ΟΣΟ Ο ΝΟΥΣ ΚΙ ΑΝ ΤΥΡΑΝΝΙΕΤΑΙ...ΑΣΠΡΗ ΕΙΝ'Η ΜΕΡΑ,ΠΕΘΥΜΙΕΤΑΙ!

Χρόνια τώρα,απ'όταν έχασε τον άντρα της η μάνα μου έλεγε αυτές τις μέρες...
"δεν θέλω με τίποτα να έρχονται οι Γιορτές"
...τη μάλωνα,έλα μωρέ,μην τα σκέφτεσαι,οι ζωντανοί με τους ζωντανούς,προσπαθούσα (ματαίως) να την βγάλω απ'το σπίτι,δεν υπήρχε περίπτωση να έρθει σε μας,ανεβαίναμε συνήθως παραμονή Πρωτοχρονιάς Θεσσαλονίκη,το σπίτι μύριζε μελομακάρονα,κουραμπιέδες,σπανακόπιττα,το γιομήδι για την κότα τσιγαρισμένο,μάς περίμενε στην πόρτα,ζέστη και χαμόγελο ώς τ'αυτιά,το μικρό δεντράκι με τα φωτάκια στο σαλόνι,τα μικροδωράκια,λίγη γκρίνια ακόμα για το καλό συναπάντημα κι η συνήθης ερώτηση τί ώρα να ετοιμάσει το τραπέζι
-τώρα δεν υπάρχει τίποτα πια,ούτε Ολυμπίτσα,ούτε σπίτι στην πατρίδα κι ούτε Γιορτή ξέρω πώς να ξανακουμπήσω κι είμαι εγώ που δεν θέλω ναρθούν τέτοιες μέρες με το λυγμό ακόμα στο λαιμό,τα κάδρα με τις γελαστές φωτογραφίες,τις εικόνες που με παιδεύουν στις εντατικές...
-θα το παλέψω να διώξω το πένθος,Χριστούγεννα θα γεμίσει το δικό μας σπίτι γέλια παιδιών κι αγκαλιές οικογένειας,το κοριτσάκι μου αγκαλιά,θαρθούν όλοι να φωτίσει το αδειανό μας πολυθρονάκι που καθόταν η μαμά όποτε μάς έκανε τη χαρά να κατέβει Αθήνα,ένα ποτήρι κόκκινο κρασί για την Απουσία που με στοιχειώνει-αυτό έμεινε πια και να πασχίζω να θυμάμαι τη φωνή και να κοιτάζω τις φωτογραφίες χωρίς να θολώνω τα ρημαδοδάκρυα που με παραλύουν κάθε τόσο αβάσταχτα.

Έβγαλε ήλιο και αυτή τη χρονιά,λίγο ν'απαλύνει τα εξοντωτικά ωράρια,τις αβεβαιότητες,τις χαντακωμένες ειδοποιήσεις ληξιπρόθεσμων παλαβομένων τιμωρών ελεγκτών εορταστικών αποθεματικών,οι τεχνοκράτες είναι οι αηβασίληδες πια, που λες και σιχαίνονται να μάς βλέπουν ξέγνοιαστους κι αγαπημένους και πριν φύγουν για σκι και χλιδοδιακοπέςεκ βρυξελών παλατιών ρομανιέμι μάς σέρνουν πέντ-έξι ακόμα προαπαιτούμενες φρίκες να τις στολίσουμε αγχόνη στην κορυφή τού δέντρου νά'χουμε να πασπαλίσουμε άγχος και πανικό κι αυτά τα χριστούγεννα τού μνημονίου που το ξορκίσαμε,το ψηφίσαμε αριστερά να φύγει κι όλο θεριεύει κι αγριεύει και μάς ποδοπατά και δεν ψήνεται να μάς αφήσει ήσυχους να ρίξουμε έναν χορό,να χτυπήσουμε παλαμάκια και μια γυροβολιά ανέμελη ζωή να χωρέσει στην κάλτσα με τα δώρα που πάλι  μένει αδειανή αφού λήγουν κάθε εφοριάς καρύδι οι συφοριασμένες δεσμεύσεις της κυβερνητικής σιγουριάς στα μούτρα μας

Φεύγαμε παλιά
-πότε ήταν νέα τα παιδιά,ε μ ε ί ς  είμασταν παιδιά και παρέες τα χριστούγεννα οργανώναμε απόδραση,γλέντια στα όρη τ'απάτητα βουνά,στις θάλασσες με τα κύματα τού χειμώνα,τζάκι,ούζα κι όνειρα υποσχέσεις,μεγάλοι έρωτες και πολύβουες παρέες,ξενύχτια,φιλοσοσφικές συζητήσεις και καυγάδες επίμονες βεβαιότητες και πλάκες ώς το ξημέρωμα,γκάζια κι οι κασέτες στο αυτοκίνητο δυνατά δυνατά,όλα να γίνουν δυνατά τ'αδύνατα και δεν θα χαθούμε ποτέ κι όλοι μαζί ώς την αιωνιότητα γεροί,αγαπημένοι,παθιασμένοι στα καλύτερα,κερδισμένοι,ποτέ νικημένοι στο γαμωσύστημα που θα τα παίξει μπρος την ορμή,τα νιάτα και την αποφασιστικότητά μας να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι,ομορφότερης ζωής στο πιο δίκαιο σύμπαν
-ήμασταν νέοι κι αφελείς,ε;

Ψωνίζω τρόφιμα για το τραπέζι με τα τελευταία αποθέματα της πιστωτικής κάρτας,που δεν ξέρω αν θα περισσέψει να βάλω το ελάχιστο της δόσης της μην μπλοκάρει κι αυτό,μετράω πόσα ακόμα χρωστώ και πάλι περισσεύουν λογαριασμοί κι όχι χρήματα,ψάχνω τον ακατάσχετο αριθμό στο taxisnet και τζακ ποτ στα προποτζίδικα και το ετήσιο ονειράκι/λαχείο να την κάνω,κουρασμένα μικροαστικά νέφη σκιάζουν τον καταγάλανο ουρανό και δεν παλεύεται ν'ακούς ειδήσεις που γεμίζει η θάλασσα πτώματα,η πόλη φωταγωγημένη ταράζει τις σκιές των ξενιτεμένων ανθρώπων-σκουπίδια να μαζεύονται οι αγωνίες των κατεστραμένων,να ποδοπατείται ο πολιτισμός των μεγάλων λόγων και των τρομοκρατημένων νεόπτωχων,να σκορπιέται μίσος,απέχθεια,άγνοια και απαίδευτος πρωτογονισμός στην καταβαράθρωση των αξιών που πάλεψε ο κόσμος να μπολιάσει την καρδιά των γενιών που δεν θα ζούσαν πόλεμο
-στα καβούκια μας,πεντακάθαροι,ομοιογενείς κι ευτυχείς να μην ακούμε,να μη βλέπουμε,να μην νοιαζόμαστε,να μην καταλαβαίνουμε και να μην μαθαίνουμε

Η γιαγιά μου δεν ήθελε να θυμάται το χωριό της πέρα απ'το Α'ι'βαλί,η άλλη μου η προγιαγιά απ'τον μπαμπά ήταν Ματίκω τ'όνομα και δεν είχε χώμα να πατήσει τις συμφορές της γενιάς της,περπάτησε χιλιάδες χιλιόμετρα στα βουνά ν'ανέβει γυμνός κι έρημος ο παππούς απ'τη ναυπακτία στο βορρά ν'αρχίσει άλλη ζωή,κυνηγήθηκε ο θειος να ξεράσει το αίμα και την πίστη του στο μακρονήσι,όργωσαν νοικιαζόμενα χωράφια για να σηκώνονται άγρια χαράματα τα παιδιά να κουβαλούν σιδεροσωλήνες στις πλαγιές με τα καπνά βρόγχος να γεμίσει η κατσαρόλα πέντε νομά σ'ένα (ασοβάντιστο υγρασία υπόγειο)δωμά,φτώχεια καταραμένη

-οι μνήμες μακριά μας,αλλού βαλμένες στο χωροχρόνο οι πληγές κάθε σπιτικού,στις νέες εποχές οι ματαιωμένοι χρόνοι,οι απώλειες τού καθενός πληγή και πόνος και δεν αντέχουμε όλα να τα χωρέσουμε,να τα παλέψουμε άλλο δεν έχουμε θάρρος και δεν υπάρχει λόγος να μετρηθεί τόση αποτυχιά,τέτοια απόρριψη ονείρων και ποδοπάτημα ελπίδων πώς να την φτιάξεις μιαν ψευδαίσθηση Γιορτή,να την ευχηθείς την καλή χρονιά προσμένοντας αυτή τη φορά να μη σιχτιρίζεις πάλι τού χρόνου τέτοιες μέρες έναν ακόμα γαμημένο χρόνο να πάει στο διαόλο και να μην ξαναγυρίσει...

Πάμε ξανά στα θαύματα
-τι άλλο να περιμένω δεν ξέρω

ΧΡΟΝΙΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΠΟΥ ΠΕΤΑΞΑΤΕ,ΠΟΥ ' Ν ' Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΑΞΑΤΕ...

Ο οχτάχρονος ανηψούλης μου έγραψε γράμμα στον Άγιο Βασίλη και τού ζήτησε να τού φέρει ένα tablet
-γυρίζω αρχές και μέσα δεκαετίας τού '70 και θυμάμαι στον μπαμπά και τη μαμά να ζητάω,τρενάκι με γραμμές,ποδοσφαιράκι και ηλεκτρική κιθάρα(πλαστική,ε;)
...άλλες εποχές,άλλα παιδιά μεγαλώνουν...

...αλλά οι γονείς (κι οι θειοι κι οι γιαγιάδες κι ο παππούδες) βρίσκονται οικονομικά και πιο πολλές δεκαετίες πίσω νομίζω
-άνεργος χρόνια ο κουνιάδος,ευτυχώς είναι τεχνίτης και βρίσκει ξέμπαρκες δουλειές,πενήντα φεύγα κανείς δεν τον παίρνει σε κανονική δουλειά,χωρίς ένσημα,χωρίς κανένα ωράριο,από δω κι από κει,η γυναίκα του που είπε να ψάξει κι εκείνη,όπου απευθύνθηκε και τόλμησε να πει για τρία παιδιά ήταν σαν να τούς έλεγε είναι κλέφτρα ή έχει θανατηφόρο μεταδιδόμενο νόσημα κι έτρωγε πόρτα και πώς μεγαλώνουν τρία πιτσιρίκια  και ποιος θα τού πει ποιο γαμωtablet δείχνει Ατμόσφαιρα Χριστουγέννων να την φέρει βόλτα και να ελπίσει κάτι καλύτερο...απόμακρος,στη λογική "όλοι είναι ίδιοι"...φτάνει με φοβίες και κατάρες ώς και στην επίθεση των τζιχαντιστών να προκρίνει πιθανότερο σενάριο απ'το να βγει ξανά για μεροκάματο
-φτύνει στην τηλεόραση,μαυρίζει στην καρδιά,αγριεύει στο πολίτευμα και δεν ψηφίζει χρόνια

...Χριστούγεννα
-πώς το λεν το άλλο με τον Τοτό...

...φορτώνεις την τελευταία κάρτα να βγει το γιορτινό τραπέζι,συλλέγεις λογαριασμούς κάτω απ'τα μαγνητάκια τού ψυγείου και σαλεύεις αν και πότε θα πληρωθείς κι αν θα φτάσουν έστω για μια βόλτα,δεν ξέρεις τί άλλο χρωστάς μην ξεχάσεις κάτι,ποιον λογαριασμό σε παίρνει ν'αφήσεις και ποιος θα σε χτυπήσει την πόρτα να σού ζητήσει βοήθεια και δεν έχεις να τού δώσεις ούτε μελομακάρονο-αυτό που βρήκες προσφορά 800 γραμμάρια 3,5 ευρώ απ'το σούπερ μάρκετ δεν τρώγεται καν,αλλά δεν υπάρχει πια μαμά να σού φτιάξει σπιτικά και δεν γίνεται να δώσεις ούτε δέκα ευρώ το κιλό-
...τού αγίου σταθάκη δεηθώμεν,έλεγχος τιμών αγοράς,α παπαπαππα πα,δεν προλαβαίνουν τώρα,έχουν ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών και ασφαλιστικό και κούρεμα χρέους και σιγά μην ασχοληθούν με τέτοια πεζά πράγματα,καλάθια νοικοκυράς,ωράρια εργαζομένων,απολαβές και ατομικές συμβάσεις και είναι βέβαιο δεν θα χρειαστεί να μπούμε ούτε στη λογική πόση σύνταξη θα πάρουμε,αφού τόσο και τέτοιο άγχος,μπαμ και κατω γρήγορα θα φύγουμε ν'ανακαλύψουμε μήπως η καλύτερη ζωή είναι όντως η μετά θάνατον και μάς το κρύβανε τόσα χρόνια.

Κι έχεις και τους Δήμους όλων των ταλαιπωρημένων να το αποφάσισαν φέτος να ξετρελαθούμε στα φώτα και τα πανηγύρια και τις πλατείες των αγαλιασμένων τουριστικών ατραξιόν με τα χαρούμενα ξέκωλα κι είδωλα των τιβι παράσιτων χρόνων της παρακμιακής δηθενιάς ν'αφρίζουν από Αγάπη κι Αγωνία Ευχών προς τον Πλησίον,όλες οι φιλάνθρωπες Κυρίες επί των επάλξεων δίνουν Χαρά μεγάλη στ'αποσβολωμένα φτωχαδάκια των πόλεων και υπόσχονται χορό,τραγούδι,κέφι κι αποθεματικά στα λεηλατημένα ταμεία για παράτες δίπλα στα ξεσκισμένα παραγκόσπιτα των αστέγων,των μεταναστών και των μνημονιακών πετρωμένων ψυχών που καημό μεγάλο έχουν ν'ακούσουν τον Σάκη να δίνει ρεσιτάλ στο imagine,που τον  μόνο κόσμο που φαντάζεσαι τώρα να γίνει ένας,είναι της συμφοράς και της τραγωδίας
-αλλά ας παιανίσουμε όλοι στο ρυθμό τού σαξόφωνου τού γιώργου κατσαρού,διότι τί είναι παρά θέμα Ψυχολογίας τόση μελαγχολία,το είπε και ο αριστερός πρωθυπουργός μας,αν αλλάξουμε Ψυχολογία όλα θα γίνουν καλύτερα και θα πληρώσουμε και πέντε δόσεις ένφια με καλή Ψυχολογία κι εκατό άτοκες δόσεις στον βρόγχο της εφορίας μας που κάμει νυχθημερόν ελέγχους μην κι έχει απομείνει κανά πεντάευρο στον κουμπαρά και δεν το έχουμε ακόμα κορνιζάρει ως εξαφανισμένο συγγενή σε παλιά χρόνια Ευτυχίας

Ευτυχώς έξω έχει τρομοκράτες κι έτσι τουλάχιστο φέτος δεν θα ψυχοπλακωθούμε που δεν κλείσαμε πακέτο για Ροβανιέμι-Ντίσνειλαντ και Καζίνο Μόντε Κάρλο,τζάμπα πουλάει φτηνά εισιτήρια η Ετζίαν κι η Ράιανειρ,εκτός αν το κάνουν επίτηδες,να μπαίνουμε σε ημερομηνίες,αξιοθέατα,ξενοδοχεία,σαλέ και χιονοδρομικά να χαζεύουμε πώς αντέχουν ακόμα οι πλούσιοι τού κόσμου να μάς νιώθουν συμπολίτες ενός τόσο άδικου και σκοτεινού κόσμου που αλληλοσιχαινόμαστε για την εμπειρία μιας πολυπολιτισμικής σκατοψυχίας
-ούτε καλή χρονιά να έχετε χαμένα κορμιά κι ούτε εξάρι πάλι στο τζόκερ,να έρθω στην καρα'ι'βική να σάς κάνω καυγά στον κοκοφοίνικα με την απληστία και την λωποδίτικη μιζολαμογιά σας που μού φάγατε το απόθεμα κοινωνικής ευθύνης και δεν έχω ούτε μιαν οφσόρ να τη χαρίσω τόκο κι αχυράνθρωπος να γίνω στο χαρέμι με τους κρατικοδίαιτους μεγιστάνες που ορίζουν τις κωλομπούντενσμπάνκ σας
-ρεζίλια τής οικουμένης και ζάμπλουτα αρπακτικά των ελπίδων μας

Γενικά,μια τάση να γίνουν όλα στάχτη και μπούρμπερη την έχω ακουμπισμένη στην πόρτα
-αλλά είμαι ένα γαληνεμένο στη μαγεία των Εορτών καλόβουλο πλάσμα,που ακούω ειδήσεις,κάμω ζάπινγκ,σερφάρω και λα'ι'κάρω στο ίντερνετ και τα βράδυα σαν πέφτω να (μην) κοιμηθώ με τέτοιο άγχος μην και δεν πάει καλά ο στόχος να βγούμε απ'το τούνελ,να μάς αγαπήσει ο Σόιμπλε,να μάς συγχωρέσει  η κριστίν Λαγκάρντ και ο Άρης Πορτοσάλτε που τόσα μικροαστικά όνειρα ακουμπήσαμε και τί θέλαμε τα σκατόπαιδα,άλλη μια φορά θα τα σκεφτώ να τα γράψω τα ξεφτιλίκια μου τα σχέδια μιας ζωής χαρισάμενης,μιαν αγκαλίά,μιαν δουλειά,ένα εισόδημα για μια παρέα την πρωτοχρονιά,ένα σινεμά,ένα θέατρο,μια συναυλία κι ένα μπάνιο στη θάλασσα αμέριμνες μέρες σαν σαββατοκύριακα κανά δυο φορές το χρόνο
-μα πόσες μαζεμένες αμαρτίες γι αυτόν τον αλήτικό τους κόσμο οι τόσες πόσες φαντασιώσεις μου
-στον στυγνό τους Τιμωρητήριο Πύργο είμαστε μόνο τροφή στη θηριώδη τους όρεξη να φτύσουμε και το γάλα τής μάνας μας οι ασήμαντοι,εμείς.

Θα πεις,κάτσε μωρέ,πέρσι ήσουν χειρότερα,
εντάξει,έτρεχα σε νοσοκομεία κι εντατικές,ξόδευα οικονομίες μιας ζωής να κάνει ήσυχα Χριστούγεννα ο χειρούργος τής μαμάς με λεφτά χωρίς απόδειξη,με κρατικά νοσοκομεία χωρίς μοσχεύματα,με τράνζιτ ελπίδες στις ιδιωτικές κλινικές των συγκοινωνούντων δοχείων αφαίμαξης μεγαλοντοκτόρων χειριστών συμφορών κι επειγόντων περιστατικών,με πρόγραμμα αποκατάστασης κι επανένταξης χωρίς αντίκρυσμα κι  επιτυχία χωρίς αποτέλεσμα και γιορτές χωρίς εφημερίες και χωρίς αναπνοή σωστή στους χαλασμένους πνεύμονες και με κηδεία χωρίς επιστροφή
-τί είναι τα προβλήματα επιβίωσης μπρος στον τόπο χλοερό,στον τόπο αναπαύσεως...

-ναι,πέρσι ήμουν σαλταρισμένος,φέτος είμαι χαντακωμένος
-βρείτε τις διαφορές και κερδίστε δυο διπλές προσκλήσεις για τη φαντασμαγορική τελετή επανενθρόνησης του Βασιλέα Γλύξμπουργκ...
...ωχ,σαλεύω,τελικά είναι όντως 1960 το ρημαδιασμένο 2015 κι εγώ ποιος είμαι και πού πάω με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό και όλα ν'αλλάζουν χωρίς να κοιτάν τη δική μου μελαγχολία
..μα είδατε πόσα κοινά κωμικοτραγικά όλα θα τα ξαναζήσουμε στην επαναλαμβανόμενη φάρσα μιας Ιστορίας που δεν τη λες και Ζωή τελικά,έτσι;

ας τον γράψω τον τίτλο κι εδώ,στίχος που ολοένα και μού ξανάρχεται απ'το παλιό αγαπημένο τραγούδι
-αντί για Ευχή για τις Γιορτές επαναλαμβανόμενη αθωοαπορία...

-χρόνια χελιδόνια που πετάξατε πού είναι η ευτυχία που μού τάξατε;

ΠΑΛΙ ΠΑΛΗ ΚΙ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΠΑΛΙ...

Επέρασε όμορφα και παλα'ι'κά άλλη μια Γενική Απεργία
-επιτελέσαμε το επαναστατικό μας καθήκον
-είχε μια ολόλαμπρη μέρα αυτή τη φορά (διότι την περσινή μέρα απεργίας έβρεχε καταρρακτωδώς κι ανεβλήθη η πορεία της ΓΣΕΕ,μην κρυολογήσουν οι Αγωνισταί και δεν έχουμε οι μπολσεβίκοι καθοδήγηση)

Είδαμε κι ακούσαμε τους Ηγέτες των κινημάτων γελαστούς,υπερήφανα βροντοφωνάζοντες,πανηγυρικά παιανίζοντες την εναντίωσή τους στα ιταμά μνημόνια
-όλων αυτών που δεν κατάφεραν ούτε καν χρονικά τις επιπτώσεις τους να απομακρύνουν,όλων των μέτρων που δεν μπόρεσαν καν να λειάνουν τις συμφορές τους-

'Ολοι τους,παταγωδώς Αποτυχημένοι
-αλλά εκεί παραμένουν,γίγαντες των μεγαφώνων,πρωτοπόροι της υψωμένης γροθιάς,καθρεφτίζεται το ανάστημά τους που νιώθουν γνήσιοι απόγονοι,τού λένιν,της ρόζας και τού τσε...ευτυχείς στη φαντασίωση μιας φενάκης...
..."όλοι στους δρόμους!με ισχυρή λα'ι'κή εντολή!για την ανατροπή!"...

Πόσοι ήταν άραγε εκεί σήμερα;...κοσμοσυρροή...είκοσι;τριάντα χιλιάδες;...να τούς κάνουμε πανελλαδικά εβδομήντα χιλιάδες;...λαρτζ,με ούλτρα διάθεση ούριου ανέμου στην πάλη τού λαού μας;...
...ε;...
...4.000.000 άνεργοι και μη έχοντες σταθερή εργασία...
-πού στο διάολο είναι όλοι αυτοί;
-τι θα εκφραστεί με σιωπή,γυρισμένη πλάτη κι απουσία;
-γιατί όλο λέμε πως ήρθε η ώρα να μετατραπεί η απελπισία σ'οργισμένη λαοθάλασσα και συμπόρευση με πάθος,στόχους,σχέδια κι όραμα αγώνων μαζικών...κι ύστερα ήρεμα λουφάζουμε και ξεπιανόμαστε με τσιπουράκια στις παραλίες διηγούμενοι νίκες ηρωικού παρελθόντος καρτερώντας ν'αλλάξουν και να ωριμάσουν οι συνθήκες...έξι,επτά γενιές τώρα;

Γιατί έχουν θράσος οι αρχηγοί των πλακάτ να κηρύσσουν ανένδοτους όταν μια κοινωνία χάσκει άφωνη και λεηλατημένη μακριά απ'την τσιμινιέρα αγκαλιάζοντας i-phone μ'απεριόριστα γίγα μπάιτ και λογαριασμό στα τουίτερ;

Γιατί οι ίδιοι που διαδήλωσαν το πρωί,τ'απόγεμα πλημμύρισαν τα Μώλ ψωνίζοντας δωράκια για τις γιορτές και η βασική τους σκέψη είναι χριστούγεννα μακριά,σε χιονισμένη βουνοκορφή;
...τί Γράμμος/Βίτσι τί Αράχωβα/Παρνασσός...

Γιατί οι μπαχαλάκηδες σιδέρωσαν πάλι κουκούλες στο αμέριμνο τρεχαλητό με τα σκουριασμένα ΜΑΤ ξωπίσω τους άνευρα να εκτελούν συνήθεις ασκήσεις υπνώσεως τώρα κι όποτε φαίνεται να κινδυνεύει το ιερόν μας τρίπτυχο,η πατρίς,η θρησκεία κι η οικογένεια συγγενών φασιστόμουτρων;

Γιατί δεν αυτοκτόνησε από τύψεις για τη στυγνή οικονομίστικη αποκτήνωσή του ο Βόλφανγκ Σόιμπλε τώρα που η Ζωή Κωνσταντοπούλου τού υπενθύμιση αγέρωχα το κατοχικό δάνειο,τις αυτοκτονίες και τη σφιγμένη θηλειά των κοκκινοδανεισμένων;

Γιατί τα κωλοκάναλα κουρήδων,αλαφούζων,μπομπολαίων,μαρινάκηδων έχουν ακόμα πιο δυνατή φωνή απ'την δήθεν εμβληματική των κινημάτων και τής κοινωνίας ΕΡΤ;

Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στα επίσημα χαλιά με την Αγκέλα και ξεκαρδίζεται νιώθοντας ήσυχος,χωρίς τύψεις που πίσω στην καταθλιπτική του χώρα συνεχίζεται το ψυχόδραμα των τεστ αντοχής εκλεκτών χαρτογιακάδων τής τρόικας μοίρας που ξερνάει μέτρα σύνθλιψης στον ταπεινωμένο Του λαό που δεν τον νιώθει  που νιώθει χάλια;

Συντριβή και σκασμός
-αυτά έπρεπε να νιώθουν οι Αρχηγοί των Αγώνων,οι Κουτσούμπες,οι Λαφαζάνηδες,οι Ανταρσίες,οι ΓΣΕΕαΔΕΔήΔΕς...
...υπερφίαλλοι θεσιθήρες που απολαμβάνουν κάθε δυνατή επιχορήγηση,βουλευτική,κρατική,επιδοματική,συνδικαλιστική,κομματική
-ευδαιμονική η κληρονομιά της εξέγερσης,αποθέματα πληκτικής γραφειοκρατίλας,σφραγιδολάγνοι θεωρητικολόγοι,προσκολληόμενοι μικρόκοσμοι σε παντοτινή εξουσία,οδηγητές και πρωτοπόροι ξεπεσμένοι στις ευκολίες τους,απλοί τεχνικοί βοηθοί στο κοινωνικό όχημα τής Χύτρας
-η ακίνδυνη βαλβίδα που διώχνει την πίεση...

Χρειάστηκαν πέντε χρόνια μαζικής καταστροφής για ν'αποδειχθούν μαέστροι χωρίς ορχήστρα,φελλοί σ'αδειανό μπουκάλι θρυμματισμένων ονειρώξεων,ανεκδιήγητοι φανφαρόζοι παντογνώστες ξεπερασμένοι,ανίκανοι οραματιστές,τυπολάγνοι θεσμοφοριάζοντες αλαζόνες,ακκιζόμενοι μεσσίες αλαλλλάζοντος πλήθους
-αργόσχολοι κακομαθημένοι δημοσιο''υπαλληλίσκοι πενθήμεροι,αργόμισθοι
-κατάκοποι παραθεριστές ζωγράφοι που βαριούνται να γεμίσουν κουβάδες νερό όταν δίπλα τους η Ρώμη καίγεται...

Ορφανός ο κόσμος που τρομάζει στην αφασία τού πολιτικού του συστήματος
-τρύπιες σημαίες,ορθόδοξοι νεάτερνταλ,ψυχεδελικοί εγωπαθείς,αδιόρθωτα μικρόφωνα υπαλληλάκια αφεντάδων τού κλεμένου χρήματος,κραγμένες ψωνισμένες ασημαντότητες

Συνεχόμενοι πνιγμοί
-και η συντριβή τής ματαιότητας
-η βεβαιότητα πως δε βγαίνει πουθενά τόση πίεση,τέτοια φτώχεια,τόση ερημιά ιδεών,τέτοια παγίδα τέλματος

Για να έχουμε φτάσει στην εποχή που μπορεί ένας σκουπιδομπογδάνος ν'ασελγεί στο πτώμα τού Πολυτεχνείου και να αισθάνεται γίγαντας τής ελεύθερης ενημέρωσης που ξαναγράφει την Ιστορία όπως τη σερβίρουν οι αναθεωρητές της κοσμοπολίτικης εξαχρείωσης

Και πεσμένοι στο πάτωμα και ατιμασμένοι εμείς που δεν ουρλιάζουμε πια
(παρά μόνο όταν οτέ και κοσμοτέ γίνονται ένα)

Μην το πείτε σε κανένα
-ούτε αυτή τη φορά τόση κατάντια φέρνει επανάσταση σύντροφοι...

ΨΩΝΙσΑμε απο σβέρκο...

Δέκα και μισή  το πρωί
πήγα το κορίτσι μου στη Δουλεια (δεν βάζω τόνο,διαλέχτε)
-ούτε καν   α υ τ ό   δεν μπόρεσε η "αριστερά" της ευαίσθητης για την τύχη των εργαζόμενων Κυβέρνηση να κατορθώσει στη "σκληρή" διαπτραγμάτευση να επαναφέρει όπως παλιά
-την αργία των ανθρώπων που έχουν και οικογένεια και φίλους και έπρεπε χρόνο για να δουν το σπίτι ή και τη βόλτα τους ,ναι!μια βόλτα μόνο,να ξεσκάσουν βρε αδερφέ!...ούτε καν  α υ τ ό...

// ποια βόλτα δηλαδή,ελάτε σπίτι,αφήνω την κωλοδιάθεση,η βόλτα θέλει ξεγνοιασιά και χωρίς βάρος στην καρδιά,ελάτε σπίτι,ανάκατα όλα,ρούχα καλοκαιρινά για να μπουν πάνω...ρούχα χειμωνιάτικα για να βολευτούν κάτω...χαλιά ξετυλιγμένα...το πλυντήριο υπερθερμαίνεται αλλά η στοίβα των ασιδέρωτων βουνό...ποια βόλτα,ούτε να συμμαζέψεις,ούτε να καθαρίσεις,ούτε να προλάβεις ποια ωράρια,ποιον κακό μας τον καιρό...

μα έχουμε την Εργαλειοθήκη τού ΟΟΣΑ να την φχαριστηθούμε στο πετσί μας και Κυριακή λοιπόν Αγορά,να γουστάρει  το κοινό της ευδαιμονίας...
-αλήθεια ποιος θα βγει ν'αγοράσει τί ακριβώς σήμερα;
...πώς γίνεται ακόμα,ούτε που θυμάμαι...είναι πρώτη Νοεμβρίου,φυσικά δεν έχουμε πληρωθεί ακόμα,φυσικά έχουν τελειώσει τα χρήματα δέκα μέρες τώρα,αλλά κι όταν ευαρεστηθούν τα πολυεύσπλαχνα αφεντικά να βάλουν μισθοδοσία(αυτήν την πετσοκομένη,την άθλια και "πάλι καλά να λέτε που σάς τα δίνουμε",ε;)... όλα είναι πακεταρισμένα σε λογαρισμούς που τρέχουν,μάλιστα αυτό το μήνα αφήσαμε δυο απλήρωτους,να προστεθούν στους επόμενους κι όλο κάτι έκτακτο θα βγει...
//μα ποιος θα βγει χαλαρά για βόλτα και ψώνια σήμερα;
ποιοι αντέχουν ακόμα να ζουν ωσάν να μην έχει έρθει ο αρμαγεδών που κατακέφαλα ασφυκτιά τη ζωή μας πέντε χρόνια τώρα,να πάμε να τούς συγχαρούμε και να βγούμε και μια σέλφι μαζί με τις σακούλες τους να το διασκεδάσουμε;

//μήπως όμως,ειδικά αυτή την Κυριακή,κυκλοφορούν όλοι αυτοί έξω για να διαδηλώσουν την μεγάλη επιτυχία τού συστήματος,τη μεγάλη μας χαρά να ευχηθούμε,άντε και τού χρόνου...την Ανακεφαλαίωση των Τραπεζών;
-πρέπει να πειστούμε πως αυτή αποτελεί την οδό σωτηρίας ημών και το δρόμο προς τη γη της Επαγγελίας,εγώ,εσύ και ο μιχάλης σάλλας απόψε θ'ανοίξουμε σαμπάνια,τόση ευτυχία τα 14 δις που θα μάς φεσώσει η σακακιγραβατοφουλαριστή υπερκυβέρνηση βρυξελών για ν'αποκτήσουμε πλάτη για την Ανάπτυξη και την Ανταγωνιστικότητα ,αυτές τις δυο αγχόνες που στηθήκαν πάνω απ'το κεφάλι μας και μάς ζάλισαν τον έρωτα μην και τις ξεχάσουμε στην οδό ονείρων που αεροβατούσαμε νομίζοντας πως το μέλλον μας είχε αγάπες  και λουλούδια και καθαρά βλέμματα σ'ανοιχτές θάλασσες και δεν ρωτήσαμε τον δίκαιο σόιμπλε που δήλωσε και "γενναιόδωρος" για το τελευταίο συμφωνηθέν Μνημονιάκη τού αλέξη μας,αυτό που το λεν Αριστερά και θα μείνει ανέκδοτο και πίκρα ανείπωτη και φτύσιμο στης καρδιάς τ'απροσδόκητα χτυπήματα που διαλύσαν τον γύρω μας κόσμο...

για ψώνια να βγούμε,
τροχάδην στα μώλ,γιορτάζουν δέκα χρόνια διαβρωμένες υπογραφές παρανομιών,πάνω στα ρέματα,μέσα στις μίζες,γύρω απ'τον υπέροχο θαυμαστό κόσμο της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας,όλων αυτών των μητσοτακηδοσταυροθεοδωρακηδοβενιζέλειων κλακαδόρων του Ιδιώτη Ευεργέτη που θα σαρώσει τη δημόσια λέρα,τρώγοντας σάρκες εργαζόμενων,διαλύοντας κοινωνικότητες,νοικοκυριά και προγραμματισμούς κι αφήνοντας κρανίου τόπου στα χαρτογιακάδικα μεταπτυχιακά τους, στην ευεξία των κληρονόμων της αριστοκρατίας, της φούσκας που έμαθαν να λεηλατούν χαριστικών κονδυλίων εφοπλισμού,έργων και βουλευτικής ιερότητας ως καθήκον δουλίτσας παρά τω δαιμονισμένο Κράτος, που αυτοί έφτιαξαν γίγαντα και μέδουσα και λερναία ύδρα για τις αποσιωπήσεις,τις δεξαμενές ρεμούλας,τις χαραμάδες φαταούλας,τις παραθυράτες απολαβές,τους παρατρεχάμενους αφινιασμένους δημαγωγούς της ανεπάρκειας ενός λιγδιασμένου τέρατος που πίνει το αληθινό ιδρωμένο μας αίμα,τιμημένοι ψηφοφόροι αυτόχειρες,ο λαουτζίκος τους πεθαίνει στα περιορισμένα κονδύλια των αραχνιασμένων ράτζων,παραμορφώνεται στ'αδειανά θρανία,ζαλίζεται στις ουρές των υπερχρεωμένων φοροκλικών τους,για να παραμείνουν άρχοντες κι εκλεκτοί των ισχυρών ελεγκτών,της θεότητας του Χρήματος,της τιμωρητικής κτηνωδίας μιας Εξουσίας των αδίστακτων κηνυγών της αναπνοής μας.

(μικρή πικρή ιστορία τώρα...
//
ενάμιση χρόνο τώρα έχει χαλάσει ο φούρνος μας,τρύπησε,δεν προλαβαίνει να μπει το ταψί μέσα και βραχυκυκλώνει και πετάει το ρελέ και συσκότιση,χάλασε,πόσο ν'αντέξει,αγόρασα την κουζίνα όταν κατέβηκα στην αθήνα,το 2000,τα έπαιξε,δουλεύουν μόνο τα μάτια,ενάμιση χρόνο ψήνουμε σ'ένα σκεύος μπάρμπεκιου που μάς έδωσαν γαμήλιο δώρο,στο μπαλκόνι ή ,και στο τηγάνι
{φίσλερ //"και ψήνει και τηγανίζει και μαγειρεύει" //}
,αποθηκευτικός χώρος ο φούρνος,ταψιά και σκεύη,μια χαρά,όλο λέγαμε,πιο μετά,να μαζέψουμε,άσε,καλοκαίρι,ποιος βάζει φούρνο,καλύτερα στη θάλασσα,πιο μετά,ούτε στον κωτσόβολο με σαράντα δόσεις δεν περίσσεψε,αφού ποτέ δεν θα περισσεύει
-τώρα που ξετιναγμένοι είμεθα θα πάρουμε τώρα,
ε!πήγαμε χτες,με δέκα λεπτά μετρητά στο πορτοφόλι και βάλαμε στην πιστωτική που έχει λίγα ακόμα να χωρέσει και ποιος ξέρει τί θα συμβεί πάλι να φορτωθούμε κι άλλα χρέη να μην ξέρουμε πώς θ'ανασάνουμε,αλλά είπαμε,ας κάνουμε κι εμείς τα χριστούγεννα,αν επιζήσουμε, ένα τραπέζι,όλο στους συγγενείς πηγαίνουμε,να γίνει μια φασαρία και στο σπιτικό μας,φωνές,χαρές,γλέντι,να διώξουμε για λίγες ώρες την κατάθλιψη,μια ψευδαίσθηση πως αντέχουμε να πάρει!, να έρθουν τα παιδιά και δυο φίλοι να πούμε καλή χρονιά μην και γίνει έτσι η έκπληξη κι έρθει όντως καλύτερη η γαμημένη
-είπαμε να δούμε μια κουζίνα ελληνική...
να πάρουμε την Ιζόλα,που ξανάνοιξε,να στηρίξουμε την ελληνική επιχειρηματικότητα...χιχιχιχι...τι πλάκα...το εργοστάσιο στην Πολωνία...
ε,να πάρουμε Πίτσος-εμπιστοσύνη...χχιιχιχι...τώρα;...έχει δώδεκα χρόνια που εξαγοράστηκε από την Bosche...γερμανικά προ'ι'όντα,έχει μείνει ένα εργοστάσιο που ουσιαστικά συναρμολογεί κομμάτια που φτιάχνονται στη Σλοβακία και την Τουρκία..

//άστο,μάταιο,πλήρωνε και μην ερεύνα)

γύριζα με το αυτοκίνητο στην πολυμποφορισμένη πόλη παγωνιά,μετρούσα με το  μάτι ποια μαγαζιά έμειναν κλειστά κυριακή,να τα εκτιμήσω κι όταν μπορέσω σ'αυτά να πάω για ψώνια...

// αρχίζουν τα δύσκολα τού χειμώνα
-κι η αβεβαιότητα μιας ακόμα λαίλαπας ,των ανίκανων η τιμωρία μας
-κανείς τους δεν είχε σχέδιο να στέρξει στις αγωνίες μας,όλοι για την κουτάλα και την καρέκλα και στού κασίδη το κεφάλι και συγγνώμη λάθος και τύψεις πολλές εμείς θα τις έχουμε που σαλταρισμένοι ερημώσαν τις πόλεις,τις νύχτες και  καταντήσαμε και ξεχάσαμε και τις γιορτές,από φόβο και δέος κι αληθινή αδυναμία να χωρέσουμε ελπίδα και λίγη χαρά, ξεχασμένη και πεταμένη στην απίθανή τους μανία να χρεοκοπούμε στιγματισμένοι αποτυχίες και πανικούς κι απρεπείς στην αναξιοπρέπεια των πανικών πως ούτε να φροντίσουμε τον διπλανό μας περισσεύει έγνοια,ούτε τον εαυτό μας να σώσουμε δεν έχουμε φωνή να φωνάξουμε βοήθεια,αριθμοί και στοχευμένες στατιστικές κι αναπροσαρμογή δεικτών κατάντησε η κραυγή μας,
όλα διάλα για την πάρτη τους.

τί περιμένουμε δεν ξέρω...

...η Κυριακή τρίτη μέρα Χριστουγέννων πριν την Πρωτοχρονιά θα είναι μ' ανοιχτά μαγαζιά να την κρεμάσουμε λαμπιόνια την ξεφτίλα μας;

YΓ // για τα όνειρα που δεν παίρνουνε εκδίκηση

Σας έχω πει για τον παππού που δεν γνώρισα.

-τον σκέφτομαι κάθε χρόνο τέτοια μέρα-

...ο Γιάννης γνώρισε την Ελένη,ερωτεύτηκαν,παντρεύτηκαν και τον Μάρτιο του 1940 γεννήθηκε η Ολυμπία.
-τον Οκτώβριο έγινε πόλεμος και ο Γιάννης έφυγε για την Αλβανία,την κόρη του τη συνάντησε άλλη μια φορά,την άνοιξη του '41,πριν ξαναφύγει για το μέτωπο τού νέου πολέμου και δεν ξαναγυρίσει ποτέ,ποτέ δε μάθαμε πότε,πώς και πού χάθηκε κι ούτε πού είναι τα κόκαλά του αφημένα,έχουμε μίαν επιστολή τού γενικού επιτελείου στρατού,περί "ηρωικού ανδραγαθήμαντος και υπερηφάνου πατρίδος" και μια φωτογραφία του με στολή
-η γιαγιά μου η ελένη και ο παππούς που εγώ γνώρισα,ο Γρηγόρης,την είδε στην καινούργια τους γειτονιά,στο διοικητήριο της Θεσσαλονίκης,με μαύρα ρούχα άπλωνε ρούχα και τραγουδούσε,την αγάπησε,την παντρεύτηκε και μ'όλη τη δυσκολία της εποχής μεγάλωσε με στοργή και φροντίδα και
τη μαμά μου και τα δυο δικά τους παιδιά,τους πιο αγαπημένους θειούς μου,την τασούλα και τον βασίλη
-η Ολυμπία μου δεν ήθελε να μιλά για τον βιολογικό της πατέρα,"μα εγώ δεν θυμάμαι κάτι κι ούτε τον γνώρισα,μπαμπάς μου ήταν αυτός που με μεγάλωσε" κι ούτε ήθελε να μιλά για κείνον ή να ψάξει,οι συγγενείς μου στη Σίνδο μου λεν είναι γραμμένο το όνομά του στο ηρώο τού χωριού κι όλο λέω θα πάω να το δω,έγινα 46 κι ούτε ποτέ τα κατάφερα

//αύριο κλείνουν και για τη μαμά 9 μήνες που έφυγε "μακρινή μητέρα,ρόδο αμάραντο"  θα την τραγουδάει αιώνια ο μπιθικώτσης στα λόγια τού ελύτη με τη μαγική πνοή στη μουσική τού Μίκη μας

//το κοριτσάκι μου φτιάχνει στάρι να πάει στην εκκλησία,εγώ ακούω σοφία βέμπο και κοιτάζω στην ΕΡΤ εικόνες μιας ασπρόμαυρης ιστορικής ανάβασης στον απόμακρο κόσμο μιας γενιάς που κάηκε στα κρυοπαγήματα της Ιστορίας που μάς κορο'ι'δεύει σήμερα στα καινούργια μαντάτα των σόιμπλε

//διάβασα ξανά πρόσφατα τη "ζωή εν τάφω" τού Στράτη Μυριβήλη,αναφέρεται βέβαια στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο,αλλά η εικόνα τής σήψης,τα χνώτα της καταστροφής,η φρίκη μιας παγωνιάς που περονιάζει και της ματαιότητας μιας θυσίας χιλιάδων χωρίς όνομα,ατέλειωτων ηρωικώς πεσόμενων ψυχών που δεν γνώρισαν έρωτες,γυναίκες,χαρές,παιδιά,γλέντια,καλοκαίρια κι εξαερώθηκαν στ'απάτητα βουνά για μια γαμημένη ένδοξη ιαχή που ίπταται κατάπικρη πατριωτική παρακαταθήκη για να έχουμε σήμερα τα καλόπαιδα free wi-fi  και την καμπάνια της ντόιτσε τέλεκομ για τη νέα εποχή cosmote...με ξεπερνάνε

////παππού γιάννη πάλι θέλω να κλαίω.

ΛΕΥΚΗ ΠΕΤΣΕΤΑ

Δεν τούς ακούμε πια
-κανέναν
//κι ειδικότερα αυτούς που φάνηκαν έντρομοι να μη χάσουν τον έλεγχο μιας δεδομένης Εξουσίας
//γιατί αυτό συμβαίνει σαράντα χρόνια τώρα και όσοι πιστέψαμε θα σταματήσει μπρος την καταστροφή των ανθρώπων τής πατρίδας,την πατήσαμε ξανά
//δεν καταλαβαίνουν τί ζούμε,πώς επιβιώνουμε και την αγωνία τής επόμενης μέρας,αν θα έχουμε ζωή και πώς θα πληρωθεί φως νερό τηλέφωνο (όχι το τελευταίο μοντέλο i-phone 6  σε 24 δόσεις),κανείς δεν έστρεξε να νιώσει πώς οι κανόνες τους συμβαίνουν βομβαρδισμό αμάχων να ξεσκίζονται οικογένειες,έχουν ξεπεράσει τα προβλήματα τού μάταιου κόσμου μας,εκατομύρια ευρώ ξεχνιούνται,διαμεσολαβούνται κολλεγιές αδήλωτες πλουσίων υπαινιγμών και σκανδαλωδών κρυμμένων απειλών συγκάλυψης κι αλληλοσπαρασσόμενη η κλικαδόρικη σιωπή τους έρχεται σε μας ως χλαπάτσα για τα κέρματα που περίσσεψαν των υποχρεωτικών τους αναπροσαρμοστικών αγχόνων για ψωμί και γάλα
-αλλά αυτό είναι λα'ι'κισμός,μισό λεπτό να δηλώσω το πόθεν αίσχες μου,που θρασύτατα δείχνω και είμαι πτωχευμένα αποτυχημένος ο τεμπέλης τζίτζικας που δεν κατάφερα ν'αποταμιεύσω παρά τα μεγάλα μου αισθήματα και να στείλω στην τράπεζα φιρμάνι να πληρώσω ως ιδιοκτήτης το δικό της στεγαστικό που με απομυζά την αναπνοή κι άρχισα να έχω δύσπνοια,αλλά μην το πω στους σταθάκηδες γιατί θα μου συμπαραστεθούν με μερικά ακόμα κιλά αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος κι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να ξεράσω

Δεν ασχολούνται πια
-ψηφίσαμε και τούς αφήνουμε να ξεμαλλιαστούν ποιας διαπλοκής βρωμάν περισσότερο τα κατουρημένα τους βρακιά και σε ποιο ξενοδοχείο πολυτελείας θα γίνονται τα επόμενα deals επικυριαρχίας κι αν η σαβα'ί'δου ήξερε τα μυστικά που τής σφύριζαν οι αρχιδιαφθορείς βερολίνου ή αν ο νίκος παππάς μπορεί να εργαστεί όταν συνταξιοδοτηθεί ως κόπτης αποδείξεων στην αττική οδό τού εγγονού μπόμπολα
-παραδίδει μαθήματα ανεξαρτησίας των μέσων ενημέρωσης ο Εγώ Μπενίτος,το κάθαρμα των νόμων παραγραφής,ο δωροθέτης συχνοτήτων,ο απόλυτος χρυσοκάνθαρος επιτελάρχης πολλαπλών συμφερόντων,ο αλαζών βασιλεύς της καμαρίλας και των διαδρόμων,ένας αλήτης των θεσμικών εκτροπών,παραμορφωμένος απ'την έλλειψη επιτελικής υπουργοκαρέκλας,γελοιοποιημένος απ'τον κόσμο που τόσο τον  περιφρονεί,κορο'ι'δεύει και κονιορτοποιεί με τα συνταγματικά του πραξικοπήματα
-ανακαλύπτουν την αξία της Απεργίας και τα αιτήματα των εργαζομένων τους οι ΣΚΑγΙάτοι μπαμπάρηδες που έσπαγαν κάθε αντίδραση των σκλαβοπάζαρων που διοικούσαν με παραδειγματικούς κανόνες γαλέρας,αυτοί που απέλυαν έγκυες γυναίκες και απειλούσαν με συνεχείς περικοπές μισθών και δικαιωμάτων τις ναυαρχίδες των λιμανίσιων βόθρων τους,ξάφνου τιμούν την αντίσταση στον καινούργιο νόμο κανονιστικής πληρωμής χρεών και αλλαγής συνθηκών στα μήντια που τούς στερεί τα κεκτημένα τής σαπίλας μιας μεταπολίτευσης οχετού διασύνδεσης τραπεζών και βρώμικου χρήματος στην επιχειρηματική ασυδοσία της κρατικοδίαιτης αυτοκρατορίας,εφοπλιστών,βιομηχάνων,εργολάβων,προστατών κεφαλαιοκρατών και της αποθεωτικής καφρίλας/μεγαλοδημοσιογραφίλας του υπηρετικού προσωπικού τους

Αγνώριστοι αυτοί που μάς χτυπούσαν στοργικά την πλάτη και που θα μάς βοηθούσαν να τα καταφέρουμε να ξαναναπνεύσουμε
-λυπούνται που κράτησαν τον ένφια,στενοχωριούνται που θα πληρώσουμε τριάντα φόρους σε πενήντα μέρες χωρίς σάλιο,κλαιν που υποχρεούνται να τιμήσουν την υπογραφή επιστροφής στην κανονικότητα και την υπευθυνότητα ως καταδικαστική θανατική ποινή των αντοχών μας
//που οι αγκαλιές με τους γιούνκερ και τα φιλάκια με τους φρανσουά γινήκαν η συμβιβαστική γέφυρα επίλυσης των χρεών μιας γενιάς ανικανότητας,ενός κράτους φαταούλα,μιας γενικευόμενης αρπαχτής μικρών και μεγάλων συμφερόντων που δεν τόλμησαν να κοιτάξουν κατάματα,θυσία η κατάντια μας για να γίνουν αποδεκτοί στους κύκλους βερολίνου/βρυξελών/ουάσιγκτον

//καμιά θυσία έλεγαν,μπας και τα παιδιά μας ξαναμάθουν πώς περπατάς με το κεφάλι ψηλά,χωρίς να κλαις στην κατάθλιψη μιας λεηλατημένης καθημερινότητας,πνιγμένος των αναθυμιάσεων ενός συστήματος που σε συνθλίβει για τα παιχνίδια μιας ασύλληπτης μονολιθικής λιτότητας που σχεδιάζουν κι εκτελούν κακομαθημένα γιαπηδάκια των london scool of eikonomics,που ανασυγκροτούν τον πιο στυγνά νεοπαλαιολιθικό καπιταλισμό,χωρίς γέροντες που ζουν πολύ παναθεμά τους,χωρίς παιδιά που κοστίζει πολύ η ανατροφή κι η παιδεία τους,χωρίς εργαζόμενους συλλογικών συμβάσεων και δικαιωμάτων στις αποδοχές,τις άδειες και τις ανελίξεις,παρά στην κινεζοποίηση δουλικότητας και την γκετοποίηση φάμπρικας απασχολούμενων ημιθανών ημιμάθειας uber alles  ισολογιστικών αποθεμάτων και πλεονασμάτων γραβατοδήμιων
-last year όλα τούτα τα "μίζερα" κι "ουτοπικά" και ποιος "λογικός" κυβερνήτης τα θυμάται πια.

Αλλά και δεν θα καούμε περισσότερο να τούς ακούμε να παίζουν με την ελπίδα και την καρδιά μας.

Η δουλειά τους  κι η δική μας
-πώς θα τα καταφέρουμε μόνοι,πώς θα κρατήσουμε την (ολοένα χειρότερων συνθηκών) δουλειά μας,πώς θα μείνει αξιοπρεπής κι ανθρώπινη η καθημερινότητά μας,πώς θα επικαλύψουμε τόσες απώλειες,πώς δεν θα είμαστε σκλάβοι ασύδοτων κι υποτακτικοί άχρηστων παρανοιών,πώς θα ξαναβρούμε αντοχές κι ελπίδες,πώς θα ξεπεράσουμε την επιδίωξή τους να εχουμε τύψεις ακόμα και για τα όνειρά μας τ'ανυπάκουα,πώς θα ξεφύγουμε απ'τη στοχοποίηση της ταξιδιάρικης ψυχής μας,πώς θα γλιτώσουμε απ'τη μετάλλαξή μας σ'αβλαβή,ρομποτάκια ανθρωπάκια χωρίς γνώση,πάθη και ουρανό να μη μάς χωράει πουθενά.

Το χειρότερο είναι που βγήκαμε έξω,φωνάξαμε,πιστέψαμε στη δύναμη των κοινοτήτων,χωρέσαμε στα ονειροπόλα ιδανικών,ξαναβρήκαμε νοήματα και ξαναδιαβάσαμε ιδεολογισμών τσιτάτα που βρήκαν αρχή κι αλήθεια στην ανατροπή των καιρών και στην σύνθλιψη των
 συνανθρώπων μας κι ύστερα την αίσθηση της ματαιότητας και της προδοσίας μάς την πετάξαν στα σκουπίδια των μελοντικών "καλύτερων συνθηκών" και μπήκαν στα σαλόνια των κυρίαρχων κι άρχισαν τα κονέ με τους άγριους λυσσασμένους σκύλους και άλλαξαν ώς κι οι φάτσες τους,υπερόπτες και σοβαροί,ηγέτες ξάφνου απόμακροι οι γελαστοί συνοδοιπόροι των venceremos ιδανικών ψεμάτων τους.

Λευκή πετσέτα
στο ρινγκ με τους κυνικούς,τους κλέφτες,τους εγκληματίες,τους ευδαίμονες της χρεοκοπίας μας,τους βολεμένους,τους υπερόπτες,τους στυγερούς απατεώνες,τους φοροκλέφτες και τους φορογδάρτες,τους καρεκλοκένταυρους,τους κληρονόμους θεσιθήρες,τους λαμπρούς δημαγωγούς και τους σωτηριοθεράποντες των κρυφών μιζαδόρικων γενιών μιας πολιτικάντικης μαφίας των εκλεκτών.

Παραδομένοι ναι,αλλά επίμονα καθαροί,κούτελο και καρδιά,η αληθινή ηθική της δικής μας αλήθειας.

Καταδικασμένοι να περπατήσουμε βήμα βήμα χωρίς βοήθεια καμιά,
κουρασμένοι κι αμαθείς και σαστισμένοι σε χαμένα χρόνια,
να φτιάξουμε πάλι από τα θεμέλια τον κόσμο μας ξανά.

Απλώς παρατηρώντας τα παράσιτα κανάλια τους,
απλώς σχολιάζοντας επιφανειακά το συρφετό της κακορίζικης μοχθηρίας τού διαδικτυακού γκρεμού της νεοτεχνολογίας ενός αδυσσώπητου μεσαίωνα αξιών κι ιδανικών που μάς πλάσαραν νεωτερικότητα,
απλώς επιβιώνοντας αλληλέγγυα στη σιωπή και τα δράματα των ανώνυμων ήσυχων σαλταρισμένων δίπλα μας.

Και ίσως κάποτε να ξανατολμήσουμε να φωνάξουμε για το δίκαιο των ονειροπολήσεων και την επιμονή μας να είμαστε ευτυχισμένοι,υγιείς κι ανέμελοι εν πλήρει συνειδήσει πως στ'απλά είν'τα ωραία,στη μετρημένη μας ζωή αμέτρητα όσα προσμένουμε καλύτερα ναρθούν
-μιαν αγκαλιά,ένα ταξίδι και να ζούμε απ'τη δουλειά μας,με διαβάσματα,αποδράσεις και γειτονέματα σε παρέες που γελάν κι αγαπιούνται
-τόσο σημαντικό και δυσεύρετο...λες,αιώνες πια...

ΑΦΡΑΓΚΟΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

'Οταν μετακόμισα στην Αθήνα,το 2000,ήμουν σχεδόν ευτυχισμένος μόνο γι αυτό
-ότι ήρθα στην πόλη που όλα τα θεάματα ήταν δικά μου,θα πήγαινα κάθε βδομάδα θέατρο,θα έβλεπα γρήγορα τις αγαπημένες μου ταινίες,συναυλίες που δεν προλάβαινα να επιλέξω,τα μουσεία,τα χάπενιγκ,τις εκδηλώσεις που πάντα ζήλευα,όλα δίπλα μου!

Το πρώτο που σταμάτησα όταν ήρθε η Κρίση,ήταν εφημερίδες και περιοδικά,εγώ ο παμφάγος της ενημέρωσης,πρώτα οι καθημερινές,μετά του σαββάτου,τελικά κι η κυριακή δεν είχε πια ξεφύλισμα κι έγινε απλή συνήθεια αυτό που λεν σερφάρισμα στο ίντερνετ και μια θλίψη να κοντοστέκομαι λαθραναγνώστης στα περίπτερα κι άιντε καμιά μοναδική προσφορά μη χάσω τον καζαντζάκη,τον αρκά ή τα μπεστ οφ τής χαρούλας σε σιντί,δικαιολογία για να πιάσω μελάνι στο δάχτυλο και να νευριάσω για τη γνώμη στη στήλη απόψεις που δεν θυμάμαι πλέον ούτε καν ποιος τίς γράφει,τρία και τέσσερα ευρώ δεν
-καιρό τώρα.

Το δεύτερο που έκοψα ήταν το σινεμά
-δεν πειράζει είπα,τώρα μάθαμε και το  downloading,άσε που δεν παχαίνει με ποπ κορν και πέπσι κόλα
- αν και το αντικαταστήσαμε με πατατάκια προσφορά σούπερ μάρκετ και παγωτό 1+1 δώρο,δυο λίτρα το επεισόδειο θέλαμε στο game of thrones και στο  dowton abbey,ωραία,βλέπουμε και σειρές πλέον

Μετά σταμάτησα τα θέατρα
-έμενε βέβαια το δώρο των χριστουγέννων να πηγαίνουμε πρωτοχρονιά και φώτα
-δεν πειράζει είπα,όταν ούτε απ'εκεί έμενε κάτι εκτός χρωστούμενων,έχουμε απ'τα ραδιάκια μας να μοιράζουν προσκλήσεις,αν και όταν όλο και κάτι κερδίζουμε,ας μείνει ο βασιλιάς ληρ χωρίς αναγνώριση των υπηκόων τού στέματός του...

Με τις συναυλίες,χειρότερα,ήταν πάντα πανάκριβα τα εισιτήρια,δεν είδα σχεδόν ποτέ καμιά απ'όσες κύκλωνα στα περιοδικάκια κι ένας φίλος που μού υποσχέθηκε τον ιούνιο δωρεάν πρόσκληση για τον  robbie williams,ακόμα αγνοείται και τον γιάννη χαρούλη που τον πετύχαμε οχτώ ευρώ στην αμφιλοχία τον αύγουστο,τον αφήσαμε,αφού το ίδιο βράδυ είδαμε τον παναθηνα'ι'κό στην πλατεία τού χωριού με μπίρα 1,5 ευρώ και δώρο φυστικάκια κερνούσε το κατάστημα.

Μουσεία,ε!,κυνηγούσαμε τις παγκόσμιες μέρες που ήταν τζάμπα,κάτι οικογενειακά εισιτήρια για περιήγηση με τα σχολεία δεν μάς παίρνει το φιζίκ μας,τέλως πάντων ως ωραίοι έλληνες,δεν τα επιλέγουμε και για κάθε βράδυ σαν τα σουβλάκια,ντάξει,πήγαμε και μια μεσημεριά με δροσιά στην Ακρόπολη,12 ευρώ το άτομο,νίλα,αλλά όμορφα ήτο,θά'χουμε να το θυμόμαστε σαν εμπειρία στην αλλαγή δεκαετίας,τότε ήτο.

Με τα βιβλία ήταν πιο εύκολο,αφού δεν είχα και ιδεολογικό πρόβλημα να σταματήσω μεμιας τούς αγαπημένους μου συγγραφείς που γινήκανε παρατρεχάμενοι γλείφτες και γλίτσες της εξουσίας,ο Χωμενίδης,ο Τατσόπουλος κι η ανεκδιήγητη κοσμοπολίτισσα της μνησικακίας των νεόπτωχων λούμπεν μιζεριαριστεριστών που μάθανε τα όμορφα παρίσια Σώτη Τριανταφύλλου,μέχρι και στην "τριλογία της κρίσης" δεν διάβασα τον Επίλογο διότι ο λατρευτός μου Πέτρος Μάρκαρης κατέβηκε δημοτικοσύμβουλος τού Καμίνη κι εγώ μονοσταύρι στον Γαβριήλ Σακελαρίδη
-σταμάτησαν και τα κουπόνια της εργατικής εστίας που την επήρε και τη σήκωσε το δεύτερο μνημόνιο,έκοψα και τις επισκέψεις στην "πρωτοπορία" που εργαζόμουν παλαιότερα και με κερνούσαν περαιτέρω έκπτωση κι ήταν και παράνομη πράξη για συνδικαλιστική καταγγελία κι έτσι ξανάβγαλα αράχνες απ'τη βιβλιοθήκη να ξανασυναντήσω απ'τον λουντέμη ώς και τον ιούλιο βερν δηλαδή,τί να κάμω ο πτωχός,άπαντα αλιέντε απ'το έθνος τού μπόμπολα ηναγκάσθη...

Πολιτιστικές εκδηλώσεις είχαμε κάθε τέλος καλοκαιριού μια νύχτα Ηπειρώτικη στην Ηλιούπολη που κάποτε μέναμε,ωραία κλαρίνα και νόστιμο κρέας στα κάρβουνα με τσίπουρα σε πλαστικό ποτηράκι,όλα τζάμπα,προσφορά τού δήμου,αλλά το νοίκι εκεί στο ωραίον προάστιο ήταν για νεόπλουτους και γυρίσαμε στην Κυψέλη,αφού ήμασταν στα όρια της νεότητος αλλά στο "πλουσίου" περάσαμε ξώφαλτσα και δεν μάς κράτησαν σε πολιτείες-τένις κλαμπ δίπλα στον χατζηνικολάου σε μεζονέτα τα μισθά μας .

Πνευματικές αναζητήσεις γενικώς τις μοιραζόμασταν με κρασάκια και καλαμαράκια δίπλα στο κύμα,ώσπου το κύμα της ακρίβειας αρχικώς τα περιόρισε σ'ένα κυριακάτικο μούχρωμα κι ύστερα μόνο όταν ερχόταν καμιά επίσκεψη από τα βόρεια βρίσκαμε καμιά ήσυχη γωνιά απάνεμα και φτηνιάρικα να βάλουμε καμιά κατεψυγμένη χταποδιά στο λαδόξυδο και τελικά και το  μικρό μας μπαλκονάκι ήρεμα χωράει και στριμωγμένα δυο τρεις φίλους αν εμφανιστούν να τούς τρατάρουμε μακαρόνια με σάλτσα μανιτάρια.

Με τις γιορτές και τις αργίες τραπέζια τής οικογενείας και των κολλητών μάς τα έφαγε η κούραση,η υπερωριακή εργασία κι η υπερχρεωμένη μας κάρτα και τα έχουμε καταργήσει ή σπανιότερα αντικαταστήσει με ντιλίβερι προσφορές στις τρεις πίτσες των 16 κομματιών δώρο άλλη μία,μόνο 9,90 και δέκα καλαμάκια(τέως σουβλάκια) χοιρινά 10 ευρώ να τα ζηλεύουν και τ'αδέσποτα μην τα τρώνε

'Αφραγγοι στην Αθήνα

-πάρτε το υπόλοιπο τού λογαριασμού μας και κάντε το επενδύσεις να σηκώσουμε παράγγα στην Βομβάη να περάσουμε σούπερ παραντάις αμέριμνοι στα καλοκαίρια που δεν χάθηκαν στο χειμώνα,που ξοδέψαμε ό,τι υπήρχε στην άκρη στα νοσοκομεία και τις ιδιωτικές νοσηλείες πανικού και στα οικονομικά μνημόσυνα τρίτη θέση στα μνήματα για τρία χρόνια και γεια σας και σάς βιβλιάρια αποταμιεύσεων όλα μαζί δεν αντέξαν ούτε την πρώτη συμφορά,ούτε τους προσωπικούς αγώνες για να μεγαλώσει η οικογένεια,τόσες τράπεζες χαρτούρα για μηδενικά αποθέματα ευημερίας κι έχει στους απολογισμούς μιας ζωής αποτυχιών το πηλίκον μηδέν κι εις το πλεόνασμα κερδίσαμε μόνο αισθημάτων και μεγάλων προσδοκιών κι η αγάπη η μεγάλη κι ο καθαρός ουρανός και το μέτωπο τής αφοσίωσης ουδέποτε επλήρωναν δάνεια και λογαριασμούς και δεν είχαμε το μυαλό να βρούμε διεξόδους ημιλαμογιάς απαλλαγμένης των ηθικών μας χρεώσεων και δεν εκληρονομήσαμε οικογενειακήν περιουσία ικανή ν'αντέξει πάνω από μια τρέλα να μπεις στο αεροπλάνο και να πας τρεις μερες στα χανιά για χοχλιούς στην πανσιόν τού καπετάν μιχάλη και αυτό ν'αποτελεί το πλούσιο μυστικό που θα το κρατάμε ενθύμιο απ'το 2004 μαζί με το εισιτήριο δοκιμαστικής έναρξης της ολυμπιάδος τρεις μέρες νωρίτερα της γνωστής χαρισμένο απ' τη γιάννα αγγελόπουλος-δασκαλάκη.

Οπότε,άλλη μιαν Κυριακή μέσα
-ευτυχώς έχει υγρασία και βροχή και παλιόκαιρος και δεν έχει σημασία που πάλι περισσεύει χρόνος απ'το μισθό μας που λιγοστεύει κι αδυνατεί ν'ανταποκριθεί στους λογαρισμούς έστω
-και δεν έχει καφέ στην πλατεία και μπίρα στην ακροθαλασσιά και σταμάτησα και την βενζίνη στην πιστωτική διότι δεν μού ανεβάζουν το πιστωτικό οριο όσες χαρές κι αν τούς κάνω να βάζω το ελάχιστο της δόσεως εμπρόθεσμα και δεν μπορώ έτσι ούτε καν μιαν αυτοκινητάδα να σε πάω και στην πειρα'ι'κή που σού είχα υποσχεθεί να κάτσουμε για γαριδούλες με ρετσινούλα στη Μαριγώ πρόπερσι που περάσαμε απ'εξω την πρωτομαγιά.

Στ'ανήψια κορο'ι'δευόμαστε με σοκολατίτσες προσφοράς απ'τα καρφούρ και τα βρωμοτζάμπο να είναι καλά στις γιορτές τους,αλλά δεν μπορούμε να βοηθήσουμε τούς άνεργους συγγενείς να στείλουν σε καλύτερο σχολειό τα παιδιά,να βρουν μια θέση για το κολυμβητήριο που έχει θέμα υγείας ο μικρός και να πάμε χαλαρά να θρηνήσουμε το τρίτο μνημόνιο φοροδιαφεύγοντας να μάς τιμωρήσει ο τρύφων με αμείλικτη εισφορά αλληλεγγύης και θα με βρει τώρα πλέον που δεν έχω περάσει πέντε φορές ΚΤΕΟ και το πρόστιμο περιμένω να δω πώς θα το βάλω σε δώδεκα δόσεις που προτίμησα να πηγαίνω στο συνεργείο κανονικά για σέρβις ν'αντέχει το αυτοκινητάκι για τα φοβερά μας καλοκαιρινά ταξίδια που οργώναμε τις εθνικές να προλάβουμε ζωντανούς τους γονιούς που φεύγουν πριν προλάβουμε να τούς πάμε κι εκείνους μια βόλτα κι έμειναν στης μνήμης τις λιακάδες γελαστοί να κρατηθούμε απ'τα όμορφα χρόνια που μάς χαντάκωσαν οι χαλεποί καιροί  και τελειώσαν όλα.

Δεν θέλω να γκρινιάζω,αλλά τί θα συμβεί όταν χειροτερέψουν κι άλλο τα πράγματα κι αν χάσουμε τη δουλειά  47 χρονών απόφοιτοι Λυκείου,με γνώσεις αγγλικής επιπέδου αλέξη τσίπρα,στην πρώτη του περίοδο,της "μαντάμ μέρκελ" και οσφυαλγίας και δυο δίσκοι πονεμένοι να μην προβλέπεται το ψυχολογικόν λουμπάγκο κι όλα ασήκωτα πια και σιγά μην μάς λυπηθεί και μην μάς κατανοήσει κανείς που παίζεται κάθε μέρα η επιβίωση και δεν υπάρχει σάλιο κι όπως αληθινά έχω ξαναγράψει ακόμα και τα κέρματα απ'τις βασιλόπιτες έχουμε ξοδέψει και ο κουμπαράς-γουρουνάκι μού χασκογελάει άδειος κι εγώ έχω να κάψω τουλάχιστον μπόλικες θερμίδες,αφού το πάχος μου το κάλος μου θα θυσιαστεί κι αυτό στης νέας εποχής τις ανάγκες που αποδεκάτισαν κι όνειρα και προσδοκίες κι ελπίδες και μπουρδέλο όλα και πανικός να μην χωράν τα μαγνητάκια στο ψυγείο με τα μπιλιετάκια κι άλλα χρέη που δεν μπορούμε πια να υπολογίσουμε εκτάκτως έκτακτα συμφορών και μη προβλέψιμων παλουκιών της κατεστραμένης πόλης

- εμείς,

 οι αληθινές εικόνες ερειπίων.

Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΠΟΥ (δεν) ΑΡΓΕΙ

Μια βδομάδα μετά τις εκλογές και οι μόνοι που τις θυμούνται είναι όσοι μπλέκονται με τα συμφέροντα και τα βουλευτιλίκια και τους θεσιθήρες με τους ορμονικούς αδένες αρπαχτικά πουλιά της ενδόξου εξουσίας

-οι υπόλοιποι,ο "κυρίαρχος" λαός,
εμείς οι σαλταρισμένοι των αδιεξόδων και της φρενήρους πίεσης,χωρίς αντοχές χρόνια τώρα,σπεύδουμε πάλι ν'αποστασιοποιηθούμε,να επιστρέψουμε στα δικά μας,στα προβλήματα αλλά και τα λιμάνια μας,
στην "κανονικότητα" και την "καθημερινότητα",
λέξεις που τόσο λοιδωρήθηκαν,αλλά είναι η αλήθεια και το παράπονο για τη ζωή μας που χρόνια παραδέρνει στα χρέη,τις ελλείψεις,τις αγάπες και τα λάθη μας,τις απουσίες και τα χρονοδιαγράμματα που έχουμε δουλειά,υποχρεώσεις,ανάγκες,διαλείμματα,γιορτές,αργίες κι υπερωρίες,δάνεια και δανεικά,συγγενείς και φίλοι,
πάντα αντιμέτωποι με την απόμακρη κοινωνία που χάνεται δομικά κι αξιακά στις μικρότητές της,αντικρουόμενοι στόχοι,ζήλεια και μοχθηρία,αγωνία κι απελπισία,αυτάρκεια κι ανταγωνισμός,
εμείς εκεί πεισματικά με την πίκρα και τη θλίψη,τη χαρά και την εκδρομή,την πίστωση χρόνου και την πιστωτική μας ασφυξία

Η Αθήνα καταρρέει μπροστά στα μάτια μας
-
(πού πάμε όσοι δεν έχουμε πώς να φύγουμε και πώς θα βρούμε διέξοδο και καθαρόν αέρα όσοι πνιγόμαστε και δεν ξέρουμε πώς θα ξημερώσει)

αλλά έχει πόλεμο παντού,αληθινά βόλια και καταστροφή
-τα καραβάνια των χαμένων ψυχών παραδέρνουν στην αδυναμία ενός κόσμου να εξισσοροπήσει φαντασιώσεις,απορίες,θρησκευτικά παραληρήματα,διαφορετικότητες,ανάπτυξη και πρόοδο και απωθημένα ιστορικών ασυνεχειών κι αποτυχημένες αυτοκρατορικές ψυχώσεις

-φοβισμένες πλειοψηφίες,απαίδευτοι εξαθλιωμένοι,ανεπαρκείς δομές,παλεύουν ανθρωπιά κι αλληλεγγύη με φασίζουσες απολυτότητες και ναρκοθετημένες βεβαιότητες

-πολιτικά παιχνίδια,συνθήκες ψευδών ευημεριών,συσχετισμοί διεθνούς αγυρτίας,πελαγοδρομήσεις ανίκανων γραγειοκρατών,πολιτικάντικες ανοησίες αδαών,πολύχρονες αγκυλώσεις,παραφρόνων εκκαθαρίσεις,άγνοιες ιστορικής συγχρώτησης κι απηύδισμα καθημερινής φτωχοποίησης κι αδυναμία αφομοίωσης στην άρνηση κατανόησης και την πίεση αδιεξόδων που στέρεψαν την ανοχή και την αντοχή μας

-κλείνουμε τα μάτια,βουλώνουμε τους αισθητήρες ανθρωπιάς,απορρίπτουμε οδούς συνεννόησης,καταργούμε κανόνες συνύπαρξης,πρόσφυγες στον τόπο που ποτέ δεν αγαπήσαμε,περαστκοί της πόλης που δεν ανήκει σε καμιάν οικογένεια,καμιά καρδιά δεν χτύπησε δυνατά για την αφοσίωσή μας,παραδέρνει στον άγνωστο δρόμο τού μίσους,της βαρβαρότητας,της απατεωνιάς και τής λεηλατημένης επιθετικότητας εν αμύνει των παθών μας

Και ο αγώνας μας να παραμένουμε όρθιοι,υγιείς και ταπεινοί
-μια βόλτα στην θάλασσα  μάς απέμενε χρόνια
//...ξέραμε είναι αγχολυτική και φέτος έγινε σχεδόν καταναγκαστική πριν το σαλτάρισμά μας//
 και τώρα που φθινοπώριασε κανονικά μελαγχολική των απωλειών και τής αδυναμίας μας να ξεφύγουμε μεροδούλι,μεροφάι,αδειανό πορτοφόλι και κοστίζει να ψάχνεις κέρματα και να μην έχεις ούτε το περσινό νόμισμα απ'τη βασιλόπιττα για τις τελευταίες μέρες ενός ακόμη χρεοκωπημένου μήνα
- και τις υποχρεώσεις και τις χρωστούμενες δαγκάνες να μάς πνίγουν εις τον πάτο και τόσο μακριά των απάνεμων λιμανιών που τόσο επιπόλαια τραγουδούσαμε στον υπέροχο κόσμο των ονείρων μιας αέναης εφηβείας που μάς τσιγκλάει και μάς βολοδέρνει στην ανώμαλη προσγείωση των αποτυχιών μας.

Δεν ξέρουμε πού θα βγει ένας διαρκώς αναγεννημένος χειμώνας
άφραγκοι,ανέστιοι τραπεζοκρατημένης υποθήκευσης,περίλυποι και νευρωτικοί.
//κατάθλιψης γενιές και χαντακωμένης προσδοκίας,ελπιδοτσακισμένοι κι οριακά επιβιώσαντες//
-έρχονται καταιγίδες πραγματικές νεροποντές κι οι άλλες φόρων κι απαιτήσεων βουνά ολόληρα κατολισθήσεις στην επάρκειά μας ν'αντιμετωπίσουμε μιαν απροσδόκητη συφοριασμένη αλήθεια των καιρών που δεν μάς άφησαν σχεδία να δραπετεύσουμε,αέρα ν'ανασάνουμε και χώρο να νιώσουμε ελεύθεροι για ένα λεπτό,για μια βόλτα,για μιαν ήσυχη νύχτα,για μιαν επιθυμία χαλάρωσης και μια στιγμή χαράς να κρατά πάνω μας άγγιγμα σα μπαταρία επαναφορτιζόμενης γαλήνης
//κεραυνοί κι αστραπές κι η αναποδιά σημαία και καημός μας

Κράτα με να σε κρατώ,έχω κι άλλα να σού πω κι άλλα να ζήσουμε που θα μάς πάνε στα πέρα μέρη των μικρών ονείρων μας,στην αλήθεια καρδιάς παλλόμενης να τα καταφέρει,να εμπιστευτεί,ν'αγαπάει,να συνεννοείται,ν'απλώνεται,να καταλαβαίνει,να συνεργάζεται,να κερδίζει.
//να φτιάχνει το Αύριο απαλυμένο των πανικών που δεν περιγράφονται πια και δεν θέλουμε άλλο να μάς αποπροσανατολίζουν,να μάς περιορίζουν και να μάς φέρνουν άγχος,στενοχώριες και λύπη.
//ο χειμώνας θέλει να σταθεί πάλι απέναντι,εμείς βουτήξαμε στην πιο καθάρια θάλασσα,βάλαμε προσδοκίες πάλι,κρατηθήκαμε με φίλους κι αγαπημένους και τις συνήθειες  που οργανώσαμε αντιπερισπασμούς κι οάσεις στην ερημιά και πίστη αξιών που θα σκάψουν ανάχωμα.
//να περάσει άλλη μια καταιγίδα και να μείνουμε στεγνοί κι όρθιοι.

Δεν ζητάω πολλά,ποτέ δεν τα ήθελα όλα,μόνο να φεύγει ο καιρός και να έχω περιθώριο να ακούω τη βροχή,να μυρίζω την αλμύρα στο κύμα και να μπορώ να μετράω τ'άστρα κουρνιάζοντας στη μεγάλη αγκαλιά σου.

ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΙΚΡΟΤΕΡΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΩΝ

Πλησιάζει η πιο αδιέξοδή μας ψήφος για την αληθινή παρένθεση,
την κατακρήμνιση της Ελπίδας,
μια κάλπη της δεδηλωμένης Απελπισίας.

...αλλά δεν θέλω σοβαρά λόγια να γράψω
-μάς είπαν τόσες πομφόλυγες τόσοι,ας αερολογήσω χαβαλεδιάρικα,σα διαφημιστικά σπότ,ατάκες δηλαδή να σημειώσω γι αυτές τις εκλογές
...και δυο τρεις ιστορίες για το τέλος

// ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ...

ΣΥΡΙΖΑ-ΤΣΙΠΡΑΣ η σοβιετική ένωση κι ο γκορμπατσώφ

ΝΔ-ΒΑΓΓΕΛΑΣ 1950-2015,η αναπαλαίωση της Τρούμπας

ΧΑ-ΚΑΣΙΔΙΑΡΟΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΙ η αέναη απόδειξη πως καταγόμαστε απ'τους πιθήκους

ΠΟΤΑΜΙ ο σταμάτης γαρδέλης θέλει να πιει τσάι στο μπάκινγχαμ με τη βασίλισσα

ΚΚΕ-ΝΤΙΜΙΤΡΙ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΩΦ (χρουτσώφ ή μπρέζνιεφ;;;;)...εις το βουνό ψηλά εκεί είν'εκκλησιά  ερημική...

ΠΑΣΟΚ-ΦΩΦΗ η μάρθα βούρτση δεν αντέχει πια να κλαίει στην ξενιτιά

ΑΝΕΛΛ-ΠΑΝΑΡΑΣ τρία πρόσωπα ζητούν ψηφοφόρο,δεν είναι απλά ο καμένος,είναι μαζί ο γίγαντας γκρισίνο,ο μπιφτεκάς πόλντο κι ο πονηρούλης μπόμπος των ανεκδότων τής νιότης μας

ΛΑΕ-ΚΑΠΕΤΑΝ ΛΑΦΑΖΑΝ & ΚΥΡΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΣ  η εβίτα ζωή περόν κι ο μαρμαρωμένος βασιλιάς συνεχίζουν τη θεία λειτουργία τού σκισμένου καλσόν

ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ-ΛΕΒΕΝΤΟ...μαλάκας γεννιέσαι,δεν γίνεσαι

...//
ΟΙ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή


// ΣΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ...

...μην εκνευρίζετε την όλγα,είναι σ'εμμηνόπαυση

..η σία κοσιώνη απολαμβάνει τις απολύσεις ,αλλά το όνειρό της είναι να γίνει δεσμοφύλακας της γκεστάπο

...ο πρετεντέρης κατά βάθος έχει πλούσιο εσωτερικό κόσμο και στενοχωριέται που όλοι τον θεωρούν μουνόπανο

...ο μπογδάνος είναι ο βλαμένος γιος τού πορτοσάλτε,έκανε στη γέννα πειράματα σχιζοφρένειας ο γιατρός τής εγγύου μπάμης μένγκελε

...οι αριστερές τύψεις τού παύλου τσίμα βρωμάνε σαν κλανιές από στιφάδο

...ο χατζηνικολάου είναι ο Υιός τού Θεού της Αντικειμενικότητας και προσγειώθηκε στη μικρή γη μας για να μάς σώσει απ'τις αμαρτίες της απλυσιάς και της αναρχοπτωχομπινεδιάς

...η έλλη στάη ζει στις καρδιές ολόκληρης της Εκάλης

...ο πάνος χαρίτος θα κυκλοφορήσει σύντομα και σε αναβράζον λεξοτανίλ για την α'υ'πνία

// Σ'αυτές τις εκλογές τ'αποτελέσματα των έξιτ πολς θα τ'ανακοινώσει η ίδια η Άγκελα Μέρκελ
-δεν εμπιστεύεται καθόλου πια τον ηλία νικολακόπουλο

// Να σχηματιστεί οικουμενική κυβέρνηση  με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη
-αν είναι κάποιος να μάς πιει το αίμα,ας είναι ο αυθεντικός


//
Και πάμε στις μικρές ιστορίες...

...η πρώτη παλιά

...όσοι θυμούνται,το 1981 εγκαθιδρύθηκε ο Σοσιαλισμός εν ελλάδι από τον Μεσία Ανδρέα
 (σ-τις-δε-κα-ο-χτώ-σο-σι-α-λι-σμό-!!! κ.λ.π.κ.λ.π....)
...ε!,οι επόμενες Εκλογές προκηρύχθησαν το 1985 (παλιές κακές αθώες συνήθειες,να γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια...τρε μπανάλ!...) κι επειδή ο αείμνηστος λαμόγιος τα είχε ήδη κάνει και ρόιδο και πλακάκια κι εόκ και νατο το ίδιο συνδικάτο ήτο ανέκδοτα για καμιά στιγμή χαλάρωσης και οι βάσεις τού θανάτου ήταν ωραιότατα μπητς μπαρ,αλλά όχι και στη σούδα,μην κάνουμε και χαρακίρι κι άλλα σκανδαλάκια μιζαδορικά αφαίμαξης και μασαμπούκας είχαν ήδη λερώσει το αγνόν πόσωπο τού λαοπροβλήτου ηγέτου,οι συνήθεις α-δεξιούληδες με αρχηγό τον φασιστοτσομπαναραίο ευάγγελο αβέρωφ και γεφυροποιό χουνταίων κι ολίγον καθαρματάκιον ήτο σίγουροι πως επανέρχονταν στην αγαπημένη τους θέση,να γαμούν και να δέρνουν κρατικοδίαιτοι κι ακμαίοι παρακράτος εν κράτει κι έτσι παιάνιζαν στους δρόμους της προεκλογικής σιγουριάς τους,βγάζαν κάτι σιδερόβεργες οι χαρούμενοι νεολαίοι οννεδίτες,κυνηγούσαν στα χωριά τους αντιπάλους για παραδειγματισμό κι ήταν τόσο βέβαιοι πως ο πασοκεφιάλτης της προόδου ολοκλήρωνε τη σύντομη παρένθεσή του επί της αποκλειστικής τους κυβερνησιμότητος τής πατρίδος που,όταν τη νύχτα των αποτελεσμέτων είδαν πως ο μισητός χαμένος κορμίς παπατζίκος ήτο και πάλι πρώτος με 45% πάθαν αποπληξία και γελούσε και το παρδαλόν  κατσίκιον χρόνια-ενίοτε η Ιστορία επαναλαμβάνεται...αν ενθυμείται και ο βαγγέλας βέβαια κι ο άδωνης κι οι λοιποί ζωοβορίδηδες...


...η δεύτερη κοντινή

..στο προαύλιο της ΕΡΤ,
11 ιουνίου φέτος,η γιορτή για την επαναλειτουργία της είναι γεγονός,χιλιάδες κόσμος είναι εκεί να τραγουδήσει,να γλεντήσει για την επαναφορά τού σήματος και την εκδίκηση του καλού,βέβαιοι όλοι πως είναι ένα δείγμα νίκης,η ελπίδα που έρχεται,ο τσίπρας είναι στις βρυξέλες πάλι,με παππά και τσακαλώτο,αλλά ο βαρουφάκης είναι ο απόλυτος θεός των ατάκτων φιλοσυριζόπουλων,είδωλο και πόλος έλξης,ώρες στην εξέδρα δίπλα κυρίαρχος κι αδιανόητα ακκιζόμενος λατρεία ποπ άιντολ,άντρες γυναίκες και παιδιά τον αγκαλιάζουν,ζητούν να βγουν σέλφι μαζί του,άνετος και χαρούμενος μιλά με τους πάντες,περιμένει κι αυτός να γυρίσει από ώρα σε ώρα ο πρωθυπουργός,που όπου νάναι φέρνει σίγουρα μιαν υπέροχη συμφωνία λύτρωσης απ'τα δεσμά μνημονίων κι αντιός φόρων,φτώχειας κι ανεργίας,έρχεται μετά κοντά του και η ζωή κωνσταντοπούλου,νέος χαμός και χαρές μεγάλες κι αγκαλιές,πλησιάζω κι εγώ με τη γυναίκα μου,που θέλει να δει αν όντως είναι τόσο γοητευτικός από κοντά ο γιάνης το θεριό που τά'βαλε με το κατεστημένο σύμπαν όλο κι ενίκησε ωραίος ως έλλην,η φωτογραφία βγαίνει και τού φωνάζω δίπλα του..."γιάννη ελπίζω να μην ντρέπομαι γι αυτή τη φωτό σύντομα και να μη γράψω πάνω της WANTED"...περισσότερο για πλάκα το είπα,παρά από ένστικτο των μελλούμενων κι ακόμα δεν θα ξεχάσω ένα παγωμένο κύμα στο πιο πέτρινο βλέμμα που έχω νιώσει ποτέ,αν μπορούσε να με σφάξει στο γόνατο επιτόπου που τόλμησα να τον αμφισβητήσω θα το έκανε,με κοίταξε σα μυρμηγγάκι που τον ενοχλώ,μια ασήμαντη κουκίδα πού τάραξε τη νύχτα μιας αποθέωσης

...η τρίτη,την προηγούμενη εβδομάδα

...11 σεπτέμβρη,βραδάκι,ακούω ραδιοφωνάκι,στο κόκκινο,η αλεξάνδρα χρηστακάκη παρουσιάζει το "σαν σήμερα",βάζει ένα λατινοαμερικάνικο ύμνο,της χιλής τού αλιέντε,είναι η επέτειος της δολοφονίας του και φυσικά λέει..."ήταν κι αυτός απέναντι όλων,όλοι τον ήθελαν κι αυτόν μια αριστερή παρένθεση"...αγριεύω ο ακροατής απ'τη ιεροσυλία των συγκρίσεων και στέλνω μήνυμα..."έλα ρε χρηστακάκη,σώπα,ο αλιέντε όπως τσίπρας...τι ντροπή καημένη..."...κι απαντάει "πήραμε ένα μήνυμα που λέει πως είναι ανίερο να συγκρίνουμε τον αλέξη με τον αλιέντε,δεν ξέρω ποιος ή ποια το έστειλε,αλλά το ύφος και η γραφή είναι αληθινά εμετική,οπότε καταλαβαίνουμε..."...πέφτει το σαγόνι μου απ'την έκπληξη κι ετοιμάζω ένα μήνυμα για καβαλημένα καλάμια και την αξία τού μέτρου και τής εξουσίας τού μικροφώνου που δεν σε κάνει ισχυρό ή εκλεκτό επειδή το φαντάζεσαι απόδειξη ανωτερότητας...

αλλά τί σημασία έχει να θυμώνω ,άλλωστε απλώς τα γράφω όλα αυτά,ενδεικτικά για τη συντριβή μου πριν τις εκλογές,κάτι μικρές πικρές ιστορίες για τα πρόσωπα που πάντα έχουν σημασία να έχουν το μέτρο της καθημερινής αγωνίας για όσα και καλά υπηρετούν και μού θυμίζουν τις παλιές ρωσσικές κούκλες-μπιμπελό,τις μπάμπουσκες,που άνοιγες τη μια κι έβγαινε από μέσα μια μικρότερη κι ύστερα μια πιο μικρή,όλες ίδιες κι απαρράλαχτες,
...έτσι το βλέπω το παραγοντιλίκι και την ευδαιμονία της Εξουσίας που τούς αποτρελαίνει και τούς ξεκόβει...η Ζωή τεράστια,ο βαρούφ πιο μικρός,πιο μικρή η χρηστακάκη,ο αλαζονικός εγωτομαρισμός που γιγαντώνεται στο καλούπι που σιχαθήκαμε,γίνονται σιγά σαν τον ευάγγελο βενιζέλο,η νέα βερσιόν αλλόκοτα κοινή,η αριστερή ξερολίαση να στοιχειώνει το δρόμο για τις κάλπες

μκρά κι ασήμαντα όλα
-άλλωστε δεν ξέρω για την δεύτερη ευκαιρία τι να συμπεράνω πως αξίζει
...πάντως δεύτερη ζωή σίγουρα δεν έχει,ε;


Tο βαρύναμε το υφάκι και δεν είχα μελό διάθεση,διότι αντιβαίνει το παραδοσιακό,προεκλογικό θεσμοθετημένο καφριλίκι,γι αυτό και ήτο κείμενο μούλτι,με βιντεάκια,άσματα και φωτό κι εξυπνακίστικες κακοήθεις λιβελογραφίες
-ένα κανονικό ξέπλυμμα βρώμικου κλίματος,
να βουλιάξουμε στο βούρκο,εκκενώσεις λυμμάτων κανονικά,να ψηφίσουμε,να το φχαριστηθούμε
                                                 (το κοψοχέριασμα)

ΤΕΛΟΣ ΧΡΟΝΟΥ

9 μέρες πριν την ψήφο,
μιας επιλογής αυτοκαταστροφής για το τέλος των ψευδαισθήσεων,
μια κάλπη για την Απελπισία μας.

Οι άνθρωποι που χανόμαστε,που καιγόμαστε και παιδευόμαστε χρόνια να επιβιώσουμε στη χώρα που ρημάξαν οι απόπειρες του χρηματοπιστωτικού τέρατος να την επανατοποθετήσουν παρία των εντολών τραπεζιτών και τιμωρών επικυρίαρχων της Ευρώπης,σκύβουμε με θλίψη και συντριβή στην εικόνα μιας προεκλογικής παράτας ανεγκέφαλα περιπαικτικής των παθών μας.

Πολιτικάντικη επιθυμία να συγχωρήσουμε το ηττημένο σύνολο της πολιτικής μας αριστοκρατίας
-με το τρίτο μνημόνιο αποδείχθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ το ίδιο ανεπαρής κι ανίκανος στις επιλογές μιας σύνθετης διακυβέρνησης σε καιρούς απαιτητικής γνώσης,συγκροτημένης κατάρτισης κι οικονομοτεχνικής λειτουργικότητας με παράλληλη θεωρητική ανάγνωση γεωπολιτικών πολυπλοκοτήτων.

Το Σύστημα των Μεταπολιτευτικών Ιερών Ονομάτων (και κομμάτων),
κακομαθημένα πλουσιόπαιδα που βρίζονται επιδεικνύοντας τα πτυχία τους,
ιδεαλιστικές μονομανίες και λυρισμοί ιστορικότητας με συναισθηματικές εκρήξεις,
η κουλτούρα σύγκρουσης κι η υποτακτική επιθυμία κολαούζων yesmen,
οι βολεμένοι στα καπετανάτα οικογενειοκρατίας,νεποτισμού,αλαζονικής χρήσης κρατικής εξουσίας,
οι διεφθαρμένοι πολιτικού χρήματος,
οι μιζαδόροι,
οι μεγαλοστομίες των καθαρών πετροβολητών στα ενδότερα μικρομάγαζων που δεν επιθυμούν ούτε με τον εαυτό τους να έρθουν σε ρήξη μην τολμήσουν να δοκιμάσουν την αλήθεια των παπαρολογιών τους.

Ολόκληρη και σαπισμένη η κοινοβουλευτική αγυρτία σαπίζει στη μούχλα της

-ενώ οι Ναζιστές συνεχίζουν ανενόχλητοι πωλητές Βίας και Τρομοκρατίας

-κι οι επαναστάτες των φαντασιακαριστερών γκρουπούσκουλων να συνεχίζουν με ωράριο ανατροπής,πενθήμερο,ρεπό κι άδειες για λα'ι'κή αντίσταση και πάλη,εκτός καλοκαιριού κι αργιών χριστουγέννων και πάσχα.

Χρόνια νευρίαζα με όσους φώναζαν "όλοι ίδιοι είναι" κι απείχαν απ'τις εκλογές,
τους έκραζα πως δεν πρέπει οι άλλοι ν'αποφασίζουν για μας και πως δεν δικαιούνται να κάνουν κριτική αφού την κυριακή της κάλπης πάνε εκδρομή
-αλλά αυτή τη φορά δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο να εμπιστευτώ,να ελπίσω,να περιμένω μια καλύτερη μέρα για να τη χαραμίσω,να δω την,τελικά,αποδοτικότερη διαχείριση της μανίας των κυβερνητών εξωτερικού νομίζοντας πως κάτι κι εγώ συναποφασίζω...

Αλλά συνεχίζω να είμαι έξαλος με την Αφασία
-δεν καταλαβαίνω ποιοι και γιατί σπρώχνουν γελοία ανθρωπάκια τύπου Βασίλη Λεβέντη,οριστικά να εκμηδενίσουν κάθε εσωτερική διαδικασία δημοκρατικής ανανέωσης,σοβαρής συνεννόησης και πολιτικής συνομιλίας αποκατάστασης των σχέσεων τού λαού με τους αντιπροσώπους του.

Αλλά συνεχίζω ν'απορώ πώς μπορούν ακόμα επιχειρηματίες των μέσων ενημέρωσης ν'αυτοθαυμάζονται για το στεγνό νταβατζηλίκι τους επί κομματικών σωλήνων βρωμερής προπαγάνδισης των σχεδίων παραμονής τους στον έλεγχο της κάνουλας για αέναη ρεμούλα,ενώ το προσωπικό τους,
(απ'τα κοράκια μικροφώνων ώς τους βο(υ)λευτάκους επιρροής)
παπαγαλίζουν κοινοτυπίες,χύνουν λάσπη και συκοφαντία,καταδιώκουν κι ισοπεδώνουν αντίπαλα στρατόπεδα
-κακομοίρηδες που δεν αντικρύζουν το τέλος μιας ματαιοδοξίας,αοφύ τα πρόβατα βαρέθηκαν την επικυριαρχία των λύκων και τούς φτύνουν ανέκδοτα κι ασημαντότητας σημασία δίνουν στα μηνύματα και τη γραμμή τους.

Μια χαοτική σύγκρουση συμφερόντων παντού
//κι απ'το βάθος τού παρελθόντος έρχονται πάλι πρόσφυγες εκλιπαρώντας βοήθεια από μια ολοκληρωτικά αποσαθρωμένη κοινωνία
-θυμός,μίσος,απόγνωση,ο ένας να βγάλει τα μάτια τού άλλου,ζήλεια,κρυφά εισοδήματα,μικροπαραγοντιλίκια,δεν αναγνωρίζεις πια τον διπλανό σου που παραμορφώνεται,
μια γενικευμένη κυνική θρασύτητα κι άγνοια κινδύνων
-εικόνες απεχθείς,χρόνια καταστροφής.

'Ολοι μαζί καταποντιζόμαστε
-όχι με ίδια ευθύνη,όχι ίδιας ενοχής και συμμετοχής στο έγκλημα.

Στο πρόσωπο τού Τσίπρα συνοψίζεται το κοινό μας δράμα
-απ'το άδολο γέλιο μιας νεανικής ορμητικότητας ,βλέπουμε έναν παχύσαρκο και γουρλωμένα σκυθρωπό αμήχανο απολογητή,να μην ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.

Αλλά δεν έχει αντίπαλο
-οι κοκοροβαγγέλες,στεγνοί εκτελεστές μας είναι εκεί,
οι παρθενόπες φώφες των επιθέτων
 κι οι θολοποταμάκηδες της κατακλεμένης σοσιαλίζουσας σκυλευδαιμονίας,
οι σαλεμένοι καπεταναίοι θεσμολάγνοι της πολεμικής αντίδρασης,
οι λιμασμένοι σιγουράτζες των παραδείσων που θα φανερωθούν όταν ο κυρίαρχος Λαός το αποφασίσει
 και τα φασιστάκια της παροξυσμικής αλητείας
//πιθανό να την πάρει τη δεύτερη ευκαιρία,γιατί δεν ξέρουμε ακόμα πώς αλλιώς ν'απαλλαγούμε απ'όσα φτύσαμε επτά μήνες πριν

Αλλά χαμένοι από χέρι
-όλοι ν'αλέθονται στην αγωνία των ανθρώπων να κρατηθούν όπως γνωρίζουν χρόνια να επιζούν
//μια ήσυχη οικογένεια,μιαν όμορφη αγκαλιά,ένα γαλήνιο βράδυ στην πανσέληνο,μια παρέα με ουζάκια στ'ακρογιάλι,ένα ταξίδι,ένα τραγούδι,λίγη ξεκούραση κι ανεμελιά μετά από σκληρό εργασιακό δωδεκάωρο,η υγεία των γερασμένων δικών μας,η εξώφληση των λογαριασμών,μια συνεύρεση στη γιορτή με χαμόγελα κι όνειρα
-αυτά που κατηγορηθήκαμε ως μικροαστικά κατάλοιπα
 κι ούτε πια θυμόμαστε πότε τα ζήσαμε έτσι,
ούτε αυτά μπορούν πια να μάς τα εγγυηθούν οι αδαείς τρεμάμενοι διαφημιζόμενοι Σωτήρες των ημερών μας.

Σε κάθε Εκλογές διάβαζα εφημερίδες,περιοδικά,άρθρα γνώμης,τηλεοπτικά πάνελ και ραδιοφωνικά τραπέζια ξεροστάλαζα μην χάσω οξεία,πορωνόμουν και παθιαζόμουν και το πρωί πριν την κάλπη ευχόμουν Καλό Βόλι
-τώρα δεν έχω ευχή,δεν έχω επιθυμία,δεν έχω λόγο κι αφορμή να κινήσω κανέναν να βρει σημαία κι ανάγκη ν'ανασάνει με κανέναν ταγό κομματόσκυλο σιγουρατζή φιοριτούρη απολυτότητας
-ούτε να βρίσω άλλο πια θέλω,ούτε να εκτονωθώ,ούτε να φωνάξω ζήτω,ούτε να τρέχω στο Σύνταγμα για φαντασιακά Όχι και την αρετή και  την τόλμη ελευθερίας να την εξαργυρώσουν εκείνοι μ'αρχηγηλίκια κι εγωπάθειες
-ούτε πως θ'αλλάξει ο γαμημένος κόσμος μια σταλιά δεν περιμένω ποτέ πια...

Είμαι σίγουρος πως ό,τι κι αν ψηφίσω την Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου,
πριν ξημερώσει Δευτέρα 21 θα έχω μετανιώσει πικρά
-αυτή είναι η δική μου 'Ηττα
...και την ντροπή τού κενού τήν χρεώνω εξίσου σε όλους και δεν θέλω άλλο πια ούτε να τους ακούω,ούτε να τους βλέπω,ούτε να χολοσκάσω άλλο γι αυτούς
-και πού θα βγει όλο αυτό το κρεσέντο τέλματος,απόρριψης κι απελπιστικής μοναξιάς τού ψηφοφόρου πριν την ρίψη της κραυγής του επί της κάλπης δεν θέλω να το σκέφτομαι,να το ψάχνω και να το εξηγώ,καθόλου ποτέ ξανά.

Καλή τύχη σε όλους μας.

ΠΑΝΤΑ ΕΥΚΟΛΟΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΙ

Χρειάστηκαν μόλις 6 μήνες για να διαλυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ απ'τον Δαίμονα-Μνημόνιο.

Για την ακρίβεια,δε νομίζω  να κουράστηκαν ιδιαίτερα οι Σο'ι'μπλέδες Δυνάστες μας ν'αποδείξουν ποιος είναι το Αφεντικό
-το σκορποχώρι των φαντασιόπληκτων κομματικοβιδιακών συνιστωσών που πασπάλιζε με Ενότητα την τούρτα Εξουσία,διολίσθησε με ευαρέσκεια στο Τίποτα τού  αυτοθαυμαζόμενου αριστερισμού του,κλαίγοντας από συγκίνηση για τις ιστορικές στιγμές που τόσες γενεές ανέμεναν
-όσοι χώθηκαν στο γκουβέρνο έντρομοι αντιμετώπισαν το σαραντάχρονο τέρας τού σαπισμένου Κράτους που βρωμάει κατάντια διάβρωσης και βραχυκύκλωσαν ψάχνοντας,έστω συμβολικές,αποφάσεις που θ'ανέχονταν η Τρόικα Μοίρα μας
-όσοι μείναν απ'έξω,πρώτοι και καλύτεροι κοκορεύτηκαν ανέξοδα παλληκαρισμούς,τσιτάτα εκλεκτών διεθνιστών και μαρξιστικήν άνευ διδασκάλου και μ'άδολο πατριωτισμό υποσχέθηκαν τιμωρίες και ποινές γλιτσοβενιζελοσαμαράδων και τον καθαγιασμό των χρεών μας απ'τα κλεμένα χρωστούμενα πασών των γερμανοτραφών,απ'τους Ναζί ώς τούς Ζίμενς.

...Και στο τέλος (μας) τραγούδησε η Χοντρή Κυρία...
-τρεις μέρες πριν το,τραγικά θριαμβευτικό μιας πανωλεθρίας,Δημοψήφισμα
(την τελευταία τρανή απόδειξη αναγκαστικής εκχώρησης Δημοκρατίας σε Διεθνές Διευθυντήριο Σκοτεινών Προστατών)
η Άγκελα Μέρκελ επέλεξε να επισκεφθεί τις πρώην Γιουγκοσλαβικές και Βαλκάνιες πρωτεύουσσες,απ'τα Τίρανα στο Κόσσοβο κι από κει στο Βελιγράδι
-κοιτούσα τους αρχηγούς των κρατών,γραβατοχαρτογιακάδες υπάλληλοί της να κάμουν τεμενάδες κι έμεινα αποσβολωμένος στη λήθη των λαών και στον κυνισμό των αρχόντων του...
...μέχρι τους βομβαρδισμούς ΗΠΑ-Γερμανίας το 90,ο ανοιχτός και παραδοσιακός εκβιασμός των Δυνατών σ'οποιον σήκωνε κεφάλι,ήταν το "διαίρει και βασίλευε" επί φλεγόμενων στόχων,πυροβόλα και νάρκες και γεφύρια κατεστραμένα όλμων και φωτιά στα πτώματα τυμπανισμένων κι αναπήρων με παράπλευρες απώλειες και γελοιότητες στρατηγών επί χάρτου βομβαρδισμένων σεληνιακών πεδίων
// αλλά το κόστος τής Εικόνας με ξεσκισμένες σάρκες δεν ήτο πια ανεκτό εις την πολιτισμένη Δύση...
-και ήρθαν οι Τράπεζες,τα funds,τα χρηματιστήρια και το Κοινό Νόμισμα να εξυγιάνει της κηλίδες τού επόμενου αίματος,άχρωμες,άοσμες πυρίτιδας και ταξινομημένες σε πακέτα βοήθειας,δανειακές συμβάσεις και προαπαιτούμενα
//όχι πια λερωμένα χέρια,τώρα χαμόγελα στα πρωτογενή πλεονάσματα,ίδια τής καταστροφής αποτελέσματα,αλλά αδάκρυτος ο φινλανδολλανδογερμανός συνταξιούχος τηλεθεατής που εξεγείρεται κιόλας με τους τεμπέληδες που τολμούν ν'αμφισβητήσουν αρχομανείς σαδιστές κερβέρους επικυρίαρχους,της μίζας και της κονόμας πλουσιογιάπηδες...

...ιδού ο Στρατός σας!...ιδού τα Μνημόνιά μας!...

Δεν έχω ακόμα αποφασίσει αν η ομάδα Τσίπρα ήταν ενήμερη πώς θα εξελισσόταν το κωμειδύλιό της "σκίζω σελίδα σελίδα ώς και τα καλσόν μου" στρατηγικής τους
-εκ τού αποτελέσματος και τής συντριβής μας αποδείχθηκε Ανίκανη,Άχρηστη κι Ολίγιστη να προστατέψει,έστω τα ελάχιστα,της επιβίωσης των πλειοψηφικά ταλαιπωρημένων πολιτών της,στο όνομα των οποίων στοίχισαν λόγια μεγαλεπήβολα,ηθική υπεροχή κι ονειρική προσμονή γι ανατροπή τής τάξης πραγμάτων κι ανακατανομή εισοδήματος στης δικαιοσύνης τον ήλιο το νοητό
-όταν κι ο πιο άσχετος απλός ψηφοφόρος γνώριζε πως το μεγάλο όπλο της Ευρώπης των μηχανισμών ήταν το Τραπεζικό Βραχυκύκλωμα κι αυτό τόσο καταστροφικά συμβαίνει με τα κάπιταλ κοντρόλ και την ολική διάλυση εμπορίου κι ιδιωτικού κύκλου εργασιών
-τότε,χάρισμα των πλανημένων κι ακέραιων μύθων της Αριστεράς η Συντριπτική Ήττα κι η προσγείωση από την Υπερήφανη Χώρα στην Εξευτελιζόμενη Μπανανία Βερολίνου,η επωφελής στροφή στην "υπευθυνότητα",τη "σταθερότητα" και την "ανάπτυξη" ,ιδού το αληθινό φτύσιμο ξεπουλήματος τόσων αγωνιών κι αγώνων
-μια χαψιά τα μεγάλα λόγια,παγωμένος αέρας γκρέμισε τ'αριστερά παλάτια στην άμμο
-έσβησαν τα λαμπερά χαμόγελα νικοπαπάδων,οι αφελείς γεροντορομαντισμοί φλαμπουροδραγασάκηδων σάλεψαν παλαιολιθική μικροπολιτική κι εκτελέστηκε μ'ένα "σ'όλα ΝΑΙ" ο αμέριμνα ανάγωγος αλανιάρικος κοσμοπολιτισμός των μπουφόνων καθηγητάδων βαρουφάκηδων...

...σαστισμένος κι αμήχανος,πελαγωμένος και φοβικά παραμορφωμένος κι ο Αλέξης,πόσο γρήγορα απ'το γελαστό αγόρι "ΣΥΡΙΖΑ-PODEMOS-VENCEREMOS",ξεπέφτει σε "κύριος Πρωθυπουργός",μια σκιά,φιγούρα απομονωμένη,όχι ο λαλίστατος νεανίας,ο θριαμβευτικός,δεικτικός κι είρων πρώην πρόεδρος τού δεκαπενταμελούς,μεταμορφώνεται γοργά απ'τη Διαπλοκή
"ο Ηγέτης"
,άφαντος,περιχαρακωμένος στην κλίκα των κολλητών τού Μαξίμου,καρμπόν όσων ζήσαμε με ΓΑΠ,Μπενίτο,Μπαλτάκο,Σαμαρά,Λαζαρίδη κι ούτε ξέρει τί κάνει κι ούτε τη μαγκιά να ξεκαθαρίσει τους βαρυπενθούντες αντάρτες στο κόμμα του πριν γίνουν πληγή χαίνουσσα μαζί με τη δική του αναβλητικότητα,όλοι μαζί μια Ακυβέρνητη Πολιτεία,χαμένοι σ'ατέρμονο ψυχόδραμα μελούρας,αριστεροχαροκαμένων πεφτωσυννεφάκηδων.

Προφανώς δεν τον αφήνουν να κάνει Εκλογές,μάλλον θα γίνει γαργάρα κι η ψήφος εμπιστοσύνης,αφού έχει εμπιστοσύνη ο Βόλφαγκ κι η εντολή του να ψηφίσουν 230 το τρίτο του Μνημόνιο χωρίς κόνξες κι αντιπολίτευση τί να το ρ'ίξουμε στην αξιοπρεπή διακυβέρνηση τώρα,άλλωστε προφανώς και δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει μέσα του να μουτζώσει τον παλιό του εαυτό κι αποφασιστικά να δοκιμάσει να κυβερνήσει έστω εκτελωνιστής επιθυμιών εξωτερικού με όποιο κόστος ή να τα παρατήσει να πάει για αγρανάπαυση και περισυλλογή στην κοιλάδα των αποστραπτούντων πρώιμα συνταξιουδοτούντων Σωτήρων τύπου Καραμανλή τού Ραφηνοξάπλα;
// κρύβεται στο άγριο,ιδεολογικό κράξιμο τής αλύγιστης Ζωής Κωνσταντοπούλου,αιφνιδιάζεται από σημαίνουσες των δίσεκτων καιρών ασημαντότητες ραχηλαφαζάνηδων,
ο απόμακρος κύριος Τσίπρας,εκκωφαντική η σιωπή του,μικρότερος υψηλών απαιτήσεων,μεταχειρίζεται όλα όσα αντισυνταγματικά τερτίπια και φρικώδεις καταπατήσεις νόμων και θεσμών τού δίδαξαν οι προηγούμενοι κηφήνες για να κερδίσει χρόνο,να δει πού γέρνουν οι δημοσκοπούμενοι βασανιζόμενοι συνέλληνες
//αυτό είναι το χειρότερο,αφήνει πίσω του τις στάχτες τού Πολιτεύματος και δίνει συγχωροχάρτι,εξ αντανακλάσεως δικαίωμα στα λαμόγια να επιχαίρουν,στους Αδώνηδες να στριγγλίζουν ξανά και στους βενιζέλους να συμβουλεύουν ώς και τίτλους τροπολογιών,αυτοκαθαρμένοι τού στίγματος "κάθαρμα",ευτυχείς που ως σκυλάκια προκόβουν να γίνουν λύκοι  ν'ακονίσουν τα νύχια τους και να τσακίσουν τα (αριστερά) μαμόθρεφτα τού γλυκού νερού που πνίγηκαν σ'ένα ποτήρι θαλασσοταραχή που τούς πότισαν οι ΝτράγκιΓιούνκερ καθοδηγητές τής επαναστατικής παρενθέσεως.

Σπαραξικάρδιο το ενδο-αριστερό ψυχοπονιάρικο τουρλουμπούκι
-και δεν μάς αξίζει τόση ταπείνωση,έτσι να παραδίδονται ως ανέκδοτα τόσοι ύμνοι για Αλληλεγγύη,Ανεκτικότητα,Αλληλοκατανόηση κι Ελευθερία.

Δεν είχαν σχέδιο,δεν προετοιμάστηκαν,καμιά εργασία,ούτε στόχο για επανάκτιση δικαιωμάτων δεν οργάνωσαν,μάς παραμύθιασαν ορκιζόμενοι και πουλώντας τζάμπα συναίσθημα,δικαιώσεις και κατακόκκινους ουρανούς
-και τώρα ζούμε μαζική κατάθλιψη εν μέσω θερινών αλλαλαγμών,κύματα συντετριμένων κι άφραγκων καμένων,άψυχων κορόιδων και καταπικραμένων κοψοχέρηδων.

Παράδοση άνευ όρων
-κι έχουν θράσος,ως χάπι για την αφασική ματαιοδοξία τους,να ζητούν δικαίωση,"να μιλήσει ο Λαός",τώρα ή το Νοέμβριο (είπαμε,όποτε το επιτρέψει η καγκελαρία...)

//τί να σού πούμε ρε τσίφτη,έτσι σκατά που τα έκανες,κάτσε να τα φάμε μαζί κι άντε παράτα μας ήσυχους που νομίζεις θα σού φωνάξουμε και Ωσανά,κάνε ό,τι μπορείς μπας και ξεκολλήσουμε να πάμε μπροστά,αλλά σιγά που θα σού ξαναδώσω ψυχή βαθειά να μού την ξεσκίσεις!..//

Μόνοι ξανά,ως συνήθως κι αβοήθητοι και λεηλατημένοι.

Κονιορτοποιημένα τα τελευταία αποθέματα εμπιστοσύνης
-η πιο ακριβή μας λέξη,η Ελπίδα,ζέχνει εν μέσω χαχανητών ποδοπατημένη εν ανυποληψία,η πλήρης γελοιοποίηση,σύριζα στην πιο επώδυνή μας απελπισία.

Μάς βγάλαν την πίστη
-τούς βγάζουμε γλώσσα κι όπου μάς πάει κι όσο τ'αντέχουμε...


ΥΓ/ ΚΥΡΙΑΚΗ 23-8

Οι Εκλογές που εσπευσμένα αποφάσισε ο Τσίπρας αφορούν αυτή τη φορά μόνο τους προσωπικούς σχεδιασμούς των δικών του στελεχών,αυτών που δεν θέλουν πια την Αριστερή Πλατφόρμα,τη Ζωή,τους Περίεργους Ιδεαλιστές των μονομανιών,τού αγνού πεντακάθαρου Εναντίον,
όσων δεν έχουν πρόβλημα να κάνουν αντιπολίτευση για την ευκολία άρνησης κάθε και όποιας επαφής με την σκληρή πραγματικότητα
-αλλά "το τέλος της αυταπάτης" είναι η μαχαιριά στα όνειρά μας
-ο Πρωθυπουργός έκανε δήλωση αυταρέσκειας κι αλαζονικής υπερηφάνειας για να μάς εξηγήσει πόσο καλή είναι η συμφωνία,αυτή που έφερε μια χώρα στις ουρές των τραπεζών που ελέγχονται απ'τον Ντράγκι που μάς βγάζει τη γλώσσα των εκβιασμών "αν θέλετε παιχνίδι μόνο μαζί μας",
αλλιώς ετοιμάστε την εθνικοποίηση των κτηρίων των τραπεζών με το άχρηστο χαρτί των ευρώ που θα εικονίζουν την πανωλεθρία τού "άλλου" δρόμου των απίθανων αλαβάνων που ξεσηκώνουν τη σκόνη μιας παρωχημένης ασημαντότητας...
γροθιά στο κατεστημένο-μια παρλαπίπα
-αφόρητο το δούλεμα όλων
-όσοι δεν γλιτσάρουμε στους προθαλάμους των εξουσιών,μακριά των κομμάτων και της δουλίτσας με το κράτος και παλεύουμε χρόνια με τις αγωνίες,τις ελπίδες και τις αντοχές των αληθινών αισθημάτων απομακρυνόμαστε ολοταχώς απ'το εξευτελιστικό παραλήρημα των ματαιοδοξιών κι αυτών που σημαία ύψωσαν μιαν Αριστερά άδολη σαν παρθένα επανάσταση κι ουτοπία
//τώρα ξεκατινιάζονται,εκτοξεύουν ύβρεις,δηλητηριώδη υπονοούμενα,
οι έως χτες "σύντροφοι" είναι αμφότεροι...εκβιαστές,δικτατορίσκοι,φασίστες,πραξικοπηματίες,μανιακοί,δούλοι,προσκυνημένοι,
ανίθηκοι
-ντρέπομαι να τούς βλέπω ν'αγκαλιάζουν όσους φτύναν και να γλείφονται για ένα κομμάτι βουλευτιλίκι,για μιαν παραμυθία Πατριωτισμού,για μιαν δόση Ελευθερίας
//όλα τιμή ευκαιρίας στού κασίδη το κεφάλι ,εμάς σε στόχο βελάκια τα μούτρα μας να μάς ποδοπατούν εκμετελλευόμενοι τον πανικό μας,πάλι,πάντα και προκλητικά δήθεν νοιαζόμενοι για το Μέλλον μας...αυτό ακριβώς που τουφεκίζουν μπαμ και κάτω στην ακλόνητή τους αυταρέσκεια
-ο Αλέξης "ωρίμασε" λοιπόν και μάς ξαναζητά ψήφο,μια δεύτερη ευκαιρία,με ενφια,φορογδάρσιμο,εργασιακό μεσαίωνα
-όλα ακριβώς όπως τα κορόιδευε ο έρημα νιάτα παλιός εαυτός του

...το χειρότερο είναι πως καταλαβαίνουμε πως σήμερα κάτι άλλο δεν υπάρχει και πως οι νεοφιλελέδες βολεμένοι σταυροθεοδωράκηδες κι οι αλητάμπουρες τύπου Βαγγέλα με τους επικίνδυνους βοθροβενιζέλους πήραν κουράγιο να ξαναπλώσουν δίχτυα κυνισμού κι αγυρτίας ως οι αυθεντικοί γνώστες τού προτύπου εξουσίας μετά κλακαδόρικης σαλιάρας επί των αφεντάδων Βερολίνου

// αν προλαβαίνει η πίκρα μας,η οργή της ψυχοπονιάρικης προδοσίας,η απογοήτευση τού μάταιου κι η ναυτία στην τσιπροαλαζονική υπερηφάνεια να φτάσει ως σφιγμένη δαγγωματιά άλλης μιας χαμένης ψήφου κομματιασμένης ελπίδας πως το μη χείρον πάλι βέλτιστο...
...ώς τις 20 Σεπτέμβρη θα φανεί η ψαριά των χρυσόψαρων ποια μνήμη θα φτιάξει Ιστορία...

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ (αριστερών) ΠΟΙΗΤΩΝ

Το καλοκαίρι που χάθηκε στον Χειμώνα μιας Εθνικής Κατάθλιψης.

Αν εξαιρέσεις τα πολιτικά ψοφίμια τύπου Βενιζελοβέρδου ή Σαμαράδωνη που κουνάν το δάχτυλο στυλάκι "εμείς σάς τα λέγαμε",σα Νέρωνες που φχαριστιούνται την καμένη πόλη που τόλμησε να τούς πετάξει στο βόθρο πριν απολαύσουν την καταστροφή της
-όλοι όσοι πίστεψαν πως κάτι θ'αλλάξει,μιαν ανάσα στη λιτότητα,μια χαραμάδα στα χρέη,μια βελτίωση στο φορογδάρσιμο,μια τζούρα αξιοπρέπεια στη στερημένη ζωής αθλιότητα πέντε χρόνων μνημονίου,μιαν ελπίδα για φροντίδα κοινωνικού κράτους που θα σέβεται τα δικαιώματα,την εκπαίδευση και την υγεία των καταπονεμένων και των αβοήθητων κι όσων στέκονται απέναντι στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα κι ασυδοσία να τούς στέρξει κανείς
-όλοι μας,οι πιο πολλοί,το νιώθω,άφωνοι κι έκπληκτοι και ξάφνου στεκόμαστε αποσβολωμένοι και πληγωμένοι,μέσα σε δυο βδομάδες βλέποντας να γκρεμίζονται σχέδια και σταθερές
(ή μήπως πονάει η στάχτη απ'τα ψεύτικα φτερά που παραμυθιαστήκαμε θα πετάξουμε τελικά μαζί τους;)

Το Σύστημα που,εν τέλει,δεν σπάει από μέσα.

Η Ευρώπη που είναι μια φενάκη στην χρηματοπιστωτική τραπεζοκρατία που νεκρώνει κάθε φωνή που θά'νοιγε ρωγμή στην κυριαρχία της.

Ο Σόιμπλε ως στυγνός Δικτάτωρας ημίτρελλων Ιεροεξεταστών,αριθμολάγνων τιμωρητών.

Οι διαπλεκόμενοι μισθοφόροι στην έρημη χώρα αλωνίζουν παραεξουσιάζοντας είτε μεγάφωνοι είτε υποβολείς πρακτοριλίκια στα σαλόνια των Αφεντάδων τους εις το Εξωτερικόν.

Οι δυνάστες μάς ρίξαν κάτω,χειροπόδαρα με νομικά τερατουργήματα και κολάρο ακινησίας διεθνείς συνθήκες αλοιωμένων θεσμικών αγχόνων διαλύουν κάθε συνταγματική κυριαρχία μας κι όποια αίσθηση, έστω μια στάλα Ελευθερίας .

Η Δημοκρατία ως παρωδία να ποδοπατιέται στα ηχομονωμένα συμβούλια ως μια ουτοπική ονειροπόληση.

Κι η ψευδαίσθηση μιας Αριστεράς των κινημάτων,της αλληλεγγύης,της ανακατανομής εισοδημάτων,της δικαιοσύνης,της ηθικής υπεροχής αξιών κι ιδεών ουμανιστικής διακυβέρνησης να σκορπίζεται ως μια ρομαντική μπουρμπουλήθρα που σκάει σοκ και δέος στα μούτρα και την καρδιά.

Ακόμα πιο ταλαιπωρημένοι,λες πολυτραυματίες πια,στην ανομία,τη διαφθορά,τον αχαλίνωτο πλουτισμό και τη μαφιόζικη δύναμη τού πιο ανάλγητα καταπιεστικού αισχροκαπιταλισμού των παραφρόνων βασιλέων Βερολίνου.

Ο πλήρης εξευτελισμός μιας ψήφου,της 25ης Ιανουαρίου
-κι η χαιρεκακία των "φίλων" για την επώδυνη προσγείωση.

Τα βροντερά 'Οχι μιας χώρας που αντιτάχθηκαν στα σχέδια κινεζοβουλγαροποίησης,απέναντι στο ψέμα,το βρώμικο χρήμα,την αέναη εκμετάλλευση κυνηγών κι εμπόρων που μάς τσαλαπατούν σαν μυρμηγγάκια και μάς φτωχοποιούν μάζες νεκροζώντανων
-τα 'Οχι μας που χαθήκαν εκβιαζόμενα στη βαρβαρότητα πειραματισμών Συντέλειας και νιώθουμε ανόητοι,παραιτημένοι και τελειωμένοι και καλά να πάθουμε που εμπιστεύθηκαμε πως αλλάζουν τα κτήνη και να το τρίτο και μακρύτερο και χειρότερο Μνημόνιο με υπογραφή "Αλέξης Τσίπρας".

Κι ο τραγέλαφος με το ψυχόδραμα των συριζοτάσεων,την κλονισμένη φαντασίωση των εν ανταρσία οργισμένων τού Λαού,τις διάσπαρτες πολλαπλών μηδενικών συνιστώσες της δραχμούλας,τους επαναστάτες βολεμένους των τσιπουράδικων,των πλουσίων δηθεναριστερών των  χαλαρών αμφιθεάτρων με τα σχέδια β(λ)ήτα,οι τσεγκεβαριστές ανεκδιήγητοι σιγουράτζες κρατικοδιάιτοι δημοσίου
-κι ούτε μια παραίτηση,έτσι,για το γαμώτο μιας διαλυμένης μυθοπλασίας,ένας ή μία να πουν ντρέπονται και φεύγουν,ν'αφήσουν το μισθουλάκι και τα μικρόφωνα της διαπλεκόμενης γοητείας,να δείξουν χαμηλωμένοι που δεν τα κατάφεραν,που αλλιώς τα υποσχέθηκαν και χτυπήθηκαν τα μεγάλα λόγια τους στο απροσπέλαστο τοίχος της πραγματικότητας.

-πόσοι εκατομμυριούχοι επιφανείς ήρωες παρελθόντων -ισμών φανερώθηκαν ολίγιστοι,πόσοι επιτυχημένοι φωστήρες καθηγηγτικού εγωτομαρισμού,πόσες θεσμοφοριάζουσες αριστεροαριστοκρατίες αλαζονικού ξερολισμού,πόσοι προχειράτζες κι ημιμαθείς φλύαροι παλιομοδάτων τίποτα,εν αγνοία,με τόση ανεπάρκεια κι άλλη τόση μικρόνοια και παντελή έλλειψη οργανωτικής κι εναλλακτικής σχεδίασης

-όλα αυτά που αποδέχθηκε κι ανέδειξε η Αριστερά που θα ζωγράφιζε τον κόσμο αλλιώς...
-και γελοιοποιημένη παραδόθηκε συνυπογράφοντας συνθηκολόγησε κι άλλαξε το φως της με το σκοτάδι απαλλακτικής συμπόρευσης μ'όσους στιγμάτιζε χρόνια

-με τόση επιπολαιότητα,φτωχομπινεδιάρικη ελαφρότητα αφελούς αφασίας,που γίνεται συνώνυμη της Απελπισίας σε μια νύχτα...
...Βρυξέλες όπως Βατερλό...
..."πήρα το ρίσκο τού δημοψηφίσματος ως διαπραγματευτικό όπλο"...
...που δεν μάς βγήκε κι έριξε μια πατρίδα νοκ άουτ,αναίσθητη,ρημαγμένη,αβοήθητη,αληθινά χρεωκοπημένη πια.

Ζούμε βαρυχειμωνιά με 40 βαθμούς υπό σκιάν
-τέλος Ιουλίου,τέλος τα ψυχανεμίσματα,τέλος εποχής,τέλος ηρωισμών,τέλος ποιητικών θουρίων που θα μάς σήκωναν λίγο ψηλότερα.

Πτώση χωρίς Αλεξή-πτωτον...

Σμπαράλια.

Ήττα βαριά,νίλα ανεκδιήγητη.

Και γίναμε όλοι η χλεύη των ηττημένων τού ελεεινού χαλιφάτου γραβατωμένων στουρνάρηδων και των γιάπηδων κοσμοπολίτικου υπονόμου.

Συλλογική θλίψη ανείπωτη.

Ανήμποροι και κουρασμένοι.

Άφραγκοι και ταπεινωμένοι.

Χαντακωμένοι στ' άγρια ένστικτα των αφεντικών στην ιδιωτική αρένα της αποστράπτουσας Εξέλιξης
-στα ερείπιά της η ένδοξη Ελλάς.

Κι ούτε ένα ηλιοβασίλεμα δώρο,ούτε το καλοκαίρι μας πια,ούτε κύμα για σεργιάνισμα,ούτε αεράκι κατάστρωμα,ούτε αμέριμνο βλέμμα στο πέλαγο,ούτε αλμυρά φιλιά,ούτε μιας στιγμής ξεγνοιασιά.

Έρημοι πατριώτες στ'ακατοίκητά μας ακρογιάλια ξένοι περιηγητές περιγράφουν την επιστροφή μας στις δεκαετίες τού 50 με τουριστικό συνάλλαγμα οι φυλές των επιτυχημένων κι εμείς στην ανέχεια χωρίς την υπομονή να ξαναγίνει ο ουρανός πιο γαλανός.

Σαρκοβόρα θεριά κατέστρεψαν τα πάντα,μόνο καρβουνισμένη σάρκα ιθα βρουν οι κλέφτες των ονείρων μας κι όσοι ακόμα πιστεύουν κρατήθηκαν,με οικονομίες ή κλεμένα μιας ζωής,σε βυθισμένο πλοίο,σε κανέναν,είτε έχει γεμάτες τσέπες,είτε αδειανό πουκάμισο φορεί,
οι καρχαρίες δεν θα δείξουν έλεος.

Το πιο πικρό μας καλοκαίρι
-προαπαιτούμενη η ξεφτίλα,εναλασσόμενοι πνιγμοί.

Ας βρουν το κουράγιο,τη δύναμη και τα φωτισμένα μυαλά οι νέοι,οι επόμενες γενιές ν'ανηφορίσουν ξανά κάποτε σε καθαρό δρομάκι,με ήλιο,τα χρώματα και τ'αρώματα ψυχής γελαστής και πατρίδας παθιασμένης να τα καταφέρει καλύτερα,ομορφότερα,μ'ανιδιοτέλεια και περηφάνεια...

...για μας...
...έβγαλε βρώμα η Ιστορία ότι ξωφλήσαμε...

ΕΓΩ (που) ΦΟΒΑΜΑΙ

Αν κάτι με πειράζει να το ακούω είναι που μού λεν
"μην φοβάσαι".

Αν νευριάζω με κάποιους είναι με όσους μού φωνάζουν στ'αυτιά
"δεν έχω τίποτα να χάσω".

Ε,λοιπόν,εγώ φοβάμαι
-και σέβομαι τα σφιγμένα δόντια τριγύρω μου,πάντα οι σιωπές μού ήταν πιο εκκωφαντικές.

Δεν είχα ποτέ καλή γνώμη για τα Μεγάλα Ιδεώδη και τις μεγάλες σιγουριές/διαβεβαιώσεις/υποσχέσεις
-όλα όσα μοναδικά κι ακλόνητα ξεπέφτουν στην αλαζονία.

Κι ελπίζω πρώτος απ'όλους να φοβάται ο Τσίπρας
-αν είναι ατρόμητος θα κάνει λάθος,αν δεν μπορέσει να μάς νιώσει φοβισμένους δεν θα προλάβει να καταλάβει πότε θα τα χάσει όλα.

Κι όταν λεώ "φοβάμαι",εννοώ πως βλέπω και τί παίζεται και ποιοι συνασπίζονται και ποιοι αντιδρούν και ποιοι οργανώνουν χρόνια τώρα την Παρένθεση των Ονειροπόλων πού'θελαν και πίστεψαν θ'αλλάξει το γαμωΣύστημα εκ των έσω
-αυτών που είπαν θα το παλέψουν με σχέδιο,εντιμότητα,αμεριμνησία,χαμόγελο,αθωότητα κι αρχές,πίστη θεσμικών ανωτερωτήτων ιδεαλιστικών,σημαία τη Δημοκρατία,την αλληλεγγύη,τη συνεννόηση,τον σεβασμό και την αλληλοστήριξη.

Κι όταν λέω "φοβάμαι" είναι που θα χαθούν αυτά που ζω ως καθημερινότητα 47 χρόνια όρθιος αλλά και που δεν μ'αρέσει που σκυφτός ξέρω τί έρχεται ξανά και το φοβάμαι...
...(λες και γράφω συνέχεια την ίδια κακιά λέξη μπας και την ξορκίσω και να μην τη φοβάμαι πια)...

Κι επειδή φοβάμαι
-αλλά δεν τρέμω-
γι αυτό
...πιστεύω αξίζει το  αγχωμένο ΟΧΙ μου περισσότερο απ'όσους είναι Δυνατοί που το φωνάζουν και το παιανίζουν με υψωμένη τους γροθιά.

Το λέω συνειδητά πως η έντιμη απομόνωση είναι μια ιδεατή αφασία
- κι η Επανάσταση (που κάποιοι περιμένουν)αυτό που πάντα ήταν...
...μια φενάκη και μιαν ουτοπία
-κι ο ρομαντισμός μας μπορεί να έφτιαξε τις παρέες μας,τα ηλιοβασιλέματα,τους έρωτες και τα τραγούδια μας και κρατήθηκαν χειμώνες με φίλους κι ανθρωπιά να γεμίζουν τα σωθικά αεράκι φρεσκαδούρα και φωτίσαμε φεγγάρια,μετρήσαμε αστέρια,ήπιαμε υποσχέσεις σ'αμμουδιές,πυρπολήσαμε στενοχώριες κι αναποδιές
-αλλά δεν έχει να πληρώσει ρεύμα και νερό η αξιοπρέπεια,δε δίνει τη δόση τού στεγαστικού το καθαρό κούτελο και δε βρίσκει μόσχευμα για εγχειρήσεις η ήσυχη συνείδηση.

Αυτά τα βαρίδια συνήθειας είναι που θα δώσουν τη νίκη στη σύγκρουση στους ΝαιΝαίκους
(και μακάρι να διαψευστώ και όλα αυτά να διαβάζονται χαζομάρες τη Δευτέρα)
-ακόμα κορο'ι'δεύουμε τον Ρουβά,αλλά αυτός θα σβήσει τον Μάλαμά μας;
-ακόμα κι αν γελάμε πόσο τρομάζουν μην και δεν έχουν γρήγορο ίντερνετ και free wi fi,είναι αυτή τους η ανάγκη που θα θρυμματίσει τις αγκαλιές μας στα τσιπουρομεζεκλίκια με τις ευχές της βαθειάς ψυχής μας;
-είναι που δεν εμποδίσαμε να φτιαχτεί υπεραξία η ευδαιμονία κι η χρηματοπιστωτική πληρότητα ως αναγκαίος εκσυγχρονισμός;
-είναι που βαφτίσαμε πρόοδο τα beach bar με τα all inclusive μοχίτο κι ιερότητα αδιαπραγμάτευτη τα μπάνια τού λαού,αφελώς ικανοποιημένοι που σπάμε τη μέση μας στα πετρώδη αμμοχάλικα ελεύθερου κάμπινγκ με ψυχοπονιάρικες κιθάρες κολλημένες στους εκδρομείς τού '60,μ'ανοιχτά μάτια στις δυστυχίες τού κόσμου που πεθαίνει αν δεν μοιράζεται;
-είναι που θέλαμε αεροπορικά εισιτήρια για Βερολίνο/Άμστερνταμ/Βαρκελώνη/Παρίσι με άτοκες δόσεις στη χρυσή πιστωτική κάρτα,αφού ντρεπόμαστε να πούμε πως δεν περισσεύει φράγκο χρόνια τώρα ούτε να πάμε με ΚΤΕΛ ώς τη Λούτσα;

Και δεν μπορούμε να έχουμε πάλι το αίμα ως μόνο μονοπάτι για πάλης ξεκίνημα,νέους αγώνες
-πονάει αυχένας και λουμπάγκο και μπιροκοιλιά τα εμπόδια τού λαχανιασμένου αντάρτη στον καθρέφτη μας.

Φοβάμαι
-την χαμένη μου περηφάνεια
...και που δεν τη θυμάμαι να με πήγε μπροστά παρά μόνο σε τοίχο κατακούτελα.

Μέρες,βδομάδες,χρόνια παραμυθιάζω την αίσθηση τής αποτυχίας μου και την ντροπή μιας (ακόμα) ήττας για τις επόμενες δύστροπες μέρες που πρέπει να τις διαχειριστώ τρομαγμένος και κλονισμένος,

Εργασιακά,ταξικά και πραγματιστικά ανήκω
(και πάντα θα πιστεύω με καθορίζουν κι ας με τιμωρούν)
στα ΟΧΙ μου
-αλλά η βαριά πλάκα που θα σύρω την Κυριακή στην πιο μαύρη κάλπη τής ζωής μου,ήδη μού φέρνει δάκρυα.

Πριν (κι αφού) βγει το αποτέλεσμα και νιώθω ήδη χαμένος
-στις γύρω μου κραυγές αφόρητα να με τσακίζουν οι βεβαιότητες των λυσσασμένων,οι απειλές των αφιονισμένων τιμωρητών,οι βολεμένοι εκδικητές,οι γραβατοπουροκολλαρισμένοι καθεστωτικοί,τ'ανήθικα αφεντικά που εκβιάζουν μειώσεις μισθών,απολύσεις,καταναγκασμό και τη θλιβερή υπεροχή τους επιταγές μεταχρονολογημένης αθλιότητας κι οι δουλοπρεπείς κράχτες των μήντια,τα κοράκια οι κολαούζοι τού πιο αχαλίνωτα διεφθαρμένου μπασταρδοκατεστημένου.

Γράφεται λοιπόν κι όντως Ιστορία τώρα
-αλλά είναι σελίδα μεσαιωνικά σκοτεινή κι έμαθα να τη γνωρίζω κι όχι αφελώς να την φαντασιώνομαι προστάτιδα δύναμη των ελπίδων μου.

Θα ψηφίσω ΟΧΙ
-θα πάω κι ας μού βγει και σε κακό.

Θα βγει ένα ντροπιαστικό ΝΑΙ
-και η γενιά μας ολόκληρη θα σαρωθεί που θα κλαψουρίσει
"τη ρωμιοσύνη ΝΑ την κλαις"


(ΥΓ/ έγραψα νωρίς το απόγεμα αυτό το κειμενάκι,την ίδια ώρα που ερήμωσαν οι γειτονιές κι όλη η Αθήνα έτρεξε να τραγουδήσει τον νοητό ήλιο που θυμάται Δικαιοσύνη κι Ελευθερία στην πιο απίστευτη συγκέντρωση που έγινε τα τελευταία χρόνια
-μακάρι να μην ήταν αποχαιρετισμός αλλά η τελευταία λέξη μιας δύναμης που θα βγει στην αγριεμένη θάλασσα και δεν θα πνιγεί
 /κι ας αποδειχτώ απαισιόδοξος μόνο
/χαλάλι )

ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΘΥΜΟΣ

Δεν θυμάμαι πια πώς είναι να είσαι ήρεμος
-πέντε χρόνια τώρα είμαστε όλοι συνέχεια θυμωμένοι
(κι οργισμένοι και στενοχωρημένοι και πιεσμένοι και τραυματισμένοι και σαλταρισμένοι και πανικόβλητοι κι απορημένοι
-αλλά ,κυρίως,θυμωμένοι)

Πέντε χρόνια μάς κορο'ι'δεύουν πως η ζωή δεν αξίζει παρά μόνο τη θυσία τής ζωής
(μας όπως την ξέραμε)
-είμαστε οι τεμπέληδες,τα καλοκαίρια πάμε μύκονο και τους χειμώνες τα σπάμε στον ρέμο και στη δουλειά κάνουμε κοπάνα και κλέβουμε την εφορία και τρώμε απ'τα έτοιμα και δεν νοιαζόμαστε για την πατρίδα και πατάμε επί πτωμάτων και αλληλοκαρφωνόμαστε βουτώντας φράγκα απ'όπου μπορούμε,λουφάρουμε,θέλουμε λούσα,βόλτες,τσίπουρα,σαμπάνιες κι αστακομακαρονάδες και μπόνους και άδειες και χλιδάστερες ξάπλες και ρούχα και κινητά και-

-δεν με αναγνωρίζω σ'όλη αυτή την ευημερία των κουράδων που με μαλώνουν δασκαλίστικα και τσιρίζουν στ αυτί μου κατάπτωση,σ'όλη αυτή την τηλεφτήνια δεν ανήκαμε ποτέ

η πλειοψηφία των ανθρώπων που γνωρίζω δεν είναι με τη φαίη σκορδά στην κυλλήνη ν'αερίζει τον κώλο της με διακόσια ευρώ τη βραδυά στην κατειλλημένη παραλία των πεντάστερων αναπτυξιακών λαμόγιων

πασχίζουμε να βρούμε είκοσι μέρες το χρόνο ανάσα
και βουτιά μας δεν ήταν ποτέ  ξέκωλοι,νταβατζήδες,ουισκάρες και ξηροκάρπιοι ξενύχτηδες εισοδηματίες,με ανρόιντ εφαρμογή και κινητό σούπερ ουάου και χρυσή κάρτα μπόνους μάιλς αεροπορικά ταξίδια για γουήκεντ στο ντουμπάι

και μάρκο σεφερλή είδωλο δεν είχαμε ποτέ

και δεν γελάσαμε ποτέ με τον πόνο τού γείτονα,με την ταλαιπώρια τού παππού και τη δυστυχία των κατατρεγμένων δεν τήν φέραμε απειλή εθνικής ταυτότητας

και την δοκιμασία των φίλων ν'αντέξουν άνεργοι και φτωχοποιημένοι δεν την διαδηλώσαμε στο σύνταγμα με τον άδωνη να κρώζει κατίνα "νο σταλίσνιμ ιν γκρις"

 και δεν έχω παρά απέχθεια στον άρη πορτοσάλτε και μίσος για τον πρετεντέρη που μού τρώει τα σωθικά πως αξίζω την τιμωρία τής παγκάλειας οδύνης που μού φορτώσαν για να κρατήσουν την εξουσία,την μάσα,την κουτάλα
-τον έλεγχο των διοδίων τής αναπνοής μας τελικά.

δεν έχω ανάσα χωρίς νεύρα,θυμωμένοι κοιτάζουμε δέκα καθάρματα με τραπεζικούς κωθόρνους,έναν ντράγκι,μιαν λαγκάρντ,έναν ντάισενμπλουμ,αυτούς έχουν συμμάχους και θέλουν οι σταυροθεοδωράκηδες να μάς κοντρολάρουν αν θα έχουμε αύριο μισθό,επίδομα ασθενείας,σχολείο,κρεβάτι,οχτάωρο,αργία,εκδρομή,σύνταξη,ψυγείο,φούρνο,σπίτι.

-είναι οι αυθεντίες που θα συνεδριάζουν εν κρυπτώ,θ'αποφασίζουν στεγνά,στυγνά,κυνικοί,αφέντες,ζάμπλουτοι,ασύδοτοι,ανεξέλεγκτοι και απρόθυμοι να μάς συγχωρήσουν

-διότι εμείς είμεθα που αμαρτάναμε,φτιάξαμε βίλες απ'τις μίζες των εταιρειών τους,στείλαμε εκατομύρια στα νησιά κέιμαν με τις επιδοτήσεις των προμηθευτών τους,φτιάξαμε μπανγκαλόουζ με δεκάμετρες πισίνες με τα εξοπλιστικά τους συνεταιράκια,ρίξαμε κότερα στις θάλασσες με τις υπογραφές των αποθεματικών και των χεντς φαντς τις σημαίες υψώσαμε κι οργανώσαμε τον γαμωκαπιταλισμό τους.

κουνάν το δάχτυλο,ειρωνεύονται,φτύνουν τους ανηλίκους συνομιλητές τους,παραδίδουν στην χλεύη της ανωτερότητός τους τούς... κάτι ξυπόλητους που τόλμησαν απλώς να σκεφτούν μιαν πιο χαλαρή υποψία πολιτικής αναδιανομής
-γιατί βέβαια,ούτε την επανάσταση έφερε κανείς,ούτε πόλεμο στ'αφεντικά,ούτε ο λαός στην εξουσία και κολχόζ στην παραγωγή,ούτε διαγραφή επονείδιστων χρεών,ούτε λα'ι'κά δικαστήρια στο γουδί
-μια νέα κυβέρνηση που σε πέντε μήνες άρχισε ωραίες πιρουέτες,συνεννόηση,κείμενα 47 δύστροπων σελίδων κι έφερε στα σκέλια μας τα μεγάλα λόγια που ψηφίσαμε περί μιας επαναφοράς δεδομένων προστασίας τού απλού ανθρώπου,
(ούτε καν την κυριακάτικη αργία δεν έχουν ξαναφέρει)

...πατήστε τους,αγνοείστε τους,στείλτε το μήνυμα τού νέου εθνοσωτήριου παλμού
 "πάσει θυσία στο ευρώ",
απειλή πολέμου,απειλή αγχόνης εν χρεωκοπία,καταστολής οξυγόνου αυτοδιάθεσης,η δημοκρατία είναι το ανέκδοτο τής χρονιάς,οι εκλογές έχουν αξία μόνο αν συμφωνούν με όσα γουστάρει το κονκλάβιο βρυξέλες-βερολίνο-ουάσιγκτον

έχουμε  προθύμους να το προωθήσουν βόις οφ γκρης,κουκουλοφόροι λιτότητας,μητσοτάκηδες και σαμαράδες και πιστολάκια πήραν σφυρίχτρες και θα χυθεί αίμα στα δελτία των νταβατζήδων που ξέρουν πριν από μας τί θα φέρει ο ουρανός που θα βρέξει λιμό και καταποντισμό αν χαθεί ο έλεγχος απ'τα σοσιαλφρικιά των ινδιάνων συριζαίων απλύτων αφασικών.

και πώς να συνενοηθείς ,με ποιον να κοιταχτείς στα μάτια,ποιος ενωτικός αέρας να πάρει τις τύχες στα χέρια του,ποια αριστερά,ποιο κίνημα,ποιος νέος πατριωτισμός...η ελλάδα τρέχει να προλάβει
-γρήγορα στα ατμ να γλιτώσουμε κανά φράγκο,σαββατοκύριακο καλοκαίριασε άσε με τώρα παραλία

δεν ξέρω πώς θα βρω επαφή με αλεξανδρούπολη και χανιά και κέρκυρα και ρόδο,άλλη ζωή εδώ στο γκέτο μιας κατεστραμένης Αθήνας,άλλος ρυθμός στο νησί,άλλη στεριά στο παγγαίο,άλλη θάλασσα στα κύθηρα που ποτέ δεν θα τα βρούμε

όλοι λίγο πολύ παλεύουν να κρατηθούν,ελπίζουν και δεν γνωρίζουν,δεν διαβάζουν παρά μόνο τίτλους,θυμώνουν ακούω και βλέπω στων φέισμπουκ τα καπετανάτα παντού,
 ενώ εγώ παίζω κυριακές στα γιουτιούμπ τραγουδάκια της φωτιάς,της πυρκαγιάς,αφήνομαι στης καρδιάς τον σφυγμό και παρασέρνομαι στα όνειρα που με μεγάλωσαν,αλλά μ'αφήσαν φτωχαδάκι,αλητάκι μπατιράκι,μεροδούλι μεροφάι,άνετοι με προτρέπουν να τα κάμω μπουρδέλο κι οι κραουνάκηδες  που είναι χάι και κουλ γιατί ζουν απ'το δικό μας αίσθημα,απαξιωτικά με απορρίπτουν οι αγαπημένοι μου μελωδοί σαββόπουλοι,πορτοκάλογλου κι η ελευθερία (αρβανιτάκη) είναι πια θάνατος στο βαλτοποτάμι τής κοσμοπολίτικης ευημερίας που τη γέμισα σολντ άουτ πρώτο τραπέζι πίστα

και χάνομαι που ακόμα ρεμβάζω χωρίς εμβάσματα στο εξωτερικό που δεν κρατούσα φράγκα και πήγαινα παραλία να βουτήξω ξαστεριές κι ήρθαν θάνατοι κι αναποδιές και φύγαμε χωρίς άκρες,χωρίς κολλητιλίκια και καβάτζα καμιά και δεν ξέρω ποιας καταστροφής να επιπλεύσω μοναχός στο άγιον όρος τελικά,με την προσευχή των αισθημάτων καταπάνω στα βράχια

-αλλά με καθαρό κούτελο,ήσυχη συνείδηση και γεμάτος αγάπη και μνήμες πληρότητας,ευτυχίας και γαλήνιος δεν τον έβλεπα τον διασυρμό των προσδοκιών μου και των υποσχέσεων για μιαν καλύτερη ζωή σε μιαν αλιώτικη κοινωνία κι ώς τον αφανισμό χρόνων τού Τίποτα πώς να  διασκεδάσω που με βρίζουν,με φτύνουν,μού ζητούν να σκάσω,να βρω απ'τη μύγα ξύγκι,να ξεχάσω πώς είναι η προσδοκία,να γίνω το γκαρσόνι τής ιδρωμένης μου αποτυχίας,να γυρίσω στην κατατρεγμένη μιζέρια που υποκύπτει στων τυράννων την μαγκιά,της επιτυχημένης πρόσδεσης στους ισχυρούς,τούς διπλωματούχους προύχοντες μιας περιούσιας αρχής διαφεντευτών τής αξιοπρέπειας,της αντοχής και τής παγιωμένης χρηματοπιστωτικής Ιεροσύνης που ξέρει πώς,πότε και πόσο θα ζήσω χαμηλά,ανίδεα,αμόρφωτα,απαίδευτα,στον πυθμένα των αναγκών,στην απουσία των επιθυμιών,στα βρωμόνερα των κουκουτσιών που θα πετάξουν οι φιλάνθρωπες αυλές των δυνατών που μάς εξουσιάζουν.

Πέντε χρόνια θυμώνω να φοβάμαι,να σκάω,να κλαίω,να μην ξέρω τί θα ξημερώσει,να κυκλοφορώ με ένα ευρώ στο πορτοφόλι,να έρχονται συγγενείς και φίλοι από μακριά και να μην μπορώ να τούς κεράσω μια μπίρα,να μην περισσεύει ούτε μια βόλτα ώς τη θάλασσα χωρίς να μετρήσω και τη γουλιά τον καφέ και να μού λεν πως φταίω που έζησα χρόνια υπεράνω των δυνατοτήτων μου-

σκασμός τώρα ανθρωπάκι,πλήρωνε πάντα φόρους επιβίωσης,εισόδημα ουδέν παρά μηδέν εις το πηλίκον,ένφια για το στεγαστικό που θα σού πάρει η τράπεζα,εκατό δόσεις αν θες να παραμιλάς στον ύπνο σου στα χρέη και θα σε στείλω και πρόστιμο που δεν πέρασες κτέο το λουξαρισμένο αυτοκινητάκι τού 2000 και γιατί δεν φρόντισες να πάρεις καινούργιο όχημα να σε πάει βόλτα ντίζελ στην πηγή με τη χρυσόσκονη τού αμερικάνικου ονείρου που θα κέρδιζες το πρώτο λαχείο να φύγεις τζαμάικα και να μην γυρίσεις πίσω ποτέ ξανά.

Τόσα χρόνια πόσον θυμό να διαχειριστώ
-και σε ποιαν λύση συμφωνίας να επισπεύσω την κρεμάλα δεν ξέρω.