'Ολοι έτοιμοι για τη μάχη της κατοχύρωσης των κεκτημένων.
Με τη σημερινή στάση εργασίας στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς,εγκαινιάστηκε ουσιαστικά η νέα αντιστασιακή σεζόν.
Οι μαχητές,ξεκούραστοι απ' τα μπάνια του λαού,επιστρέφουν δριμύτεροι - με την εκδρομή εξαγωγής του εν Αθήναις αγώνα το Σάββατο στη φτωχομάνα Σαλονίκη,αυτή που βγάζει τα καλύτερα παιδιά..(εξαιρείται ο προσκυνημένος στο κεφάλαιο Μπουτάρης που πάει να χαλάσει τη σούπα).
'Ετσι μάθαμε,έτσι τα βρήκαμε,έτσι θα είναι αιώνια.
Και μοχλός πίεσης πάντα ο ίδιος, ο απλός πολίτης, ο αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα των διεκδικητών,αφού δεν κατέχει ως εξουσία παρά μόνο το σαρκίον του...
Άκουγα το πρωί στο ραδιόφωνο τον πρόεδρο των εργαζομένων στα λεωφορεία να προειδοποιεί πως είμαστε στην αρχή,ίσως και απεργίας διαρκείας..."για να καταλάβουν ότι δεν έχουμε τίποτ' άλλο να δώσουμε".
Σίγουρα πράγματα.Προκαλούμε ανακοπή στον ασθενή για να πιέσουμε τη διοίκηση ν' αγοράσει υλικά ανανήψεως.
Οι εργαζόμενοι στα μεταφορικά μέσα ποντάρουν στην ταλαιπωρία των επιβατών τους για να κερδίσουν καλύτερες απολαβές απ' την πολιτική ηγεσία.
Φυσικά και το Υπουργείο Μεταφορών σφυρίζει αδιάφορα - εκεί μετρούν απλώς αριθμούς,έσοδα/έξοδα,έλλειμα;...περικοπές!,κλείνει ο λογαριασμός;..όχι;να πουληθεί η εταιρία,ή να κλείσει! Λογιστικά σωστό,η ανθρώπινη διάσταση όμως;
Και,ακόμη πιο φυσικά,επενδύει και η κυβέρνηση στην ίδια λογική,αλλά απ' την ανάποδη,η ταλαιπωρία των επιβατών να στραφεί εναντίον των απεργών ώστε να χάσουν το ηθικό πλεονέκτημα και να σταματήσουν.
Τώρα ας συζητήσουμε αυτό το "ηθικό" πλεονέκτημα του απεργού.
Η κοινωνία παραζαλισμένη,σε κάθε τομέα,σε κάθε χώρο εργασίας,δημόσιο κι ιδιωτικό,ο ένας εναντίον του άλλου,κι εκβιασμοί με μέσο την ένταση.
Θα κατεβάσουμε τους διακόπτες της ΔΕΗ -αν τολμάτε,φως σβηστό.
Θα κλείσουμε τις βάνες ύδρευσης - αν τολμάτε,νερό σταγόνα.
Δεν μεταφέρουμε πετρέλαιο και βενζίνη - θέρμανση και βόλτες κομένες,τολμάτε;
...Και πάει λέγοντας-και πανηγυρίζοντας με υπερένταση... no passaran.!
Προσπαθώ να θυμηθώ μια περίοδο αποχής κι ειρήνης κινητοποιήσεων.
Ποια χρονιά,για πόσο χρόνο,έναν;6μήνες;4 μήνες;
Πότε καθήσαμε να συμφωνήσουμε,ναι,δίκαια τα αιτήματα,ναι,περικοπές,δυσκολίες,ναι,αλλά σταματάμε τη συνήθεια άλλης μιας σεζόν πορειών στο κέντρο και αποφασίσαμε μόνο ένταση και πάθος εργατικότητας,κοιτάμε απόδοση και διάθεση,πέφτουμε με τα μούτρα ρε παιδί μου!,κι αφού αποδεχθούμε ότι όλοι θέλουμε την καλυτέρρευση της ζωής μας,μήπως είναι λύση αυτό που το παλιό τραγουδάκι έλεγε.."λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή δουλειά";
Ξέρω! Ξέρω!
"Η αντιλα'ι'κή λαίλαπα τρόικας και ΔΝΤ της κυβέρνησης του μνημονίου"...και τα κεκτημένα χρόνων κι αντίσταση και πάλη...
Ξέρω ξέρω!,καμιά συναίνεση με ανάλγητες πολιτικές.
Βέβαια απορώ,αφού πάντα ο Λαός προβάλλεται ως ο υπέρτατος κριτής και πολιορκητής τού απόρθητου κάστρου τής φριχτής Εξουσίας,γιατί το πολιτικό/εργατικό/συνδικαλιστικό κίνημα δεν ψάχνει μορφές αγώνα και διεκδίκησης χωρίς να ταλαιπωρεί και να συνθλίβει αυτόν ακριβώς το Λαό,αυτήν την καθημερινότητά του που τόοοοσο σθεναρά υπερασπίζονται;
Ας θέσω δύο,εμπρηστικά λα'ι'κίστικα ερωτήματα ως υποθέσεις εργασίας για τη σημερινή απουσία δημόσιων συγκοινωνιών...
Ο πεθερός μου με την πετσοκομένη σύνταξη ΟΓΑ των 360 ευρώ που είχε σήμερα στη 1 ραντεβού στο νοσοκομείο,γιατί να ψάχνει λεφτά για ταξί σε διαδρομή που θα πήγαινε με λεωφορείο;
Ως εργαζόμενος των 900 ευρώ που μένω στα Πατήσια και δουλεύω Χολαργό,γιατί η μόνη λύση για να μην χαρίσω το μεροκάματό μου στους ταρίφες είναι το ωτο-στοπ;
Γενικότερα,τόσα χρόνια στο δρόμο,στην πορεία,τη διαδήλωση - ποιο το κέρδος σύντροφοι;
Όσοι κόπτονται ως ηγέτες των κα'υ'μών μας,κάθησαν μια μέρα να κουβεντιάσουν και να σκεφθούν να προτείνουν μιαν άλλη ιδέα,έναν καινούργιο τρόπο πίεσης,έναν διαφορετικό αγώνα με αντίληψη δράσης πραγματικά κοντά μας;
Δεν βλέπουν το αδιέξοδο πίσω απ' τα πανό;
Δεν τους λέει κάτι η αποχή του κόσμου,η άρνηση υποστήριξής τους;
Που δεν "πλατιάζει" η αντίδρασή μας;
Που μένουν μηδενικά τα εκλογικά ωφέλη;
Που έχουν μείνει συνδικάτα-σφραγίδες στις αφίσες;
Και με απύθμενη αλαζονία,κατοχυρωμένη αποκλειστικότητα υπεράσπισης τού λαού.
(Δεν χαρίζεται η ταμπέλα "αριστερός",μόνο επειδή αυτό δηλώνεις με θέρμη).
Και αν ψελλίσουμε,μήπως η λύση δεν είναι γενικώς "αντίσταση!",πού είναι ένα αναλυτικό στοχευμένο πρόγραμμα πρακτικής διαφορετικότητας...αν δεν υποστηρίξουμε τον Αγώνα,αυτομάτως είμαστε αντιδραστικοί,λουφαδόροι,καναπεδάτοι,προσκυνημένοι,ταξικοί εχθροί-και λίγο ηλίθιοι προφανώς, που πάμε και ψηφίζουμε κλέφτες και ψεύτες...
Ακούω τη βασική επιχειρηματολογία.
"Ακόμα κι αν φαίνεται αδιέξοδο,αν δεν βγαίναμε συνεχώς στο δρόμο,η επίθεση στα δικαιώματά μας θα ήταν πιο οδυνηρή,με πιο αποκρουστικά μέτρα,χυδαία κλοπή προγραμματισμού ζωής,κι είμαστε οργισμένοι γιατί είμαστε απελπισμένοι".
Εντάξει.Αληθινό ακούγεται.
Και πώς καθοδηγείς την οργή τού λαού...ω! ιερό κίνημα συνδικάτων;
Και πού στρέφεις την απελπισία τού λαού...ω!,αιωνίως,αλάνθαστο Κόμμα της υψωμένης γροθιάς;
Και πώς απομονώνεις τους μπαχαλάκηδες,πώς δεν τους στρέφεις γενικώς στις βιτρίνες,πώς τα νέα μέτρα δεν σε οδηγούν να πάρεις πέτρα,αφού βία στην βία της εξουσίας θα είναι δρόμος αδιέξοδης καταστροφής;
Απαντήσεις που καλύπτουν συνολικά όλους,για όλα,δεν υπάρχουν.
Μ' ένα ναι ή μ ' ένα όχι δεν λύνονται προβλήματα.
Δεν είναι απλώς...από δω το φως κι από κει το σκότος.
Εύκολο,απλουστευτικό,ξεπερασμένο.
Τόσα διαφορετικά προβλήματα,τόσες σύνθετες πραγματικότητες- μακάρι μ' ένα λάβαρο φωνάζοντας να μας ακούν οι τοίχοι στο ερημόκλειστο Σύνταγμα να πλησιάζαμε την Επανάσταση.
Η σιωπή τού κόσμου,εκκωφαντική,σχεδόν απειλητική,να φέρει περίσκεψη στις ηγεσίες.
Που να μην λοιδωρεί την ουτοπία τού αυτονόητου...
..."Η μισητή κυβέρνηση κατοχής όμως,ξεζουμίζει το λαό"...
ΟΚ! Ο δράκος θα είναι πάντα κακός στα παραμύθια.
Αρκεί να έχεις το χάρισμα να φτιάξεις και να διηγηθείς το παραμύθι σου,η αφήγηση να έχει μαγεία κι ενδιαφέρον...αλλιώς θα κοιμηθούμε σε δευτερόλεπτα.
Πάμε αγώνα,σύντροφοι!
Σε κερκίδες αδειανές,στεγνοί από ιδέες,θυμωμένοι,μουτρωμένοι.
Πλήξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου