Η μαμά μου γεννήθηκε το Μάρτιο του 1940.
Ο μπαμπάς της,παλικαράκι χαρούμενο και τρελλά ερωτευμένο με τη νιόπαντρη μάνα της,τη γιαγιά Ελένη, τους αποχαιρέτησε με την επιστράτευση και τον πόλεμο τού Οκτώβρη.
Δεν τον ξαναείδανε ποτέ,η αγαπημένη του γυναίκα και το βρέφος - η κόρη του,η μαμά μου,έχει μόνο μια φωτογραφία του απ' το γάμο και το χαρτί τού Γενικού Επιτελείου Στρατού πως χάθηκε κάπου στην Αλβανία,οπισθοχωρώντας απ' την επίθεση των Γερμανών.
Τον παππού Γιάννη εμείς τα εγγόνια του δεν τον ξέραμε για χρόνια,η γιαγιά ξαναπαντρεύτηκε αυτόν που αγαπήσαμε και μας αγάπησε ως παππούς κι εγγόνια του...μεγαλώνοντας έμαθα και την ιστορία,η γιαγιά δεν ήθελε ποτέ να μιλάει για κείνον..έφυγε γρήγορα στην εφηβεία μου για να την πιέσω να μάθω κι άλλα...
Μια περίεργη συγκίνηση λοιπόν τέτοιες μέρες,τώρα που πάτησα τα 40 τη νιώθω.
'Ισως γιατί θεωρώ συνταρακτικό ένας πατέρας να παρατάει τη ζωή του όλη και να πηγαίνει να πολεμήσει - αμφιβάλλω αν θα το έκανα,ή αν άφηνα το παιδί μου να το κάνει.
Τον πόλεμο που κάτι έχουμε ακούσει,κάτι διαβάσει,κάτι δει,μνήμη γραπτή,φωτογραφίες,φιλμ εποχής και σινέ ιστορίες με την αλλοιωμένη μάσκαρα της δασκάλας με τα χρυσά μαλλιά,ηρωισμού και κακουχίας.
Πόλεμος τόσο μακρινός,τόσο απροσδιόριστα άγνωστος,παγωμένος σαν τα χιόνια στα βουνά,παραγεμισμένος ιστορίες κι αφηγήσεις,ποιήματα και θούριους στα μαθητικά σχολεία,εθνικισμός κι εκμετάλευση πατριωτισμού στις γραφικότητες των Ανθιμοτσαρλατάνων σήμερα.
Στην Τετάρτη Δημοτικού είχα έναν δάσκαλο που αγάπησα πολύ - και πιο πολύ απ' τη γαλήνια κι ήρεμη μορφή του λάτρεψα μαζί του ένα μάθημα,την Ιστορία.
'Εμενα μαγεμένος στη διδασκαλία του,αφήγηση λυρική,πέρα και πάνω απ' τις ψυχρές εξιστορήσεις κακοτυπωμένων βιβλίων,μεταμόρφωνε τις στεγνές σελίδες ρυάκι μνήμες,ζωή κι εικόνες,πνοή και ζωντάνια,ξεπηδούσαν ώρες,χρόνια κι εποχές με πάθη και λάθη, όλα μάς τα μετέδιδε μαγικά...τον έλεγαν Δημήτρη Πάττα - μακάρι να ζει,να είναι παππούς με πολλά εγγόνια,για νάχουν την τύχη να τους λέει Ιστορία...σ' αυτόν νομίζω χρωστώ την αγάπη μου στο διάβασμα και το γράψιμο...να ταξιδεύω μού'μαθε,να ρωτώ και να μαθαίνω.
Να γυρίσω στον Οκτώβρη τού '40.
Στο " έπος "της Αλβανίας...
Και την αδυναμία μου να συλλάβω την αυτοθυσία τους.
Φτωχοί άνθρωποι,μια ζαριά για ζωή ή θάνατο,την πεζοπορία στο χιόνι και το σάπισμα στην παγωνιά,το αίμα,τη μάχη,το ξεπέρασμα των ορίων.
Διάβασα κι άκουσα,κυρίως πάσχισα να καταλάβω τί εννοούσαν με την "αγάπη για την πατρίδα ώς το θάνατο".
Τα χρόνια που εγώ μεγάλωσα έφηβος και νέος , τέλη 70 και δεκαετία 80,στο στρατό 89-90,η μόδα της εποχής,η ευκολία μας,η αναζήτηση,η άποψη,η θέση,όλα είχαν πολύ αντιμιλιταρισμό,απόλυτη αντίθεση στη στρατοκρατική ισοπέδωση,άρνηση τού παραλογισμού - πώς ν' αποδεχθείς τον ημίτρελλο συνταγματάρχη πεζικού Πίο να μάς δείχνει την κοιλάδα απ' τα βουνά της Αλεξανδρούπολης στα σύνορα με την Τουρκία και να ονειρεύεται "πότε θα κοκκινίσει απ' το αίμα σας,κανείς σας μη βγει ζωντανός από δω πάνω,μόνο καμένη σάρκα να μυρίζει!"...πώς να πειστούμε 20χρονα παιδιά ,το αίμα μας μάλλον για άλλες μυρωδιές έβραζε...γι αγκαλιές και διακοπές και χαρούμενη ζωή...σιγά μην κατορθώσουν να μεταδώσουν την αγωνία μιας ελεύθερης πατρίδας μ' ελεύθερη σκέψη οι βλαμμενεθνικιστές καραβανάδες-άρρωστοι χακί αναπηρίας..
Αλλά στους είκοσι μήνες θητείας σ' Έβρο και Κομοτηνή συναναστράφηκα και πολλούς ντόπιους γέροντες...στις εξόδους,στις άδειες,στα καφενεδάκια,τα κουτούκια με κρασί και τσίπουρα και ρετσινάκια...αγρότες,εργάτες τής γης,πρόσωπα σκαμένα απ' το μεροδούλι/μεροφάι στον ήλιο,τη βροχή...και διέκρινα πάντα την ίδια λάμψη για μας,που όλη μέρα βρίζαμε και βαριόμασταν κι αναθεματίζαμε τα παλιοβύσματα που υπηρετούσαν σπίτι τους..- γι αυτούς είμαστε ο περήφανος στρατός που θα τους προστάτευε απ' το φόβο πως μια μέρα θα γίνει το μεγάλο "μπαμ" και το σκοτάδι θα νικήσει το φως τους,τις οικογένειες,τις αγαπημένες ψυχές των κόπων μιας ζωής.
Η έκφραση " μια κατοχή σάς χρειάζεται " έχει σίγουρα ειπωθεί σε όποιο σπίτι έχει παππού και γιαγιά κι αν περάσεις απ' την ευκολία της ειρωνίας ως απάντηση και τους δώσεις χώρο να μιλήσουν,η κατοχή δεν είναι μια αιωρούμενη απειλή βιβλικής απειλής χαιρέκακων ηλικιωμένων,αλλά η διαλυμένη τους νιότη,η καταστροφή των ονείρων τους...έρχεται μπόρα στις μνήμες τους...μια ασύλληπτη δυστυχία επιβίωσης,ιδρώτας κι αβεβαιότητα,μίσος,θάνατος,απώλεια,χαντακωμένα χρόνια,δύσκολα.
'Εμαθα να σέβομαι τους μεγάλους ανθρώπους καταλαβαίνοντας πως δεν τους χαρίστηκε ούτε μιας μέρας χάδι - χρόνια πονεμένα,σκληρά,κατάμαυρα - όχι ένας ,αλλά διαρκής πόλεμος για τη ζωή και την ελπίδα τού Αύριο...αυτό το αύριο που ρημαδοζούμε και σκορπάμε τώρα εμείς,στις ευκολίες μας,την ανεμελιά μας,την ευτυχία μιας ειρηνικής ζωής με καβάντζες κι εφόδια δικά τους.
Θα πείτε...η κοινωνία προχωρά,αλλάζει,διαφοροποιούνται οι προστριβές κι οι αδικίες,ο πόλεμος τώρα παίζεται σε οικονομικό πεδίο,έχει κατοχή και το ΔΝΤ άλλωστε,αυτός ο αποκλεισμός της ανεργίας και της ξέφρενης κερδοφορίας ως λεηλασία,πόλεμος δεν ορίζεται;
Σιχαίνομαι βεβαιότητες κι απολυτότητες.
Αρρωσταίνω με στρατόκαυλους φασίστες ακροδεξιούς (όλων των αποχρώσεων...),εθνικιστές μαντρωμένους στο μίσος για τον άλλο,φυτά χωρίς ανθρωπισμό,λιωμένους μισαλλόδοξους,ανίκανους να διδαχθούν απ' τις συμφορές,τις κραυγές των γεγονότων να κραδαίνουν με σιγουριά κι όχι ως ευκαιρία στοχασμού και διδαχής βελτίωσης προσωπικής ωρίμανσης.
Απεχθάνομαι την εξουσία μόνης αλήθειας των δεσποτάδων,συνεργατών κάθε ναζί στην ιστορία - με τους χουντικούς α λα μπρατσέτα απλώς διάβαζαν - όλες τις εποχές για να διατηρήσουν τα προνόμια,τα χρυσόβουλα,τις πλαγιές και τα δάση και τις ακρογιαλιές για να ορίσουν ως
περιουσία τους οι ζηλωτές λειψάνων και διωκτών,ιεροδιδάσκαλοι πλουτίσαντες άγιοι μίσους και πολέμου κήρυκες,πόλεμο χάρισαν στο ποίμνιό τους,σφαγές ανέχτηκαν κι ευλόγησαν.
Βαριέμαι τους δεκάρικους λόγους επισήμων φορέων,τις παρελάσεις ομοιομορφίας συνείδησης,τους λυσσασμένους ελληνικού DNA,τους αμόρφωτους πατριδοκάπηλους βολεμένους.
Μ' αρέσει ν' ακούω την ιστορία σαν αεράκι και ρυάκι και θάλασσας κύμα.
Να ψάχνω πέρα απ' την ευκολία των εθνικών υπέρλαμπρων κατακτήσεων,να αναμοχλεύω τα πάθη με σεβασμό και την αγωνία να βγει ο φόβος που ξεπερνιέται με τη θυσία,η αλήθεια τής απλότητας των ανθρώπων που μεταμορφώνονται σε ήρωες - η δίψα τους να γίνει από μια σπίθα συλλογικότητας φωτιά ο κοινός αγώνας,για μια κοινωνία που ξέρει πού ανήκει,ποια δάκρυα χρωστάει,ποια λάθη θα συγχωρέσει,ποια στιγμή θ' αναδείξει,ποιο δρόμο ευθύνης θα πάρει ,ποια πατρίδα θα δημιουργήσει για να δωρίσει ομόνοια κι αγάπη - κατανοώντας την ανάγκη όλοι να έχουν μερίδιο ευθύνης,να ξέρουν να ξεχωρίζουν και δίκαιο κι άδικο,περηφάνεια και ντροπή...- Ιστορία να χαρίσουν,στιγμές κι εικόνες στα παιδιά και τα εγγόνια τους.
Δεν ξέρω πώς να μιλήσω για την Ιστορία στα ανήψια μου,πώς θα εντάξω αύριο στα παιδιά μου το χθες, για να νιώσουν αυτό που η Ελλάδα σήμερα είναι.
Δυστυχώς,η Ελπίδα φεύγει,φεύγουν μαζί οι παππούδες κι οι γονείς μας.
Το αύριο προβάλλει ξαφνικά σαν επίκαιρα, ασπρόμαυρο φιλμ πολέμου.
Η δική μας μάχη με τρομάζει...ζούμε όντως πόλεμο...σα σκουλήκι ο εχθρός μάς κατατρώει - γιατί ο πόλεμος κι ο εχθρός φωλιάζουν μέσα μας.
Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010
Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010
ΑΝΘΙΜΟΣ , Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
" 'Οσο εγώ ζω , αυτός δήμαρχος δεν θα εκλεγεί ποτέ! "...
Αν υπήρχε Παράδεισος, θα είχε επικυριχθεί και θάταν καταζητούμενος για την Κόλαση,όπου μόλις έφτιαχνε τα καζάνια θα έβραζε , χωρίς να λιώνει , αιώνια...
Σε οποιαδήποτε δυτική, ελεύθερη, δημοκρατική χώρα επί τού σύμπαντος των γαλαξιών , ο Παναγλειώδαρος Μητροπορδίτης 'Ανθιμος θα είχε καθαιρεθεί και αφού λοιδωρηθεί και κουρευτεί και ξυριστεί γουλί,θα σάπιζε εκεί που τού αξίζει,στης φυλακής τα σίδερα - για μια σειρά αδικημάτων , με βασικότερα τον προσηλυτισμό ανήμπορων γερόντων και την καλλιέργεια κοινωνικού μ ί σ ο υ ς .
Ο επικίνδυνος αυτός μισάνθρωπος βρωμίζει και μολύνει με το εθνικοσοσιαλιστικό του παραλήρημα την παράδοση μιας εκκλησίας/συμπαραστάτη κι υποστηρικτή των απλών,φτωχών και κατατρεγμένων πιστών της.
Ο κατάπτυστος αυτός τραγόπαπας,αμόρφωτος,σκοταδιστής,αλαζόνας,αμετροεπής,ψυχωτικός,αδαής κι οπισθοδρομικός,είναι - ελέω θρησκευτικών κανόνων- ισόβιος,δυστυχώς,δεσπότης,κρατώντας στη βαρβαρότητα τού πηγαδιού τού φανατισμού μια γερασμένη,τρομοκρατημένη πόλη.
Στην αβεβαιότητα θεωριών συνομωσίας,σεναρίων παρακμής και διάλυσης - αυτός,ο διασπορέας μεσαιωνισμού,ένας τηλεοπτικός κλόουν,διακινητής μπόχας καμένου εγκεφάλου.
'Ενα ολόκληρο σύστημα εξουσίας γλείφει και προσκυνά την αρρώστια του.
Βουλευτές,πολιτευτές,δημαρχάκια,νομαρχάκια και λοιποί δειλοί αξιωματούχοι,δημοσιογράφοι,διοικητές οργανισμών,διευθυντές τραπεζών - όλοι υποδουλωμένοι στη συνήθη απειλή τραμπουκισμού " αν δεν μ' επευφημείς,θα σε στοχοποιήσω και θα σ' εξαφανίσω".
Καριέρες,θητείες κι έδρες στηρίχθηκαν στην εύνοιά του.
Αυτό το σύστημα αργυρώνητης πίστης έχει χαντακώσει μια πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη , σε αποπνιχτικό κακοχωριό ντροπής κι ανεκδότων,έχει οδηγήσει τα πιο φωτεινά μυαλά σε ιδιώτευση κι αποχή απ' την κοινή αγωνία προκοπής.
Κι εν τέλει,πώς ν' αντιμετωπίσεις με ορθολογισμό κι επιχειρήματα τη βλακεία,τον εξτρεμισμό της παπαδηλιθιότητας;
Σιωπούν πολλοί στη Σαλονίκη..."πού να μπλέκεις τώρα;"..."μα είναι γραφικός κι ασήμαντος,σιγά μην ασχοληθώ"...έτσι τον αφήνουν να κάνει παιχνίδι μόνος του,να χτίζει έναν φανταστικό κόσμο,πίσω απ' τ' αμαρτωλά άμφια,με χλιδή και βυζαντινισμό - νεκρός ιδεών,εξαχρειωτής αδυναμιών - είναι ένα τίποτα στηριγμένο στην ανωτερότητα και την ανοχή των λογικών,φυσιολογικών ανθρώπων.
Ο αρχηγός των λοβοτομημένων.
Αυτό το κάθαρμα δεν αξίζει τη χλεύη,ένα γιαούρτωμα,μια ντομάτα..ούτε καν ένα φτύσιμο να λεκιάσει τα χρυσοπληρωμένα του ρούχα.
Θέλει πράξεις αντίστασης κι αντίδρασης π ο λ ι τ ι κ ή ς .
Είναι για την τιμή και την αξία τού πολιτικού συστήματος ιδεατό όσο αναγκαίο,να συνταχθούν και να συμπαραταχθούν όλοι δίπλα και μαζί με τον Γιάννη Μπουτάρη.
Αν υπάρχει ακόμα ηθική κι έννοια προοδευτικότητας,αν η Αριστερά είναι ακόμη η αναπνοή τής ευαισθησίας...ΤΩΡΑ! ,όχι αύριο και με δεύτερες σκέψεις πολιτικαντισμού...να παραιτηθούν όλοι οι συνυποψήφιοί του,να ενταχθούν στο ψηφοδέλτιό του και μαζί με τον Μπουτάρη στον ..."ιερό αγώνα"...για την απαλλαγή τής πόλης απ' τη χολέρα τού ράσου,απ' το σκοτάδι και το παπανταηλίκι τού ρατσιστή - ψυχή τε και σώματι - ψυχασθενή.
' Αει στο διάολο πια Αγιατολάχ 'Ανθιμε!
Αν υπήρχε Παράδεισος, θα είχε επικυριχθεί και θάταν καταζητούμενος για την Κόλαση,όπου μόλις έφτιαχνε τα καζάνια θα έβραζε , χωρίς να λιώνει , αιώνια...
Σε οποιαδήποτε δυτική, ελεύθερη, δημοκρατική χώρα επί τού σύμπαντος των γαλαξιών , ο Παναγλειώδαρος Μητροπορδίτης 'Ανθιμος θα είχε καθαιρεθεί και αφού λοιδωρηθεί και κουρευτεί και ξυριστεί γουλί,θα σάπιζε εκεί που τού αξίζει,στης φυλακής τα σίδερα - για μια σειρά αδικημάτων , με βασικότερα τον προσηλυτισμό ανήμπορων γερόντων και την καλλιέργεια κοινωνικού μ ί σ ο υ ς .
Ο επικίνδυνος αυτός μισάνθρωπος βρωμίζει και μολύνει με το εθνικοσοσιαλιστικό του παραλήρημα την παράδοση μιας εκκλησίας/συμπαραστάτη κι υποστηρικτή των απλών,φτωχών και κατατρεγμένων πιστών της.
Ο κατάπτυστος αυτός τραγόπαπας,αμόρφωτος,σκοταδιστής,αλαζόνας,αμετροεπής,ψυχωτικός,αδαής κι οπισθοδρομικός,είναι - ελέω θρησκευτικών κανόνων- ισόβιος,δυστυχώς,δεσπότης,κρατώντας στη βαρβαρότητα τού πηγαδιού τού φανατισμού μια γερασμένη,τρομοκρατημένη πόλη.
Στην αβεβαιότητα θεωριών συνομωσίας,σεναρίων παρακμής και διάλυσης - αυτός,ο διασπορέας μεσαιωνισμού,ένας τηλεοπτικός κλόουν,διακινητής μπόχας καμένου εγκεφάλου.
'Ενα ολόκληρο σύστημα εξουσίας γλείφει και προσκυνά την αρρώστια του.
Βουλευτές,πολιτευτές,δημαρχάκια,νομαρχάκια και λοιποί δειλοί αξιωματούχοι,δημοσιογράφοι,διοικητές οργανισμών,διευθυντές τραπεζών - όλοι υποδουλωμένοι στη συνήθη απειλή τραμπουκισμού " αν δεν μ' επευφημείς,θα σε στοχοποιήσω και θα σ' εξαφανίσω".
Καριέρες,θητείες κι έδρες στηρίχθηκαν στην εύνοιά του.
Αυτό το σύστημα αργυρώνητης πίστης έχει χαντακώσει μια πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη , σε αποπνιχτικό κακοχωριό ντροπής κι ανεκδότων,έχει οδηγήσει τα πιο φωτεινά μυαλά σε ιδιώτευση κι αποχή απ' την κοινή αγωνία προκοπής.
Κι εν τέλει,πώς ν' αντιμετωπίσεις με ορθολογισμό κι επιχειρήματα τη βλακεία,τον εξτρεμισμό της παπαδηλιθιότητας;
Σιωπούν πολλοί στη Σαλονίκη..."πού να μπλέκεις τώρα;"..."μα είναι γραφικός κι ασήμαντος,σιγά μην ασχοληθώ"...έτσι τον αφήνουν να κάνει παιχνίδι μόνος του,να χτίζει έναν φανταστικό κόσμο,πίσω απ' τ' αμαρτωλά άμφια,με χλιδή και βυζαντινισμό - νεκρός ιδεών,εξαχρειωτής αδυναμιών - είναι ένα τίποτα στηριγμένο στην ανωτερότητα και την ανοχή των λογικών,φυσιολογικών ανθρώπων.
Ο αρχηγός των λοβοτομημένων.
Αυτό το κάθαρμα δεν αξίζει τη χλεύη,ένα γιαούρτωμα,μια ντομάτα..ούτε καν ένα φτύσιμο να λεκιάσει τα χρυσοπληρωμένα του ρούχα.
Θέλει πράξεις αντίστασης κι αντίδρασης π ο λ ι τ ι κ ή ς .
Είναι για την τιμή και την αξία τού πολιτικού συστήματος ιδεατό όσο αναγκαίο,να συνταχθούν και να συμπαραταχθούν όλοι δίπλα και μαζί με τον Γιάννη Μπουτάρη.
Αν υπάρχει ακόμα ηθική κι έννοια προοδευτικότητας,αν η Αριστερά είναι ακόμη η αναπνοή τής ευαισθησίας...ΤΩΡΑ! ,όχι αύριο και με δεύτερες σκέψεις πολιτικαντισμού...να παραιτηθούν όλοι οι συνυποψήφιοί του,να ενταχθούν στο ψηφοδέλτιό του και μαζί με τον Μπουτάρη στον ..."ιερό αγώνα"...για την απαλλαγή τής πόλης απ' τη χολέρα τού ράσου,απ' το σκοτάδι και το παπανταηλίκι τού ρατσιστή - ψυχή τε και σώματι - ψυχασθενή.
' Αει στο διάολο πια Αγιατολάχ 'Ανθιμε!
Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010
ΘΡΗΝΟΣ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ
Παρακολουθώ τη συνέντευξη-παρωδία σοβιετικού/χουντικού τύπου τού, σημειλογικά χαμένου απ' την εκκίνησή της, πρωθυπουργού.
Πώς να τα βγάλεις πέρα με την οργή τού 70% των τηλεθεατών που Δευτέρα βράδυ γουστάρουν να κλαίνε με την Λέχου και τον Μάινα,και κινδυνεύεις αερολογώντας να πας άκλαυτος στον κοσμοσαλταρισμό σου...
..Με φόντο το Καστελόριζο μπήκαμε στο ΔΝΤ,με θέα τη Σπιναλόγκα στήνουμε το ντεκόρ τής συνειδητοποίησης πως τα έχουμε κάνει θάλασσα κύριε Πρόεδρε!
Να εξηγήσω το έντονο σχόλιο για τη συνέντευξη "χουντικού" τύπου..
..Εθνικό δίκτυο γιατί;
Ποιο συνταρακτικό γεγονός εθνικής σημασίας δικαιολογεί την κατάργηση όλων των τηλεοπτικών προβλημάτων και αφαιρεί το δικαίωμα στο ζάπιγκ;
Ο Μεγάλος Αδελφός και το πραγματικό Αφεντικό των μέσων.
Και με συντονιστή τον ... κυβερνητικό εκπρόσωπο!!!
Μια μεγάλη δημοσιογραφική ξεφτίλα.
Πώς δέχθηκαν να τους κατευθύνει, εφτά παρουσιαστές ειδήσεων , ένα κυβερνητικό στέλεχος;
Με ποια ξεδιάντροπη υπαλληλική κι υποτακτική σχέση εξουσίας - μέσων;
Κοτζάμ εθνικά δίκτυα,με αφεντικά επιχειρηματίες,εργολάβους,καραβοκύρηδες - όλοι προσκύνημα στας εντολάς ενός κυβερνητικού εκπροσώπου!
Μια ντροπή των λέξεων Αδέσμευτος,Ελεύθερος,Ανεξάρτητος τύπος.
Δεν στέλνανε το Νίκο Μαστοράκη,που ξέρει από "φιλικού" τύπου ερωτήσεις απ' τα μαύρα χρόνια τού Πολυτεχνείου;
Αυτό είναι το παιχνίδι ελέγχου τής κεντρικής εξουσίας με τα καθεστωτικά της μέσα,που πονηρά η ίδια άφησε να φουσκώσουν,με συμβιβασμούς,κολεγιές,μπαξίσια,χρέη,λαμογιές εισφορών και ΙΚΑ και πλαστών,εικονικών τιμολογίων - έτσι ώστε σε κρίσιμα γεγονότα να στήνονται προσοχή,γλείφτες τού εκάστοτε Μεγάρου Μαξίμου.
Ας μην παραπονιούνται οι δημοσιογράφοι που ο κόσμος τούς απεχθάνεται και δεν ρίχνει ούτε βλέμμα,ούτε δάκρυ στα προβλήματα,την ανεργία και το κλείσιμο των εντύπων τους - αποδέχθηκαν τη φίμωσή τους,άφωνοι στην προπαγάνδα των Ρουσοπουλοπεταλωτών,πιστά σκυλάκια με τα παραφουσκωμένα αργύρια αναξιοπιστίας να κουδουνίζουν στα Κολωνάκια της συνδιαλλαγής.
'Ασε που μπορείς να γελάσεις πικρά για το τεράστιο πολιτικό κύρος μιας ερώτησης τού εκφωνητή κώλων ενός STAR,ή τη μυρωδιά σκουπιδοριάλιτι ενός ALPHA.
Κοντεύω να κοιμηθώ από τις γενικότητες,τις αφέλειες,τις αερολογίες και το "πονεμένο" Ξανθοπούλειο ύφος ενός πρωθυπουργού που πιστεύει ένα χρόνο μετά την καταιγίδα την επιδοκιμασία των ερασιτεχνισμών του και τονίζει "δεν θέλω το χειροκρότημα και τις επευφυμίες τού λαού"...αυτό περιμένει!!;;
Με κόλπα φτηνιάρικα δημιουργίας κλίματος συναγερμού , να προσπαθεί να πείσει τον δημότη,π.χ. Κατούνας Αιτωλοακαρνανίας πως η επιλογή δημάρχου εκεί θα αποτελέσει σημάδι κατάρευσης τού σύμπαντος και μ ' αυτή την ψήφο διαφεντεύεται η ύπαρξή μας ως έθνος;
Γιατί μας σερβίρεται άγευστο,άνοστο,ωμό το δίλημμα ΠΑΣΟΚοι περιφερειάρχες ή καταστροφή;
Πόσο γελοία και ισοπεδωτική είναι η εξαφάνιση τής αξίας των προσώπων μιας τοπικής κοινωνίας ,καπελώνοντάς τους με πράσινη συνυπευθυνότητα για τις πράξεις τής κεντρικής εξουσίας;
Κι εν τέλει,αφού θέλεις μια ψήφο αποδοχής ή απόρριψης πολιτικής,γιατί δεν στήνεις ,στο ίδιο παραβάν και μια τρίτη κάλπη,στη λογική δημοψηφισματικού ερωτήματος;
Αυτό θα ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα,δεν πετάς το μπαλάκι στον ψηφοφόρο,δεν τον μπερδεύεις με αλλοπρόσαλλα αντικρουόμενα διαγγέλματα,δεν μπασταρδεύεις και μαγειρεύεις με εκτιμήσεις το εκλογικό αποτέλεσμα κατά πώς σε συμφέρει και σε βολεύει.
Η γνωστή φανφαρόζικη δήλωση Παπανδρέου,επαναλαμβανόμενη δυο τρεις φορές και σήμερα..."μπρος στην εθνική ευθύνη δεν μ' ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος"..
Πόσο αφοπλιστικά οδυνηρό και ολοφάνερο γίνεται το πολιτικό έλλειμα τού Γιώργου,μια σκέψη σχεδόν σε ελαφρότητα,αναξιόπιστων επαναλαμβανόμενων φτωχοσυλλογισμών ιδεών επιπέδου σκέψης νηπιαγωγείου;
Λες και σηκώνει κι αυτός τα χέρια ψηλά κι ετοιμάζεται να την κάνει με πλάγια διακριτικά βηματάκια,εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Κωσταβούδας της Ραφήνας,αποδεικνυόμενος κι αυτός ένας βασιλιάς γυμνός,κατώτερος των περιστάσεων,ιδανικός εκφωνητής τής διεθνούς χειραψίας τουριστικών λογιδρίων...ιδανικός αυτόχειρας κι εκφραστής γνήσιος μιας κοινωνίας παρακμής,ενός έθνους σε κατάθλιψη.
Και τελικά μάλλον η χρεωκοπία να μάς αξίζει.
Η διάλυση να είναι η σωστή μοίρα για το έθνος των μετριοτήτων - άλλος ένας αρχηγός ίδιος κι απαράλλαχτος τού κακού εαυτού μας.
'Ερχεται βαρύς χειμώνας...και δεν πιστεύω και σε θεό,να τού ζητήσω και να ευχηθώ να βάλει το χέρι του..
..Ο σώζων εαυτώ σωθήτω!
(ετοιμάζομαι να αναρτήσω αυτό το κειμενάκι...ώρα έντεκα και πέντε...η ασημαντότητα των φλυαριών χωρίς λόγο και σημασία συνεχίζεται στην ανιαρότερη ψευδοκρίσιμη συνέντευξη τής πλάκας...σε παρακαλώ καλό μου Μega...βάλε Λαζάρου,Λουκάκο και Σκαρμούτσο να βάλουν λίγο σκόρδο και θυμάρι και δεντρολίβανο στην κουζίνα μπας και νοστιμέψει λίγο η απελπισία μας)
Πώς να τα βγάλεις πέρα με την οργή τού 70% των τηλεθεατών που Δευτέρα βράδυ γουστάρουν να κλαίνε με την Λέχου και τον Μάινα,και κινδυνεύεις αερολογώντας να πας άκλαυτος στον κοσμοσαλταρισμό σου...
..Με φόντο το Καστελόριζο μπήκαμε στο ΔΝΤ,με θέα τη Σπιναλόγκα στήνουμε το ντεκόρ τής συνειδητοποίησης πως τα έχουμε κάνει θάλασσα κύριε Πρόεδρε!
Να εξηγήσω το έντονο σχόλιο για τη συνέντευξη "χουντικού" τύπου..
..Εθνικό δίκτυο γιατί;
Ποιο συνταρακτικό γεγονός εθνικής σημασίας δικαιολογεί την κατάργηση όλων των τηλεοπτικών προβλημάτων και αφαιρεί το δικαίωμα στο ζάπιγκ;
Ο Μεγάλος Αδελφός και το πραγματικό Αφεντικό των μέσων.
Και με συντονιστή τον ... κυβερνητικό εκπρόσωπο!!!
Μια μεγάλη δημοσιογραφική ξεφτίλα.
Πώς δέχθηκαν να τους κατευθύνει, εφτά παρουσιαστές ειδήσεων , ένα κυβερνητικό στέλεχος;
Με ποια ξεδιάντροπη υπαλληλική κι υποτακτική σχέση εξουσίας - μέσων;
Κοτζάμ εθνικά δίκτυα,με αφεντικά επιχειρηματίες,εργολάβους,καραβοκύρηδες - όλοι προσκύνημα στας εντολάς ενός κυβερνητικού εκπροσώπου!
Μια ντροπή των λέξεων Αδέσμευτος,Ελεύθερος,Ανεξάρτητος τύπος.
Δεν στέλνανε το Νίκο Μαστοράκη,που ξέρει από "φιλικού" τύπου ερωτήσεις απ' τα μαύρα χρόνια τού Πολυτεχνείου;
Αυτό είναι το παιχνίδι ελέγχου τής κεντρικής εξουσίας με τα καθεστωτικά της μέσα,που πονηρά η ίδια άφησε να φουσκώσουν,με συμβιβασμούς,κολεγιές,μπαξίσια,χρέη,λαμογιές εισφορών και ΙΚΑ και πλαστών,εικονικών τιμολογίων - έτσι ώστε σε κρίσιμα γεγονότα να στήνονται προσοχή,γλείφτες τού εκάστοτε Μεγάρου Μαξίμου.
Ας μην παραπονιούνται οι δημοσιογράφοι που ο κόσμος τούς απεχθάνεται και δεν ρίχνει ούτε βλέμμα,ούτε δάκρυ στα προβλήματα,την ανεργία και το κλείσιμο των εντύπων τους - αποδέχθηκαν τη φίμωσή τους,άφωνοι στην προπαγάνδα των Ρουσοπουλοπεταλωτών,πιστά σκυλάκια με τα παραφουσκωμένα αργύρια αναξιοπιστίας να κουδουνίζουν στα Κολωνάκια της συνδιαλλαγής.
'Ασε που μπορείς να γελάσεις πικρά για το τεράστιο πολιτικό κύρος μιας ερώτησης τού εκφωνητή κώλων ενός STAR,ή τη μυρωδιά σκουπιδοριάλιτι ενός ALPHA.
Κοντεύω να κοιμηθώ από τις γενικότητες,τις αφέλειες,τις αερολογίες και το "πονεμένο" Ξανθοπούλειο ύφος ενός πρωθυπουργού που πιστεύει ένα χρόνο μετά την καταιγίδα την επιδοκιμασία των ερασιτεχνισμών του και τονίζει "δεν θέλω το χειροκρότημα και τις επευφυμίες τού λαού"...αυτό περιμένει!!;;
Με κόλπα φτηνιάρικα δημιουργίας κλίματος συναγερμού , να προσπαθεί να πείσει τον δημότη,π.χ. Κατούνας Αιτωλοακαρνανίας πως η επιλογή δημάρχου εκεί θα αποτελέσει σημάδι κατάρευσης τού σύμπαντος και μ ' αυτή την ψήφο διαφεντεύεται η ύπαρξή μας ως έθνος;
Γιατί μας σερβίρεται άγευστο,άνοστο,ωμό το δίλημμα ΠΑΣΟΚοι περιφερειάρχες ή καταστροφή;
Πόσο γελοία και ισοπεδωτική είναι η εξαφάνιση τής αξίας των προσώπων μιας τοπικής κοινωνίας ,καπελώνοντάς τους με πράσινη συνυπευθυνότητα για τις πράξεις τής κεντρικής εξουσίας;
Κι εν τέλει,αφού θέλεις μια ψήφο αποδοχής ή απόρριψης πολιτικής,γιατί δεν στήνεις ,στο ίδιο παραβάν και μια τρίτη κάλπη,στη λογική δημοψηφισματικού ερωτήματος;
Αυτό θα ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα,δεν πετάς το μπαλάκι στον ψηφοφόρο,δεν τον μπερδεύεις με αλλοπρόσαλλα αντικρουόμενα διαγγέλματα,δεν μπασταρδεύεις και μαγειρεύεις με εκτιμήσεις το εκλογικό αποτέλεσμα κατά πώς σε συμφέρει και σε βολεύει.
Η γνωστή φανφαρόζικη δήλωση Παπανδρέου,επαναλαμβανόμενη δυο τρεις φορές και σήμερα..."μπρος στην εθνική ευθύνη δεν μ' ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος"..
Πόσο αφοπλιστικά οδυνηρό και ολοφάνερο γίνεται το πολιτικό έλλειμα τού Γιώργου,μια σκέψη σχεδόν σε ελαφρότητα,αναξιόπιστων επαναλαμβανόμενων φτωχοσυλλογισμών ιδεών επιπέδου σκέψης νηπιαγωγείου;
Λες και σηκώνει κι αυτός τα χέρια ψηλά κι ετοιμάζεται να την κάνει με πλάγια διακριτικά βηματάκια,εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Κωσταβούδας της Ραφήνας,αποδεικνυόμενος κι αυτός ένας βασιλιάς γυμνός,κατώτερος των περιστάσεων,ιδανικός εκφωνητής τής διεθνούς χειραψίας τουριστικών λογιδρίων...ιδανικός αυτόχειρας κι εκφραστής γνήσιος μιας κοινωνίας παρακμής,ενός έθνους σε κατάθλιψη.
Και τελικά μάλλον η χρεωκοπία να μάς αξίζει.
Η διάλυση να είναι η σωστή μοίρα για το έθνος των μετριοτήτων - άλλος ένας αρχηγός ίδιος κι απαράλλαχτος τού κακού εαυτού μας.
'Ερχεται βαρύς χειμώνας...και δεν πιστεύω και σε θεό,να τού ζητήσω και να ευχηθώ να βάλει το χέρι του..
..Ο σώζων εαυτώ σωθήτω!
(ετοιμάζομαι να αναρτήσω αυτό το κειμενάκι...ώρα έντεκα και πέντε...η ασημαντότητα των φλυαριών χωρίς λόγο και σημασία συνεχίζεται στην ανιαρότερη ψευδοκρίσιμη συνέντευξη τής πλάκας...σε παρακαλώ καλό μου Μega...βάλε Λαζάρου,Λουκάκο και Σκαρμούτσο να βάλουν λίγο σκόρδο και θυμάρι και δεντρολίβανο στην κουζίνα μπας και νοστιμέψει λίγο η απελπισία μας)
Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010
ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΕΚΛΟΓΟ100ΕΥΡΑ ΣΤΑ ΚΑΤΑΠΡΑΣΙΝΑ ΣΑΛΟΝΙΑ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ
'Οταν ο ξεφτιλόπουλος ΦαγανοΡαφηνάτος Κωστάκης ο Πρωθυπουργομαστροχαλαστής στους ανοιχτούς τάφους των 85 καμένων τής Πελοπονήσου σκόρπιζε προεκλογικά 3χίλιαρα,δικαίως ξεφωνίστηκε ως η ντροπή τού αιώνα - αν και τού "βγήκε" , τον ξαναψηφίσαμε ως αυτόν που τον εμπιστευόμαστε (να μας καταποντίσει εν πλήρει αχρηστία ).
Σήμερα που ο σοσιαλίζων κοσμοπολίτης Γιώργος all over the world πετάει ως κόκαλο για γλείψιμο 100ευρα στα γεροντάκια 20 μέρες πριν τις εκλογές (πληρωτέα σε κανά δίμηνο...) πώς το χαρακτηρίζουν οι υπάλληλοί του των media "κοινωνική πολιτική" χωρίς να κοκκινίζουν ;
Λίγη τσίπα και περίσσευμα ψυχής και ,έστω,λίγη πολιτική αξιοπρέπεια!
Αν όντως ο πρωθυπουργός μετάνιωσε που έβαλε χέρι και πετσόκοψε την αποταμίευση των κόπων μιας ζωής απ' τα ανήμπορα ν' αντιδράσουν γηρατειά, ας έβγαινε,σε ο υ δ έ τ ε ρ ο χρόνο και ,με παρρησία , ας έλεγε περίπου κάτι τέτοιο..
." Ζητώ συγχώρεση απ' τη συνταξιούχο μάνα μου και σ' αναλογία ταπεινά συγγνώμη απ' όλων σας τους γονείς..κυβερνάω ένα ανίκανο κράτος και δεν μπορώ ο άχρηστος να φτιάξω μηχανισμούς για να τσακώσω τα λαμόγια που ξαφρίζουν 3-4 συντάξεις,πλασματικές,ψευδοαναπηρικές και άλλες μαμουνιές κλεψιμέικες κι έτσι κατάντησα να βάλω στον πάγκο τού χασάπη και τις συντάξεις των 500-700 ευρώ...Κι αφού δεν μπορώ να σας κοιτάξω απ' την ντροπή μου στα μάτια,έστω τα λίγα,τα ελάχιστα,τα ψίχουλα που περισσεύουν,σχεδόν συμβολικά λέω να σας τα δώσω τις γιορτές...Και ,πιστέψτε με μια φορά έστω θα είμαι ειλικρινής,ψάχνω τρόπους - να μην αγοράσω ένα αεροπλανοφόρο,να πουλήσω το πρωθυπουργικό λίαρ τζετ,τα πάντα τέλως πάντων - όλα πίσω να σας τα δώσω,να εξιλεωθώ!.."
Σε α ν ύ π ο π τ ο χρόνο!
'Οχι πριν εκλογές - και μάλιστα διαβάζοντας και τις δημοσκοπήσεις ότι ο απελπισμένος κόσμος μέχρι και τον γραφικό Αλαβάνο είναι έτοιμος να ψηφίσει αρκεί να ακούσεις την κραυγή και την προειδοποίησή του.."μπάστα!...φτάνει!...δεν πάει άλλο!".
( 'Ασχετο,τώρα που είπα Αλαβάνο,ντροπή για μια δημοκρατία που έχει αφήσει να λυμαίνονται συνοικίες φασιστάκια και συμμορίες,κι ας εθελοτυφλεί η Αριστερά μπροστά στα υπαρκτά προβλήματα επιβίωσης με αερολογίες σεβασμού ανθρωπίνων δικαιωμάτων,χαρίζοντας τη λύση για τους φόβους των πολιτών στα επικίνδυνα μαύρα ανθρωπάρια χρυσαυγιτών και τους κρυφορατσιστάκους καρνάβαλους μπουμπούκους ).
Επιστροφή στον ΓΑΠ.
Τώρα που είναι μόδα να ανεβαίνουν στο θέατρο οι παλιές καλές ελληνικές ταινίες θα παλέψει μέχρι τέλους στο καστ για το ρόλο τού Λάμπρου Κωνσταντάρα για Μαυρογιαλούρο...κι ας έχει το σωστό σωματότυπο ο Μπριζολοξάπλας της Σιωπής..
Μα ποιοί συμβουλεύουν τον Παπανδρέου;
Τού κανονίζουν διακαναλκή συνέντευξη...γιατί;
Για να ξαναφορέσει τη σημειολογικά πένθιμη μωβ γραβάτα και με θλιμένο ύφος να μας πει πόσο πολύ μάς νιώθει και μας συμπαραστέκεται και συμπονά το χάλι μας;
Θα τολμήσει κανείς απ' τους προστάτες του μεγαλοδημοσιογράφους να τον ξεφωνίσει;
Και όχι μόνο για το ξεροκόματο με τα εκατόευρα γεροντικής ανίας...
Μπορεί κάποιος να τού απαιτήσει να μας πει πόσα κόστισε και ποιος πλήρωσε τη σύναξη για το συνεδριάκι με τα πράσινα άλογα στον Αστέρα της Βουλιαγμένης εν μέσω κρίσης;
Από πού,με ποιον τίτλο πλην τού συγγενικού ,δικαιούται ο κύριος Αντρίκος να καλεί αρχηγούς κρατών να έρχονται οικογενειακώς διακοπές για μάσες και φωτό δίπλα στη θάλασσα;
'Εχει δοθεί χορηγία η εξωτερική πολιτική,εξωθεσμικά και με ποιο τιμολόγιο και γενικώς,στην Οικογένεια;
'Οσοι , δικαίως , χλευάζαμε τη σύζυγο δασκάλα Νατάσα που εξουσιαστικώ δικαίω μεταμορφώθηκε σε χειρούργο πολυτελείας,τί θα πούμε για το πρωθυπουργικό σόι που γίνονται ντήλερ ,οργανωτές διεθνών συνεδρίων και μυστικοσύμβουλοι συνταξιδευτές 5 ηπείρων και 10 θαλασσών;
'Ολοι όσοι τρωγοπίνουν τιμής ένεκεν κι εις βάρος των φτωχοξεζουμισμένων φορολογούμενων...δεν μπορούσαν να αγχωθούν για τη μόλυνση των ακτών τής Μεσογείου κι απ΄το τηλέφωνο,άντε κι απ' την οθόνη τού λάπτοπ τους;
Και πόσο πήγε το τάισμα;
'Ολα τούτα τα πεντάστερα,χλιδάτα,πριγκιπικά και δηθενγκλαμουράτα φόρουμ (θυμηθείτε τις καλοκαιρινές ατραξιόν με το ..συμπόσιο τής Σύμης στον..Πόρο)..τί κοστίζουν,αναλυτικά,στο μπατιρισμένο ελληνικό δημόσιο,που οι ίδιοι δραματικά μάς πρήζουν ότι χρεωκοπεί;
Και εν τέλει,πώς ζητάτε απ' τους χαντακωμένους μισθωτούς να κάνουν το σκατό τους παξιμάδι και να σας ζητωκραυγάζουν κι από πάνω ως σωτήρες τού καταρρέοντος κράτους και σεις να αλληλοσυγχαίρεστε και σε τζάμπατουρς ν' αναλώνετε μέρες και νύχτες χλαπακιάσματος και γκουρμέ σουαρίζοντος σοσιαλιστικού ντελίριουμ - κι ο λογαριασμός στη μαύρη τρύπα;
Απαιτείτε από τους πάντες σοβαρότητα αντίδρασης,επιχειρηματολογία και συστολή μπροστά στα γιγαντιαία προβλήματα...και σεις ,με σοβαροφάνεια,αριστοκρατική συμπεριφορά κι "αντιλα'ι'κίστικη" σως διεθνισμού (ενισχυμένη από θεωρίες συνομωσίας για προπέτασμα καπνού ως προς κρυφές διαπραγματεύσεις εθνικών θεμάτων)..τί μας σερβίρετε;
Από τη μια εποδοτούμενη συνταξιοδοτική ψήφο κι απ' την άλλη αμεριμνησία και χαλαρότητα συνεδριακού τουρισμού...έξοχα!
Υπάρχουν τρεις λέξεις που περιγράφουν τρεις εποχές για τη εξέλιξη τής σκέψης ενός ψηφοφόρου μετά την κάλπη..
Απογοήτευση - Πλήξη - Καγχασμός
Για τον Σημίτη πέρασαν 8 χρόνια.
Για τον Κωστακωφάλαλο 5 χρόνια.
Ο βιαστικός,σπόρτσμαν κι ευρισκόμενος σε αρίστη φυσική κατάσταση Γιώργος θα περάσει αυτά τα τρία στάδια συνειδητοποίησης τού πολίτη - απ' την απογοήτευση προσδοκιών και την πλήξη αντιγραφής συμπεριφορών επίδειξης,αλαζονίας και σκορπίσματος δημοσίου χρήματος κατ ευθείαν στον καγχασμό και την έμπνευση κωμωδιογράφων - όλα αυτά κυνηγώντας το χρόνο ρεκόρ μεταστροφής απ΄την αποδοχή στο φτύσιμο, που κρατά ο γίγαντας άρχων τού σκότους Μητσοτάκαρος.
Άξιος ! Γιώργο,ο καλύτερος όλων...και φαντάζομαι διόλου τυχαίο που τα σα'ί'νια σου διάλεξαν να δώσεις τη συνέντευξη σε εθνικό δίκτυο την ώρα που οι τηλεθεατές έχουν ως "ώρα τής λέπρας"..απ' τη Σπιναλόγκα ώς το Λαιμό Βουλιαγμένης δεν είναι τελικά μακρύς ο δρόμος τής αρρώστιας..
Περαστικά μας !
Σήμερα που ο σοσιαλίζων κοσμοπολίτης Γιώργος all over the world πετάει ως κόκαλο για γλείψιμο 100ευρα στα γεροντάκια 20 μέρες πριν τις εκλογές (πληρωτέα σε κανά δίμηνο...) πώς το χαρακτηρίζουν οι υπάλληλοί του των media "κοινωνική πολιτική" χωρίς να κοκκινίζουν ;
Λίγη τσίπα και περίσσευμα ψυχής και ,έστω,λίγη πολιτική αξιοπρέπεια!
Αν όντως ο πρωθυπουργός μετάνιωσε που έβαλε χέρι και πετσόκοψε την αποταμίευση των κόπων μιας ζωής απ' τα ανήμπορα ν' αντιδράσουν γηρατειά, ας έβγαινε,σε ο υ δ έ τ ε ρ ο χρόνο και ,με παρρησία , ας έλεγε περίπου κάτι τέτοιο..
." Ζητώ συγχώρεση απ' τη συνταξιούχο μάνα μου και σ' αναλογία ταπεινά συγγνώμη απ' όλων σας τους γονείς..κυβερνάω ένα ανίκανο κράτος και δεν μπορώ ο άχρηστος να φτιάξω μηχανισμούς για να τσακώσω τα λαμόγια που ξαφρίζουν 3-4 συντάξεις,πλασματικές,ψευδοαναπηρικές και άλλες μαμουνιές κλεψιμέικες κι έτσι κατάντησα να βάλω στον πάγκο τού χασάπη και τις συντάξεις των 500-700 ευρώ...Κι αφού δεν μπορώ να σας κοιτάξω απ' την ντροπή μου στα μάτια,έστω τα λίγα,τα ελάχιστα,τα ψίχουλα που περισσεύουν,σχεδόν συμβολικά λέω να σας τα δώσω τις γιορτές...Και ,πιστέψτε με μια φορά έστω θα είμαι ειλικρινής,ψάχνω τρόπους - να μην αγοράσω ένα αεροπλανοφόρο,να πουλήσω το πρωθυπουργικό λίαρ τζετ,τα πάντα τέλως πάντων - όλα πίσω να σας τα δώσω,να εξιλεωθώ!.."
Σε α ν ύ π ο π τ ο χρόνο!
'Οχι πριν εκλογές - και μάλιστα διαβάζοντας και τις δημοσκοπήσεις ότι ο απελπισμένος κόσμος μέχρι και τον γραφικό Αλαβάνο είναι έτοιμος να ψηφίσει αρκεί να ακούσεις την κραυγή και την προειδοποίησή του.."μπάστα!...φτάνει!...δεν πάει άλλο!".
( 'Ασχετο,τώρα που είπα Αλαβάνο,ντροπή για μια δημοκρατία που έχει αφήσει να λυμαίνονται συνοικίες φασιστάκια και συμμορίες,κι ας εθελοτυφλεί η Αριστερά μπροστά στα υπαρκτά προβλήματα επιβίωσης με αερολογίες σεβασμού ανθρωπίνων δικαιωμάτων,χαρίζοντας τη λύση για τους φόβους των πολιτών στα επικίνδυνα μαύρα ανθρωπάρια χρυσαυγιτών και τους κρυφορατσιστάκους καρνάβαλους μπουμπούκους ).
Επιστροφή στον ΓΑΠ.
Τώρα που είναι μόδα να ανεβαίνουν στο θέατρο οι παλιές καλές ελληνικές ταινίες θα παλέψει μέχρι τέλους στο καστ για το ρόλο τού Λάμπρου Κωνσταντάρα για Μαυρογιαλούρο...κι ας έχει το σωστό σωματότυπο ο Μπριζολοξάπλας της Σιωπής..
Μα ποιοί συμβουλεύουν τον Παπανδρέου;
Τού κανονίζουν διακαναλκή συνέντευξη...γιατί;
Για να ξαναφορέσει τη σημειολογικά πένθιμη μωβ γραβάτα και με θλιμένο ύφος να μας πει πόσο πολύ μάς νιώθει και μας συμπαραστέκεται και συμπονά το χάλι μας;
Θα τολμήσει κανείς απ' τους προστάτες του μεγαλοδημοσιογράφους να τον ξεφωνίσει;
Και όχι μόνο για το ξεροκόματο με τα εκατόευρα γεροντικής ανίας...
Μπορεί κάποιος να τού απαιτήσει να μας πει πόσα κόστισε και ποιος πλήρωσε τη σύναξη για το συνεδριάκι με τα πράσινα άλογα στον Αστέρα της Βουλιαγμένης εν μέσω κρίσης;
Από πού,με ποιον τίτλο πλην τού συγγενικού ,δικαιούται ο κύριος Αντρίκος να καλεί αρχηγούς κρατών να έρχονται οικογενειακώς διακοπές για μάσες και φωτό δίπλα στη θάλασσα;
'Εχει δοθεί χορηγία η εξωτερική πολιτική,εξωθεσμικά και με ποιο τιμολόγιο και γενικώς,στην Οικογένεια;
'Οσοι , δικαίως , χλευάζαμε τη σύζυγο δασκάλα Νατάσα που εξουσιαστικώ δικαίω μεταμορφώθηκε σε χειρούργο πολυτελείας,τί θα πούμε για το πρωθυπουργικό σόι που γίνονται ντήλερ ,οργανωτές διεθνών συνεδρίων και μυστικοσύμβουλοι συνταξιδευτές 5 ηπείρων και 10 θαλασσών;
'Ολοι όσοι τρωγοπίνουν τιμής ένεκεν κι εις βάρος των φτωχοξεζουμισμένων φορολογούμενων...δεν μπορούσαν να αγχωθούν για τη μόλυνση των ακτών τής Μεσογείου κι απ΄το τηλέφωνο,άντε κι απ' την οθόνη τού λάπτοπ τους;
Και πόσο πήγε το τάισμα;
'Ολα τούτα τα πεντάστερα,χλιδάτα,πριγκιπικά και δηθενγκλαμουράτα φόρουμ (θυμηθείτε τις καλοκαιρινές ατραξιόν με το ..συμπόσιο τής Σύμης στον..Πόρο)..τί κοστίζουν,αναλυτικά,στο μπατιρισμένο ελληνικό δημόσιο,που οι ίδιοι δραματικά μάς πρήζουν ότι χρεωκοπεί;
Και εν τέλει,πώς ζητάτε απ' τους χαντακωμένους μισθωτούς να κάνουν το σκατό τους παξιμάδι και να σας ζητωκραυγάζουν κι από πάνω ως σωτήρες τού καταρρέοντος κράτους και σεις να αλληλοσυγχαίρεστε και σε τζάμπατουρς ν' αναλώνετε μέρες και νύχτες χλαπακιάσματος και γκουρμέ σουαρίζοντος σοσιαλιστικού ντελίριουμ - κι ο λογαριασμός στη μαύρη τρύπα;
Απαιτείτε από τους πάντες σοβαρότητα αντίδρασης,επιχειρηματολογία και συστολή μπροστά στα γιγαντιαία προβλήματα...και σεις ,με σοβαροφάνεια,αριστοκρατική συμπεριφορά κι "αντιλα'ι'κίστικη" σως διεθνισμού (ενισχυμένη από θεωρίες συνομωσίας για προπέτασμα καπνού ως προς κρυφές διαπραγματεύσεις εθνικών θεμάτων)..τί μας σερβίρετε;
Από τη μια εποδοτούμενη συνταξιοδοτική ψήφο κι απ' την άλλη αμεριμνησία και χαλαρότητα συνεδριακού τουρισμού...έξοχα!
Υπάρχουν τρεις λέξεις που περιγράφουν τρεις εποχές για τη εξέλιξη τής σκέψης ενός ψηφοφόρου μετά την κάλπη..
Απογοήτευση - Πλήξη - Καγχασμός
Για τον Σημίτη πέρασαν 8 χρόνια.
Για τον Κωστακωφάλαλο 5 χρόνια.
Ο βιαστικός,σπόρτσμαν κι ευρισκόμενος σε αρίστη φυσική κατάσταση Γιώργος θα περάσει αυτά τα τρία στάδια συνειδητοποίησης τού πολίτη - απ' την απογοήτευση προσδοκιών και την πλήξη αντιγραφής συμπεριφορών επίδειξης,αλαζονίας και σκορπίσματος δημοσίου χρήματος κατ ευθείαν στον καγχασμό και την έμπνευση κωμωδιογράφων - όλα αυτά κυνηγώντας το χρόνο ρεκόρ μεταστροφής απ΄την αποδοχή στο φτύσιμο, που κρατά ο γίγαντας άρχων τού σκότους Μητσοτάκαρος.
Άξιος ! Γιώργο,ο καλύτερος όλων...και φαντάζομαι διόλου τυχαίο που τα σα'ί'νια σου διάλεξαν να δώσεις τη συνέντευξη σε εθνικό δίκτυο την ώρα που οι τηλεθεατές έχουν ως "ώρα τής λέπρας"..απ' τη Σπιναλόγκα ώς το Λαιμό Βουλιαγμένης δεν είναι τελικά μακρύς ο δρόμος τής αρρώστιας..
Περαστικά μας !
Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010
Η ΑΠΟΥΣΙΑ ( ΔΕΥΤΕΡΑ 18-10-10 , ΑΠΟΓΕΜΑ 5,30' )
Σαν βγεις στον πηγαιμό για Κορίνθου - Πατρών- Αντιρρίου - Ιωαννίνων, να εύχεσαι να βγεις αρτιμελής απ' το δρόμο - αν και η λέξη "δρόμος" είναι μάλλον σχήμα λόγου για μια διαδρομή στην οποία δεν υπάρχει καν οδόστρωμα αφού είναι φαγωμένο/διαλυμμένο/χωρίς σήμανση/χωρίς γραμμές/χωρίς πινακίδες,με μπαλώματα,λακούβες κι άλλους καταστροφείς αναρτήσεων...μια αδιανόητη επικινδυνότητα,με συνεχείς εργοταξιακές προχειρότητες,ανυπαρξία λογικής σχεδίασης παρακάμψεων,ένα απόλυτα παράδοξο έργο συντριμιών αντί οργανωμένης ανακατασκευής.
Και τους θλιβερούς λογιστάκους εισπράκτορες κυβερνώντες να τολμούν με θράσος να ζητούν και διόδια εθνικής οδού για αυτό το αισχρό τμήμα.
Και τους θλιβερότερους τροχονόμους,αντί να βοηθούν τους σαλεμένους οδηγούς,να κρύβονται στα εναπομείνοντα ελεύθερα χιλιόμετρα και να κόβουν κλήσεις ορίων ταχύτητας...ξεδιάντροπα,χωρίς ντροπή οι ξεφτίλες!
Κι αν σου τύχει να είναι νύχτα,με βροχή καταρράχτη,ομίχλη και πηγαίνεις καταρακωμένος για έναν αποχαιρετισμό που δεν ήθελες ποτέ να πιστέψεις πως θαρχόταν η ώρα - αυτά τα χιλιόμετρα τής παράνοιας ενός καραγκιοζοκράτους είναι τεστ ορίων αντοχής - στο πιο δύσκολο δρομολόγιο,σε μιαν ώρα οδύνης,με ρίσκο και τυχερό να βγεις κομμάτια...αν ποτέ τελειώσει αυτό το σύγχρονο γεφύρι της 'Αρτας,σίγουρο θα είναι πως χιλιάδες θάχουν θαφτεί στα ερείπια ηλιθίων πρωτομαστόρων,πολλές τραγωδίες θά ' ναι στην πίσσα και τις κολώνες του..
Αλλά,όπως θα καταλάβατε,όσο κι αν θα ήθελα αυτό να είναι ένα σημείωμα οδικής ασφάλειας - α λ ί μ ο ν ο ! δεν είναι...
Είναι δυο λόγια για ένα ταξίδι που ήλπιζες ν' αργήσει,που ευχόσουν να βρεις δύναμη να το αντέξεις,την ανείπωτη θλίψη να πηγαίνεις στο πατρικό τής γυναίκας σου που θα "υποδεχθεί" τη σωρό τού πατέρα της που έφυγε το απόγεμα τής Δευτέρας στην εντατική τού Θριάσιου Νοσοκομείου.
Το κοριτσάκι μου έχασε τον μπαμπά της,γνώρισα για δέκα χρόνια τον πεθερό μου κι έγινε η οικογένειά μου,κομμάτι της καρδιάς μου.
Στα 25 είχα χάσει κι εγώ τον πατέρα μου κι έγινε πάλι το ίδιο κακό,μέρες αγωνίας στην εντατική,η μάχη με το χρόνο,ενημέρωση γιατρών,νάρκωση,αναπνευστήρας,μετρήσεις,δείχτες,επιδείνωση,βελτίωση,σταθεροποίηση - οι εβδομάδες αναμονής μισή ώρα το πρωί και μισή το απόγεμα στο διάδρομο της Μονάδας,να βλέπεις το βλέμμα των γιατρών για να γαντζωθείς απ΄μιαν ελπίδα που δεν έρχεται - κι ο άνθρωπός σου διασωληνωμένος,τα μηχανήματα,οι σφυγμοί,ο πυρετός,οι σφυγμοί,η αγωγή,η λοίμωξη,το μικρόβιο,το τέλος - πολυοργανική ανεπάρκεια/σηπτική καταπληξία - ανοίγει η πόρτα,η φράση που εξωθούσες με φόβο.."πριν λίγο έφυγε" - η συντριβή,τηλέφωνα συγγενών και φίλων,τα φριχτά γραφειοκρατικά διαδικαστικά - σκύβεις τους ώμους,σιωπή,ο θάνατος.
Πίσω στο δρόμο για το χωριό.
Ξημέρωμα στη γέφυρα τού Ρίου,πιάνει ένα ακόμη μπουρίνι,μανιασμένος αέρας,σχεδόν χαλάζι,μαύρο σύννεφο εντός κι εκτός,χαλάει ο κόσμος κι ο κόσμος όπως τον ξέραμε ποτέ ξανά ίδιος,ποτέ ξανά Πάσχα στο χωριό όπως ψήναμε,ποτέ καλοκαίρια με καλαμπούρια και πειράγματα στις ξαστεριές και κουβεντούλα μέχρι αργά δίπλα στο κρεβάτι ή γύρω απ' το τραπέζι - αχ αυτή η άδεια καρέκλα στο τραπέζι που κανείς δεν θέλει να καθήσει εκεί - η απουσία τυλίγει το σπίτι και μας αφήνει γροθιά και κάτω - και η τελετή,η ταφή,μια συμφορά η παραζάλη.
Η επιστροφή στην Αθήνα.
Η επιστροφή στην καθημερινότητα,στη δουλειά,στην μποτιλιαρισμένη Κηφισίας,ραδιόφωνο κι ειδήσεις όπως τις άφησες - οι δείκτες της οικονομίας,νέα μέτρα,οι επενδυτές οι ΚΑΤΑΡαμένοι που ματαίωσαν (φαντάζομαι θα ήρθαν να πάνε κι αυτοί οδικώς στον Αστακό κι αντικρύζοντας το δρόμο που σας έλεγα πιο πάνω όπου φύγει φύγει),οι φόροι,οι απολύσεις,η μπάλα,οι ζηλιάρηδες μέτριοι που τα βάζουν με το Νησί,λεπροί γι ανωτερότητα,οι απεργίες,το μνημόνιο κι οι εκλογές...
- όλα εδώ - ...
Ο δικός σου λυγμός δεν σταμάτησε την επικαιρότητα, εμάς πάγωσε η επικαιρότητα μωράκι μου...δεν θέλω να φοράς μαύρα,δεν θέλω να σε βλέπω να πονάς,δεν έχεις άλλα δάκρυα να πνιγείς,δεν έχεις άλλο θρήνο να χαθείς...πώς θ' αντέξεις κοριτσάκι μου την Απουσία,να κρατηθείς όρθια,ν' αποδεχθείς πως δεν θ' ακούσεις ποτέ ξανά τη φωνή του,τη συμβουλή,τα νέα του...τί να σου πω για ν' απαλύνει ο πόνος και να σηκωθείς πάλι δεν ξέρω.. - μακάρι να πίστευα πως κάπου αιωρείται η ψυχή γύρω μας -αλλά εσύ ό,τι θες και σε βοηθά και σε κρατά
να το πιστέψεις και να το βρεις,κοντά σου πάντα μαζί ό,τι θες -
- και, σίγουρο αυτό! -
όλα όσα σού έμαθε ο πατέρας σου ήταν Α γ ά π η ,και θα είναι πάντα χαραγμένα στο μυαλό και φως στην καρδιά σου - η αγάπη θα μείνει η μνήμη,η πίστη κι η παρακαταθήκη του.
Πεθερούλη μου γειά σου παλληκαράκι κιμπάρη άντρα,με την ευθύτητα και την καθαρότητα,άρχοντα γεια σου...κύριε Σπύρο...μπαμπά... καληνύχτα,ξεκουράσου πια, παιδεύτηκες πολύ..ησυχάζεις τώρα!
Και τους θλιβερούς λογιστάκους εισπράκτορες κυβερνώντες να τολμούν με θράσος να ζητούν και διόδια εθνικής οδού για αυτό το αισχρό τμήμα.
Και τους θλιβερότερους τροχονόμους,αντί να βοηθούν τους σαλεμένους οδηγούς,να κρύβονται στα εναπομείνοντα ελεύθερα χιλιόμετρα και να κόβουν κλήσεις ορίων ταχύτητας...ξεδιάντροπα,χωρίς ντροπή οι ξεφτίλες!
Κι αν σου τύχει να είναι νύχτα,με βροχή καταρράχτη,ομίχλη και πηγαίνεις καταρακωμένος για έναν αποχαιρετισμό που δεν ήθελες ποτέ να πιστέψεις πως θαρχόταν η ώρα - αυτά τα χιλιόμετρα τής παράνοιας ενός καραγκιοζοκράτους είναι τεστ ορίων αντοχής - στο πιο δύσκολο δρομολόγιο,σε μιαν ώρα οδύνης,με ρίσκο και τυχερό να βγεις κομμάτια...αν ποτέ τελειώσει αυτό το σύγχρονο γεφύρι της 'Αρτας,σίγουρο θα είναι πως χιλιάδες θάχουν θαφτεί στα ερείπια ηλιθίων πρωτομαστόρων,πολλές τραγωδίες θά ' ναι στην πίσσα και τις κολώνες του..
Αλλά,όπως θα καταλάβατε,όσο κι αν θα ήθελα αυτό να είναι ένα σημείωμα οδικής ασφάλειας - α λ ί μ ο ν ο ! δεν είναι...
Είναι δυο λόγια για ένα ταξίδι που ήλπιζες ν' αργήσει,που ευχόσουν να βρεις δύναμη να το αντέξεις,την ανείπωτη θλίψη να πηγαίνεις στο πατρικό τής γυναίκας σου που θα "υποδεχθεί" τη σωρό τού πατέρα της που έφυγε το απόγεμα τής Δευτέρας στην εντατική τού Θριάσιου Νοσοκομείου.
Το κοριτσάκι μου έχασε τον μπαμπά της,γνώρισα για δέκα χρόνια τον πεθερό μου κι έγινε η οικογένειά μου,κομμάτι της καρδιάς μου.
Στα 25 είχα χάσει κι εγώ τον πατέρα μου κι έγινε πάλι το ίδιο κακό,μέρες αγωνίας στην εντατική,η μάχη με το χρόνο,ενημέρωση γιατρών,νάρκωση,αναπνευστήρας,μετρήσεις,δείχτες,επιδείνωση,βελτίωση,σταθεροποίηση - οι εβδομάδες αναμονής μισή ώρα το πρωί και μισή το απόγεμα στο διάδρομο της Μονάδας,να βλέπεις το βλέμμα των γιατρών για να γαντζωθείς απ΄μιαν ελπίδα που δεν έρχεται - κι ο άνθρωπός σου διασωληνωμένος,τα μηχανήματα,οι σφυγμοί,ο πυρετός,οι σφυγμοί,η αγωγή,η λοίμωξη,το μικρόβιο,το τέλος - πολυοργανική ανεπάρκεια/σηπτική καταπληξία - ανοίγει η πόρτα,η φράση που εξωθούσες με φόβο.."πριν λίγο έφυγε" - η συντριβή,τηλέφωνα συγγενών και φίλων,τα φριχτά γραφειοκρατικά διαδικαστικά - σκύβεις τους ώμους,σιωπή,ο θάνατος.
Πίσω στο δρόμο για το χωριό.
Ξημέρωμα στη γέφυρα τού Ρίου,πιάνει ένα ακόμη μπουρίνι,μανιασμένος αέρας,σχεδόν χαλάζι,μαύρο σύννεφο εντός κι εκτός,χαλάει ο κόσμος κι ο κόσμος όπως τον ξέραμε ποτέ ξανά ίδιος,ποτέ ξανά Πάσχα στο χωριό όπως ψήναμε,ποτέ καλοκαίρια με καλαμπούρια και πειράγματα στις ξαστεριές και κουβεντούλα μέχρι αργά δίπλα στο κρεβάτι ή γύρω απ' το τραπέζι - αχ αυτή η άδεια καρέκλα στο τραπέζι που κανείς δεν θέλει να καθήσει εκεί - η απουσία τυλίγει το σπίτι και μας αφήνει γροθιά και κάτω - και η τελετή,η ταφή,μια συμφορά η παραζάλη.
Η επιστροφή στην Αθήνα.
Η επιστροφή στην καθημερινότητα,στη δουλειά,στην μποτιλιαρισμένη Κηφισίας,ραδιόφωνο κι ειδήσεις όπως τις άφησες - οι δείκτες της οικονομίας,νέα μέτρα,οι επενδυτές οι ΚΑΤΑΡαμένοι που ματαίωσαν (φαντάζομαι θα ήρθαν να πάνε κι αυτοί οδικώς στον Αστακό κι αντικρύζοντας το δρόμο που σας έλεγα πιο πάνω όπου φύγει φύγει),οι φόροι,οι απολύσεις,η μπάλα,οι ζηλιάρηδες μέτριοι που τα βάζουν με το Νησί,λεπροί γι ανωτερότητα,οι απεργίες,το μνημόνιο κι οι εκλογές...
- όλα εδώ - ...
Ο δικός σου λυγμός δεν σταμάτησε την επικαιρότητα, εμάς πάγωσε η επικαιρότητα μωράκι μου...δεν θέλω να φοράς μαύρα,δεν θέλω να σε βλέπω να πονάς,δεν έχεις άλλα δάκρυα να πνιγείς,δεν έχεις άλλο θρήνο να χαθείς...πώς θ' αντέξεις κοριτσάκι μου την Απουσία,να κρατηθείς όρθια,ν' αποδεχθείς πως δεν θ' ακούσεις ποτέ ξανά τη φωνή του,τη συμβουλή,τα νέα του...τί να σου πω για ν' απαλύνει ο πόνος και να σηκωθείς πάλι δεν ξέρω.. - μακάρι να πίστευα πως κάπου αιωρείται η ψυχή γύρω μας -αλλά εσύ ό,τι θες και σε βοηθά και σε κρατά
να το πιστέψεις και να το βρεις,κοντά σου πάντα μαζί ό,τι θες -
- και, σίγουρο αυτό! -
όλα όσα σού έμαθε ο πατέρας σου ήταν Α γ ά π η ,και θα είναι πάντα χαραγμένα στο μυαλό και φως στην καρδιά σου - η αγάπη θα μείνει η μνήμη,η πίστη κι η παρακαταθήκη του.
Πεθερούλη μου γειά σου παλληκαράκι κιμπάρη άντρα,με την ευθύτητα και την καθαρότητα,άρχοντα γεια σου...κύριε Σπύρο...μπαμπά... καληνύχτα,ξεκουράσου πια, παιδεύτηκες πολύ..ησυχάζεις τώρα!
Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010
ΖΩΗ ΣΑΝ REALITY ;
Βέβαια και μάλλον η ερώτηση είναι αν υπάρχει ζωή μετά τα ριάλιτι.
Αυτά που κανείς δεν βλέπει,όλοι δηλώνουν φανατικά αντίθετοι ηθικά κι αισθητικά,αλλά και τους παίκτες ξέρουν να ξεχωρίζουν,κι όλες τις λεπτομέρειες τού "παιχνιδιού" κατέχουν και συμπεριφορές κρίνουν - αλλά "δεν πέφτω στο επίπεδό τους"...τσεκαρισμένοι μ' ένα τηλεκοντρόλ στο χέρι να επιπλέουν στην ελαφρότητα και να επιβραβεύουν τον παρασιτισμό μ' ακροαματικότητα.
Ας το παραδεχτώ κι εγώ,σκύβοντας ταπεινά το κεφάλι,ναι, βλέπω reality.
Aφού χρειάζομαι το εγκεφαλικό μασάζ τής ανοιχτής τηλεόρασης,εντάξει και "το Νησί" βλέπω,και "πρωταγωνιστές",και Λυριτζή-Οικονόμου,κι "ελληνοφρένεια" και πάντα ειδήσεις με τη Χούκλη κι αδημονώ να ξεκινήσουν Κούλογλου κι Εξάντας...- ε,έρχεται κι η ώρα που θα δω και reality.
Αποενοχοποιημένα.
Και δηλώνοντας πως μια χαρά χαλαρώνει η ένταση,μια χαρά κλείνεται στο ντουλάπι το άγχος μιας δύσκολης μέρας - και ,όχι , δεν επικροτώ τη λοβοτομή,γι αυτό και προχωρώ ανερυθρίαστα σε συγκριτικό τεστ ποιότητας,μια διασκέδαση να φτύσω το big brother και να επαινέσω το master chef,ναι,θα σας πάω απ' την αηδία στη γαστριμαργία...
Α/ ΓΙΑΤΙ ΤΟ BIG BROTHER EINAI ΣΚΟΥΠΙΔΙ ΜΗ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΙΜΗΣ ΣΗΨΗΣ
1. Ως πότε θα μας ενθουσιάζει να βλέπουμε πως υπάρχουν και χειρότερα απ' τα χάλια τής κακής μας της ζωής;
2. Πώς μπορείς να πας για χέσιμο (σόρυ!) γνωρίζοντας πως έχεις άγρυπνο φρουρό κάμερα κι ανοιχτό μικρόφωνο μην και δεν καταγραφεί το "μπλουμ" μιας κουράδας;
3. Το εργάκι έχει ξαναπαιχτεί με πιο αισχρό και ρολαρισμένο καστ.
Είναι b-movie,πολύ δεύτερη διαλογή πρωταγωνιστών βρε παιδί μου!
Είχαμε καλοσυνηθίσει ως κανιβαλέθνος,χορτάσαμε υπονοούμενα και ψιθύρους μιας Στέλας Μπεζαντάκου έξω απ' το ντουζ και μέσα βεβαίως βεβαίως..ξεπουλήσαμε τρία dvd Τζούλιας..τί θέλουν τώρα από μας ξανθές δακρυσμένες κι ευλογημένες σιλικόνης βλαχοστρηπτιτζουδοπαναγιές;
4. Μετά τις κοινωνιολογικές αναλύσεις και τις βαθυστόχαστες αναρχαριστερές ψυχολογικές επισημάνσεις ενός μετρ τής τηλεαρλούμπας όπως ο Ανδρέας Μικρούτσικος που ξέρει την ίντριγκα να την κάνει πληγή χαίνουσα...πώς να μην αδιαφορεί το κοιμισμένο πλήθος με το φλατ,άχρωμο ύφος μιας Ρούλας Κορομηλά,και καλά υπεράνω κουτσομπολιού,με δήθεν τακτ και άποψη σεβασμού προσωπικοτήτων - σιγά μην καταρακωθούν οι επιστήμονες!
5. Πόση ώρα μπορείς να εστιάσεις στις ατίθασες τρίχες ενός κρυφοστρέιτ μπέιγουτς,μιας πουτιτανής γριοκαρακάξας μ' αραχνιασμένη λίμπιντο,με τον εκπρόσωπο τού απόδημου ελληνισμού Νοτίου Αφρικής(φτυστός ο Θέμος Αναστασιάδης αδυνατισμένος),δυσφήμιση τού μύθου πως η εκτός Ελλάδος ομογένεια διαπρέπει και ξεχωρίζει απ' τη φθισική μιζεριασμένη πατρίδα;
6. Μα πότε επιτέλους θα δούμε καυτό και άγριο σεξ ως υποχρεωτικό καθήκον των παιχτών,αφού είναι φανερό πως όλοι γι αυτό μπήκαν στο σπίτι,όλοι αυτό περιμένουμε να δούμε απ' το σπίτι και γι αυτή την κοινή λαχτάρα στερημένων πορνόνειρων η παραγωγή κρατά δεκάξι ρεμάλια μέσα;
Β / ΓΙΑΤΙ ΒΛΕΠΩ ΜΕ ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΟ MASTER CHEF
1. Ευτυχώς έχει ελάχιστη Ευγενία Μανωλίδου,άσε που τής πάει κι ο ρόλος της εκφωνήτριας κανόνων και του κους κους πάνω από αχνίζουσα κατσαρόλα...και πάντα ελπίζω στο πλάνο που,τυχαία (;) ένας υποψήφιος θα πιτσιλίξει με ζωμό ψαριού/μουστάρδας/κέτσαπ/καυτού ελαιόλαδου το ατσαλάκωτα τέλειο φορεματάκι της,να την κάνει έξαλλη,να της βγει το λατρεμένο μας υφάκι ξινισμένης λυκειάρχισσας σε σχολείο με καλόγριες...
2. Γιατί εδώ οι παίχτες δεν είναι ψωνισμένες υποψήφιες πορνοστάρ ή αραχτοτεμπέληδες εισοδηματίες,δεν είναι γκομενοκαθρεφτιζόμενοι εγωισμοί με μόνο πάθος την επίδειξη ξυρισμένων κοιλιακών και ροζναζιάρικων ακκισμών...εδώ γουστάρουν τη μαγειρική,ιδρώνουν και παθιάζονται να καθαρίζουν σωστά και γρήγορα κρεμμύδια και να ξεφλουδίζουν αυγά,είναι κανονικοί άνθρωποι,όχι πλαστικά παράσιτα και κοκα'ι'νομανείς των φλας.
Είναι χαρούμενοι,πραγματικοί ένοικοι-μέτοχοι μιας παρέας με κα'υ'μό τη γεύση,επικοινωνούν με μαχαίρι κοπής κρέατος κι όχι μαχαιριάς στην ψυχή των ανταγωνιστών τους.
3. Εδώ οι κριτές είναι για ν' αποθεώσουν αποκλειστικά το προιόν της δουλειάς τους,δεν είναι ξερόλες διαφημιστές τού εαυτού τους,υστερικοί,προσβλητικοί Μποτρίνηδες ελεεινής επίδειξης ή ζαχαροΒέφες γλειφιτζούρηδες έμποροι/πωλητές της εταιρίας τους.
Συστήνονται απολαυστικά ως "μαγείροι",λατρεύουν το φαγητό ως έργο τέχνης,επικοινωνούν μ' αλάτι και πιπέρι,αυτό τους αφορά,τους προσδιορίζει,το αναγάγουν σε τρόπο σκέψης και μας καλούν να τους εμπιστευτούμε την έξοδό μας,να γεμίσουν μπουκιές απόλαυσης μια βραδυά μας.
4. Ηαθωότητα μιας άλλης αγωνίας,ευτυχώς μακριά απ' την μικρότητα,την κακία και την κατινιά του τηλεοπτικού πολτού,με την προβολή γνήσιας συγκίνησης -βλέπουμε το ειλικρινές άγχος ενός 24άχρονου να είναι σκασμένος γιατί δεν αναγνώρισε τη γεύση τού λεμονιού σε μια σούπα,ενός 30άρη,έτοιμου να βάλει τα κλάματα λέγοντας "εγώ στην κουζίνα βρίσκω το χαμόγελο που λείπει απ' την υπόλοιπη ζωή μου" - είναι η θέαση μιας άλλης ευαισθησίας,που απορρίπτει σαν ξένο σώμα την άρρωστη αλαζονία και ξαφνικά στην εποχή της γενικής κατάθλιψης αναδεικνύει την απλότητα ως κοινωνικότητα,με σπιτική συνταγή και ζεστασιά.
5. Εντάξει,δεν είναι το πιο σημαντικό για μια χώρα αν ταιριάζει η κρέμα γάλακτος με το λαυράκι...πάντως μπορεί να ξαποστάσει την καθημερινότητά μας με τη θαλπωρή μιας κουζίνας που ετοιμάζει ένα χαλαρωτικό τηλεδείπνο,μια τηλεόραση που δεν ντρέπεται με τον μεταδιδόμενο ευτελισμό της και δεν πουλά υποκουλτούρα - αντίθετα ευωδιάζει μυρωδιές και μπαχάρια σ' ένα παιχνίδι γεύσης με παρέα καθαρά γελαστά βλέμματα.
ΥΓ. Θα μου λύσει κανείς μιαν αναθεματισμένη απορία,γιατί νιώθω ανήμπορος να το θεωρήσω απλό κι εύκολο...τί στο διάολο είναι το φ ι ν ό κ ι ο ;
Αυτά που κανείς δεν βλέπει,όλοι δηλώνουν φανατικά αντίθετοι ηθικά κι αισθητικά,αλλά και τους παίκτες ξέρουν να ξεχωρίζουν,κι όλες τις λεπτομέρειες τού "παιχνιδιού" κατέχουν και συμπεριφορές κρίνουν - αλλά "δεν πέφτω στο επίπεδό τους"...τσεκαρισμένοι μ' ένα τηλεκοντρόλ στο χέρι να επιπλέουν στην ελαφρότητα και να επιβραβεύουν τον παρασιτισμό μ' ακροαματικότητα.
Ας το παραδεχτώ κι εγώ,σκύβοντας ταπεινά το κεφάλι,ναι, βλέπω reality.
Aφού χρειάζομαι το εγκεφαλικό μασάζ τής ανοιχτής τηλεόρασης,εντάξει και "το Νησί" βλέπω,και "πρωταγωνιστές",και Λυριτζή-Οικονόμου,κι "ελληνοφρένεια" και πάντα ειδήσεις με τη Χούκλη κι αδημονώ να ξεκινήσουν Κούλογλου κι Εξάντας...- ε,έρχεται κι η ώρα που θα δω και reality.
Αποενοχοποιημένα.
Και δηλώνοντας πως μια χαρά χαλαρώνει η ένταση,μια χαρά κλείνεται στο ντουλάπι το άγχος μιας δύσκολης μέρας - και ,όχι , δεν επικροτώ τη λοβοτομή,γι αυτό και προχωρώ ανερυθρίαστα σε συγκριτικό τεστ ποιότητας,μια διασκέδαση να φτύσω το big brother και να επαινέσω το master chef,ναι,θα σας πάω απ' την αηδία στη γαστριμαργία...
Α/ ΓΙΑΤΙ ΤΟ BIG BROTHER EINAI ΣΚΟΥΠΙΔΙ ΜΗ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΙΜΗΣ ΣΗΨΗΣ
1. Ως πότε θα μας ενθουσιάζει να βλέπουμε πως υπάρχουν και χειρότερα απ' τα χάλια τής κακής μας της ζωής;
2. Πώς μπορείς να πας για χέσιμο (σόρυ!) γνωρίζοντας πως έχεις άγρυπνο φρουρό κάμερα κι ανοιχτό μικρόφωνο μην και δεν καταγραφεί το "μπλουμ" μιας κουράδας;
3. Το εργάκι έχει ξαναπαιχτεί με πιο αισχρό και ρολαρισμένο καστ.
Είναι b-movie,πολύ δεύτερη διαλογή πρωταγωνιστών βρε παιδί μου!
Είχαμε καλοσυνηθίσει ως κανιβαλέθνος,χορτάσαμε υπονοούμενα και ψιθύρους μιας Στέλας Μπεζαντάκου έξω απ' το ντουζ και μέσα βεβαίως βεβαίως..ξεπουλήσαμε τρία dvd Τζούλιας..τί θέλουν τώρα από μας ξανθές δακρυσμένες κι ευλογημένες σιλικόνης βλαχοστρηπτιτζουδοπαναγιές;
4. Μετά τις κοινωνιολογικές αναλύσεις και τις βαθυστόχαστες αναρχαριστερές ψυχολογικές επισημάνσεις ενός μετρ τής τηλεαρλούμπας όπως ο Ανδρέας Μικρούτσικος που ξέρει την ίντριγκα να την κάνει πληγή χαίνουσα...πώς να μην αδιαφορεί το κοιμισμένο πλήθος με το φλατ,άχρωμο ύφος μιας Ρούλας Κορομηλά,και καλά υπεράνω κουτσομπολιού,με δήθεν τακτ και άποψη σεβασμού προσωπικοτήτων - σιγά μην καταρακωθούν οι επιστήμονες!
5. Πόση ώρα μπορείς να εστιάσεις στις ατίθασες τρίχες ενός κρυφοστρέιτ μπέιγουτς,μιας πουτιτανής γριοκαρακάξας μ' αραχνιασμένη λίμπιντο,με τον εκπρόσωπο τού απόδημου ελληνισμού Νοτίου Αφρικής(φτυστός ο Θέμος Αναστασιάδης αδυνατισμένος),δυσφήμιση τού μύθου πως η εκτός Ελλάδος ομογένεια διαπρέπει και ξεχωρίζει απ' τη φθισική μιζεριασμένη πατρίδα;
6. Μα πότε επιτέλους θα δούμε καυτό και άγριο σεξ ως υποχρεωτικό καθήκον των παιχτών,αφού είναι φανερό πως όλοι γι αυτό μπήκαν στο σπίτι,όλοι αυτό περιμένουμε να δούμε απ' το σπίτι και γι αυτή την κοινή λαχτάρα στερημένων πορνόνειρων η παραγωγή κρατά δεκάξι ρεμάλια μέσα;
Β / ΓΙΑΤΙ ΒΛΕΠΩ ΜΕ ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΟ MASTER CHEF
1. Ευτυχώς έχει ελάχιστη Ευγενία Μανωλίδου,άσε που τής πάει κι ο ρόλος της εκφωνήτριας κανόνων και του κους κους πάνω από αχνίζουσα κατσαρόλα...και πάντα ελπίζω στο πλάνο που,τυχαία (;) ένας υποψήφιος θα πιτσιλίξει με ζωμό ψαριού/μουστάρδας/κέτσαπ/καυτού ελαιόλαδου το ατσαλάκωτα τέλειο φορεματάκι της,να την κάνει έξαλλη,να της βγει το λατρεμένο μας υφάκι ξινισμένης λυκειάρχισσας σε σχολείο με καλόγριες...
2. Γιατί εδώ οι παίχτες δεν είναι ψωνισμένες υποψήφιες πορνοστάρ ή αραχτοτεμπέληδες εισοδηματίες,δεν είναι γκομενοκαθρεφτιζόμενοι εγωισμοί με μόνο πάθος την επίδειξη ξυρισμένων κοιλιακών και ροζναζιάρικων ακκισμών...εδώ γουστάρουν τη μαγειρική,ιδρώνουν και παθιάζονται να καθαρίζουν σωστά και γρήγορα κρεμμύδια και να ξεφλουδίζουν αυγά,είναι κανονικοί άνθρωποι,όχι πλαστικά παράσιτα και κοκα'ι'νομανείς των φλας.
Είναι χαρούμενοι,πραγματικοί ένοικοι-μέτοχοι μιας παρέας με κα'υ'μό τη γεύση,επικοινωνούν με μαχαίρι κοπής κρέατος κι όχι μαχαιριάς στην ψυχή των ανταγωνιστών τους.
3. Εδώ οι κριτές είναι για ν' αποθεώσουν αποκλειστικά το προιόν της δουλειάς τους,δεν είναι ξερόλες διαφημιστές τού εαυτού τους,υστερικοί,προσβλητικοί Μποτρίνηδες ελεεινής επίδειξης ή ζαχαροΒέφες γλειφιτζούρηδες έμποροι/πωλητές της εταιρίας τους.
Συστήνονται απολαυστικά ως "μαγείροι",λατρεύουν το φαγητό ως έργο τέχνης,επικοινωνούν μ' αλάτι και πιπέρι,αυτό τους αφορά,τους προσδιορίζει,το αναγάγουν σε τρόπο σκέψης και μας καλούν να τους εμπιστευτούμε την έξοδό μας,να γεμίσουν μπουκιές απόλαυσης μια βραδυά μας.
4. Ηαθωότητα μιας άλλης αγωνίας,ευτυχώς μακριά απ' την μικρότητα,την κακία και την κατινιά του τηλεοπτικού πολτού,με την προβολή γνήσιας συγκίνησης -βλέπουμε το ειλικρινές άγχος ενός 24άχρονου να είναι σκασμένος γιατί δεν αναγνώρισε τη γεύση τού λεμονιού σε μια σούπα,ενός 30άρη,έτοιμου να βάλει τα κλάματα λέγοντας "εγώ στην κουζίνα βρίσκω το χαμόγελο που λείπει απ' την υπόλοιπη ζωή μου" - είναι η θέαση μιας άλλης ευαισθησίας,που απορρίπτει σαν ξένο σώμα την άρρωστη αλαζονία και ξαφνικά στην εποχή της γενικής κατάθλιψης αναδεικνύει την απλότητα ως κοινωνικότητα,με σπιτική συνταγή και ζεστασιά.
5. Εντάξει,δεν είναι το πιο σημαντικό για μια χώρα αν ταιριάζει η κρέμα γάλακτος με το λαυράκι...πάντως μπορεί να ξαποστάσει την καθημερινότητά μας με τη θαλπωρή μιας κουζίνας που ετοιμάζει ένα χαλαρωτικό τηλεδείπνο,μια τηλεόραση που δεν ντρέπεται με τον μεταδιδόμενο ευτελισμό της και δεν πουλά υποκουλτούρα - αντίθετα ευωδιάζει μυρωδιές και μπαχάρια σ' ένα παιχνίδι γεύσης με παρέα καθαρά γελαστά βλέμματα.
ΥΓ. Θα μου λύσει κανείς μιαν αναθεματισμένη απορία,γιατί νιώθω ανήμπορος να το θεωρήσω απλό κι εύκολο...τί στο διάολο είναι το φ ι ν ό κ ι ο ;
Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010
Η ΝΕΑ (και τόσο παλιά ) ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ
Είναι ιερός ο βράχος ή ιερότερο το δικαίωμα των εργαζομένων στην κατάληψή του;
Σιγά μην μας κάνει εντύπωση που όποιος γουστάρει ανεβαίνει Ακρόπολη να κάνει τη μαγκιά και την επίδειξή του.
'Οσοι κατ' εξακολούθηση επιμένουν στην καταληψιολαγνεία,θεωρούν και πιστεύουν πως είμαστε μια χώρα υπό κατοχή,παραδομένοι και προσκυνημένοι στους κατακτητές ΔΝΤ/Ε.Ε. - άρα ως γνήσιοι απόγονοι των Γλέζου-Σιάντα δικαιούνται ν' ανηφορίζουν εκεί πάνω κάθε τόσο υψώνοντας τη σημαία της ανυπακοής.
'Ετσι , ξεκίνησε το χειμερινό πρόγραμμα παραστάσεων τού θιάσου τής αντίστασης και πάλης,με τα ίδια ακριβώς επεισόδεια των τελευταίων 50 χρόνων σε επανάληψη...κλεφτοπόλεμο με τους απαίδευτα ηλίθιους ματατζήδες κάθε μέρα...μπάχαλο κάθε μέρα...κλειστοί δρόμοι κάθε μέρα...ξύλο κάθε μέρα...διαμαρτυρία επί καταλαμβανόμενων λεωφόρων κάθε μέρα...το κίνημα τού ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ ,κάθε μέρα στο ένδοξο τ ί π ο τ α !
Στο τ ί π ο τ α συντεταγμένοι οι συνήθεις δηθεναγωνιστές...
...Συνδικαλιστές αργόσχολοι δημοσίου,οι εκβιαστές όλων των λαμόγιων κυβερνώντων με τους διακόπτες...
...Οι συμβασιούχοι γλείφτες των βουλευτικών γραφείων που αρνούνται να δεχθούν πως θα είναι οι πρώτοι που δεν θα μονιμοποιηθούν με τη συνήθη βρώμικη μέθοδο των πολιτικών τους νταβατζήδων...
...Φυσικά το τιμημένο αρχαιοσταλινικό ΚΚΕ,οι φαντασιόπληκτοι της προλεταριακής τεμπελχανίας επί πιστώσει τού κράτους-πατερούλη,αυτοί που παντελονιάζουν όλες τις επιχορηγήσεις τού ίδιου κράτους που και καλά καταγγέλουν,αυτοί που μισθοδοτούνται απ' την Ευρώπη που μας καλούν ν' αποχωρήσουμε...
...Μαζί κι οι επαναστάτες με τις βιλίτσες,οι βορειοπροαριστερειαστείοι σαλονάτοι τού Σύριζα...
- 'Ολοι μαζί σ' ένα ατελείωτο πάρτυ φασαρίας,χωρίς λόγο,στόχο και προοπτική,εκ του ασφαλούς ακαταδίωκτου,εκ της σιγουράτζας πως κανείς δεν θα πάθει τίποτ' άλλο εκτός απ' την ηρωική ρήψη τού δακρυγόνου για το κάδρο/πλάνο για το επαναστατικό άλμπουμ τής επιτιθέμενης αριστεροσύνης στην εξιστόρηση τού αγώνα στα μπαράκια και τα ταβερνάκια των Αθηνών..
' Ε λ ε ο ς πια.
'Ελεος πικραμένοι,μικροπρεπείς αλαζόνες των μηδέν τοις εκατό,σας έχει ξεράσει η ιστορία,σας έχει απορρίψει η κοινωνία,σας έχει περιθωριοποιήσει στα αναμασήματα ενδόξου παρελθόντος,απόγονοι φουστανελοφόροι ποπολάροι!
Στη συνωμοταξία κατοχής θέσεων εξουσίας στο σύστημα μήντια - ψυχαγωγία ,όσο κι αν αλληλοθαυμαζόμενοι υποστηρίζετε το δίκαιο (ποιού) αγώνα - δεκάρα δεν χαραμίζουμε για σας,μάς έχετε πρήξει και σαλτάραμε προσπαθώντας να ζήσουμε στην πόλη που την μετατρέψατε στην κόλαση της ασυνάρτητης διεκδίκησης,μας εμποδίζετε να αναπνεύσουμε,φτάνει πια με τα βολεμένα πλουσιολαζοπουλάκια,τους εκατομμυριούχους πωλητές κλάψας, τους εκδιδόμενους διακινητές καλλιτεχνικής ευαισθησίας.
Δεν σας χαρίζουμε τ' αποκλειστικά δικαιώματα στο γνήσιο λα'ικό αίσθημα,τη φτωχική αξιοπρέπεια της καθημερινότητας,την προοδευτικότητα,την αλληλεγγύη,ωραίο το παραμύθι τού χα'ι'δέματος και της συγκινητικής προστασίας κάθε βολεμένου,δεν έχετε προσφέρει τίποτα,καμιά αποζημίωση και παχυλή σας αμοιβή υπέρ των κατατρεγμένων της ζωής,τίποτ' άλλο απ' τον συντηρητισμό,τη μούχλα και τον φασιστικό απομονωτισμό τού χειρότερου παρελθόντος,με ιδεατό στόχο της Αλβανίας τού Χότζα,όλα κλειστά,λιμάνια,εθνικές οδοί,τρένα κι αεροδρόμια,η Κούβα τής Μεσογείου...χάρισμά σας το παραλήρημα της εθνικής μας μοναξιάς..
Σας έχω σιχαθεί πια.
Υ.Γ.1
Σε τί διαφέρετε απ' τους ναζιστές Χρυσαυγίτες που αποκλείουν την πλατεία Αγίου Παντελεήμονα κι απαγορεύουν όποιον δεν θεωρούν καθαρό έλληνα κι όποιον δεν γουστάρει τη βία τού ολοκληρωτισμού τους...ω! αντιμνημονιακοί μανιακοί στρατηλάτες που ονειρεύεστε τα φαντασιακά σύνορα μιας περιφέρειας "ζώνης απαγορευμένης" απ΄τους ευρωπαίους κατακτητές και τους υποστηρικτές τους;
Υ.Γ.2
Εντάξει λοιπόν..με όπλο σας κι αντίστασή μας το μ ί σ ο ς ,ας ξεκινήσουμε τον νέο Εμφύλιο.
Η κατάντια μας,χαρά σας.
Σιγά μην μας κάνει εντύπωση που όποιος γουστάρει ανεβαίνει Ακρόπολη να κάνει τη μαγκιά και την επίδειξή του.
'Οσοι κατ' εξακολούθηση επιμένουν στην καταληψιολαγνεία,θεωρούν και πιστεύουν πως είμαστε μια χώρα υπό κατοχή,παραδομένοι και προσκυνημένοι στους κατακτητές ΔΝΤ/Ε.Ε. - άρα ως γνήσιοι απόγονοι των Γλέζου-Σιάντα δικαιούνται ν' ανηφορίζουν εκεί πάνω κάθε τόσο υψώνοντας τη σημαία της ανυπακοής.
'Ετσι , ξεκίνησε το χειμερινό πρόγραμμα παραστάσεων τού θιάσου τής αντίστασης και πάλης,με τα ίδια ακριβώς επεισόδεια των τελευταίων 50 χρόνων σε επανάληψη...κλεφτοπόλεμο με τους απαίδευτα ηλίθιους ματατζήδες κάθε μέρα...μπάχαλο κάθε μέρα...κλειστοί δρόμοι κάθε μέρα...ξύλο κάθε μέρα...διαμαρτυρία επί καταλαμβανόμενων λεωφόρων κάθε μέρα...το κίνημα τού ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ ,κάθε μέρα στο ένδοξο τ ί π ο τ α !
Στο τ ί π ο τ α συντεταγμένοι οι συνήθεις δηθεναγωνιστές...
...Συνδικαλιστές αργόσχολοι δημοσίου,οι εκβιαστές όλων των λαμόγιων κυβερνώντων με τους διακόπτες...
...Οι συμβασιούχοι γλείφτες των βουλευτικών γραφείων που αρνούνται να δεχθούν πως θα είναι οι πρώτοι που δεν θα μονιμοποιηθούν με τη συνήθη βρώμικη μέθοδο των πολιτικών τους νταβατζήδων...
...Φυσικά το τιμημένο αρχαιοσταλινικό ΚΚΕ,οι φαντασιόπληκτοι της προλεταριακής τεμπελχανίας επί πιστώσει τού κράτους-πατερούλη,αυτοί που παντελονιάζουν όλες τις επιχορηγήσεις τού ίδιου κράτους που και καλά καταγγέλουν,αυτοί που μισθοδοτούνται απ' την Ευρώπη που μας καλούν ν' αποχωρήσουμε...
...Μαζί κι οι επαναστάτες με τις βιλίτσες,οι βορειοπροαριστερειαστείοι σαλονάτοι τού Σύριζα...
- 'Ολοι μαζί σ' ένα ατελείωτο πάρτυ φασαρίας,χωρίς λόγο,στόχο και προοπτική,εκ του ασφαλούς ακαταδίωκτου,εκ της σιγουράτζας πως κανείς δεν θα πάθει τίποτ' άλλο εκτός απ' την ηρωική ρήψη τού δακρυγόνου για το κάδρο/πλάνο για το επαναστατικό άλμπουμ τής επιτιθέμενης αριστεροσύνης στην εξιστόρηση τού αγώνα στα μπαράκια και τα ταβερνάκια των Αθηνών..
' Ε λ ε ο ς πια.
'Ελεος πικραμένοι,μικροπρεπείς αλαζόνες των μηδέν τοις εκατό,σας έχει ξεράσει η ιστορία,σας έχει απορρίψει η κοινωνία,σας έχει περιθωριοποιήσει στα αναμασήματα ενδόξου παρελθόντος,απόγονοι φουστανελοφόροι ποπολάροι!
Στη συνωμοταξία κατοχής θέσεων εξουσίας στο σύστημα μήντια - ψυχαγωγία ,όσο κι αν αλληλοθαυμαζόμενοι υποστηρίζετε το δίκαιο (ποιού) αγώνα - δεκάρα δεν χαραμίζουμε για σας,μάς έχετε πρήξει και σαλτάραμε προσπαθώντας να ζήσουμε στην πόλη που την μετατρέψατε στην κόλαση της ασυνάρτητης διεκδίκησης,μας εμποδίζετε να αναπνεύσουμε,φτάνει πια με τα βολεμένα πλουσιολαζοπουλάκια,τους εκατομμυριούχους πωλητές κλάψας, τους εκδιδόμενους διακινητές καλλιτεχνικής ευαισθησίας.
Δεν σας χαρίζουμε τ' αποκλειστικά δικαιώματα στο γνήσιο λα'ικό αίσθημα,τη φτωχική αξιοπρέπεια της καθημερινότητας,την προοδευτικότητα,την αλληλεγγύη,ωραίο το παραμύθι τού χα'ι'δέματος και της συγκινητικής προστασίας κάθε βολεμένου,δεν έχετε προσφέρει τίποτα,καμιά αποζημίωση και παχυλή σας αμοιβή υπέρ των κατατρεγμένων της ζωής,τίποτ' άλλο απ' τον συντηρητισμό,τη μούχλα και τον φασιστικό απομονωτισμό τού χειρότερου παρελθόντος,με ιδεατό στόχο της Αλβανίας τού Χότζα,όλα κλειστά,λιμάνια,εθνικές οδοί,τρένα κι αεροδρόμια,η Κούβα τής Μεσογείου...χάρισμά σας το παραλήρημα της εθνικής μας μοναξιάς..
Σας έχω σιχαθεί πια.
Υ.Γ.1
Σε τί διαφέρετε απ' τους ναζιστές Χρυσαυγίτες που αποκλείουν την πλατεία Αγίου Παντελεήμονα κι απαγορεύουν όποιον δεν θεωρούν καθαρό έλληνα κι όποιον δεν γουστάρει τη βία τού ολοκληρωτισμού τους...ω! αντιμνημονιακοί μανιακοί στρατηλάτες που ονειρεύεστε τα φαντασιακά σύνορα μιας περιφέρειας "ζώνης απαγορευμένης" απ΄τους ευρωπαίους κατακτητές και τους υποστηρικτές τους;
Υ.Γ.2
Εντάξει λοιπόν..με όπλο σας κι αντίστασή μας το μ ί σ ο ς ,ας ξεκινήσουμε τον νέο Εμφύλιο.
Η κατάντια μας,χαρά σας.
Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010
"ΤΟ ΝΗΣΙ" - ...ΣΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΗ ΧΩΡΑ
Το καλοκαίρι στις διακοπές,δυο μέρες και δυο νύχτες το κοριτσάκι μου χανόταν κι εξαφανιζόταν...στις σελίδες ενός βιβλίου κι έπειτα μου μιλούσε συγκινημένη για το Νησί,τους λεπρούς και τα πιο έντονα συναισθήματα και πώς ρούφηξε μια γουλιά 500 σελίδες.
Δεν το διάβασα δίπλα στη θάλασσα - αποφεύγω να διαβάζω σ' έναν γεμάτο τόπο με εικόνες και μυρωδιές,προτιμώ κλειστό μέρος,εντελώς άδειο ώστε να γεμίσει μ' αρώματα απ' τις σελίδες που θα φτιάξουν το δικό τους περιβάλλον,να βγω στο χάρτινο ταξίδι τους.
Αρχές Σεπτέμβρη λοιπόν,επίτηδες αποφεύγοντας να δω ή ν' ακούσω οτιδήποτε προβαλλόταν και διαφήμιζε τη σειρά,δυο απογέματα χάθηκα στο βιβλίο τής Βικτόριας Χίσλοπ,έφτασα στην Πλάκα,μπήκα στη βάρκα για τη Σπιναλόγκα και συνάντησα,έκπληκτος,μιαν Αγγλίδα συγγραφέα ν' αποδίδει με πληρότητα συνταρακτικής ανάσας μιαν εποχή,μια χώρα και την ψυχή των ανθρώπων της,να μεταφέρει με τρόπο συγκλονιστικό την αγάπη,τη ζεστασιά,την ειλικρίνεια και τις προκαταλήψεις,τις εμμονές,την άγνοια και τα λάθη τους.. - ιδού μιαν απόδειξη πως η καρδιά δεν έχει πατρίδα,τάξη,φυλή,θρησκεία,μπορείς να νιώσεις και να δεις καθαρά,να γελάσεις και να κλάψεις - αρκεί ό,τι βλέπεις να μιλήσει μέσα σου άδολα αθώο.
Για όλα αυτά θα σκίσει η σειρά,είναι ήδη τηλεοπτικό φαινόμενο,συζήτηση στις παρέες,η Δευτέρα που εκατομμύρια διαφορετικοί συνέλληνες επιτέλους ομονοούν σε κοινό τόπο συλλογικότητας,με αγωνία,δάκρυ,λύτρωση για όλα όσα γενναία,άδικα,φωτεινά μεταφέρονται από μια παραγωγή-κόσμημα.
Το πρώτο της επεισόδειο ζωντάνεψε μ' ένα ονειρικά γήινο κι απίστευτο πάθος τις σελίδες ενός βιβλίου σε μια μαγική στιγμή τέχνης,μιαν εμπνευσμένη εικόνα,πινελιά δημιουργική,ηθοποιοί στοχευμένοι στο συναίσθημα,φωτογραφία ατμόσφαιρας και γεύσης της δύσκολης εποχής,σκηνογραφία αφαιρετική,σκηνοθεσία με αίσθηση για την πληρότητα αναπαράστασης τής σιωπής και τής απόγνωσης.
Απ' το σκοτάδι της αρρώστιας αναβλύζει ζωή,γάργαρο νερό στα πρόσωπα,αεράκι τα βλέμματα,τ' αγγίγματα περνούν τον ηλεκτρισμό τους απ' την οθόνη κατά πάνω μας.
Αποδεικνύει πολλά η επιτυχία τού σήριαλ "το Νησί".
Για τα σκουπίδια που σερβίρονται ως γκουρμέ πιάτο στις πλάσμα συσκευές μας.
Για την επένδυση χρόνων στα παράσιτα των πρωινάδικων,τη φτήνια κουτσομπόληδων,τους απαίδευτους μικροτήτων,τη ζήλεια και το φθόνο μετριοτήτων.
Γι αυτό που χρόνια ξεπέταγαν,την έκφραση των πιο χαμηλών και τιποτένιων ενστίκτων μας.
Πλουσιοπάροχα προσπάθησαν τα κανάλια να φυτέψουν μέσα μας τα χειρότερα αισθήματα,τις κατάπτυστες συνήθειες,τα ελαττώματα μιας κοινωνικής σήψης... - ε! τελικά, δεν τα καταπίνουμε όλα αμάσητα!..δεν βουτήξαμε στην άπνοια,το σάπισμα,το βόθρο τους.
Το Νησί είναι διαμάντι και θα λάμψει,η επιβράβευση μιας διαφορετικής πρότασης - αλλά και η δική μας απάντηση στη βρωμιά,μια κραυγή για το τέλος των αντοχών μας.
Ζούμε φτωχικά,φοβισμένοι των καιρών,μοναχικοί,κλεισμένοι απέναντι στην ανοιχτή τηλεόραση.
Επιβραβεύουμε τη δουλειά αυτή,αποδεικνύοντας πως δεν αποκτηνωθήκαμε ακόμη,είναι μια χαραμάδα φως στη σκοτεινή ζωή μας,η ένδειξη πως ψάχνουμε πάντα την ελπίδα.
Ας αφουγκραστούν τη θλίψη μας.
Δεν το διάβασα δίπλα στη θάλασσα - αποφεύγω να διαβάζω σ' έναν γεμάτο τόπο με εικόνες και μυρωδιές,προτιμώ κλειστό μέρος,εντελώς άδειο ώστε να γεμίσει μ' αρώματα απ' τις σελίδες που θα φτιάξουν το δικό τους περιβάλλον,να βγω στο χάρτινο ταξίδι τους.
Αρχές Σεπτέμβρη λοιπόν,επίτηδες αποφεύγοντας να δω ή ν' ακούσω οτιδήποτε προβαλλόταν και διαφήμιζε τη σειρά,δυο απογέματα χάθηκα στο βιβλίο τής Βικτόριας Χίσλοπ,έφτασα στην Πλάκα,μπήκα στη βάρκα για τη Σπιναλόγκα και συνάντησα,έκπληκτος,μιαν Αγγλίδα συγγραφέα ν' αποδίδει με πληρότητα συνταρακτικής ανάσας μιαν εποχή,μια χώρα και την ψυχή των ανθρώπων της,να μεταφέρει με τρόπο συγκλονιστικό την αγάπη,τη ζεστασιά,την ειλικρίνεια και τις προκαταλήψεις,τις εμμονές,την άγνοια και τα λάθη τους.. - ιδού μιαν απόδειξη πως η καρδιά δεν έχει πατρίδα,τάξη,φυλή,θρησκεία,μπορείς να νιώσεις και να δεις καθαρά,να γελάσεις και να κλάψεις - αρκεί ό,τι βλέπεις να μιλήσει μέσα σου άδολα αθώο.
Για όλα αυτά θα σκίσει η σειρά,είναι ήδη τηλεοπτικό φαινόμενο,συζήτηση στις παρέες,η Δευτέρα που εκατομμύρια διαφορετικοί συνέλληνες επιτέλους ομονοούν σε κοινό τόπο συλλογικότητας,με αγωνία,δάκρυ,λύτρωση για όλα όσα γενναία,άδικα,φωτεινά μεταφέρονται από μια παραγωγή-κόσμημα.
Το πρώτο της επεισόδειο ζωντάνεψε μ' ένα ονειρικά γήινο κι απίστευτο πάθος τις σελίδες ενός βιβλίου σε μια μαγική στιγμή τέχνης,μιαν εμπνευσμένη εικόνα,πινελιά δημιουργική,ηθοποιοί στοχευμένοι στο συναίσθημα,φωτογραφία ατμόσφαιρας και γεύσης της δύσκολης εποχής,σκηνογραφία αφαιρετική,σκηνοθεσία με αίσθηση για την πληρότητα αναπαράστασης τής σιωπής και τής απόγνωσης.
Απ' το σκοτάδι της αρρώστιας αναβλύζει ζωή,γάργαρο νερό στα πρόσωπα,αεράκι τα βλέμματα,τ' αγγίγματα περνούν τον ηλεκτρισμό τους απ' την οθόνη κατά πάνω μας.
Αποδεικνύει πολλά η επιτυχία τού σήριαλ "το Νησί".
Για τα σκουπίδια που σερβίρονται ως γκουρμέ πιάτο στις πλάσμα συσκευές μας.
Για την επένδυση χρόνων στα παράσιτα των πρωινάδικων,τη φτήνια κουτσομπόληδων,τους απαίδευτους μικροτήτων,τη ζήλεια και το φθόνο μετριοτήτων.
Γι αυτό που χρόνια ξεπέταγαν,την έκφραση των πιο χαμηλών και τιποτένιων ενστίκτων μας.
Πλουσιοπάροχα προσπάθησαν τα κανάλια να φυτέψουν μέσα μας τα χειρότερα αισθήματα,τις κατάπτυστες συνήθειες,τα ελαττώματα μιας κοινωνικής σήψης... - ε! τελικά, δεν τα καταπίνουμε όλα αμάσητα!..δεν βουτήξαμε στην άπνοια,το σάπισμα,το βόθρο τους.
Το Νησί είναι διαμάντι και θα λάμψει,η επιβράβευση μιας διαφορετικής πρότασης - αλλά και η δική μας απάντηση στη βρωμιά,μια κραυγή για το τέλος των αντοχών μας.
Ζούμε φτωχικά,φοβισμένοι των καιρών,μοναχικοί,κλεισμένοι απέναντι στην ανοιχτή τηλεόραση.
Επιβραβεύουμε τη δουλειά αυτή,αποδεικνύοντας πως δεν αποκτηνωθήκαμε ακόμη,είναι μια χαραμάδα φως στη σκοτεινή ζωή μας,η ένδειξη πως ψάχνουμε πάντα την ελπίδα.
Ας αφουγκραστούν τη θλίψη μας.
Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010
ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ.... Α Θ Ω Ο Σ !
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ !
Να μια ωραία λέξη,τόσο συχνά ακυρωμένη σε πρακτικές φτηνής πολιτικής εξαχρείωσης και ανήθικης συναλλαγής,ήρθε σήμερα φουριόζα,λυτρωτική κι απροσδόκητα φωτεινή να λάμψει στη σκοτεινή υπόθεση Κορκονέα..
Του - και επίσημα επιτέλους! - δ ο λ ο φ ό ν ο υ τού Αλέξη Γρηγορόπουλου Επαμεινώνδα Κορκονέα.
'Ενας προβολέας κάθαρσης απ ' την 'Αμφισσα,στη δίκη αυτού του λεχρίτη..και του υπερασπιστή του,τον ανεκδιήγητο τηλεδικηγόρο τής φτήνιας,τον ξεφτίλα Αλέξη Κοντοφασιστούγια.
'Ενοχος για τη δολοφονία,ανθρωποκτονία και με πρόθεση και με δόλο και χωρίς κανένα ελαφρυντικό !
Μπράβο! Χίλιες φορές κραυγή μπράβο!
Μακάρι να μπορούσε αυτή η απόφαση ν' απαλύνει λίγο τον πόνο των γονιών του.. - μα δίκαιο γι αυτούς θα ήταν να ζει το παιδί τους,νά' κλεινε τώρα τα 17,να πήγαινε σχολειό και βόλτα και για μπίρες και μιαν εκδρομή,να ερωτευόταν,να γλεντούσε,να χαιρόταν τους φίλους του..
Δεν δικαιώνεται ένας νεκρός - πόσο όταν είναι ένα παιδί.
Ούτε ήρωας γίνεται.
Ούτε σύμβολο και σημαία κανενός.
Ας σιωπήσουν τώρα οι κήνσορες της αστυνομοκρατίας, οι γλείφτες τής παραεξουσίας των φουσκωτών νονών τής νύχτας, αλλά κι οι αναρχολάγνοι μπαχαλάκηδες.
Πουθενά δεν χαρίζεται και δεν χωρά το α ί μ α ενός 15άχρονου - όλους τους ξεπερνά,τους αφοπλίζει,τους ξεγυμνώνει ύποπτων επιδιώξεων.
'Ενοχος χωρίς κανένα ελαφρυντικό ο δολοφόνος,ας καεί στην τρέλα τής συνείδησής του - αν έχει μείνει ενεργός εγκέφαλος να τον διαλύσουν οι τύψεις,να τον συντρίψουν τα δάκρυα τής μάνας και τού πατέρα που θάψαν,αλίμονο!, το παιδί τους.
Νοερά,ανάβω ένα κερί κι αφήνω ένα λευκό λουλούδι στο μνήμα του.
Μακάρι, Αλέξη , να πίστευα πως υπάρχει ζωή και μετά θάνατον,να ήλπιζα κοιτάζεις από ψηλά και από κάπου νιώθεις τη δικαίωση της τιμωρίας,πως πλήρωσαν την κτηνωδία και το μίσος με ισόβεια κάθειρξη και στιγματισμό και κυνήγι απ' τις Ερινύες.
Να προσέχουν και να θυμούνται όσοι χρεώνονται την προστασία μας,πως το όπλο στη θήκη δεν είναι επίδειξη και προέκταση τού - άρρωστου κι αχρησιμοποίητα μαραμένου - ανδρισμού τους και πως στο έγκλημα και την ύβρι κατά τής νεότητας υπάρχει ανελέητη τιμωρία.
Γιατί αυτό ήταν η "ανυπακοή" και η "αμφισβήτηση" τού Αλέξη , ήταν πολύ νέος για να φοβηθεί,ήταν πολύ αθώος για να τον αντέξουν οι γερασμένοι μιλιταριστές τής παρακμής.
Κάθαρμα Κορκονέα - αλήτη Κούγια.
ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ.
Και με τη βούλα τής δικαιοσύνης - στα μπουντρούμια τής αναλγησίας σας,να λιώσετε.
Χωρίς καμιά συγχώρεση.
Να μια ωραία λέξη,τόσο συχνά ακυρωμένη σε πρακτικές φτηνής πολιτικής εξαχρείωσης και ανήθικης συναλλαγής,ήρθε σήμερα φουριόζα,λυτρωτική κι απροσδόκητα φωτεινή να λάμψει στη σκοτεινή υπόθεση Κορκονέα..
Του - και επίσημα επιτέλους! - δ ο λ ο φ ό ν ο υ τού Αλέξη Γρηγορόπουλου Επαμεινώνδα Κορκονέα.
'Ενας προβολέας κάθαρσης απ ' την 'Αμφισσα,στη δίκη αυτού του λεχρίτη..και του υπερασπιστή του,τον ανεκδιήγητο τηλεδικηγόρο τής φτήνιας,τον ξεφτίλα Αλέξη Κοντοφασιστούγια.
'Ενοχος για τη δολοφονία,ανθρωποκτονία και με πρόθεση και με δόλο και χωρίς κανένα ελαφρυντικό !
Μπράβο! Χίλιες φορές κραυγή μπράβο!
Μακάρι να μπορούσε αυτή η απόφαση ν' απαλύνει λίγο τον πόνο των γονιών του.. - μα δίκαιο γι αυτούς θα ήταν να ζει το παιδί τους,νά' κλεινε τώρα τα 17,να πήγαινε σχολειό και βόλτα και για μπίρες και μιαν εκδρομή,να ερωτευόταν,να γλεντούσε,να χαιρόταν τους φίλους του..
Δεν δικαιώνεται ένας νεκρός - πόσο όταν είναι ένα παιδί.
Ούτε ήρωας γίνεται.
Ούτε σύμβολο και σημαία κανενός.
Ας σιωπήσουν τώρα οι κήνσορες της αστυνομοκρατίας, οι γλείφτες τής παραεξουσίας των φουσκωτών νονών τής νύχτας, αλλά κι οι αναρχολάγνοι μπαχαλάκηδες.
Πουθενά δεν χαρίζεται και δεν χωρά το α ί μ α ενός 15άχρονου - όλους τους ξεπερνά,τους αφοπλίζει,τους ξεγυμνώνει ύποπτων επιδιώξεων.
'Ενοχος χωρίς κανένα ελαφρυντικό ο δολοφόνος,ας καεί στην τρέλα τής συνείδησής του - αν έχει μείνει ενεργός εγκέφαλος να τον διαλύσουν οι τύψεις,να τον συντρίψουν τα δάκρυα τής μάνας και τού πατέρα που θάψαν,αλίμονο!, το παιδί τους.
Νοερά,ανάβω ένα κερί κι αφήνω ένα λευκό λουλούδι στο μνήμα του.
Μακάρι, Αλέξη , να πίστευα πως υπάρχει ζωή και μετά θάνατον,να ήλπιζα κοιτάζεις από ψηλά και από κάπου νιώθεις τη δικαίωση της τιμωρίας,πως πλήρωσαν την κτηνωδία και το μίσος με ισόβεια κάθειρξη και στιγματισμό και κυνήγι απ' τις Ερινύες.
Να προσέχουν και να θυμούνται όσοι χρεώνονται την προστασία μας,πως το όπλο στη θήκη δεν είναι επίδειξη και προέκταση τού - άρρωστου κι αχρησιμοποίητα μαραμένου - ανδρισμού τους και πως στο έγκλημα και την ύβρι κατά τής νεότητας υπάρχει ανελέητη τιμωρία.
Γιατί αυτό ήταν η "ανυπακοή" και η "αμφισβήτηση" τού Αλέξη , ήταν πολύ νέος για να φοβηθεί,ήταν πολύ αθώος για να τον αντέξουν οι γερασμένοι μιλιταριστές τής παρακμής.
Κάθαρμα Κορκονέα - αλήτη Κούγια.
ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ.
Και με τη βούλα τής δικαιοσύνης - στα μπουντρούμια τής αναλγησίας σας,να λιώσετε.
Χωρίς καμιά συγχώρεση.
Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010
Ο ΠΡΟΥΣΤ ΣΤΟ ΤΡΟΛΕ'Ι' ΝΟΥΜΕΡΟ 14 (ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ)
Χτες το βράδυ που σχόλασα στις 9 περίμενα στη στάση το τρολεάκι 40 (σαράντα!) ολόκληρα λεπτά.
Γιατί άργησε;
Είχε κάπου στο δρόμο κίνηση;
Κάποιο τρακάρισμα;
Αρρώστησε ο οδηγός;
Χάλασε το όχημα;
'Ακρη δεν βρίσκεις,εξήγηση καμιά,συγγνώμη ποιος να σου πει...
Σημασία έχει αυτός,ο συσσωρευμένος,χαμένος χρόνος.
Γιατί βέβαια δεν είναι μόνο ένα βράδυ...δεν κάνεις μια διαδρομή τη μέρα και δε βαριέσαι..!
Κάθε ξημέρωμα έχεις ν' αντιμετωπίσεις το σύνηθες μποτιλιάρισμα - κι αργείς ... το μεσημέρι βρίσκεις τη συνήθη κίνηση κι είσαι με την ψυχή στο στόμα να προλάβεις να πάρεις μιαν ανάσα πριν γυρίσεις στη δουλειά που πάλι αργοπορείς αφού δεν έχει ακόμα ανοίξει το κέντρο απ' τις καθιερωμένες πορείες της ημέρας που αναπροσαρμόζουν τα δρομολόγια .. .και φτου κι απ' την αρχή!
Ας ξανάρθουμε στα χτεσινά 40 λεπτά αναμονή.
Και 35 λεπτά η διαδρομή Κατεχάκη- Πλατεία Αμερικής (5-6 χιλιομέτρων πάνω κάτω).
Και 10 λεπτά οι αποστάσεις δουλειά/στάση - στάση/σπίτι.
...85 λεπτά δρόμος...
Τί σκέφτεται ο άνθρωπος σε τούτα τα χαμένα κι άχρηστα λεπτά της ζωής του..εγώ φιλοσοφούσα,προσπαθώντας να διώχνω τις σκέψεις κι οργάνωνα ποια ταξίδια θα μπορούσα να πάω με 85 λεπτών διαδρομή...αν έπαιρνα το ΙΧ μου και ξεκίναγα για Σαλόνικα θα είχα φτάσει Λαμία...αν υπήρχε τρένο θα σφύριζε να κατέβουν οι επιβάτες της αμαξοστοιχίας Πάτρα...αν μπαίναμε Ραφήνα στο πλοίο θά'πιανε 'Ανδρο...αν απογειωνόμουν αεροπλανάτος θα προσγειωνόμουν Ρώμη...
Αλλά δεν είναι αστείο.
Η φθορά είναι χρονίζουσα κι η ταλαιπωρία των πολιτών της Αθήνας επαναληπτική,μια αρρώστια κατατρώει τα σωθικά μας,όλο το πακέτο "πάω+γυρίζω απ' τη δουλειά",όλες οι μετακινήσεις είναι άσκηση αντοχής και μελέτη για διδακτορικό φοιτητών καρδιολογίας και ψυχονευρολογίας.
Γιατί φυσικά έχεις νεύρα τεντωμένα ξεροσταλιάζοντας πότε θα μας κάνει την τιμή να έρθει το μονάκριβό μας το οχηματάκι.
Γιατί φυσικά και μπαίνεις μπαρουτιασμένος μέσα κι όλοι ξεσπούν σε όλους.
Το 1/3 βρίζει τον οδηγό που άργησε,το άλλο 1/3 το διπλανό του έτσι για άσκηση μοχθηρίας,και οι λοιποί εκτονώνονται σ' όποιον απαντά στο κινητό τους - σε μεγάφωνη αναμετάδοση ζωής,μη χάσουμε καμιά ζουμερή λεπτομέρεια.
Σπρώχνεις τη χοντρή,πατάς τον απλωμένο κι αραγμένο,σκουντάς την ακούνητη μαθητιώσα νεολαία με το ανεξέλεγκτης τροχιάς σακίδιο στον ώμο... - δεν υπάρχει ένα δρομολόγιο αστικών συγκοινωνιών με ήρεμους επιβάτες,χωρίς διάθεση καβγά.
Πώς να είσαι ήρεμος στην κλωτσοπατινάδα της προσπάθειας να χωρέσουν 150 νοματαίοι ως μοσχάρια στην καρότσα που παίρνει 90...σφιχταγκαλιασμένοι αλλά ποτέ αγαπημένοι...πώς ν' αγαπήσεις τον ιδρωμένο διπλανό σου που το σαπούνι είναι μόνο μια μαγική στιγμή μπρος την τηλεόραση,το αγαπημένο του διαφημιστικό και δεν έχει πλησιάσει στη βρύση με το ντουζ απ' τον 15αύγουστο...αχ αυτές οι μυρωδιές...κρεμμύδι,τζατζίκι,ποιος ρεύτηκε,ποιος πόρδισε,ποιος ξεκίνησε τη μόδα "βρώμικο πόδι σε ανοιχτή παντόφλα",ποιος φτύνει στον ώμο μου,ποιος φταρνίζεται στη μούρη μου,ποιος βήχει στ' αυτί μου...
Ποιος έκλεισε το παράθυρο και σκάσαμε...ποιος άνοιξε το παράθυρο και πουντιάσαμε...πάλι χάλασε ο κλιματισμός κι είναι θάλαμος αερίων.."μα πάτησα το κουμπί,γιατί δεν ανοίγετε την πόρτα."..-δεν ήταν κουμπί αυτό που πιάσατε αλλά το βυζί τής κυρίας, παλιοεφαψία!...
Και πώς είπατε πως είναι "ο μαλάκας!" στα Ρώσσικα; στα Νιγηριανά; στα Πολωνικά; στα Πακιστανικά; στα Φιλλιπινέζικα; στα Αφγανικά;.. να κι ένα κέρδος,ταχύρρυθμα μαθήματα εκμάθησης ξένων βρισιών,η λεωφορειομαχία στον καιρό της κρίσης κι όποιος δεν αντέξει και κρεμαστεί απ' τις χειρολαβές θ' αναγνωριστεί απ' την κάρτα απεριόριστων διαδρομών...ή όλοι λαθρεπιβάτες είμαστε και συνυπεύθυνοι για τα ελλέιματα που γονατίζουν κι αυτή τη ΔΕΚΟ;...για να πιάσουμε μερικούς τζαμπατζήδες,πληρώστε το 40πλάσιο του εισιτηρίου να βοηθήσετε τη μείωση που επιζητεί η αγία μας κυβέρνηση για να συγχωρεθούν οι τρύπες τού προ'υ'πολογισμού της!
Και βέβαια αν επιζήσεις απ' αυτήν τη Μεταφορική Εκστρατεία και φτάσεις στη δουλειά,πείτε μου πώς θα εργαστείς που είσαι με ψυχολογία παραπαίοντος πρόσφυγα που πάλευε 50 ώρες με τα κύματα στην ανοιχτή θάλασσα,έχεις πίεση διακόσια,μισείς όλο τον κόσμο κι είσαι έτοιμος να πυγμαχήσεις στο ριγκ - όποιος πελάτης τολμήσει απλώς να σε κοιτάξει,αντί να εξυπηρετηθεί θα σωριαστεί με δεξιό κροσέ νοκ άουτ,να ξεσπάσεις πάνω του...
Και κάθε τόσο ακούς τις προτροπές.. .ν'αφήσεις το αυτοκίνητο σπίτι,να προτιμάς τα μέσα μαζικής μεταφοράς..- το έχω σίγουρο..δεν υπάρχει έστω ένας απ΄όσους σχεδιάζουν τις λύσεις και το πρόγραμμα μεταφορών στην Αθήνα που να έχει μετακινηθεί μέρες,μήνες,χρόνια με όποιο απ' αυτά!
Φυσικά - για τιμωρία και παραδειγματισμό και μ' εμφανή διάθεση χαιρεκακίας θα έπρεπε να υποχρεώνονται όλοι - συγκοινωνιολόγοι,δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι,τεχνοκράτες,διευθυντές,βουλευτές και όλοι οι δήθεν οικολόγοι λάτρεις των μέσων που έχουν μηχανάκι και δυο-τρία παρκαρισμένα στο ιδιωτικό τους πάρκιγκ αυτοκινητάκια,7-9 το πρωί,3-5 τ΄απόγεμα - όλοι γκρουπ/θέραπι στον ηλεκτρικό,στα μπλε λεωφορεία,στα μονά τρόλει,όλοι μέσα στα μέσα,να βγουν απ' τις κλιματιζόμενες λιμουζίνες τους με τους γραβατομένους αχθοφόρους τους,να δουν την αληθινή ζωή,τη φριχτή ταλαιπώρια καθημερινότητας,να πάρουν μια ιδέα πώς είναι ο κόσμος έξω απ' τις μακέτες των γραφείων τους,απ' τα βολεμένα,ρουτινιάρικα καλολαδωμένα ωράρια με τα master plan σωτηρίας μας,μήπως και συνειδητοποιήσουν πόσο κοντά στη σχιζοφρένεια είμαστε όλοι εμείς οι "απ' έξω",ένα βήμα,μιαν ανάσα απ' την ψυχασθένεια,ένα κλικ απ' την υστερία.
Και θα βρούμε τρόπο και λόγο να μη νιώθουμε αδύναμοι κι ελεεινά ηλίθιοι περιμένοντας σαράντα λεπτά ναρθεί ένα γαμημένο τρόλε'ι',θα υπερβούμε και τους μονολιθικούς,ξεπερασμένους πολιτικάντικους τρόπους αντίδρασης με τον αφασικό συνδικαλισμό της λύσης "μια απεργία για πάσαν νόσο" κι αποκτώντας συνείδηση τής απελπισίας μας θα δικαιώσουμε και το λόγο "θα μας πάρουν με τις πέτρες"...ανεξέλεγκτα πλέον,σ' έκρηξη οργής και θυμού προς δικαίους κι αδίκους κοματόσκυλους υπαιτίους...
Κι όσα γίνουν στο μέλλον,θα τα ζήσουμε μες το χειρότερο παρελθόν μας, με κοινωνικές συμπεριφορές απ' τον πιο αντιδραστικό,σκοταδιστικό και φασίζων εαυτό μας, σε αρένα με όχλο τον μεσαίωνα.
Στάση κύριε οδηγέ.
Κατεβαίνω.
Γιατί άργησε;
Είχε κάπου στο δρόμο κίνηση;
Κάποιο τρακάρισμα;
Αρρώστησε ο οδηγός;
Χάλασε το όχημα;
'Ακρη δεν βρίσκεις,εξήγηση καμιά,συγγνώμη ποιος να σου πει...
Σημασία έχει αυτός,ο συσσωρευμένος,χαμένος χρόνος.
Γιατί βέβαια δεν είναι μόνο ένα βράδυ...δεν κάνεις μια διαδρομή τη μέρα και δε βαριέσαι..!
Κάθε ξημέρωμα έχεις ν' αντιμετωπίσεις το σύνηθες μποτιλιάρισμα - κι αργείς ... το μεσημέρι βρίσκεις τη συνήθη κίνηση κι είσαι με την ψυχή στο στόμα να προλάβεις να πάρεις μιαν ανάσα πριν γυρίσεις στη δουλειά που πάλι αργοπορείς αφού δεν έχει ακόμα ανοίξει το κέντρο απ' τις καθιερωμένες πορείες της ημέρας που αναπροσαρμόζουν τα δρομολόγια .. .και φτου κι απ' την αρχή!
Ας ξανάρθουμε στα χτεσινά 40 λεπτά αναμονή.
Και 35 λεπτά η διαδρομή Κατεχάκη- Πλατεία Αμερικής (5-6 χιλιομέτρων πάνω κάτω).
Και 10 λεπτά οι αποστάσεις δουλειά/στάση - στάση/σπίτι.
...85 λεπτά δρόμος...
Τί σκέφτεται ο άνθρωπος σε τούτα τα χαμένα κι άχρηστα λεπτά της ζωής του..εγώ φιλοσοφούσα,προσπαθώντας να διώχνω τις σκέψεις κι οργάνωνα ποια ταξίδια θα μπορούσα να πάω με 85 λεπτών διαδρομή...αν έπαιρνα το ΙΧ μου και ξεκίναγα για Σαλόνικα θα είχα φτάσει Λαμία...αν υπήρχε τρένο θα σφύριζε να κατέβουν οι επιβάτες της αμαξοστοιχίας Πάτρα...αν μπαίναμε Ραφήνα στο πλοίο θά'πιανε 'Ανδρο...αν απογειωνόμουν αεροπλανάτος θα προσγειωνόμουν Ρώμη...
Αλλά δεν είναι αστείο.
Η φθορά είναι χρονίζουσα κι η ταλαιπωρία των πολιτών της Αθήνας επαναληπτική,μια αρρώστια κατατρώει τα σωθικά μας,όλο το πακέτο "πάω+γυρίζω απ' τη δουλειά",όλες οι μετακινήσεις είναι άσκηση αντοχής και μελέτη για διδακτορικό φοιτητών καρδιολογίας και ψυχονευρολογίας.
Γιατί φυσικά έχεις νεύρα τεντωμένα ξεροσταλιάζοντας πότε θα μας κάνει την τιμή να έρθει το μονάκριβό μας το οχηματάκι.
Γιατί φυσικά και μπαίνεις μπαρουτιασμένος μέσα κι όλοι ξεσπούν σε όλους.
Το 1/3 βρίζει τον οδηγό που άργησε,το άλλο 1/3 το διπλανό του έτσι για άσκηση μοχθηρίας,και οι λοιποί εκτονώνονται σ' όποιον απαντά στο κινητό τους - σε μεγάφωνη αναμετάδοση ζωής,μη χάσουμε καμιά ζουμερή λεπτομέρεια.
Σπρώχνεις τη χοντρή,πατάς τον απλωμένο κι αραγμένο,σκουντάς την ακούνητη μαθητιώσα νεολαία με το ανεξέλεγκτης τροχιάς σακίδιο στον ώμο... - δεν υπάρχει ένα δρομολόγιο αστικών συγκοινωνιών με ήρεμους επιβάτες,χωρίς διάθεση καβγά.
Πώς να είσαι ήρεμος στην κλωτσοπατινάδα της προσπάθειας να χωρέσουν 150 νοματαίοι ως μοσχάρια στην καρότσα που παίρνει 90...σφιχταγκαλιασμένοι αλλά ποτέ αγαπημένοι...πώς ν' αγαπήσεις τον ιδρωμένο διπλανό σου που το σαπούνι είναι μόνο μια μαγική στιγμή μπρος την τηλεόραση,το αγαπημένο του διαφημιστικό και δεν έχει πλησιάσει στη βρύση με το ντουζ απ' τον 15αύγουστο...αχ αυτές οι μυρωδιές...κρεμμύδι,τζατζίκι,ποιος ρεύτηκε,ποιος πόρδισε,ποιος ξεκίνησε τη μόδα "βρώμικο πόδι σε ανοιχτή παντόφλα",ποιος φτύνει στον ώμο μου,ποιος φταρνίζεται στη μούρη μου,ποιος βήχει στ' αυτί μου...
Ποιος έκλεισε το παράθυρο και σκάσαμε...ποιος άνοιξε το παράθυρο και πουντιάσαμε...πάλι χάλασε ο κλιματισμός κι είναι θάλαμος αερίων.."μα πάτησα το κουμπί,γιατί δεν ανοίγετε την πόρτα."..-δεν ήταν κουμπί αυτό που πιάσατε αλλά το βυζί τής κυρίας, παλιοεφαψία!...
Και πώς είπατε πως είναι "ο μαλάκας!" στα Ρώσσικα; στα Νιγηριανά; στα Πολωνικά; στα Πακιστανικά; στα Φιλλιπινέζικα; στα Αφγανικά;.. να κι ένα κέρδος,ταχύρρυθμα μαθήματα εκμάθησης ξένων βρισιών,η λεωφορειομαχία στον καιρό της κρίσης κι όποιος δεν αντέξει και κρεμαστεί απ' τις χειρολαβές θ' αναγνωριστεί απ' την κάρτα απεριόριστων διαδρομών...ή όλοι λαθρεπιβάτες είμαστε και συνυπεύθυνοι για τα ελλέιματα που γονατίζουν κι αυτή τη ΔΕΚΟ;...για να πιάσουμε μερικούς τζαμπατζήδες,πληρώστε το 40πλάσιο του εισιτηρίου να βοηθήσετε τη μείωση που επιζητεί η αγία μας κυβέρνηση για να συγχωρεθούν οι τρύπες τού προ'υ'πολογισμού της!
Και βέβαια αν επιζήσεις απ' αυτήν τη Μεταφορική Εκστρατεία και φτάσεις στη δουλειά,πείτε μου πώς θα εργαστείς που είσαι με ψυχολογία παραπαίοντος πρόσφυγα που πάλευε 50 ώρες με τα κύματα στην ανοιχτή θάλασσα,έχεις πίεση διακόσια,μισείς όλο τον κόσμο κι είσαι έτοιμος να πυγμαχήσεις στο ριγκ - όποιος πελάτης τολμήσει απλώς να σε κοιτάξει,αντί να εξυπηρετηθεί θα σωριαστεί με δεξιό κροσέ νοκ άουτ,να ξεσπάσεις πάνω του...
Και κάθε τόσο ακούς τις προτροπές.. .ν'αφήσεις το αυτοκίνητο σπίτι,να προτιμάς τα μέσα μαζικής μεταφοράς..- το έχω σίγουρο..δεν υπάρχει έστω ένας απ΄όσους σχεδιάζουν τις λύσεις και το πρόγραμμα μεταφορών στην Αθήνα που να έχει μετακινηθεί μέρες,μήνες,χρόνια με όποιο απ' αυτά!
Φυσικά - για τιμωρία και παραδειγματισμό και μ' εμφανή διάθεση χαιρεκακίας θα έπρεπε να υποχρεώνονται όλοι - συγκοινωνιολόγοι,δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι,τεχνοκράτες,διευθυντές,βουλευτές και όλοι οι δήθεν οικολόγοι λάτρεις των μέσων που έχουν μηχανάκι και δυο-τρία παρκαρισμένα στο ιδιωτικό τους πάρκιγκ αυτοκινητάκια,7-9 το πρωί,3-5 τ΄απόγεμα - όλοι γκρουπ/θέραπι στον ηλεκτρικό,στα μπλε λεωφορεία,στα μονά τρόλει,όλοι μέσα στα μέσα,να βγουν απ' τις κλιματιζόμενες λιμουζίνες τους με τους γραβατομένους αχθοφόρους τους,να δουν την αληθινή ζωή,τη φριχτή ταλαιπώρια καθημερινότητας,να πάρουν μια ιδέα πώς είναι ο κόσμος έξω απ' τις μακέτες των γραφείων τους,απ' τα βολεμένα,ρουτινιάρικα καλολαδωμένα ωράρια με τα master plan σωτηρίας μας,μήπως και συνειδητοποιήσουν πόσο κοντά στη σχιζοφρένεια είμαστε όλοι εμείς οι "απ' έξω",ένα βήμα,μιαν ανάσα απ' την ψυχασθένεια,ένα κλικ απ' την υστερία.
Και θα βρούμε τρόπο και λόγο να μη νιώθουμε αδύναμοι κι ελεεινά ηλίθιοι περιμένοντας σαράντα λεπτά ναρθεί ένα γαμημένο τρόλε'ι',θα υπερβούμε και τους μονολιθικούς,ξεπερασμένους πολιτικάντικους τρόπους αντίδρασης με τον αφασικό συνδικαλισμό της λύσης "μια απεργία για πάσαν νόσο" κι αποκτώντας συνείδηση τής απελπισίας μας θα δικαιώσουμε και το λόγο "θα μας πάρουν με τις πέτρες"...ανεξέλεγκτα πλέον,σ' έκρηξη οργής και θυμού προς δικαίους κι αδίκους κοματόσκυλους υπαιτίους...
Κι όσα γίνουν στο μέλλον,θα τα ζήσουμε μες το χειρότερο παρελθόν μας, με κοινωνικές συμπεριφορές απ' τον πιο αντιδραστικό,σκοταδιστικό και φασίζων εαυτό μας, σε αρένα με όχλο τον μεσαίωνα.
Στάση κύριε οδηγέ.
Κατεβαίνω.
Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010
ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ
'Οταν χτυπάει το τηλέφωνο ξημέρωμα Κυριακής,ξέρεις ξυπνώντας σαστισμένος,πως για καλό δεν είναι.
Μετά τρέχεις,όλα εσπευσμένα,το τηλέφωνο για το ασθενοφόρο,τα επείγοντα,οι εφημερεύοντες γιατροί,καρδιογραφήματα,κορτιζόνες,ενέσεις.
Κι έτσι είσαι Κυριακή μεσημέρι,πίνεις ελληνικό καφέ σ' ένα υπέροχο κιόσκι,μέσα στο κατάπευκο άλσος...αλλά δεν αναπνέεις οξυγόνο,έχεις δυσφορία,δεν πήγες για ρέμβη,είσαι στο Νοσοκομείο Σωτηρία κι έχεις μαζεμένη την οικογένεια που αγωνιά...
Στο μεταξύ τριγύρω η ζωή συνεχίζεται.
Ο 'Αρης θα κερδίσει τον Πάοκ...Αφήνουμε την εκμάθηση Αραβικών και μαθαίνουμε Κινέζικα..Ο Γιώργος ταξιδεύει για να διαδόσει την αειφόρο ανάπτυξη-τώρα και στη Σερβία...Ο Σαμαράς περιοδεύει τον αναγεννημένο θίασο,εκνευριστικά τσιροκοπώντας κι επιμένει να σώσει την οικονομία σε 18 μήνες-σπάζοντας τα φρένα μας γιατί ν' ανακαλύψει το μαγικό φίλτρο με καθυστέρηση ενός χρόνου μετά την απομάκρυνση απ' τη χύτρα με το εξουσιαστικό νέκταρ...Ξαναγύρισε ο Big Brother να μολύνει την ήδη σιχαμένη βιζιτηλεόραση που τσιγαρίζεται,αυγοκόβεται και σωτάρεται στα Μεγάλα απολυμαντήρια αξιοπρέπειας των Master Chef της...
Η τηλεόραση μένει ανοιχτή το βράδυ που γυρίζουμε απ' την κλινική για να καίει την ένταση και ν' αποκοιμίζει τον βρασμένο μας εγκέφαλο.
Ιδανικό προσάναμα για ν' απαλύνονται οι εφιάλτες με τα στενάχωρα αποτελέσματα,τις κακές ακτινογραφίες,τις αδύνατες επεμβάσεις,την εικόνα τού ανθρώπου σου που βασανίζεται και σιγά σιγά χάνεται στο παραλήρημα.
Σιωπές.
Αντοχές.
Αγκαλιές.
Εδώ είμαι - μείνε κοντά - οι γονείς πάντα φεύγουν μια στιγμή - κανείς δεν θά' ναι έτοιμος για κείνη τη στιγμή - έτσι συμβαίνει στους αιώνες - δεν μας ενδιαφέρουν οι αιώνες - οι δικοί μας άνθωποι θέλω να είναι άτρωτοι.
Κι η μέρα έρχεται κι ας μένει το σκοτάδι μέσα μας...κι ο Παπακωνσταντίνου μαλώνει τη Χούκλη που δεν καταλαβαίνουμε οι αγνώμονες πόσον κόπο κι ιδρώτα και πόνο και δάκρυα, δουλειά και μόχθο προσφέρει αυτή η ΥπερΚυβέρνηση στον τόπο...κι αντί οι αχάριστοι να βγούμε στις πλατείες να γιορτάσουμε γλεντώντας ένα χρόνο Νέας Σοσιαλιστικής Επανάστασης εμείς ένα τρισάγιο για τη χαντακωμένη μας ζωή το ετοιμάζουμε..πόση ακόμη επικαιροποίηση ν' αντέξει ο κώλος μας,πόσο σάλιο ακόμη για την υποδοχή κι άλλης σφαλιάρας ΦΠΑ,ρίχτε να δούμε πού βρίσκεται ο πάτος με τους διθυράμβους των αριθμών και τον αποδεκατισμό των ανθρώπων...
Θυμάμαι το βράδυ των αποτελεσμάτων των Εκλογών,11 μονάδες ξεσυγυρισμένη σφαλιάρα στη Ραφηνοτεμπελιάδα των Ανικανάχρηστων...για μια χαραμάδα ελπίδα,ένα "ρε μπας και!.."..που τόσο γρήγορα αντικαταστάθηκε απ' το "βοήθα Παναγιά!"...η μαλθακότητα έφερε τη νέα αλαζονία,η άγνοια έγινε πολυπραγματοσύνη τού ανελέητου...σοκ και δέος για τον αφανισμό μιας - άρρωστης,ναι!- κοινωνίας που επιβίωνε με ψευδαισθήσεις και τώρα τής σερβίρουνε μια πιατέλα άνοστο φαγάκι σ' ένα καμένο μέλλον.
Τα μεγάλα λόγια μιας εξουσίας που συνεχίζει να σου πετάει στη μούρη πως τώρα πια όλα πάνε καλά!- ε σ ύ δεν βλέπεις γκάβακα,ο παράδεισος ξαναδημιουργείται, ε σ ύ έχεις πρόβλημα που δεν νιώθεις το κλίμα χαράς στις αγορές τού κόσμου των στελεχών επιχειρήσεων,γιατί δεν συμμερίζεσαι την αγαλλίαση των σπρεντς που αρχίζουν ξανά να πέφτουν,γιατί δεν έχεις να πληρώσεις τα χρέη σου με την αύρα ευτυχίας που κουβαλά ο Φίλλιπος Σαχινίδης!
...Ας ξαναγυρίσουμε στην Κυριακή...κύριοι ξεφτιλόπουλοι... Κυριακή τρεις και μισή,ακόμα στα εξωτερικά ιατρεία,τ' αποτελέσματα των εξετάσεων άργησαν αλλά βγήκαν,φορεία πάνε κι έρχονται,τί να προλάβουν και πώς τρεις ειδικευόμενοι γιατροί και δυο νοσοκόμες σε μια γενική εφημερία,ιδρωμένοι κι αμήχανοι στον πανικό και την απόγνωση,ποιον να πρωτο κοιτάξουν,άλλος βήχει,άλλος λιποθυμάει,άλλος έχει πρήξιμο...η σειρά μας......εισαγωγή τώρα!...τώρα που λέει ο λόγος...αφού το περιστατικό μας είναι καρδιακό,δεν μπορούμε να τον μεταφέρουμε μόνοι μας στην κλινική,θέλει οξυγόνο και ασθενοφόρο...αυτά τα πεντακόσια μέτρα...απ' τα επείγοντα στο κτήριο νοσηλείας...πεντακόσια βήματα για τη νέα εποχή σοσιαλισμού είναι σχεδόν τ ρ ε ι ς ώ ρ ε ς..υπάρχουν δυο οχήματα για 20 (είκοσι) κλινικές,με δυό μαθητευόμενους τραυματιοφορείς κι έναν συντονιστή που κρίνει ποιος σοβαρά είναι πιο σοβαρά τού άλλου...επτά παρά δέκα φτάσαμε στο δωμάτιο..απ' τις τρεις και μισή ξεθεωμένος,έτοιμος για έμφραγμα,σχεδόν αναίσθητος,με ορό κι αντιβίωση περίμενε να μπει σ' ένα κρεβάτι...ω..υπέρλαμπρη κυβέρνηση εθνικού συστήματος υγείας...τ ρ ε ι ς ώ ρ ε ς...αλλά δε γαμιέται...τί θέλει ο παλιόγερος,75 χρονώ να τρώει τη σύνταξη τού ταμείου του...θα τους εξυγειάνετε όλους μαζί να μάθουν να ξοδεύουν για νοσήλια,οι τελειωμένοι προσφοράς στον τόπο,ας μας μείνει και κανείς στον τόπο...!
Αλίμονο σε μας που αντέχουμε και θα επιζήσουμε να τα δούμε όλα.
Μετά τρέχεις,όλα εσπευσμένα,το τηλέφωνο για το ασθενοφόρο,τα επείγοντα,οι εφημερεύοντες γιατροί,καρδιογραφήματα,κορτιζόνες,ενέσεις.
Κι έτσι είσαι Κυριακή μεσημέρι,πίνεις ελληνικό καφέ σ' ένα υπέροχο κιόσκι,μέσα στο κατάπευκο άλσος...αλλά δεν αναπνέεις οξυγόνο,έχεις δυσφορία,δεν πήγες για ρέμβη,είσαι στο Νοσοκομείο Σωτηρία κι έχεις μαζεμένη την οικογένεια που αγωνιά...
Στο μεταξύ τριγύρω η ζωή συνεχίζεται.
Ο 'Αρης θα κερδίσει τον Πάοκ...Αφήνουμε την εκμάθηση Αραβικών και μαθαίνουμε Κινέζικα..Ο Γιώργος ταξιδεύει για να διαδόσει την αειφόρο ανάπτυξη-τώρα και στη Σερβία...Ο Σαμαράς περιοδεύει τον αναγεννημένο θίασο,εκνευριστικά τσιροκοπώντας κι επιμένει να σώσει την οικονομία σε 18 μήνες-σπάζοντας τα φρένα μας γιατί ν' ανακαλύψει το μαγικό φίλτρο με καθυστέρηση ενός χρόνου μετά την απομάκρυνση απ' τη χύτρα με το εξουσιαστικό νέκταρ...Ξαναγύρισε ο Big Brother να μολύνει την ήδη σιχαμένη βιζιτηλεόραση που τσιγαρίζεται,αυγοκόβεται και σωτάρεται στα Μεγάλα απολυμαντήρια αξιοπρέπειας των Master Chef της...
Η τηλεόραση μένει ανοιχτή το βράδυ που γυρίζουμε απ' την κλινική για να καίει την ένταση και ν' αποκοιμίζει τον βρασμένο μας εγκέφαλο.
Ιδανικό προσάναμα για ν' απαλύνονται οι εφιάλτες με τα στενάχωρα αποτελέσματα,τις κακές ακτινογραφίες,τις αδύνατες επεμβάσεις,την εικόνα τού ανθρώπου σου που βασανίζεται και σιγά σιγά χάνεται στο παραλήρημα.
Σιωπές.
Αντοχές.
Αγκαλιές.
Εδώ είμαι - μείνε κοντά - οι γονείς πάντα φεύγουν μια στιγμή - κανείς δεν θά' ναι έτοιμος για κείνη τη στιγμή - έτσι συμβαίνει στους αιώνες - δεν μας ενδιαφέρουν οι αιώνες - οι δικοί μας άνθωποι θέλω να είναι άτρωτοι.
Κι η μέρα έρχεται κι ας μένει το σκοτάδι μέσα μας...κι ο Παπακωνσταντίνου μαλώνει τη Χούκλη που δεν καταλαβαίνουμε οι αγνώμονες πόσον κόπο κι ιδρώτα και πόνο και δάκρυα, δουλειά και μόχθο προσφέρει αυτή η ΥπερΚυβέρνηση στον τόπο...κι αντί οι αχάριστοι να βγούμε στις πλατείες να γιορτάσουμε γλεντώντας ένα χρόνο Νέας Σοσιαλιστικής Επανάστασης εμείς ένα τρισάγιο για τη χαντακωμένη μας ζωή το ετοιμάζουμε..πόση ακόμη επικαιροποίηση ν' αντέξει ο κώλος μας,πόσο σάλιο ακόμη για την υποδοχή κι άλλης σφαλιάρας ΦΠΑ,ρίχτε να δούμε πού βρίσκεται ο πάτος με τους διθυράμβους των αριθμών και τον αποδεκατισμό των ανθρώπων...
Θυμάμαι το βράδυ των αποτελεσμάτων των Εκλογών,11 μονάδες ξεσυγυρισμένη σφαλιάρα στη Ραφηνοτεμπελιάδα των Ανικανάχρηστων...για μια χαραμάδα ελπίδα,ένα "ρε μπας και!.."..που τόσο γρήγορα αντικαταστάθηκε απ' το "βοήθα Παναγιά!"...η μαλθακότητα έφερε τη νέα αλαζονία,η άγνοια έγινε πολυπραγματοσύνη τού ανελέητου...σοκ και δέος για τον αφανισμό μιας - άρρωστης,ναι!- κοινωνίας που επιβίωνε με ψευδαισθήσεις και τώρα τής σερβίρουνε μια πιατέλα άνοστο φαγάκι σ' ένα καμένο μέλλον.
Τα μεγάλα λόγια μιας εξουσίας που συνεχίζει να σου πετάει στη μούρη πως τώρα πια όλα πάνε καλά!- ε σ ύ δεν βλέπεις γκάβακα,ο παράδεισος ξαναδημιουργείται, ε σ ύ έχεις πρόβλημα που δεν νιώθεις το κλίμα χαράς στις αγορές τού κόσμου των στελεχών επιχειρήσεων,γιατί δεν συμμερίζεσαι την αγαλλίαση των σπρεντς που αρχίζουν ξανά να πέφτουν,γιατί δεν έχεις να πληρώσεις τα χρέη σου με την αύρα ευτυχίας που κουβαλά ο Φίλλιπος Σαχινίδης!
...Ας ξαναγυρίσουμε στην Κυριακή...κύριοι ξεφτιλόπουλοι... Κυριακή τρεις και μισή,ακόμα στα εξωτερικά ιατρεία,τ' αποτελέσματα των εξετάσεων άργησαν αλλά βγήκαν,φορεία πάνε κι έρχονται,τί να προλάβουν και πώς τρεις ειδικευόμενοι γιατροί και δυο νοσοκόμες σε μια γενική εφημερία,ιδρωμένοι κι αμήχανοι στον πανικό και την απόγνωση,ποιον να πρωτο κοιτάξουν,άλλος βήχει,άλλος λιποθυμάει,άλλος έχει πρήξιμο...η σειρά μας......εισαγωγή τώρα!...τώρα που λέει ο λόγος...αφού το περιστατικό μας είναι καρδιακό,δεν μπορούμε να τον μεταφέρουμε μόνοι μας στην κλινική,θέλει οξυγόνο και ασθενοφόρο...αυτά τα πεντακόσια μέτρα...απ' τα επείγοντα στο κτήριο νοσηλείας...πεντακόσια βήματα για τη νέα εποχή σοσιαλισμού είναι σχεδόν τ ρ ε ι ς ώ ρ ε ς..υπάρχουν δυο οχήματα για 20 (είκοσι) κλινικές,με δυό μαθητευόμενους τραυματιοφορείς κι έναν συντονιστή που κρίνει ποιος σοβαρά είναι πιο σοβαρά τού άλλου...επτά παρά δέκα φτάσαμε στο δωμάτιο..απ' τις τρεις και μισή ξεθεωμένος,έτοιμος για έμφραγμα,σχεδόν αναίσθητος,με ορό κι αντιβίωση περίμενε να μπει σ' ένα κρεβάτι...ω..υπέρλαμπρη κυβέρνηση εθνικού συστήματος υγείας...τ ρ ε ι ς ώ ρ ε ς...αλλά δε γαμιέται...τί θέλει ο παλιόγερος,75 χρονώ να τρώει τη σύνταξη τού ταμείου του...θα τους εξυγειάνετε όλους μαζί να μάθουν να ξοδεύουν για νοσήλια,οι τελειωμένοι προσφοράς στον τόπο,ας μας μείνει και κανείς στον τόπο...!
Αλίμονο σε μας που αντέχουμε και θα επιζήσουμε να τα δούμε όλα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)