Μακριά - ώς την Ανάσταση

Φέτος θέλω πιο πολύ από ποτέ να ταξιδέψω το Πάσχα
-κάθε φορά θέλω,έχει χρόνια να το καταφέρω κι ούτε αυτή τη φορά γίνεται,δεν έχει σημασία,αρκεί που το επιθυμώ τόσο.

-αλλά η ανάγκη αυτή τη χρονιά είναι σχεδόν ουρλιαχτό στη μέρα μου,ακούω ευχές και γεμίσαν διαδρομές στα ραδιόφωνα και δακρύζω,βλέπω βαλίτσες στο δρόμο και βουρκώνω,δεν είναι κατάθλιψη,συγκίνηση,ένα πουλί θα γίνω,να φύγω μαζί τους να σωθώ και να χαθώ και πίσω μη γυρίσω,όχι πάλι αυτό,όχι πάλι απόγνωση,όχι αίσθηση πνιγμού πάλι.

Νομίζω αυτό ακριβώς ήθελαν να πετύχουν αυτά τα παγκοσμιοποιημένα,οικονομικά κι αναγκαστικά μας προγράμματα  τιμωρητικής Σωτηρίας
-να ξεχάσουμε πώς είναι η Επιθυμία Φυγής,να μην ονειρευόμαστε πια,να μην ελπίζουμε,να μην προσδοκούμε Ανάσταση,να μην περιμένουμε τίποτα κι από πουθενά μιαν Άνοιξη ν'αναπνεύσουμε κι ένα Καλοκαίρι να βουτήξουμε

-αυτός ήταν ο στόχος,η σύνθλιψή μας,η διάλυση κάθε σχέσης με την ανθρώπινή μας υπόσταση,να μην αντιδρούμε,να μην αγαπούμε,να μην νοιαζόμαστε,εγκαταλελειμένοι,απόμακροι,απελπισμένοι,πτωχευμένοι,με μίσος για τη ζωή γενικώς,για τους διπλανούς μας ειδικώς,καμένοι,ξωφλημένοι

-για να μην θυμόμαστε πια πώς είναι να ομορφαίνουν οι μέρες,να γαληνεύουν οι ψυχές,να'χει ανοιχτούς ορίζοντες,αγκαλιές,γέλια,τραγούδια,γλέντια
-για να μην αεροβατούμε επικινδύνως και γίνουμε κύμα και τούς συντρίψουμε τα Επενδυτικά τους θαύματα και τις Προσαρμοστικές τους Αναδιαρθρώσεις.

Αλλά,αφού μάς ετοιμάζουν για νεκροζώντανους και βουβούς διεκπαιρεωτές εντολών κι εκτέλεσης απασχολήσιμης καριέρας κι αυτός να είναι ο τρόμος τους,πως είμαστε η τελευταία γενιά που μπορούσε να Ταξιδέψει και ξέρουμε τί μισούν και στοχεύουν να χάσουμε,εμείς που προλάβαμε να βρούμε έναν δρόμο για το χωριό,την παραλία,το βουνό με τα πλατάνια,τον ήχο των φαραγγιών και την αύρα μιας θάλασσας μικρής και τής μεγάλης ποίησης τής παρέας που μιλά,τής οικογένειας που σμίγει,τής χαράς των φίλων που χαζεύουν φεγγαράδα,τη μουσική που ενώνει,τις γιορτές που αντέχουν

-και τα θυμόμαστε αυτά κι εκεί τριγρίζουμε κι οι μνήμες ακουμπάν τις φωτογραφίες και το Πάσχα τώρα ξεκάθαρο,δικό μας,
(υποχρεωτική Αργία κι όχι μιαν Κυριακή με Ανοιχτά Μαγαζιά ρε αλήτη Χατζιδάκη),
με μπίρες και κρασιά και τσίπουρα και πρωί στο μνήμα να θυμηθούμε τους απόντες και μεσημέρι στο γεμάτο των αισθημάτων μας τραπέζι και χορός στον ήλιο και φιλιά
-να καίνε την Απληστία των αχόρταγων και την επικοινωνία των Ανθρώπων που πυρκαγιά θα τούς παρασύρει τους αγύρτες,την κακία,τη μοχθηρία,την αποκτήνωση και την αφιλία θα τα πάρει ο αγέρας και θα τα στείλει στον διάολο

-και θα πετύχουμε μιαν Ανάσταση κερδισμένη εντός,τα δικά μας θαύματα ζηλεύουν και τρομάζουν και κυνηγήσανε να τα κάνουν συμφορά και φτώχεια κι απόρριψη και διαλυμένη κοινωνία και δυστυχισμένη καθημερινότητα και παγωνιά δικαιωμάτων κι ανηθικότητα και κλονισμένη Δημοκρατία κι εργασιακό μεσαίωνα και δεν θα τούς περάσει αδέλφια.

Να φύγω
-κι ας μην πάω πουθενά.

Μην ξεχάσω κανέναν
 - να στείλω μηνύματα σε ξεχασμένους φίλους,να θυμηθώ ονόματα,ν'ανασύρω πασχαλιές,παιδιάστικες ώρες,αμέριμνες,ανάλαφρες,γάργαρα γέλια και πλάκες και χαβαλέδες και γιγαντιαία συναισθήματα σ'ολογάλανο ουρανό και τον αναζωογονητικό ήλιο που κέρδισε το θάνατο που μάς σερβίρανε αδειανό πουκάμισο ,κατεστραμένη ζωή.

Φέτος ειδικά θέλω να φύγω
- και την ευχή μου "καλή Ανάσταση" να την ουρλιάξω μέχρι να βραχνιάσω και το σκοτάδι  τους να φωτίσει την καινούργια μου δύναμη,να έχω πάντα έναν δρόμο να χάνομαι.

Η ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΗ ΜΟΥ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ

Είναι η ώρα να συμφωνήσουμε
-μέχρι τώρα,όλοι "εμείς",οι απ' έξω,οι χτυπημένοι της πιο αδιανόητης,καταστροφικής και μανιακής επιδρομής στη ζωή,την εργασία,την κοινωνική ένταξη,την πρόνοια,τη θεσμική μας στάση στο σύστημα ως "πολίτες"
- εμείς,νιώσαμε στο πετσί μας την ταπείνωσή μας,την απόλυτη αδυναμία μας ν'αντιπαλέψουμε τους αλαζόνες άρχοντες νομοθετημάτων/τερατουργημάτων,αυτή τη βάναυση κακοποίηση των δικαιωμάτων,της αξιοπρεπούς διαβίωσης,της πολιτιστικής ένταξης,όλα να μάς οδηγούν γκετοποιημένους στην εξαθλίωση,τη βαρβαρότητα,χωρίς χρήματα,με κομένες ελπίδες,με σακατεμένα μελλούμενα,με μαδημένη προσωπικότητα,χωρίς οικογένεια,αποκομένοι των φίλων,απουσία ελεύθερου χρόνου
- κι όλα σκληρούς χειμώνες,στη μέγγενη μιας ανάπηρης Δημοκρατίας.

Και στη γωνιά γρονθοκοπούμαστε με τους Εχθρούς να μάς εξευτελίζουν
-για τους "επιτυχημένους" των Σαξές Στόρι και της Ανάπτυξης είμαστε τεμπέληδες,άχρηστοι,αμόρφωτοι,κλέφτες,απατεώνες,χαζοί,άξεστοι,συνομωσιολόγοι,ψεκασμένοι,
απροσάρμοστοι,όχλος,φαντασιόπληκτοι,κακόμοιροι,μιζεριασμένοι
-ένα ξεροκάματο,με δανεικά,σε συσίτια,με φιλανθρωπία,απασχολήσιμοι κι επιδοτούμενοι,πάντα υποχρεωμένοι κι υπερχρεωμένοι,από θέση υποταγμένοι
-δεν δικαιούμαστε ανάσα,παρέες,συντροφικότητα,συλλογικότητες,μισθό πέρα απ'τα χρέη για διακοπές και δώρα και κοινωνικότητα,για επαφή και συνυπευθυνότητα κι απόκτηση γενικευμένης ευρύτερης γνώσης,με φροντίδα και δημόσια πρωτοβουλία και περίθαλψη...


...Και το καλύτερο Παιχνίδι των Ισχυρών
η κονιορτοποίηση της Αντίδρασής μας
-ύπουλα,συστηματικά,επίμονα και σαδιστικά,μάς έριξαν στο λάκο τής μοχθηρής αντιπαλότητας,ο θάνατός σου η ζωή μου,να βγάλουμε τα μάτια ο ένας τού άλλου,εγώ ιδιωτικός,εσύ δημόσιος υπάλληλος,εγώ αστός,εσύ χωριάτης,εγώ εκπαιδευτικός,εσύ ανειδίκευτος,εγώ δημοτικό ,εσύ μεταπτυχιακό,εγώ πωλητής,εσύ άνεργος,εγώ ελευθεροεπαγγελματίας,εσύ μισθωτός μ'ατομική σύμβαση,εγώ ταρίφας,εσύ ταμίας,εγώ λογιστής,εσύ ντηλιβεράς,εγώ καθαρίστρια,εσύ συνταξιούχος ευγενούς ταμείου

-περιχαρακωθήκαμε,νοιαστήκαμε μόνο για την πάρτη του ο καθένας,δε θελήσαμε να καταλάβουμε πώς τα βγάζει πέρα ο διπλανός μας,ποια τα άγχη,η καθημερινότητά του,ο τρόπος δουλειάς του,η σωματική του κούραση στην πνευματική μας φόρτιση,οι αντοχές,η πολυπλοκότητα,τ'ατέλειωτα ωράρια δουλειάς χωρίς αποδοχές,οι συνθήκες εργασίας,οι συνήθειες,οι αναπνοές,είμαστε κρίκος και βαρούσαμε τις αλυσίδες εναντίον μας,συνηθίσαμε,αφεθήκαμε,χαλαρώσαμε κι ύστερα γίναμε τιμητές συνείδησης,λιβελογράφοι συμπεριφορών,τιμωροί συνθηκών,επιμελητές κεκτημένων,πλακωθήκαμε με "συντεχνίες" και "βολεμένους" και "μίζερους" και "καναπεδάτους" και "πουλημένους" και "καλομαθημένους"

-και τώρα στον ήλιο μοίρα κοινή συντριβής κι η επαναστατημένη μας αμάθεια συναντά την εκδικητική απόρριψη στον μηδενισμό,τον χουλιγκάνικο τραμπουκισμό,τη διαβρωτική έφοδο στα ρατσιστικά απωθημένα των εθνικών μας μύθων,την υπερεθνικιστική μας μισσαλοδοξία και τη βίαιη εκτόνωση πολυποίκιλων και πολύμορφων αντιπαλοτήτων με παντελή απουσία σκέψης,συνείδησης κι ιστορικής συνέχειας,χωρίς κοινό στόχο,χωρίς προγραμματική σύγκλιση των ίδιων λα'ι'κών σντροφικοτήτων,με φόβο για κοινά βήματα,με τρόμο σ'ενιαία φωνή,με σμπαράλιασμα κάθε προσπάθειας για θεμελίωμα προτεραιοτήτων συλλογικότητας και άγνοιας ποιας προτεραιότητας για την επιστροφή στην Αξιοπρέπεια.

Είναι ώρα να γίνει ξεκάθαρη πρόσθεση των
"θέλω ξανά πίσω την αναπνοή μου"
 που λεηλατήθηκαν τόσα χρόνια,στον κοινό μας Αντίπαλο.

Πώς αντιδρούμε στην απρόσμενη και θλιβερή,την ολοκληρωτική και διαβρωτική απολιτικοποίηση πού μάς παρασύρουν οι Εκλεκτοί τής χυδαίας κι απάνθρωπης Εξουσίας των ενωμένων Βασανιστών μας,της οικονομικής δικτατορίας που,μέσω των λακέδων σαλιάρηδων παπαγάλων τής μηντιακής παρασιτίας στόχευαν στη χρόνια εξαθλίωσή μας μέσω τής ασύντακτης χρεωκοπίας της κοινής μας Κανονικότητας;

Μας ενδιαφέρει να συμμετέχουμε στη μόνη βαλβίδα συμμετοχής μας που,αναγκαστικά άφησαν ανεξέλεγκτη,
τις Εκλογές;

Και γιατί ψηφίζουμε;

Είναι κοινή μας επιδίωξη "να φύγουν" ;

'Εχει σημασία ποιον θεωρούμε ιδανικό επόμενο κι όχι αν παραμείνουν κυρίαρχοι να κουρελιάζουν το στοιχειώδη αυτοσεβασμό μας τρέμοντας την αυτονόμησή μας απ'την παράνοια των στόχων τους;

Αν είναι απλός διαχειριστής τού συστήματος κι όχι λα'ι'κός ήρωας,πώς το διαχωρίζουμε εκ των προτέρων;
Αν είναι δεξιός τεχνοκράτης τού βρωμερού "ρεαλισμού" κι όχι επαναστάτης οραματιστής μιας φαντασιακής μελλούμενης σοσιαλιστικής κοινωνίας;

'Εχει νόημα να συμπηκνωθεί το μυριόστομο
"να πάτε να γαμηθείτε"
με δεκάδες πεντακαθαρίδηδες ηγετίσκους δυναμικών οδηγητών τού 1%;

-ψωμί και βούτυρο στη χλεύη κυνικών σαμαροβενιζέλων,βιαστική κυριακάτικη γλοιώδικη δήλωση "σεβασμού στο μήνυμα οργής" κολαούζων πρετεντέρηδων που,ενισχυμένοι στην αποχή και την αγνή κι άδολή μας πολυσπερμία αντίδρασης,θα φτύσουν την πραγματική πλειοψηφία με τους μαγικούς στατιστικούς διαβεβαιωτές αγαστής συνέχειας τού Καθεστώτος,την κοινοβουλευτική πλειοψηφία των συστημικών Σωτήρων
(θυμίζω έχουμε Πρωθυπουργό τού 17% και δίπλα του Βορίδη και Βούλτεψη και Άδωνη και Μπαλτάκο και Φαήλο και Σίμο Κεδίκογλου και Παντελή Καψή και Σταύρο Θεοδωράκη και Στουρνάρα και Μπίστη και Χριστοδουλάκη και Παντοκράτορα Βενιζέλο)

Ξέρουμε πως μάς ρημάξαν
-καταλαβαίνουμε με ποιο αποτέλεσμα θα ξεκουμπιστούν,πώς θα δούμε έντρομα κι ιδρωμένα ΜegaΣκα'ι'-σμένα προσωπάκια ν'αποχαιρετούν την ανελέητη Μερκελοκρατία τους,πώς θα τρίψουμε στη μούρη τους τα ομόλογα των Αγορών τους,πώς θα σκίσουμε τις χαρισματικές κι άπληστές  τους συμβάσεις παραχώρησης,νερού,φωτός,γης κι αέρα μας.

Δεν θα ψηφίσω με την καρδιά μου
-αλλά την ψυχή μου δε θα τη χαρίσω στον σωτηριολογικό τους Αλήτικο κόσμο.

Ξέρω πως ξέρεις.
Βόλι κατ'ευθείαν εκεί που πονάνε,με οργή κατευθυνόμενη σ'ότι φοβούνται.
-όλα τ' άλλα είναι σκατοδικαιολογίες και δε γουστάρω να σε ξανακούσω να κλαίγεσαι και να καταγέλεις χούντες,βιασμούς,ισοπέδωση,φτωχοποίηση και ντροπές.

Δεν περιμένω θαύματα.
Πριν έρθει η ευτυχισμένη ζωή τής Ουτοπίας θέλω μόνο ένα βράδυ να μη βλέπω εφιάλτες για το τί μού ξημερώνει αύριο.

(Δυστυχώς πες,αλλά...)
Έχουμε μιά λύση μόνο
-δώσε την ευκαιρία
-και μετά ας ξαναγίνουμε από δυο χωριά,κομμάτια και θρύψαλα για το ποιος είναι ιδεολογικά κυρίαρχος κι ηθικά δικαιωμένος και πρώτος στον αγώνα και συνεχιστής  τής παράδοσης των λα'ι'κών μύθων.

Λυπήσου που στερέψαν τα όνειρά μας.
-για να μάθουν ν'ακούν και να σέβονται τον κόπο και τη σιωπή τής απελπισίας που μάς χάρισαν ζωή τόσα χρόνια

-δεν έχω την πολυτέλεια να χαζεύω χιλιάδες λουλούδια ν'ανθίζουν στους δρόμους και να φυτεύονται σφαίρες στο αδειανό μας τραπέζι τα κολλήματα,οι εμμονές και οι ιδεοληψίες του αυθεντικού μεγαλείου τους,τής αρχηγικής πρωτοπορίας τους,μακριά τού στόχου,μακριά τού πανικού των καβαλημένων μας μνημονιοπιπίλων της διαπλεκόμενης μαφιόζικης συμμορίας των ακροδεξιών βασιλιάδων τού χρήματος και τής παγκοσμιοποιημένης τους αριστοκρατίας των Αγορών.

- Μόνο και Μόνη Μία Ψήφος.

-συννενοηθήκαμε.

-μισή ντροπή δική μου και μισή ντροπή  αφημένη στο συρτάρι γι αργότερα,αν πάλι κάνουμε λάθος.

-θα τα βρούμε.

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ (και λιγάκι χουντικός)

Ας ξεκινήσω με ορισμένες φανταστικές περιπτώσεις,όπου αποκαλύπτονται βιντεοσκοπημένες συνομιλίες...

...τού επιτελάρχη τού Λευκού Οίκου με ηγετικά κλιμάκια τής Αλ Κάιντα

...τού γραμματέα τού Άγγλου Πρωθυπουργού με ενεργά μέλη τού IRA

...τού Ιταλού,με κουκουλοφόρους των Ερυθρών Ταξιαρχιών

...τού Ισπανού σε γιάφκα της ΕΤΑ

...τού Τούρκου με αντάρτες Κούρδους

(Αλλά αρκετά το διεθνές σενάριο
-ας πούμε,φανταστείτε τι σεισμό και μηντιακή κατακραυγή θα γινόταν εδώ στο Ελλάντα, αν ο γραμματέας τού γραφείου τού προέδρου Τσίπρα,ο Νίκος Παππάς συναντούσε κρυφά τον Χριστόδουλο Ξηρό,την ώρα που στη Βουλή,ο γιος τού βουλευτή τού Σύριζα Βούτση ξυλοφορτώνει τρεις βουλευτές της ΝΔ στο καφενείο...)

Κι ας κρατήσουμε απ'τα γέλια το στομάχι μας
-ενώ όλα τα ,εξωτερικού δελτίου παραπάνω, θα ήταν,προφανώς,αιτία,το λιγότερο,άμεσης πτώσης της Κυβέρνησης,δικαστικής δίωξης των πρωταγωνιστών,γενικευμένης απαξίωσης των μηχανισμών τού κράτους και συνθλιβή των κομματων που συμμετείχαν με κρυφή ατζέντα κι ύποπτες διασυνδέσεις σε αναγνωρισμένες ως "εγκληματικές οργανώσεις"
-όλα αυτά  σε μας,στις μέρες ενός Τάκη Μπαλτάκου vs Χρυσής Αυγής είναι...
 "πεντακάθαρη ατομική του ευθύνη", "ανοησία", "αυτονόμηση", "χαζή πρωτοβουλία", "φαιδρότητα", "αφελής εκτίμηση" κι άντε το πολύ "ανάρμοστη υπέρβαση εξουσίας ηθικώ δικαίω" και...ασφαλώς!..."ατιμία και προδοσία" τού μεγάλου αρχηγού Σαμαρά.

Για ποια "όλα αυτά" μιλώ;

Ένας παραθεσμικός,παρακρατικός μηχανισμός που αλληλοκαρφώνεται,ανταλλάσσει απόρρητα,συνδιαλέγεται ενοχοποιώντας κι αθωώνοντας και στήνει δικαστικές υποθέσεις,διαβάλει εξουσίες,προγράφει πολιτικούς αντιπάλους.

Είναι η Εξουσία τού Μαξίμου αυτοπροσώπως,που συνομιλεί μ'εγκληματίες,δολοφόνους,φρενοβλαβείς,φασίστες,ναζιστές και ρατσιστές
-κι όταν πιάνεται στα πράσσα δικαιολογείται γελοιοποιούμενος γειτνίαση και "δυο πόρτες έχει η ζωή ,άνοιξε μια και μπήκε" και πάντα "για το καλό της πατρίδος,της ορθοδοξίας και των ενστόλων",αυτών που θεωρεί "πυλώνες τού έθνους".(τα άπαντα επταετίας το απάνθισμα σκοτεινών χρόνων)

Είναι ο κολλητός φίλος Σαμαρά,κι ο πιο στενός και πιστός συνεργάτης,35 χρόνια εξ'απορρήτων,ο άμεσος διεκπαιρεωτής εντολών,ο αντ'αυτού στρατηγικά ελέγχων υπουργούς και κοινοβουλευτικούς.

Είναι ο,υπερηφάνως δηλών,εκ γενετής αντικομμουνιστής,Μπαλτάκος τα πάντα άνωθεν εκπληρών,εν αγνοία κι υπερβάσει Αντωνάκη στα διαλείμματα τής κοπιώδους εργασίας του,σα σε ταινία με σισιλιάνους εκτελεστές που,αν πιαστείς,δεν κελαηδάς,παρά σώζεις το τομάρι σου καλύπτοντας το Νονό σου.

Την εκ φύσεως Ανοησία παπαγαλίζουν δυο μέρες τώρα οι ΜέγκαΣκάι και λοιπές τεθλιμένες χήρες,αποσβολωμένοι κλακαδόροι τής καταστροφής τού πουλέν τους,το "ατύχημα" που έπαθε ο πιο επιτυχημένος των ευρωπαίων,ο άσπιλος κι αμόλυντος Σωτήρ των θυσιών τού λαού του...

...δηλαδή προτιμούν να εμφανίζουν τον Σαμαρά έναν Χαζό κι Ανίδεο που χαμπάρι δεν είχε που ο κολλητός του ήταν κάθαρμα και τον έχεζε πατόκορφα και τον περιέγραφε ως "μεγαλοαστό μαλάκα",έτσι για ξελαγράρισμα πριν τη συνεδρίαση τού κυβερνογραφείου

-παρά να φανεί και να λάμψει η αλήθεια,πως τρία χρόνια τώρα ποντάρουν όλοι αυτοί,οι Συνεταίροι στις Δουλίτσες,οι επιδοτούμενοι φαγοπότες,φωτισμένοι δεξιοί και κεντροαριστεροί συνεχούς ευαισθησίας,σοσιαλίζοντες ψαριανοί κι αντισυστημικές τηλεπερσόνες σταυροποταμίσιοι κι οι στηρίζοντες βενιζελοφώτηδες ρεαλιστές σ'έναν Πρωθυπουργό ψιλοχουντάρα,φιλοναζιστάκο κι εμφυλιοαριστεροφάγο

-και δεν ενοχλούνται,αφού προτεραιότητα,άγχος,ευθύνη και γαμωσυμφέρον τους έχουν τα Σπρεντς,τα ομόλογα,το Μνημόνιο,το Πλεόνασμα και προσεύχονται να μην ανακοπούν ξαφνικά οι υπογεγραμένες συμβάσεις έργου τους,να συνεχίζει η μάσα αδιάκοπη

-και παραβλέπουν οι κοσμοπολίτες τατσόπουλοι κι οι μπίστηδες γλειφτρόνοι καρεκλοκένταυροι τα μπουμπούκια που ανθίζουν στα σαλόνια τους,λεχρίτες εκβιαστές,τους ΚΥΠατζίδικους λάτρεις εθνικοσοσιαλισμού,τους τιμητές εθνοσωτηρίου επαναστάσεως παπαδοπούλου 1967,τους νεανίες τσεκουροφόρους Βορίδηδες και τους αιωνίους αλαλλάζοντες Πλεύρηδες κι Αδώνηδες Αίματος και καθαρότητος Φυλής,τους μαφιόζους τής διπλανής πόρτας,τους μπράβους ξεκαθαρισμάτων ιδεολογικών λογαριασμών με νύχτες κρυστάλλων στις γειτονιές της χώρας,τους αδίστακτους διώκτες άπλυτων,βαρβάρων,σκυλοπνιγμένους υπόπτους συμμοριών λαθρομετανάστες,όλων αυτών που απειλούν να μολύνουν και ν'αλώσουν τα ελληνοπατριωτάκια τής κλανιάς και τής μαγκιάς στυλ Βαγγέλα Ρέιντζερ Με'ι'μαράκη που ξέρει από πεζοδρόμια ή Ηλία υποψηφίου Δημάρχου που θα καθαρίζει κεφάλια στα κράσπεδα πρωτευούσσης και περιχώρων.

Αλλά έχω πάντα μια φριχτή αγωνία
-νοιάζεται κανείς για όλα αυτά;

Νιώθω να καίγομαι σε ψυχόδραμα
-αίσθηση που μ'ακολουθούσε έντονα και το καλοκαίρι με τα γεγονότα τού πραξικοπήματος στην ΕΡΤ

...επικοινωνούμε εκεί έξω;
-υπάρχει έγνοια,γνώση,βασική πολιτική θέση κι αντίσταση κι αντίθεση τού κόσμου;
-τί καταλαβαίνει η "βουβή πλειοψηφία",ο απλός μέσος ανθρωπάκος,οι μεροκαματιάρηδες,οι φτωχοί,οι άνεργοι,οι νεοεξαθλιωμένοι;
-είναι κανείς ενεργός πολίτης εδώ;
-θα πάρουν μέρος στις εκλογές;
-βλέπουν κι ακούν;

...θα νιώσουν,θα συνειδητοποιήσουν πως ό,τι συμβαίνει απ'το Καστελόριζο δεν είναι κι ακριβώς αυτό που λέμε Δημοκρατία,πως οι ταγοί,οι κλειδοκράτορες,οι καθοδηγητές μας αλληθωρίζουν στη χυδαιότητα,την αργυρώνητη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα,τη νομικίστικη συγκάλυψη υπερεξουσιών στα όρια και πέρα από κάθε συνταγματική τάξη,βουτηγμένοι στην ανηθικότητα,να ποντάρουν στην εξευτελιζόμενη αναξιοπρέπεια για επιβολή της ιδιότυπης κυνικής τους ανωτερότητας,ολιγάρχες,τραπεζίτες,ισχυροί επιχειρηματίες και μηντιακά εκτρώματα παραπληροφόρησης,προπαγάνδισης και σκοταδισμού;

Τη συνήθεια και τη ρουτίνα,των ωχαδελφισμό και την παραίτηση,τη στάση "μακριά απ'το κεφάλι μας κι όπου θέλει ας είναι",τους ανίδεους και τους βολεμένους,τους χαλαρωμένους και τους αμέριμνους,τους απολίτικους και τις σιγουράτζες αποθεμάτων,τους μονίμως μιζεράκηδες απόντες κάθε συλλογικότητας,αλλά και τους μακριά νυχτωμένους/επαγγελματίες τής επανάστασης κι άσχετους τής εργασιακής βαβραρότητας τιμητές
-αυτούς
-κι εμένα μαζί τους,φοβισμένοι όλοι και τρομοκρατημένοι
-αυτά με σκιάζουν
-ίσως περισσότερο κι απ'τους ΣαμαροΒενιζέλους του Μπαλτακιστάν,που καταρρέουν στο βόθρο τους,στον αμακιγιάριστο υπόκοσμο τής αλαζονικής αλητείας τους.

Εμείς τί κάνουμε.
Πώς απαντάμε.
Πώς τους διώχνουμε.
Γιατί δεν μάς ενοχλούν.
Γιατί ανεχόμαστε υπουργό τον Γεωργιάδη,τιμητή πολιτεύματος τον Βορίδη,άρχοντα τής καθημερινότητας τον κάθε κομματόσκυλο Σγουρό (τής ντόπας και των διαδρόμων)

Αν τσαλαβουτήσουμε στα χαζοχαρούμενα ποταμάκια,αν απέχουμε κατηγορώντας το κακό που μάς βρήκε και την άδική μας τη μοίρα
-κι αν μετά την απομάκρυνση απ'την κάλπη το μετανιώσουμε που θα γίνουμε ξανά στο ίδιο έργο θεατές,να χαζεύουμε παρακρατικούς κήρυκες τής Σωτηρίας να τσαλαπατούν τη ζωή και τα όνειρά μας,δικαιωματικά πια,τιμωροί τής αφασίας μας...

Τα διαβάζω,τους κοιτώ και χάνομαι
-αφελής κι εγώ,ήλίθιος,διαλυόμενος και ιδανικός αυτόχειρ,να προγράφω το μέλλον μου
-ένας Μπαλτάκος ίδιος.