Η ΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Τη μέρα που δεν θα είχε πια ειδήσεις θα βγαίναμε στους δρόμους να γλεντήσουμε το τέλος του άγχους.
Δεν θα υπήρχαν χρέη,δάνεια,πιστωτικές,υποχρεώσεις,ληξιπρόθεσμα- όλα θα είχαν σβηστεί,χάρισμά μας!
Μια γιορτή με ανοιχτές αγκαλιές,ανοιχτές πόρτες,ανοιχτή καρδιά-κανείς δεν θα απειλούσε κανέναν,κανείς δεν θα έκλεβε από κανέναν,κανένας κίνδυνος,καμιά φοβία,ουδεμία προκατάληψη.
Γενική συμφιλίωση,πανδημία μέθης,γέλιου κι ευτυχίας.
Όλοι ένας,για όλους.

Μια ουτοπία.

Απλώς σήμερα δεν έχει ειδήσεις αφού απεργούν οι δημοσιογράφοι.
Απεργούν- που λέει ο λόγος. Στις μισές σελίδες στο διαδίκτυο έχει ρεπορτάζ κι εικόνες από χαοτικές,επεισοδιακές συγκεντρώσεις,σε δρόμους και λιμάνια.Είτε οι ίδιοι δεν πιστεύουν την απεργία τους,είτε τα αφεντικά τους έχουν άλλες προτεραιότητες,ειδήσεις,έστω περιορισμένες για τα εσωτερικά,κυκλοφορούν.
Η τηλεοπτική αγορά πλήττεται πιο πολύ,αλλά μάλλον καλό θα κάνει στ αυτιά μας αν δεν ουρλιάξει απόψε ο Τράγκας,μάλλον καλύτερη ψυχολογία θα έχουμε χωρίς τις εκτιμήσεις του Πρετεντέρη.
Στα ραδιόφωνα η απουσία φωνών ακούγεται ηπιότερη,η μουσική εξημερώνει τα πάθη,έχεις και την αίσθηση πως έφυγες,ταξιδεύεις,δυναμώνεις το τραγούδι,πιθανόν να προλάβεις ονειροπόληση- πριν σε κορνάρουν στο μποτιλιάρισμα,πριν μπει ο επόμενος πελάτης,πριν χτυπήσει το τηλέφωνο.

Γιατί σε μέρα γενικής απεργίας,όλοι δουλεύουν.
Όλοι,εκτός από τους επαγγελματίες απεργούς.Που σημασία πλέον δίνεις μόνο στην ανικανότητά τους να τους δίνεις σημασία.
Προττάσουν τα στήθη - και τί πρησμένα στήθη,αραγμένα κι αδούλευτα σε χρόνια απραγίας,νωχελικότητας κι αερολογίας.
Ο εχθρός δεν είναι απέναντι,είναι το είδωλο τους στον καθρέφτη,μικροί,ασήμαντοι,ψεύτικοι.
Εκστασιάζονται στον μικρόκοσμο των τίτλων τους- βαθειά νυχτωμένοι πραγματικής εργασίας,κόπων και βασάνων.
Θα τους λυπόμουν,αν δεν κάθονταν πάνω στην επιθυμία ενός τόπου να αλλάξει,να βρει χώρο στον σημερινό κόσμο,να καταλάβει την εξέλιξη,να μάθει τί καινούργιο ξημερώνει,να ανταποκριθεί με σκοπό τη βελτίωση της ζωής,κάτι να πιστέψει ξανά.

Ολοένα επιστρέφω στη λ έ ξ η που χαντακώθηκε σε μέτρα,μνημόνια,τοκοχρεωλύσια,δείχτες,σπρεντς,στατιστικές,νομοσχέδια,διακρατικές υποχρεώσεις,απειλές,αντεγκλήσεις,κατηγορίες,μηνύσεις,γρονθοκοπήματα.
Η ε λ π ί δ α.
Σαν το ιδεατό καράβι που κάποτε όλοι θα ανεβαίναμε για το ταξίδι ανταπόδοσης των κόπων μας,με ήρεμα νερά σε γαλήνιες θάλασσες κι απάνεμα λιμάνια.
Η ε λ π ί δ α .
Που τόσοι μας έταξαν,τόσοι τη χάριζαν,για μια ψήφο,μια θέση,ένα μισθό,ένα αύριο διορισμένο,μια σιγουριά,μια ασφάλεια - κι απέτυχαν.
Όλοι απέτυχαν.'Ολοι.

Γι αυτό δεν μπορώ να ακούω κανέναν τους.
Γι αυό τη μέρα που δεν θα έχει ειδήσεις θα βγούμε να γλεντήσουμε στους δρόμους που γύρισε.
Η ε λ π ί δ α .
Να μη μιλήσει ξανά κανείς τους γι αυτήν.
Κανείς να μην στρέξει να την οικειοποιηθεί.
Την λυτρωτική της δύναμη κανείς να μην την κάνει σημαία του.
Δεν είναι παράταξη,συνδικάτο,δεν έχει μόνο ένα χρώμα,κόκκινο σφυροδρέπανο δεν τη χτίζει,με γαλάζιο πυρσό δεν καίγεται,με πράσινο ήλιο δεν φωτίζεται.

Η ελπίδα που ζούσε εντός μας,ήταν χειροποίητη,ατόφια,όνειρο ήταν.
Κι άτιμη,να ξεφεύγει,να χάνεται - και στις πιο μαύρες μέρες,που πνίγεσαι απελπισμένος,να έρχεται πίσω.

Αύριο θα έχει πάλι ειδήσεις.
Θα τεντώσω το αυτί,μήπως ήρθε η μέρα κι επέστρεψε.
Μήπως κι αντέξαμε περιμένοντας και δεν ήταν μάταιο να πιστέψεις το αύριο.
Στείλε σήμα.
Να αξίζει να βγω στο δρόμο.

ΜΙΑ ΒΟΜΒΑ ΜΕΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ

Με αξιοσημείωτη επιτυχία ξεκίνησαν οι καλοκαιρινές παραστάσεις για το φεστιβάλ του παραλόγου "Τρομοκράτεια 2010",με μια φαντασμαγορική έκρηξη βόμβας στο γραφείο του υπουργού Δημοσίας Τάξης.

Βέβαια,είχαμε και μιαν απώλεια,αλλά ο Κύριος Μιχάλης εμάς τους πολίτες υποσχέθηκε να προστατεύει,όχι τους αξιωματικούς του...και βέβαια ως αρχηγός ενός στρατιωτικού σώματος έχει υπόψιν του τις στατιστικές περί "αναλώσιμων απωλειών"- άντε να το πει στη γυναίκα και τα παιδιά τού 52άχρονου!

Σκέφτομαι τους ψυχοπαθείς που οργάνωσαν την αποστολή της βόμβας.
Είχαν την αμυδρή εντύπωση πως όντως θα άνοιγε οτιδήποτε ο ίδιος ο Κλουζώ-Χρυσοχοίδης;
Εκτός απ τη σοβαρή περίπτωση να είναι και ηλίθιοι εκτός από επικίνδυνοι,φανταζόμενοι ότι κάθε βράδυ στις 8,ο Προ-πό συγυρίζει στο γραφείο δώρα και δέματα και κουτιά που στέλνουν οι εταιρείες τ ανεβοκατεβάζει στη βιβλιοθήκη...;
Άρα,δεν τους ενδιέφερε ποιος θα άνοιγε,ήξεραν ότι ο στόχος τους είναι προστατευμένος,άρα ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΝΟΙΑΖΕ.

Και πείτε μου ειλικρινά,πόσοι από μας δεν χαμογέλασαν χτες βράδυ,πόσοι είπαν "έλα ρε!και γαμώ τις φάσεις!"..ή.."πολύ γουστάρω την ξεφτίλα τους,να τα κάψουν όλα!"..
Θα συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της ήττας- πως έχουμε πάψει να δίνουμε σημασία στην αξία της ανθρώπινης ζωής;
Θα πούμε πως ξεχωρίζουμε τις πολιτικές αντιθέσεις και τις προσωπικές αντιπάθειες από το απλουστευτικό σχήμα "διαφωνώ-διαμαρτύρομαι-καταγγέλω-σκοτώνω";
Θα νιώσουμε επιτέλους συντριβή και δέος που το μίσος μετατρέπεται ανεξέλεγκτο στην παραζάλη μιας εκτέλεσης;
Θα πάψουμε να περιδινιζόμαστε πως λύση στο θυμό και την απόρριψή μας για το πολιτικό σύστημα δεν είναι να πατάς σκανδάλη;

Μεγαλώσαμε χασκογελώντας με "μπάτσους-γουρούνια-δολοφόνους".
Αφήσαμε τιμητές της οργής μας,ελεεινούς κουκουλοφόρους τύπου Κουφοντίνα να αρθρογραφούν ως επίσημοι συντάκτες αφιονισμένης ελευθεροτυπίας.
Ακούγαμε δεκτικοί, ανερυθρίαστους-ανθρωπιστές δικηγόρους να παραδίδουν τιμή και υπόληψη σε μέλη που αποκαλούσαν "επαναστατικη Αριστερά".
Θαυμάζαμε φτηνιάρηδες ζουγκλοδημοσιογραφίσκους να ηρωποιούν φασιστάκια ξηρούς-καρπούς βίας για την εύκολη επιλογή,μπαμ και κάτω,αντί να ψάχνεις λόγια και τρόπους να ζήσεις καλύτερα.

Φοβάμαι είμαστε έτοιμοι όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας να τα αποδεχόμαστε με χαιρεκακία και συνειδητή επιλογή πως το μπάχαλο είναι μια ανεκτή καθημερινότητα.
Έφτασε η εποχή που ο ένας θα βγάζει τα μάτια του άλλου.
Την κομβική στιγμή που κάποιος δίπλα μας θα εκλιπαρεί για βοήθεια και θα αντικρύζει σκληρά και παγωμένα βλέμματα.

Άκρη δεν βγάζω.
Ας ζήσουμε πανηγυρικά τα "Τρομοκράτεια 2010",σαν να βλέπουμε σήριαλ στην τηλεόραση,να διαλύεται έξω απ την πόρτα μας το σύμπαν κι εμείς,ευφησυχασμένοι,κυνικοί και στεγνοί αισθημάτων αλληλεγγύης,να πατάμε κουμπάκια στο τηλεκοντρόλ,μπερδεύοντας εικόνες,αλήθειες,ψυχές και μύθους.

Ας αποθεώσουμε την καταστροφή.
Πιθανόν και να μας αξίζει.

ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΗ ΧΩΡΑ

Ένα παράξενο καλοκαίρι.
Μια βδομάδα 39 βαθμοί κι έλιωνες.Μια βδομάδα ψάχνεις μπουφάν,κλείνεις τον ανεμιστήρα κι ανοίγεις ομπρέλα.

Όλα μπερδεμένα. Όλα απρόσμενα.

Μακριά,πολύ μακριά,ο Καραγκούνης κλαψουρίζει στον Μέσι.
Ο Μαραντόνα ουρλιάζει σα να του κλέψανε την τελευταία σακουλίτσα κόκα και σαλπίζει επίθεση!
Νυν υπερπάντων αγών,εμείς αμυνόμαστε με πάθος κι ένταση επί των επάλξεων!
Μαραθώνας; Πλαταιές;Αργυρόκαστρο;Σμύρνη;..
Όχι! Νότιος Αφρική...Εντάξει,δέκα μέρες πριν με την Κορέα είμασταν ψιλοπαραλίες,αλλά πόσους ένδοξους αγώνες να δώσουν όλους μαζί τα παλληκάρια μας;

Πίσω στο πάτριο έδαφος αμυνόμαστε στις μπουκαπόρτες των πλοίων στα λιμάνια.
Ο συνήθης "πλανήτης ΚΚΕ",σε συνήθεις ασκήσεις αγωνιστικότητας,με την εγγύηση του δημοσίου-ότι δηλαδή έχεις τη σιγουριά πως κανείς δεν θα πληρώσει αν κάνεις ό,τι γουστάρεις,αρκεί να σερβίρεται ως "συνδικαλιστικό δικαίωμα",ότι κανείς δεν θα τιμωρηθεί αφού "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη".
Το δίκιο του ταξιδιώτη;Το δίκιο του κατοίκου στο νησί που θέλει να μετακινηθεί;
Όλοι πια άδικο έχουν;

Εδώ στα πάτρια εδάφη,τηλεοπτικός σταρ είναι πια και υπουργός,ο Ανδρέας της Εργασίας.
Ιδρώνει κι αγκομαχά τώρα,για να ιδρώνουν και ν αγκομαχούν οι συνταξιούχοι τού "όποτε" και οι εργαζόμενοι τού "ποτέ πια".
Χρόνια διάλυσης,αρπαχτής και πλασματικών προνομίων σκάνε στα μούτρα μας,φέρνοντας στα χείλη όλων και παντού μια λέξη- "απελπισία".

Εδώ στον ιερό τόπο αρχίζει,αν δεν το μάθατε,συνέδριο η Ν έα Δημοκρατία.
Κι αντί να πουν "συγγνώμη,τα κάναμε θάλασσα,ντρεπόμαστε,το διαλύουμε,κλείνουμε,γεια σας!"...το διαφημίζουν κιόλας! Αφίσες,τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά σποτ,έντυπα ολοσέλιδα,ξοδεύουν με θράσος εκατομμύρια κρατικής επιδότησης μην και δεν έχουμε την τιμή να μάθουμε το όραμα ενός Ευρυπίδη Στυλιανίδη και μιας Φάνης-Πάλλης Πετραλιάς!
Και ποιο είναι το κεντρικό τους σύνθημα που εκφωνεί ο πρόεδρος Αντώνης;.."Είμαστε το κόμμα των αξιών και των άξιων"! Ναι!,όπως το διαβάσατε.
Εκτός αν έχει χιούμορ και κάνει πλάκα,εκτός κι αν μιλάει για αξίες ανταλλαγής κτημάτων σε μοναστήρια,ακίνητα,βίλες,τζακούζια,εκτός κι αν υποδεικνύει άξιους χλεύης τους θλιβερούς απολυτοτίποτες που έμαθαν να επιζούν χειροκροτώντας τον κάθε φορά αρχηγό τού χάους.

Εδώ στην πατρίδα υπάρχει μια νέα μόδα,μόδα ανάγκης.
Το κυνήγι του "τζάμπα",για προσφορές δωρεάν,για διαγωνισμών δώρα,για χαρίσματα χωρίς λεφτά.
Έτσι απολαύσαμε συνωστισμένοι με άλλους 4000 κουλτουριάρηδες καθισμένοι οκλαδών στο γρασίδι του Μεγάρου Μουσικής,δωρεάν σε γιγαντοοθόνες τη συναυλία της περίφημης Ορχήστρας της Βιέννης.Κεφτεδάκια στο τάπερ απαγορεύονταν,ενώ μέσα στην αίθουσα είχε πανάκριβα εισιτήρια,όπως αρμόζει σε όλα τα κοσμικά γεγονότα,ενώ τα δύο τελευταία μαγικά μοσχοπουλημένα χαρτάκια είχαν αγοράσει,μας ενημέρωσαν τα δελτία ειδήσεων,η πρωθιέρεια της πολιτιστικής ζωής του τόπου Ευγενία Μανωλίδου και ο μπουμπούκος της- του γνωστού Μεγάρου της φασιστοτσιρίδας.
Άξιο πολιτισμικό σοκ και δέος.

Πίσω στη Νότιο Αφρική,η ελληνική κερκίδα είχε,μεταδίδεται,8000 μέλη.
Άρα,8000 συμπατριώτες μας μπορούν και ταξιδεύουν 10ήμερα πακέτα ξοδεύοντας 5-6000 ευρώ,χαλαρά.
Άλλοι τόσοι φαντάζομαι έχουν περίσσευμα,ώστε χωρίς τον πανικό και την αγωνία των υπολοίπων που μετρούν κάθε τους έξοδο,γεμίζουν στάδια,μέγαρα,συναυλιακούς χώρους,φεστιβάλ,θέατρα.
Χωρίς το φόβο της φτώχειας,αλήθεια πόσοι;
Πόσοι είναι πραγματικά ξέγνοιαστοι και δεν στερούνται τίποτα αυτό το παράξενο καλοκαίρι;
Ποιοι τριγυρνούν αμέριμνοι πίνοντας,τρώγοντας και διασκεδάζοντας;
Πόσους δεν αγγίζει η κρίση,δεν ρωτούν τις τιμές,δεν μαζεύουν αποδείξεις,γελούν με τις ανασφάλειες των άλλων;
Πόσοι,ήθελα να μάθω πόσοι. Να τους ζηλέψω; Να τους καταραστώ; Να τους αγνοήσω; Να τους μισήσω;

Μένουμε Ελλάδα,πώς να φύγουμε που από 1η Ιουλίου ακριβαίνουν πάλι και ξανά τα διόδια;
Ούτε να δραπετεύσεις δεν είναι εφικτό.Να μπεις στο αμάξι και όπως δείχνουν τα βίντεοκλιπ με τα τραγούδια της φυγής,να πατήσεις τέρμα γκάζια-ποιο γκάζι μωρέ με αμόλυβδη 1,70 και Αττική Οδό 2,80;

Χάνουμε και τον Ρεχάγγελ.
Πίσω στη Νότια Αφρική,ο Όττο μας ευχαριστεί και φεύγει,πάει μας αφήνει-και ξέρει πως θα παραμείνει ο βασιλιάς μας στο θρόνο της μνήμης με τα ευτυχισμένα βράδυα του 2004.
Παραμύθι με συναίσθημα και καλό τέλος,αιώνια ο πιο Έλληνας Γερμανός τής ψυχής μας.

Κι άλλον χάνουμε,κι άλλον βασιλιά,τον Λουδοβίκο της Θεσσαλονίκης Βασίλειο Παπαγεωργόπουλο,που ανακοίνωσε πως αποχωρεί από τη διεκδίκηση της Δημαρχίας.Όπως όλοι όσοι ξέρουν πως πέρασε η μπογιά τους κι όλοι ετοιμάζονται να τους πετάξουν έξω με τις κλωτσιές,δήθεν αποχωρούν οικειοθελώς-στην πραγματικότητα μόλις πριν αρχίσουν να πετούν γύρω τους γιαούρτια.
Σχολή Σημίτη.
Ευτυχώς δεν ήρθε ακόμη η ώρα του έταιρου γελωτοποιού,ο Νομάρχης της καρδιάς μας,απλώς θα μετονομαστεί σε Περιφεριάρχη της καρδιάς μας,έτοιμος να σκορπίσει πάλι γέλιο στα πρωινομεσημεριανάδικα-ο Μέγας Ψωμιάδης είναι πάντα παρών,ο έλλην αγάπησε από τις παραδόσεις του τόσο τον Καραγκιόζη...

Κάποιος μας κάνει πλάκα.
Ανεβοκατεβάζει θερμοκρασίες,μπερδεύει βεβαιότητες,ζαλίζει σιγουριές,ανατρέπει προγραμματισμούς,ανακατεύει στομάχια,γρονθοκοπεί στις αδυναμίες μας.

Δεν μας λυπάται κανείς.
Ούτε τα δεύτερα της Αργεντινής δεν μας έδωσαν χώρο να πάρουμε μια μπαλιά,να οργανώσουμε ψύχραιμα μια επίθεση,να βάλουμε ένα γκολ,να πάρουμε μιαν ανάσα.
Ασφυξία.
Καλοκαίρι,θα πεις,η ασφυξία είναι μέσα στο πρόγραμμα.Να την αντιμετωπίσουμε!
Έτοιμοι;
Βγάλτε τα απαραίτητα εφόδια...παξιμαδάκι,κονιακάκι,καφεδάκι και κόλλυβα.
Ώρα να την κλάψουμε τη μακαρίτισσα γριά-Ελλάδα.

GIORGOS ALL OVER THE WORLD

Έχω μιαν απορία.
Τί ακριβώς είναι σήμερα αυτή,που με πάθος κι ένταση ο Γιώργος Παπανδρέου προεδρεύει και ονομάζεται "Σοσιαλιστική Διεθνής";

Σήμερα συνεδριάζει στη Νέα Υόρκη,τον Ιούλιο θα συνεδριάσει στον Πόρο,πριν 6 μήνες στη Βιέννη,πέρσι στο Πόρτο Αλέγκρε,του χρόνου δεν ξέρω.
Τί ξέρω;
Ότι μια ομάδα προέδρων ή ηγετών κομμάτων χωρών,τριγυρίζει σε πολυτελή θέρετρα,πεντάστερα σαλέ κι ειδυλλιακά νησιά και...και τί άραγε μωρέ Γιώργο;
Αυτά που συζητούν εν μέσω διακοπών,μπουφέδων και κοκτέιλ ποιά είναι;
Μπορεί να μας πει ποια ακριβώς θέματα,με ποιούς ακριβώς τρόπους μετακυλούνται σε πολιτικές,ποιες οι αποφάσεις που αφορούν εμάς τους απλούς πολίτες μιας χώρας;
Και πώς αυτοί οι πλούσιοι,οι πολλοί αργόσχολοι,εξουσιάζοντες κι ισχυροί μπορούν να "μυριστούν" τα προβλήματα και την καθημερινότητα των ανθρώπων;

Και γιατί επιμένουν να τη χαρακτηρίζουν ως Σοσιαλιστική;
Παλιότερα,οι μεγάλες "διεθνείς" ήταν συγκεντρώσεις κομμουνιστών απ όλη τη γη,παρανόμων-και συχνά παραφρόνων!-,που έψαχναν τρόπους δράσης ενάντια στον έναν εχθρό,τον προφανή,τον καπιταλισμό.
Ψυχρός πόλεμος,εύκολος ο δρόμος των διαχωρισμών,εμείς-αυτοί,καλός-κακός,αστός-προλετάριος...ΟΚ!,έβλεπες διαφορές (που χάρτινος πύργος κατέρρευσαν,αλλά αυτό είναι άλλης συμφοράς θλιβερή αλήθεια).

Τώρα,τί είναι αυτό που η διεθνής Σοσιαλιστική μάχεται;
Αν θα είναι 3 ή 4 οι μήνες προειδοποίησης του εργοδότη στον απολυόμενο;
Αν τα βαρέα κι ανθιυγειινά είναι πώς μετατρέπονται σε καθαρά τα μαύρα λεφτά τού λαδώματος των ιδεαλιστών της βαλίτσας;
Αν ο άνεργος πάρει το 40 ή το 50% του πενιχρού βασικού μισθού;
Τί στο διάολο παλεύετε σύντροφοι στα κλιματιζόμενα ξενοδοχεία,προστατευόμενοι απ την πλέμπα,απόμακροι απ τη μυρωδιά,τον ιδρώτα και ξεκομμένοι απ την ανασφάλεια του "μεροδούλι-μεροφάι",ξαλαφρωμένοι απ τις τύψεις για το επίπεδο και την ποότητα ζωής που ζουν όσοι σας πίστεψαν και σας ψηφίζουν;

Νιώθουν περήφανοι για τον πανικό,την απελπισία,την έλλειψη οποιασδήποτε δυνατότητας προγραμματισμού για το μέλλον;
Κοιμούνται ήρεμα;
Και γιατί δεν μετονομάζουν τη Διεθνή σε "Σοσιαλιστική Τουριστική",ένα σπέσιαλ γραφείο τουρισμού,να κλείνουν δωμάτια σε καλύτερες τιμές για φτωχοδιαβόλους,σουίτες σε τιμές προσφοράς στις δύσκολες εποχές που τίποτα δεν μπορούν να προτείνουν;
Έστω αλληλέγγυοι tourist operators,φτήνια σε σοσιαλιστικές πριβέ πισίνες υδρομασάζ!

Φυσικά κι έχουμε πια άλλης κλάσης πρόεδρο!
Αυτές τις μέρες με το Μουντιάλ σκέφτομαι τί θα συνέβαινε με πρωθυπουργό τον αγνό μπουνταλά φίλαθλο Κώστα Καραμπιφτέκη,θα το έκλεινε το μαγαζί,θα μάζευε μπεκροκανάτες για πίτσες-μπίρες στη Ραφήνα-θα είχαμε διακυβέρνηση Σουβλακερί.
Ενώ τώρα είμαστε σε Σοσιαλιστική Γκαλερί.
Όσο να πεις,άλλο επίπεδο!
Από τον αναπάγγελτο καρβουνομπάρμπεκιου...στον κοσμοπολίτη των σουαρέ..

Κοιμάμαι ήσυχος..!

ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΑΠΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ 7ΗΜΕΡΟ

12-19/6/2010


10. Μίζες.Δωράκια.Υπερτιμολογήσεις.Παζαρέματα με αντάλλαγμα ταξίδια.Ανταγωνιζόμενες εταιρίες με κρυφές λίστες συνεργατών.Παράνομες συνταγογραφήσεις.Φακελάκια..Εικόνες μαφιόζικες για την καθημερινότητα του εθνικού συστήματος υγείας.Ως έλλην ασθενής αντέχεις τόση αρρώστια στα νοσοκομεία που θα οδηγούσε τον Ιπποκράτη στην αυτοκτονία αν φανταζόταν την κατάντια των ορκισμένων υπηρετών του;

9. Να πεζοδρομηθεί η Πανεπιστημίου; Η υπουργός Τίνα εκτός από χαρούμενους ποδηλάτες κι αργόσχολους εισοδηματίες μήπως ποτέ δεν είναι αργά να συναναστραφεί και με τους καθημερινούς ταλαίπωρους μετακινούμενους με λεωφορεία ή ΙΧ,που δίνουν συνεχή μάχη μετακίνησης; Ή βλέπει πολύ σινεμά και αποφάσισε και μας κρύβει ότι θα χτυπήσει το μποτιλιάρισμα με αεροταξί και ιπτάμενα ελικοφόρα μέσα μεταφοράς μπας και το μποτιλιάρισμα δεν είναι η βασική ατραξιόν για τους ευτυχισμένους τουρίστες του ιδεατά ευτυχούς πεζοδρομημένου κέντρου;

8. Και τώρα που λέμε για μετακίνηση...μετά την εξαίρετη εμμονή των εργαζόμενων στο μετρό να απεργήσουν μέρες καύσωνα,με 40 βαθμούς ,μήπως αγωνιστικά σκεπτόμενοι προχωρήσουν σε πιο εκκεντρικά μαθήματα επαναστατικής εκπαίδευσης των κακομαθημένων επιβατών τους,π.χ.ακινητοποιώντας τους μ έ σ α στους συρμούς,καθ οδόν στις υπόγειες διαδρομές,κλεόνοντας παράθυρα και οξυγόνο και μεταδίδοντας απ τα μεγάφωνα αντί τις επόμενες στάσεις αποσπάσματα από μαρξιστικά/λενινιστικά τσιτάτα και άλλα παθιασμένης ανατρεπτικότητας μηνύματα συμπαράστασης ακατάσχετων ουμανιστών(μεταφερόμενων με τις βουλευτικές τους lexus;)

5. Και με την κουβέντα για το μετρό,μάθατε ότι προσλαμβάνονταν μόνο ψηφοφόροι του εκάστοτε υπουργού Μεταφορών; Και έτσι έχουμε Αιτωλοακάρνανες (επί απίθανου Βερελή),Κομοτηναίους (επί αδιάφθορου Στυλιανίδη) και Λαρισσαίους (επί αξιομακάριστου Σουφλιά); Υπάρχει μία πιθανότητα να ντρέπονται έστω και λίγο που πουλήσανε την ελπίδα επιβίωσης στους υπηκόους τους;

6.Έχετε συνέλθει από το σοκ,τη συγκίνηση και τη θλίψη της απώλειας ενός ακόμη γίγαντα της πολιτικής ζωής,τού βουλευτή Κιλτίδη που ανεξαρτητοποιήθηκε;

5.Με το νέο εργασιακό καθεστώς με κάθε πρόσληψη το υπουργέλιο Εργασίας θα δωρίζει στον σκλαβωμένο εργαζόμενο εντελώς δωρεάν,μια σιδερόμπαλα,ριγέ φόρμα κι ένα ζευγάρι αλυσίδες;

4. Επί της ιδίας εκτυφλωτικά σοσιαλιστικής μεταρρύθμισης,είναι προσωπική ιδέα του πονεμένου Ανδρέα οι δόσεις στην,ούτως ή άλλως,πετσοκομένη αποζημίωση;Και δηλαδή όταν δυό μήνες μετά την απόλυση και αφού καμία ανάγκη δεν θα σου έχει ο πρώην εργοδότης σου γιατί να σου δώσει χρωστούμενα λεφτά και μην τα καθυστερήσει εκμεταλλευόμενος την αργοπορία των ελεγκτικών μηχανισμών; Και τότε πας ή δεν πας αξημέρωτα στο γραφείο του χαροκλαμένου Λομβέρδου να στα δώσει απ την τσέπη του;

3. Θα αποφασίσει ο Αντένα το προφανές,την επόμενη ζωοπανήγυρη Καλλιστείων να τη μεταδώσει απ τον φυσικό της χώρο,την κρεαταγορά στη Βαρβάκειο;

2. Η κυρία εφοπλιστού που μας συστήνει να επισκεφτούμε ψυχίατρο επειδή αντιδράσαμε για την μετατροπή του θωρηκτού Αβέρωφ σε πασαρέλα παρασίτων,είναι σε κλιματιζόμενο χώρο αυτές τις μέρες της ζέστης ή απλώς το γυαλισμένο μάτι της που διακρίναμε αποτελεί ασφαλή απόδειξη ότι γνωρίζει ιδία γνώσει την επιστήμη που μας προτρέπει να χρησιμοποιήσουμε;

1. Βλέποντας την εθνική ποδοσφαίρου στο ματς με τη Νιγηρία δεν σας δημιουργήθηκε η εντύπωση πως εξωγήινοι απήγαγαν την παρέα του Ρεχάγκελ,την κλωνοποίησαν και κατέβασαν τα χ α λ α σ μ έ ν α δείγματα με τη Νότια Κορέα ώστε να κοιμίσουν τους αντιπάλους και να παραπλανήσουν τις στατιστικές με απώτερο σκοπό να μας κουβαδιάσουν στο στοίχημα και να μας τρελάνουν;

ΜΕΣΗΜΕΡΙ,ΔΟΥΛΕΙΑ,ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.

Τα μεσημέρια που σε περιμένω να κάνεις διάλειμμα και να πιούμε έναν καφέ πριν συνεχίσουμε ώς το βράδυ,μ αρέσει στην αναμονή να σχεδιάζω ταξίδια.
Απ αυτά που δεν θα κάνουμε ποτέ.
Τα πιο μακρινά,με το πιο χαζό πρόγραμμα,ή με τις πιο τρελλές διαδρομές.
Απ τα εξωτικά νησιά με το μπαλκόνι πάνω στην άμμο,της απόλυτης ξάπλας,βουτιά-ψάθα-βουτιά...ώς τις απάτητες κορφές με μαγικά ηλιοβασιλέματα,υψίπεδα,ποτάμια,μακρινοί πολιτισμοί,πού θέλεις μωρό μου,Θιβέτ;Μάγιας ίσως;στις Άνδεις έχεις φορτώσει μουσικές με πνευστά και την αύρα των βουνών,γιατί κουβαλάμε σκηνή και θα χορέψουμε τη νύχτα δίπλα στη φωτιά;

Περνάει πάντα γρήγορα η ώρα όταν σχεδιάζεις καλοκαίρια-όποια εποχή κι αν φύγουμε,καλοκαίρι γίνεται!
Και τώρα με τους καύσωνες,οι δροσιές δεν μπορεί να είναι μόνο με φουλ αιρκοντίσιον,κι όσο κι αν μπορεί να μην πάμε πουθενά,το μυαλό τουλάχιστον ν ανέβει κατάστρωμα,να κοιμηθεί κάτω απ τ αστέρια,να κάνει τσεκ-ιν στο αεροδρόμιο,τέρμα γκάζια μετά τα διόδια κι ανέβασε τον ήχο...δεν αντέχονται αυτοί οι μήνες μες την πόλη που λιώνει,δεν μπορούμε να κρατάμε μια χρονιά αντοχές μόνο με 15 μέρες τον Αύγουστο...

Και δεν είμαστε παιδιά...ξέρω μικρό μου πως πέρασες όλα τα παιδικά καλοκαίρια να τρέχεις χωράφι και καπνά,αλλά είμαι πιο τυχερός,όσο με θυμάμαι μικρό φεύγαμε πάντα 16 Ιουνίου και στεγνώμναμε απ την αρμύρα 10 Σεπτέμβρη πριν το σχολείο.
Ηπαιδική ηλικία είναι μνήμη μες το νερό,μακροβούτι,παιχνίδι,καπέλο και πάλι βουτιά-ήχος τζιτζίκι και γεύση πατάτες τηγανητές και καρπούζι.

Στα κοινά μας όνειρα θα έχει πάντα διακοπές,όπου κι αν πήγαμε,Άνδρο,Αμοργό,Χανιά,Λευκάδα,Χαλκιδική,Θάσο,Σάμο,όπου κι αν πάμε θάναι πάντα καλοκαίρι κι αγκαλιά,γέμισε βαλίτσα,φύγαμε τζάμπα όνειρα,παλάτια στην άμμο,δεν πειράζει,φυσάει δροσιά όταν θέλεις να φυσήξει,ζούμε όμορφα κι έχει τόση αγάπη ώστε αντί να καούν όλα στα γκρίζα των 40 υπό σκιάν,να γεμίσουν χρώματα σε ένα βλέμμα,τόσα χρόνια ερωτευμένος,πόσα χρόνια δεν με νοιάζει,δεν μετρώ,το "για πάντα" δεν μετριέται!

Πλησιάζει η ώρα και θαρθείς.
Θα τα πούμε,πώς πέρασες το πρωί,τί έγινε στη δουλειά,σε στεναχώρησε κανείς;
Θα περάσει η ώρα και ώς το βράδυ που θα βρεθούμε να γυρίσουμε μαζί σπίτι θα περάσει γρήγορα,όλα περνούν γρήγορα όταν μετρώ την ώρα να σε δω,όλα γλυκαίνουν αφού ξέρω θα σε δω!

Πίνω καφέ και κοιτάζω έξω απ το τζάμι .
Μέσα κλίμα-ψύξη,έξω καίγεται το σύμπαν,κοιτάζω με συγκίνηση ένα "περίεργο¨ζευγάρι,χεράκι-χεράκι,κι οι δυο τους άσπρο καπελάκι να προφυλαχθούν απ τον ανελέητο ήλιο,μικρά βήματα,προσεχτικά,είναι δυο γεροντάκια,κοιτάζονται,αγκαλιάζονται-ξέρεις πόσο με πονάει μια εικόνα που μου θυμίζει πως η μάνα μου δεν θάχει δίπλα τον μπαμπά που έφυγε νωρίς,δεν θα προσέχουν ο ένας τον άλλο μην καούν-κρυώσουν-χτυπήσουν-αρρωστήσουν...λίγο φοβάμαι μην μας συμβεί κανένα κακό,σε κανέναν δικό μου άνθρωπο δεν θέλω κάτι να συμβεί.
Μας σκέφτομαι μετά,πολύ μετά,τότε που όλα θα φθείρονται,αλλά η καρδιά μας θάναι δυνατή και θα σε κρατάω χεράκι,θα αγαπιόμαστε τρελλά,θα γεράσουμε κι ας γκρινιάζουμε,θα με ανέχεσαι,θα σε κρατώ προσεχτικά,να χαζεύεις αμέριμνα ψηλά,μπαλκόνια και σύννεφα,παντοτινό μου φιλί,με πάθος κι αγκαλιά,μοίρασμα,γενναιοδωρία,αίσθημα βαθύ κι αληθινό!

Πού είσαι;
Μην αργείς.
Μεσημέρι,καλοκαίρι,σχολάς,έλα,να σου πω σ αγαπώ,να μου πεις "κι εγώ".
Νά 'ναι πάντα καλοκαίρι.

ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ

Ξεκίνησε λοιπόν ο πρώτος μεγάλος καύσωνας του καλοκαιριού,με 40άρια ώς το Σάββατο,καυτά θα περάσουμε!

Δυστυχώς οι κρίσιμες ομάδες πληθυσμού δεν φρόντισαν εγκαίρως να προφυλαχθούν από τη ζέστη και ήδη προκλήθηκαν τα πρώτα κρούσματα θερμοπληξίας.

Τρανό παράδειγμα θερμόπληκτου γέροντα,αυτή η άγια φιγούρα που χρόνια τώρα δίνει κέφι!κέφι!κέφι! στην πατρίδα μου.
Ο παναγ(ρ)ιότατος Θεσσαλονίκης Άνθιμος.
Ο σεμνός αυτός κήρυκας της χριστιανικής αγάπης,ιδρωμένος και μπα'ι'λντισμένος μες τη βαριά του εσσάρπα και ζηλεύοντας τρελλά τους άπιστους ημίγυμνους τεκνούς που καμακώνουν γκόμενες στις ακτές,κατήγγειλε,κυριολεκτικώς με πύρινους λόγους την άθλια και θλιβερή συνήθεια των γυναικών..."να εκθέτουν τον σαρκικό εαυτό τους σε κοινή θέα"... ναι έτσι ακριβώς το είπε!

Και κάλεσε τις Μαρίες τις Μαγδαληνές της χώρας να πηγαίνουν παραλίες με χιτώνες,σκεπασμένες γενικώς!
Αφήστε που όπως είπε,"είδατε κανέναν από μας της εκκλησίας να παθαίνει κάτι απ τη ζέστη με αυτά που φοράμε;"
...Βέβαια ο πάνσοφος δεσπότης δεν μας είπε,εκτός από το πώς νιώθουν τα αστέρια μας και πώς ζέχνουν και βρωμάνε αν πλησιάσεις άπλυτο ράσσο,αλλά δε βαριέσαι,λεπτομέρειες!

Ελπίζουμε στον επόμενο καύσωνα το ραμολί να μας προτείνει και πώς βουτάει ένας σωστός χριστιανός στη θάλασσα.
Με όλα τα ρούχα;Κι αν βαρύνει το ράσσο κι απ το νερό πνιγούν μερικοί θα το αντέξει το ποίμνιο;Και πώς στεγνώνεις βγαίνοντας;Και πώς ξεκολλάει η ψιλή άμμος απ το χοντρό ύφασμα;

Ξεχάστε τα όλα τα πονηρά φέτος,ματάκηδες και μισερές τεκνατζούδες!
Η έκθεση της σαρκός,τα λάγνα βλέμματα στα καψαλισμένα κορμιά-με θαύμα πίστεως μετατρέπονται σε κυτταρίτιδα και σαμπρέλα κοιλιά για τον μη σκανδαλισμό των ευπίστων.
Φέτος το καλοκαίρι όσο ανεβαίνει ο υδράργυρος η φόδρα κατεβαίνει ώς τον αστράγαλο.

Τιμή στον Άνθιμο!
Δεν είναι απλός ιερέας,είναι από μόνος του ολόκληρη επιθεώρηση.
Δελφινάριο.
Παραλυμένος,με εμφανή δημοσιολαγνεία και ψυχοπάθεια-το χειμώνα εκστρατεύει επί των βαρβάρων και το καλοκαίρι επί των βαρβάτων,στερημένος,έμπορος υπέργηρων αγωνιών,ελεγκτής εισιτηρίων στο δρομολόγιο "Παράδεισος-Κόλαση".

Αν δεν ήταν επικίνδυνος θα ήταν απλώς γ ε λ ο ί ο ς !

ΚΑΙ ΜΠΑΜ ΚΑΙ ΜΠΟΥΜ ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΕΣ

Δεν θα πλήξουμε ποτέ σε τούτη δω τη χώρα,δε θα βαρεθούμε στιγμή!

Κι αν δεν έχουμε άρτο,έχουμε θεάματα!

Ορίστε - η ψωνισμένη νεόνυμφος Μαριέττα,ζήλεψε τη Βουγιουκλάκη κι έκλεισε το θωρηκτό Αβέρωφ για τα γυρίσματα της συνέχειας της ταινίας "η Αλίκη στο Ναυτικό",για να κάνει τον τσιφτετελονταλκά της βιπ σώου.
Κατάστρωμα-πίστα και τα γαρύφαλλα στεφάνια στις κανονίστρες.
Θα σκέφτηκε η χλιδιαροπούλα,"μα αφού πληρώσαμε,γιατί όχι!",με τον παρά μας γιατί όχι καρσιλαμάς-πατριωτικό εμβατήριο και πάνω απ όλα σεβασμός στις πατροποράδοτες μνήμες της εκλεκτής κοινωνίας,συγγνώμη στις ατέλειωτες δεξιώσεις στις Κάννες το '60 δεν χόρευε όλη η χάι σοσάιτι Ζορμπά και συρτάκι,κι η υφήλιος με σπόνσορα Ωνάση και Μελίνα γκλαμ δεν το ξημέρωνε σπάζοντας πιάτα; Σεμινάρια εσωτερικής φιλοσοφίας ήταν εκείνα;

Ας μετατρέψουμε κι εμείς μια βαρετή δεξίωση σ ένα ξεπερασμένο πολεμικό μνημείο σε σκυλάδικο πολυτελείας
Μα ποιά είναι η Τζένιφερ Λόπεζ που τη φωτογράφισαν στην Ακρόπολη,εδώ μια κουπαστή κειμηλίου ζητήσαμε!

Why not; Χρήμα να μπαίνει στο ταμείο!
Αλήθεια είχε είσοδο το γεγονός;
Πλήρωνες για το μπουφέ;
Οι πανερούδες δέχονταν μπουρμπουάρ ή έκοβαν κανονικά απόδειξη;
Είχε πριβέ καμπίνες για χοτ ζευγάρια;
Είχε κόκα και ψιλοπαρτούζες στις τουαλέτες;
Αααχ!,γούστα τρελλά να σ έχω αγκαλιά στο φινιστρίνι που ο Τσώρτσιλ κάπνιζε πούρο αποχαιρετώντας τηνελληνική κυβέρνηση που επέστρεφε στην απελευθερωμένη Ελλάδα...αααχ...χύνω!
(Σαμπάνια χύνω,πού πήγε ο νους σας;)

Η ματαιοδοξία χτυπά κόκκινο,μαζί με τον υδράργυρο.
Βαριοχτυπημένες κοσμικές,διεφθαρμένες επιδείξεις πλούτου.."αμ πώς!εμείς κάνουμε δεξίωση επί θωρηκτού Αβέρωφ χρυσό μου!"...κορίτσια ο στόλος- και στην Τρούμπα πριγκίπισσες τις είχαν τις πουτάνες τα αφεντικά και τις κάναμε και ταινία αριστούργημα,τα κόκκινα φανάρια της μνήμης,εδώ θωρηκτό η ανοησία κι η πρόκληση,ό,τι γουστάρουμε,όποια ιδέα μας κατέβει,αρκεί να ξεπλύνουμε λίγο μαύρο χρήμα,όλα κέτεριγκ αναγούλα.

Και χορηγός το κράτος.
Γιατί εκεί είναι το δικό μου πρόβλημα.
Κάποιος υπέγραψε μια σελίδα κι είπε ΟΚ γι αυτό τον συρφετό.
Αν δεν είναι στόκος,ή μάλλον βλήμμα να μην φανταστεί πώς θα εξελιχθεί η εαρινή σύναξη των παρασίτων,είναι απλώς μια τελετή παράδοσης κρατικής εξουσίας σε πορτοφολάδες.
Απλώς ξεφτίλες.
Και όλοι ακόμη στις θέσεις τους!
Μπράβο.

ΒΑΡΥΧΕΙΜΩΝΙΑ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ

Τελειώνοντας το παιχνίδι με τη Νότια Κορέα είχα την ίδια αίσθηση με το μεσημέρι που ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου ανακοίνωνε το πακέτο μέτρων ΔΝΤ...
Κοίτα πώς τα φέρνει η ζωή,μπάλα και πολιτική πάλι βίοι παράλληλοι.
Αν αλλάξεις απλώς τα ονόματα,οι συμπεριφορές είναι ίδιο ταξίδι προς το αναπόφευκτο ναυάγιο...

Χωρίς προσπάθεια.Χωρίς πίστη.Χωρίς δύναμη.Χωρίς αίσθηση πού βρίσκονται.Χωρίς ενθουσιασμό.Παραιτημένοι.
Κι ακόμα χειρότερα,χωρίς κανένα κίνητρο να αλλάξουν.
Παίκτες και προπονητής είναι πια φανερό ότι και δεν μπορούν και δεν θέλουν.
Είναι χορτασμένοι.

Το 2004 είχαν σχέδιο,πλάνο και με σκληρή δουλειά και πείσμα κέρδισαν.
Κι ύστερα κάθησαν να το απολαύσουν.
Άξιζαν; Ναι το άξιζαν ώς εκεί. Ναι να γίνουν πλούσιοι για τη νίκη,ναι.
Στη διαχείρηση τα θαλάσσωσαν.Ένιωσαν ήρωες,υπεράνθρωποι,μοναδικοί- κι αλλοιώθηκαν.
Ελιτίστες.
Δεν συνέχισαν το τρέξιμο,τον αγώνα,δεν κόπιασαν ποτέ ξανά,έγιναν "υπεράνω".
Την ψώνισαν.Οι βασιλιάδες κουράστηκαν να παλεύουν,δεν είναι γι αυτούς η μετριοφροσύνη κι ο ιδρώτας. Έγιναν αφεντικά,εργοδότες,λαμόγια στην ίδια την περιουσία τους,στο κορμί τους προδότες.
Και τσατίζονται αν τους το πεις.Και τσαμπουκαλεύονται αν τους αμφισβητήσεις.
Αλλά έρχεται ο αγώνας και τους βλέπεις να σέρνονται,να τα φτύνουν,να γελοιοποιούνται.

Όλες οι ομάδες ετοιμάζονται,οργανώνονται,βάζουν κώλο κάτω και δουλεύουν.
Οι δικοί μας έγιναν blogger στα μήντια,φωτογραφίζονται και αυτοθαυμάζονται υπογράφοντας υποκλινόμενοι σε καθρέφτες.
Αντί ν ανασαίνουν για τη νίκη,ποντάρουν στο κέρδος.
Κι αντί οι χορτασμένοι να κάνουν ένα βήμα πίσω,να δώσουν χώρο στα νέα παιδιά που βράζει το αίμα και το πάθος τους,χαντακώνουν τους Νίνηδες,μην και φανεί στο γήπεδο η αλήθει στο ψέμα τους.

90 λεπτά ματς. Η Ελλάδα στα χρόνια της αφθονίας.

Ώρα να υποστηρίξω ένα άλλο,αληθινά άξιο θαυμασμού ποδοσφαιρικό έθνος.
Χαρούμενους ανθρώπους,γελαστούς αθλητές,προσγειωμένους κι απλούς.
Και στον αγώνα και στο γλέντι.
Λοιπόν, Γκάνα! FORZA GANA!
Και σόρι που σας λέμε με αλαζονία,ρατσισμό κι ειρωνία "καφρικανούς"
Σας προσβάλουμε!
Εσείς,παιδιά της Αφρικής να λέτε σε όσους θέλετε να κοροιδέψετε "άντε ρε Έλληνες!".
Μκρομέγαλοι και φανφαρόνοι.
Μπλαζέ και υπερόπτες.
Βλαχοαριστοκράτες.

Σαν να μεταμορφώθηκε ξαφνικά ο Ρεχάγκελ σε δίδυμο αδελφό του Χριστοφοράκου.
Λες κι επένδυσαν σε offshore τα όνειρά μας οι Γιουρκακαραγκουνοκατσουράνηδες.

Μπάλα και πολιτική,τόσες ομοιότητες.
Κράτησε τόσο λίγο η ελπίδα για το θαύμα.
Ολοταχώς στη χρεωκοπία.

Και πού να βρεις διαιτητή να το σφυρίξει, να το λήξει νωρίτερα..!

ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΑΠΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ 7ΗΜΕΡΟ

5-12/6/2010

Η εξεταστική Βατοπεδίου;

Η Ζίμενς,ο Άκης,και η οικογένεια Μητσοτάκη;

Ποιος να είναι ο "μεγάλος" που παίρνει μίζα;

Η μπουρμπουλήθρα της διάσπασης του Συνασπισμού;

Η πτώχευση;

Οι μπασκετοχουλιγκάνοι;

Η αναδιαπραγμάτευση του χρέους;

Οι ψηφοφόροι του Βούγια είναι Ηρακλειδείς και τα σπάνε;

Είναι νωρίς για 39άρια θερμοκρασίας από τώρα;

Η βαθμολογία των πανελλαδικών;


Τί σημασία έχουν μικρές,ασήμαντες απορίες;
Πόσο αδιάφορα φαντάζουν όλα,μπρος το κρίσιμο,αδυσσώπητο και συνταρακτικά θεμελιώδες ζήτημα,που εξαφανίζει τα άγχη,διαλύει τις αντιθέσεις της κοινωνίας,ερημώνει τους δρόμους,απομακρύνει τον πανικό,καταργεί τις αποστάσεις και το μεσημέρι στις 14.30 θα φέρει μια χώρα στα καρδιοαναπνευστικά εφημερεύοντα;

Μια απορία,ένα έθνος,ένα ματς!
Θα κερδίσουμε το μεσημέρι τη Νότια Κορέα,γαμώ τον Όθωνα,γαμώ;

(Τίποτα άλλο!
ΤΑ ΞΑΝΑΓΡΑΦΟΥΜΕ ΔΕΥΤΕΡΑ!)

ΜΟΥΝΤΙΑΛΙΣΤΑΣ!

Για ποδόσφαιρο δεν τρελαίνομαι.
Λάθος.
Το ποδόσφαιρο ήταν μια τραυματική εμπειρία,μια πληγή στην παιδική μου ηλικία.


Δεν γινόταν να αγαπήσω τη στρογγυλή θεά,όταν ήμουν στο Δημοτικό ένα παιδί υπέρβαρο,που το φωνάζαν "μπούλη" και "κωλόχοντρο" κι όταν έπαιζαν δίτερμα με είχαν αναπληρωματικό τερματοφύλακα- αφού αν έμπαινα μόνο στο τέρμα άντεχα να μην τρέχω κι ιδρώνω,αλλά δυσκίνητος έπεφταν βροχή τα γκολ κι η καζούρα δίχως τέλος!

Επίσης πώς θα μάθαινα τους κανόνες του ποδοσφαίρου σωστά,όταν τα πρότυπα περιγραφής αγώνων ανήκουν στη φαντασιακή επιστημονική εγκυκλοπαίδεια τηλεοπτικής σφαίρας με το όνομα ΥΕΝΕΔ,κι έχεις αποκτήσει από υπνηλία μέχρι νευρικό τικ ακούγοντας Γιάννη Αργυρίου,Μπάμπη Κουβαράκη,Παύλο Γερακάρη-και πάντως ποδόσφαιρο αποκλείεται να μάθεις!

Τελευταία μου ευκαιρία να λατρέψω το άθλημα ήταν η συνήθεια των αγαπημένων μου θείων να με πηγαίνουν κάθε βδομάδα στο γήπεδο,στην Τούμπα του θρυλικού ΠΑΟΚ με Κούδα,Σαράφη,Τερζανίδη,Φορτούλα,Γκουερίνο και λοιπούς ημίθεους...αλλά εγώ,είπαμε,στην ηλικία των 8-10 είχα το νου μου στην κερκίδα πότε θα περνούσε ο κυλικιτζής για την πορτοκαλάδα στην πλαστική κίτρινη μπάλα,και το χοτ-ντογκ που τότε γινόταν μόδα αντικαθιστώντας τον κλασσικό ηλλιόσπορο.

Σαφώς και με δονούσε του Διακογιάννη η φωνή,αλλά εκεί κολλούσα για τις ιστορίες που μετέφερε απ τις πόλεις,τις χώρες,τα έθιμα,τους ανθρώπους και όχι το οφσάιντ,τα τάκλιν και το 4-4-2...

Μεγαλώνοντας και μη εντασσόμενος- ως και καλά κουλτουριάρης- σε χούλιγκαν οπαδοπαρέας,απέκτησα κλασσικές τηλεοπτικές συνήθειες,βλέποντας μόνο πολύ μεγάλα σημαντικά ματς,έναν τελικό κυπέλου Αγγλίας,άντε και για χαβαλέ κανένα μεγάλο ντέρμπι.
Όταν ήμουν Θεσσαλονίκη Πάοκ-Άρη,εδώ Αθήνα Ολυμπιακό-Παναθηναικό,έξω σε καφέ,για μπιροκουβέντα και καζούρα για πέτσινα πέναλντι και για διαιτητές-υπαλλήλους του Κόκκαλη...ως εκεί!

Αλλά Μουντιάλ...ναι!
Μουντιάλ ξεκοκκαλίζω!
Αρχίζω νωρίτερα.Μαζεύω ένθετα,διαβάζω πληροφορίες,ρωτώ,ακούω.
Φτιάχνω κλίμα.Σαν να είμαι εκεί,γιατί αυτό θάθελα απελπισμένα,σε κάθε παγκόσμιο κύπελο,να ζήσω τη γιορτή.
Για όσα έλεγα πιο πάνω για τον Διακογιάννη.Για να είμαι παρών σε ένα πολύχρωμο,πολυεθνοτικό γλέντι.Για να τα χαζεύω όλα,φορεσιές και συνθήματα και τελετές κι εκδηλώσεις και γούρια και σημαίες και μουσικές.
Όλα τα γύρω,τα τριγύρω των ανθρώπων,τη διονυσιακή βουή της καρδιάς που δίνει νόημα στη ζωή.
Αλλά,έστω καρφωμένος στην Τιβί ανυπομονώ για τα πλάνα απ τις κερκίδες,να κλέβω τις ανάσες όσων τυχερών είναι μέσα.
Να υποστηρίζω ως συνήθως Ολλανδία-και να χάνω.
Και ξαφνικά φέτος,κρυφά να σκέφτομαι,μήπως αξιωθούμε άλλη μια φορά σ αυτή τη ζωή να ζήσουμε την τρέλα του 2004 που μας έβγαλε κλαίγοντας κι ουρλιάζοντας στους δρόμους,έχοντας ξεχάσει κάθε πίκρα,κάθε στεναχώρια,έχοντας τιμημένα και γαμημένα ξεσπάσει με τα παιδια τού Όττο,για το θαύμα,μονιασμένοι κι αδελφωμένοι,πειρατές ονείρου!

Κλείνω τα μάτια και αναρωτιέμαι.."ρε συ,μπας και..;"

Ας αρχίσουν λοιπόν οι χοροί.Κι οι σέντρες.Κι οι κεφαλιές.Και τα σουτ...

ΣΣΣ..το παραμύθι των 30 ημερών ξεκινά.
Ταξίδι!
..."Παράτα με τώρα,πλησίασε η ώρα,αρχίζει το ματς".

ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΡΕΛΛΑΘΗΚΕ

Με πατριωτικό ενθουσιασμό υποδέχθηκε το έθνος την αναζωογονητική είδηση...
"Σε συνεργασία με την κυβέρνηση της Λιβύης θα προχωρήσουμε στην εκμετάλλευση και ανάπτυξη μονάδας ενέργειας από τον ήλιο στην έρημο Σαχάρα".

Υπέροχο!Αυτό κι αν είναι όνειρο! Στείλτε μας εργάτες στη Σαχάρα!
Ηλιοθεραπεία,χρώμα βαθύ σοκολατί-εξασφαλισμένα τζάμπα,κυριολεκτικά τροπικό μαύρισμα!
Τέλειο! Ορδές εργατών σαν μυρμήγκια στο λιοπύρι,φελάχες,καμήλες,αμμοθύελλες,τσάι στη Σαχάρα,η Ζιλιέτ Μπινός,ο Λώρενς της Αραβίας,ο Ομάρ Σαρίφ,οι κάκτοι,οι παραισθήσεις,οι οάσεις,ο Ρέιφ Φανς χαρτογραφεί ασθενής τους έρωτές του...πράσινη ανάπτυξη πάμε όαση!

Όαση σημαίνει,μετά από το εξαντλητικό ωράριο,ο συνταγματάρχης Καντάφι θα μας έχει στημμένα αντίσκοινα,ημίγυμνες στρατιωτίνες θα μας χαλαρώνουν μ αισθησιακό μασάζ,μετά το χαμάμ 12 ώρες στην κάψα και τη σκόνη,δροσερό αεράκι Λιβυκού πελάγους,νταούλια και ζουρνάδες παραδοσιακοί χοροί,νύχτες ξαστεριές βεδουίνων...αααχ! μπράβο Γιώργο!..πράσινη ενέργεια απ τον ήλιο της Σαχάρας!

Φαντάζομαι το επόμενο Παπανδρεικό πρότζεκτ θα είναι ηλιακή ενέργεια από τα παγόβουνα της Ανταρκτικής,να πάμε κι εκεί για χειμερινό εργατοτουρισμό,να σπάμε παγοκολώνες και να παίζουμε με πιγκουίνους -να στέλνουμε και παγάκια για τα φραπόγαλα των συμπατριωτών στη Σαχάρα..

Μετά,θα προσπαθήσουμε τη νέα καταπράσινη ανάπτυξη να την εξάγουμε στη ζούγκλα του Αμαζονίου - εκεί φοβάμαι λίγο Γιώργο,είδα πολλές ταινίες μ εξαγριωμένους κροκόδειλους και ατίθασα φίδια ανακόντα και γιγαντοαραχνούλες στη σκιά των δέντρων...εκεί πάνω θα φτιάξουμε εργαστήρια αιολικής ενέργειας α λα Γκρέσια,με φιλικούς ουρακοτάγκους και αναζητώντας τον Ταρζάν και την Τζέιν να βοηθήσουν τη γέννηση της Νέας Ελλάδας!

Η επόμενη μεγάλη πράσινη ιδέα είναι ενέργεια από τους καταρράχτες του Νιαγάρα- κι όσοι δεν προσέξουν θα γίνουν πειραματόζωα για διάσωση άμεσου πνιγμού από ειδικές ομάδες προστασίας βρεγμένου πολίτη που θα ιδρυθούν επί τόπου- εξάγουμε και Χρυσοχοίδη όπου χρειαστεί!

Μετά πάμε για ενέργεια από έκρηξη λάβας,έχουμε ατρόμητη συνήθεια αντοχής και ανοχής στα καμένα (έστω δάση),μη μιλήσουμε για τα έθιμα και τις παραδόσεις τού τόπου μας και τους αναστενάρηδες που περπατούν στ αναμένα κάρβουνα,έτσι θα παράγουμε ενέργεια και στα ρυάκια με την καυτή λάβα- ακούγοντας στα ακουστικά Άλκηστη Πρωτοψάλτη "σαν ηφαίστειο που ξυπνά" ,ο Έλληνας γητευτής της λάβας!

Αυτές είναι ιδέες!
Πώς έλεγαν παλιά "και θάλασσα θα σας φέρουμε στο βουνό"..."και παιδιά θα σας κάνουμε!"

Αυτό είναι το όραμα για το μέλλον του έθνους!
Αυτός είναι ο "για δέσιμο δρόμος"για το σοσιαλισμό!

Κι αν αντέξει κανείς αλήτης κι επιζήσει,ξέρετε τυχερούληδες,με το νέο ασφαλιστικό σύνταξη στα 88 και βλέπουμε!
Σιγά μην κλάψω. Σιγά μη φοβηθώ.Αλεξικέραυνος πρωθυπουργός για ανεξίτηλες εμπειρίες πράσινης παπαρανάπτυξης!

ΠΤΩΧΗ,ΠΛΗΝ ΤΙΜΙΑ,ΩΡΑΙΑ ΜΑΣ ΔΡΑΧΜΟΥΛΑ

"Κόβονται δραχμές στο Νομισματοκοπείο!"

Συζητιέται;
Γιατί ρε παιδιά; Δεν έχουμε άλλες λύσεις;

Γιατί δεν μας αγοράζει η κινέζικη Κόσκο,να έχουμε εθνικό νόμισμα το γιεν,να κυκλοφορήσει και χαρτονόμισμα με τη φάτσα τού τιμονιέρη Μάο,να χαρεί κι ο,πικραμένος τις τελευταίες μέρες,Τσίπρας;

Γιατί δεν κόβουμε δολλάριο,έχει κι ο Γιώργος ρίζες εκεί,ίσως με το μητρικό του νόμισμα να μην μπερδεύεται,να τα πάει καλύτερα όπως Αμερική!

Γιατί δεν κόβουμε ρούβλια,να μπλοκάρει απ τη συγκίνηση κι ο επαναστατικός οίστρος της Αλέκας,να περιοριστεί κι ο τζαμπατραμπουκισμός εις μνήμην Σταλινοθεοτήτων;


Γιατί ρε πατριώτες στη δραχμή πάλι;

Και άντε,πες,ΟΚ,δραχμές! Υπάρχουν ορισμένα σοβαρά ζητήματα και σημαντικά διλλήματα...
Τα νέα δραχμικά νομίσματα θα έχουν πάνω τις ίδιες φάτσες με τα παλιά; Την Μπουμπουλίνα πάλι; Τον Κανάρη; Τον Καποδίστρια;
Μήπως θάπρεπε να τυπωθούν νέοι ήρωες της εθνικής μας ξεφτίλας;
Πεντοχίλιαρος Τσοχατζόπουλος,δεκαχίλιαρος Ρουσσόπουλος,πενηντάρικος Αλαβάνος,κατοστάρικος Μπουμπούκος;
Ή μήπως στα νέα χαρτονομίσματα της νέας δραχμής να ζωγραφίσουμε εικόνες πόλεων της Ευρώπης που αποχαιρετήσαμε,και λόγω οικονομικής κρίσης ποτέ πια δεν θα ταξιδέψουμε,Άμστερνταμ,Παρίσι,Βαρκελώνη,Βερολίνο;
(Εντάξει,όχι και το Βερολίνο στη ΔΡΑΧΜΗ!..Πώς θα γίνει αυτό ανεκτό στη χώρα της προδοθρηνυστερίας;!)


Γιατί πατριώτες πάλι δραχμές;
Για τη θλίψη των τραγουδιών με "της μιας δραχμής τα γιασεμιά",κι αγιόκλημα,και θερινά σινεμά,και "γιε μου πού πας;-μάνα θα πάω στα καράβια!".
Και μετανάστευση και ορυχεία στη Ζιμπάμπουε..-μόνο στην Αφρική θα μας δέχονται,κλειστά σύνορα δεν γουστάρουμε,κι εκτός Ευρώπης της πλουτοκρατίας;

Οι απόκληροι του Νότου,σκλαβιά και δυστυχία,και ξεχάστε τη fabuluς Άννα Βίσση!
Επιστροφή στα κλάματα,Καζαντζίδης και Μάρθα Βούρτση -όχι αυτή της "Πολυκατοικίας",την άλλη,την ασπρόμαυρη,με το τσεμπέρι και το γοερό κλάμα τού προδομένου πατέρα,της χαροκαμένης μάνας,του βλογιοκομένου ορφανού,της αλάνας με τα σκουπίδια,την εγκατάλειψη,το χωματόδρομο,την πείνα!

Δραχμή και ζωή στο τέλμα,αντιπαροχή και μαύρο δάκρυ,ιδρώτας για ένα ξεροκάματο,στην τσιμινιέρα η δουλειά κάνει τους άντρες.
Να αντικατασταθεί και το κιλό με την οκά,να μετράμε ρύζι,όσπρια και φέτα στη ζυγαριά τού μπακάλη/μαυραγορίτη...αφού τα Καρφούρ θα έχουν φύγει από τη χώρα με διαταγή της νέας Προέδρου της Φτωχελληνικής Λα'ι'κής Δημοκραστείας Λιάνας Κανέλη.

"Κόβονται δραχμές στο Νομισματοκοπείο!"

Καλωσήλθατε στο 1946.
Δυστυχείτε!

ΟΙΚΟΠΕΔΟ ΜΕ ΘΕΑ ΤΗ ΓΗ

Δημοσιεύτηκε επίσημη ανακοίνωση της ΝΑΣΑ.
"Υπήρξε σίγουρα νερό,θάλασσα,ωκεανοί,στον πλανήτη Άρη".

Ίσως μια λύση ακόμα μπροστά μας...φ ύ γ α μ ε για Άρη!
Με κάθε μέσον!-που λέει ο λόγος,όχι Γιώργο με ποδήλατο είναι λίγο μακριά και το κανό το θες άμα φτάσεις,δεν πας με αυτό!
Πού τσεκάρουμε εισιτήριο;
Εννοείται one way,εννοείται χωρίς επιστροφή!
Η γη ούτως ή άλλως δεν μας χωράει,άσε που πάντα ονειροπαρμένους μας έλεγαν,πάντα αλλού,αγαπημένο τραγούδι,,"θα σε πάρω να φύγουμε,σ άλλη γη,σ άλλα μέρη!".

Ιδού λοιπόν ήρθαμε στον κόκκινο πλανήτη-πάντα θυμωμένοι είμασταν πίσω,άρα κατακόκκινοι!-άρα ευπροσάρμοστοι!
Βρείτε μας γαλάζια νερά να εγκατασταθούμε,κι ας ξεκινήσουμε απ την αρχή,μια προβιά,ένα ρόπαλο,μια σπηλιά-μη γίνουμε και πλεονέκτες κι άπληστοι να μας δώσουν λουξ μεζονέτα με θέα τη γη,ας την αποκτήσουμε με μικρά βήματα προόδου κι ευημερίας,πάμε βράχο-βράχο τον καημό μας στις κοιλάδες του Άρη να ξαναβρούμε την ελπίδα!

Κι αν συναντήσουμε μικρά εξωγήινα πλασματάκια με κεραίες,με χαρά να μας προσυλητίσουν,να ενταχθούμε με κάθε τίμημα,δεχόμαστε ό,τι θέλουν!
Και πειράματα να μας κάνουν και να μας ερευνήσουν όπως γουστάρουν-αρκεί να μας κρατήσουν μαζί τους για πάντα,αρκεί να μη σκεφτούν "αυτοί είναι παλιάνθρωποι,να τους στείλουμε πίσω!".
Μόνο αυτό όχι!
Όχι πίσω στη γη,όχι ξανά στην καθημερινότητα,ας χτίσουν στρατόπεδα συγκέντρωσης,γκούλαγκ,δοκιμαστήρια-να μην μας λυπηθούν,να μην μας βαρεθούν,δεν κοιτάζουμε πίσω,ήρθαμε στον νέο πλανήτη να ξεκινήσουμε απ το μηδέν,δεν θέλουμε να θυμόμαστε,να είναι μνήμη δεύτερης κατηγορίας η μνήμη της γης,ψεύτικο το παρελθόν,λήθη,όλα καμένα!

Το μόνο μας προβληματάκι,τώρα που το σκεφτόμαστε καλύτερα,με την μετεγκατάσταση στον μακρινό πλανήτη,και πρέπει να τους το πούμε με πάθος κι ένταση,να το παλέψουμε ν αλλάξει,είναι το ονοματάκι του...πού πας με τίτλο Άρης...
.....Να τον πούμε ίσως πλανήτη ΠΑΟΚ καλύτερα;

"ΚΑΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ"

Τους 4 τελευταίους μήνες,των οικονομικών μέτρων και της επιτήρησης,αυξήθηκαν κατά 50% οι επισκέψεις,οι χορηγήσεις φαρμάκων και οι εισαγωγές στα ψυχιατρικά ιδρύματα...

Χρειαζόταν οι εφημερίδες να το γράψουν; Οι γιατροί να το επισημάνουν;
Ότι σαλτάρουμε,άρα έγκλειστοι θα βρούμε σωτηρία-αυτό είναι το αισιόδοξο σενάριο.
Το απαισιόδοξο είναι,αν και σαλταρισμένοι να μη βρίσκουμε κενή θέση,πλήρεις οι σχιζοφρενοκλινικές,να έχουμε πιθανή ημερομηνία εισόδου 2 χρόνια μετά την εκδήλωση αφρίσματος,και απλή χορήγηση φαρμάκων ώς τότε,με κανά ταβοράκι μοναχά να παν να μας ηρεμήσουν...

Αλλά πώς μένεις ήρεμος;
Κι αν δεν έχει χώρο πλέον στο Δαφνί,μπορώ ως ευρωπαίος πολίτης να ενταχθώ σε ψυχιατρείο εξωτερικού; Στις Άλπεις,ας πούμε δεν θα είναι πιο ευάερα; Ή θ απαγορεύεται ν απομακρυνθείς απ την πηγή της τρέλλας;

Κι όταν μπω στο Δρομοκα'ί'τιο απαλλάσσομαι των ευθυνών και των χρεών μου;
Σβήνουν τα δάνεια και οι κάρτες και τα γραμμάτια ακυρώνονται λόγω παλαβομάρας,ή θα κυνηγούν τη γυναίκα μου ,συγγενείς και φίλους;
Διότι αν μπει σε όλα μπλάνκο,το βλέπω το έργο-ουρές μισθωτών και συνταξιούχων,όλοι στο ψυχιατρείο της γειτονιάς,με έξοδα του κράτους,όλα τζάμπα-σίτιση,διαμονή και τα χαπάκια δώρο,τρεις λαλούν και δυο χορεύουν,ιδού η λύση στα προβλήματά μας!

Υπάρχει βέβαια ένα θεματάκι,λόγω αλματώδους αύξησης ασθενών,ποιος θα πιστοποιεί ότι όντως λάσκαρε η βίδα,ποιός θα ελέγχει πως όντως είμαστε για δέσιμο;
Οι γιατροί δεν αρκούν για σωστό έλεγχο με εκατομμύρια νοσούντες-κανένα πρόβλημα,γνωρίζουμε υποψήφιους ελεγκτές πειραγμένων νεύρων,ολίγον πειραγμένοι κι αυτοί,που μπορούν ν αναλάβουν την πιστοποίηση!
Δεν θα ήταν ιδανικός κλινικάρχης ο Άδωνις Μπουμπούκος;
Ο Κώστας Πρέκας γραμματέας κίνησης;
Ο Νίκος Αλέφαντος σεκιουριτάς;
Όρεξη να υπάρχει,δεν θα τους ζητήσουμε πτυχίο,το έχουν το μάτι που γυαλίζει,εγκρίνεται,ο Τράγκας χάρη θα μας κάνει,μια γνωμοδότηση,"Ο.Κ.,βάλτε του λουριά και πάρτε τον!",πειραγμένα νεύρα,μέσα!

Άλλωστε αυτή η χώρα έχει χρόνια τώρα δηλωθεί απ τα πιο επίσημα χείλη,του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή ως "απέραντο φρενοκομείο",οπότε ας κατοχυρωθεί επισήμως στον ΟΗΕ,σε καραντίνα φρενοβλαβών,να δοθούν μαζικά επιδοτήσεις,να μας λυπηθούν οι εταίροι,να μας συμπονέσουν οι ΔΝΤούδες...
.....ΚΛΕΙΣΤΟΝ ΛΟΓΩ ΤΡΕΛΛΑΣ.....
...ίσως αυτό να είναι η λύση,το αφεντικό τρελλάθηκε και ξεπουλάει,δεν είμαστε καλά γιατρέ μου,μια ένεση τώρα,να φύγουμε,να ξεφύγουμε,όλα να σβήσουν,να χαθούν,όλα στη χλόη,πουλάκια να τιτιβίζουν,παπάκια να πλατσουρίζουν...
....ΕΛΛΑΣ-ΤΡελλάς!...η εθνική πανωλεθρία ταιριάζει απόλυτα με πιο σφιχτό ζουρλομανδία!

ΔΕΥΤΕΡΑ ΔΙΧΩΣ ΔΡΑΚΟ

Κάθε Δευτέρα στροβιλίζονται στο μυαλό μου τα δισεκατομμύρια του Σαββατοκύριακου.

Ξεφυλλίζοντας εφημερίδες είμαι ακόμη ζαλισμένος.
Τσαλαβουτώ στις πισίνες και μετρώ το εμβαδόν τής ματαιοδοξίας τους.Στις απάτητες ακρογιαλιές,στα πλακόστρωτα φρουρόμενων οικισμών-στα όρια νομιμότητας-,στα αρχοντικά τής επίδειξης.

Πισίνα στα νησιά του Αιγαίου;
Ας παραβλέψουμε την καραμπινάτη παρανομία,στα άνυδρα των Κυκλάδων τέτοια σπατάλη νερού!
Μα έχεις μιας αναπνοής απόσταση μια θάλασσα γυαλί,πεντακάθαρη,πεντάμορφη,χιλλιοτραγουδισμένη!
Κι εσύ θέλεις στη γραμμή του μαγικού ορίζοντα πισίνα πριβέ ώστε μονάχα επιλεγμένοι κώλοι να βουτάνε,δεν αντέχεις να κατέβεις στην παραλία με τους λοιπούς ιθαγενείς,μην μαγαριστείς στα μικρόβια της ελληνικής οικογένειας,μην πατήσεις την πετσέτα του φτωχοδιαβόλου,μην και σου προτείνει κοινός θνητός κανά κεφτεδάκι απ το ταπεράκι κάτω απ την ομπρέλα.
Ο υπουργοεγωισμός του θέλει και πόρσε καγιέν και σαλόνι κάζα ντι χλίδα,και το βασικό,νυχτερινό φωτισμό πισινάτου κοκτέιλ σε φεγγαράτη θέα.

Μετρώ τα ατέλειωτα τετραγωνικά τής βουλιμίας τους.
Γιατί δεν στέγασα τις ελπίδες μου στα πρασινογάλαζα ταμεία;
Νά μουν τώρα κιμπάρης,βασιλιάς,κυριλέ,μεγιστάνας;
Γιατί δεν έγλειψα,δεν φίλησα,δεν παρακάλεσα σκοτεινά λαμόγια και κλίκες υψηλών αξιωμάτων;
Δεν είδα την αξία επένδυσης στους τεχνητούς παραδείσους με τις ακόμη καλύτερες μέρες στην καλύτερη Ελλάδα που αξίζουμε;

Τα μεγάλα μου όνειρα έμειναν η καλή καρδιά και το καθαρό κούτελο.
Το χρώμα των ματιών της,σημαντικότερο απ το χρώμα του χρήματος.
Το βάθος της ψυχής της,πολυτιμότερο απ το ύψος του λογαριασμού μου.
Απέτυχα.
Να γίνω ψεύτης,να κρύβω λόγια,να διαδίδω συκοφαντίες,να εκμεταλεύομαι ευκαιρίες,να πατώ υπολήψεις γι αναρρίχηση κι εξουσία.
Να μείνω ένας φυσιολογικός άνθρωπος - έστω κι αν η πρόκληση των βρώμικων μυαλών με κάνει να νιώθω απλώς ένας ηλίθιος.

Με αυτήν την επαναλαμβανόμενη κρίση ειλικρινούς μεταμέλειας,κάθε Δευτέρα ξεκινά μια βδομάδα στη μεγάλη μας πόλη.
Για μια καλημέρα.
Για μια κουβεντούλα τη νύχτα στο μπαλκονάκι,με έναν καφέ,μια μπίρα και τα νέα των λίγων καλών φίλων,των δικών μου ανθρώπων.
Ψάχνοντας μια ήσυχη ζωή.
Αν επιτρέπεται ακόμη να ζει κανείς ήσυχα.
Αν επιτρέπεται να σου αρέσει το σήριαλ του Παπακαλιάτη και όχι του Σεφερλή.
Αν επιτρέπεται να συγκινείσαι με την εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη και όχι της Βίκυς Χατζηβασιλείου.
Αν επιτρέπεται να τραγουδάς Ελευθερία Αρβανιτάκη κι όχι Σφακιανάκη.
Αν επιτρέπεται να σε ξεκουράζει το dancing with a star αφού δεν έχεις το πορτοφόλι της αριστερής διανόησης να ξοδεύεις ενός χρόνου εισοδήματα σε τριάντα μέρες στα βράχια του μεγαλεπήβολου Φεστιβάλ Αθηνών.
Αν επιτρέπεται ν αδημονείς για το ματς Αργεντινή-Ελλάδα και όχι τα ματς εκδοτών-μεγαλοδημοσιογράφων.
Αν επιτρέπεται να γελάς με τη σκυταλοδρομία ποιός έφαγε πιο πολλά κι έγινε μελετημένα για να μην τσακωθεί ποτέ,κι ύστερα να φωνάζει ως τιμητής "σας μηνύω κι όποιος έχει στοιχεία να τα πάει στον εισαγγελέα".
Και δεν λέει πως ο εισαγγελέας είναι δικός του,τον λαδώνει η στρατιά των συμβούλων του-μεγαλοδικηγόρων,κι όσο κι αν ψάξεις τίποτα δεν θα βρεις,κι αν κάποιος βρει έχει κονδύλι για να σιωπούν κι αυτοί,ταξιδάκια αναψυχής πληρωτέα με τη λήθη,δεν άκουσα,δεν είδα,δεν ξέρω τίποτα.
Κι ο ένας κρατά τον άλλο.
Και φτου κι απ την αρχή.

Και κάθε Κυριακή καταβροχθίζω σελίδες συμβολαίων θανάτου,απειλών και μαφιόζικων ξεκαθαρισμάτων,να ξεφυλλίζω τα επιλεγμένα αποκλειστικά,μυρίζουν και ξεχωρίζουν απ τις πραγματικές έρευνες,(τα τρωκτικοαποκαλυπτικά φίμωτρα δε θα γίνουν ποτέ Κούλογλου και Αυγερόπουλοι),είναι μυρωδιά από βόθρο και δεν αντέχω και κλείνω τη μύτη.

Για να σιγουρευτώ ότι δεν θάθελα να γίνω έτσι.
Να βεβαιωθώ ότι προτιμώ 127 ακόμη δόσεις για να πληρώσω το στεγαστικό μου των 85000 ευρώ,παρά 127 off shore αλληλένδετες με 85000 λογαριασμούς πασσών Ελβετιών και εξωχώριων νήσων.

Κάθε Δευτέρα χαίρομαι που η ζήλεια μου για μια ζωή χαρισάμενων επιταγών κρατά όσο ένα Σαββατοκύριακο.
Τα γουρούνια δεν έχουν τύψεις αν ποδοπατήσουν ανθρώπους κι αξιοπρέπειες και σοσιαλισμούς και ηθικοδιαφάνειες.

Κάθε Δευτέρα χαίρομαι που δεν αποκτηνώθηκα.
Χαλάλι μια τσέπη αδειανή.Χάρισμά τους.

ΠΟΤέ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ!

(Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου)


ο blogger


...απολαμβάνει τη δροσερή συννεφιά


και το φθινοπωρινό αεράκι μες τον Ιούνιο...


... ακούγοντας τραγουδάκια στο ραδιάκι,μαγειρεύοντας γεμιστά στο φούρνο και μπριάμ στη χύτρα - οι Κυριακές στη γαλήνη τού σπιτιού,ένα χάδι,ένα βλέμμα,μια ήσυχη βροχή,τόσο όμορφα,τόσο απλά,δεν θέλω άλλο τίποτα...


(...εντάξει,αν κερδίσουμε και την Κορέα γι αρχή καλό θάναι- αλλά αυτά next week!)



TA ΞΑΝΑγράφουμε ΔΕΥΤΕΡΑ πλανητοθονούληδες!

ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΑΠΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ 7ΗΜΕΡΟ

29/5-5/6-2010


10. Με το πέρας της εθνικής μάχης για το ελληνικό "ώπα" που θα συνέτριβε τις ορδές των βαρβάρων άμουσων,ποια θα είναι η νέα πολεμική ανταπόκριση του Star; Είναι σημαντική η μάχη τού κώλου στις παραλίες των νήσων; Θα επιπλεύσει ο τηλεοπτικός πολτός τού φιλοσοφικού διλλήματος "στήθος ή μπούτι";

9. Μαζί με την ψήφιση ενός ασφαλιστικού νομοσχεδίου υποχρεωτικής σύνταξης μετά από 40 συνεχή ασφαλιζόμενα χρόνια,θα ψηφιστεί και η υποχρεωτική ε π ι σ τ ρ ο φ ή σε όλους τους εργαζόμενους των εισφορών που ώς τώρα δίναμε στο ΙΚΑ; Μήπως μόνοι μας χειριστούμε αξιότερα τα γηρατειά μας απ ότι μας ετοιμάζουν οι αχρηστομπαταξήδες;

8. Είναι ανοιχτά σε συνακροάσεις και υποκλοπές μέχρι και τα πορτοκαλί τηλέφωνα των υπουργών; Δηλαδή υπάρχει οποισδήποτε που έχει χρόνο και διάθεση να ακούσει μια συνομιλία μεταξύ της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου και Χάρη Παμπούκη; Και θα γίνει σοφότερος αν υποκλέψει τη σκέψη μιας Θεοδώρας Τζάκρη ή ενός Παύλου Γερουλάνου;

7. Είναι σύμπτωση που απήργησαν την ίδια μέρα οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς; Ώστε να γίνει πιο φανερό ότι η μεταφορά ειδήσεων,όπως και η μεταφορά επιβατών είναι εφικτή και δυνατή μόνο δίνοντας τη σωστή ταρίφα; Άλλωστε δεν είναι η μόνιμη πληγή μετακίνησης για το κοινωνικό σύνολο οι ταρίφες στα κίτρινα ταξί και ύποπτης πληροφόρησης από τον κίτρινο τύπο;

6.Το κύρος της εξεταστικής επιτροπής Ζίμενς χάθηκε στην μετάφραση; Δηλαδή ώς τώρα το έθνος κρεμόταν απ τα χείλη του Σήφη Βαλυράκη και αγωνιούσε για τις κινήσεις και τα συμπεράσματα του κυρίου Τζαβάρα;

5. Αν είσαι τουρίστας,έχεις ξοδέψει της οικονομίες της χρονιάς για μια βδομάδα γαλήνης,ξεκούρασης και χαλάρωσης και φτάνεις στο λιμάνι των διακοπών σου,αυτό που ονειρεύεσαι είναι να σε κυνηγούν ερυθροί νεοχμέρ θεωρώντας σε,αποικιοκρατικό γουρούνι που τολμά ν αδιαφορεί για το δίκαιο του αγώνα;Θα ξανάρθεις; Θα πεις φίλους και γνωστούς να σπεύσουν μη χάσουν το χάπενιγκ;

4. Έχετε συγκλονισθεί κι εσείς με την τιτάνια μάχη επιβολής του Αλέξη Τσίπρα στον Αλέκο Αλαβάνο στο συνέδριο του Συνασπισμού; Ορίστε; Δεν γνωρίζετε ότι από την Πέμπτη εξελίσσεται το συνέδριο του κόμματος; Και θα νιώσετε λυτρωμένοι ξεσπώντας σε κλάματα αν σας πω πως προλαβαίνετε την ομιλία-παρέμβαση Λαφαζάνη;

3. Παρακολουθώντας τα πολιτιστικά των ημερών μπερδεύτηκα...Ήρθε ο πρέσβης της Καλής Θελήσεως Ζαν Μισέλ Ζαρ και παρακολούθησε τη συναυλία της πρέσβειρος Καλής Θέλησης Μαριάνας ΒαστάωΠολλάΛεφτάΓιάννη..ή το αντίθετο;

2. Γιατί μετέφεραν απ την πλατεία Κλαυθμώνος στην πλατεία Κοντζιά τη συγκέντρωση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ; Φοβήθηκαν μην μπερδέψει κανείς τον Παπασπύρου με τον Βαλιανάτο; Αγχώθηκαν μην τους θεωρήσουν μέρος της παρέλασης του gay pride; Μα δεν ήθελαν για πρώτη και μοναδική φορά,φρέσκο και πολύ κόσμο σε μια τους εκδήλωση;

1. Ακόμη να αποφασίσει πώς θα μιλήσει ο απιθανόπουλος Κώστας Της Ραφήνας,ο τελευταίος Πρίγκηψ της Αχρηστίας; Κλαίει ως και ο καιρός από την τόσο μακρινή απουσία,καταιγίδα και κρύο,λυπήσου μας,μίλα,μίλα,μίλα,ν ανέβει η θερμοκρασία,καύσωνας και λιοπύρι απ τη μεγάλη Σου σκέψη ω! μέγα Τιμονιέρη!!!!

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΡΠΟΥΖΙΟΥ

"Καλώς μας ήρθες γλυκό μας καλοκαίρι!".

Σας θυμίζει πρώτη σελίδα από λεύκωμα έκτης δημοτικού;
Είναι διαφημιστικό τρέιλερ ασπρόμαυρης ταινίας,εποχής.
Και πάντως σίγουρα όχι η διάθεσή μας σήμερα,αρχές καλοκαιριού- μες το...καταχείμωνο μέτρων η διάθεση πούντιασε κι αυτή!

Ανεπηρέαστο όμως το μικρόβιο του θέρους!
Τρύπωσε εν μέσω ΔΝΤ,μίζας,διαφθοράς,ασφαλιστικού και λοιπών δελτίων θυέλλης,και μια μελαγχολία να την πούμε;μια ζαλάδα;μιαν αναταραχή;..Μερικά διλλήματα σίγουρα μας τα έφερε.Το μικρόβιο "καλοκαίρι" αναρωτιόμαστε αν θα είναι καλοήθες ή κακοήθες,αν θα μας αφήσει να το γευτούμε,να το λουστούμε και να το διασκεδάσουμε,ή θα μας ρίξει στα μαύρα τάρταρα να ανήκουμε στην στατιστική κατηγορία "δεν θα κάνω καθόλου διακοπές φέτος".

Είναι κι η επιθετική του φύση,πώς να ξεχαστείς ιδρωμένος Κυριακή μεσημέρι,έχοντας να διαλέξεις θέση πάρκινγκ στην έρημη γειτονιά,εκεί ακριβώς έξω απ την πόρτα σου,όταν τις καθημερινές χρειάζεσαι δορυφορικό χάρτη να εντοπίσεις πόσα τετράγωνα το πάρκαρες μακριά,πολύ μακριά,σ άλλη γη,σ άλλα μέρη;

Άρχισε και ο βομβαρδισμός της διαφήμισης,"τα 10 καλύτερα ρεζόρτ της χώρας"..."τα 20 βαθύτερα γαλάζια των νησιών μας"..."οι 50 παραλίες που πρέπει να βουτήξεις"..."οι 100 διαδρομές που θα σας μαγέψουν".Θα σε τρελλάνουν εννοεί,και δώστου ταξιδιωτικά φυλλάδια,ένθετα σ εφημερίδες,κάτω απ την εξώπορτα ντιλίβερι σουβλάκια και λουξ δωματιάκια.

Τώρα με τον καφέ της Κυριακής πάρτε μέρος στην απόλαυση!7 μέρες σ εφτάστερο στην χλιδάτη Ελούντα,all exclusive,μόλις 850 ευρώ το άτομο!-άστο,στεγαστικό πήραμε για πενήντα τετραγωνικά στην Κυψέλη,η Ελούντα μας μάρανε...
Άλλο!
"Νέο boutique,νεορομαντικό συγκρότημα στη μαγευτική χώρα της Αμοργού"...πότε μωρέ άνοιξε μπουτίκ στο μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας να πάμε να προσκυνήσουμε τα σουπέριορ δίκλινα;...Σόρι,η Αμοργός δεν είναι πλέον άγονη γραμμή και χρεώνουν 135 τη βραδυά;

Και να μην ξεχαστούμε,σερφάρισμα στο ίντερνετ σού λέει,νάτο το καλοκαίρι! σ έ ρ φ ι γ κ !
Να οι φωτογραφίες,να οι έξτρα πληροφορίες..."στο κελάρι μας ο βιοκλιματολόγος της φάρμας μας θα σας βοηθήσει να γευτείτε τα αρώματα ενός ασίγαστου μούστου"...κατάλαβα,τούρνα θα φύγουμε!...και μπαίνουμε σε πετρόχτιστα καταφύγια δροσιάς στα κάστρα της Μάνης,τζακούζι στην ακτογραμμή με θέα την Καλντέρα,ανθοκήπους στα ξύλινα μπανγκαλόουζ με ανέσεις σουίτας στη Φολέγανδρο,,,ορίστε πού;;;απ την Φολέγανδρο δεν έστειλες κάρτα τον Αύγουστο κι έφτασε τα Χριστούγεννα,την έγραψες στο μοναδικό μαγαζάκι που είχε ρεύμα στο λιμάνι,για να πουλάει και αναψυκτικά και μπίρες και καρπούζια και φάρμακα, έ ν α για όλες τις υπηρεσίες,και δεν έκανες πέντε βδομάδες να γυρίσεις αφού οι ταξιδιωτικές τουριστικές υπηρεσίες ήταν επιπέδου τύπου "βλέπουμε αν δέσει αυτή τη βδομάδα καράβι,έχει απαγορευτικό";

Όλα τα όνειρα με δόσεις.
Και το καλοκαίρι πάντα ανεξίτηλο όνειρο,έμπαινε μέσα σου και σου κρατούσε χαμόγελο ώς τις γιορτές,μην σκεφτώ πως όλη μας τη ζωή τη μετράμε κερδισμένα καλοκαίρια...

Φέτος;
Δεν είναι κι η χρονιά μας για εισιτήρια κοινωνικού τουρισμού...
Ευτυχώς το πατρικό περιμένει στο χωριό,50 χιλιόμετρα απ τη θάλασσα,σα παραθαλάσσιο ένα πράγμα,μα φαίνεται η θάλασσα απ την κορυφογραμμή,να εκεί στο βάθος,το μπλε στον ορίζοντα!
Είναι κι η απορία αν θα προλάβεις το επίδομα αδείας,θα υπάρχει ώς το τέλος Ιουλίου που θα το έπαιρνες;
Α! Μας ήρθε και e-mail διαφημιστικό,"προσφορά!6 μέρες αυτοκίνητο στηνυπέροχη Μυτιλήνη,μόνο 235 ευρώ!"...Ωραία,το ΙΧ βρέθηκε,πόσο η καμπίνα,μήπως βρούμε φτηνό αεροπλανάκι μη χάνουμε και δέκα ώρες; Φθηνό δωμάτιο,ή μας αξίζει πολυτέλεια ξενοδοχείου;Ή μήπως να επιστρέψουμε στη συνήθεια των 18,ξενοδοχείο τ αστέρια,σλήπινγκ-μπανγκ στην αμμουδιά,πασαλειμένοι γαλάκτωμα για τα έντομα,αφού τσιμπάν και πρήζουν τα ζουζούνια και μας ρούφηξαν πάλι το αίμα τα κουνουπάκια-Μερκελάκια! (όλα τα κακά της μοίρας μας φέτος γερμανομεταφράζονται!)

Και τελικά πότε θα μας πει τ αφεντικό πότε παίρνουμε άδεια;Τί να κλείσω άμα δεν έχουμε κοινές ημερομηνίες αγάπη μου;

Μικρόβιο το καλοκαίρι είπα!
Μη σας πω για την αρρώστια της μεγάλης απελπισίας,να βγάζεις τα ρούχα τα καλοκαιρινά απ την ντουλάπα και να συνειδητοποιείς τί;;;.....όχι,ο σκώρος δεν στένεψε τα μαγιό και τις βερμούδες,η μάσα φούσκωσε την κοιλιά το χειμώνα και δεν ανεβαίνει το φερμουάρ με τίποτα...αρρώστια δεν είναι αυτό;...όχι,πείτε μου!

Μικρόβιο το καλοκαίρι!
Και κατέβασε αμέσως τους ανεμιστήρες απ το πατάρι,σιγά μην ανάψω το air-condition,έπιπλο το έχουμε και ως έπιπλο θα το δείχνουμε,μην μπει ξάφνου για έλεγχο η τρόικα και ο Παπακωνσταντίνου το θεωρήσει τεκμήριο...
Ορίστε! Παγώνουμε κι εμείς άμα γουστάρουμε την ατμόσφαιρα!

ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ

Το βράδυ της Τρίτης έφυγα απ τη δουλειά όπως πάντα στις 9.
Δουλεύω κοντά στην πρεσβεία του Ισραήλ,οι δρόμοι κλειστοί,ξεκίνησα να κατέβω στην πιο κάτω στάση για να δω αν περνάνε λεωφορεία,έχει διαδήλωση,δεν έχει ακόμη φτάσει στην Κατεχάκη,ο υπεύθυνος των Ματ δεν μ αφήνει να περάσω,με στέλνει δυο στενά παρακάτω,τον ρωτώ.."μα γιατί,τί πειράζει να διασχίσω έναν εντελώς άδειο δρόμο;".Μάταιο,δεν υπάρχει λογική στο μυαλό του,εκτελεί εντολές με τυφλό σύστημα,κυριολεκτικά δεν βλέπει μπροστά του,απαγορεύτηκε η κίνηση,τέλος,κάνε γύρους!

Κάνω λοιπόν κύκλο.Στο χάος των πηγμένων μποτιλιαρισμένων παραδρόμων,κορναρίσματα,χριστοπαναγίες,πανικός.
Ανεβαίνω ξανά στην Κηφισίας,φωτογράφοι περιμένουν την κεφαλή της πορείας,ακούγονται ντουντούκες.
Νόμιζα τα συνθήματα θα στηλίτευαν τη θηριωδία στη νηοπομπή προς τη Γάζα,αλλά εδώ είναι πορεία του πλανήτηΚΚΕ,πρωτεύει ο ταξικός αγώνας και η πάλη εναντίον της πλουτοκρατίας.

Περνάω απέναντι,σουρεαλιστική εικόνα,η κάθοδος Κηφισίας ακινητοποιημένη λαμαρίνα ΙΧ,πούλμαν,φορτηγά,εκνευρισμός- η άνοδος πλημμυρίδα κόκκινων σημαιών.
Κόσμος πολύς,πάντα πολλοί,γκρουπαρισμένος,αλάνθαστα περιφρουρημένος,ποτέ χύμα,στυλ στρατιωτικό.
Σχεδόν θα ξεχνιόμουν και θα τους θαύμαζα,αν αποδεχόμουν πόσο αρκετό είναι να νιώθεις μέλος μιας ομάδας,με κοινή αγωνία και στόχευση,χωρίς βέβαια αντιρρήσεις στην κεντρική γραμμή- αλλά πρέπει να είχα κι ελεύθερο το απόγεμά μου,να μη δούλευα,για να έχω τρεις ώρες ελεύθερες να κάνω περατζάδα,6 στην Ομόνοια,9 στην Κατεχάκη.
Και καθόλου να μη με νοιάζει,αν πίσω στο τέλος της πορείας,ο εργάτης αυξάνει πίεση,ο άρρωστος το πάθει το εγκεφαλικό,ο γέροντας μπορεί να περπατήσει όλο το κέντρο για να γυρίσει σπίτι του.

Αφού δεν περνά ρημαδοτρόλει,συνεχίζω να τους παρατηρώ,χαρούμενα πρόσωπα,πολλοί νέοι,πανό,ορμητικότητα,πάθος-δείχνουν ευχαριστημένοι.Ξέρω πως για κείνους εγώ είμαι ο παραιτημένος,με ειρωνία θα μ έλεγαν "καναπεδάτο" και "μικροαστό",που δεν καταλαβαίνω πως έξω στο δρόμο θα βρω τρόπο να σπάσω τις αλυσίδες μου.
Για την ώρα,πριν σπάσουν τα νεύρα μου μπήκα σ ένα άσχετο στον προορισμό μου λεωφορείο,κατέβηκα παρακάτω,κόρνες-βρισίδι-πίεση κι εκεί,κυνηγώ και παίρνω ένα άλλο λεωφορείο,κατεβαίνω πεδίο Άρεως,νέο περπάτημα να βρω τρόλει,πετυχαίνω ένα με πρόγραμμα φουλ σάουνα για σφιχταγκαλιασμένους κάθιδρους π-αστούς,κι όταν κατεβαίνω πια στη γειτονιά,η διαδρομή των 25 λεπτών έγινε 95,κολλάω στον ιδρώτα και ζέχνω,θέλω μπάνιο κι όλα τα ρούχα πλυντήριο.

Αναρωτιέμαι πάλι γιατί μια πορεία δεν γίνεται συνήθως Δευτέρα ή Σάββατο απόγεμα,καμιά απεργία Παρασκευή,προσπερνώ την εμφανή απάντηση πως ακριβώς αυτό επιδιώκεται,ν αυξάνει η ταλαιπωρία της μάζας,ώστε να "μπολιαστούν οι ιδέες της επανάστασης"...
Ηοποία επανάσταση δεν θ αρχίσει Κυριακές κι αργίες γιατί και οι πολεμιστές θέλουν ξεκούραση κι ανασύνταξη και μοκατσίνο στην παραλία του Αστέρα και να μην γκρινιάζω ο αντιδραστικός-άλλωστε καλό μού κάνει το περπάτημα,καθιστική ζωή και μπίρες,ίσον θάνατος,χρειάζομαι επειγόντως δίαιτα.

Πάντως ένα είναι σίγουρο,φτάνοντας ράκος σπίτι είχα εντελώς ξεχάσει την οργή μου για τα ελικοπτεροκομάντο της ντροπής ενάντια στα πλοία της αλληλεγγύης.

Κι αν αλλάξω μέρα,λόγο για πορεία και διαδήλωση,όποια μέρα -να,σήμερα Πέμπτη δεν έχει μεταφορικά μέσα,όλα ακινητοποιημένα,κάτοικοι πειραματόζωα πώς θα μετακινηθούν σε συνθήκες ολοήμερου μποτιλιαρίσματος -,μια απορία μένει...
Μπορείς να ζητήσεις συμπαράσταση στο δίκιο σου,όταν χρησιμοποιείς τους πάντες ως μοχλό πίεσης;Κι αδιαφορώντας αν τους οδηγείς στην εξαγρίωση και την εξαθλίωση;

Τώρα που τα γράφω όλα αυτά,έρχεται ο δίπλα,ιδιοκτήτης καταστήματος,με φωτισμένο πρόσωπο και διάπλατο χαμόγελο μου λέει..
"Έχασες που δεν κατέβηκες στην πορεία!Είχε ωραίο κόσμο,ήταν μια υπέροχη μέρα!"

Χλωμιάζω.Ζούμε μαζί,δίπλα.Και τώρα είμαστε σα δυο τρένα με παράλληλες τροχιές,κάποιος ξαφνικά ένωσε τις ράγες και πέφτουμε ο ένας καταπάνω στον άλλο.Ο καιρός της σύγκρουσης.Κι όποιος αντέξει.

Η ΜΙΖΑ,Ο ΣΗΦΗΣ ΚΙ ΕΝΑΣ ΣΚΩΡΟΣ ΣΤΗΝ ΝΤΟΥΛΑΠΑ

Χτες βράδυ είχαμε γενική αναστάτωση στο σπίτι.
Αδειάσαμε όλα μας τα ντουλάπια.Όλα κάτω,όλα έξω.
Ψάχναμε,μήπως ο "κάμπινετ μαν" που τα έφτιαξε είχε σχέση με τη Ζίμενς και ξέπλυνε στη ντουλάπα μας κανά εκατομμυριάκι μίζας...
Τελικά ξεψαχνίζοντας τα πάντα,βρήκαμε δύο αγγλοελληνικά κι ένα ελληνοαγγλικό λεξικά,κιτρινισμένα απ τα χρόνια τού λόουερ-κι όσο κι αν ψάξαμε,όχι,τη λέξη "στόκος"δεν τη βρήκαμε..
..Για την υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών μιλώ.Φαντάσου δηλαδή ένα κράτος που στηρίζεται στη μετάφραση,φαντάσου ένα επεισόδειο,μια αναταραχή στα σύνορα,μια πληροφορία να διακινείται,και να τη βρουν τα σα'ί'νια εκεί!Θα ξεκινούσαμε πόλεμο γιατί αδυνατούν μια στοιχειώδη σύνδεση προσώπων-ιδιοτήτων-γεγονότων.Ή ακόμη χειρότερα,δεν κατανοήσουν τους ιδιωματισμούς,we don't speak Greek,dear!..Μα όλα πια να τα δίνουν στο Γιώργο να τα διαβάζει;Όσο να πεις,την κατέχει την αγγλική..

Ωραία περνάμε πια,δεν έχουμε παράπονο!
Όλο και κάτι πιο γελοίο απ το προηγούμενο εξελλίσεται,χαρίζοντάς μας πιο αστείες μέρες,πιο μεγάλο συκώτι κι ακόμη μεγαλύτερη επιθυμία μετανάστευσης!
Μικροπρέπειες,ασήμαντοι πολιτικοί,αδαείς,άσχετοι στις υπηρεσίες,ανίκανοι κι άχρηστοι.
Κι εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα,βρίζουμε και ξεχνάμε,βαριόμαστε και τα παρατάμε.

Ένα πλοίο ταξιδεύει.
Η "Ωραία Ελλάς".
Φωταγωγημένο κατάστρωμα.Γλέντι.Τρώμε,πίνουμε,χορεύουμε.Σουρωμένος κι ο πλοίαρχος.Πίττα κι ο ασυρματιστής.Κανείς στο ντεκ,απεργούν και οι ναυτεργάτες.
Πλέουμε στα τυφλά-τύφλα στο μεθύσι της σιγουριάς μας.Πως κανείς δε θα προσέξει την αλλοπρόσαλη πορεία μας,πως χάρτης δεν υπάρχει,η πυξίδα απομαγνητισμένη,κι ο προοορισμός ο" πουθενά και βλέπουμε".Αλλά δεν βλέπουμε.Τον καιρό που χαλάει,την καταιγίδα που πλησιάζει,κι ένα παγόβουνο να έρχεται.
Μήπως να βρούμε τον Τζέιμς Κάμερον και τον πείσουμε να γυρίσει στα ελληνικά νησιά τον "Τιτανικό 2 ",και τα έσοδα υπέρ της σωτηρίας του πλοίου;..Αν και φοβάμαι,μόλις το παγόβουνο αντίκρυζε την "Ωραία Ελλάς",θα έσπευδε απ την τρομάρα του να λιώσει...Ή και να βρίσκαμε πως ο άνθρωπος στο υπουργικό συμβούλιο είχε επενδύσει και μιζάρει στην πρόσκρουση για ένα σπιτάκι στας εξοχάς..της Ανταρκτικής.

Ένα πλοίο είμαστε και ταξιδεύουμε.
Δεν είμαστε χαμένοι στη μετάφραση.
Απλώς είμαστε χαμένοι.