότομα κι ελάχιστους άφησε συνειδητά κέρδη αυτογνωσίας και ταπεινότητας,μια χρονιά μουτρωμένων,στεγνών και χαντακωμένων,υποχρεωμένοι με διατάξεις κι αναθεωρημένα μνημόνια να σκύβουμε το κεφάλι χωρίς να ξέρουμε πώς και πού θα προχωρήσουμε,μας είπαν βγες και περπάτα...αλλά ήταν σχοινί κι είμαστε σ' ελεύθερη πτώση και χωρίς δίχτυ προστασίας τις ευκολίες μας.
Την παραμονή των Χριστουγέννων δεν ήρθαν για κάλαντα παιδάκια,αλλά μαντράχαλοι χτυπούσαν το κουδούνι,ο μέσος όρος ηλικίας των συμμετεχόντων στο έθιμο αυξήθηκε κατακόρυφα,στα 18 πουλάκι μου δεν λες με τριγωνάκι "σ' αυτό το σπίτι πού'ρθαμε πέτρα να μη ραγίσει",κάνεις αίτηση για δάνειο και ξεπέφτεις στην τοκογλυφία,δανεικά ζητάς και ντροπή σου...κι έγινα κακός κι έκλεινα την πόρτα -
-αυτή τη ρημάδα πόρτα ν' ανοίξω την Παρασκευή να ξεκουμπιστεί να φύγει ο παλιός ο χρόνος,τον διώχνω κλωτσηδόν και μην ξαναγυρίσει ο απαίσιος λεηλάτης 2010...όξω ρεεε!...να μπει ο νέος με τα δώρα...δώρα...τέλως πάντων,ας έρθει κι ας πάμε -
-πάμε στο άγνωστο με βάρκα...άδεια,η ελπίδα πού'μπαινε παλιά με το άγνωστο,αγνώστου διαμονής κι εκείνη πια,θ' αρρώστησε (λέπρα!ελπίδα-λεπρή!) κι έμεινε μακρινή κι αγαπημένη ουτοπία...μετράμε αντίστροφα κι ολοταχώς προς το μηδέν.
Καθόλου δεν με πειράζει που ξεφάντωσαν στην Αράχωβα,καθόλου δεν μ' ενοχλεί που είχαν να διαθέσουν 200 ευρώ τη βραδυά για δωμάτιο και 15 για ένα ποτό,δεν ζηλεύω την ευμάρεια και τον πλούτο,δεν εποφθαλμιώ τη θέση των άλλων,γούστο τους καπέλο τους να θέλουν να προσγειωθούν μ' ελικόπτερο στο εξοχικό τους,δεν θα γίνω εισαγγελέας κι εφοριακός για κανέναν...τώρα πόσοι απ' αυτούς ίδρωσαν και δούλεψαν σκληρά για ν' αποχτήσουν χλιδάριθμο δεν ορκίζομαι,πόσοι είναι λαμόγια,βουτηγμένοι στη διαφθορά και στην εγκληματική συνέργεια για διασπάθιση μαύρου και δημόσιου χρήματος...αυτό το υποπτεύομαι πλειοψηφικό στην ευζωία των καλοτα'ι'σμένων,το βλέπω στα καμένα μάτια τους,βρωμάει μακριά το αλκοόλ και γυαλίζει η κόκα τους...αλλά σιγά μη γίνω ο καταδότης για τις αλητείες τους,ας πάει ο καθένας όπου τον βγάλει η συνείδησή του.
Κάψα παντού στα vip καταλύματα,ζέστη και στο ταπεινό μας χωριό.
Τα ξύλα ανάβουν στο τζάκι,έχουμε και χοιρινό σε σούβλα πάνω απ' τη φλόγα και αδειάζει χύμα κόκκινο κρασί στο τραπέζι.Πολύωρες κουβέντες,μνήμες με δάκρυα στην παρέλαση των απόντων,εμείς εκεί,αγαπημένοι,στενοχωρημένοι κι ήρεμοι σε μια παράξενη μοναξιά,σαν να μην μπορούσε ν'ανέβει η γιορτή σαν αναπνοή στο λαιμό μας να τον καθαρίσει απ' τις αναποδιές,χωρίς τραγούδια και μουσικές,με τη δύναμη και την ένταση στις λέξεις...-θυμάσαι;...-τους πάντες,όλοι μαζί μας για πάντα.
Αέρας νοτιάς και νύχτα παραμονής καταιγίδα,βροντές,αστραπές σκίζουν την απόλυτη ησυχία,αέρας χτυπά στα κτήρια τα πολύχρωμα φωτάκια,αδειανή η πλατεία,κούραση στην ατμόσφαιρα,ελάχιστοι ήρθαν στο χωριό,γκρίζα η πραγματικότητα της κρίσης και σκληρή
...έχει σημασία μόνο που σ' αγαπάω,πατάω γκάζι και φεύγουμε,γυρίζουμε πρωί,ομίχλη κι υγρασία,χιλιόμετρα σκέψεις,μαύρα σύννεφα κι ανοίγματα,ο ήλιος προσπαθεί να βγει,το φως να νικήσει,να ξανάρθει ζέστη κι αισιοδοξία,να βρούμε πάλι κοινό τόπο για την ανάγκη τού μέλλοντος.
..ώς τότε βρίσκουμε βενζίνη στην Ιωαννίνων-Πατρών-Κορίνθου 1,74 το λίτρο και ακμαίο το ηθικό τού υπουργού που θα μείωνε τις τιμές ως τα Χριστούγεννα-πέρσι.
Πίσω στην Αθήνα,τρεις μέρες δεν έλειψα και πέρασαν δέκα χρόνια;...ή απλώς μού φαίνεται πιο άσχημη κι εχθρική,εκεί τα σκουπίδια,πάντα το ντεκόρ της θλίψης μας,αγέλαστοι άνθρωποι,πρωινό στη στάση - για όσους γυρίσαμε για δουλειά,άδειοι δρόμοι,Δευτέρα,είναι ημιαργία στο Δημόσιο;...σιγά μην αλλάξουν τη νοοτροπία,όσες μετατάξεις,νέους κανονισμούς εργασίας και νέους ελέγχους...τίποτα δεν θα πείσει τεμπέληδες ν' αποδώσουν,γαλουχημένοι αραχτοί,σιγά μην αποφασίσουν τώρα που χάνουν λεφτά να κουνηθούν,να παίρνουν μέρες άδεια από σημαία είναι αριστεροκεκτημένο για κρατική υπηρεσία ποτισμένο με βότκα,τσίπουρο και καρβουνόσκονη..
Ας κλαίγομαι το κρο'ι'διωτικάκι που ζήτησα ένα ρεπό παραμονή Πρωτοχρονιάς να μην τρέχω απόγεμα στην εθνική κι εισέπραξα ένα όχι,γλυκά και γιορτινά ανακοινωμένο-δε λέω...αλλά όχι..κι έτσι ανεβαίνω δύσθυμος στο τρολεάκι την Αλεξάνδρας,συνεπιβάτης άλλων σκυθρωπών και φασαριόζων,το σύνηθες σπρωξίδι για μια θέση,για ένα χέρι στο πορτοφόλι ή στο κωλομέρι - και τη λέξη "μαλάκα!" που τη μάθαν όλοι,μαύροι-κίτρινοι-ερυθρόδερμοι,όλοι λεν "μαλάκα!" με υπέροχη προφορά ενσωμάτωσης στην ένδοξή μας χώρα...οχτώ το πρωί στην Αθήνα δονεί μετανάστες και πατριώτες μια ιαχή "μαλάκα!"...δεν έχω κέφια,βαριέμαι να μ' ενοχλούν όλοι κι όλα.
Να σχολάσω,να βραδυάσει,να διασκεδάσω με το Master Chef..ω ναι!...αλλοτριωμένος και τηλεχαυνωμένος...μάλιστα το παραδέχομαι,ο Σκαρμούτσος μού είναι συμπαθέστερος τού Γιώργου,ο Λαζάρου έχω ελπίδες μεγαλύτερες πως έχει καλύτερο πρόγραμμα απ' τον Σαμαρά και η αυστηρότητα τού Λουκάκου με πείθει πιο πολύ απ' το τσατισμένο υφάκι τού Τσίπρα και στοιχιμάτιζα καιρό για νικητή τον Άκη,που είναι και Σαλονικιός,ευθύς,απόλυτος και κιμπάρης και γουστάρω να το δω το πρόγραμμα και να το φχαριστηθώ και τελειώνει αύριο και θα μαραζώσω,κατάθλιψη θα με πιάσει τα βράδυα χωρίς αυτούς,πιο αληθινοί κι ανθρώπινοι απ' τις γενικές στατιστικές,τις απαιτήσεις των δανειστών,τις εθνικές βεβαιότητες και τις παγκοσμιοποιημένες ανηθικότητες...να τις βράσω,να τις ψήσω,να τις σερβίρω και νάναι αμάσητες,να τις σωτάρω και να τσιγαρίζονται μέχρι αναγούλας οι δηθενοσωτήρες μας!
'Ολοι,μικροί και μεγάλοι,στις τελευταίες μέρες μιας χρονιάς που πολλούς προσγείωσε απότομα κι ελάχιστους άφησε συνειδητά κέρδη αυτογνωσίας και ταπεινότητας,μια χρονιά μουτρωμένων,στεγνών και χαντακωμένων,υποχρεωμένοι με διατάξεις κι αναθεωρημένα μνημόνια να σκύβουμε το κεφάλι χωρίς να ξέρουμε πώς και πού θα προχωρήσουμε,μας είπαν βγες και περπάτα...αλλά ήταν σχοινί κι είμαστε σ' ελεύθερη πτώση και χωρίς δίχτυ προστασίας τις ευκολίες μας.
Την παραμονή των Χριστουγέννων δεν ήρθαν για κάλαντα παιδάκια,αλλά μαντράχαλοι χτυπούσαν το κουδούνι,ο μέσος όρος ηλικίας των συμμετεχόντων στο έθιμο αυξήθηκε κατακόρυφα,στα 18 πουλάκι μου δεν λες με τριγωνάκι "σ' αυτό το σπίτι πού'ρθαμε πέτρα να μη ραγίσει",κάνεις αίτηση για δάνειο και ξεπέφτεις στην τοκογλυφία,δανεικά ζητάς και ντροπή σου...κι έγινα κακός κι έκλεινα την πόρτα -
-αυτή τη ρημάδα πόρτα ν' ανοίξω την Παρασκευή να ξεκουμπιστεί να φύγει ο παλιός ο χρόνος,τον διώχνω κλωτσηδόν και μην ξαναγυρίσει ο απαίσιος λεηλάτης 2010...όξω ρεεε!...να μπει ο νέος με τα δώρα...δώρα...τέλως πάντων,ας έρθει κι ας πάμε -
-πάμε στο άγνωστο με βάρκα...άδεια,η ελπίδα πού'μπαινε παλιά με το άγνωστο,αγνώστου διαμονής κι εκείνη πια,θ' αρρώστησε (λέπρα!ελπίδα-λεπρή!) κι έμεινε μακρινή κι αγαπημένη ουτοπία...μετράμε αντίστροφα κι ολοταχώς προς το μηδέν.
Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010
LAST CHRISTMAS I GAVE YOU MY HEART...
Πιτσιρίκι...
ευτυχισμένα παιδικά χρόνια,ζαχαροπηγμένα,σβουριχτά φιλιά συγγενών και αξημέρωτες καταδρομικές για κάλαντα και δώρα,γλυκά και μασουράκια-χαρτζηλίκι για τον κουμπαρά,μέρα και νύχτα λαμπάκια ν' αναβοσβήνουν και να κοιμάμαι δίπλα στο στολισμένο δέντρο που αγγίζει το ταβάνι στο σαλόνι,χαρούμενα,ζεστά κι οι γονείς μου νέοι κι όμορφοι κι όλα καλοσιδερωμένα,πολύβουα τραπεζώματα,ξαδέλφια,θειοι,παπούδες,γιαγιάδες,αγκαλιές,μυρωδιές,ποιος έφαγε την κορυφή απ' τον πορσελάνινο δίσκο με τα μελομακάρονα,κρεατόπιττες,σουφλέ σπανάκι με δώδεκα τυριά,κι η γαλοπούλα γεμιστή με κάστανα και κουκουνάρι,ευχές,γλέντι και για μας το καλύτερο...ολόκληρο ποτήρι κόκα κόλα χωρίς αραίωση με νερό!..
...ονειροταξίδια - η μνήμη υπέροχο χάδι,καθαρά βλέμματα,μοιρασμένη καρδιά..ένα θαύμα!
Εφηβεία κι άγρια νιάτα...
πάντα χώρος και χρόνος ελεύθερος για γλέντια και χρωστούμενες αγκαλιές,γονείς και συγγενείς μεγαλώνουν,αραιώνουμε σιγά-σιγά,αλλά πάντα τραπέζι με κατακόκινο τραπεζομάντηλο στρωμένο στη γιορτή,κουβέντα και θυμόμαστε παλιές ομορφιές,γέλια κι ανέκδοτοι καυγάδες για το ποιος έφτιαξε τον πιο αφράτο κουραμπιέ,πάντα τέλεια μελωμένη γέμιση κι ας είναι και σε κοτόπουλο,το δεντράκι έχει πάντα αναμμένα φωτάκια κι ας είναι μίνι πάνω στο τραπεζάκι,ήρθαν ανηψάκια και βαφτιστήρια,να βγουν τα δώρα κι οι αγκαλιές...
...να φεύγουμε και στις πρώτες εκδρομές με τις παρέες,φιλιά και κρασιά και ρεβεγιόν μ' αναμένο τζάκι στο Πήλιο,μεταμεσονύχτιες αλκοολικές υποσχέσεις για ζωή,ψυχή,αγωνία και το μέλλον ορκίζεται κερδισμένης συντροφικότητας...χρόνια πλημμυρισμένα μουσικές...εκεί κι ο τίτλος στο κείμενο,απ' τον...εθνικό χριστουγεννιάτικο ύμνο των WHAM,με χιόνια ή λιακάδες είναι το σύνθημα έναρξης εορταστικών εκδηλώσεων,έρωτες και χωρισμοί και παραξηγήσεις και παιχνίδι με εξομολογήσεις και χαβαλές και τρέλες κι επιτραπέζια δίπλα στο τζάκι και ξημέρωμα ανοιγμένο κι άλλο μπουκάλι κρασί,στο δρόμο ξεφάντωμα,χορός,φάρσες,βουτιές συναίσθημα,καμιά θλίψη κι ουδείς φόβος...τίποτα δεν χαλάει το μαλί τού Τζωρτζ Μάικλ στο βίντεο κλιπ και τη διάθεσή μας για γιορτή,τίποτα δεν θα εμποδίσει τη νιότη ν' ανθίσει...
'Ο,τι θυμάμαι για τις γιορτές είναι πολύχρωμο,ένα πανηγύρι σ' αληθινά μαγικά χρόνια.
Αυτά εύχομαι κι ελπίζω να έχουν όλοι την τύχη έτσι να τα ζήσουνε.
Κι αν αυτές τις μέρες δεν βρίσκω χαραμάδα φως κι έχει ένα βάρος η καρδιά κι ένα πλάκωμα πνίγει ψυχή και μυαλό,είναι που όλα περνούν και χάνονται,πολύς κόσμος των γιορτών μου δεν μένει πια εδώ,σε άλλο τόπο με απάτητο χιόνι τριγυρίζουνε - μού λείπουν,πόσο μού λείπουν...τους χρειαζόμουν κοντά μου κι άλλα χρόνια - αφού δεν είναι εδώ,δεν έχει πια γιορτή.
Αλλά δεν θέλω να χαθώ τέτοιες μέρες στο παράπονο κι ας θά'χει πολλές ώρες σκέψεις να χωθώ,να θυμηθώ τους αγαπημένους μου,οριστικά απόντες,να πνιγώ στο συναίσθημα,χαρμολύπη και δάκρυα...όχι διηγώντας τα να κλαίω,όχι ενδοσκόπηση κατάθλιψης -
αλλά ένα ένα ευχαριστώ...που δεν πρόλαβα γαμώτο να πω,για τις γιορτές που δώρο μού χάρισαν,για το όνειρο που έχτισαν αληθινό,για να πατήσω στα πόδια μου,ν' ανέβω στα σύννεφα,να μεγαλώσω,να γίνω ένας καλός άνθρωπος και πάντα στις γιορτές τού μέλλοντος να ελπίζω.
Τέτοιες μέρες θα βρούμε ο καθένας τους δικούς του,πιο βασανισμένους,μοναχικούς,με πληγές για μνήμη...
...αλλά...τί μας εμφύσησαν να πιστεύουμε βαθιά κι άδολα;...
η αγάπη κερδίζει πάντα,αρκεί να έχεις πάντα κουράγιο να την κρατάς πίστη και σημαία στα δύσκολα...
θ' ανοίξουμε ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί...
εις υγείαν των φίλων που είναι ευτυχώς πάντα κοντά μας...
κι εις μνήμην των ανθρώπων που στέριωσαν μέσα μας αντοχές για ζωγραφιστά κι ανέμελα χρόνια.
Καλά Χριστούγεννα συνταξιδιώτες τού "πάντα αλλού" μου σύμπαντος!
ευτυχισμένα παιδικά χρόνια,ζαχαροπηγμένα,σβουριχτά φιλιά συγγενών και αξημέρωτες καταδρομικές για κάλαντα και δώρα,γλυκά και μασουράκια-χαρτζηλίκι για τον κουμπαρά,μέρα και νύχτα λαμπάκια ν' αναβοσβήνουν και να κοιμάμαι δίπλα στο στολισμένο δέντρο που αγγίζει το ταβάνι στο σαλόνι,χαρούμενα,ζεστά κι οι γονείς μου νέοι κι όμορφοι κι όλα καλοσιδερωμένα,πολύβουα τραπεζώματα,ξαδέλφια,θειοι,παπούδες,γιαγιάδες,αγκαλιές,μυρωδιές,ποιος έφαγε την κορυφή απ' τον πορσελάνινο δίσκο με τα μελομακάρονα,κρεατόπιττες,σουφλέ σπανάκι με δώδεκα τυριά,κι η γαλοπούλα γεμιστή με κάστανα και κουκουνάρι,ευχές,γλέντι και για μας το καλύτερο...ολόκληρο ποτήρι κόκα κόλα χωρίς αραίωση με νερό!..
...ονειροταξίδια - η μνήμη υπέροχο χάδι,καθαρά βλέμματα,μοιρασμένη καρδιά..ένα θαύμα!
Εφηβεία κι άγρια νιάτα...
πάντα χώρος και χρόνος ελεύθερος για γλέντια και χρωστούμενες αγκαλιές,γονείς και συγγενείς μεγαλώνουν,αραιώνουμε σιγά-σιγά,αλλά πάντα τραπέζι με κατακόκινο τραπεζομάντηλο στρωμένο στη γιορτή,κουβέντα και θυμόμαστε παλιές ομορφιές,γέλια κι ανέκδοτοι καυγάδες για το ποιος έφτιαξε τον πιο αφράτο κουραμπιέ,πάντα τέλεια μελωμένη γέμιση κι ας είναι και σε κοτόπουλο,το δεντράκι έχει πάντα αναμμένα φωτάκια κι ας είναι μίνι πάνω στο τραπεζάκι,ήρθαν ανηψάκια και βαφτιστήρια,να βγουν τα δώρα κι οι αγκαλιές...
...να φεύγουμε και στις πρώτες εκδρομές με τις παρέες,φιλιά και κρασιά και ρεβεγιόν μ' αναμένο τζάκι στο Πήλιο,μεταμεσονύχτιες αλκοολικές υποσχέσεις για ζωή,ψυχή,αγωνία και το μέλλον ορκίζεται κερδισμένης συντροφικότητας...χρόνια πλημμυρισμένα μουσικές...εκεί κι ο τίτλος στο κείμενο,απ' τον...εθνικό χριστουγεννιάτικο ύμνο των WHAM,με χιόνια ή λιακάδες είναι το σύνθημα έναρξης εορταστικών εκδηλώσεων,έρωτες και χωρισμοί και παραξηγήσεις και παιχνίδι με εξομολογήσεις και χαβαλές και τρέλες κι επιτραπέζια δίπλα στο τζάκι και ξημέρωμα ανοιγμένο κι άλλο μπουκάλι κρασί,στο δρόμο ξεφάντωμα,χορός,φάρσες,βουτιές συναίσθημα,καμιά θλίψη κι ουδείς φόβος...τίποτα δεν χαλάει το μαλί τού Τζωρτζ Μάικλ στο βίντεο κλιπ και τη διάθεσή μας για γιορτή,τίποτα δεν θα εμποδίσει τη νιότη ν' ανθίσει...
'Ο,τι θυμάμαι για τις γιορτές είναι πολύχρωμο,ένα πανηγύρι σ' αληθινά μαγικά χρόνια.
Αυτά εύχομαι κι ελπίζω να έχουν όλοι την τύχη έτσι να τα ζήσουνε.
Κι αν αυτές τις μέρες δεν βρίσκω χαραμάδα φως κι έχει ένα βάρος η καρδιά κι ένα πλάκωμα πνίγει ψυχή και μυαλό,είναι που όλα περνούν και χάνονται,πολύς κόσμος των γιορτών μου δεν μένει πια εδώ,σε άλλο τόπο με απάτητο χιόνι τριγυρίζουνε - μού λείπουν,πόσο μού λείπουν...τους χρειαζόμουν κοντά μου κι άλλα χρόνια - αφού δεν είναι εδώ,δεν έχει πια γιορτή.
Αλλά δεν θέλω να χαθώ τέτοιες μέρες στο παράπονο κι ας θά'χει πολλές ώρες σκέψεις να χωθώ,να θυμηθώ τους αγαπημένους μου,οριστικά απόντες,να πνιγώ στο συναίσθημα,χαρμολύπη και δάκρυα...όχι διηγώντας τα να κλαίω,όχι ενδοσκόπηση κατάθλιψης -
αλλά ένα ένα ευχαριστώ...που δεν πρόλαβα γαμώτο να πω,για τις γιορτές που δώρο μού χάρισαν,για το όνειρο που έχτισαν αληθινό,για να πατήσω στα πόδια μου,ν' ανέβω στα σύννεφα,να μεγαλώσω,να γίνω ένας καλός άνθρωπος και πάντα στις γιορτές τού μέλλοντος να ελπίζω.
Τέτοιες μέρες θα βρούμε ο καθένας τους δικούς του,πιο βασανισμένους,μοναχικούς,με πληγές για μνήμη...
...αλλά...τί μας εμφύσησαν να πιστεύουμε βαθιά κι άδολα;...
η αγάπη κερδίζει πάντα,αρκεί να έχεις πάντα κουράγιο να την κρατάς πίστη και σημαία στα δύσκολα...
θ' ανοίξουμε ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί...
εις υγείαν των φίλων που είναι ευτυχώς πάντα κοντά μας...
κι εις μνήμην των ανθρώπων που στέριωσαν μέσα μας αντοχές για ζωγραφιστά κι ανέμελα χρόνια.
Καλά Χριστούγεννα συνταξιδιώτες τού "πάντα αλλού" μου σύμπαντος!
Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010
σκορπιΕΥΧΕΣ και εορτΑΠΟΡΙΕΣ
'Ολοι ψάχνουν λεφτά...
-
Χριστούγεννα των εράνων υπέρ πτωχών κι ανημπόρων - στους βο(υ)λευτές έλαχε ο κλήρος της αναπαράστασης των παραμυθιών που μεγάλωσαν γενιές και γενιές,φέτος η Ντόρα θα παίξει ως "κοριτσάκι με τα σπίρτα",άπορη κοκαλωμένη κορασίδα τουρτουρίζει έξω απ' του Καίσαρη,ν' αποδείξει πως νοιάζεται και συνπάσχει μαζί μας.
-
Τυχερά τα μικρά παιδιά,ήρθε ο καιρός για το ετήσιο σκληρό αποταμιευτικό νόμισμα,τα κάλαντα.
-
Εμείς,έτοιμοι για εισπράξεις,τρία εκατομύρια ευρώ ελπίδες με οχτώ ευρώ - αγόρασα πρωτοχρονιάτικο κρατικό λαχείο.
-
'Ο,τι περίσσεψε στις ένδοξες εποχές χρηματιστηρίου θα κοκκινήσει την πράσινη τσόχα με το αίμα διαθέσιμου εισοδήματος σε μπακαρά κι 21.
-
Η χάι-σοσάιτι του έθνους κλείνει βαλίτσες κι αγωνιά να βελτιωθεί ο καιρός στην Ευρώπη ν' ανοίξουν τα αεροδρόμια για τα χιονοδρομικά των 'Αλπεων - αλλιώς με βαριά καρδιά κι ελαφριά ρούχα,μαγιό και παρεό θ' αναγκαστούν να ευχηθούν για την καλή χρονιά ντάλα καλοκαίρι στις παραλίες των Μαλδίβων.
-
Αχ αυτά τα άγχη των πλουσίων,ινκόγνιτο χλιδιάρηδες λόγω κρίσης,μην προκαλέσουν το λαουτζίκο που μετρά φραγκοδίφραγκα και δεν φτάνουν ούτε για μελομακάρονα - αν δεν επιδειχθεί η χριστουγεννιάτικη κολεξιόν και τα διαμαντένια περιδέραια στα σαλέ,αν δεν φωτογραφηθεί για τα λοβοτομημένα μεσημεριανάδικα αστακός σε πορσελάνη Βοημίας τί να το κάνεις οχτώ ώρες μακιγιάζ στο χιλιοτραβηγμένο μέτωπο αριστοκρατίας;
-
Τουλάχιστο πετάει ελικόπτερο για Αράχωβα ή θα τριγυρνάνε με το τζιπάκι όλη την Άγια Νύχτα μαστουρωμένοι σνιφάροντες για μια μπουκιά γιομίδι γαλοπούλας;
-
Αν ήταν υπαρκτό πρόσωπο ο 'Αη Βασίλης κι επιχειρούσε να μοιράσει δώρα,θα προλάβαινε να δώσει το πρώτο πακέτο πριν γίνει ντου από συμμορίες για πλιάτσικο στο έλκηθρο και τον φουντάρουν γυμνό απ' την πρώτη καμινάδα;
-
Το MEGA πώς τόλμησε να σταματήσει την προβολή της εθνικής μας απελπισίας,το σήριαλ "Νησί" μες τις γιορτές;
Θα ήταν ένα απάγγιο λιμάνι γαλήνης...βάλτε λίγη λέπρα στο τραπέζι μην και σωθεί κανένας κουραμπιές...
-
Μπορώ ως χάρη για τη νέα χρονιά να ζητήσω ένα ρεβεγιόν με τον Γιώργο Παπανδρέου να νιώσω πως τού προσφέρω σπιτική θαλπωρή,να μοιραστώ τη συγκίνησή μου για όσα κάνει για μας,να τού δώσω ένα ταπεράκι φαγάκι ελληνικό για το επόμενό του ταξιδάκι επίλυσης των εθνικών μας συμφορών...πώς ο παπούς τον κυνηγούσε να του χαρίσει έναν μισθό;...να έτσι κι εγώ να συνεισφέρω ένα τρατάρισμα,ξεκούραση στον πολεμιστή της ανάπτυξης και της ανασυγκρότησης τού έθνους..
-
Είναι τραγικό,τελειώνει και το Master Chef και πώς θα περάσουν οι νύχτες μας χωρίς το ψεύδισμα του Σκαρμούτσου;
Αν μας βγάζει στερητικό σύνδρομο μέχρι κι η απουσία της Μανωλίδου μήπως να το κοιτάξω με γιατρό το θέμα;
-
'Εγινε η ορκομωσία Μπουτάρη ή τον έκαψε κεραυνός τού Διός 'Ανθιμου;
Ο βο(υ)λευτάκος Γκιουλέκας αναγνώρισε το αποτέλεσμα ή χριστουγεννιάτικα θα ψάχνει χαμένες ψήφους στα παγκάρια των εκκλησιών της συμπρωτεύουσσας;
-
Μήπως οι πολίτες τού Δήμου Αθηναίων πρέπει να οργανωθούμε κι όλες τις μέρες των γιορτών να πηγαίνουμε τις σακούλες των σκουπιδιών μας στην πόρτα που κατοικεί ο αλησμόνητος δήμαρχος Κακλαμάνης;
-
Delivery ψητό γουρουνόπουλο κάνουν στη Ραφήνα;...γιατί ο Κώστας της Σιωπής,κατάκοπος απ' τις διακοπές του στο Λονδίνο,βαριέται να βάλει κατσαρόλα;
-
Κατά τη διάρκεια των αστικών εορτών της πλουτοκρατίας η συντρόφισσα Κανέλη θα σταματήσει να σκάβει το λάκο των αντεπαναστατών για να ψάλλει α λα μπρατσέτα με την Εκκλησία Της Μπουρζουαζίας τις καταγγελίες τους για Μέρες Κατοχής του χριστεπώνυμου πλήθους;
-
Δεν ντράπηκαν τέτοιες μέρες ν' απολύουν δημοσιογράφο στο ραδιομέγαρο της ΔΟΛιας Μηντιογκετοαυτοκρατορίας γιατί τόλμησε να βάλει ένα τραγουδάκι εκτός λίστας που παρωδούσε το κλίμα της γιορτής;
Λίγα ψίχουλα αγάπης δεν περίσσεψαν απ' τους ξιπασμένους ψυχαρ-αγύρτες τής..Ρέστης τους καρδιάς;
Σταματήστε ν' ακούτε Βήμα99.5 μέχρι οι δηθεναριστεροί διευθυντάδες βγουν απ' το κοτέτσι!
(cityzen, πάντα καλά!)
-
...Παράξενοι καιροί,δύσκολες γιορτές,ζαλισμένοι κρασοκατανυκτικοί μπουκωμένοι οράματα,φοβισμένα χρόνια,επιτέλους υποψιασμένοι,μετρώντας τις τελευταίες μέρες του πιο σκληρού χρόνου που θα θυμόμαστε...ώς τον χειρότερο επόμενο..
Παρατηρούμε με τον κυνισμό τής απόγνωσης τους αλαζόνες όλων των συστημάτων εξουσίας να προσπαθούν να μας πείσουν πως δήθεν συμπαραστέκονται στα βάσανά μας.
..δραματοποιημένα εγκρατή Χριστούγεννα.
..κάθε μπουκιά φουα γκρά και μια τύψη
...κάθε γουλιά γαλλική σαμπάνια κι ένα δάκρυ αγωνίας-
...μαζί τα φάγανε και συνεχίζουν τη μάσα μαζί
...και φέτος δεν θα περισσέψει ούτε ψίχουλο για την πλέμπα.
Δεν εορτάζουμε.
Δεν δεχόμεθα επισκέψεις νταβατζήδων.
Φέτος δεν θα ...venceremos με τίποτα.
Κλειστόν λόγω μελαγχολίας αναμονής μέλλοντος.
-
Χριστούγεννα των εράνων υπέρ πτωχών κι ανημπόρων - στους βο(υ)λευτές έλαχε ο κλήρος της αναπαράστασης των παραμυθιών που μεγάλωσαν γενιές και γενιές,φέτος η Ντόρα θα παίξει ως "κοριτσάκι με τα σπίρτα",άπορη κοκαλωμένη κορασίδα τουρτουρίζει έξω απ' του Καίσαρη,ν' αποδείξει πως νοιάζεται και συνπάσχει μαζί μας.
-
Τυχερά τα μικρά παιδιά,ήρθε ο καιρός για το ετήσιο σκληρό αποταμιευτικό νόμισμα,τα κάλαντα.
-
Εμείς,έτοιμοι για εισπράξεις,τρία εκατομύρια ευρώ ελπίδες με οχτώ ευρώ - αγόρασα πρωτοχρονιάτικο κρατικό λαχείο.
-
'Ο,τι περίσσεψε στις ένδοξες εποχές χρηματιστηρίου θα κοκκινήσει την πράσινη τσόχα με το αίμα διαθέσιμου εισοδήματος σε μπακαρά κι 21.
-
Η χάι-σοσάιτι του έθνους κλείνει βαλίτσες κι αγωνιά να βελτιωθεί ο καιρός στην Ευρώπη ν' ανοίξουν τα αεροδρόμια για τα χιονοδρομικά των 'Αλπεων - αλλιώς με βαριά καρδιά κι ελαφριά ρούχα,μαγιό και παρεό θ' αναγκαστούν να ευχηθούν για την καλή χρονιά ντάλα καλοκαίρι στις παραλίες των Μαλδίβων.
-
Αχ αυτά τα άγχη των πλουσίων,ινκόγνιτο χλιδιάρηδες λόγω κρίσης,μην προκαλέσουν το λαουτζίκο που μετρά φραγκοδίφραγκα και δεν φτάνουν ούτε για μελομακάρονα - αν δεν επιδειχθεί η χριστουγεννιάτικη κολεξιόν και τα διαμαντένια περιδέραια στα σαλέ,αν δεν φωτογραφηθεί για τα λοβοτομημένα μεσημεριανάδικα αστακός σε πορσελάνη Βοημίας τί να το κάνεις οχτώ ώρες μακιγιάζ στο χιλιοτραβηγμένο μέτωπο αριστοκρατίας;
-
Τουλάχιστο πετάει ελικόπτερο για Αράχωβα ή θα τριγυρνάνε με το τζιπάκι όλη την Άγια Νύχτα μαστουρωμένοι σνιφάροντες για μια μπουκιά γιομίδι γαλοπούλας;
-
Αν ήταν υπαρκτό πρόσωπο ο 'Αη Βασίλης κι επιχειρούσε να μοιράσει δώρα,θα προλάβαινε να δώσει το πρώτο πακέτο πριν γίνει ντου από συμμορίες για πλιάτσικο στο έλκηθρο και τον φουντάρουν γυμνό απ' την πρώτη καμινάδα;
-
Το MEGA πώς τόλμησε να σταματήσει την προβολή της εθνικής μας απελπισίας,το σήριαλ "Νησί" μες τις γιορτές;
Θα ήταν ένα απάγγιο λιμάνι γαλήνης...βάλτε λίγη λέπρα στο τραπέζι μην και σωθεί κανένας κουραμπιές...
-
Μπορώ ως χάρη για τη νέα χρονιά να ζητήσω ένα ρεβεγιόν με τον Γιώργο Παπανδρέου να νιώσω πως τού προσφέρω σπιτική θαλπωρή,να μοιραστώ τη συγκίνησή μου για όσα κάνει για μας,να τού δώσω ένα ταπεράκι φαγάκι ελληνικό για το επόμενό του ταξιδάκι επίλυσης των εθνικών μας συμφορών...πώς ο παπούς τον κυνηγούσε να του χαρίσει έναν μισθό;...να έτσι κι εγώ να συνεισφέρω ένα τρατάρισμα,ξεκούραση στον πολεμιστή της ανάπτυξης και της ανασυγκρότησης τού έθνους..
-
Είναι τραγικό,τελειώνει και το Master Chef και πώς θα περάσουν οι νύχτες μας χωρίς το ψεύδισμα του Σκαρμούτσου;
Αν μας βγάζει στερητικό σύνδρομο μέχρι κι η απουσία της Μανωλίδου μήπως να το κοιτάξω με γιατρό το θέμα;
-
'Εγινε η ορκομωσία Μπουτάρη ή τον έκαψε κεραυνός τού Διός 'Ανθιμου;
Ο βο(υ)λευτάκος Γκιουλέκας αναγνώρισε το αποτέλεσμα ή χριστουγεννιάτικα θα ψάχνει χαμένες ψήφους στα παγκάρια των εκκλησιών της συμπρωτεύουσσας;
-
Μήπως οι πολίτες τού Δήμου Αθηναίων πρέπει να οργανωθούμε κι όλες τις μέρες των γιορτών να πηγαίνουμε τις σακούλες των σκουπιδιών μας στην πόρτα που κατοικεί ο αλησμόνητος δήμαρχος Κακλαμάνης;
-
Delivery ψητό γουρουνόπουλο κάνουν στη Ραφήνα;...γιατί ο Κώστας της Σιωπής,κατάκοπος απ' τις διακοπές του στο Λονδίνο,βαριέται να βάλει κατσαρόλα;
-
Κατά τη διάρκεια των αστικών εορτών της πλουτοκρατίας η συντρόφισσα Κανέλη θα σταματήσει να σκάβει το λάκο των αντεπαναστατών για να ψάλλει α λα μπρατσέτα με την Εκκλησία Της Μπουρζουαζίας τις καταγγελίες τους για Μέρες Κατοχής του χριστεπώνυμου πλήθους;
-
Δεν ντράπηκαν τέτοιες μέρες ν' απολύουν δημοσιογράφο στο ραδιομέγαρο της ΔΟΛιας Μηντιογκετοαυτοκρατορίας γιατί τόλμησε να βάλει ένα τραγουδάκι εκτός λίστας που παρωδούσε το κλίμα της γιορτής;
Λίγα ψίχουλα αγάπης δεν περίσσεψαν απ' τους ξιπασμένους ψυχαρ-αγύρτες τής..Ρέστης τους καρδιάς;
Σταματήστε ν' ακούτε Βήμα99.5 μέχρι οι δηθεναριστεροί διευθυντάδες βγουν απ' το κοτέτσι!
(cityzen, πάντα καλά!)
-
...Παράξενοι καιροί,δύσκολες γιορτές,ζαλισμένοι κρασοκατανυκτικοί μπουκωμένοι οράματα,φοβισμένα χρόνια,επιτέλους υποψιασμένοι,μετρώντας τις τελευταίες μέρες του πιο σκληρού χρόνου που θα θυμόμαστε...ώς τον χειρότερο επόμενο..
Παρατηρούμε με τον κυνισμό τής απόγνωσης τους αλαζόνες όλων των συστημάτων εξουσίας να προσπαθούν να μας πείσουν πως δήθεν συμπαραστέκονται στα βάσανά μας.
..δραματοποιημένα εγκρατή Χριστούγεννα.
..κάθε μπουκιά φουα γκρά και μια τύψη
...κάθε γουλιά γαλλική σαμπάνια κι ένα δάκρυ αγωνίας-
...μαζί τα φάγανε και συνεχίζουν τη μάσα μαζί
...και φέτος δεν θα περισσέψει ούτε ψίχουλο για την πλέμπα.
Δεν εορτάζουμε.
Δεν δεχόμεθα επισκέψεις νταβατζήδων.
Φέτος δεν θα ...venceremos με τίποτα.
Κλειστόν λόγω μελαγχολίας αναμονής μέλλοντος.
Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010
Η ΑΣΗΜΑΝΤΗ ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΙΟΡΤΗ ΝΑ ΖΗΣΕΙ
Δεν είναι ζαχαρωτό τα Χριστούγεννα - δεν είμαι και παιδί πια.
Δεν ακούω "χο!χο!χο!" και δεν βλέπω ταράνδους να σέρνουν το έλκηθρο του 'Αη Βασίλη - τον περιμένουν τ' ανηψάκια μου...σιγά μην ξαναζήσουμε ένα θαύμα που εκπληρώνει επιθυμίες.
Η πραότητα,τα τραγούδια,τα χαμόγελα κι οι αγκαλιές τείνουν να γίνουν μόνο αναμνήσεις -
θέλω να έρχονται γιορτές και να είμαστε χαρούμενοι άνθρωποι σε όμορφη πόλη...
...κι αν φέτος δεν μπορώ να νιώθω χαρά (αφού πολλά κακά μαντάτα μαζικά χτύπησαν την οικογένειά μου) ...
...γιατί έπεσε κατάρα να έρχονται Χριστούγεννα κ α ι σε πόλη κ α κ ά σ χ η μ η ;
Γιατί η Αθήνα φέτος είναι η πιο σκοτεινή και βρώμικη κουκίδα του σύμπαντος -κι όλων των ανεξερεύνητων γαλαξιών φαντάζομαι;..!
Πού κρύβεται αυτός ο νάνος,ο δήθεν αγαπητικός της,που τη λάτρευε και θα τη δόξαζε με πάθος...
πού βαριέται ο μπαρμπα-Νικήτας ο ξεφτιλοΔήμαρχος που,αφού η κουτάλα της εξουσίας άλλαξε μάγειρα,κάκιωσε κι εξαφανίστηκε σαν ξιπασμένο ξωτικό που τού σφράγισαν το τζάκι;
Μας αφήνει αναμνηστικό βουνά σκουπίδια,ψευτοαφημένα κι αφρόντιστα μισοκαμένα λαμπιόνια-ντεκόρ τρισάθλιο στους τόνους αποσυντιθεμένων απορριμάτων...μέχρι και στην κεντρική πλατεία τής πόλης άργησε ν' ανάψει πανηγύρι κι ούτε καν ένα έλατο...αλλά...κυπαρίσι φώτισε σήμερα,τελευταία στιγμή...
πλατεία Συντάγματος φτυσμένη κι αδειανή,τουριστικά άκλαυτη κι άπατη
-εκδικούμενος προφανώς την επιθυμία των αναρχομπαχαλάκηδων να τον αποχαιρετήσουν κι αυτοί με μιαν ακόμη ανάφλεξη κιτσοδέντρου,τού ΑλαζονικΕγώ Του...
Αθλιότητα όπου γυρίσεις και κοιτάξεις,δυσωδία,κακοπεταμένα παλαιοστολίδια,Αθήνα νύχτα ολόμαυρη ράχη,μια ασθενής σε κώμα-
κι υπαίτιοι,εδώ που τα λέμε κι όλοι εμείς.
..όλοι μας τη νιώθουμε "ξένο" σώμα,δεν την αγαπήσαμε ποτέ,είναι απλώς μια δανεική σκηνή για το έργο μας...συγκρούσεις,διαδηλώσεις,κάψτε τα όλα,γκρεμίστε τα,στάχτες κι αποκα'ί'δια-
κι άλλωστε δεν είμαστε απ' εδώ,επισκέπτες όλοι για την καλύτερη δουλειά κι αξιοπρεπέστερη ζωή ήρθαμε...τώρα πια δεν έχουμε δουλειά και ψάχνουμε στάλες αξιοπρέπειας...-
κι η καρδιά μας πάντα χτυπάει σε γεννέθλιες πόλεις και χωριά.
'Αρα,κι αφού οριστκά δεν αγαπάμε τον τόπο που ζούμε...
τί στο διάολο σκάμε που αυτά τα Χριστούγεννα η διαμαντόπετρα,της γης το δαχτυλίδι είναι τόσο μίζερη,τρισάθλια,άχρωμη,χωρίς γεύσεις και μυρωδιές κι αισθήσεις γιορτής-
μια Πρωτεύουσσα κατεστραμένη,σκέτη συμφορά...ξημερώνει 20 Δεκέμβρη κι είμαστε όλοι τσιτωμένοι,νευρικοί,θυμωμένοι,αρπαγμένοι,ζορισμένοι...
...και θα τρελλαθούμε στην πρωτοπορία τού Αγώνα...
στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς εξαγγέλονται για πρώτη φορά παγκοσμίως απεργίες μέχρι κι αυτήν ακόμα την παραμονή 24/12 !!-
ανελέητη τιμωρός κρατικίστικη αντίληψη.
..για ανήμπορους,ηλικιωμένους,φτωχούς,μετανάστες...όλους όσους δεν μπορούν να μετακινούνται με ταξί ή να κατέχουν Ι.Χ...εις υγείαν τής αγενούς καφρίλας δημοσιοχρυσοτεμπέληδων - fucking christmas ελεεινάνθρωποι!
Αχ...τί ωραία τα γράφω,μια ωραία ατμόσφαιρα κειμένου μελιστάλαχτης γιορτινής κατάνυξης...να βρίζω,να φωνάζω,να το πω,πως είμαι αμαρτωλός...που δεν νιώθω τίποτ'άλλο από ταπείνωση-
πώς να γιορτάσω...ποιοι θα γιόρταζαν...
...οι ταπεινοί,οι εγκρατείς,οι ευγενείς,οι γαλήνιοι,οι γεμάτοι άδολο φως κι ιερότητα σιωπής κι ευγνωμοσύνης για την ποιότητα ζωής που τους προσφέρει αφειδώς ένας τόπος πολιτισμένος...
-όχι,κανείς δεν μένει πια σε αυτήν την Σκατούπολη που διώχνει τις γιορτές λες κι είναι σημάδι λέπρας στο κορμί της.
Και ξεφυλλίζεις περιοδικά κι εφημερίδες και ξεχυλίζουν κορο'ι'δευτικά διαφημιστικά για προσφερόμενα ρεβεγιόν και γκλαμουριές σε πριβέ κλαμπ και πολυτέλεια γαστριμαργίας κι ορχήστρες με κεριά πριν τα σκυλοξεφαντώματα και τις κοκαπαρτούζες...
...κέφι! κέφι! κέφι!
...μια παρωδία,ένα ψέμα,μια φούσκα με χρυσόσκονη που σκάει με κακία και μοχθηρία απ' τους τελειωμένους άκαρδους λεηλατητές τής Αθήνας-τού πιο φριχτού προορισμού για Γιορτές το 2010...
-ντρέπεται κανείς;
-θα βάλει ήχο,να ξαναδώσει ζωή;
Μακριά! - να φύγουμε όλοι μακριά-
κι ο τελευταίος κάτοικος πρωτευούσης,λίγο πριν ρίξει κι αυτός τη μαύρη πέτρα πίσω του,ας πατήσει το κουμπί,ν' ακουστούν οι σειρήνες-
κατάσταση πολιορκίας-
δεχόμεθα επίθεση-
ακόμα και στις 20 Δεκέμβρη...π ό λ ε μ ο ς !
Δεν ακούω "χο!χο!χο!" και δεν βλέπω ταράνδους να σέρνουν το έλκηθρο του 'Αη Βασίλη - τον περιμένουν τ' ανηψάκια μου...σιγά μην ξαναζήσουμε ένα θαύμα που εκπληρώνει επιθυμίες.
Η πραότητα,τα τραγούδια,τα χαμόγελα κι οι αγκαλιές τείνουν να γίνουν μόνο αναμνήσεις -
θέλω να έρχονται γιορτές και να είμαστε χαρούμενοι άνθρωποι σε όμορφη πόλη...
...κι αν φέτος δεν μπορώ να νιώθω χαρά (αφού πολλά κακά μαντάτα μαζικά χτύπησαν την οικογένειά μου) ...
...γιατί έπεσε κατάρα να έρχονται Χριστούγεννα κ α ι σε πόλη κ α κ ά σ χ η μ η ;
Γιατί η Αθήνα φέτος είναι η πιο σκοτεινή και βρώμικη κουκίδα του σύμπαντος -κι όλων των ανεξερεύνητων γαλαξιών φαντάζομαι;..!
Πού κρύβεται αυτός ο νάνος,ο δήθεν αγαπητικός της,που τη λάτρευε και θα τη δόξαζε με πάθος...
πού βαριέται ο μπαρμπα-Νικήτας ο ξεφτιλοΔήμαρχος που,αφού η κουτάλα της εξουσίας άλλαξε μάγειρα,κάκιωσε κι εξαφανίστηκε σαν ξιπασμένο ξωτικό που τού σφράγισαν το τζάκι;
Μας αφήνει αναμνηστικό βουνά σκουπίδια,ψευτοαφημένα κι αφρόντιστα μισοκαμένα λαμπιόνια-ντεκόρ τρισάθλιο στους τόνους αποσυντιθεμένων απορριμάτων...μέχρι και στην κεντρική πλατεία τής πόλης άργησε ν' ανάψει πανηγύρι κι ούτε καν ένα έλατο...αλλά...κυπαρίσι φώτισε σήμερα,τελευταία στιγμή...
πλατεία Συντάγματος φτυσμένη κι αδειανή,τουριστικά άκλαυτη κι άπατη
-εκδικούμενος προφανώς την επιθυμία των αναρχομπαχαλάκηδων να τον αποχαιρετήσουν κι αυτοί με μιαν ακόμη ανάφλεξη κιτσοδέντρου,τού ΑλαζονικΕγώ Του...
Αθλιότητα όπου γυρίσεις και κοιτάξεις,δυσωδία,κακοπεταμένα παλαιοστολίδια,Αθήνα νύχτα ολόμαυρη ράχη,μια ασθενής σε κώμα-
κι υπαίτιοι,εδώ που τα λέμε κι όλοι εμείς.
..όλοι μας τη νιώθουμε "ξένο" σώμα,δεν την αγαπήσαμε ποτέ,είναι απλώς μια δανεική σκηνή για το έργο μας...συγκρούσεις,διαδηλώσεις,κάψτε τα όλα,γκρεμίστε τα,στάχτες κι αποκα'ί'δια-
κι άλλωστε δεν είμαστε απ' εδώ,επισκέπτες όλοι για την καλύτερη δουλειά κι αξιοπρεπέστερη ζωή ήρθαμε...τώρα πια δεν έχουμε δουλειά και ψάχνουμε στάλες αξιοπρέπειας...-
κι η καρδιά μας πάντα χτυπάει σε γεννέθλιες πόλεις και χωριά.
'Αρα,κι αφού οριστκά δεν αγαπάμε τον τόπο που ζούμε...
τί στο διάολο σκάμε που αυτά τα Χριστούγεννα η διαμαντόπετρα,της γης το δαχτυλίδι είναι τόσο μίζερη,τρισάθλια,άχρωμη,χωρίς γεύσεις και μυρωδιές κι αισθήσεις γιορτής-
μια Πρωτεύουσσα κατεστραμένη,σκέτη συμφορά...ξημερώνει 20 Δεκέμβρη κι είμαστε όλοι τσιτωμένοι,νευρικοί,θυμωμένοι,αρπαγμένοι,ζορισμένοι...
...και θα τρελλαθούμε στην πρωτοπορία τού Αγώνα...
στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς εξαγγέλονται για πρώτη φορά παγκοσμίως απεργίες μέχρι κι αυτήν ακόμα την παραμονή 24/12 !!-
ανελέητη τιμωρός κρατικίστικη αντίληψη.
..για ανήμπορους,ηλικιωμένους,φτωχούς,μετανάστες...όλους όσους δεν μπορούν να μετακινούνται με ταξί ή να κατέχουν Ι.Χ...εις υγείαν τής αγενούς καφρίλας δημοσιοχρυσοτεμπέληδων - fucking christmas ελεεινάνθρωποι!
Αχ...τί ωραία τα γράφω,μια ωραία ατμόσφαιρα κειμένου μελιστάλαχτης γιορτινής κατάνυξης...να βρίζω,να φωνάζω,να το πω,πως είμαι αμαρτωλός...που δεν νιώθω τίποτ'άλλο από ταπείνωση-
πώς να γιορτάσω...ποιοι θα γιόρταζαν...
...οι ταπεινοί,οι εγκρατείς,οι ευγενείς,οι γαλήνιοι,οι γεμάτοι άδολο φως κι ιερότητα σιωπής κι ευγνωμοσύνης για την ποιότητα ζωής που τους προσφέρει αφειδώς ένας τόπος πολιτισμένος...
-όχι,κανείς δεν μένει πια σε αυτήν την Σκατούπολη που διώχνει τις γιορτές λες κι είναι σημάδι λέπρας στο κορμί της.
Και ξεφυλλίζεις περιοδικά κι εφημερίδες και ξεχυλίζουν κορο'ι'δευτικά διαφημιστικά για προσφερόμενα ρεβεγιόν και γκλαμουριές σε πριβέ κλαμπ και πολυτέλεια γαστριμαργίας κι ορχήστρες με κεριά πριν τα σκυλοξεφαντώματα και τις κοκαπαρτούζες...
...κέφι! κέφι! κέφι!
...μια παρωδία,ένα ψέμα,μια φούσκα με χρυσόσκονη που σκάει με κακία και μοχθηρία απ' τους τελειωμένους άκαρδους λεηλατητές τής Αθήνας-τού πιο φριχτού προορισμού για Γιορτές το 2010...
-ντρέπεται κανείς;
-θα βάλει ήχο,να ξαναδώσει ζωή;
Μακριά! - να φύγουμε όλοι μακριά-
κι ο τελευταίος κάτοικος πρωτευούσης,λίγο πριν ρίξει κι αυτός τη μαύρη πέτρα πίσω του,ας πατήσει το κουμπί,ν' ακουστούν οι σειρήνες-
κατάσταση πολιορκίας-
δεχόμεθα επίθεση-
ακόμα και στις 20 Δεκέμβρη...π ό λ ε μ ο ς !
Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010
ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΥΠΑΜΑΙ
Τρεις μέρες τώρα..
..."καταδικάζει ο πολιτικός κόσμος την επίθεση στον βουλευτή Χατζιδάκη"...
Σύσσωμοι. Ευθυτενείς. Δήθεν έκπληκτοι πεφτωσυννεφάκηδες. Και με κροκοδείλια δάκρυα.
Λυπάμαι που δεν λυπάμαι.
'Οταν αλληλωαθωόνονται και μας κορο'ι'δεύουν.
'Οταν τρώνε και πίνουν,διατηρώντας τα προνόμιά τους σαν να μην άλλαξε τίποτα.
Τότε πια μόνο ο φόβος έχει μείνει μια δίκαιη απάντηση τού κόσμου απέναντι στην τυφλότητα μιας εξουσίας που νταλάκιασε χρήμα,δόξα,τιμές,ασυλία,ασυδοσία...
και τώρα φτύνει στη ζωή μας και θέλει πίσω τα γραμμάτια που επένδυσε το μέλλον μας.
Λυπάμαι που δεν λυπάμαι.
...'Η για την ακρίβεια,με στενοχώρησε η εικόνα του...ένας κακομοίρης,αιμόφυρτος,τρομαγμένος και μόνος στις διαθέσεις τού όχλου -
αλλά,με το χέρι στην καρδιά,δεν ξέρω αν ήμουν δίπλα του αν θα έκανα κάτι να τον βοηθήσω.
Η εύκολη εξήγηση είναι πως μιλάμε γι αυτόν που χάρισε την Ολυμπιακή στον επιχειρηματία Βγενόπουλο και τα χρέη της σε μας και τα παιδιά μας.
Κι ακόμα πιο εύκολη αντίδραση να δηλώνουμε την αντίθεσή μας σε κάθε μορφή βίας ή στο λυντσάρισμα όποιου βρίσκεται τη λάθος ώρα στο λάθος δρόμο.
Πάντως,το πιο σημαντικό θαρρώ είναι που η γενικευμένη διάθεση φτάνει να ανέχεται,να αντέχει,ώς και να διασκεδάζει χαιρέκακα στη θέα "μπουκέτων" αγάπης και τρυφερότητας.
Και τότε δεν είναι απαραίτητα αποκλειστικό μας θέμα η προβληματική ηθική.
Οι έχοντες ισχύ,εξουσία και νόμους,είναι ώρα να δουν κατάφατσα και να κατανοήσουν πως έχουν 100% δική τους την ευθύνη που η κοινωνία ξεπερνάει τα όρια ειρηνικής συνύπαρξης και χάνεται στη ζούγκλα.
Δικό τους το φορτίο μας με τα υλικά τής καταστροφής.
Αυτοί ανάλγητοι,άδικοι,βίαιοι στην κοινωνική ισοπέδωση,ντροπιαστικά προκλητικής συμπεριφοράς κι αλαζονίας,αχόρταγοι και διεφθαρμένοι - ω! τί έκπληξη;-
...οι βουλευτές,οι δικαστές,οι μεγιστάνες,επιχειρηματίες των έργων,τού τύπου,βιομήχανοι...
η κάστα Αρχόντων σ' αυτόν τον τόπο είναι τόσο μοχθηρά απέναντι στους ανίσχυρους πολίτες,που η συντριπτική αίσθηση όλων μας,είναι να νιώθουμε σαν τα μυρμήγκια που πάνω τους πατούν κι αφοδεύουν ελέφαντες.
Γι αυτό...
...λυπάμαι που δεν λυπάμαι για το ξύλο στον,ασήμαντο,ανίκανο κι άχρηστο πρώην αστερία στον Γαλάζιο Γαλαξία των Φαταούληδων.
'Εσπειραν ό,τι θερίζουν.
Δυστυχώς το μίσος θα κερδίσει.
Τα επόμενα χρόνια η απόγνωση θα γίνεται εκτόνωση με χειροδικία,τυφλές επιθέσεις κι αίμα...ένα μαύρο τοπίο - ξέρουμε,νιώθουμε,πως τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμα.
Βέβαια οι δυνατοί,οι πλούσιοι,οι εξουσιαστές..
.απλώς θ' αλλάξουν συνήθειες,θα θωρακίζονται σε ασφαλείς χώρους και φρουρούμενες διαδρομές μακριά απ' τα θερμά σοκάκια,με τη δύναμη της χλιδής τους αδιάφοροι των εξεγέρσεων -
κι ακόμα κι αν δουν πως τα πράγματα ζορίζουν ...
θα μπουν στο λίαρ τζετ και θα την κοπανήσουν σ' εξωτικούς παραδείσους με τα κλεμένα,ζώντας χαλαρωμένοι αυτοί και δέκα γενιές συγγενών τους.
Και θα μας αφήσουν πίσω,ελεύθερους κι ωραίους,να τρώμε τις σάρκες μας,να διαδηλώνουμε μπαίνοντας επιτέλους και σίγουροι στη Νέα Τρούμπα,τη Βουλή,έτοιμοι αλαλάζοντας "να καεί! να καεί!"...
...αλλά κανείς δεν θα είναι πια εκεί μέσα-
ούτε εμείς πια θ' αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας-
αφού χάσαμε και την τελευταία στάλα ανθρωπιάς,τίποτα δεν θα μας δίνει χαρά,ούτε οι φωτιές,ούτε οι γροθιές,ούτε οι κραυγές-
όλα μάταια και χαμένα.
Πόσο λυπάμαι που δεν λυπάμαι.
..."καταδικάζει ο πολιτικός κόσμος την επίθεση στον βουλευτή Χατζιδάκη"...
Σύσσωμοι. Ευθυτενείς. Δήθεν έκπληκτοι πεφτωσυννεφάκηδες. Και με κροκοδείλια δάκρυα.
Λυπάμαι που δεν λυπάμαι.
'Οταν αλληλωαθωόνονται και μας κορο'ι'δεύουν.
'Οταν τρώνε και πίνουν,διατηρώντας τα προνόμιά τους σαν να μην άλλαξε τίποτα.
Τότε πια μόνο ο φόβος έχει μείνει μια δίκαιη απάντηση τού κόσμου απέναντι στην τυφλότητα μιας εξουσίας που νταλάκιασε χρήμα,δόξα,τιμές,ασυλία,ασυδοσία...
και τώρα φτύνει στη ζωή μας και θέλει πίσω τα γραμμάτια που επένδυσε το μέλλον μας.
Λυπάμαι που δεν λυπάμαι.
...'Η για την ακρίβεια,με στενοχώρησε η εικόνα του...ένας κακομοίρης,αιμόφυρτος,τρομαγμένος και μόνος στις διαθέσεις τού όχλου -
αλλά,με το χέρι στην καρδιά,δεν ξέρω αν ήμουν δίπλα του αν θα έκανα κάτι να τον βοηθήσω.
Η εύκολη εξήγηση είναι πως μιλάμε γι αυτόν που χάρισε την Ολυμπιακή στον επιχειρηματία Βγενόπουλο και τα χρέη της σε μας και τα παιδιά μας.
Κι ακόμα πιο εύκολη αντίδραση να δηλώνουμε την αντίθεσή μας σε κάθε μορφή βίας ή στο λυντσάρισμα όποιου βρίσκεται τη λάθος ώρα στο λάθος δρόμο.
Πάντως,το πιο σημαντικό θαρρώ είναι που η γενικευμένη διάθεση φτάνει να ανέχεται,να αντέχει,ώς και να διασκεδάζει χαιρέκακα στη θέα "μπουκέτων" αγάπης και τρυφερότητας.
Και τότε δεν είναι απαραίτητα αποκλειστικό μας θέμα η προβληματική ηθική.
Οι έχοντες ισχύ,εξουσία και νόμους,είναι ώρα να δουν κατάφατσα και να κατανοήσουν πως έχουν 100% δική τους την ευθύνη που η κοινωνία ξεπερνάει τα όρια ειρηνικής συνύπαρξης και χάνεται στη ζούγκλα.
Δικό τους το φορτίο μας με τα υλικά τής καταστροφής.
Αυτοί ανάλγητοι,άδικοι,βίαιοι στην κοινωνική ισοπέδωση,ντροπιαστικά προκλητικής συμπεριφοράς κι αλαζονίας,αχόρταγοι και διεφθαρμένοι - ω! τί έκπληξη;-
...οι βουλευτές,οι δικαστές,οι μεγιστάνες,επιχειρηματίες των έργων,τού τύπου,βιομήχανοι...
η κάστα Αρχόντων σ' αυτόν τον τόπο είναι τόσο μοχθηρά απέναντι στους ανίσχυρους πολίτες,που η συντριπτική αίσθηση όλων μας,είναι να νιώθουμε σαν τα μυρμήγκια που πάνω τους πατούν κι αφοδεύουν ελέφαντες.
Γι αυτό...
...λυπάμαι που δεν λυπάμαι για το ξύλο στον,ασήμαντο,ανίκανο κι άχρηστο πρώην αστερία στον Γαλάζιο Γαλαξία των Φαταούληδων.
'Εσπειραν ό,τι θερίζουν.
Δυστυχώς το μίσος θα κερδίσει.
Τα επόμενα χρόνια η απόγνωση θα γίνεται εκτόνωση με χειροδικία,τυφλές επιθέσεις κι αίμα...ένα μαύρο τοπίο - ξέρουμε,νιώθουμε,πως τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμα.
Βέβαια οι δυνατοί,οι πλούσιοι,οι εξουσιαστές..
.απλώς θ' αλλάξουν συνήθειες,θα θωρακίζονται σε ασφαλείς χώρους και φρουρούμενες διαδρομές μακριά απ' τα θερμά σοκάκια,με τη δύναμη της χλιδής τους αδιάφοροι των εξεγέρσεων -
κι ακόμα κι αν δουν πως τα πράγματα ζορίζουν ...
θα μπουν στο λίαρ τζετ και θα την κοπανήσουν σ' εξωτικούς παραδείσους με τα κλεμένα,ζώντας χαλαρωμένοι αυτοί και δέκα γενιές συγγενών τους.
Και θα μας αφήσουν πίσω,ελεύθερους κι ωραίους,να τρώμε τις σάρκες μας,να διαδηλώνουμε μπαίνοντας επιτέλους και σίγουροι στη Νέα Τρούμπα,τη Βουλή,έτοιμοι αλαλάζοντας "να καεί! να καεί!"...
...αλλά κανείς δεν θα είναι πια εκεί μέσα-
ούτε εμείς πια θ' αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας-
αφού χάσαμε και την τελευταία στάλα ανθρωπιάς,τίποτα δεν θα μας δίνει χαρά,ούτε οι φωτιές,ούτε οι γροθιές,ούτε οι κραυγές-
όλα μάταια και χαμένα.
Πόσο λυπάμαι που δεν λυπάμαι.
Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010
ΑΠΕΡΓΙΑ - ΑΦΑΣΙΑ - ΑΦΩΝΙΑ
Γενική απεργία σήμερα...
Α...ναι;..
...εμπορο'υ'πάλληλοι,εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ,πωλητές,ερευνητές τηλεφωνικών κέντρων,ηλεκτρολόγοι,υδραυλικοί,τεχνικοί,εργάτες οικοδομών,τροχονόμοι,αστυνόμοι,ανθοπώλες,κομμώτριες,κουρείς,κούριερ,σερβιτόροι,μάγειροι,μπαρμαν,μπαργούμαν,ταξιθέτριες,κόπτες εισιτηρίων στα σινεμά,οδηγοί σχολικών,οδηγοί τουριστικών λεωφορείων,γραμματείς,αρτοποιοί,ζαχαροπλάστες,πλακάδες,πατωματζήδες,βαφείς,εργάτες συνεργείων καθαρισμού,τεχνικοί συνεργείων αυτοκινήτων,ταπετσέρηδες,τεντάδες,υπάλληλοι φωτοτυπικών κέντρων,ελεγκτές εργατοτεχνικών,ασφαλιστές,πυροσβέστες,νοσοκόμοι,διανομείς διαφημιστικών,παρκαδόροι,γραφίστες,αρχιτέκτονες,φωτογράφοι,πολεοδόμοι,μακιγιέρ,στυλίστες,ηχολήπτες δισκογραφίας,προμηθευτές τροφίμων,κτηνοτρόφοι,γεωργοί,ψαράδες,χειριστές ανυψωτικών,νταλικέρηδες,φορτοεκφορτωτές,φαντάροι,νοικοκυρές,παπούδες,γιαγιάδες,περιπτεριούχοι,χειριστές Η/Υ,κουλουρτζήδες με πάγκους,βενζινοπώλες...
να συνεχίσω για το ποιοι δουλέψαμε και σήμερα.
..που "η χώρα παραλύει"..
...είμαστε βέβαιοι για την παράλυση;..
στο Σουφλί,την Ιεράπετρα,την Τήνο,την Αμοργό,την Άμφισα,την Πρέβεζα,το Γύθειο,την Ανάφη,τα Γρεβενά,το Ναύπλιο,τη Ναύπακτο,την Ορεστιάδα,τα Γιαννιτσά,τη Σαμοθράκη,το Καστελόριζο,την Ιθάκη...
...όλοι εκεί κι αλλού κι άλλοι δεν απεργούν,
ντεκόρ για μπαχαλάκηδες δεν γουστάρουν,να πνιγούν στα δακρυγόνα δεν θέλουν,δεν μπορούν,φοβούνται,δεν έχουν χρήματα να χάσουν μεροκάματα,δεν έχουν συνδικαλιστική εκπροσώπηση να τους καλύπτει,δεν διακινδυνεύουν τη θέση τους,δεν έχουν κακό εργοδότη και φχαριστιούνται στη δουλειά τους...
...τόσες διαφορετικές περιπτώσεις,τόσες διαφορετικές οπτικές-
όλοι δεν απεργούν,όλοι δεν ξέρουν τί θα γίνει αύριο στη ζωή τους,διαμαρτύρονται στις παρέες τους,φωνάζουν,καταριούνται,χαίρονται-
δεν είμαστε όλοι συνένοχοι,δεν τα φάγαμε όλοι μαζί,δεν κλέψαμε όλοι...
...αλλά και δεν είμαστε οι σιγουροφιγουρατζήδες επιχορηγούμενης αντίστασης,βολεμένοι εκπρόσωποι κρατικοδίαιτοι τής δημοσιουπαλληλικής αγανάκτησης,δεν γλείψαμε και δεν προσκυνήσαμε ξημεροβραδιάσματα σε βουλευτικά γραφεία,δεν ενταχθήκαμε κομματόσκυλοι σε σημαίες/θεότητες γραφειοκρατικής επένδυσης σταλινοπατήσαντες επί πτωμάτων,δεν γουστάρουμε αλαζονίες και μικρομεγαλισμούς απόλυτης αλήθειας κι υποχρεωτικού σεβασμού στη μνήμη ενδόξου παρελθόντος...
...δεν απεργούμε-
κι απ' το ξημέρωμα ώς το βράδυ μποτιλιαρισμένοι προσπαθούμε να πάμε και να γυρίσουμε απ' τη δουλειά,φτωχαδάκια σ' αφιλόξενη πόλη κι εχθρική για τους πολίτες της...ταλαιπωρία,εκνευρισμός,πανικός,άγχος...
-κάθε φορά συμμέτοχοι στο δράμα "πού πάμε"..με γενικότητες,αβεβαιότητες,σαχλαμάρες κι αναμασήματα/τσιτάτα ωραιοποίησης για τις πικρές αλήθειες...
...και γύρω βροχή.
..είχε κόσμο; πόσος ο κόσμος και πόσα τα απόντα εκατομύρια; κι απέχουν ενσυνείδητα ή βαριούνται; έχουν καβάντζες; καταθέσεις που θ' αντέξουν 3-4 χρόνια; στήριξη απ' την οικογένεια; μέσον; πλουσιοπάροχα αμοιβόμενη αργομισθία;...
...ποιοι είμαστε ως κοινωνία...ποιος θα μας ενώσει και πώς θα μας σώσει...
..περιδίνηση ερωτημάτων...κι όσες ερωτήσεις-τόσοι άνθρωποι με άλλες τόσες απαντήσεις.
Τί προσπαθώ να πω τόσες μέρες στο χάος της Αθήνας - που κανέναν εκτός αυτής δεν μοιάζει ν' αφορά αν σωθεί ή καταστραφεί;
Πως σιχαίνομαι τις κραυγές και τα κατοχυρωμένα "ζήτω!" ευκολιών,τα θέσφατα των αξιωμάτων που αναλοίωτα συνεχίζουν ανά τους αιώνες...
-αηδιάζω με τους ξερόλες όλους!
-στην κυβέρνηση,τα κόμματα,τα συνδικάτα,τους απεργούντες,τους απεργοσπάστες,τους κουκουλοφόρους,τους δημοσιογράφους,τους δημοσιοσχετίστες...
...ό λ ο υ ς !
Που ποντάρουν στην αγωνία και τη ζάλη μας.
Που μιλούν για μας -χωρίς να μας έχουν ποτέ ακούσει,που έχουν ξεχάσει πώς ζούμε κάθε μέρα μετρώντας ευρώ και δόσεις,που θέλουν να κατευθύνουν τη ζωή μας επί χάρτου
....όπως λειψά έμαθαν-με παντελή άγνοια στα δύσκολα,τόσο φανερά ερμηνεύοντας ρόλους καθοδηγητή σε παιχνίδι εξουσίας...κανείς να μη φύγει απ' τα κεκτημένα και την ισχύ της ταμπέλας του.
Καμένο το μυαλό,καμένο το πολιτικό σύστημα,τζάμπα καιν προβοκάτορες κι αλήτες...οι ενδοξολάγνοι τής μολότωφ ήρθαν δεύτεροι...η στάχτη ήταν κρυμένη εντός τους.
Βασιλιάδες γυμνοί - ιδέες; σκέψεις; προτάσεις; σχέδιο; προοπτική;
...ο κόσμος γύρω απ' την ανικανότητά τους καίγεται και δεν τρέχει σταγόνα νερό απ' το άνομβρο εγώ τους.
..τούς επιλέξαμε οδηγητές και σκόρπισαν στον πρώτο χειμώνα...
...μακάριοι κι ευτυχισμένοι εμφυλιοαγωνιστές τής νέας αντικατοχικής αντιμνημονιαντίστασης.
Αρχίστε την επανάσταση χωρίς εμένα.
Δεν με πείθει ούτε μια λέξη σας.
Α...ναι;..
...εμπορο'υ'πάλληλοι,εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ,πωλητές,ερευνητές τηλεφωνικών κέντρων,ηλεκτρολόγοι,υδραυλικοί,τεχνικοί,εργάτες οικοδομών,τροχονόμοι,αστυνόμοι,ανθοπώλες,κομμώτριες,κουρείς,κούριερ,σερβιτόροι,μάγειροι,μπαρμαν,μπαργούμαν,ταξιθέτριες,κόπτες εισιτηρίων στα σινεμά,οδηγοί σχολικών,οδηγοί τουριστικών λεωφορείων,γραμματείς,αρτοποιοί,ζαχαροπλάστες,πλακάδες,πατωματζήδες,βαφείς,εργάτες συνεργείων καθαρισμού,τεχνικοί συνεργείων αυτοκινήτων,ταπετσέρηδες,τεντάδες,υπάλληλοι φωτοτυπικών κέντρων,ελεγκτές εργατοτεχνικών,ασφαλιστές,πυροσβέστες,νοσοκόμοι,διανομείς διαφημιστικών,παρκαδόροι,γραφίστες,αρχιτέκτονες,φωτογράφοι,πολεοδόμοι,μακιγιέρ,στυλίστες,ηχολήπτες δισκογραφίας,προμηθευτές τροφίμων,κτηνοτρόφοι,γεωργοί,ψαράδες,χειριστές ανυψωτικών,νταλικέρηδες,φορτοεκφορτωτές,φαντάροι,νοικοκυρές,παπούδες,γιαγιάδες,περιπτεριούχοι,χειριστές Η/Υ,κουλουρτζήδες με πάγκους,βενζινοπώλες...
να συνεχίσω για το ποιοι δουλέψαμε και σήμερα.
..που "η χώρα παραλύει"..
...είμαστε βέβαιοι για την παράλυση;..
στο Σουφλί,την Ιεράπετρα,την Τήνο,την Αμοργό,την Άμφισα,την Πρέβεζα,το Γύθειο,την Ανάφη,τα Γρεβενά,το Ναύπλιο,τη Ναύπακτο,την Ορεστιάδα,τα Γιαννιτσά,τη Σαμοθράκη,το Καστελόριζο,την Ιθάκη...
...όλοι εκεί κι αλλού κι άλλοι δεν απεργούν,
ντεκόρ για μπαχαλάκηδες δεν γουστάρουν,να πνιγούν στα δακρυγόνα δεν θέλουν,δεν μπορούν,φοβούνται,δεν έχουν χρήματα να χάσουν μεροκάματα,δεν έχουν συνδικαλιστική εκπροσώπηση να τους καλύπτει,δεν διακινδυνεύουν τη θέση τους,δεν έχουν κακό εργοδότη και φχαριστιούνται στη δουλειά τους...
...τόσες διαφορετικές περιπτώσεις,τόσες διαφορετικές οπτικές-
όλοι δεν απεργούν,όλοι δεν ξέρουν τί θα γίνει αύριο στη ζωή τους,διαμαρτύρονται στις παρέες τους,φωνάζουν,καταριούνται,χαίρονται-
δεν είμαστε όλοι συνένοχοι,δεν τα φάγαμε όλοι μαζί,δεν κλέψαμε όλοι...
...αλλά και δεν είμαστε οι σιγουροφιγουρατζήδες επιχορηγούμενης αντίστασης,βολεμένοι εκπρόσωποι κρατικοδίαιτοι τής δημοσιουπαλληλικής αγανάκτησης,δεν γλείψαμε και δεν προσκυνήσαμε ξημεροβραδιάσματα σε βουλευτικά γραφεία,δεν ενταχθήκαμε κομματόσκυλοι σε σημαίες/θεότητες γραφειοκρατικής επένδυσης σταλινοπατήσαντες επί πτωμάτων,δεν γουστάρουμε αλαζονίες και μικρομεγαλισμούς απόλυτης αλήθειας κι υποχρεωτικού σεβασμού στη μνήμη ενδόξου παρελθόντος...
...δεν απεργούμε-
κι απ' το ξημέρωμα ώς το βράδυ μποτιλιαρισμένοι προσπαθούμε να πάμε και να γυρίσουμε απ' τη δουλειά,φτωχαδάκια σ' αφιλόξενη πόλη κι εχθρική για τους πολίτες της...ταλαιπωρία,εκνευρισμός,πανικός,άγχος...
-κάθε φορά συμμέτοχοι στο δράμα "πού πάμε"..με γενικότητες,αβεβαιότητες,σαχλαμάρες κι αναμασήματα/τσιτάτα ωραιοποίησης για τις πικρές αλήθειες...
...και γύρω βροχή.
..είχε κόσμο; πόσος ο κόσμος και πόσα τα απόντα εκατομύρια; κι απέχουν ενσυνείδητα ή βαριούνται; έχουν καβάντζες; καταθέσεις που θ' αντέξουν 3-4 χρόνια; στήριξη απ' την οικογένεια; μέσον; πλουσιοπάροχα αμοιβόμενη αργομισθία;...
...ποιοι είμαστε ως κοινωνία...ποιος θα μας ενώσει και πώς θα μας σώσει...
..περιδίνηση ερωτημάτων...κι όσες ερωτήσεις-τόσοι άνθρωποι με άλλες τόσες απαντήσεις.
Τί προσπαθώ να πω τόσες μέρες στο χάος της Αθήνας - που κανέναν εκτός αυτής δεν μοιάζει ν' αφορά αν σωθεί ή καταστραφεί;
Πως σιχαίνομαι τις κραυγές και τα κατοχυρωμένα "ζήτω!" ευκολιών,τα θέσφατα των αξιωμάτων που αναλοίωτα συνεχίζουν ανά τους αιώνες...
-αηδιάζω με τους ξερόλες όλους!
-στην κυβέρνηση,τα κόμματα,τα συνδικάτα,τους απεργούντες,τους απεργοσπάστες,τους κουκουλοφόρους,τους δημοσιογράφους,τους δημοσιοσχετίστες...
...ό λ ο υ ς !
Που ποντάρουν στην αγωνία και τη ζάλη μας.
Που μιλούν για μας -χωρίς να μας έχουν ποτέ ακούσει,που έχουν ξεχάσει πώς ζούμε κάθε μέρα μετρώντας ευρώ και δόσεις,που θέλουν να κατευθύνουν τη ζωή μας επί χάρτου
....όπως λειψά έμαθαν-με παντελή άγνοια στα δύσκολα,τόσο φανερά ερμηνεύοντας ρόλους καθοδηγητή σε παιχνίδι εξουσίας...κανείς να μη φύγει απ' τα κεκτημένα και την ισχύ της ταμπέλας του.
Καμένο το μυαλό,καμένο το πολιτικό σύστημα,τζάμπα καιν προβοκάτορες κι αλήτες...οι ενδοξολάγνοι τής μολότωφ ήρθαν δεύτεροι...η στάχτη ήταν κρυμένη εντός τους.
Βασιλιάδες γυμνοί - ιδέες; σκέψεις; προτάσεις; σχέδιο; προοπτική;
...ο κόσμος γύρω απ' την ανικανότητά τους καίγεται και δεν τρέχει σταγόνα νερό απ' το άνομβρο εγώ τους.
..τούς επιλέξαμε οδηγητές και σκόρπισαν στον πρώτο χειμώνα...
...μακάριοι κι ευτυχισμένοι εμφυλιοαγωνιστές τής νέας αντικατοχικής αντιμνημονιαντίστασης.
Αρχίστε την επανάσταση χωρίς εμένα.
Δεν με πείθει ούτε μια λέξη σας.
Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010
ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΑΓΧΟΣ
'Αλλη μια Δευτέρα,
εγκλωβισμένοι Σπιναλογκίτες και Σπιναλογκίτισσές μου,
όλοι μας λεπρυπάλληλοι στο Σοσιαληστρείο,
βέβαιοι πλέον πως το σήριαλ "Νησί" είναι μια κυβερνητική προπαγανδιστική σειρά,για να προετοιμάσει τους υπηκόους της για μια ζωή/αρρώστεια,σε μια κοινωνία απελπιστικής οπισθοδρόμησης,πίσω στα βασικά της επιβίωσης,χαμένοι στις δεκαετίες τού '30 και τού '40,όσα ετοιμάζονται,μια σκοτεινιά,μια θύελλα,ένας χιονιάς -
και μη χειρότερα!
'Η μάλλον τα χειρότερα ψηφίζονται με τη διαδικασία τού κατεπείγοντος
- άλλη μια χαντακωμένη προεκλογική υπόσχεση η αντιδημοκρατικότητά τους που δεν θα την ακολουθούσε το ...σοσιαλΠασόκ-
...δηλαδή "μπαμ και κάτω" κι όποιος επιζήσει θα ζει πρόσφυγας στον τόπο του,ισοπεδωμένος,όλοι φτωχοί και τίμιοι να χαζεύουν τα φευγάτα εις εξωχώριους παραδείσους δισεκατομύρια των μυημένων,εδώ πίσω στον ξερόβραχο,με τον ιδρώτα τής πλήρους αβεβαιότητας.
Τα Χριστούγεννα φέτος είναι μια χίμαιρα-
σαν κάποιος να μας κάνει πλάκα και μάς μεταμόρφωσε σε τάρανδους να σέρνουμε το έλκηθρο φορτωμένοι χρέη είκοσι γενεών,αλυσοδεμένοι,νηστικοί και πουντιασμένοι -
και δεν έχει δώρα,έχει αντροπές και απολύσεις κι εργασιακές θυσίες και χειροτέρευση όλων των συνθηκών της ζωής μας...
...ούτως ή άλλως ο μισθός μας ίσα που έφτανε να πληρώνουμε λογαριασμούς...
...ούτως ή άλλως αλληλοδανειζόμασταν...
και τώρα οριστικά καμιά διασφάλιση για κανέναν,η απειλή της απόλυσης/αληθινή ή ψεύτικη δικαιολογία/,τρόμος πάνω απ' τα κεφάλια όλων,δικαίων κι αδίκων,ερημιά διεκδικήσεων,απουσία στήριξης ή αλληλεγγύης...κι όσο πιο βαθειά στην απόγνωση και την παθητικότητα βουλιάζουμε ξέροντας πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση,πως δεν υπάρχουν καλύτεροι-σοβαρότεροι-φερεγγυότεροι...ποιους να επαναφέρεις και ποιους,τσαρλατάνους/βολεμένους/ανίκανους/ψεύτες,να δοκιμάσεις..τόσο πια δεν εμπιστευόμαστε ούτε τη σκιά μας-
αδιέξοδο αδέρφια-το πλήρες κενό.
Ανταλλάσουμε ιστορίες και περιπτώσεις,
ποιος εκδιώχθηκε χωρίς αποζημίωση,
ποιον έκοψαν κι απ' το τεράααααστιο μισθό των 1000 παίρνει πλέον 800,
ποιος δουλεύει απλήρωτος δοκιμαστικά και ποιες υπερωρίες χάνονται στην ανέλεγκτη αυθαιρεσία,
ποιο δάνειο είναι απλήρωτο κανά 3μηνο και δεν σηκώνεις κανένα άγνωστο τηλέφωνο που ψάχνει,
ποιανού αυτοκίνητο κατασχέθηκε...
...μπέρδεμα,στεναχώρια,πανικός...αίσθηση και πνιγμός, Α Γ Χ Ο Σ !
Πώς ξεφεύγεις;
Βλέπεις μεσημεριανάδικα κι αποφεύγεις ειδήσεις,ετοιμάζεις βαλίτσες να γυρίσεις στο χωριό απ' όπου ξεκίνησες πιτσιρίκι ναρθείς στην πόλη με τις μεγάλες ευκαιρίες,χώνεσαι σε τριπλή κουβέρτα γιατί ποιος πληρώνει κοινόχρηστα να ανάψουν τα καλοριφέρ και περιμένεις το κακό να σού χτυπήσει την πόρτα.
Και πώς διακρίνεις ποιος στ' αλήθεια καίγεται και ποιος απλώς συμπαρίσταται και στη γενική κατάθλιψη προφασίζεται πόνο ο φαγανοπατέρας χρόνιος κλεπταποδόχος; Κανείς σίγουρος για κανέναν και τίποτα,αγρίμια και ψοφίμια...αυτή είναι η μοίρα που μας έταξαν οι μεγάλοι παλαιοί;
Παραζαλισμένοι λοιπόν,
αναζητώντας ήρεμες φωνές κι υπογραφές σε κείμενα εφημερίδων και μη κίτρινα ενημερωτικά σάιτ πέρα απ' τις κραυγές και τις συνωμοσίες...
σε γλυκές ταινίες ανθρωπιάς κι ευαισθησίας στο σινεμαδάκι,
μια-δυο εξόδους το μήνα ως εφόδους της καρδιάς για όποια αδυναμία πάει βόλτα,ένα ποτό,μια λιχουδιά,κουβέντα με ποδαρόδρομο στους πεζοδρόμους...
...δεν ξέρουμε τίποτα σίγουρο πια,μπορεί και κάποια στιγμή αυτό να το συνηθίσουμε και να χαιρόμαστε ό,τι ζούμε,να είναι μια καλημέρα αρκετή,να ξαναζωγραφίσουμε χαμόγελο για επικοινωνία...
...τόσα ερωτήματα κι έξω βροχή,χειμωνιάζει και θά'χει διάρκεια αιώνες...άγνωστο και πώς θα ξεμπερδευτεί το κουβάρι με τα προβλήματά μας-
ξανάρχεται η ρήση "ένα ξέρω πως τίποτα δεν ξέρω"...όχι για την επιθυμία της γνώσης που κυνηγάς να κατακτήσεις,αλλά εγκαταστημένη πια στη ζωή μας η επίγνωση για συνεχή ανασφάλεια.
Μακάρι να κρατηθούμε γεροί...
αφοσιωμένες μικρές εστίες φίλων/συγγενών/συνεργατών...ως αλεξικέραυνο να σωθούμε απ' τη μανιασμένη καταιγίδα...
αλλά ούτε τα ευχολόγια πληρώνουν φως-νερό-τηλέφωνο...
...ούτε μ' αισθήματα αγοράζεις ψωμί και γάλα απ' το σούπερμάρκετ...
...ξαναφτάνουμε λες και σε λαβύρινθο πίσω στην αφετηρία..
-κι έχει σιωπή,όταν δεν έχεις κάτι καινούργιο να πεις,σιωπή κι αναμονή-
μη ρωτάτε ποιον περιμένουμε,ποιος θα μας εμπνεύσει τη νέα ευημερία,πώς ...
Ξανά πίσω στα βασικά - ανάχωμα ζεστασιάς...
...ας μείνουμε αγκαλιά κι απόψε.
Δεν έχω τίποτ' άλλο απ' την αγάπη στα μάτια σου...
αντέχουμε ακόμη;
εγκλωβισμένοι Σπιναλογκίτες και Σπιναλογκίτισσές μου,
όλοι μας λεπρυπάλληλοι στο Σοσιαληστρείο,
βέβαιοι πλέον πως το σήριαλ "Νησί" είναι μια κυβερνητική προπαγανδιστική σειρά,για να προετοιμάσει τους υπηκόους της για μια ζωή/αρρώστεια,σε μια κοινωνία απελπιστικής οπισθοδρόμησης,πίσω στα βασικά της επιβίωσης,χαμένοι στις δεκαετίες τού '30 και τού '40,όσα ετοιμάζονται,μια σκοτεινιά,μια θύελλα,ένας χιονιάς -
και μη χειρότερα!
'Η μάλλον τα χειρότερα ψηφίζονται με τη διαδικασία τού κατεπείγοντος
- άλλη μια χαντακωμένη προεκλογική υπόσχεση η αντιδημοκρατικότητά τους που δεν θα την ακολουθούσε το ...σοσιαλΠασόκ-
...δηλαδή "μπαμ και κάτω" κι όποιος επιζήσει θα ζει πρόσφυγας στον τόπο του,ισοπεδωμένος,όλοι φτωχοί και τίμιοι να χαζεύουν τα φευγάτα εις εξωχώριους παραδείσους δισεκατομύρια των μυημένων,εδώ πίσω στον ξερόβραχο,με τον ιδρώτα τής πλήρους αβεβαιότητας.
Τα Χριστούγεννα φέτος είναι μια χίμαιρα-
σαν κάποιος να μας κάνει πλάκα και μάς μεταμόρφωσε σε τάρανδους να σέρνουμε το έλκηθρο φορτωμένοι χρέη είκοσι γενεών,αλυσοδεμένοι,νηστικοί και πουντιασμένοι -
και δεν έχει δώρα,έχει αντροπές και απολύσεις κι εργασιακές θυσίες και χειροτέρευση όλων των συνθηκών της ζωής μας...
...ούτως ή άλλως ο μισθός μας ίσα που έφτανε να πληρώνουμε λογαριασμούς...
...ούτως ή άλλως αλληλοδανειζόμασταν...
και τώρα οριστικά καμιά διασφάλιση για κανέναν,η απειλή της απόλυσης/αληθινή ή ψεύτικη δικαιολογία/,τρόμος πάνω απ' τα κεφάλια όλων,δικαίων κι αδίκων,ερημιά διεκδικήσεων,απουσία στήριξης ή αλληλεγγύης...κι όσο πιο βαθειά στην απόγνωση και την παθητικότητα βουλιάζουμε ξέροντας πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση,πως δεν υπάρχουν καλύτεροι-σοβαρότεροι-φερεγγυότεροι...ποιους να επαναφέρεις και ποιους,τσαρλατάνους/βολεμένους/ανίκανους/ψεύτες,να δοκιμάσεις..τόσο πια δεν εμπιστευόμαστε ούτε τη σκιά μας-
αδιέξοδο αδέρφια-το πλήρες κενό.
Ανταλλάσουμε ιστορίες και περιπτώσεις,
ποιος εκδιώχθηκε χωρίς αποζημίωση,
ποιον έκοψαν κι απ' το τεράααααστιο μισθό των 1000 παίρνει πλέον 800,
ποιος δουλεύει απλήρωτος δοκιμαστικά και ποιες υπερωρίες χάνονται στην ανέλεγκτη αυθαιρεσία,
ποιο δάνειο είναι απλήρωτο κανά 3μηνο και δεν σηκώνεις κανένα άγνωστο τηλέφωνο που ψάχνει,
ποιανού αυτοκίνητο κατασχέθηκε...
...μπέρδεμα,στεναχώρια,πανικός...αίσθηση και πνιγμός, Α Γ Χ Ο Σ !
Πώς ξεφεύγεις;
Βλέπεις μεσημεριανάδικα κι αποφεύγεις ειδήσεις,ετοιμάζεις βαλίτσες να γυρίσεις στο χωριό απ' όπου ξεκίνησες πιτσιρίκι ναρθείς στην πόλη με τις μεγάλες ευκαιρίες,χώνεσαι σε τριπλή κουβέρτα γιατί ποιος πληρώνει κοινόχρηστα να ανάψουν τα καλοριφέρ και περιμένεις το κακό να σού χτυπήσει την πόρτα.
Και πώς διακρίνεις ποιος στ' αλήθεια καίγεται και ποιος απλώς συμπαρίσταται και στη γενική κατάθλιψη προφασίζεται πόνο ο φαγανοπατέρας χρόνιος κλεπταποδόχος; Κανείς σίγουρος για κανέναν και τίποτα,αγρίμια και ψοφίμια...αυτή είναι η μοίρα που μας έταξαν οι μεγάλοι παλαιοί;
Παραζαλισμένοι λοιπόν,
αναζητώντας ήρεμες φωνές κι υπογραφές σε κείμενα εφημερίδων και μη κίτρινα ενημερωτικά σάιτ πέρα απ' τις κραυγές και τις συνωμοσίες...
σε γλυκές ταινίες ανθρωπιάς κι ευαισθησίας στο σινεμαδάκι,
μια-δυο εξόδους το μήνα ως εφόδους της καρδιάς για όποια αδυναμία πάει βόλτα,ένα ποτό,μια λιχουδιά,κουβέντα με ποδαρόδρομο στους πεζοδρόμους...
...δεν ξέρουμε τίποτα σίγουρο πια,μπορεί και κάποια στιγμή αυτό να το συνηθίσουμε και να χαιρόμαστε ό,τι ζούμε,να είναι μια καλημέρα αρκετή,να ξαναζωγραφίσουμε χαμόγελο για επικοινωνία...
...τόσα ερωτήματα κι έξω βροχή,χειμωνιάζει και θά'χει διάρκεια αιώνες...άγνωστο και πώς θα ξεμπερδευτεί το κουβάρι με τα προβλήματά μας-
ξανάρχεται η ρήση "ένα ξέρω πως τίποτα δεν ξέρω"...όχι για την επιθυμία της γνώσης που κυνηγάς να κατακτήσεις,αλλά εγκαταστημένη πια στη ζωή μας η επίγνωση για συνεχή ανασφάλεια.
Μακάρι να κρατηθούμε γεροί...
αφοσιωμένες μικρές εστίες φίλων/συγγενών/συνεργατών...ως αλεξικέραυνο να σωθούμε απ' τη μανιασμένη καταιγίδα...
αλλά ούτε τα ευχολόγια πληρώνουν φως-νερό-τηλέφωνο...
...ούτε μ' αισθήματα αγοράζεις ψωμί και γάλα απ' το σούπερμάρκετ...
...ξαναφτάνουμε λες και σε λαβύρινθο πίσω στην αφετηρία..
-κι έχει σιωπή,όταν δεν έχεις κάτι καινούργιο να πεις,σιωπή κι αναμονή-
μη ρωτάτε ποιον περιμένουμε,ποιος θα μας εμπνεύσει τη νέα ευημερία,πώς ...
Ξανά πίσω στα βασικά - ανάχωμα ζεστασιάς...
...ας μείνουμε αγκαλιά κι απόψε.
Δεν έχω τίποτ' άλλο απ' την αγάπη στα μάτια σου...
αντέχουμε ακόμη;
Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010
ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟΓΕΜΑ!
Να μια ωραία ιδέα!
(Πάντα αλλού ο νους ταξιδεύει,στα ωραία τοπία της μνήμης,στης καρδιάς τους δρόμους για τα επόμενα ταξίδια...αλλά η καθημερινότητα γεμάτη ξέρες αντι-ονειροπόλησης...μπαίνει γκρίνια και μιζέρια και βαριά ατμόσφαιρα...μήνες τώρα αναμέτρησης με τις κακές ειδήσεις να νικούν την ελπίδα -και τρομάζουν οι απουσίες της καλής αύρας...)
...Αλλά να!
Μ ι α ω ρ α ί α ε ί δ η σ η !
Για όσα ετοιμάζονται αυτήν την Κυριακή στον 'Αγιο Παντελεήμονα Αχαρνών μιλώ!
Αν δεν το ξέρετε,σπεύδω με αφάνταστη χαρά να το γράψω να το πω..
...το Μέγαρο Μουσικής και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος οργανώνουν συναυλία μες την εκκλησία με θρησκευτικά και πολιτικά τραγούδια,σε μια εκδήλωση για τον κατευνασμό της έντασης και τη συνεύρεση των απλών ανθρώπων που τίποτα δεν έχουν να χωρίσουν εκεί,στο παγωμένο - και των καιρών και των παθών - κέντρο της Αθήνας.
Πόσα μπράβο να χωρέσω!...να γεμίσει ο σκληρός δίσκος!
Και δεν θέλω γκρίνιες...για το Μέγαρο,τον Νταλάρα,τους παπάδες...έλεος!
Επιτέλους,αυτό που μας ενδιαφέρει είναι κάτι να κάνουμε για να πάψει το μίσος να βασιλεύει στις γειτονιές μας.
Μας νοιάζει οι φασίστες κι οι άρρωστοι φανατικοί να σταματήσουν τη διάβρωση και το σάπισμα στην κοινωνική συννενόηση.
Η ανταλλαγή πολιτισμών μέσω της αλληλεγγύης των απλών ανθρώπων,η αλληλοκατανόηση,η ελπίδα συμπόρευσης όλων,ελλήνων και ξένων,φτωχών και πλουσίων,χριστιανών και μουσουλμάνων...ας μην είναι πια μόνο γράμμα κενό κι ιδέες απόμακρες υπεράνω της ζωής
-όλοι κοντά για μια αξιοπρεπή συμβίωση,να κερδίσουν οι σύγχρονες αξίες κι η Δημοκρατία να επιστρέψει στην πόλη.
Μπράβο! Μπράβο!
Ο Ιερώνυμος αποδεικνύει πως ανοιχτό μυαλό και φωτισμένες ιδέες μπορούν να επικρατήσουν στην εκκλησία των κατάμαυρων 'Ανθιμων.
Το Μέγαρο Μουσικής ξεφεύγει απ' την ελιτίστικη σνομπ αλαζονία του,ν' ανοιχτεί μακριά των συμφερόντων των ισχυρών και να ακουμπήσει στους πολίτες,να μεταγγίσει τέχνη,μουσική στην πιο άγονη περιοχή,στη γειτονιά της πιο άγριας μάχης αποκτήνωσης των ανθρώπων να ξαναπλωθεί πολιτισμός.
Τον Νταλάρα τον ξεσκίζουμε χρόνια - δικαίως νομίζω...αλλά θέλει κότσια να είσαι πάντα παρών στα ζόρικα.
Χωρίς μικροψυχία.
Χωρίς ταμπέλες και καθορισμένους ρόλους.
Χωρίς την κριτική της εύκολης απόρριψης,κακοήθη συμπεράσματα και δίκες προθέσεων για πρότερο έντιμο βίο ηθικής και συμμετοχής.
Δεν θ' αλλάξει σ' ένα απόγεμα με μια συναυλία η ζωή στον 'Αγιο Παντελεήμονα.
Αλλά το στοίχημα -τού ανοίγματος με μια δέσμη ιδεών,μουσικών,με λόγια αγάπης κι ευαισθησία και λυρισμό και κατανόηση...όλα τούτα τα μικρά τα μεγάλα..
...- π ρ έ π ε ι να κερδηθεί.
Να είναι η αρχή - μετά την ενδοσκόπηση μια πρόταση επικοινωνίας,η διαμαρτυρία μέσω πολιτισμικής εμπιστοσύνης - μια συγκινητική δύναμη ηρεμίας,γαλήνης κι ειρηνικής συνύπαρξης
- μια συναυλία για να ταρακουνήσουν οι μελωδίες την καρδιά,για λίγες ώρες ο φόβος να γίνει νότες,να μαζετεί κόσμος,να γίνει ένταση καλής διάθεσης,να αποτελέσει πρώτο μήνυμα,καθοριστικό,μοιράσματος
- πως δεν έχει μέλλον ο ρατσισμός,είναι πληγή κι άγονη γη στην πατρίδα των αξιών,η διαφορετικότητα δεν είναι απειλή,μπορούμε να ζήσουμε μαζί.
'Ολοι πάμε Κυριακή,6 τ' απόγεμα στον 'Αγιο Παντελεήμονα.
Ας αναπνεύσουμε καθαρόν αέρα πάλι.
(Πάντα αλλού ο νους ταξιδεύει,στα ωραία τοπία της μνήμης,στης καρδιάς τους δρόμους για τα επόμενα ταξίδια...αλλά η καθημερινότητα γεμάτη ξέρες αντι-ονειροπόλησης...μπαίνει γκρίνια και μιζέρια και βαριά ατμόσφαιρα...μήνες τώρα αναμέτρησης με τις κακές ειδήσεις να νικούν την ελπίδα -και τρομάζουν οι απουσίες της καλής αύρας...)
...Αλλά να!
Μ ι α ω ρ α ί α ε ί δ η σ η !
Για όσα ετοιμάζονται αυτήν την Κυριακή στον 'Αγιο Παντελεήμονα Αχαρνών μιλώ!
Αν δεν το ξέρετε,σπεύδω με αφάνταστη χαρά να το γράψω να το πω..
...το Μέγαρο Μουσικής και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος οργανώνουν συναυλία μες την εκκλησία με θρησκευτικά και πολιτικά τραγούδια,σε μια εκδήλωση για τον κατευνασμό της έντασης και τη συνεύρεση των απλών ανθρώπων που τίποτα δεν έχουν να χωρίσουν εκεί,στο παγωμένο - και των καιρών και των παθών - κέντρο της Αθήνας.
Πόσα μπράβο να χωρέσω!...να γεμίσει ο σκληρός δίσκος!
Και δεν θέλω γκρίνιες...για το Μέγαρο,τον Νταλάρα,τους παπάδες...έλεος!
Επιτέλους,αυτό που μας ενδιαφέρει είναι κάτι να κάνουμε για να πάψει το μίσος να βασιλεύει στις γειτονιές μας.
Μας νοιάζει οι φασίστες κι οι άρρωστοι φανατικοί να σταματήσουν τη διάβρωση και το σάπισμα στην κοινωνική συννενόηση.
Η ανταλλαγή πολιτισμών μέσω της αλληλεγγύης των απλών ανθρώπων,η αλληλοκατανόηση,η ελπίδα συμπόρευσης όλων,ελλήνων και ξένων,φτωχών και πλουσίων,χριστιανών και μουσουλμάνων...ας μην είναι πια μόνο γράμμα κενό κι ιδέες απόμακρες υπεράνω της ζωής
-όλοι κοντά για μια αξιοπρεπή συμβίωση,να κερδίσουν οι σύγχρονες αξίες κι η Δημοκρατία να επιστρέψει στην πόλη.
Μπράβο! Μπράβο!
Ο Ιερώνυμος αποδεικνύει πως ανοιχτό μυαλό και φωτισμένες ιδέες μπορούν να επικρατήσουν στην εκκλησία των κατάμαυρων 'Ανθιμων.
Το Μέγαρο Μουσικής ξεφεύγει απ' την ελιτίστικη σνομπ αλαζονία του,ν' ανοιχτεί μακριά των συμφερόντων των ισχυρών και να ακουμπήσει στους πολίτες,να μεταγγίσει τέχνη,μουσική στην πιο άγονη περιοχή,στη γειτονιά της πιο άγριας μάχης αποκτήνωσης των ανθρώπων να ξαναπλωθεί πολιτισμός.
Τον Νταλάρα τον ξεσκίζουμε χρόνια - δικαίως νομίζω...αλλά θέλει κότσια να είσαι πάντα παρών στα ζόρικα.
Χωρίς μικροψυχία.
Χωρίς ταμπέλες και καθορισμένους ρόλους.
Χωρίς την κριτική της εύκολης απόρριψης,κακοήθη συμπεράσματα και δίκες προθέσεων για πρότερο έντιμο βίο ηθικής και συμμετοχής.
Δεν θ' αλλάξει σ' ένα απόγεμα με μια συναυλία η ζωή στον 'Αγιο Παντελεήμονα.
Αλλά το στοίχημα -τού ανοίγματος με μια δέσμη ιδεών,μουσικών,με λόγια αγάπης κι ευαισθησία και λυρισμό και κατανόηση...όλα τούτα τα μικρά τα μεγάλα..
...- π ρ έ π ε ι να κερδηθεί.
Να είναι η αρχή - μετά την ενδοσκόπηση μια πρόταση επικοινωνίας,η διαμαρτυρία μέσω πολιτισμικής εμπιστοσύνης - μια συγκινητική δύναμη ηρεμίας,γαλήνης κι ειρηνικής συνύπαρξης
- μια συναυλία για να ταρακουνήσουν οι μελωδίες την καρδιά,για λίγες ώρες ο φόβος να γίνει νότες,να μαζετεί κόσμος,να γίνει ένταση καλής διάθεσης,να αποτελέσει πρώτο μήνυμα,καθοριστικό,μοιράσματος
- πως δεν έχει μέλλον ο ρατσισμός,είναι πληγή κι άγονη γη στην πατρίδα των αξιών,η διαφορετικότητα δεν είναι απειλή,μπορούμε να ζήσουμε μαζί.
'Ολοι πάμε Κυριακή,6 τ' απόγεμα στον 'Αγιο Παντελεήμονα.
Ας αναπνεύσουμε καθαρόν αέρα πάλι.
Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ!
Συνεχίζονται οι προεορταστικές εκδηλώσεις που σκοπό έχουν την ανύψωση τού πεσμένου ηθικού των πολιτών που,για την ώρα,είναι τόοοοσο καλοδιάθετοι ώστε σχεδιάζουν να κρεμαστούν οι ίδιοι ως ζωντανά στολίδια απ' τα χριστουγεννιάτικα δέντρα - ή έστω να μπουν ως πρίζα στο ρεύμα και ν' αναφλεχθούν...άλλωστε ολοχρονίς και μονίμως τα νεύρα μας αναμμένα λαμπάκια...
Στα πλαίσια αυτά με ιδιαίτερη επιτυχία ξανάρχισαν να στοιβάζονται σκουπίδια στις βρώμικες γειτονιές τής ξελογιάστρας Αθήνας.
Δυστυχισμένοι μυρωδικοί σάκοι απορριμάτων σφραγίζουν την τρωγλοζωή μας και ξεχυλίζουν αρώματα αποσύνθεσης,βόθρου και σήψης.
..ιδανικό άρωμα πρωτευούσης,αισθαντικός αποχαιρετισμός στον Δήμαρχο της μετριότητας και της ανθυγειηνής ταφής των οραμάτων μας.
Εορταστική έναρξη και με την ολοήμερη απουσία μεταφορικών μέσων απ' τους δρόμους της πόλεως.
'Ετσι,κατατρεγμένα γηρατειά και περήφανοι εργαζόμενοι συσφίγγουν τις διαλυμένες κοινωνικές σχέσεις σ' ένα 24ωρο μποτιλιάρισμα με ανταλλαγή γιορτομπινελίκιων,αγγελοχριστοπαναγιών στους φωτεινούς σηματοδότες,στην εναγώνια προσπάθειά τους να φτάσουν στη δουλειά ή στο σπίτι χωρίς να ξοδέψουν το πετσοκομένο δώρο τους στους ευρωδιψείς ταρίφες.
Συγκινητικό ήτο και το μήνυμα των συνδικαλιστών στα λεωφορεία,οι οποίοι ζήτησαν τη συμπαράσταση των επιβατών,αφού γι αυτούς αγωνίζονται και θα συνεχίσουν όλη την χριστουγεννιάτικη περίοδο απεργίες με σκοπό να μην παχύνουμε απ' τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα απ' τον ποδαρόδρομο.
Είμαστε συγκινημένοι από την ευγενική χορηγία τους,αγαλιασμένοι απ' την κοινωνικά δίκαιη ταλαιπωρία μας,βιτσιόζικα και μαζοχιστικά πολύωρα αγχοπερπατήματα στην πόλη,τρικάβαλο στις πλάτες μας οι γριές που ξεροσταλιάζουν στις στάσεις,πεζοπόροι κι ασθενείς,τους ευχόμεθα καλήν επιτυχία στην συνέχιση των κεκτημένων τους.
Υπέροχες εικόνες στην προχριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα...
...ελλείψει ενδιαφέροντος για στολισμό,ανέλαβαν οι ευτυχείς μετανάστες να γεμίσουν τα πεζοδρόμια κινέζικα χιονανθρωπάκια/ελαφάκια/ηλεκτροαγιοβασίληδες,σπαστικοήχοι διανθίζουν τους αίθριους ουρανούς,μισοχαλασμένες μπαταρίες κι αργοαναβωσβήνοντα λαμπάκια σε όλους τους πεζοδρόμους έτοιμα να εκραγούν κι αυτά στο ιστορικό κέντρο του ΜπαγκλαντΆθενς - η έλλειψη σωβρακοφανέλων είναι εμφανής,οι μα'ι'μουδοΛουίΒιτόν μας τσάντες άφαντες... και πως θα συμπληρώσουμε την μπουγάδα...
Τώρα που λέμε για εκρήξεις στο Σύνταγμα...
..οι διαδηλώσεις αποτελούν τη μεγάλη τουριστική ατραξιόν της χρονιάς.
Μάλιστα το υπουργείο Τουρισμού θα φέρει στοχευμένα ψαγμένους επισκέπτες στην πόλη,έτοιμους να διακινδυνέψουν μια βόλτα αμέριμνης συμπλοκής στους δρόμους τής αντίστασης,αξέχαστο μπλακ άουτ πετροζαχαρωμένων ιπτάμενων πλακιδίων πεζοδρομίων,αναθυμιάσεις δακρυγόνων,κλομπιές και σιδερολοσταγκαλιές,στα επαναστατημένα λαγούμια της Πανεπιστημίου- θα ζήσουν αλησμόνητες πανικόβλητες νύχτες,με κουκουλευχές και φωτεινές εκρήξεις φωτομολότωφ - σε ειδικά τρομοπακέτα χαράς.
Μεγάλη επιτυχία σε αυτά τα μαθήματα κοινωνικής εορτατικής εξέγερσης των μαζών αποτελεί και η πανέξυπνη εντολή του σοσιαλιστή Νομάρχη Αθηνών ν' ανοίξει τα μαγαζιά και την Κυριακή 12 Δεκέμβρη...
...πραγματικά αυτός ήταν ο κα'υ'μός μας,αυτή κι η αιτία που έχουμε να βγούμε γι αγορές και ψώνια κανά εξάμηνο.
..την Κυριακή περιμέναμε κι όσο έμενε κλειστή είπαμε να μην ξοδέψουμε τις λίρες που είχαμε κρατήσει απ' το χειμώνα του 1941 στην Κατοχή.
Τώρα που οι έμποροι θα στολίσουν γιρλάντες στ' ανοιχτά τους κυριακοπάζαρα θα εκδράμουμε έξαλλοι τρισευτυχισμένοι,καταναλωτικά υστερικοί.
..να τ' αδειάσουμε τα πορτοφόλια μας,να υπερβούμε τα πιστωτικά όρια στις κάρτες μας,να χρεωθούμε,να δανειστούμε,αν χρειαστεί και το κορμί μας να πουλήσουμε..
.πώς αλλιώς να μοιραστούμε την ευγνωμοσύνη που νιώθουμε με τη λειτουργία της αγοράς και την Κυριακή..
.άντε μωρέ...και 24ωρη αγοροργασμική υπερκατανάλωση τρύπιας τσέπης για το θεαθήναι!..άξιοι!
Τέλος,
επίκειται έφοδος ειδικών κλιμακίων του ΣΔΟΕ σε φούρνους και ζαχαροπλαστεία της πρωτευούσης...
...με εντολή τού Σκρουτζπαπακωνσταντίνου θα κατάσχονται όλα τα κέρματα απ' τις βασιλόπιττες,θα γίνεται ενδελεχής έλεγχος σε όσους τολμούν να βάζουν 10λεπτα/20λεπτα στα τσουρέκια,θα κατασχεθούν για την κάλυψη των υπερωριών των στενογράφων της Νέας Τρούμπας (Βουλής),ενώ οι νοικοκυρές που τολμούν να χρησιμοποιούν 50λεπτα θα συλλαμβάνονται για αισχροκέρδεια κι αντίσταση κατά της λιτότητας και θα καλούνται στην αρμόδια ΔΟΥ για πρόστιμο πρόκλησης πλουτισμού.
Αποκλειστικές αρβυλοπληροφορίες αναφέρουν ότι το υπουργείο Οικονομικών κόβει στο Νομισματοκοπείο νέα νομίσματα - για την ακρίβεια τις παλιές πεντάρες και δεκάρες,ώστε και τα ζαχαροπλαστεία να προμηθευτούν πενιχρά ψευδοχρήματα για τη γέμιση και ο ευρύτερος πληθυσμός να μοιράσει αυτά τα ιστορικά κέρματα για τα κάλαντα των πιτσιρικάδων...
...να θυμούνται οι παλαιοί και να προετοιμάζονται για το ζοφερό τους μέλλον οι νεότεροι.
Χάπι (χάπια μη σου πω...) Κρίστμας!
Στα πλαίσια αυτά με ιδιαίτερη επιτυχία ξανάρχισαν να στοιβάζονται σκουπίδια στις βρώμικες γειτονιές τής ξελογιάστρας Αθήνας.
Δυστυχισμένοι μυρωδικοί σάκοι απορριμάτων σφραγίζουν την τρωγλοζωή μας και ξεχυλίζουν αρώματα αποσύνθεσης,βόθρου και σήψης.
..ιδανικό άρωμα πρωτευούσης,αισθαντικός αποχαιρετισμός στον Δήμαρχο της μετριότητας και της ανθυγειηνής ταφής των οραμάτων μας.
Εορταστική έναρξη και με την ολοήμερη απουσία μεταφορικών μέσων απ' τους δρόμους της πόλεως.
'Ετσι,κατατρεγμένα γηρατειά και περήφανοι εργαζόμενοι συσφίγγουν τις διαλυμένες κοινωνικές σχέσεις σ' ένα 24ωρο μποτιλιάρισμα με ανταλλαγή γιορτομπινελίκιων,αγγελοχριστοπαναγιών στους φωτεινούς σηματοδότες,στην εναγώνια προσπάθειά τους να φτάσουν στη δουλειά ή στο σπίτι χωρίς να ξοδέψουν το πετσοκομένο δώρο τους στους ευρωδιψείς ταρίφες.
Συγκινητικό ήτο και το μήνυμα των συνδικαλιστών στα λεωφορεία,οι οποίοι ζήτησαν τη συμπαράσταση των επιβατών,αφού γι αυτούς αγωνίζονται και θα συνεχίσουν όλη την χριστουγεννιάτικη περίοδο απεργίες με σκοπό να μην παχύνουμε απ' τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα απ' τον ποδαρόδρομο.
Είμαστε συγκινημένοι από την ευγενική χορηγία τους,αγαλιασμένοι απ' την κοινωνικά δίκαιη ταλαιπωρία μας,βιτσιόζικα και μαζοχιστικά πολύωρα αγχοπερπατήματα στην πόλη,τρικάβαλο στις πλάτες μας οι γριές που ξεροσταλιάζουν στις στάσεις,πεζοπόροι κι ασθενείς,τους ευχόμεθα καλήν επιτυχία στην συνέχιση των κεκτημένων τους.
Υπέροχες εικόνες στην προχριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα...
...ελλείψει ενδιαφέροντος για στολισμό,ανέλαβαν οι ευτυχείς μετανάστες να γεμίσουν τα πεζοδρόμια κινέζικα χιονανθρωπάκια/ελαφάκια/ηλεκτροαγιοβασίληδες,σπαστικοήχοι διανθίζουν τους αίθριους ουρανούς,μισοχαλασμένες μπαταρίες κι αργοαναβωσβήνοντα λαμπάκια σε όλους τους πεζοδρόμους έτοιμα να εκραγούν κι αυτά στο ιστορικό κέντρο του ΜπαγκλαντΆθενς - η έλλειψη σωβρακοφανέλων είναι εμφανής,οι μα'ι'μουδοΛουίΒιτόν μας τσάντες άφαντες... και πως θα συμπληρώσουμε την μπουγάδα...
Τώρα που λέμε για εκρήξεις στο Σύνταγμα...
..οι διαδηλώσεις αποτελούν τη μεγάλη τουριστική ατραξιόν της χρονιάς.
Μάλιστα το υπουργείο Τουρισμού θα φέρει στοχευμένα ψαγμένους επισκέπτες στην πόλη,έτοιμους να διακινδυνέψουν μια βόλτα αμέριμνης συμπλοκής στους δρόμους τής αντίστασης,αξέχαστο μπλακ άουτ πετροζαχαρωμένων ιπτάμενων πλακιδίων πεζοδρομίων,αναθυμιάσεις δακρυγόνων,κλομπιές και σιδερολοσταγκαλιές,στα επαναστατημένα λαγούμια της Πανεπιστημίου- θα ζήσουν αλησμόνητες πανικόβλητες νύχτες,με κουκουλευχές και φωτεινές εκρήξεις φωτομολότωφ - σε ειδικά τρομοπακέτα χαράς.
Μεγάλη επιτυχία σε αυτά τα μαθήματα κοινωνικής εορτατικής εξέγερσης των μαζών αποτελεί και η πανέξυπνη εντολή του σοσιαλιστή Νομάρχη Αθηνών ν' ανοίξει τα μαγαζιά και την Κυριακή 12 Δεκέμβρη...
...πραγματικά αυτός ήταν ο κα'υ'μός μας,αυτή κι η αιτία που έχουμε να βγούμε γι αγορές και ψώνια κανά εξάμηνο.
..την Κυριακή περιμέναμε κι όσο έμενε κλειστή είπαμε να μην ξοδέψουμε τις λίρες που είχαμε κρατήσει απ' το χειμώνα του 1941 στην Κατοχή.
Τώρα που οι έμποροι θα στολίσουν γιρλάντες στ' ανοιχτά τους κυριακοπάζαρα θα εκδράμουμε έξαλλοι τρισευτυχισμένοι,καταναλωτικά υστερικοί.
..να τ' αδειάσουμε τα πορτοφόλια μας,να υπερβούμε τα πιστωτικά όρια στις κάρτες μας,να χρεωθούμε,να δανειστούμε,αν χρειαστεί και το κορμί μας να πουλήσουμε..
.πώς αλλιώς να μοιραστούμε την ευγνωμοσύνη που νιώθουμε με τη λειτουργία της αγοράς και την Κυριακή..
.άντε μωρέ...και 24ωρη αγοροργασμική υπερκατανάλωση τρύπιας τσέπης για το θεαθήναι!..άξιοι!
Τέλος,
επίκειται έφοδος ειδικών κλιμακίων του ΣΔΟΕ σε φούρνους και ζαχαροπλαστεία της πρωτευούσης...
...με εντολή τού Σκρουτζπαπακωνσταντίνου θα κατάσχονται όλα τα κέρματα απ' τις βασιλόπιττες,θα γίνεται ενδελεχής έλεγχος σε όσους τολμούν να βάζουν 10λεπτα/20λεπτα στα τσουρέκια,θα κατασχεθούν για την κάλυψη των υπερωριών των στενογράφων της Νέας Τρούμπας (Βουλής),ενώ οι νοικοκυρές που τολμούν να χρησιμοποιούν 50λεπτα θα συλλαμβάνονται για αισχροκέρδεια κι αντίσταση κατά της λιτότητας και θα καλούνται στην αρμόδια ΔΟΥ για πρόστιμο πρόκλησης πλουτισμού.
Αποκλειστικές αρβυλοπληροφορίες αναφέρουν ότι το υπουργείο Οικονομικών κόβει στο Νομισματοκοπείο νέα νομίσματα - για την ακρίβεια τις παλιές πεντάρες και δεκάρες,ώστε και τα ζαχαροπλαστεία να προμηθευτούν πενιχρά ψευδοχρήματα για τη γέμιση και ο ευρύτερος πληθυσμός να μοιράσει αυτά τα ιστορικά κέρματα για τα κάλαντα των πιτσιρικάδων...
...να θυμούνται οι παλαιοί και να προετοιμάζονται για το ζοφερό τους μέλλον οι νεότεροι.
Χάπι (χάπια μη σου πω...) Κρίστμας!
Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010
YES WE (Στρωσ..) ΚΑΝ !
Στο στρατό,κάθε 3-4 μήνες,περιμέναμε τη Στρατηγική Επιθεώρηση - έναν εφιάλτη αγγαρειών...γυαλίζαμε κτήρια/υλικά/οχήματα κι ανθρώπους,ώστε,στημένοι σούζα και βαρώντας δυνατά με παλμό και πάθος προσοχή,υποβάλαμε σέβη σ' έναν υποχρεωτικώς ευσεβή μας καραβανά...ο οποίος με τη σειρά του έκανε πως έλεγχε διάφορα πάρα πολύ βασικά για την ετοιμότητα τού στρατεύματός του...όπως,αν έχουν σκόνη οι κουβέρτες,αν οι αρβύλες είναι σωστά στοιχημένες κάτω απ' τα κρεβάτια,αν έχει πεταμένες γόπες έξω απ' τα κτήρια κι αν στο Κ.Ψ.Μ. εκτός απ' τα DVD τού επιτελείου στρατού έπαιζε κι η Τζούλια τής κάθε εποχής..
Ερχόταν για μιαν ώρα,έπινε καφε κι ουίσκια με τους λοχαγούς,μάς έλεγε πόσο πολύ περήφανος ήτο που μας διοικούσε...και γεια...να πάρουμε και καμιά άδεια γιατί είχαμε πήξει..
Αυτά σκεφτόμουν σήμερα που υποδεχόμαστε το στρατηγό της οικονομικής μας επιθεώρησης Ντομινίκ-Στρως Καν και τον υποστράτηγό του 'Ολι Ρεν αύριο
...τόσο παγερά οικείοι,αδιάβροχοι κι απόμακροι...
...έρχονται και άγημα αποδίδει τιμές (σπρεντς)..
...θα βγάλουν δεκάρικους λόγους υποστήριξης ηθικού και συμπαράστασης με τσιτάτα τού Ευαγγελιομνημονίου,επίσημες συνομιλίες με προέδρους και πρωθυπουργό...και γεια σας...πιθανόν με χαμογελαστό αγγλοελληνικό κιτς τύπου "kalo kouragio!".
Θα ήταν λα'ι'κίστικο να ζητήσω όταν ξανάρθουν να είναι ινκόγκνιτο,να χτυπούσαν ένα τυχαίο κουδούνι πολυκατοικίας στην πλατεία Αμερικής,στα Καμίνια,στο Περιστέρι,στη Λούτσα,στο Μενίδι - να κουβεντιάσουν με απλούς μεροκαματιάρηδες,να κάτσουν 2-3 μέρες μαζί τους,να πάνε στο μανάβικο,στο σχολείο,στο λεωφορείο,στη δουλειά,να πάρουν μυρωδιά,κάτι να ψυλλιαστούν έξω απ' τα στεγανά των υπηρεσιών τους για το πώς ζει,πως βγαίνει ο μήνας,πώς τα βγάζει πέρα ο λαός για τον οποίο δήθεν κόπτονται κι αγωνιούν;
Ποιος απ' όλους,εγχώριους και συμμάχους ελεγκτές μας,έχει πραγματική εμπειρία,γνώση...έστω μνήμη...ρουτίνας της καθημερινής μάχης για επιβίωση ενός μέσου εργαζόμενου;
Σε ποιον κυνισμό πιστεύει,έχοντας αποστραγγιστεί από κάθε συναίσθημα και συναίσθηση πραγματικότητας...ώστε να δηλώνει ένας υπουργός οικονομικών,στεγνά,σαν εργοδότης σε δούλους,"ναι,αποφασίστε ή κόβονται μισθοί ή απολύεστε"...κι αυτός παραμένει και καλά σοσιαλιστής,αγέλαστος ανακοινωτής στέρησης τού δικαιώματος των πολιτών για ευημερία;
Μας ζαλίζουν,σενάρια καταστροφής,θεωρίες οικονομικής σαχάρας όπου θα ξεροσταλιάσουμε για μια κανάτα νερό στην όαση τού τραπεζοχρηματοπιστωτικού καμηλιέρη που ΔυΝαΤά θα μας οδηγήσει στην όαση τού τέλους τού χρέους..
...με πόση λύπη,στεναχώρια και συντριβή μας κοιτούν απ' τα χρυσοποίκιλτα θωρακισμένα άρματα Βρυξελλοφάντς πού 'μαστε ρακένδυτοι
κι απελπισμένοι...με τόσο κακότεχνο βούρκωμα συμπόνοιας...
Η ελίτ των εξουσιών στη Γερμανία-Βέλγιο-Ουάσιγκτον κι Αθήνα...όλο το πλέγμα κυβερνώντων και θεσμών,όλη η δομή ηγεσιών σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα ζει ξεκομένη εντελώς απ' τα στρώματα που εκπροσωπεί,μαθημένη ν' αμοίβεται πλουσιοπάροχα,καταναλωτές περιουσιακής άνεσης,ευφησυχασμένοι οργανωτές...τής ισοπέδωσης όλων των άλλων.
Λόγια-λόγια-λόγια...η ευαισθησία τους κι ο δηθενκα'υ'μός τους...όλων...αριστερών και λα'ι'κών δεξιών...λόγια-λόγια-λόγια...έχουν πρήξει έναν κόσμο που σέρνεται πνιγμένος στα χρέη που οι ίδιοι τού δημιούργησαν ή και αφελώς και λανθασμένα αμέριμνοι ή και πονηροί συσσώρευσαν...και τί μας διατάζουν με γλυκόλογα;...κόψτε το λαιμό σας να αντέξετε...μας μεταμορφώνουν από ανθρώπους με ανάσα και καρδιά σε δείκτες,στατιστικές και νούμερα απόδοσης...κι αν κυλήσει και λίγο αίμα,μιαν ανεργία,μιαν απόγνωση...εντάξει...παράπλευρη απώλεια,πώς κάνουμε έτσι;
Πόσες φορές,μήνες τώρα ακούμε γραβατωμένα μηχανάκια να παπαγαλίζουν..."εδώ καθορίζεται το μέλλον των παιδιών μας"...κασέτα χωρίς στάλα ειλικρίνειας,δεν πήρα εγώ εντολή να φτιάξω το σύστημα δομών της παγκόσμιας οικονομίας,να φορτωθώ τη σκουριά και την αρυθμία του,να τρελλαθώ για τη διατήρηση των δικών σας κεκτημένων...να λιώσω παλαβωμένος στη γη κι αυτοί οι μεγάλοι αποτυχώντες πρώτη θέση αεροπλάνου με υγρή πετσέτα για την εφίδρωση τής απογείωσης να μας χαζεύουν, τα συνήθη θύματα...
...όλοι αυτοί...τραπεζίτες,επιτροπές σοφών,παρασύμβουλοι κι εγγυητές στο κλαμπ των εκλεκτών..
...κι εμείς...
...εμείς να ξεδίνουμε με τη συνήθη ανιαρή επιμέτρηση επαναστατικότητας στις γυμναστικές επιδείξεις κομματικών συλλαλητηρίων...μάς αφήνουν να παίξουμε το ρόλο μας...
...απλώς εκτονώνοντας την ισοπέδωσή μας, φωνάζοντας να καεί να καεί η Νέα Τρούμπα η Βουλή...
...κι ύστερα πίσω στο σπίτι...έρημοι,βαρείς και μόνοι.
Καλωσορίσατε σύμμαχοι εταίροι τής Ενωμένης Ευρώπης - η ιδέα ήταν τόσο φιλόδοξη..."όλοι μαζί συμπολίτες σε μιαν ήπειρο αλληλεγγύης κι ευημερίας!"...
..πόσα εγκλήματα "όλοι μαζί" θα ζήσουμε ακόμα;
Ερχόταν για μιαν ώρα,έπινε καφε κι ουίσκια με τους λοχαγούς,μάς έλεγε πόσο πολύ περήφανος ήτο που μας διοικούσε...και γεια...να πάρουμε και καμιά άδεια γιατί είχαμε πήξει..
Αυτά σκεφτόμουν σήμερα που υποδεχόμαστε το στρατηγό της οικονομικής μας επιθεώρησης Ντομινίκ-Στρως Καν και τον υποστράτηγό του 'Ολι Ρεν αύριο
...τόσο παγερά οικείοι,αδιάβροχοι κι απόμακροι...
...έρχονται και άγημα αποδίδει τιμές (σπρεντς)..
...θα βγάλουν δεκάρικους λόγους υποστήριξης ηθικού και συμπαράστασης με τσιτάτα τού Ευαγγελιομνημονίου,επίσημες συνομιλίες με προέδρους και πρωθυπουργό...και γεια σας...πιθανόν με χαμογελαστό αγγλοελληνικό κιτς τύπου "kalo kouragio!".
Θα ήταν λα'ι'κίστικο να ζητήσω όταν ξανάρθουν να είναι ινκόγκνιτο,να χτυπούσαν ένα τυχαίο κουδούνι πολυκατοικίας στην πλατεία Αμερικής,στα Καμίνια,στο Περιστέρι,στη Λούτσα,στο Μενίδι - να κουβεντιάσουν με απλούς μεροκαματιάρηδες,να κάτσουν 2-3 μέρες μαζί τους,να πάνε στο μανάβικο,στο σχολείο,στο λεωφορείο,στη δουλειά,να πάρουν μυρωδιά,κάτι να ψυλλιαστούν έξω απ' τα στεγανά των υπηρεσιών τους για το πώς ζει,πως βγαίνει ο μήνας,πώς τα βγάζει πέρα ο λαός για τον οποίο δήθεν κόπτονται κι αγωνιούν;
Ποιος απ' όλους,εγχώριους και συμμάχους ελεγκτές μας,έχει πραγματική εμπειρία,γνώση...έστω μνήμη...ρουτίνας της καθημερινής μάχης για επιβίωση ενός μέσου εργαζόμενου;
Σε ποιον κυνισμό πιστεύει,έχοντας αποστραγγιστεί από κάθε συναίσθημα και συναίσθηση πραγματικότητας...ώστε να δηλώνει ένας υπουργός οικονομικών,στεγνά,σαν εργοδότης σε δούλους,"ναι,αποφασίστε ή κόβονται μισθοί ή απολύεστε"...κι αυτός παραμένει και καλά σοσιαλιστής,αγέλαστος ανακοινωτής στέρησης τού δικαιώματος των πολιτών για ευημερία;
Μας ζαλίζουν,σενάρια καταστροφής,θεωρίες οικονομικής σαχάρας όπου θα ξεροσταλιάσουμε για μια κανάτα νερό στην όαση τού τραπεζοχρηματοπιστωτικού καμηλιέρη που ΔυΝαΤά θα μας οδηγήσει στην όαση τού τέλους τού χρέους..
...με πόση λύπη,στεναχώρια και συντριβή μας κοιτούν απ' τα χρυσοποίκιλτα θωρακισμένα άρματα Βρυξελλοφάντς πού 'μαστε ρακένδυτοι
κι απελπισμένοι...με τόσο κακότεχνο βούρκωμα συμπόνοιας...
Η ελίτ των εξουσιών στη Γερμανία-Βέλγιο-Ουάσιγκτον κι Αθήνα...όλο το πλέγμα κυβερνώντων και θεσμών,όλη η δομή ηγεσιών σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα ζει ξεκομένη εντελώς απ' τα στρώματα που εκπροσωπεί,μαθημένη ν' αμοίβεται πλουσιοπάροχα,καταναλωτές περιουσιακής άνεσης,ευφησυχασμένοι οργανωτές...τής ισοπέδωσης όλων των άλλων.
Λόγια-λόγια-λόγια...η ευαισθησία τους κι ο δηθενκα'υ'μός τους...όλων...αριστερών και λα'ι'κών δεξιών...λόγια-λόγια-λόγια...έχουν πρήξει έναν κόσμο που σέρνεται πνιγμένος στα χρέη που οι ίδιοι τού δημιούργησαν ή και αφελώς και λανθασμένα αμέριμνοι ή και πονηροί συσσώρευσαν...και τί μας διατάζουν με γλυκόλογα;...κόψτε το λαιμό σας να αντέξετε...μας μεταμορφώνουν από ανθρώπους με ανάσα και καρδιά σε δείκτες,στατιστικές και νούμερα απόδοσης...κι αν κυλήσει και λίγο αίμα,μιαν ανεργία,μιαν απόγνωση...εντάξει...παράπλευρη απώλεια,πώς κάνουμε έτσι;
Πόσες φορές,μήνες τώρα ακούμε γραβατωμένα μηχανάκια να παπαγαλίζουν..."εδώ καθορίζεται το μέλλον των παιδιών μας"...κασέτα χωρίς στάλα ειλικρίνειας,δεν πήρα εγώ εντολή να φτιάξω το σύστημα δομών της παγκόσμιας οικονομίας,να φορτωθώ τη σκουριά και την αρυθμία του,να τρελλαθώ για τη διατήρηση των δικών σας κεκτημένων...να λιώσω παλαβωμένος στη γη κι αυτοί οι μεγάλοι αποτυχώντες πρώτη θέση αεροπλάνου με υγρή πετσέτα για την εφίδρωση τής απογείωσης να μας χαζεύουν, τα συνήθη θύματα...
...όλοι αυτοί...τραπεζίτες,επιτροπές σοφών,παρασύμβουλοι κι εγγυητές στο κλαμπ των εκλεκτών..
...κι εμείς...
...εμείς να ξεδίνουμε με τη συνήθη ανιαρή επιμέτρηση επαναστατικότητας στις γυμναστικές επιδείξεις κομματικών συλλαλητηρίων...μάς αφήνουν να παίξουμε το ρόλο μας...
...απλώς εκτονώνοντας την ισοπέδωσή μας, φωνάζοντας να καεί να καεί η Νέα Τρούμπα η Βουλή...
...κι ύστερα πίσω στο σπίτι...έρημοι,βαρείς και μόνοι.
Καλωσορίσατε σύμμαχοι εταίροι τής Ενωμένης Ευρώπης - η ιδέα ήταν τόσο φιλόδοξη..."όλοι μαζί συμπολίτες σε μιαν ήπειρο αλληλεγγύης κι ευημερίας!"...
..πόσα εγκλήματα "όλοι μαζί" θα ζήσουμε ακόμα;
Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010
6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ - 2 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ / ΔΥΟ ΣΦΑΙΡΕΣ ΜΕΤΑ...
Διαβάζω εφημερίδα καθημερινά,ραδιόφωνο ανοιχτό για ειδήσεις,όλα τα τηλεοπτικά ειδησεογραφικά - ξεκοκκάλισμα για ενημέρωση ακατάπαυστα.
Δυο χρόνια πριν...μια μέρα που τ' αγνόησα όλα,δεν έμαθα και κανείς δεν μού είπε τίποτα και κάηκε το σύμπαν..
'Ηταν 6 Δεκέμβρη,μέρα Σάββατο κι είχα γιορτή,γλέντι,τη λιακάδα των δικών μου ανθρώπων και στρωμένο τραπέζι - σιγά μην ασχολούμαι με τα νέα τού έξω κόσμου,όλα κλειστά των μέσων γι ανοιχτή καρδιά, κι έπαιζαν ωραίες μουσικές επιλεγμένα cd,στολίζαμε το δέντρο,βάζαμε καθαρά τραπεζομάντηλα,μαγειρεύαμε - η μάνα μου ήρθε απ' τη Σαλονίκη με τα σπιτικά μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες στο τάπερ...κόσμος στο σπίτι ώς αργά...όλα μοιρασμένα κι όμορφα,τα τηλέφωνα κι οι ευχές βάλσαμο ψυχής...κι αργά μες τη νύχτα ήσυχη καρδιά κι αγκαλιά -
ας το ξαναγράψω..δεν άνοιξα τηλεόραση και ραδιάκι λεπτό,κι ούτε ήρθε μήνυμα στο κινητό κάτι άλλο εκτός από "χρόνια πολλά!" εκείνη τη βραδυά...
6/12/2008
Ξημέρωσε Κυριακή 7/12/2008
...άλλη μια συνήθεια που δεν ακολούθησα- δεν βγήκα ν' αγοράσω εφημερίδες...
τα κορίτσια μου είδαν λιακάδα κι ήθελαν βόλτα στη θάλασσα,βγήκαμε εθνική και κατεβήκαμε Πειραιά,ζέστη και φως με άρωμα καπουτσίνο στην Καστέλλα,τραπεζάκια έξω και σχέδια για τα Χριστούγεννα - μεσημέρι ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο για την Αθήνα...
ας ανέβουμε Συγγρού - ερημιά!...περίεργο..είδαν ήλιο κι εξαφανίστηκαν όλοι;
Σύνταγμα - ερημιά!
Πανεπιστημίου -ερημιά!
μπαίνουμε Σόλωνος...σαν 15Αύγουστος-
-ανοιχτά παράθυρα,με ρωτά η γυναίκα μου
-τί μυρίζει έτσι;
-πονάει λίγο ο λαιμός μου
...έχω στρίψει ήδη προς Μπουμπουλίνας και το βλέπω...
-ώπα ρε παιδιά,ένα καμένο αμάξι στο Πολυτεχνείο!
...και πριν προλάβω να το πω,ένας τρομερός κρότος σαν έκρηξη,μαύροι καπνοί και κόσμος να τρέχει στην Αλεξάνδρας...μια γυναίκα έρχεται προς το μέρος μας,με βλέπει έκπληκτο και φωνάζει...
-είσαι τρελός που ήρθες εδώ με Ι.Χ.;
-μα τί έγινε;...ψελίζω
-απ' το φεγγάρι κατέβηκες;δεν ξέρεις πως χτες βράδυ σκοτώσαν ένα παιδί;
...αυτόματα το χέρι ανοίγει - 30 ώρες μετά!- το ραδιόφωνο...ενώ κοιτάζω αποσβολωμένος μια πολυκατοικία τυλιγμένη σε πύρινο κλοιό απ' τις φωτιές που καίνε την τράπεζα Πειραιώς στο ισόγειό της...κουκουλοφόροι με στυλάρια και βαριοπούλες σπάνε τζαμαρίες και ΜΑΤ ρίχνουν δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης..πατάω γκάζι προς τη Μαυροματαίων σε πανικό...
...φτάνουμε σπίτι έχοντας ακούσει τί έγινε πέντε χιλιόμετρα απ' το γλέντι τής γιορτής μου...
σκοτώσαν τον Αλέξη-τα Εξάρχεια εμπόλεμη ζώνη-συντρίμια στην Ερμού-επεισόδεια όλη νύχτα
...τώρα ξέρουμε,στην Αλεξάνδρας ήταν η πορεία αντίδρασης στη δολοφονία
..είχαμε εισιτήρια για θέατρο στο Λαμπέτη το απόγεμα...στην τηλεόραση βλέπαμε το διπλανό του σούπερ μάρκετ να καίγεται...τα πάντα ακυρώνονται...τηλεφωνεί τρομαγμένος ο αδελφός τής γυναίκας μου,δούλευε μαζί με άλλα παιδιά σε εστιατόριο επί της Λεωφόρου και ενώ τους έβλεπαν μέσα,ήρθαν κουκουλοφόροι και σπάσαν τα τζάμια και ρίξαν στη σάλα μολότωφ και βγήκαν στον πίσω ακάλυπτο μην καούν σαν τα ποντίκια...
...τρέλα!
και συνεχίστηκαν όλη νύχτα οι φωτιές
..και τη Δευτέρα καιγόταν απ' τη Σταδίου ώς τη Συγγρού...
...θυμάστε;
οι εξαφανισμένοι κι ανύπαρκτοι ΚαραμανλοΠαυλόπουλοι...μακάριοι κυβερνώντες ,άβουλοι -ανίκανοι-μοιραίοι...η αρχή του τέλους για τους Μεγάλους 'Αχρηστους.
'Ετσι (δεν) έζησα τη νύχτα του Αλέξη.
'Ετσι,από τότε,καμιά 6η Δεκέμβρη δεν μπορεί να είναι ίδια,μια απλή ονομαστική γιορτή - έχει πάντα οσμή καμένου για χαμένα όνειρα στο ράγισμα ζωής και θανάτου.
Τίποτα δεν είναι ίδιο από πρόπερσι - Αθήνα 6/12 χαραγμένη Ιστορία με δυο σφαίρες-
κι η αγαπημένη φράση "η ιστορία επαναλαμβάνεται σα φάρσα"..
..μακάρι να ήταν κωμωδία,αλά εδώ μιλάμε για τραγωδία,τη δολοφονία ενός παιδιού - όσα έγιναν μετά κι όσοι επιμένουν τη συνέχειά τους..
...οι "επαγγελματίες της εξέγερσης"...βεβηλώνουν τη μνήμη του.
Δήθεν "αγωνίζονται ",με πάνδημα συλλαλητήρια 500 κρανοφόρων,ψάχνοντας με μανία να χτυπηθούν με μπάτσους για νέους "ήρωες" στο χαοτικό μυαλό τους,σπάνε βιτρίνες,καίνε κάδους,φτιαχτή "εικόνα Δεκέμβρη" -ένα εμφανέστατο ψεύτικο,γελοίο,ανύπαρκτης μαζικότητας μάθημα "ανταρσίας"
-αλήθεια ενάντια ποιού;
Ποιο είναι αυτό το κράτος που θα συντριβεί με καμένα λάστιχα στη Στουρνάρη,από σαχλοκουδουνίζοντες βορειοαστούς αναρχοαυτόνομους;
Είδαν κάτι από το σύστημα που δήθεν καταγγέλουν να καταρρέει
- ή το μόνο που ξεφτίζει είναι η σιγουριά τους,η ματαιοδοξία τού "τίποτα" που βαρύγδουπα σέρνουν με στάχτες;
Εντυπωσιοθηρία,βαρετή,αναχρονιστική,ο πιο εύκολος τρόπος να προβοκάρεται όποια επιθυμία πραγματικής λα'ι'κής αντίδρασης.
Στην ανωνυμία της κουκούλας,στο ακαταδίωκτο της σιγουράτζας απ' το πολύπαθο άσυλο,με αναμασήματα καταπάτησης ανθρώπινων δικαιωμάτων
- και οι συμπαραστάτες δικηγορομάχοι υπερασπιστές της λεγόμενης επαναστατικής αριστεράς(και των εκτελέσεων!)
-και οι ακτιβιστές-βουλευτές γαιοκτήμονες της διαρκούς κλαψευαισθησίας.
Ακόμα κι εδώ για την εξουσία γίνονται όλα - η εξουσία της "αντίστασης"...με το ζόρι ανατροπή...κι αν πεις "διαφωνώ"...γίνεσαι "προσκυνημένος και βολεμένος κι εχθρός του λαού"-
-ποιος τους έδωσε δικαίωμα να υπογράφουν αποκειστικότητα για το γνήσιο τής γενικευμένης οργής;
-το κοπιράιτ της αυθεντικής άρνησης πώς κατοχυρώνεται σε φιέστες μολότωφ με σημαία το μίσος;
Οργή για την οργή,χωρίς αιτία αξιακών βεβαιοτήτων γίνεται παράσιτο τού αγώνα για καλύτερη ζωή,εκτός πολιτισμού και Δημοκρατίας,φτηνιάρηδες/αλήτες/τιμωροί - κι απέναντί μας..
...εμείς σε λεκτική μάχη,φύσει και θέσει,πάντα κατά της βίας...η βία είναι υπανάπτυξη και μιζέρια κι αρρώστια στην ευνονούμενη κοινωνία αλληλεγγύης.
Το τσίρκο "6η Δεκέμβρη" θα δώσει πολλές παραστάσεις ασχημονώντας στο όνομα τού Αλέξη Γρηγορόπουλου,να κλέψουν κάτι απ' την άδολη λάμψη της αθωότητάς του - πού να ήξερε το παλικαράκι πόσο ψέμα θα επενδυόταν στον άδικό του θάνατο!
Φέτος, 6/12, Δευτέρα, του 'Αη-Νικόλα.
Σιωπή και περισυλλογή - όλα ακόμα εν θερμώ...και πάντα η ψύχρα τού δολοφόνου να αιωρείται και να σβήνει τον ήλιο εκεί,στον πεζόδρομο Ζωοδόχου Πηγής και Τζαβέλα
- δυο χρόνια,μια ανάσα λυγμός και λύπη βουνό.
6 Δεκέμβρη και φέτος.
Ευχές δέχομαι-βεβαιότητες δεν έχω-φοβάμαι πολλά-ελπίζω λιγότερα-κι όλα τα θυμάμαι και δεν ξεχνώ.
Δυο χρόνια πριν...μια μέρα που τ' αγνόησα όλα,δεν έμαθα και κανείς δεν μού είπε τίποτα και κάηκε το σύμπαν..
'Ηταν 6 Δεκέμβρη,μέρα Σάββατο κι είχα γιορτή,γλέντι,τη λιακάδα των δικών μου ανθρώπων και στρωμένο τραπέζι - σιγά μην ασχολούμαι με τα νέα τού έξω κόσμου,όλα κλειστά των μέσων γι ανοιχτή καρδιά, κι έπαιζαν ωραίες μουσικές επιλεγμένα cd,στολίζαμε το δέντρο,βάζαμε καθαρά τραπεζομάντηλα,μαγειρεύαμε - η μάνα μου ήρθε απ' τη Σαλονίκη με τα σπιτικά μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες στο τάπερ...κόσμος στο σπίτι ώς αργά...όλα μοιρασμένα κι όμορφα,τα τηλέφωνα κι οι ευχές βάλσαμο ψυχής...κι αργά μες τη νύχτα ήσυχη καρδιά κι αγκαλιά -
ας το ξαναγράψω..δεν άνοιξα τηλεόραση και ραδιάκι λεπτό,κι ούτε ήρθε μήνυμα στο κινητό κάτι άλλο εκτός από "χρόνια πολλά!" εκείνη τη βραδυά...
6/12/2008
Ξημέρωσε Κυριακή 7/12/2008
...άλλη μια συνήθεια που δεν ακολούθησα- δεν βγήκα ν' αγοράσω εφημερίδες...
τα κορίτσια μου είδαν λιακάδα κι ήθελαν βόλτα στη θάλασσα,βγήκαμε εθνική και κατεβήκαμε Πειραιά,ζέστη και φως με άρωμα καπουτσίνο στην Καστέλλα,τραπεζάκια έξω και σχέδια για τα Χριστούγεννα - μεσημέρι ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο για την Αθήνα...
ας ανέβουμε Συγγρού - ερημιά!...περίεργο..είδαν ήλιο κι εξαφανίστηκαν όλοι;
Σύνταγμα - ερημιά!
Πανεπιστημίου -ερημιά!
μπαίνουμε Σόλωνος...σαν 15Αύγουστος-
-ανοιχτά παράθυρα,με ρωτά η γυναίκα μου
-τί μυρίζει έτσι;
-πονάει λίγο ο λαιμός μου
...έχω στρίψει ήδη προς Μπουμπουλίνας και το βλέπω...
-ώπα ρε παιδιά,ένα καμένο αμάξι στο Πολυτεχνείο!
...και πριν προλάβω να το πω,ένας τρομερός κρότος σαν έκρηξη,μαύροι καπνοί και κόσμος να τρέχει στην Αλεξάνδρας...μια γυναίκα έρχεται προς το μέρος μας,με βλέπει έκπληκτο και φωνάζει...
-είσαι τρελός που ήρθες εδώ με Ι.Χ.;
-μα τί έγινε;...ψελίζω
-απ' το φεγγάρι κατέβηκες;δεν ξέρεις πως χτες βράδυ σκοτώσαν ένα παιδί;
...αυτόματα το χέρι ανοίγει - 30 ώρες μετά!- το ραδιόφωνο...ενώ κοιτάζω αποσβολωμένος μια πολυκατοικία τυλιγμένη σε πύρινο κλοιό απ' τις φωτιές που καίνε την τράπεζα Πειραιώς στο ισόγειό της...κουκουλοφόροι με στυλάρια και βαριοπούλες σπάνε τζαμαρίες και ΜΑΤ ρίχνουν δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης..πατάω γκάζι προς τη Μαυροματαίων σε πανικό...
...φτάνουμε σπίτι έχοντας ακούσει τί έγινε πέντε χιλιόμετρα απ' το γλέντι τής γιορτής μου...
σκοτώσαν τον Αλέξη-τα Εξάρχεια εμπόλεμη ζώνη-συντρίμια στην Ερμού-επεισόδεια όλη νύχτα
...τώρα ξέρουμε,στην Αλεξάνδρας ήταν η πορεία αντίδρασης στη δολοφονία
..είχαμε εισιτήρια για θέατρο στο Λαμπέτη το απόγεμα...στην τηλεόραση βλέπαμε το διπλανό του σούπερ μάρκετ να καίγεται...τα πάντα ακυρώνονται...τηλεφωνεί τρομαγμένος ο αδελφός τής γυναίκας μου,δούλευε μαζί με άλλα παιδιά σε εστιατόριο επί της Λεωφόρου και ενώ τους έβλεπαν μέσα,ήρθαν κουκουλοφόροι και σπάσαν τα τζάμια και ρίξαν στη σάλα μολότωφ και βγήκαν στον πίσω ακάλυπτο μην καούν σαν τα ποντίκια...
...τρέλα!
και συνεχίστηκαν όλη νύχτα οι φωτιές
..και τη Δευτέρα καιγόταν απ' τη Σταδίου ώς τη Συγγρού...
...θυμάστε;
οι εξαφανισμένοι κι ανύπαρκτοι ΚαραμανλοΠαυλόπουλοι...μακάριοι κυβερνώντες ,άβουλοι -ανίκανοι-μοιραίοι...η αρχή του τέλους για τους Μεγάλους 'Αχρηστους.
'Ετσι (δεν) έζησα τη νύχτα του Αλέξη.
'Ετσι,από τότε,καμιά 6η Δεκέμβρη δεν μπορεί να είναι ίδια,μια απλή ονομαστική γιορτή - έχει πάντα οσμή καμένου για χαμένα όνειρα στο ράγισμα ζωής και θανάτου.
Τίποτα δεν είναι ίδιο από πρόπερσι - Αθήνα 6/12 χαραγμένη Ιστορία με δυο σφαίρες-
κι η αγαπημένη φράση "η ιστορία επαναλαμβάνεται σα φάρσα"..
..μακάρι να ήταν κωμωδία,αλά εδώ μιλάμε για τραγωδία,τη δολοφονία ενός παιδιού - όσα έγιναν μετά κι όσοι επιμένουν τη συνέχειά τους..
...οι "επαγγελματίες της εξέγερσης"...βεβηλώνουν τη μνήμη του.
Δήθεν "αγωνίζονται ",με πάνδημα συλλαλητήρια 500 κρανοφόρων,ψάχνοντας με μανία να χτυπηθούν με μπάτσους για νέους "ήρωες" στο χαοτικό μυαλό τους,σπάνε βιτρίνες,καίνε κάδους,φτιαχτή "εικόνα Δεκέμβρη" -ένα εμφανέστατο ψεύτικο,γελοίο,ανύπαρκτης μαζικότητας μάθημα "ανταρσίας"
-αλήθεια ενάντια ποιού;
Ποιο είναι αυτό το κράτος που θα συντριβεί με καμένα λάστιχα στη Στουρνάρη,από σαχλοκουδουνίζοντες βορειοαστούς αναρχοαυτόνομους;
Είδαν κάτι από το σύστημα που δήθεν καταγγέλουν να καταρρέει
- ή το μόνο που ξεφτίζει είναι η σιγουριά τους,η ματαιοδοξία τού "τίποτα" που βαρύγδουπα σέρνουν με στάχτες;
Εντυπωσιοθηρία,βαρετή,αναχρονιστική,ο πιο εύκολος τρόπος να προβοκάρεται όποια επιθυμία πραγματικής λα'ι'κής αντίδρασης.
Στην ανωνυμία της κουκούλας,στο ακαταδίωκτο της σιγουράτζας απ' το πολύπαθο άσυλο,με αναμασήματα καταπάτησης ανθρώπινων δικαιωμάτων
- και οι συμπαραστάτες δικηγορομάχοι υπερασπιστές της λεγόμενης επαναστατικής αριστεράς(και των εκτελέσεων!)
-και οι ακτιβιστές-βουλευτές γαιοκτήμονες της διαρκούς κλαψευαισθησίας.
Ακόμα κι εδώ για την εξουσία γίνονται όλα - η εξουσία της "αντίστασης"...με το ζόρι ανατροπή...κι αν πεις "διαφωνώ"...γίνεσαι "προσκυνημένος και βολεμένος κι εχθρός του λαού"-
-ποιος τους έδωσε δικαίωμα να υπογράφουν αποκειστικότητα για το γνήσιο τής γενικευμένης οργής;
-το κοπιράιτ της αυθεντικής άρνησης πώς κατοχυρώνεται σε φιέστες μολότωφ με σημαία το μίσος;
Οργή για την οργή,χωρίς αιτία αξιακών βεβαιοτήτων γίνεται παράσιτο τού αγώνα για καλύτερη ζωή,εκτός πολιτισμού και Δημοκρατίας,φτηνιάρηδες/αλήτες/τιμωροί - κι απέναντί μας..
...εμείς σε λεκτική μάχη,φύσει και θέσει,πάντα κατά της βίας...η βία είναι υπανάπτυξη και μιζέρια κι αρρώστια στην ευνονούμενη κοινωνία αλληλεγγύης.
Το τσίρκο "6η Δεκέμβρη" θα δώσει πολλές παραστάσεις ασχημονώντας στο όνομα τού Αλέξη Γρηγορόπουλου,να κλέψουν κάτι απ' την άδολη λάμψη της αθωότητάς του - πού να ήξερε το παλικαράκι πόσο ψέμα θα επενδυόταν στον άδικό του θάνατο!
Φέτος, 6/12, Δευτέρα, του 'Αη-Νικόλα.
Σιωπή και περισυλλογή - όλα ακόμα εν θερμώ...και πάντα η ψύχρα τού δολοφόνου να αιωρείται και να σβήνει τον ήλιο εκεί,στον πεζόδρομο Ζωοδόχου Πηγής και Τζαβέλα
- δυο χρόνια,μια ανάσα λυγμός και λύπη βουνό.
6 Δεκέμβρη και φέτος.
Ευχές δέχομαι-βεβαιότητες δεν έχω-φοβάμαι πολλά-ελπίζω λιγότερα-κι όλα τα θυμάμαι και δεν ξεχνώ.
Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010
ΠΟΙΟΣ ΚΛΕΒΕΙ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΑΣ;
Μπήκε Δεκέμβρης.
Κοντομάνικος,ζεστός,παράξενος.
Πνιγμένος στα σκουπίδια - γενικώς.
Σιωπηλοί και θυμωμένοι - γενικώς,επίσης.
Χαζεύω τα καταστήματα -βάζουν αυτοκόλητα merry christmas,δεντράκια,μπάλες,αστεράκια,χιονοβαμβάκια καλύπτουν τα ράφια
...κάνω λάθος αν διακρίνω εμφανή αμηχανία σ' όλο αυτό το σκηνικό;
Τί έμεινε γιορτινό σ' αυτήν την πόλη;
Πού θα βρούμε αποθέματα χαράς να τα στολίσουμε;
Πώς πασπαλίζεις ανεμελιά την αποκρουστική καθημερινότητα;
Αυτόν τον καιρό κάθε χρόνο,με τις εφημερίδες κυκλοφορούν τα τουριστικά διαφημιστικά,τα πρακτορεία ταξιδίων φουσκώνουν ένθετες βασιλόπιτες προορισμών.
Εκδρομές του κόσμου.
Ποτέ δεν πήγα πουθενά -όχι μόνο γιατί λεφτά δεν υπάρχουν,
αλλά γιατί οι μέρες των γιορτών ανήκουν στην οικογένεια,σ' αυτούς που μεγαλώνοντας δεν πάνε πια εκδρομή και προορισμός τους είναι να μας βλέπουν καλά και να είμαστε κοντά τους στο τραπέζι των Χριστουγέννων...γονείς,παπούδες...δεν ξέρουμε για πόσα χρόνια θα είναι ακόμα μαζί μας για να τα χαραμίσουμε σ' ένα ταξιδάκι...
την αδημονία στα μάτια και την ευτυχία να μας έχουν κοντά τους δεν την αλλάζω μ' όλης της γης τις λιχουδιές
...φέτος που θα είναι μια καρέκλα άδεια,μαχαιριά και δάκρυ στη μνήμη πώς θα περάσει πολύ το φοβάμαι..
...αλλά έγραφα για τα τουριστικά προσπέκτους...
..όλα τα μαζεύω,αράζω στον καναπέ κι οργανώνομαι γι αξέχαστα εορτοτζέτ one way φαντασιώσεις...
...Λαπωνία και χωριό Άη Βασίλη (ρημάδα κόκα-κόλα,εσύ τα κάνεις όλα)...
...απόδραση στη μαγευτική Βιέννη (χορεύει βαλς ο Αλέξης Κωστάλας)...
...εξωτικές απολαύσεις,πρωτοτυπήστε κάνοντας καλοκαιρινές βουτιές και πρωτοχρονιά στις Μαλδίβες (γαλοπούλα-φρέντο)...
...ζήστε την εμπειρία κάνοντας σαφάρι στην Κένυα (καμακώνοντας τους ταράνδους τού Άη Βασίλη;)..
...ε ρε γλέντια,διαβάζω με κομένη την ανάσα,αναλυτικά όλα τα πακέτα,διαδρομές,σουίτες με τζακούζι,χαμάμ σε πεντάστερες βίλες,συνδυασμούς συναυλίες-θέατρα-μουσεία,ξεναγήσεις,πάρκα και ρεβεγιόν με ζωντανή ορχήστρα...
...ο γύρος τού κόσμου σε 80 σελίδες...
..Μακάρι να έμπαινα σ' ένα αεροπλάνο και να ξεχνούσα να επιστρέψω,να χωρέσω παντού νέα μάτια κι αισθήσεις,να γνωρίσω,να μάθω,ν' ανακαλύψω,να συναναστραφώ,να χαθώ
- να σβήσω όλους τους πανικούς τής ζωής μου.
Νομίζω ζηλεύω όσους έχουν χρήμα μα και χρόνο να φύγουν 15 μέρες
...όλα τα χρόνια που δουλεύω,μένω ώς τα βράδυα των παραμονών,τσίμα-τσίμα δυο μερούλες,αδύνατον να κολήσεις τρία ρεπό και πέντε μέρες υπόλοιπο αδείας..(η συνήθεια των πεφτωσυννεφάκηδων δημοσίων υπαλλήλων είναι μαγική εικόνα για μένα)...
...πάντα με γοήτευαν οι γεμάτες βαλίτσες στα πολύβουα αεροδρόμια,οι αναγγελίες πτήσεων,οι ουρές στα τσεκ-ιν,αυτή η ταραχή απογείωσης σε μια ψευδαίσθηση...πως φεύγω,πετάω κι αλλάζω.
..δεν ξέρω αν αυτή τη χρονιά χωρούν όνειρα για εξερεύνηση χαρτών,πόσοι οι τυχεροί της φυγής...μοιάζουμε φυλακισμένοι,γειωμένοι και αλυσιδοκλειδωμένοι - απορώ ποιας δραπέτευσης φαντασία θα φέρει το πνεύμα των Χριστουγέννων,να ζωντανέψει μακριά από στημένη διαφήμιση των Jumbo.
Ας περιμένει μιαν άλλη φορά η Νέα Υόρκη ν' αλλάξω χρόνο στην Time's Square τσιροκοπώντας κοιτάζοντας ιπτάμενα mcdonalds και φωτογραφίζοντας μπαλόνια και πυροτεχνήματα...
...ας μην με περιμένουν φέτος στο ρεβεγιόν δίπλα στ' αναμένα ξύλα στη χιονισμένη Νορβηγία και μην με υπολογίζουν σε σουρωμένες μεγαλοστομίες κόκκινου κρασιού με θέα το ημίφως στο Βόρειο Σέλας...
...θ' αφήσω κλειδωμένο το σαλέ στις 'Αλπεις,να με ψάχνουν στην πίστα οι χιονο σκιεροχλιδάτοι...
Συνήθως το κορίτσι μου παραμονές γιορτών μού ζητά "αυτοκινητάδα".
..μια βόλτα με το αμάξι αργά τη νύχτα να τριγυρνάμε κοιτώντας στολισμένες πλατείες,φωταγωγημένα μπαλκόνια κι αναμένα λαμπάκια στις τζαμαρίες με τις τραβηγμένες κουρτίνες...
...δεν ξέρω καν αν έστω γι αυτή τη γαλήνια γύρα θα μας βγει διάθεση...
...μπήκε Δεκέμβρης περίεργος,
το δέντρο θα μείνει στο κουτί του στο πατάρι,
τα φωτάκια δεν θα αναβοσβήνουν πάνω στο καραβάκι στο σαλόνι,
άστο για του χρόνου και βλέπουμε...
...η μελαγχολία δεν είναι για μας,αλλά η λύπη ήρθε και θρονιάστηκε δίπλα μας - το παλεύουμε μη σταθεί πέτρα μέσα μας και μας γονατίσει...
...ένα χαμόγελο δώσ' μου - ένα φιλί να σού δώσω - χάρισέ μου μιαν ανάσα...
...δεν μπορεί!..
...ένα λουλουδάκι,κι ας είναι χειμώνας,θα ανθίσει,
θα βγει άρωμα στο ξερό χώμα δύσκολων καιρών.
Κοντομάνικος,ζεστός,παράξενος.
Πνιγμένος στα σκουπίδια - γενικώς.
Σιωπηλοί και θυμωμένοι - γενικώς,επίσης.
Χαζεύω τα καταστήματα -βάζουν αυτοκόλητα merry christmas,δεντράκια,μπάλες,αστεράκια,χιονοβαμβάκια καλύπτουν τα ράφια
...κάνω λάθος αν διακρίνω εμφανή αμηχανία σ' όλο αυτό το σκηνικό;
Τί έμεινε γιορτινό σ' αυτήν την πόλη;
Πού θα βρούμε αποθέματα χαράς να τα στολίσουμε;
Πώς πασπαλίζεις ανεμελιά την αποκρουστική καθημερινότητα;
Αυτόν τον καιρό κάθε χρόνο,με τις εφημερίδες κυκλοφορούν τα τουριστικά διαφημιστικά,τα πρακτορεία ταξιδίων φουσκώνουν ένθετες βασιλόπιτες προορισμών.
Εκδρομές του κόσμου.
Ποτέ δεν πήγα πουθενά -όχι μόνο γιατί λεφτά δεν υπάρχουν,
αλλά γιατί οι μέρες των γιορτών ανήκουν στην οικογένεια,σ' αυτούς που μεγαλώνοντας δεν πάνε πια εκδρομή και προορισμός τους είναι να μας βλέπουν καλά και να είμαστε κοντά τους στο τραπέζι των Χριστουγέννων...γονείς,παπούδες...δεν ξέρουμε για πόσα χρόνια θα είναι ακόμα μαζί μας για να τα χαραμίσουμε σ' ένα ταξιδάκι...
την αδημονία στα μάτια και την ευτυχία να μας έχουν κοντά τους δεν την αλλάζω μ' όλης της γης τις λιχουδιές
...φέτος που θα είναι μια καρέκλα άδεια,μαχαιριά και δάκρυ στη μνήμη πώς θα περάσει πολύ το φοβάμαι..
...αλλά έγραφα για τα τουριστικά προσπέκτους...
..όλα τα μαζεύω,αράζω στον καναπέ κι οργανώνομαι γι αξέχαστα εορτοτζέτ one way φαντασιώσεις...
...Λαπωνία και χωριό Άη Βασίλη (ρημάδα κόκα-κόλα,εσύ τα κάνεις όλα)...
...απόδραση στη μαγευτική Βιέννη (χορεύει βαλς ο Αλέξης Κωστάλας)...
...εξωτικές απολαύσεις,πρωτοτυπήστε κάνοντας καλοκαιρινές βουτιές και πρωτοχρονιά στις Μαλδίβες (γαλοπούλα-φρέντο)...
...ζήστε την εμπειρία κάνοντας σαφάρι στην Κένυα (καμακώνοντας τους ταράνδους τού Άη Βασίλη;)..
...ε ρε γλέντια,διαβάζω με κομένη την ανάσα,αναλυτικά όλα τα πακέτα,διαδρομές,σουίτες με τζακούζι,χαμάμ σε πεντάστερες βίλες,συνδυασμούς συναυλίες-θέατρα-μουσεία,ξεναγήσεις,πάρκα και ρεβεγιόν με ζωντανή ορχήστρα...
...ο γύρος τού κόσμου σε 80 σελίδες...
..Μακάρι να έμπαινα σ' ένα αεροπλάνο και να ξεχνούσα να επιστρέψω,να χωρέσω παντού νέα μάτια κι αισθήσεις,να γνωρίσω,να μάθω,ν' ανακαλύψω,να συναναστραφώ,να χαθώ
- να σβήσω όλους τους πανικούς τής ζωής μου.
Νομίζω ζηλεύω όσους έχουν χρήμα μα και χρόνο να φύγουν 15 μέρες
...όλα τα χρόνια που δουλεύω,μένω ώς τα βράδυα των παραμονών,τσίμα-τσίμα δυο μερούλες,αδύνατον να κολήσεις τρία ρεπό και πέντε μέρες υπόλοιπο αδείας..(η συνήθεια των πεφτωσυννεφάκηδων δημοσίων υπαλλήλων είναι μαγική εικόνα για μένα)...
...πάντα με γοήτευαν οι γεμάτες βαλίτσες στα πολύβουα αεροδρόμια,οι αναγγελίες πτήσεων,οι ουρές στα τσεκ-ιν,αυτή η ταραχή απογείωσης σε μια ψευδαίσθηση...πως φεύγω,πετάω κι αλλάζω.
..δεν ξέρω αν αυτή τη χρονιά χωρούν όνειρα για εξερεύνηση χαρτών,πόσοι οι τυχεροί της φυγής...μοιάζουμε φυλακισμένοι,γειωμένοι και αλυσιδοκλειδωμένοι - απορώ ποιας δραπέτευσης φαντασία θα φέρει το πνεύμα των Χριστουγέννων,να ζωντανέψει μακριά από στημένη διαφήμιση των Jumbo.
Ας περιμένει μιαν άλλη φορά η Νέα Υόρκη ν' αλλάξω χρόνο στην Time's Square τσιροκοπώντας κοιτάζοντας ιπτάμενα mcdonalds και φωτογραφίζοντας μπαλόνια και πυροτεχνήματα...
...ας μην με περιμένουν φέτος στο ρεβεγιόν δίπλα στ' αναμένα ξύλα στη χιονισμένη Νορβηγία και μην με υπολογίζουν σε σουρωμένες μεγαλοστομίες κόκκινου κρασιού με θέα το ημίφως στο Βόρειο Σέλας...
...θ' αφήσω κλειδωμένο το σαλέ στις 'Αλπεις,να με ψάχνουν στην πίστα οι χιονο σκιεροχλιδάτοι...
Συνήθως το κορίτσι μου παραμονές γιορτών μού ζητά "αυτοκινητάδα".
..μια βόλτα με το αμάξι αργά τη νύχτα να τριγυρνάμε κοιτώντας στολισμένες πλατείες,φωταγωγημένα μπαλκόνια κι αναμένα λαμπάκια στις τζαμαρίες με τις τραβηγμένες κουρτίνες...
...δεν ξέρω καν αν έστω γι αυτή τη γαλήνια γύρα θα μας βγει διάθεση...
...μπήκε Δεκέμβρης περίεργος,
το δέντρο θα μείνει στο κουτί του στο πατάρι,
τα φωτάκια δεν θα αναβοσβήνουν πάνω στο καραβάκι στο σαλόνι,
άστο για του χρόνου και βλέπουμε...
...η μελαγχολία δεν είναι για μας,αλλά η λύπη ήρθε και θρονιάστηκε δίπλα μας - το παλεύουμε μη σταθεί πέτρα μέσα μας και μας γονατίσει...
...ένα χαμόγελο δώσ' μου - ένα φιλί να σού δώσω - χάρισέ μου μιαν ανάσα...
...δεν μπορεί!..
...ένα λουλουδάκι,κι ας είναι χειμώνας,θα ανθίσει,
θα βγει άρωμα στο ξερό χώμα δύσκολων καιρών.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)