Κυκλοφορεί γρίπη,απεργία,μετανάστες και μειώσεις αποδοχών.
Μπαίνει Φλεβάρης και ο χειμώνας στην καρδιά μας μετακυλίεται ίωση βαρυχειμωνιάτικη παντού- σ' ατμόσφαιρα,γεγονότα και συμπεριφορές.
'Ολοι δύσκολα βγαίνουμε,δυσκολότερα επικοινωνούμε και δυσκο(ι)λ(ι)ότατα ελπίζουμε.
Δεν προχωράει τίποτα.
Δεν ικανοποιείται η ανάγκη κανενός.
'Ολοι χτυπούν στο δικό τους ρυθμό,όλοι δίκιο έχουμε,όλοι απαιτούμε,όλοι φωνάζουμε,όλοι γκρινιάζουμε,όλοι κοιτούν καχύποπτα όλους.
Οι εργαζόμενοι στα μέσα μεταφοράς καταλαβαίνουν πως η γιαγιάκα θα ξεπαγιάσει στη στάση περιμένοντας ένα λεωφορείο που δεν θα περάσει ποτέ -
-αλλά καταχτημένα δικαιώματα χρόνων ανατρέπονται και δεν θα περάσουν!
Οι φαρμακοποιοί έχουν κλειστά τα μαγαζάκια τους,καταλαβαίνουν ότι ο παπουλάκος θα πάθει πνευμονία περιμένοντας μιαν ώρα στην ουρά έξω στην καταιγίδα, έξω απ' το διανυκτερεύον-
-αλλλά καταχτημένα δικαιώματα χρόνων ανατρέπονται και δεν θα περάσουν!
Οι γιατροί τού ΙΚΑ απεργούν απ' αύριο κι εγώ που έχω κλείσει το γαμημένο ραντεβού στον οφθαλμίατρο απ' τα Χριστούγεννα για τις 2/2 πάλι θα μείνω με το ρεπό στο μάτι και θα κλείσω το επόμενο για το Πάσχα και πάλι θ' απεργούν το βάζω και στοίχημα-
-αλλά καταχτημένα δικαιώματα χρόνων ανατρέπονται και δεν θα περάσουν!
Οι δικηγόροι απέχουν απ' τις δίκες και πάλι θ' αναβληθεί η καταδίκη τού ανήλικου, χωρίς δίπλωμα πιτσιρικά που χτύπησε τον μπαμπά με τ' αυτοκίνητο κι ορφάνεψα και περιμένω μιαν αποζημίωση πέντε χρόνια κι όλο απ' αναβολή σ' απεργία κι από αποχή σε διαμαρτυρία τρέχω στα δικαστήρια κι ήμουνα νιος και γέρασα-
αλλά καταχτημένα δικαιώματα ανατρέπονται και δεν θα περάσουν!
Οι καθηγητές είναι αποφασισμένοι ν'απεργήσουν στις εξετάσεις φέτος και σιγά το κύρος τού πανεπιστημίου που θέλει να μπει το στουρνάρι μας και πάντως θα το στείλουμε στο Λονδίνο για να συνέλθει και λίγο το μαμόθρεφτο-
αλλλά καταχτημένα δικαιώματα ανατρέπονται και δεν θα περάσουν!
...Κατάχτηση την κατάχτηση,με υψωμένα κι έξω τα γυμνά μου στήθη της αντίστασης και της ανυπακοής...πούντιασα, έχω πονοκέφαλο και βήχω,το 2004 πληρωνόμουν 1500 ευρώ και τώρα παίρνω 1000 και δεν είχα το δικαίωμα ούτε τότε να το πανηγυρίζω ούτε τώρα να κλαίγομαι που δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά -
-με ποιον να τα βάλω,ποιον να εκβιάσω,πού να διαδηλώσω,ποιον να μουντζώσω,σε ποιον να καταγγείλω που όλα ανατρέπονται και να μην περάσουν;
Να πάω Αίγυπτο να συμπαραταχθώ και να κάψω καμιάν τράπεζα να μπλοκάρω το καπιταλιστικό σύστημα;
Να γράψω πύρινους συναισθηματισμούς και να στείλω επιστολή να τη δημοσιεύσει πρωτοσέλιδα η Ελευθεροτυπία καταγγέλοντας τη Χούντα τού Νεοφιλελεύθερου Πασόκ;
Να γραφτώ Σύριζα που οργανώνει κι ωραίες εκδρομές Κρήτη-Αθήνα με ξενάγηση στα νεοκλασσικά επαρχίας και πρωτευούσσης;
Να καλέσω τον Μάκη Ζοροδημοσιογράφο για να καταγγείλω τον πονηρό πολιτευτή που σε προεκλογική περίοδο με στέλνει 20 sms τη μέρα και δυο εμπιστευτικές επιστολές και τηλεφωνούν απ' το πολιτικό του γραφείο για να εκδηλώσουν την αφοσίωσή του σε μένα και τώρα που αργούν (μάλλον...) οι κάλπες είμαι ο κοπρίτης που τον παραμονεύω στο στενό να τού ρίξω μερικές ανάποδες να πει το δεσπότη Παναγιώτη;
...Τελείωσε και το big brother,ήταν μια ευκαιρία να χωθώ σ' ένα σπίτι ευάερο,ευήλιο,να ετοιμάζουν άλλοι το φαγάκι,να κοιμάμαι 24ωρα ανέμελης μαλθακότητας και να κέρδιζα και 200χιλιάρικα άκοπα κι ανώδυνα και γρήγορα, με μόνη ξεφτίλα πως και για κατούρημα να πήγαινα μια κάμερα θα ζουμάριζε το γαριδάκι μου...
...Και έχε χάρη που απεχθάνομαι τη βία...
...αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι άμα πάρω κουράγιο και μαθήματα απ' τους συντρόφους κουκουλοφόρους και τους ξυρισμενοκεφαλοφασίστες της γειτονιάς και καθαρίσω κανά λαμόγιο,καμιάν οχιά ανωτέρας τάξης...θ' αποδεχθώ ασμένως το φόνο,θα αρνηθώ τα ελαφρυντικά και θά'χω είκοσι χρονάκια ακατέβατες διακοπές με έξοδα τού δημοσίου,σίτιση,προαυλισμό και στρώμα με θέα κάγκελα,όλα τζάμπα κι αν είμαι και καλό παιδί εκεί μέσα μπορεί και ναρθεί να με κάνει και συνέντευξη ο Σταύρος Θεοδωράκης και Πρωταγωνιστής να γεννώ..διάσημος,πτωχός,παρ' ολίγον τίμιος...φονεύς εν απελπισία!
Αυτή η γενική απελπισία είναι που δεν καταπίνεται.
Ακόμα και οι λεπροί στη Σπιναλόγκα είχαν την ελπίδα πως το φάρμακο θα εφευρεθεί...
...εδώ και τώρα ποιος θα μας δώσει ένα ωραίο παραμύθι να ζαχαρώσει λιγάκι η πίκρα μας;
Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011
Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ " ΑΡΝΗΤΗΣ " ... Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Απορία τρανή και πρόσφατη...
...τί δουλειά κάνουν οι "συμπαραστάτες";
Ας εξηγήσω...
κάθε , μα κάθε! , απόγεμα Τρίτη-Πέμπτη -Παρασκευή (το χειμώνα-το καλοκαίρι τις Παρασκευές πάνε για μπάνιο) έχει στο κέντρο τής Αθήνας μια συγκέντρωση στα Προπύλαια και πορεία προς το Σύνταγμα μέσω Ομονοίας...απ' τις 6 ώς τις 9.
Ενίοτε και μεσημέρι 12 με 3..
Δευτέρα/Τετάρτη και μερικά Σάββατα λίγο μετά τη μία, πάλι μιαν εκδήλωση διαμαρτυρίας.
Κυριακές,στις κλασικές κινήσεις "περιβαλλοντικής" τζιχάντ προστέθηκαν οι "κινηματίες" των διοδίων.
Φυσικά σε τακτά χρονικά διαστήματα εκπροσωπούμεθα και σε μεγάλες διαδηλώσεις εις το εξωτερικόν...Ρώμη-Βρυξέλες-Παρίσι...όπου χρειάζονται ελληνική γροθιά εργάτες/αγρότες/φοιτητές...
Μόλις προχθές ,στο τηλεοπτικοδημοκραχτικό σώου της Νομικής,ομάδες συμπαθούντων/υποστηρικτών,βράδυ Πέμπτης,έμειναν μαζί με τους μετανάστες ώς τις 3 τα ξημερώματα,συμμετείχανκαι περπάτησαν ώς την Πατησίων στις 5 το πρωί για να επιβλέψουν τη μετεγκατάστασή τους.
Και,φυσικά,πάντα,πλήθος υποστηρικτών παρευρίσκεται όταν η επικαιρότητα το απαιτεί σε κρίσιμες δίκες/ανακρίσεις/μεταγωγές/απεργίες πείνας/αντιδιαδηλώσεις/συναυλίες υπέρ/εράνους κατά/κ.λ.π...κ.λ.π....κ.λ.π.
Σε ποιον εργοδότη χρωστούν τέτοια χαρά,την άνευ άγχους απόλυσης επαναστατικότητα;
Σε ποιο ωράριο ποιας εργασίας,ποιου αφεντικού επιτρέπεται τόση λαρτζ ανεκτικότητα για να ξεχυλίσει η διάθεση αλληλεγγύης/ανθρωπιάς/συμμετοχής/αντίστασης/ανυπακοής;
Πώς πληρώνονται για να πληρώσουν ενοίκιο/τη δόση τού στεγαστικού/την κάρτα/τα κοινόχρηστα/τους λογαριασμούς όντας μη ασκούντες την οποιαδήποτε πληκτική εργασία ημών των αστών;
'Ολος αυτός ο χρόνος που μοιράζονται με τους κατατρεγμένους όλων των ηπείρων και όλων των κοινωνικών στρωμάτων πού πωλείται να πάω ν' αγοράσω;
Πού δουλεύετε ρε συναγωνιστές;
Ποιος σάς πληρώνει για νά' στε οι τιμητές τής δικής μας "δουλικότητας"...
...στον καναπέ σας γιατί κυκλοφορούν αράχνες ενώ στον δικό μας πέφτουμε ξεροί απ' την κούραση γυρνώντας σπίτι στις 10 κάθε βράδυ απ΄τη δουλειά;
...Το κοριτσάκι μου,την προηγούμενη βδομάδα προσπάθησε να φτάσει στη δουλειά της,μπήκε στο τρόλει να κατέβει Κηφισίας κι Αλεξάνδρας,τους άφησε κάτω ο οδηγός απ' το ύψος της Σόνιας,δέκα στάσεις νωρίτερα είχαν κλείσει το δρόμο,για μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας στον 'Αρειο Πάγο...φτάνοντας εκεί,ιδρωμένη και πιεσμένη ποδαρόδρομης ταλαιπώριας,αντικρύζει χαρούμενα πρόσωπα,γελαστές παρέες που πίνουν καφεδάκι και τρώνε τυρόπιττες δίπλα στα πανό...καμιά διακοσαριά να απλώνονται στο διάζωμα..κι έμειναν εκεί ώς τ' απόγεμα στέλνοντας αδιάβαστους 2 εκατομύρια εγκλωβισμένους...
..."δε μού φαίνονταν ως συμπεριφορά στενοχωρημένοι/στριμωγμένοι/λυπημένοι/καταραμένοι κι άνεργοι κι αδιόριστοι και να χρωστούν είκοσι μήνες τα πάντα όλα μωρέ!'...
μού είπε...
...και έτσι είναι!-
-οι πραγματικοί κολασμένοι...στη φτώχεια,την πείνα και την αδικία της ζωής και την αγωνία της επιβίωσης δεν στοιχίζονται σε κομματόσκυλα,δεν σιτίζονται απ' τις διεφθαρμένες παραδημόσιες μη κυβερνητικές οργανώσεις των φιλοευρωπα'ι'κών μαύρων ταμείων,δεν φιλάνε κατουρημένες ποδιές φιλεύσπλαχνων γκρουπούσκουλων εξωκοινοβουλευτικών φόρουμ,δεν ξημερωβραδυάζονται πίνοντας και τρώγοντας μεταξύ Εξαρχείων και πλατείας Χαλανδρίου...
-είναι στο δρόμο και κυνηγούν το μεροκάματο,απέχουν φλομωμένοι απ' τους μύθους της αριστ(ερ)οκρατίας της αντίστασης...
...θά'ναι πάντα τρομαγμένοι και μόνοι κι ανέστιοι
-όσο πιο μακριά απ' τις Συριζοαναρχίζουσες ράφτρες τού πολιτικού κατεστημένου,μακριά απ' όσους πραγματικά στηρίζουν το συντηρητισμό τής μη αλλαγής νοοτροπίας...τόσο αθωότεροι κι άδολοι τού ελεεινού κομματικού στρατού των αραχτόβιων συνδικαλιζόμενων...
-οι ανένταχτοι θα είναι πάντα εκεί να ρωτούν...ρητορικά και πάντα γελώντας με τα χάλια μας και δεν θ' απαντούν σε φιλοσοφικές απορίες...
...τί δουλειά κάνουν οι "συμπαραστάτες";
...στα πόσα ένσημα ανυπακοής αλλάζουν οι καιροί;
(τί να λέει ο ΤσεΑλαβάνος για όλα αυτά τα ανθελληνικά;...)
...τί δουλειά κάνουν οι "συμπαραστάτες";
Ας εξηγήσω...
κάθε , μα κάθε! , απόγεμα Τρίτη-Πέμπτη -Παρασκευή (το χειμώνα-το καλοκαίρι τις Παρασκευές πάνε για μπάνιο) έχει στο κέντρο τής Αθήνας μια συγκέντρωση στα Προπύλαια και πορεία προς το Σύνταγμα μέσω Ομονοίας...απ' τις 6 ώς τις 9.
Ενίοτε και μεσημέρι 12 με 3..
Δευτέρα/Τετάρτη και μερικά Σάββατα λίγο μετά τη μία, πάλι μιαν εκδήλωση διαμαρτυρίας.
Κυριακές,στις κλασικές κινήσεις "περιβαλλοντικής" τζιχάντ προστέθηκαν οι "κινηματίες" των διοδίων.
Φυσικά σε τακτά χρονικά διαστήματα εκπροσωπούμεθα και σε μεγάλες διαδηλώσεις εις το εξωτερικόν...Ρώμη-Βρυξέλες-Παρίσι...όπου χρειάζονται ελληνική γροθιά εργάτες/αγρότες/φοιτητές...
Μόλις προχθές ,στο τηλεοπτικοδημοκραχτικό σώου της Νομικής,ομάδες συμπαθούντων/υποστηρικτών,βράδυ Πέμπτης,έμειναν μαζί με τους μετανάστες ώς τις 3 τα ξημερώματα,συμμετείχανκαι περπάτησαν ώς την Πατησίων στις 5 το πρωί για να επιβλέψουν τη μετεγκατάστασή τους.
Και,φυσικά,πάντα,πλήθος υποστηρικτών παρευρίσκεται όταν η επικαιρότητα το απαιτεί σε κρίσιμες δίκες/ανακρίσεις/μεταγωγές/απεργίες πείνας/αντιδιαδηλώσεις/συναυλίες υπέρ/εράνους κατά/κ.λ.π...κ.λ.π....κ.λ.π.
Σε ποιον εργοδότη χρωστούν τέτοια χαρά,την άνευ άγχους απόλυσης επαναστατικότητα;
Σε ποιο ωράριο ποιας εργασίας,ποιου αφεντικού επιτρέπεται τόση λαρτζ ανεκτικότητα για να ξεχυλίσει η διάθεση αλληλεγγύης/ανθρωπιάς/συμμετοχής/αντίστασης/ανυπακοής;
Πώς πληρώνονται για να πληρώσουν ενοίκιο/τη δόση τού στεγαστικού/την κάρτα/τα κοινόχρηστα/τους λογαριασμούς όντας μη ασκούντες την οποιαδήποτε πληκτική εργασία ημών των αστών;
'Ολος αυτός ο χρόνος που μοιράζονται με τους κατατρεγμένους όλων των ηπείρων και όλων των κοινωνικών στρωμάτων πού πωλείται να πάω ν' αγοράσω;
Πού δουλεύετε ρε συναγωνιστές;
Ποιος σάς πληρώνει για νά' στε οι τιμητές τής δικής μας "δουλικότητας"...
...στον καναπέ σας γιατί κυκλοφορούν αράχνες ενώ στον δικό μας πέφτουμε ξεροί απ' την κούραση γυρνώντας σπίτι στις 10 κάθε βράδυ απ΄τη δουλειά;
...Το κοριτσάκι μου,την προηγούμενη βδομάδα προσπάθησε να φτάσει στη δουλειά της,μπήκε στο τρόλει να κατέβει Κηφισίας κι Αλεξάνδρας,τους άφησε κάτω ο οδηγός απ' το ύψος της Σόνιας,δέκα στάσεις νωρίτερα είχαν κλείσει το δρόμο,για μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας στον 'Αρειο Πάγο...φτάνοντας εκεί,ιδρωμένη και πιεσμένη ποδαρόδρομης ταλαιπώριας,αντικρύζει χαρούμενα πρόσωπα,γελαστές παρέες που πίνουν καφεδάκι και τρώνε τυρόπιττες δίπλα στα πανό...καμιά διακοσαριά να απλώνονται στο διάζωμα..κι έμειναν εκεί ώς τ' απόγεμα στέλνοντας αδιάβαστους 2 εκατομύρια εγκλωβισμένους...
..."δε μού φαίνονταν ως συμπεριφορά στενοχωρημένοι/στριμωγμένοι/λυπημένοι/καταραμένοι κι άνεργοι κι αδιόριστοι και να χρωστούν είκοσι μήνες τα πάντα όλα μωρέ!'...
μού είπε...
...και έτσι είναι!-
-οι πραγματικοί κολασμένοι...στη φτώχεια,την πείνα και την αδικία της ζωής και την αγωνία της επιβίωσης δεν στοιχίζονται σε κομματόσκυλα,δεν σιτίζονται απ' τις διεφθαρμένες παραδημόσιες μη κυβερνητικές οργανώσεις των φιλοευρωπα'ι'κών μαύρων ταμείων,δεν φιλάνε κατουρημένες ποδιές φιλεύσπλαχνων γκρουπούσκουλων εξωκοινοβουλευτικών φόρουμ,δεν ξημερωβραδυάζονται πίνοντας και τρώγοντας μεταξύ Εξαρχείων και πλατείας Χαλανδρίου...
-είναι στο δρόμο και κυνηγούν το μεροκάματο,απέχουν φλομωμένοι απ' τους μύθους της αριστ(ερ)οκρατίας της αντίστασης...
...θά'ναι πάντα τρομαγμένοι και μόνοι κι ανέστιοι
-όσο πιο μακριά απ' τις Συριζοαναρχίζουσες ράφτρες τού πολιτικού κατεστημένου,μακριά απ' όσους πραγματικά στηρίζουν το συντηρητισμό τής μη αλλαγής νοοτροπίας...τόσο αθωότεροι κι άδολοι τού ελεεινού κομματικού στρατού των αραχτόβιων συνδικαλιζόμενων...
-οι ανένταχτοι θα είναι πάντα εκεί να ρωτούν...ρητορικά και πάντα γελώντας με τα χάλια μας και δεν θ' απαντούν σε φιλοσοφικές απορίες...
...τί δουλειά κάνουν οι "συμπαραστάτες";
...στα πόσα ένσημα ανυπακοής αλλάζουν οι καιροί;
(τί να λέει ο ΤσεΑλαβάνος για όλα αυτά τα ανθελληνικά;...)
Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011
ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΤΑ ΣΙΔΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΕΒΕΝΤΕΣ / ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΥΣ ΘΕΑΤΕΣ ΤΟΥ ΚΥΝΟΔΟΝΤΑ
Η αμέριμνη Τρελλάδα συνεχίζει την εκτροχιασμένη της πορεία.
Στα πλαίσια ανταλλαγής εκπαιδευτικών εμπειριών,πολυπληθής αντιπροσωπεία μελών προσφυγικών μαθητευόμενων φοιτητών απ' το Πακιστάν,το Μπαγκλαντές,το Αφγανιστάν κι άλλες κυψέλες φοιτητικής λαθροπαιδείας ξεκίνησαν μια σχολική εκδρομή χρηματοδοτημένη από ενθουσιώδη διεθνιστικά μέλη πρωτοβουλίας πολυπολιτισμικής τεμπελιάτιδας.
Ταξίδεψαν Χανιά-Αθήνα με κέφι και σπουδή,για να καταλύσουν στους άνετους,ανακαινισμένους χώρους τής Νομικής στη Σόλωνος,για να ξεκινήσουν αμέσως το μάθημα αλληλεγγύης κι επίγνωσης τής φοιτητικής ζωής εν Ελλάδι.
Θα μάθουν πώς γίνεται μια οργανωμένη κατάληψη,πώς διακόπτονται τα μαθήματα για χαβαλέ,πώς μια συνέλευση αποφασίζει δια μειψηφούσης βοής,πώς βρωμίζει κάθε τοίχος με παράνομη αφισοκόλληση,πώς φτιάχνουμε βόμβες μολότωφ,πώς ετοιμάζεται νομική υποστήριξη δικηγορίνων σε εκτελεστές τής ένοπλης αριστεράς που συνηθίζουν μικροαντιστασιακές πράξεις ενάντια στο φασιστικό κατεστημένο...κάτι ψιλοβομβίτσες σε κάδους και μηχανάκια...μικροληστείες τραπεζών...πυρπολήσεις γουρουνομπάτσων...φακέλους/βόμβες σ' αμερικανόδουλους...και άλλες συνασπισμένες στοχεύσεις καθαρά μορφωτικού/εκπαιδευτικού περιεχομένου.
Η πλούσια φοιτητική εμπειρία για όλα τα προαναφερόμενα διδακτικά εφόδια θα δώσει ένα πρώτο γνωστικό αντικείμενο για την ενσωμάτωση αγνών κι άδολων μεταναστών στην υπέροχη κοινωνία μας,ένα αξιομνημόνευτο ξεκίνημα στην προσπάθειά τους να ενταχθούν στην εργασιακή πραγματικότητα...να μάθουν δηλαδή να πουλάν ρολόγια και τσάντες μα'ι'μού,να διακινούν χασίς και ηρωίνη και να κάνουν πιάτσα στο Ζάππειο.
Τα σεμινάρια υποστηρίζει η σαλταρισμένη ηγεσία τού πεφωτισμένου Συνασπισμού της Δηθενεπαναστατημένης Ελιταριστεράς τής Εκάλης.
Στους εξωτερικούς χώρους τού πανεπιστημίου σφάζονται παλληκάρια σε στημένο θέατρο επιχειρησιακής ανετοιμότητας.
Ο υπουργός προστασίας τού πολίτη θα δοκιμάσει να στήσει εκεί τον "φράχτη τού 'Εβρου" περικυκλώνοντας τη σχολή με συρματόπλεγμα για να καταγράψει με ζωντανά πειραματόζωα την ανθεκτικότητα των υλικών,πώς σκαρφαλώνουν και πώς δραπετεύουν οι λιμασμένοι φτωχοδιάβολοι.
Ο 'Αδωνις Μανωλίδης υψώνει τα ντεσιμπέλ της χαρακτηριστικής φωνούλας του και προτείνει να στείλουμε τους εκπροσώπους τού Σύριζα για διδακτορικό σε φούρνους σωματικής βελτίωσης ,την ώρα που τζαμπαμαγκίτες κουκουλοφόροι τού ανεξαρτήτου κρατιδίου των Εξαρχείων τού κάνουν πάλι θερινό το βιβλιοπωλείο της αρχαιοπληκτικής του αυτοθυσίας.
Οι Χρυσαυγίτες επιθυμούν να εκκλησιάσουν τους λαθρομετανάστες ώστε να τους μεταλαμπαδέψουν...κυριολεκτικά...εκπολιτίζοντάς τους με τον ιδιαίτερο μπλε-μαρέν γρονθοκλωτσηδωνοτρόπο τους.
Ο Κώστας Χαρδαβέλας ανακάλυψε άλλη μια ουφολογική παράμετρο διάβρωσης της εθνικής μας υπόστασης και ράβει φουστανέλες ζωσμένος φυσεκλίκια στην newsbomb έκρηξη τού αυτο-ανόητου.
Ευτυχώς!...προτεινόμεθα για 'Οσκαρ!
Η ταινία Κυνόδοντας χτυπά ύπουλα τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό δίνοντάς του ένα βιτριολικό χτύπημα κι εξευτελίζοντας τη θεσμική γκλαμουριά των αμερικανοκριτικών,οι οποίοι βαρέθηκαν να βλέπουν την Ατζελίνα Τζολί να πλασάρει κολεξιόν πρετ-α-πορτέ ξοδεύοντας εκατομύρια με τον Τζόνι Ντεπ στη Βενετία -
ο ενθουσιασμός τους για την σχιζοφρενική ταινία,μιαν αρλουμπαρία,μια δηθενιά αρρωστημένης μανιοκατάθλιψης,με πρωτόλειο υποτυπώδες προσχολικής έμπνευσης ψευτοσενάριο,μια θλιβερή κουλτουροκαταγγελία για την ηθική κατάπτωση και τη διάβρωση μιας φαινομενικής οικογενειακής ευτυχίας,για το φόβο τού άγνωστου και τις ψυχώσεις απέναντι σε κάθε τι καινούργιο...ένα ψυχοβγαλτικό κακοσερβιρισμένο συνοθύλευμα αραδιασμένων τσιτάτων Φρόιντ και Μαρξ.
Την είπαν "ιδιαίτερη ταινία"...τόνισαν πως "κάτι τέτοιο δεν έχετε ξαναδεί"...όντως,μια εκλεπτυσμένη πορνοδιαστροφική σαβούρα μιας σινεκλίκας με τα σωστά κονέ στους ιδιόρρυθμους κύκλους κοκαδιανόησης των Κανών,των προσκυνητών στο ιερατείο σχολών Ταρκόφσκι/Παζολίνι/Λαρς Φον Τρίερ.
Μην σας παρασύρουν κι αναζητήσετε να τη νοικιάσετε στο βίντεοκλαμπ ή να την κατεβάσετε στον υπολογοστή σας...αν κάνετε το λάθος να σκύψετε σ' αυτό το "αριστούργημα"...θα κλάψετε πικρά κάθε λεπτό απ' τα ευρώ σας και κάθε δευτερόλεπτο τού χρόνου σας!...θυμηθείτε με...κι όχι μόνο ο κυνόδοντάς σας...όλα,η κάτω και η άνω γνάθος...όλα τα δοντάκια σας πεσμένα,στη μασέλα θα ξεπέσετε!...καλύτερα απ' έξω...μακριά,σινεφίλ βούρλα μην γίνουμε -
-οι δημιουργοί να το φχαριστηθούν και να διασκεδάσουν στο κόκκινο χαλί για το χάλι τους,κανένα θέμα
- το υπουργείο Πολιτισμού να σπεκουλάρει μια διεθνή επιτυχία, στον καιρό της παγκόσμιας ελεημοσύνης όλα ευπρόσδεκτα
...κι αν αυτό είναι το ελληνικό σινεμά που θέλουν...χάρισμά τους η ανία και η πλήξη- πώς τό' λεγε το παλιό τραγουδάκι..."οδηγήσαν μια γενιά στα πιο βαθειά χασμουρητά"...έστω πασπαλισμένα με Οσκαροχρυσόσκονη...σιγά μην νιώσω περηφάνεια...σιγά μην ετοιμάσω βαλίτσες για Χόλιγουντ...καλύτερα μεταμφιεσμένος να μη δείχνω την ντροπή...
'Ασχετο-
δύο εξαίρετοι κύριοι,ο χλιδοτζακούζης 'Αρης Σπηλιωτόπουλος και ο φελοπροπαγάνδας Ευάγγελος Αντώναρος ζήτησαν την επιστροφή τού γίγαντα της μαχητικής Δημοσιογραφίας Θοδωρή Ρουσσόπουλου στη Νέα Δημο-ακράτεια.
Ελπίζω το λαοπρόβλητο αυτό αίτημα να γίνει ασμένως δεκτό και προτείνω η επιστροφή τού Ασώτου υιού ενός ταχυδρόμου να γίνει σε ανοιχτό υπαίθριο πάρτυ στη βίλα τους στο Καπανδρίτι,να ψήνει στο μπάρμπεκιου μπριζολάκια ο Κώστας ο ΞαπλωΡαφήνας,να εκφωνήσει βαρυασήμαντο λόγο η Οριάνα Φαλάτσι της Ελλάδος,η Μάρα Ζαχαρέα και ν' ακολουθήσει συναυλία τού Σταμάτη Σπανουδάκη με την παγκόσμια τελευταία τού ορατορίου "ο πτωχοδανειζόμενος βουλευτοκτηματίας που αμάρτησε για τη μονή του"...
'Ερχεται κι η τρόικα-
μπανιαριστείτε,αρωματιστείτε και βάλτε καθαρά σεντόνια,γδυθείτε και σβήστε τα φώτα...
Φεύγει κι ο Γιώργαρος...μόλις τον είχαμε συνηθίσει στην πατρίδα...τί να κάνει μωρέ ο δύσμοιρος δυο βδομάδες άντεξε κι έπηξε μαζί μας...ταξιδάκι στο φημισμένο Νταβός...να δοκιμάσει τα χιονοπέδιλα που τού χάρισε ο Ερντογάν...με σλάλομ κι άλματα στις πίστες των Ελβετικών Άλπεων θα εκπονήσει άλλο ένα σχέδιο σωτηρίας τής χώρας...
-...τί έλεγα πιο πάνω;
σβήσατε τα φώτα;
...δεν χρειάζονται εσώρουχα,θα γίνει αναψηλάφιση για την ίαση των ασθενούτων δικαιωμάτων σας...
- οι τρο'ι'κανοί συνεχίζουν να τρελαίνονται με την πάρτη μας...
..πώς εξακολουθούμε να επιζούμε με τόση και τέτοια επιμονή στη διασκέδαση!
Στα πλαίσια ανταλλαγής εκπαιδευτικών εμπειριών,πολυπληθής αντιπροσωπεία μελών προσφυγικών μαθητευόμενων φοιτητών απ' το Πακιστάν,το Μπαγκλαντές,το Αφγανιστάν κι άλλες κυψέλες φοιτητικής λαθροπαιδείας ξεκίνησαν μια σχολική εκδρομή χρηματοδοτημένη από ενθουσιώδη διεθνιστικά μέλη πρωτοβουλίας πολυπολιτισμικής τεμπελιάτιδας.
Ταξίδεψαν Χανιά-Αθήνα με κέφι και σπουδή,για να καταλύσουν στους άνετους,ανακαινισμένους χώρους τής Νομικής στη Σόλωνος,για να ξεκινήσουν αμέσως το μάθημα αλληλεγγύης κι επίγνωσης τής φοιτητικής ζωής εν Ελλάδι.
Θα μάθουν πώς γίνεται μια οργανωμένη κατάληψη,πώς διακόπτονται τα μαθήματα για χαβαλέ,πώς μια συνέλευση αποφασίζει δια μειψηφούσης βοής,πώς βρωμίζει κάθε τοίχος με παράνομη αφισοκόλληση,πώς φτιάχνουμε βόμβες μολότωφ,πώς ετοιμάζεται νομική υποστήριξη δικηγορίνων σε εκτελεστές τής ένοπλης αριστεράς που συνηθίζουν μικροαντιστασιακές πράξεις ενάντια στο φασιστικό κατεστημένο...κάτι ψιλοβομβίτσες σε κάδους και μηχανάκια...μικροληστείες τραπεζών...πυρπολήσεις γουρουνομπάτσων...φακέλους/βόμβες σ' αμερικανόδουλους...και άλλες συνασπισμένες στοχεύσεις καθαρά μορφωτικού/εκπαιδευτικού περιεχομένου.
Η πλούσια φοιτητική εμπειρία για όλα τα προαναφερόμενα διδακτικά εφόδια θα δώσει ένα πρώτο γνωστικό αντικείμενο για την ενσωμάτωση αγνών κι άδολων μεταναστών στην υπέροχη κοινωνία μας,ένα αξιομνημόνευτο ξεκίνημα στην προσπάθειά τους να ενταχθούν στην εργασιακή πραγματικότητα...να μάθουν δηλαδή να πουλάν ρολόγια και τσάντες μα'ι'μού,να διακινούν χασίς και ηρωίνη και να κάνουν πιάτσα στο Ζάππειο.
Τα σεμινάρια υποστηρίζει η σαλταρισμένη ηγεσία τού πεφωτισμένου Συνασπισμού της Δηθενεπαναστατημένης Ελιταριστεράς τής Εκάλης.
Στους εξωτερικούς χώρους τού πανεπιστημίου σφάζονται παλληκάρια σε στημένο θέατρο επιχειρησιακής ανετοιμότητας.
Ο υπουργός προστασίας τού πολίτη θα δοκιμάσει να στήσει εκεί τον "φράχτη τού 'Εβρου" περικυκλώνοντας τη σχολή με συρματόπλεγμα για να καταγράψει με ζωντανά πειραματόζωα την ανθεκτικότητα των υλικών,πώς σκαρφαλώνουν και πώς δραπετεύουν οι λιμασμένοι φτωχοδιάβολοι.
Ο 'Αδωνις Μανωλίδης υψώνει τα ντεσιμπέλ της χαρακτηριστικής φωνούλας του και προτείνει να στείλουμε τους εκπροσώπους τού Σύριζα για διδακτορικό σε φούρνους σωματικής βελτίωσης ,την ώρα που τζαμπαμαγκίτες κουκουλοφόροι τού ανεξαρτήτου κρατιδίου των Εξαρχείων τού κάνουν πάλι θερινό το βιβλιοπωλείο της αρχαιοπληκτικής του αυτοθυσίας.
Οι Χρυσαυγίτες επιθυμούν να εκκλησιάσουν τους λαθρομετανάστες ώστε να τους μεταλαμπαδέψουν...κυριολεκτικά...εκπολιτίζοντάς τους με τον ιδιαίτερο μπλε-μαρέν γρονθοκλωτσηδωνοτρόπο τους.
Ο Κώστας Χαρδαβέλας ανακάλυψε άλλη μια ουφολογική παράμετρο διάβρωσης της εθνικής μας υπόστασης και ράβει φουστανέλες ζωσμένος φυσεκλίκια στην newsbomb έκρηξη τού αυτο-ανόητου.
Ευτυχώς!...προτεινόμεθα για 'Οσκαρ!
Η ταινία Κυνόδοντας χτυπά ύπουλα τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό δίνοντάς του ένα βιτριολικό χτύπημα κι εξευτελίζοντας τη θεσμική γκλαμουριά των αμερικανοκριτικών,οι οποίοι βαρέθηκαν να βλέπουν την Ατζελίνα Τζολί να πλασάρει κολεξιόν πρετ-α-πορτέ ξοδεύοντας εκατομύρια με τον Τζόνι Ντεπ στη Βενετία -
ο ενθουσιασμός τους για την σχιζοφρενική ταινία,μιαν αρλουμπαρία,μια δηθενιά αρρωστημένης μανιοκατάθλιψης,με πρωτόλειο υποτυπώδες προσχολικής έμπνευσης ψευτοσενάριο,μια θλιβερή κουλτουροκαταγγελία για την ηθική κατάπτωση και τη διάβρωση μιας φαινομενικής οικογενειακής ευτυχίας,για το φόβο τού άγνωστου και τις ψυχώσεις απέναντι σε κάθε τι καινούργιο...ένα ψυχοβγαλτικό κακοσερβιρισμένο συνοθύλευμα αραδιασμένων τσιτάτων Φρόιντ και Μαρξ.
Την είπαν "ιδιαίτερη ταινία"...τόνισαν πως "κάτι τέτοιο δεν έχετε ξαναδεί"...όντως,μια εκλεπτυσμένη πορνοδιαστροφική σαβούρα μιας σινεκλίκας με τα σωστά κονέ στους ιδιόρρυθμους κύκλους κοκαδιανόησης των Κανών,των προσκυνητών στο ιερατείο σχολών Ταρκόφσκι/Παζολίνι/Λαρς Φον Τρίερ.
Μην σας παρασύρουν κι αναζητήσετε να τη νοικιάσετε στο βίντεοκλαμπ ή να την κατεβάσετε στον υπολογοστή σας...αν κάνετε το λάθος να σκύψετε σ' αυτό το "αριστούργημα"...θα κλάψετε πικρά κάθε λεπτό απ' τα ευρώ σας και κάθε δευτερόλεπτο τού χρόνου σας!...θυμηθείτε με...κι όχι μόνο ο κυνόδοντάς σας...όλα,η κάτω και η άνω γνάθος...όλα τα δοντάκια σας πεσμένα,στη μασέλα θα ξεπέσετε!...καλύτερα απ' έξω...μακριά,σινεφίλ βούρλα μην γίνουμε -
-οι δημιουργοί να το φχαριστηθούν και να διασκεδάσουν στο κόκκινο χαλί για το χάλι τους,κανένα θέμα
- το υπουργείο Πολιτισμού να σπεκουλάρει μια διεθνή επιτυχία, στον καιρό της παγκόσμιας ελεημοσύνης όλα ευπρόσδεκτα
...κι αν αυτό είναι το ελληνικό σινεμά που θέλουν...χάρισμά τους η ανία και η πλήξη- πώς τό' λεγε το παλιό τραγουδάκι..."οδηγήσαν μια γενιά στα πιο βαθειά χασμουρητά"...έστω πασπαλισμένα με Οσκαροχρυσόσκονη...σιγά μην νιώσω περηφάνεια...σιγά μην ετοιμάσω βαλίτσες για Χόλιγουντ...καλύτερα μεταμφιεσμένος να μη δείχνω την ντροπή...
'Ασχετο-
δύο εξαίρετοι κύριοι,ο χλιδοτζακούζης 'Αρης Σπηλιωτόπουλος και ο φελοπροπαγάνδας Ευάγγελος Αντώναρος ζήτησαν την επιστροφή τού γίγαντα της μαχητικής Δημοσιογραφίας Θοδωρή Ρουσσόπουλου στη Νέα Δημο-ακράτεια.
Ελπίζω το λαοπρόβλητο αυτό αίτημα να γίνει ασμένως δεκτό και προτείνω η επιστροφή τού Ασώτου υιού ενός ταχυδρόμου να γίνει σε ανοιχτό υπαίθριο πάρτυ στη βίλα τους στο Καπανδρίτι,να ψήνει στο μπάρμπεκιου μπριζολάκια ο Κώστας ο ΞαπλωΡαφήνας,να εκφωνήσει βαρυασήμαντο λόγο η Οριάνα Φαλάτσι της Ελλάδος,η Μάρα Ζαχαρέα και ν' ακολουθήσει συναυλία τού Σταμάτη Σπανουδάκη με την παγκόσμια τελευταία τού ορατορίου "ο πτωχοδανειζόμενος βουλευτοκτηματίας που αμάρτησε για τη μονή του"...
'Ερχεται κι η τρόικα-
μπανιαριστείτε,αρωματιστείτε και βάλτε καθαρά σεντόνια,γδυθείτε και σβήστε τα φώτα...
Φεύγει κι ο Γιώργαρος...μόλις τον είχαμε συνηθίσει στην πατρίδα...τί να κάνει μωρέ ο δύσμοιρος δυο βδομάδες άντεξε κι έπηξε μαζί μας...ταξιδάκι στο φημισμένο Νταβός...να δοκιμάσει τα χιονοπέδιλα που τού χάρισε ο Ερντογάν...με σλάλομ κι άλματα στις πίστες των Ελβετικών Άλπεων θα εκπονήσει άλλο ένα σχέδιο σωτηρίας τής χώρας...
-...τί έλεγα πιο πάνω;
σβήσατε τα φώτα;
...δεν χρειάζονται εσώρουχα,θα γίνει αναψηλάφιση για την ίαση των ασθενούτων δικαιωμάτων σας...
- οι τρο'ι'κανοί συνεχίζουν να τρελαίνονται με την πάρτη μας...
..πώς εξακολουθούμε να επιζούμε με τόση και τέτοια επιμονή στη διασκέδαση!
Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011
ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ Η SIEMENS,ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΗΝ ΕΦΕΥΡΟΥΜΕ
Να πέσει αίμα στην αρένα...αυτό θέλει ο κόσμος.
Το ακούω μήνες,χρόνια τώρα.
Είμαστε μεγαλωμένοι σε παραμυθο'ι'στορίες- νομίζουμε όλα στη ζωή είναι όπως στις ταινίες-
εύκολα,σταμπαρισμένα....ο καλός και ο κακός - το καλό παιδί,ο ήρωας,ο υπέροχος,ο απίθανος / κι απέναντί του ο κακός,ο μοχθηρός,το κάθαρμα...και πάντα στο τέλος ο κακός πληρώνει,χάνει,καταστρέφεται,πεθαίνει...τί καλά!...επήλθε κάθαρση,ο ήρωας αγκαλιάζει την αγαπημένη του και συνεχίζει την καλή ζωή και ρίχνει ένα τελευταίο βλέμμα στις στάχτες τού καθάρματος...τίτλοι τέλους/αυλαία.
Ψάχνουμε λοιπόν,έτσι γίνεται πάντα,τον Αρτέμη Μάτσα,τον Σπύρο Καλογήρου,την Τασσώ Καβαδία παντού,στην πολιτική,την τηλεόραση,τον αθλητισμό,τις τέχνες,στην παρέα μας,στη δουλειά μας ή και στην οικογένειά μας - όπου σκάει σκάνδαλο,σήψη,λαμογιά,να τους αποκαλύψουμε,να τους καταδικάσουμε και να πάμε μετά για ύπνο δικαιωμένοι κι ήσυχοι...
Κι αν δεν είναι ρόλος όλα στη ζωή,τί γίνεται;
Και πώς ξεχωρίζει το καλό απ' το κακό και πόσο κακό είναι τόσο κακό ώστε να τιμωρείται ανάλογα με τί;
Να στείλουμε στη φυλακή...οκ!...πόσους απ' τους βολευτές,με πόσα σπίτια,πόσα εξοχικά,πόσα κότερα,πόση αλαζονία...δοσομετρώντας βάσει ποιας συμφωνίας;
Με δικονομικό σύστημα συγκεκριμένο,με νομικές υπηρεσίες και ενστάσεις/αναβολές/ερμηνείες/παρελκυστικές τακτικές/αλληλοτροφοδοτούμενες καταγγελίες...πλέγμα σιωπής - στη Ζίμενς είχε δωράκια,ταξιδάκια,διακοπές,γεύματα εργασίας,ήξεραν πολλοί,σιώπησαν,έβλεπαν αλλά δεν καταλάβαιναν ή δεν νοιάζονταν ή αντάλασσαν τη συγκάλυψη με πακετοδιακοπές
-αν χτίζαμε φυλακή προθέσεων θα χώναμε χιλιάδες μέσα...κι ύστερα θ' ανοίγαμε τις πύλες και θα μπουκάραμε μέσα εμείς - τα θηριώδη λα'ι'κά τάγματα να πάρουμε εκδίκηση...
...για ποιό να εκδικηθούμε ακριβώς;...
για τί θα φάμε τις σάρκες τους τελικά;
...ο παπούλης θα πάρει τη σύνταξη τού 'Ακη Τσοχατζόπουλου,ο δημόσιος υπάλληλος το μισθουλάκο της Ντόρας,ο άνεργος θα πάει Ντουμπάι σε χλιδοριζόρτ με τον Άρη Σπηλιωτόπουλο,ο άστεγος θα διανυκτερεύσει με τον Πάγκαλο σε σουίτα...
Κι έτσι,αφού όλοι μαζί τους φάμε,ικανοποιημένοι,πλήρεις κι ευτυχείς,θα επιστρέψουμε στις δουλιές μας και στην καθημερινότητά μας,περιμένοντας τους επόμενους λιμασμένους να βουτήξουν στο βάζο με το μέλι και να τους κόψουμε το δαχτυλάκι τους,να το φχαριστιόμαστε..
Τί σας λέω κάποιες παραγράφους τώρα;
Πως δεν μ' ενδιαφέρουν οι ανθρωποθυσίες,αναρωτιέμαι αν μπορούμε να ζήσουμε την ο υ τ ο π ί α ,όπου ο ευγενής δεν θα ποδοπατείται απ' το γα'ι'δούρι,όπου ο φτωχός θ' απολαμβάνει κοινωνικές πρόνοιες μένοντας μ' αξιοπρέπεια στη φτώχεια του,όπου το μεγάλο ψάρι δεν θα καταβροχθίζει το μικρό...
...πως με νοιάζει να φτιάξουμε το κράτος,τους οργανισμούς,τη διοίκηση,τους θεσμούς,όλη τη δομή της κοινωνίας μας με κανόνες,δίκαιους κανόνες εξυπηρέτησης κοινού συμφέροντος,να μην μπορεί κανείς να κλέβει,να δωροδοκεί,να παρασιτεύει,να διευκολύνει την ανομία και την αναξιοκρατία.
Πώς θ' αλλάξει το σύστημα ψάχνω-και με ποιους.
Κι όταν κοιτάζω ποιους διαλέξαμε να το πετυχαίνουν (στο δόξα πατρί) απελπίζομαι...κοιτάζω το σήριαλ κάθασης,να μαλώνουν στα παράθυρα όσοι πηγαινοέρχονταν τζάμπα απ' τα σικ εστιατόρια στις πολυτελείς σουίτες πληρωμένοι εις υγείαν του ακροατηρίου τους...
αναζητώ ένα στήριγμα,μια φωνή λογικής,με ιδέες κι αξίες...οι άξιοι σιωπούν,ιδιωτεύουν,φεύγουν μακριά,δεν συμμετέχουν.
Η χρεωκοπία δεν είναι μόνο οικονομική,είναι συνολική καθίζηση,αφορά όσα ζούμε,όσα σήμερα λέμε "αξίες",ηθική,συλλογικότητα,συντροφικότητα...αντίθετα ξεπέφτουμε εγωιστικά,στην ηδονή τού φιλοτομαρισμού,μια κοινωνία νόμιμη και γι αυτό ηθική,όχι ένοχη-αφού τίποτα δεν αποδεικνύεται,όχι αθώα κι άδολη-αφού δεν την αντέχει...τίποτα δεν είναι άσπρο/μαύρο,κανείς δεν έχει μόνο την κατάλευκή του όψη.
Ζητάμε υπερανθρώπους και δεν αντέχουμε πληγές.
Εν τέλει το κακό δεν είναι πάντα απέναντι.
Ας μάθουμε να το αφήνουμε πίσω αλλάζοντας ζωή,να μείνουν οριστικά στην απ' έξω τα καθίκια,να μη βρουν χώρο ν' ανθίσουν,να νιώσουν παρείσακτοι δίπλα μας,ν' αποφασίσουμε πως θα ζούμε δίκαια,ανεκτικά,ειρηνικά,σωστά,επιλέγοντας απλά κι ειλικρινά τον αλληλοσεβασμό ως παράσημο κι ένσημό μας.
Δεν με φτιάχνει πια ο κανιβαλισμός μας.
Το ακούω μήνες,χρόνια τώρα.
Είμαστε μεγαλωμένοι σε παραμυθο'ι'στορίες- νομίζουμε όλα στη ζωή είναι όπως στις ταινίες-
εύκολα,σταμπαρισμένα....ο καλός και ο κακός - το καλό παιδί,ο ήρωας,ο υπέροχος,ο απίθανος / κι απέναντί του ο κακός,ο μοχθηρός,το κάθαρμα...και πάντα στο τέλος ο κακός πληρώνει,χάνει,καταστρέφεται,πεθαίνει...τί καλά!...επήλθε κάθαρση,ο ήρωας αγκαλιάζει την αγαπημένη του και συνεχίζει την καλή ζωή και ρίχνει ένα τελευταίο βλέμμα στις στάχτες τού καθάρματος...τίτλοι τέλους/αυλαία.
Ψάχνουμε λοιπόν,έτσι γίνεται πάντα,τον Αρτέμη Μάτσα,τον Σπύρο Καλογήρου,την Τασσώ Καβαδία παντού,στην πολιτική,την τηλεόραση,τον αθλητισμό,τις τέχνες,στην παρέα μας,στη δουλειά μας ή και στην οικογένειά μας - όπου σκάει σκάνδαλο,σήψη,λαμογιά,να τους αποκαλύψουμε,να τους καταδικάσουμε και να πάμε μετά για ύπνο δικαιωμένοι κι ήσυχοι...
Κι αν δεν είναι ρόλος όλα στη ζωή,τί γίνεται;
Και πώς ξεχωρίζει το καλό απ' το κακό και πόσο κακό είναι τόσο κακό ώστε να τιμωρείται ανάλογα με τί;
Να στείλουμε στη φυλακή...οκ!...πόσους απ' τους βολευτές,με πόσα σπίτια,πόσα εξοχικά,πόσα κότερα,πόση αλαζονία...δοσομετρώντας βάσει ποιας συμφωνίας;
Με δικονομικό σύστημα συγκεκριμένο,με νομικές υπηρεσίες και ενστάσεις/αναβολές/ερμηνείες/παρελκυστικές τακτικές/αλληλοτροφοδοτούμενες καταγγελίες...πλέγμα σιωπής - στη Ζίμενς είχε δωράκια,ταξιδάκια,διακοπές,γεύματα εργασίας,ήξεραν πολλοί,σιώπησαν,έβλεπαν αλλά δεν καταλάβαιναν ή δεν νοιάζονταν ή αντάλασσαν τη συγκάλυψη με πακετοδιακοπές
-αν χτίζαμε φυλακή προθέσεων θα χώναμε χιλιάδες μέσα...κι ύστερα θ' ανοίγαμε τις πύλες και θα μπουκάραμε μέσα εμείς - τα θηριώδη λα'ι'κά τάγματα να πάρουμε εκδίκηση...
...για ποιό να εκδικηθούμε ακριβώς;...
για τί θα φάμε τις σάρκες τους τελικά;
...ο παπούλης θα πάρει τη σύνταξη τού 'Ακη Τσοχατζόπουλου,ο δημόσιος υπάλληλος το μισθουλάκο της Ντόρας,ο άνεργος θα πάει Ντουμπάι σε χλιδοριζόρτ με τον Άρη Σπηλιωτόπουλο,ο άστεγος θα διανυκτερεύσει με τον Πάγκαλο σε σουίτα...
Κι έτσι,αφού όλοι μαζί τους φάμε,ικανοποιημένοι,πλήρεις κι ευτυχείς,θα επιστρέψουμε στις δουλιές μας και στην καθημερινότητά μας,περιμένοντας τους επόμενους λιμασμένους να βουτήξουν στο βάζο με το μέλι και να τους κόψουμε το δαχτυλάκι τους,να το φχαριστιόμαστε..
Τί σας λέω κάποιες παραγράφους τώρα;
Πως δεν μ' ενδιαφέρουν οι ανθρωποθυσίες,αναρωτιέμαι αν μπορούμε να ζήσουμε την ο υ τ ο π ί α ,όπου ο ευγενής δεν θα ποδοπατείται απ' το γα'ι'δούρι,όπου ο φτωχός θ' απολαμβάνει κοινωνικές πρόνοιες μένοντας μ' αξιοπρέπεια στη φτώχεια του,όπου το μεγάλο ψάρι δεν θα καταβροχθίζει το μικρό...
...πως με νοιάζει να φτιάξουμε το κράτος,τους οργανισμούς,τη διοίκηση,τους θεσμούς,όλη τη δομή της κοινωνίας μας με κανόνες,δίκαιους κανόνες εξυπηρέτησης κοινού συμφέροντος,να μην μπορεί κανείς να κλέβει,να δωροδοκεί,να παρασιτεύει,να διευκολύνει την ανομία και την αναξιοκρατία.
Πώς θ' αλλάξει το σύστημα ψάχνω-και με ποιους.
Κι όταν κοιτάζω ποιους διαλέξαμε να το πετυχαίνουν (στο δόξα πατρί) απελπίζομαι...κοιτάζω το σήριαλ κάθασης,να μαλώνουν στα παράθυρα όσοι πηγαινοέρχονταν τζάμπα απ' τα σικ εστιατόρια στις πολυτελείς σουίτες πληρωμένοι εις υγείαν του ακροατηρίου τους...
αναζητώ ένα στήριγμα,μια φωνή λογικής,με ιδέες κι αξίες...οι άξιοι σιωπούν,ιδιωτεύουν,φεύγουν μακριά,δεν συμμετέχουν.
Η χρεωκοπία δεν είναι μόνο οικονομική,είναι συνολική καθίζηση,αφορά όσα ζούμε,όσα σήμερα λέμε "αξίες",ηθική,συλλογικότητα,συντροφικότητα...αντίθετα ξεπέφτουμε εγωιστικά,στην ηδονή τού φιλοτομαρισμού,μια κοινωνία νόμιμη και γι αυτό ηθική,όχι ένοχη-αφού τίποτα δεν αποδεικνύεται,όχι αθώα κι άδολη-αφού δεν την αντέχει...τίποτα δεν είναι άσπρο/μαύρο,κανείς δεν έχει μόνο την κατάλευκή του όψη.
Ζητάμε υπερανθρώπους και δεν αντέχουμε πληγές.
Εν τέλει το κακό δεν είναι πάντα απέναντι.
Ας μάθουμε να το αφήνουμε πίσω αλλάζοντας ζωή,να μείνουν οριστικά στην απ' έξω τα καθίκια,να μη βρουν χώρο ν' ανθίσουν,να νιώσουν παρείσακτοι δίπλα μας,ν' αποφασίσουμε πως θα ζούμε δίκαια,ανεκτικά,ειρηνικά,σωστά,επιλέγοντας απλά κι ειλικρινά τον αλληλοσεβασμό ως παράσημο κι ένσημό μας.
Δεν με φτιάχνει πια ο κανιβαλισμός μας.
Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011
SIEMENS UBER ALLES !
Μια φορά κι έναν καιρό...
..η διαφθορά θα συντριβόταν,αφανισμένη στα φωτεινά καθαρτήρια τού ήθους στην πολιτική.
Και μετά ήρθε το Βατοπαίδι και μετά η Ζίμενς ξανάρχισε να τηλεφωνεί στους δωροδαρμένους 300,στους "πονάν ωρέ τα παλληκάρια!;" αυτομαστιγόμενους για ξέπλυμα απ' την κατηγόρια τού ξεπλύματος βρώμικου χρήματος της Νέας Τρούμπας στην Πλατεία Συντάγματος - η κλήση της προωθείται,μαζί με τα εκατομμύρια εξωχώριων παραδείσων.
Κι ύστερα οι ΜαντελοΣημίτες,οι ΒουλγαροΠελέκηδες,οι ΡουσοπουλοΚαραμανλαίοι,οι ΑκηΤσουκάτοι,οι ΚοντοΜπασιάκοι κι οι ΓιαννοΧριστοδουλάκηδες έκλαψαν γοερά,συγκινήθηκαν βαθειά και θίχτηκαν πολιτικά...-αλλά ουχί κι αλίμονο! όχι ποινικά!
Διότι για να διωχθείς ποινικά εν Ελλάδι πρέπει να μην είσαι από κείνους που έχτισαν λιθαράκι-λιθαράκι και μίζα-μίζα το σύστημα απονομής δοκαιοσύνης και τους παρατρεχάμενους δωρολήπτες σιωπής,ταξιδεύοντες ΤρεμιΤσίμες των μήντια...εις υγείαν συνεργαζόμενων αφεντικών.
...Κι έτσι το παραμύθι ήτο καλό - αλλά ο δράκος ,π.χ. Χριστοφοράκος, πέταξε κι έφυγε...εξωφλώντας τ' απλήρωτα κουζινικά της Ντοροθυγατέρας τού Δρακουμέλ.
...Κι άσε το πόπολο να φαντασιώνεται πως το καλό βασιλόπουλο ο Καθάρσιος θα παντρευόταν τη γλυκιά βασίλισσα την Αξιοκρατία κι όλοι μαζί θα το γλεντούσαμε σε πάρτυ με πυροτεχνήματα για το αναγεννημένο κράτος της σοβαρότητας,της αξιόπιστης οργανωτικότητας,της αλάδωτης καλοκουρδισμένης υπηρεσίας,της αδέκαστης εξουσίας προς βελτίωσιν της ζωής των απλών υπηκόων του.
Χαζεύω τα σκετσάκια των πεφτωσυννεφάκηδων στα κανάλια...όσο πιο πολύ φωνάζουν τόσο πιο πολύ εμπλέκονται...οι πρώην συνέταιροι πρώτης και τέταρτης εξουσίας τώρα που ζορίζονται ομιλούν ως εταίρες...."καραγκιόζηδες","προσκυνημένοι","διατεταγμένη υπηρεσία","σκοτεινά συμφέροντα","στοχοποίηση","γελοίοι"...- ατελείωτη γκάμα κοσμητικών επιθέτων για τους ταγούς τού δημοσίου συμφέροντος,τους άοκνους λειτουργούς ενημέρωσης,τους εκφραστές λα'ι'κής ψήφου,τους μεγάλους πολιτευτές της Δημοκρατίας μας.
Δεν ντρέπονται,
δεν κοκκινίζουν.
Ζουν δεκαετίες τώρα απόλυτα ξεκομένοι απ' την καθημερινότητά μας,καλομαθημένοι διαταγών,φουσκωμένοι γλειφτοπροσκυνητών,τυμπανισμένοι χαβιαροσαμπανιάρηδες,δωροσυλλέκτες εξοχικών/πόρσε καγιέν/σκαφών/πισινών,χρεωμένα εσαεί στη νομική καθαρότητα δικών τους συνταγματκών κανόνων άπλετου φωτός και καρφωμένου στο κόκαλο μαχαιριού -
μας βγάζουν και γλώσσα,μας δουλεύουν,μας κορο'ι'δεύουν,περιουσίες αμύθητες σφυρίζουν στο ζαλισμένο μας κεφάλι...
...Τα ξέρουμε όλα αυτά,τα μάθαμε πια,τα καταλάβαμε,τα εμπεδώσαμε.
Ελπίζουν ότι θα ξεφύγουν,πως πάλι την ώρα της κάλπης θα εμπιστευτούμε όποιον μοιάζει αθωότερος κι εντιμότερος,μια λάμψη στα μάτια,μια πίστη συναισθηματικής ταύτισης..
..και πάμε ξανά απ' την αρχή...νέα ομόλογα,επόμενα χρηματιστήρια,άλλα Βατοπέδια κι άλλοι εξοπλισμοί και νέα μεγάλα έργα,οι εταιρείες,οι επιχειρηματίες,οι εφοπλιστές...μάσα...ρεμούλα...οι φαταούληδες!
Δεν ξέρω αν μπορεί ν' αλλάξει κάτι.
Αν είναι λύση να βγούμε στο δρόμο και να τα κάψουμε όλα,να μπουκάρουμε μέσα,να τους λυντσάρουμε όπου τους βρούμε,να εκτονωθούμε,να κοπάσει η οργή των πικραμένων,των απ' έξω ηλίθιων...όσων ημών νιώθουμε χαζοί...
...να δοθούν τιμωρία στον όχλο...
Και μετά;
Αυτό το μετά δεν έχει πρόσωπα,σχέδια,αρχές,στόχους,συμμετοχικότητα,δουλειά συλλογική...
Αυτό το "μετά"...το άγνωστό μας Μέλλον.
Αυτό δεν βλέπω να ξεχωρίζει στο βαθύ τούνελ,να χαράζει στη βαθειά μας νύχτα.
Σε ποιους να το εμπιστευτούμε αυτό το ρημαδομέλλον...
σε ποιους - που θα το χαρίσουν σε κάποια επόμενη Ζίμενς να το κατασκευάσει,μ' εγγύηση κι αποτελεσματικότητα να μας το σερβίρουν,καυτό κι ηδονικό,σερβιρισμένο κυνικά
άλλο ένα σωτήριο Νεοπαραμύθιασμα..
..η διαφθορά θα συντριβόταν,αφανισμένη στα φωτεινά καθαρτήρια τού ήθους στην πολιτική.
Και μετά ήρθε το Βατοπαίδι και μετά η Ζίμενς ξανάρχισε να τηλεφωνεί στους δωροδαρμένους 300,στους "πονάν ωρέ τα παλληκάρια!;" αυτομαστιγόμενους για ξέπλυμα απ' την κατηγόρια τού ξεπλύματος βρώμικου χρήματος της Νέας Τρούμπας στην Πλατεία Συντάγματος - η κλήση της προωθείται,μαζί με τα εκατομμύρια εξωχώριων παραδείσων.
Κι ύστερα οι ΜαντελοΣημίτες,οι ΒουλγαροΠελέκηδες,οι ΡουσοπουλοΚαραμανλαίοι,οι ΑκηΤσουκάτοι,οι ΚοντοΜπασιάκοι κι οι ΓιαννοΧριστοδουλάκηδες έκλαψαν γοερά,συγκινήθηκαν βαθειά και θίχτηκαν πολιτικά...-αλλά ουχί κι αλίμονο! όχι ποινικά!
Διότι για να διωχθείς ποινικά εν Ελλάδι πρέπει να μην είσαι από κείνους που έχτισαν λιθαράκι-λιθαράκι και μίζα-μίζα το σύστημα απονομής δοκαιοσύνης και τους παρατρεχάμενους δωρολήπτες σιωπής,ταξιδεύοντες ΤρεμιΤσίμες των μήντια...εις υγείαν συνεργαζόμενων αφεντικών.
...Κι έτσι το παραμύθι ήτο καλό - αλλά ο δράκος ,π.χ. Χριστοφοράκος, πέταξε κι έφυγε...εξωφλώντας τ' απλήρωτα κουζινικά της Ντοροθυγατέρας τού Δρακουμέλ.
...Κι άσε το πόπολο να φαντασιώνεται πως το καλό βασιλόπουλο ο Καθάρσιος θα παντρευόταν τη γλυκιά βασίλισσα την Αξιοκρατία κι όλοι μαζί θα το γλεντούσαμε σε πάρτυ με πυροτεχνήματα για το αναγεννημένο κράτος της σοβαρότητας,της αξιόπιστης οργανωτικότητας,της αλάδωτης καλοκουρδισμένης υπηρεσίας,της αδέκαστης εξουσίας προς βελτίωσιν της ζωής των απλών υπηκόων του.
Χαζεύω τα σκετσάκια των πεφτωσυννεφάκηδων στα κανάλια...όσο πιο πολύ φωνάζουν τόσο πιο πολύ εμπλέκονται...οι πρώην συνέταιροι πρώτης και τέταρτης εξουσίας τώρα που ζορίζονται ομιλούν ως εταίρες...."καραγκιόζηδες","προσκυνημένοι","διατεταγμένη υπηρεσία","σκοτεινά συμφέροντα","στοχοποίηση","γελοίοι"...- ατελείωτη γκάμα κοσμητικών επιθέτων για τους ταγούς τού δημοσίου συμφέροντος,τους άοκνους λειτουργούς ενημέρωσης,τους εκφραστές λα'ι'κής ψήφου,τους μεγάλους πολιτευτές της Δημοκρατίας μας.
Δεν ντρέπονται,
δεν κοκκινίζουν.
Ζουν δεκαετίες τώρα απόλυτα ξεκομένοι απ' την καθημερινότητά μας,καλομαθημένοι διαταγών,φουσκωμένοι γλειφτοπροσκυνητών,τυμπανισμένοι χαβιαροσαμπανιάρηδες,δωροσυλλέκτες εξοχικών/πόρσε καγιέν/σκαφών/πισινών,χρεωμένα εσαεί στη νομική καθαρότητα δικών τους συνταγματκών κανόνων άπλετου φωτός και καρφωμένου στο κόκαλο μαχαιριού -
μας βγάζουν και γλώσσα,μας δουλεύουν,μας κορο'ι'δεύουν,περιουσίες αμύθητες σφυρίζουν στο ζαλισμένο μας κεφάλι...
...Τα ξέρουμε όλα αυτά,τα μάθαμε πια,τα καταλάβαμε,τα εμπεδώσαμε.
Ελπίζουν ότι θα ξεφύγουν,πως πάλι την ώρα της κάλπης θα εμπιστευτούμε όποιον μοιάζει αθωότερος κι εντιμότερος,μια λάμψη στα μάτια,μια πίστη συναισθηματικής ταύτισης..
..και πάμε ξανά απ' την αρχή...νέα ομόλογα,επόμενα χρηματιστήρια,άλλα Βατοπέδια κι άλλοι εξοπλισμοί και νέα μεγάλα έργα,οι εταιρείες,οι επιχειρηματίες,οι εφοπλιστές...μάσα...ρεμούλα...οι φαταούληδες!
Δεν ξέρω αν μπορεί ν' αλλάξει κάτι.
Αν είναι λύση να βγούμε στο δρόμο και να τα κάψουμε όλα,να μπουκάρουμε μέσα,να τους λυντσάρουμε όπου τους βρούμε,να εκτονωθούμε,να κοπάσει η οργή των πικραμένων,των απ' έξω ηλίθιων...όσων ημών νιώθουμε χαζοί...
...να δοθούν τιμωρία στον όχλο...
Και μετά;
Αυτό το μετά δεν έχει πρόσωπα,σχέδια,αρχές,στόχους,συμμετοχικότητα,δουλειά συλλογική...
Αυτό το "μετά"...το άγνωστό μας Μέλλον.
Αυτό δεν βλέπω να ξεχωρίζει στο βαθύ τούνελ,να χαράζει στη βαθειά μας νύχτα.
Σε ποιους να το εμπιστευτούμε αυτό το ρημαδομέλλον...
σε ποιους - που θα το χαρίσουν σε κάποια επόμενη Ζίμενς να το κατασκευάσει,μ' εγγύηση κι αποτελεσματικότητα να μας το σερβίρουν,καυτό κι ηδονικό,σερβιρισμένο κυνικά
άλλο ένα σωτήριο Νεοπαραμύθιασμα..
Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011
ΖήΤΩ ΤΑ ΦΡΥΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΙΕΡΕΣ ΑΓΕΛΑΔΕΣ
'Εχει το πολιτικό σύστημα ακόμα ανάγκη να προσκυνά δεινοσαύρους,να υποκλίνεται σε θεότητες,να χειροκροτά μέχρι και τ΄αγάλματα.
'Εχουν και το θράσος να νομίζουν πως μας συγκινεί ο περιοδεύον θίασος των τζαμπατζήδων...
..Νοικιάσανε οι χαραμοφάηδες/λατρευτικοί τού Μέγα Εθνάρχη Σερρών αεροπλάνο-τσάρτερ να μαζευτούν στην παραλία της Σαλονίκης,να ευλογηθούν απ' τη σκιά τού μαρμαρωμένου βασιλιά τους..
Εκεί όλα τα πεφταστέρια της ΠαλαιοΝέας Διακυβερνήσεως,όλοι όσοι πέταξαν μια χώρα στα βράχια,οι αχρηστοανίκανοι,οι μωροφιλόδοξοι και το φάντασμα τού σιωπηλού ξαπλαπρωθυπουργού,οι νεκραναστημένοι καταφερτζήδες συνταξιούχοι Δημοσίου ν' αλληλοσυγχαίρονται κληρονομικώ δικαίω...
Και μαζί ο Μακεδονάρχων του ΠΑΣΟΚ,ο πανταχού παρών και τα πάντα (συμ)πληρών Βενιζέλος ο Ευ.-
και μαζί ο κωλοτούμπας Δήμαρχος που με την παρουσία του θεσμοφοράει κόσμημα τον καραμανλισμό,λες και ψηφίσαμε Μπουτάρη για να γελειοποιούμαστε ως τεθλιμένοι συγγενείς τού Υπουργού Δημοσίων Έργων της Αντιπαροχής,αυτού που ερήμωσε την ύπαιθρο,τού Μεγαλοαστυφυλάρχη που χάρισε τις τερατώδεις μεγαλουπόλεις απ' τους εργολάβους στο φτωχολαό Του,που ξήλωσε το τραμ της Θεσσαλονίκης κι ανέχτηκε το φυτεμένο μπετονοτέρας της χούντας,το παράνομο Μακεδονία Παλλάς-εξώφθαλμα παράνομα χωμένο μες τη θάλασσα...
Σιγά τη συγκίνηση για το άγαλμα...μην αφήσετε τα σκυλάκια των περαστικών να κατουράν στη σκιά Του...μπας και ξυπνήσει ο Δερβέναγας και τα ρίξει φόλα.
Οι απανταχού α-δεξιοί έχουν τη λατρεία τού Θεού τους
- όπως οι Πασόκοι ακόμη ξεδιψούν πίνοντας νερό στη μνήμη του Ανδρέα,σε κάθε εσωκομματική σύγκρουση για νέα μάσα γεμίζουν αφίσες στους τοίχους το μακαρίτη,να τρομάζουν οι γριές πως άρχισε η Δευτέρα Παρουσία κι η ιεροπαπανδρε'ι'κή φάτσα θα τους ξαναμεταμορφώσει σε "τιμημένα γηρατειά" σοσιαλιστικής επανίδρυσης..-
-όπως οι Κνίτες αποκαθιστούν τον Στάλιν/αιώνιο πατερούλη της ολοκληρωτικής τους σκέψης...
-όπως οι φασίστες χαιρετούν ναζιστικά ορεγόμενοι τον επόμενο Χίτλερ που θα καθαρίσει τα μολυσμένα μας χώματα...
-όπως ,γενικά, οι θρησκευόμενοι σταυροκοπιούνται,
...ο καθένας και τον Μεσία του.
Οι μεγάλοι παλαιοί κι οι τοσοδούληδες κληρονόμοι τους.
Κι από κοντά οι γελοτοποιοί τους,οι παρατρεχάμενοι της εξουσίας,δημοσιογράφοι,καναλάρχες,υπάλληλοι,διευθυντάδες-όλοι γλείφτες που υπηρετούν τη συνήθεια του κατοχυρωμένου στο τέλμα συστήματος...με το ζόρι παραμένοντες αυλάρχες στην κατεύθυνση των μαζών,κομματάρχες/αιμοδότες παραπολιτικής,να μοιράζουν τις χάντρες στους ιθαγενείς κλακαδόρους-
πρέπει να ζητωκραυγάσουν τον αγαλματοποιημένο Καραμανλή,
τον αραχνιασμένο Άρχοντα του Καστρίου,
τον μουμιοποιημένο μουστακοφόρο Κομμουνιστικού βασιλείου-
-έτσι έμαθαν,έτσι πληρώνονταν μια ζωή,όλο το σύστημα,οριστικά ξεκομένο απ' τις ανάγκες τού πολίτη,απ' τη ζωή των πολλών,απ' τη δραματική ερημοποίηση των πόλεων,απ' τη σύνθλιψη της φτώχειας και της απόγνωσης...πώς έβγαιναν ξυπόλητοι και νηστικοί οι γονείς κι οι παπούδες μας να κουνήσουν σημαιάκια μπρος την άμαξα με τον πρίγκηπα και τη βασιλοπούλα...
μας πετάνε καθρεφτάκια και ρολόγια τού εμίρη οι νεκροφορείς παράγοντες της δημόσιας ζωής...
κι ώς πότε θα τρέχουμε να τα μαζεύουμε..δεδομένα ψηφουλάκια κι άδολοι χειροκροτητές τους;
Σ' έναν ολοκαίνουργιο σκληρό κόσμο,σε μια σαλταρισμένη παγκοσμιοποίηση πληροφορίας,οικονομικής ολιγαρχίας,πολυπλοκότητας κι αλληλεπίδρασης πολιτισμών,αξιών κι άναρχων κανόνων...
...εμείς εδώ στοιχιζόμαστε πίσω απ' τους Νεκρούς Οδηγητές μας,αγέρωχα προσηλωμένοι στα κόκαλα τού παρελθόντος,πίστη και σεβασμό στα ιερά κι όσια τού χαμένου παραδείσου...
...ο φόβος για το μέλλον,η άγνοια για τους τρόπους επιβίωσης στην κυνική Νέα Γη-μάς οδηγεί ολοταχώς πίσω,στην ασφάλεια κεκτημένων Μύθων.
Αν και θά'πρεπε να φοβούνται αυτήν ακριβώς τη σιωπή,την απελπισία και το γέλιο μας.
Αποκαλύψτε το άγαλμα!
Στάση προσοχή!
...προσοχή μη φωνάξει κανείς..."ο Βασιλιάς είναι γυμνός!"...
...κι αρχίσει το κυνήγι!
'Εχουν και το θράσος να νομίζουν πως μας συγκινεί ο περιοδεύον θίασος των τζαμπατζήδων...
..Νοικιάσανε οι χαραμοφάηδες/λατρευτικοί τού Μέγα Εθνάρχη Σερρών αεροπλάνο-τσάρτερ να μαζευτούν στην παραλία της Σαλονίκης,να ευλογηθούν απ' τη σκιά τού μαρμαρωμένου βασιλιά τους..
Εκεί όλα τα πεφταστέρια της ΠαλαιοΝέας Διακυβερνήσεως,όλοι όσοι πέταξαν μια χώρα στα βράχια,οι αχρηστοανίκανοι,οι μωροφιλόδοξοι και το φάντασμα τού σιωπηλού ξαπλαπρωθυπουργού,οι νεκραναστημένοι καταφερτζήδες συνταξιούχοι Δημοσίου ν' αλληλοσυγχαίρονται κληρονομικώ δικαίω...
Και μαζί ο Μακεδονάρχων του ΠΑΣΟΚ,ο πανταχού παρών και τα πάντα (συμ)πληρών Βενιζέλος ο Ευ.-
και μαζί ο κωλοτούμπας Δήμαρχος που με την παρουσία του θεσμοφοράει κόσμημα τον καραμανλισμό,λες και ψηφίσαμε Μπουτάρη για να γελειοποιούμαστε ως τεθλιμένοι συγγενείς τού Υπουργού Δημοσίων Έργων της Αντιπαροχής,αυτού που ερήμωσε την ύπαιθρο,τού Μεγαλοαστυφυλάρχη που χάρισε τις τερατώδεις μεγαλουπόλεις απ' τους εργολάβους στο φτωχολαό Του,που ξήλωσε το τραμ της Θεσσαλονίκης κι ανέχτηκε το φυτεμένο μπετονοτέρας της χούντας,το παράνομο Μακεδονία Παλλάς-εξώφθαλμα παράνομα χωμένο μες τη θάλασσα...
Σιγά τη συγκίνηση για το άγαλμα...μην αφήσετε τα σκυλάκια των περαστικών να κατουράν στη σκιά Του...μπας και ξυπνήσει ο Δερβέναγας και τα ρίξει φόλα.
Οι απανταχού α-δεξιοί έχουν τη λατρεία τού Θεού τους
- όπως οι Πασόκοι ακόμη ξεδιψούν πίνοντας νερό στη μνήμη του Ανδρέα,σε κάθε εσωκομματική σύγκρουση για νέα μάσα γεμίζουν αφίσες στους τοίχους το μακαρίτη,να τρομάζουν οι γριές πως άρχισε η Δευτέρα Παρουσία κι η ιεροπαπανδρε'ι'κή φάτσα θα τους ξαναμεταμορφώσει σε "τιμημένα γηρατειά" σοσιαλιστικής επανίδρυσης..-
-όπως οι Κνίτες αποκαθιστούν τον Στάλιν/αιώνιο πατερούλη της ολοκληρωτικής τους σκέψης...
-όπως οι φασίστες χαιρετούν ναζιστικά ορεγόμενοι τον επόμενο Χίτλερ που θα καθαρίσει τα μολυσμένα μας χώματα...
-όπως ,γενικά, οι θρησκευόμενοι σταυροκοπιούνται,
...ο καθένας και τον Μεσία του.
Οι μεγάλοι παλαιοί κι οι τοσοδούληδες κληρονόμοι τους.
Κι από κοντά οι γελοτοποιοί τους,οι παρατρεχάμενοι της εξουσίας,δημοσιογράφοι,καναλάρχες,υπάλληλοι,διευθυντάδες-όλοι γλείφτες που υπηρετούν τη συνήθεια του κατοχυρωμένου στο τέλμα συστήματος...με το ζόρι παραμένοντες αυλάρχες στην κατεύθυνση των μαζών,κομματάρχες/αιμοδότες παραπολιτικής,να μοιράζουν τις χάντρες στους ιθαγενείς κλακαδόρους-
πρέπει να ζητωκραυγάσουν τον αγαλματοποιημένο Καραμανλή,
τον αραχνιασμένο Άρχοντα του Καστρίου,
τον μουμιοποιημένο μουστακοφόρο Κομμουνιστικού βασιλείου-
-έτσι έμαθαν,έτσι πληρώνονταν μια ζωή,όλο το σύστημα,οριστικά ξεκομένο απ' τις ανάγκες τού πολίτη,απ' τη ζωή των πολλών,απ' τη δραματική ερημοποίηση των πόλεων,απ' τη σύνθλιψη της φτώχειας και της απόγνωσης...πώς έβγαιναν ξυπόλητοι και νηστικοί οι γονείς κι οι παπούδες μας να κουνήσουν σημαιάκια μπρος την άμαξα με τον πρίγκηπα και τη βασιλοπούλα...
μας πετάνε καθρεφτάκια και ρολόγια τού εμίρη οι νεκροφορείς παράγοντες της δημόσιας ζωής...
κι ώς πότε θα τρέχουμε να τα μαζεύουμε..δεδομένα ψηφουλάκια κι άδολοι χειροκροτητές τους;
Σ' έναν ολοκαίνουργιο σκληρό κόσμο,σε μια σαλταρισμένη παγκοσμιοποίηση πληροφορίας,οικονομικής ολιγαρχίας,πολυπλοκότητας κι αλληλεπίδρασης πολιτισμών,αξιών κι άναρχων κανόνων...
...εμείς εδώ στοιχιζόμαστε πίσω απ' τους Νεκρούς Οδηγητές μας,αγέρωχα προσηλωμένοι στα κόκαλα τού παρελθόντος,πίστη και σεβασμό στα ιερά κι όσια τού χαμένου παραδείσου...
...ο φόβος για το μέλλον,η άγνοια για τους τρόπους επιβίωσης στην κυνική Νέα Γη-μάς οδηγεί ολοταχώς πίσω,στην ασφάλεια κεκτημένων Μύθων.
Αν και θά'πρεπε να φοβούνται αυτήν ακριβώς τη σιωπή,την απελπισία και το γέλιο μας.
Αποκαλύψτε το άγαλμα!
Στάση προσοχή!
...προσοχή μη φωνάξει κανείς..."ο Βασιλιάς είναι γυμνός!"...
...κι αρχίσει το κυνήγι!
Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011
ΚΟΜΑΝΤΑΤΕ ΓΚΛΕΤΣΟΣ ΚΙ ΑΛΛΑ ΓΕΛΙΑ - ΚΑΙ ΚΛΑΜΑΤΑ
Για ένα πράγμα μπορούμε να βάζουμε στοίχημα και να το κερδίζουμε μόνιμα-ότι στην Ελλάδα μας δεν θα πλήξουμε ποτέ!
Γενικώς,όσο πιο χαβαλές,όσο πιο ταρατατζούμ,όσο πιο φασαρία κάνεις,τόσο επικεντρώνονται όλα τ' ανεκδιήγητα μήντια,νομίζουν ηρωποιούν...σούργελα,ψυχοπαθείς,φασίστες,δηθενεπαναστάτες,παρτουζιάρες,σαλεμένους -όλα στο μίξερ και ζήτω η τρέλα!...κι όποιος αντέξει,δε βαριέσαι,τζερτζελές να γίνεται!
Να δούμε τυχαία παραδείγματα επικαιρότητας...
'Εχουμε γλέντια και χαρές και νέες ταρζανιές!...
Βρέθηκε ο έλλην Ρομπέν των φτωχών,στις ταινίες και στην αγγλόφωνη ζωή του ήτο ο Ρομπέν των δασών...εδώ είναι ο Απόστολος Γκλέτσος ο Ρομπέν των αυτοκινητόδρομων...
Φορτώνει γκρέιτερ και σπάει μπάρες,αγέρωχος,ατρόμητος,ασταμάτητος -για τον πεινασμένο συνταξιούχο,την άρρωστη γριούλα,την ταλαιπωρημένη αγροτιά - τρέμε Παναγιώτη Ψωμιάδη,ο θρόνος σου,τής φιγουρατζίδικης τζαμπαμαγκιάς τρίζει,σκληρός μάτσο ανταγωνισμός,ο Γκλέτσος απειλεί με νέο Κούγκι,Κιλελέρ τώρα και στη Στυλίδα-ακολουθεί, ισχυρίζεται, τη μοίρα των ηρώων επαναστατών,είναι ο Κολοκοτρώνης νέας εσοδείας,θα χύσει και το αίμα του αν θέλουν οι νενέκοι...ω ναι!,ο κομαντάτε Γκλέτσος!,ένα υβρίδιο διασταύρωσης Αυτιά και Κώστα Πρέκα,φουλ λα'ι'κισμός και μπρουτάλ σχιζοφρένεια,κοστούμι και γραβάτα και βουρ πρώτο παράθυρο πίστα στη Ζούγκλα τού Δημοσιογράφαρου Μάκη,να κοινωνήσει το λαό Του αρλουμποδημαρχολύτρωση...
"Δεν πληρώνω τα διόδια"!
Μήνες τώρα,το νέο φετίχ αντίστασης,μεγενθύνεται.
Ωραίο ακούγεται-και δίκαιο για όσους μυρίζονται πως οι γίγαντες κατασκευαστές καταπίνουν τα δισεκατομύρια αναθέσεων έργων κι αντί να φτιάχνουν εθνικές χτίζουν βίλες στη Μύκονο...αργοπορίες,κακοτεχνίες και τσέπωμα διοδίων...
'Ολα τα ωραία ξεκινούν άδολα,άλλο ένα ακτιβίστικο πάρτυ γι αργόσχολους τού διαδικτύου,ό,τι πρέπει για εκτόνωση τώρα που τα λεφτά βγαίνουν δύσκολα...
Και να,τώρα,το κόμμα σου Λαέ,το πρωτοπόρο στην ανυπακοή, είδε ψηφουλάκια να σπαρταρούν στις μπάρες...ας καπελώσει το κίνημα των διοδίων,ν' ανοίξουν οι δρόμοι της επανάστασης στα τιμημένα μπλόκα της εξέγερσης (δεν βγήκαν και τα τρακτέρ ακόμα) - έξω οι πολυεθνικές,έξω οι μεγαλοκαρχαρίες/υπερεργολάβοι!
Ωραιότατα!
Και μετά;..μετά κι αφού είναι όλα δωρεάν,ποιος θ' αναλάβει να φτιάξει και να συντηρήσει το δίκτυο;...το κράτος φυσικά!...σπέσιαλ!...και πού θα βρει λεφτάκια το κράτος που δεν υπάρχει σάλιο;...ε,ας δανειστεί για το λα'ι'κό συμφέρον της ανέξοδης μετακίνησης...δανεικά και δανεισμένοι μια ζωή,ποτέ χρεωκοπημένοι...δεν πληρώνω!δεν πληρώνω!...και σκασίλα μας κι όλα στάχτη,για το σοσιαλισμό ρε γαμώτο!
Κι όλοι μας εθισμένοι στο "δεν πληρώνω!"...τίποτα δεν πληρώνουμε...και βασικά φόρους...διότι λεφτά υπάρχουν,για "εξυπηρέτηση",προμήθειες,φακελάκια -αλλά "δεν πληρώνω!"...όλα δωρεάν - τόσο εύκολα κι ανέξοδα,όλα για την πάρτη μου,η αντίστασή μου στην πλουτοκρατία είναι ένα χρεωκοπημένο κράτος/προστάτης στο πρσκέφαλό μου,να το καταγγέλω ως εχθρό,αρκεί να με πληρώνει να μην πληρώνω.
Ευτυχώς θα μας βάλει όλους στο σωστό το δρόμο ο θηριώδης Πάγκαλος!
Ο κύριος βουλευτής ηδονίζεται ν' αρχίζει μάχες εκ του ασφαλούς,με την ηρεμία της συντάξιμης θητείας του...ανεκδιήγητος υπερτροφικός αλαζόνας σε συνεχείς βοθροστομίες-η θέα τού μάταιου τούτου κόσμου απ' τις σουίτες των πεντάστερων χλιδοξενοδοχείων είναι η απόδειξη της οριστικής ξιπασιάς του και της αρρωστημένης άγνοιας για την απλή και δύσκολη ζωή των ψηφοφόρων του...αφ' υψηλού,με τη χορηγία τού Δημοσίου, Αυτός μπορεί να το δαιμονοποιεί το Δημόσιο που τού'μαθε να τρώει...ας συνεχίσει να βρυχάται,έχει ξεπεράσει το όριο της εξυπνάδας του,έχει καταντήσει απλός κατακτητής της φαιδρότητας.
Αλλά,ευτυχώς!...έχουμε σοβαρή εναλλακτική πρόταση εξουσίας-
χτυπήστε καμπάνες,στρώστε τα καλά τραπεζομάντηλα στο τραπέζι...
...η γαλάζια ξενερωτελπίδα προβάλλει πίσω απ' τα ντεμοντέ / Νάνας Μούσχουρη γυαλιά τού πάντα κουρασμένου νεοπαλιού Αρχηγού...το έθνος έχει Σωτήρα...ο Δον Αντόνιο Ντε Σάμαρας έκανε ανασχηματισμό σούπερ ντούπερ...ο γιατρός της ψυχικής μας ευφορίας sir Γιακουμάτος αναμορφώνει την Υγεία...ο πατριώτης Πάνος Παναγιωτόπουλος συναντά τον Χριστιανό Ορθόδοξο Γκιουλέκα και στο Εξωτερικών οργανώνεται η επίθεση,να τρίζουν από τρόμο τα δόντια της μέγαιρας Μέρκελ ακόμα και στη θέα της σκιάς τους...όλος ο θίασος επί σκηνής...κι ο 'Αρης!..αχ καλέ ο παιδειολάγνος δάσκαλος της νέας γενιάς,όραμα και στόχος κάθε σχολειό κι ένα τζακούζι,κάθε τάξη κι ένα σπα...να γελάσει κάθε πικραμένος!
Τώρα που έγραψα "γελάσει"....ο τουρίστας των 5 ηπείρων και των 10 θαλασσών,η ηγέτιδα δύναμη της Ραφήνας,ο ΜασαΚώστας της Σιωπής...θα μιλήσει τελικώς ή δεν αδειάζει το μπουκωμένο του στόμα;
'Αλλη μια χαρούμενη πρωτοβουλία...
...γίνεται συγκέντρωση διαμαρτυρίας "ενάντια στο φράγμα στον 'Εβρο" - για το συρματόπλεγμα στα χερσαία ελληνοτουρκικά εδάφη,εμείς διαδηλώνουμε στην πολυθρύλητη κια πολύπαθη Αθήνα,στην ελευθεριάζουσα Πανεπιστημίου,"ενάντια στα σύνορα που χωρίζουν ανθρώπους" -
αχ αυτά τα νεανικά λευκώματα που σάλταραν τις ρομαντικές καρδιές και τώρα που μεγάλωσαν γιγάντωσαν τη διεθνιστική τους ροπή προς την αλληλεγγύη δίχως περιορισμούς και κάνουν αντίσταση στο φασίστα Παπουτσή...κι αφού τραγουδήσουν Τζον Λένον και Τζόαν Μπαέζ στον 'Αγιο Παντελεήμονα ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία...κι εντάξει μωρέ...ε και μερικές οδομαχίες καλές θά'ναι,μια κουκουλοφόρα άνθιση ελευθερίας/μολότωφ να φωταγωγηθεί η αναρχίζουσα χαρά μας...θα γυρίσουν μετά στ' αποστειρωμένα από ξένες μυρωδιές προάστιά τους,να πιουν Σαββατόβραδο μιαν τεκίλα στην υγειά της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!
Και μια και μιλάμε για προστάτες ανθρώπινων δικαιωμάτων...
ας προσευχηθούμε στο Θεό της Αντιτρομοκρατικής να μη μοιάζει η φάτσα μας κι ο σωματότυπός μας με καμιά καταζητούμενη φάτσα στη λίστα των υπόπτων κι εκεί που αμέριμνοι και κουστουμαρισμένοι γυρνάμε απ' τη δουλειά πρωταγωνιστήσουμε σε φάση Ράμπο,και μας την πέσουν καμιά δεκαριά Σα'ί'νηδες και μας πάνε σηκωτούς στη ΓΑΔΑ κι η μάνα μας μάς αναγνωρίσει απ' το φύτεμα στη νέα ζαρντινιέρα...
Γι όλα αυτά και όλα τ' άλλα...
αιώνιο το ερώτημα και παραμένει αιωνίως επίκαιρο...
...ποιος θα μας προστατέψει απ' τους προστάτες;
Γενικώς,όσο πιο χαβαλές,όσο πιο ταρατατζούμ,όσο πιο φασαρία κάνεις,τόσο επικεντρώνονται όλα τ' ανεκδιήγητα μήντια,νομίζουν ηρωποιούν...σούργελα,ψυχοπαθείς,φασίστες,δηθενεπαναστάτες,παρτουζιάρες,σαλεμένους -όλα στο μίξερ και ζήτω η τρέλα!...κι όποιος αντέξει,δε βαριέσαι,τζερτζελές να γίνεται!
Να δούμε τυχαία παραδείγματα επικαιρότητας...
'Εχουμε γλέντια και χαρές και νέες ταρζανιές!...
Βρέθηκε ο έλλην Ρομπέν των φτωχών,στις ταινίες και στην αγγλόφωνη ζωή του ήτο ο Ρομπέν των δασών...εδώ είναι ο Απόστολος Γκλέτσος ο Ρομπέν των αυτοκινητόδρομων...
Φορτώνει γκρέιτερ και σπάει μπάρες,αγέρωχος,ατρόμητος,ασταμάτητος -για τον πεινασμένο συνταξιούχο,την άρρωστη γριούλα,την ταλαιπωρημένη αγροτιά - τρέμε Παναγιώτη Ψωμιάδη,ο θρόνος σου,τής φιγουρατζίδικης τζαμπαμαγκιάς τρίζει,σκληρός μάτσο ανταγωνισμός,ο Γκλέτσος απειλεί με νέο Κούγκι,Κιλελέρ τώρα και στη Στυλίδα-ακολουθεί, ισχυρίζεται, τη μοίρα των ηρώων επαναστατών,είναι ο Κολοκοτρώνης νέας εσοδείας,θα χύσει και το αίμα του αν θέλουν οι νενέκοι...ω ναι!,ο κομαντάτε Γκλέτσος!,ένα υβρίδιο διασταύρωσης Αυτιά και Κώστα Πρέκα,φουλ λα'ι'κισμός και μπρουτάλ σχιζοφρένεια,κοστούμι και γραβάτα και βουρ πρώτο παράθυρο πίστα στη Ζούγκλα τού Δημοσιογράφαρου Μάκη,να κοινωνήσει το λαό Του αρλουμποδημαρχολύτρωση...
"Δεν πληρώνω τα διόδια"!
Μήνες τώρα,το νέο φετίχ αντίστασης,μεγενθύνεται.
Ωραίο ακούγεται-και δίκαιο για όσους μυρίζονται πως οι γίγαντες κατασκευαστές καταπίνουν τα δισεκατομύρια αναθέσεων έργων κι αντί να φτιάχνουν εθνικές χτίζουν βίλες στη Μύκονο...αργοπορίες,κακοτεχνίες και τσέπωμα διοδίων...
'Ολα τα ωραία ξεκινούν άδολα,άλλο ένα ακτιβίστικο πάρτυ γι αργόσχολους τού διαδικτύου,ό,τι πρέπει για εκτόνωση τώρα που τα λεφτά βγαίνουν δύσκολα...
Και να,τώρα,το κόμμα σου Λαέ,το πρωτοπόρο στην ανυπακοή, είδε ψηφουλάκια να σπαρταρούν στις μπάρες...ας καπελώσει το κίνημα των διοδίων,ν' ανοίξουν οι δρόμοι της επανάστασης στα τιμημένα μπλόκα της εξέγερσης (δεν βγήκαν και τα τρακτέρ ακόμα) - έξω οι πολυεθνικές,έξω οι μεγαλοκαρχαρίες/υπερεργολάβοι!
Ωραιότατα!
Και μετά;..μετά κι αφού είναι όλα δωρεάν,ποιος θ' αναλάβει να φτιάξει και να συντηρήσει το δίκτυο;...το κράτος φυσικά!...σπέσιαλ!...και πού θα βρει λεφτάκια το κράτος που δεν υπάρχει σάλιο;...ε,ας δανειστεί για το λα'ι'κό συμφέρον της ανέξοδης μετακίνησης...δανεικά και δανεισμένοι μια ζωή,ποτέ χρεωκοπημένοι...δεν πληρώνω!δεν πληρώνω!...και σκασίλα μας κι όλα στάχτη,για το σοσιαλισμό ρε γαμώτο!
Κι όλοι μας εθισμένοι στο "δεν πληρώνω!"...τίποτα δεν πληρώνουμε...και βασικά φόρους...διότι λεφτά υπάρχουν,για "εξυπηρέτηση",προμήθειες,φακελάκια -αλλά "δεν πληρώνω!"...όλα δωρεάν - τόσο εύκολα κι ανέξοδα,όλα για την πάρτη μου,η αντίστασή μου στην πλουτοκρατία είναι ένα χρεωκοπημένο κράτος/προστάτης στο πρσκέφαλό μου,να το καταγγέλω ως εχθρό,αρκεί να με πληρώνει να μην πληρώνω.
Ευτυχώς θα μας βάλει όλους στο σωστό το δρόμο ο θηριώδης Πάγκαλος!
Ο κύριος βουλευτής ηδονίζεται ν' αρχίζει μάχες εκ του ασφαλούς,με την ηρεμία της συντάξιμης θητείας του...ανεκδιήγητος υπερτροφικός αλαζόνας σε συνεχείς βοθροστομίες-η θέα τού μάταιου τούτου κόσμου απ' τις σουίτες των πεντάστερων χλιδοξενοδοχείων είναι η απόδειξη της οριστικής ξιπασιάς του και της αρρωστημένης άγνοιας για την απλή και δύσκολη ζωή των ψηφοφόρων του...αφ' υψηλού,με τη χορηγία τού Δημοσίου, Αυτός μπορεί να το δαιμονοποιεί το Δημόσιο που τού'μαθε να τρώει...ας συνεχίσει να βρυχάται,έχει ξεπεράσει το όριο της εξυπνάδας του,έχει καταντήσει απλός κατακτητής της φαιδρότητας.
Αλλά,ευτυχώς!...έχουμε σοβαρή εναλλακτική πρόταση εξουσίας-
χτυπήστε καμπάνες,στρώστε τα καλά τραπεζομάντηλα στο τραπέζι...
...η γαλάζια ξενερωτελπίδα προβάλλει πίσω απ' τα ντεμοντέ / Νάνας Μούσχουρη γυαλιά τού πάντα κουρασμένου νεοπαλιού Αρχηγού...το έθνος έχει Σωτήρα...ο Δον Αντόνιο Ντε Σάμαρας έκανε ανασχηματισμό σούπερ ντούπερ...ο γιατρός της ψυχικής μας ευφορίας sir Γιακουμάτος αναμορφώνει την Υγεία...ο πατριώτης Πάνος Παναγιωτόπουλος συναντά τον Χριστιανό Ορθόδοξο Γκιουλέκα και στο Εξωτερικών οργανώνεται η επίθεση,να τρίζουν από τρόμο τα δόντια της μέγαιρας Μέρκελ ακόμα και στη θέα της σκιάς τους...όλος ο θίασος επί σκηνής...κι ο 'Αρης!..αχ καλέ ο παιδειολάγνος δάσκαλος της νέας γενιάς,όραμα και στόχος κάθε σχολειό κι ένα τζακούζι,κάθε τάξη κι ένα σπα...να γελάσει κάθε πικραμένος!
Τώρα που έγραψα "γελάσει"....ο τουρίστας των 5 ηπείρων και των 10 θαλασσών,η ηγέτιδα δύναμη της Ραφήνας,ο ΜασαΚώστας της Σιωπής...θα μιλήσει τελικώς ή δεν αδειάζει το μπουκωμένο του στόμα;
'Αλλη μια χαρούμενη πρωτοβουλία...
...γίνεται συγκέντρωση διαμαρτυρίας "ενάντια στο φράγμα στον 'Εβρο" - για το συρματόπλεγμα στα χερσαία ελληνοτουρκικά εδάφη,εμείς διαδηλώνουμε στην πολυθρύλητη κια πολύπαθη Αθήνα,στην ελευθεριάζουσα Πανεπιστημίου,"ενάντια στα σύνορα που χωρίζουν ανθρώπους" -
αχ αυτά τα νεανικά λευκώματα που σάλταραν τις ρομαντικές καρδιές και τώρα που μεγάλωσαν γιγάντωσαν τη διεθνιστική τους ροπή προς την αλληλεγγύη δίχως περιορισμούς και κάνουν αντίσταση στο φασίστα Παπουτσή...κι αφού τραγουδήσουν Τζον Λένον και Τζόαν Μπαέζ στον 'Αγιο Παντελεήμονα ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία...κι εντάξει μωρέ...ε και μερικές οδομαχίες καλές θά'ναι,μια κουκουλοφόρα άνθιση ελευθερίας/μολότωφ να φωταγωγηθεί η αναρχίζουσα χαρά μας...θα γυρίσουν μετά στ' αποστειρωμένα από ξένες μυρωδιές προάστιά τους,να πιουν Σαββατόβραδο μιαν τεκίλα στην υγειά της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!
Και μια και μιλάμε για προστάτες ανθρώπινων δικαιωμάτων...
ας προσευχηθούμε στο Θεό της Αντιτρομοκρατικής να μη μοιάζει η φάτσα μας κι ο σωματότυπός μας με καμιά καταζητούμενη φάτσα στη λίστα των υπόπτων κι εκεί που αμέριμνοι και κουστουμαρισμένοι γυρνάμε απ' τη δουλειά πρωταγωνιστήσουμε σε φάση Ράμπο,και μας την πέσουν καμιά δεκαριά Σα'ί'νηδες και μας πάνε σηκωτούς στη ΓΑΔΑ κι η μάνα μας μάς αναγνωρίσει απ' το φύτεμα στη νέα ζαρντινιέρα...
Γι όλα αυτά και όλα τ' άλλα...
αιώνιο το ερώτημα και παραμένει αιωνίως επίκαιρο...
...ποιος θα μας προστατέψει απ' τους προστάτες;
Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011
GOD BLESS AMERIKA / Βέροιας VERSION by minister mr.MICHALIS GOLDχο'ί'δης
Τον παρεξηγήσαμε τον υπαστυνόμο Β' Μιχαλιό GOLDχο'ί'δη...
'Οταν ήταν πιτσιρίκος ντυνόταν καουμπόις,τού άρεσε και τού'μεινε,τώρα που μεγάλωσε τ' όνειρό του να γίνει σερίφης και να μεταναστεύσει για καπέλο,αστέρι και καραμπίνα στην Αλαμπάμα προσπαθεί να το κάνει πραγματικότητα,με οντισιόν στ' αφεντικό...ε!...μεγαλοπιάνεται,όλοι θέλουμε ν' ακούμε έναν καλό λόγο,ένα "μπράβο!προχώρα!"...να,κι αυτός ήθελε να νιώσει την ευχαρίστηση τής επιβράβευσης,ως γνήσιος βλαχοεπαρχιώτης κίνησε για τα μεγάλα σαλόνια,βρήκε τον κύριο πρέσβη της φίλης και συμμάχου χώρας κι άρχισε να τού εξηγεί το μπάχαλοcity των μυστικών υπηρεσιών ,να τον εντυπωσιάσει,να δικαιολογήσει και τα παλιά του παράσημα,επί εποχής 17Νοέμβρη...κελάηδησε φανφαρόζος να τα πει,να φουσκώσει ψωροπερήφανος υποκλινόμενος στο boss του.
'Ενας μικρομέγαλος χωριατόπουλος που θαμπώθηκε απ' τη λάμψη της μεγάλης πολιτείας και θόλωσε...αυτός είναι ο Μιχαλιός...άλλος ένας θλιβερός υπαλληλάκος που για την αναρρίχησή του γλείφει και δείχνει καλό πρόσωπο στους ανωτέρους του.
Το δυστύχημα είναι μια πατρίδα που έχει ανάγκη το νεύμα και την καλοσύνη των άλλων,των "μεγάλων φίλων",των ελεγκτών της.
Που μιλάμε καλύτερα τα Αγγλικά απ' τα ελληνικά μας.
Που οι ενημερωμένοι πρέσβεις είναι συνήθειά μας κι έχουμε το θράσος ν' αναρωτιόμαστε κιόλας τί κακό είχε μια κουβέντα μαζί τους, η ανάγκη κι η αγωνία μας να ξέρουν τί γίνεται σπίτι μας,να κάνουν επιθεώρηση για πιστοποιητικό συγκατοίκησης,μην παρεξηγηθούν και δεν μας ξανακαλέσουν να παίξουν μαζί μας.
Που η έκφραση "ιδού στρατηγέ μου ο στρατός σας!" είναι μεδούλι κι ένσημο της πολιτικής εξουσίας κι ηθικό του χρέος η εξάρτηση... -
-άραγε ο αμερικανός πρέσβης μεταφέρει κι εκείνος χαρτί και καλαμάρι τί γίνεται πίσω απ' τις κλειστές πόρτες τού Πενταγώνου,μάθαμε κι εμείς την κατάσταση στη CIA,στο Γκουαντάναμο...τά'πε όλα στον Μιχαλιό να ξελαγράρει,να αλλαξοκωλιάζουν εθνικά θέματα;
Αχ,μεγαλοβουλευτά μου,υπουργάρα μου...πρώτοι στο χωριό - εξευτελισμένοι στη μεγάλη πόλη...
...πότε θα μάθετε πως,όπως σε κάθε σχέση,όλα τελειώνουν όταν ο άλλος σ' έχει δεδομένο,υποτακτικό,καρπαζοεισπράχτορα,συνεχώς επαναλαμβανόμενων καταφάσεων..
..ναι σε όλα...άβουλοι κι αδύναμοι,εξουσιαστές της συμφοράς...
Ρε Μιχαλιό,την επόμενη φορά που θα πας για ραπόρτο στην αμερικάνικη πρεσβεία,ζήτα του να του μαγειρέψεις γεμιστή γαλοπούλα,να τού πλύνεις κανά σώβρακο και τη σημαία,ρίξε κι ένα ξεσκόνισμα στα έπιπλα,ψέκασε και τα παράθυρα με 'Αζαξ,να σφουγγαρίσεις και τις σκάλες-με γλώσσα!να λάμψουν!...δείξε πρόσωπο,μείνε πιστός φίλος - μη σού πω αν τού γαβγίσεις και τριφτείς στα πόδια του θα εκτιμήσει καλύτερα τη δουλικότητά σου..
..πιστό σκυλάκι εσύ...
Ποιος έχασε την ντροπή και ποιος να νιώσει πως δεν βρέχει...αλλά τον φτύνουν!
'Οταν ήταν πιτσιρίκος ντυνόταν καουμπόις,τού άρεσε και τού'μεινε,τώρα που μεγάλωσε τ' όνειρό του να γίνει σερίφης και να μεταναστεύσει για καπέλο,αστέρι και καραμπίνα στην Αλαμπάμα προσπαθεί να το κάνει πραγματικότητα,με οντισιόν στ' αφεντικό...ε!...μεγαλοπιάνεται,όλοι θέλουμε ν' ακούμε έναν καλό λόγο,ένα "μπράβο!προχώρα!"...να,κι αυτός ήθελε να νιώσει την ευχαρίστηση τής επιβράβευσης,ως γνήσιος βλαχοεπαρχιώτης κίνησε για τα μεγάλα σαλόνια,βρήκε τον κύριο πρέσβη της φίλης και συμμάχου χώρας κι άρχισε να τού εξηγεί το μπάχαλοcity των μυστικών υπηρεσιών ,να τον εντυπωσιάσει,να δικαιολογήσει και τα παλιά του παράσημα,επί εποχής 17Νοέμβρη...κελάηδησε φανφαρόζος να τα πει,να φουσκώσει ψωροπερήφανος υποκλινόμενος στο boss του.
'Ενας μικρομέγαλος χωριατόπουλος που θαμπώθηκε απ' τη λάμψη της μεγάλης πολιτείας και θόλωσε...αυτός είναι ο Μιχαλιός...άλλος ένας θλιβερός υπαλληλάκος που για την αναρρίχησή του γλείφει και δείχνει καλό πρόσωπο στους ανωτέρους του.
Το δυστύχημα είναι μια πατρίδα που έχει ανάγκη το νεύμα και την καλοσύνη των άλλων,των "μεγάλων φίλων",των ελεγκτών της.
Που μιλάμε καλύτερα τα Αγγλικά απ' τα ελληνικά μας.
Που οι ενημερωμένοι πρέσβεις είναι συνήθειά μας κι έχουμε το θράσος ν' αναρωτιόμαστε κιόλας τί κακό είχε μια κουβέντα μαζί τους, η ανάγκη κι η αγωνία μας να ξέρουν τί γίνεται σπίτι μας,να κάνουν επιθεώρηση για πιστοποιητικό συγκατοίκησης,μην παρεξηγηθούν και δεν μας ξανακαλέσουν να παίξουν μαζί μας.
Που η έκφραση "ιδού στρατηγέ μου ο στρατός σας!" είναι μεδούλι κι ένσημο της πολιτικής εξουσίας κι ηθικό του χρέος η εξάρτηση... -
-άραγε ο αμερικανός πρέσβης μεταφέρει κι εκείνος χαρτί και καλαμάρι τί γίνεται πίσω απ' τις κλειστές πόρτες τού Πενταγώνου,μάθαμε κι εμείς την κατάσταση στη CIA,στο Γκουαντάναμο...τά'πε όλα στον Μιχαλιό να ξελαγράρει,να αλλαξοκωλιάζουν εθνικά θέματα;
Αχ,μεγαλοβουλευτά μου,υπουργάρα μου...πρώτοι στο χωριό - εξευτελισμένοι στη μεγάλη πόλη...
...πότε θα μάθετε πως,όπως σε κάθε σχέση,όλα τελειώνουν όταν ο άλλος σ' έχει δεδομένο,υποτακτικό,καρπαζοεισπράχτορα,συνεχώς επαναλαμβανόμενων καταφάσεων..
..ναι σε όλα...άβουλοι κι αδύναμοι,εξουσιαστές της συμφοράς...
Ρε Μιχαλιό,την επόμενη φορά που θα πας για ραπόρτο στην αμερικάνικη πρεσβεία,ζήτα του να του μαγειρέψεις γεμιστή γαλοπούλα,να τού πλύνεις κανά σώβρακο και τη σημαία,ρίξε κι ένα ξεσκόνισμα στα έπιπλα,ψέκασε και τα παράθυρα με 'Αζαξ,να σφουγγαρίσεις και τις σκάλες-με γλώσσα!να λάμψουν!...δείξε πρόσωπο,μείνε πιστός φίλος - μη σού πω αν τού γαβγίσεις και τριφτείς στα πόδια του θα εκτιμήσει καλύτερα τη δουλικότητά σου..
..πιστό σκυλάκι εσύ...
Ποιος έχασε την ντροπή και ποιος να νιώσει πως δεν βρέχει...αλλά τον φτύνουν!
Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011
ΠΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΙΖΟΝΑ;
'Αλλαξε η χρονιά - οι στρατοί ξεκουράστηκαν και ξαναβγαίνουν αρματωμένοι στα μέτωπα.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα-σαν να μην ένιωσε κανείς την ανάγκη για μια δεύτερη σκέψη,μια αυτοκριτική,ένα βήμα καρδιάς και συνειδητοποίησης τί γίνεται,πώς θα ζήσουμε,πώς θα τα βγάλουμε πέρα,μια αφορμή ανασυγκρότησης,αναθεώρησης πλάνων και σχεδίων.
'Αγνωστες λέξεις η εμπιστοσύνη,οι νέες συλλογικότητες,η αλληλοβοήθεια,η αλληλο'υ'ποστήριξη με κοινό παρανομαστή την κοινωνική ειρήνη για συμβίωση κι επιβίωση,χωρίς νέες ιδέες προστασίας,κανένα μήνυμα πως οι νέοι καιροί έφεραν εντός μας γαλήνη-
-
-και ξαναρχίζουμε στις θύελλες των σπρεντς να καλύπτουμε τα παράθυρα με χαρτόκουτα Κατοχής...
'Ολοι εναντίον όλων,
πάλι.
Πάντα εχθροί.
Μισητοί αντίπαλοι.
Στόχοι έτοιμοι προς κατατρόπωση...
..ο Πάγκαλος κι οι δημόσιοι κοπρίτες...
...ο Ρέππας κι ο Κουλουμπαρίτσης...
...η Κανέλη κι ο Δρούτσας...ούλτρα πατριώτες και γερμανοτσολιάδες...
...ο 'Ανθιμος κι οι γυφτοΣκοπιανοί του...
...οι μπάτσοι και τα Εξάρχεια...
...ο Γκλέτσος κι η Ολυμπία Οδός...
...ο Λαφαζάνης κι ο 'Αδωνις...
...το ΠΑΜΕ κι η ΓΣΕΕ...
...ο Θέμος κι ο Μάκης κι ο Πρετεντέρης...
...η Χρυσή Αυγή κι οι μετανάστες...
Ο θάνατός σου η ζωή μου..
...στ ' αλήθεια!-
-κι η είδηση που έσκασε - κυριολεκτικά! - στη μούρη μας,απ'την αγαπημένη μας να τη μισούμε Αμερική..
..ένας ψυχικά διαταραγμένος οπαδός των Ρεπουμπλικάνων πυροβόλησε βουλευτίνα τού Ομπάμα και σκότωσε καμιάν εικοσαριά θεατές της ομιλίας της σε στάδιο της Αριζόνας...
- κι ο λόγος;
έ τ σ ι !
έτσι,γιατί μισούσε τον "εχθρό",το λόγο του,τη σκέψη του,τις ιδέες του,απλώς διαφωνούσε κι άρπαξε το όπλο κι άρχισε το μακελιό,δεν είχε προσωπική σχέση,είχε παθιαστεί με την οξεία κριτική,την ισοπεδωτική τηλεοπτική πλύση εγκεφάλου που τον βομβάρδισε με τον "κακό" αντίπαλο..
Πόσο απέχουμε απ' αυτήν την τρέλα;
Πόσο εύκολο είναι να γίνει το "κλικ",να διαβούμε το ποτάμι λεκτικού μίσους και να πνίξουμε κάθε αξία θεσμών κι αξιών μ' ένα "μπαμ και κάτω" κι όποιον δεν γουστάρουμε ν' ακούμε να τον φυτεύουμε;
Η οργή,η αντιπάθεια,η αντιπαλότητα,η βιαιότητα επαγγελματικών αλλαγών,η πνιγηρή αίσθηση αδικίας,η ανατροπή της καθημερινότητας...
-μπορούν όλα τούτα να γίνουν βατήρας κι ώθηση να επιβληθούμε με α ί μ α ;
Είδαμε λυντσάρισμα στην Πανεπιστημίου,παίζουμε ξύλο στο δρόμο για ένα παρκάρισμα,μια προσπέραση στο φανάρι,μια λοξή ματιά στο λεωφορείο,μιαν αντιπαράθεση σε τηλεοπτικό παράθυρο,απειλούμε να μπούμε μέσα και να κάψουμε το μπουρδέλο τη Βουλή,να πετάξουμε στη θάλασσα όποιον δεν χωρά στη γειτονιά μας...
...Θα φτάσουμε πίσω στον Μεσαίωνα;
Πιο πίσω;...οφθαλμόν αντί οφθαλμού;
Στην ισοπέδωση της αξίας τής ανθρώπινης ζωής,στην επιβεβαίωση της απειλής..."μόνο πάνω απ' το πτώμα μου θα περάσεις!"...
-ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο,που ξαναγίνεται ζώο-
-ένα μεγάλο βήμα στο κενό τής οπισθοδρόμησης,στη ζούγκλα με τις λυσσασμένες αγέλες.
Φοβάμαι είμαστε μια στιγμή πριν το τέλος τού πολιτισμού.
-κοιτάξτε,ακούστε,νιώστε την απύθμενη ένταση σε κάθε επαφή έστω δυο ανθρώπων σε κοινή θέα,στο σπίτι,στο δρόμο,στην τηλεόραση,στη δουλειά,στο μπαρ,στη δημόσια υπηρεσία,στην κομματική μας εμπάθεια,στην απολιτίκ μας ειρωνεία,στην ευκολία των αφορισμών μας-
-αγρίμια,σκυθρωποί,επιθετικοί,αλλόκοτα μοχθηροί,εκβιαστικοί,απότομοι,απόλυτοι,εριστικοί,αφασιακοί κι έτοιμοι για όλα!
Τόσο σπαρμένο μίσος - στο θερισμό θα πέσουν κορμιά,μυρωδιά πτώματος,αληθινή ηδονή για το θάνατο τού άλλου.
Σκεφτείτε το...
θα μας πειράξει αλήθεια αν δούμε να πέφτει νεκρός ο "άλλος",ο δικός μας εχθρός;
Μήπως κυνικά αναφωνήσουμε "καλά να πάθει το κάθαρμα;"...και πόσες φορές το φχαριστιόμαστε,το θελήσαμε και το νιώσαμε λυτρωτικό αυτό το "καλά να πάθει";
Μαύρο - κατάμαυρο το μέλλον.
Οι Σάρες Πέιλιν επελαύνουν.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα-σαν να μην ένιωσε κανείς την ανάγκη για μια δεύτερη σκέψη,μια αυτοκριτική,ένα βήμα καρδιάς και συνειδητοποίησης τί γίνεται,πώς θα ζήσουμε,πώς θα τα βγάλουμε πέρα,μια αφορμή ανασυγκρότησης,αναθεώρησης πλάνων και σχεδίων.
'Αγνωστες λέξεις η εμπιστοσύνη,οι νέες συλλογικότητες,η αλληλοβοήθεια,η αλληλο'υ'ποστήριξη με κοινό παρανομαστή την κοινωνική ειρήνη για συμβίωση κι επιβίωση,χωρίς νέες ιδέες προστασίας,κανένα μήνυμα πως οι νέοι καιροί έφεραν εντός μας γαλήνη-
-
-και ξαναρχίζουμε στις θύελλες των σπρεντς να καλύπτουμε τα παράθυρα με χαρτόκουτα Κατοχής...
'Ολοι εναντίον όλων,
πάλι.
Πάντα εχθροί.
Μισητοί αντίπαλοι.
Στόχοι έτοιμοι προς κατατρόπωση...
..ο Πάγκαλος κι οι δημόσιοι κοπρίτες...
...ο Ρέππας κι ο Κουλουμπαρίτσης...
...η Κανέλη κι ο Δρούτσας...ούλτρα πατριώτες και γερμανοτσολιάδες...
...ο 'Ανθιμος κι οι γυφτοΣκοπιανοί του...
...οι μπάτσοι και τα Εξάρχεια...
...ο Γκλέτσος κι η Ολυμπία Οδός...
...ο Λαφαζάνης κι ο 'Αδωνις...
...το ΠΑΜΕ κι η ΓΣΕΕ...
...ο Θέμος κι ο Μάκης κι ο Πρετεντέρης...
...η Χρυσή Αυγή κι οι μετανάστες...
Ο θάνατός σου η ζωή μου..
...στ ' αλήθεια!-
-κι η είδηση που έσκασε - κυριολεκτικά! - στη μούρη μας,απ'την αγαπημένη μας να τη μισούμε Αμερική..
..ένας ψυχικά διαταραγμένος οπαδός των Ρεπουμπλικάνων πυροβόλησε βουλευτίνα τού Ομπάμα και σκότωσε καμιάν εικοσαριά θεατές της ομιλίας της σε στάδιο της Αριζόνας...
- κι ο λόγος;
έ τ σ ι !
έτσι,γιατί μισούσε τον "εχθρό",το λόγο του,τη σκέψη του,τις ιδέες του,απλώς διαφωνούσε κι άρπαξε το όπλο κι άρχισε το μακελιό,δεν είχε προσωπική σχέση,είχε παθιαστεί με την οξεία κριτική,την ισοπεδωτική τηλεοπτική πλύση εγκεφάλου που τον βομβάρδισε με τον "κακό" αντίπαλο..
Πόσο απέχουμε απ' αυτήν την τρέλα;
Πόσο εύκολο είναι να γίνει το "κλικ",να διαβούμε το ποτάμι λεκτικού μίσους και να πνίξουμε κάθε αξία θεσμών κι αξιών μ' ένα "μπαμ και κάτω" κι όποιον δεν γουστάρουμε ν' ακούμε να τον φυτεύουμε;
Η οργή,η αντιπάθεια,η αντιπαλότητα,η βιαιότητα επαγγελματικών αλλαγών,η πνιγηρή αίσθηση αδικίας,η ανατροπή της καθημερινότητας...
-μπορούν όλα τούτα να γίνουν βατήρας κι ώθηση να επιβληθούμε με α ί μ α ;
Είδαμε λυντσάρισμα στην Πανεπιστημίου,παίζουμε ξύλο στο δρόμο για ένα παρκάρισμα,μια προσπέραση στο φανάρι,μια λοξή ματιά στο λεωφορείο,μιαν αντιπαράθεση σε τηλεοπτικό παράθυρο,απειλούμε να μπούμε μέσα και να κάψουμε το μπουρδέλο τη Βουλή,να πετάξουμε στη θάλασσα όποιον δεν χωρά στη γειτονιά μας...
...Θα φτάσουμε πίσω στον Μεσαίωνα;
Πιο πίσω;...οφθαλμόν αντί οφθαλμού;
Στην ισοπέδωση της αξίας τής ανθρώπινης ζωής,στην επιβεβαίωση της απειλής..."μόνο πάνω απ' το πτώμα μου θα περάσεις!"...
-ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο,που ξαναγίνεται ζώο-
-ένα μεγάλο βήμα στο κενό τής οπισθοδρόμησης,στη ζούγκλα με τις λυσσασμένες αγέλες.
Φοβάμαι είμαστε μια στιγμή πριν το τέλος τού πολιτισμού.
-κοιτάξτε,ακούστε,νιώστε την απύθμενη ένταση σε κάθε επαφή έστω δυο ανθρώπων σε κοινή θέα,στο σπίτι,στο δρόμο,στην τηλεόραση,στη δουλειά,στο μπαρ,στη δημόσια υπηρεσία,στην κομματική μας εμπάθεια,στην απολιτίκ μας ειρωνεία,στην ευκολία των αφορισμών μας-
-αγρίμια,σκυθρωποί,επιθετικοί,αλλόκοτα μοχθηροί,εκβιαστικοί,απότομοι,απόλυτοι,εριστικοί,αφασιακοί κι έτοιμοι για όλα!
Τόσο σπαρμένο μίσος - στο θερισμό θα πέσουν κορμιά,μυρωδιά πτώματος,αληθινή ηδονή για το θάνατο τού άλλου.
Σκεφτείτε το...
θα μας πειράξει αλήθεια αν δούμε να πέφτει νεκρός ο "άλλος",ο δικός μας εχθρός;
Μήπως κυνικά αναφωνήσουμε "καλά να πάθει το κάθαρμα;"...και πόσες φορές το φχαριστιόμαστε,το θελήσαμε και το νιώσαμε λυτρωτικό αυτό το "καλά να πάθει";
Μαύρο - κατάμαυρο το μέλλον.
Οι Σάρες Πέιλιν επελαύνουν.
Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011
ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟΝ ΜΑΥΡΙΚΙΟ - ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΑΚΟΜΑ
Κάθε μέρα πηγαίνοντας και γυρνώντας στη δουλειά ανεβοκατεβαίνω τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Το τρόλει κάνει πάντα στάση στο τουριστικό γραφείο - μια πληγή για ένα χαμένο ταξίδι που έμεινε όνειρο...
...Την πραμονή της πρωτοχρονιάς τού 2004 σχόλασα 10 και μισή το βράδυ,με το ζόρι "έβγαλα" κυριολεκτικά απ' το ζαχαροπλαστείο τους τελευταίους πελάτες,να προλάβω να γυρίσω σπίτι πριν αλλάξει ο χρόνος..4 χρόνια στην Αθήνα,έστησα τρία μαγαζιά,πέρασε απίστευτη κούραση πάνω στο κορμί μου,άγχος 15ωρα ωράρια εξόντωσης,σκληρή δουλειά,όλα από μένα,οργάνωση,διοίκηση,εξυπηρέτηση,χαμαλίκι,χωρίς αργίες και σαββατοκύριακα,οι αναπνοές ελάχιστες.
Ευτυχώς στη δουλειά γνώρισα κι αγάπησα το κοριτσάκι μου,η ξεκούραση στα μάτια της,η αντοχή μου τα φιλιά της..έτσι όπως κυλούσε όμορφα μαζί της ο χρόνος είπαμε να παντρευτούμε.
Οι εργοδότες μου επέβαλαν κανόνες στη δουλειά,σε συνθήκες δουλεμπορικού,με υπερεργασία χωρίς πληρωμή υπερωριών-στη λογική "ευτυχώς που έχετε δουλειά",κακοπληρωμένα μ' επαναλαμβανόμενη καθυστέρηση μισθοδοσίας ένα και δυο μήνες πίσω,οι γυναίκες να ξεφορτώνουν νταλίκες με σαραντάκιλα κιβώτια και να μπαινοβγαίνουν σε καταψύξεις,όποτε κατέβαιναν Αθήνα ύφος αυταρχικό και συνεχείς προσβολές και ψυχολογικό πόλεμο - κι όσο κι αν προσπαθούσα να κρατώ ένα κλίμα συνεργασίας κι ηρεμίας,επένδυαν στο φόβο και την ανασφάλεια της ανάγκης...και βασικός άγραφος κανόνας...όχι παντρειές!...διαταγή σε μένα,μόλις μαθαίνω αν κάποια κοπέλα ετοιμάζεται,να τη διώχνουμε πριν μπερδευτούμε με επιδόματα κι εγκυμοσύνες κι απουσίες και τρεχάματα-
καθάρματα κοινώς,μόνο το ταμείο ο θεός τους,απάνθρωπη συμπεριφορά,τυπικά χαμόγελα κι ειρωνία,αγύρτες βλαχοπλούσιοι επί πτωμάτων-
έτσι κράτησα μακρυά τους τη σχέση μου,μάταια προσπαθούσαν ρωτώντας τάχα μου μ' ενδιαφέρον "πώς πάει η εργένικη ζωή σου"...αν και θεωρούσα πως αλλιώς θα συμπεριφέρονταν σε μένα,τον άνθρωπό τους που μετακόμισε απ' τη Θεσσαλονίκη για να στήσει την επιχείρησή τους,τί διάολο,δούλευα νυχθημερόν εκεί,πού θα γνώριζα τη γυναίκα της ζωής μου...
Την πρωτοχρονιά λοιπόν,οργανώναμε το γάμο μας για το Μάιο,οι γονείς σ' αναβρασμό να είναι όλα έτοιμα,εμείς μια διάθεση να είναι γιορτή,η χαρά κι η ευχαρίστηση των δικών μας πρώτος λόγος,οι λεπτομέρειες,τα σχέδια,οι καλεσμένοι,οι προσκλήσεις,τα χαρτιά...αλλά κι οι μέρες αμέσως μετά...πού θα πάνε οι νεόνυμφοι;
Κουβεντιάζαμε για το "ταξίδι",ταλαιπωρημένοι και κατάκοποι κι οι δυο,εκείνο που θα μας χαλάρωνε ήταν μια βδομάδα ανάσκελα,ξάπλα κι αραχτοί σε μια παραλία,αν γινόταν να πέφταμε απ' το κρεβάτι κατευθείαν στη θάλασσα...έτσι μπήκαμε το πρώτο απόγεμα που κλέψαμε μιαν ώρα απ' τη δουλειά,στο τουριστικό γραφείο στη λεωφόρο Αλεξάνδρας να δούμε προσπέκτους κι ιδέες για ακούνητες μέρες στην ακροθαλασσιά,έτσι κοιτάζαμε υλικό,φωτογραφίες και πληροφορίες κι ήρθε μια αφίσα στον τοίχο και μας κόλλησε νοτίως της Νοτίου Αφρικής... ο Μαυρίκιος,ο παράδεισός μας επί της γης,διαλέξαμε πρόγραμμα,ξενοδοχείο και πολύωρο μασάζ υποδοχής με χαλάρωση δώρο αιθέριων ελαίων και θέα την ακύμαντη θάλασσα -το ταξίδι της ζωής μας!
Την προκαταβολή για να κρατήσουμε θέσεις στο αεροπλάνο έπρεπε να τη δώσουμε μια Παρασκευή πρωί,ένα μήνα πριν το γάμο.
Το Σάββατο μια βδομάδα πριν,με το αυτοκίνητο που έφερνε τα υλικά απ' τη Σαλονίκη στην Αθήνα έστειλα τα προσκλητήρια γάμου για τ' αφεντικά,το λογιστήριο,τους συνεργάτες μου πάνω,ήταν καιρός να μοιραστώ τη χαρά μου...τα παρέλαβαν τ' απόγεμα,τηλεφώνησαν έκπληκτοι,με γλυκόλογα κι ευχές για κάθε ευτυχία και "βρε μπαγάσα,μας έκρυβες παλιόπαιδο τέτοιο θέμα!",συγχαρίκια ώρα καλή και σιρόπια για την ευτυχία που μού αξίζει-
Δευτέρα πρωί,ο γιος της οικογένειας έρχεται αιφνιδιαστικά Αθήνα κι απολύει τη γυναίκα μου,το μαθαίνω απ' το τηλέφωνο,εκείνη δουλεύει Σύνταγμα κι εγώ Μαρούσι,έρχεται στο μαγαζί λέγοντάς μου κατάματα "είπαμε όχι γάμοι εδώ μέσα,όποιος παντρεύεται φεύγει,δεν θα μας κορο'ι'δέψεις εσύ"...ουσιαστικά περιμένουν να παραιτηθώ,μ' έναν σμπάρο δυο τρυγόνια-
κάνω υπομονή ώς το βράδυ .
...Στο σπίτι κουβεντιάζουμε σοκαρισμένοι την αλητεία,αποφασίζουμε να μείνω για να μην χαθεί η αποζημίωση,αν θέλουν ας με διώξουν...Τετάρτη απόγεμα κι αφού βλέπουν πως δεν αντιδρώ,μού ανακοινώνει μείωση μισθού 30%,το δέχομαι...με το κοριτσάκι μου καταλαβαίνω πως έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση...δεν λέμε κάτι στους γονείς να μην τους τρελλάνουμε λίγες μέρες πριν το γάμο,θα ψάξει για δουλειά αμέσως μετά,τώρα θα πούμε είναι σε άδεια για τις ετοιμασίες,τα βάζουμε κάτω,νέα δεδομένα,ο δικός μου καλός μισθός κόπηε,ο δικός της ταμείο ανεργίας,πρέπει να μετακομίσουμε σε μικρότερο σπίτι,φτηνότερη περιοχή,τί θα κόψουμε,τί θα περιορίσουμε,τί θ' αλλάξουμε...-
το ταξίδι;
...τί θα κάνουμε αγάπη μου με το ταξίδι;
...εντάξει,χρήματα μαζέψαμε...αλλά 2500 ευρώ και ό,τι ξοδέψουμε εκεί...δεν θα τα χρειαστούμε τώρα που τα δεδομένα είναι άλλα;...αν ξημερώσουν και πιο δύσκολες μέρες δεν θα μας λείψουν;..
...έτσι πηγαίνω πάλι Λεωφόρο Αλεξάνδρας...χαζεύω για τελευταία φορά την αφίσα με την παραδεισένια παραλία,εξηγώ στην υπεύθυνη τού γραφείου τα νέα δεδομένα...ακυρώνω μια κράτηση που δεν έγινε και ποτέ -και φεύγω.
30 μέρες μετά,παντρευόμαστε,στο γάμο έρχεται ο πατέρας-αφεντικό της αγίας οικογένειας,φιλιά και χαμόγελα κι ευχές για καλή ζωή και τύχη κι ένα ασημένιο λαμπατέρ δώρο...την επόμενη μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και πάμε 'Αγιο Κωνσταντίνο να πάρουμε το φέρυ για Σκόπελο...τρίτη μέρα της άδειας γάμου χτυπάει το κινητό μου..."δεν χρειάζεται να γυρίσεις στη δουλειά"...απολύομαι τηλεφωνικά -ο κύκλος της ελεινής τους αυθαιρεσίας κλείνει.
Κάθε μέρα πηγαίνοντας και γυρνώντας στην σημερινή μου δουλειά,το τρόλει στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας σταματάει έξω απ' το τουριστικό γραφείο..
Είναι όλα εκεί,το αφισάκι "Μαυρίκιος-ένας παράδεισος σε περιμένει!"...το δωμάτιο πάνω στην αμμουδιά,η ξαπλώστρα στον κοκοφοίνικα με θέα την κοραλένια θάλασσα,οι μουσικές απ' το μπαράκι με τους εξωτικούς χυμούς,η θεραπεία χαλάρωσης και το δείπνο για τους νεόνυμφους με τα κεριά στο κύμα...
Με το κοριτσάκι μου είμαστε πιο ευτυχισμένοι κι ερωτευμένοι κάθε χρόνο και πιο πολύ..ήρεμοι σ' αναποδιές καιρών,δύσκολα τα βγάζουμε,αλλά μαθημένα τα βουνά στα χιόνια,πάντα έτσι ζήσαμε,ό,τι μας στεναχωρεί,η απουσία των ανθρώπων μας που μεγαλώνουν και φεύγουν...όλα τ' άλλα μαζί τα παλεύουμε,μια γροθιά όλα,αντιμετωπίζονται με την καρδιά δυνατή-ψυχή βαθειά!
Τα παλιά μου αφεντικά-καθάρματα,που επέβαλαν όρους κινέζικης/αφρικάνκης ζούγκλας πέρα από κάθε κανόνα εργασιακής νομιμότητας ...χρόνια πριν η Κατσέλη και η τρόικα εφευρεθούν για αυτό...
...μαθαίνω πηγαίνουν απ' το κακό στο χειρότερο...κλείνουν τα μαγαζιά που άνοιξαν κακοφροντισμένα,κακοσυντηρημένα,ο ανταγωνισμός ανέδειξε τη φτήνεια,τις κατεψυγμένες τούρτες και τα μπαγιάτικά τους γλυκά...ρημάζουν...και η διχόνοια φέρνει προστριβές,διαλύσαν την κοινή τους εταιρεία,τα δυο αδέλφια χωριστά και δεν μιλιούνται...χρωστούν λεφτά σ' όποιον μιλάει ελληνικά...βοά η Θεσσαλονίκη για δανεικά κι ακάλυπτες επιταγές και φορολογικές αλχημείες και διεφθαρμένους εφοριακούς που θα πουν διάφορα...μα το πιο βασικό,άνθρωποι χωρίς αισθήματα,που δεν εμπιστεύονται ούτε τη σκιά τους,γεμάτοι μίσος και κακία,εχθροί ακόμα και τ' αδέλφια τους...δυστυχισμένοι χωρίς στάλα αγάπη.
Δεν πήγαμε Μαυρίκιο-
και δεν νομίζω να μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή τ' όνειρο αυτής της απόδρασης...
...Το τρόλει κλείνει τις πόρτες,ρίχνω ένα φευγαλέο βλέμμα στο τουριστικό γραφείο...τόσα χρόνια μετά...ο παράδεισος μπορεί να περιμένει...
...άλλωστε γυρνώ σπίτι και θα χωθώ στην αγκαλιά σου...
...το καλύτερό μας ταξίδι - οι δυο μας ένα!
Το τρόλει κάνει πάντα στάση στο τουριστικό γραφείο - μια πληγή για ένα χαμένο ταξίδι που έμεινε όνειρο...
...Την πραμονή της πρωτοχρονιάς τού 2004 σχόλασα 10 και μισή το βράδυ,με το ζόρι "έβγαλα" κυριολεκτικά απ' το ζαχαροπλαστείο τους τελευταίους πελάτες,να προλάβω να γυρίσω σπίτι πριν αλλάξει ο χρόνος..4 χρόνια στην Αθήνα,έστησα τρία μαγαζιά,πέρασε απίστευτη κούραση πάνω στο κορμί μου,άγχος 15ωρα ωράρια εξόντωσης,σκληρή δουλειά,όλα από μένα,οργάνωση,διοίκηση,εξυπηρέτηση,χαμαλίκι,χωρίς αργίες και σαββατοκύριακα,οι αναπνοές ελάχιστες.
Ευτυχώς στη δουλειά γνώρισα κι αγάπησα το κοριτσάκι μου,η ξεκούραση στα μάτια της,η αντοχή μου τα φιλιά της..έτσι όπως κυλούσε όμορφα μαζί της ο χρόνος είπαμε να παντρευτούμε.
Οι εργοδότες μου επέβαλαν κανόνες στη δουλειά,σε συνθήκες δουλεμπορικού,με υπερεργασία χωρίς πληρωμή υπερωριών-στη λογική "ευτυχώς που έχετε δουλειά",κακοπληρωμένα μ' επαναλαμβανόμενη καθυστέρηση μισθοδοσίας ένα και δυο μήνες πίσω,οι γυναίκες να ξεφορτώνουν νταλίκες με σαραντάκιλα κιβώτια και να μπαινοβγαίνουν σε καταψύξεις,όποτε κατέβαιναν Αθήνα ύφος αυταρχικό και συνεχείς προσβολές και ψυχολογικό πόλεμο - κι όσο κι αν προσπαθούσα να κρατώ ένα κλίμα συνεργασίας κι ηρεμίας,επένδυαν στο φόβο και την ανασφάλεια της ανάγκης...και βασικός άγραφος κανόνας...όχι παντρειές!...διαταγή σε μένα,μόλις μαθαίνω αν κάποια κοπέλα ετοιμάζεται,να τη διώχνουμε πριν μπερδευτούμε με επιδόματα κι εγκυμοσύνες κι απουσίες και τρεχάματα-
καθάρματα κοινώς,μόνο το ταμείο ο θεός τους,απάνθρωπη συμπεριφορά,τυπικά χαμόγελα κι ειρωνία,αγύρτες βλαχοπλούσιοι επί πτωμάτων-
έτσι κράτησα μακρυά τους τη σχέση μου,μάταια προσπαθούσαν ρωτώντας τάχα μου μ' ενδιαφέρον "πώς πάει η εργένικη ζωή σου"...αν και θεωρούσα πως αλλιώς θα συμπεριφέρονταν σε μένα,τον άνθρωπό τους που μετακόμισε απ' τη Θεσσαλονίκη για να στήσει την επιχείρησή τους,τί διάολο,δούλευα νυχθημερόν εκεί,πού θα γνώριζα τη γυναίκα της ζωής μου...
Την πρωτοχρονιά λοιπόν,οργανώναμε το γάμο μας για το Μάιο,οι γονείς σ' αναβρασμό να είναι όλα έτοιμα,εμείς μια διάθεση να είναι γιορτή,η χαρά κι η ευχαρίστηση των δικών μας πρώτος λόγος,οι λεπτομέρειες,τα σχέδια,οι καλεσμένοι,οι προσκλήσεις,τα χαρτιά...αλλά κι οι μέρες αμέσως μετά...πού θα πάνε οι νεόνυμφοι;
Κουβεντιάζαμε για το "ταξίδι",ταλαιπωρημένοι και κατάκοποι κι οι δυο,εκείνο που θα μας χαλάρωνε ήταν μια βδομάδα ανάσκελα,ξάπλα κι αραχτοί σε μια παραλία,αν γινόταν να πέφταμε απ' το κρεβάτι κατευθείαν στη θάλασσα...έτσι μπήκαμε το πρώτο απόγεμα που κλέψαμε μιαν ώρα απ' τη δουλειά,στο τουριστικό γραφείο στη λεωφόρο Αλεξάνδρας να δούμε προσπέκτους κι ιδέες για ακούνητες μέρες στην ακροθαλασσιά,έτσι κοιτάζαμε υλικό,φωτογραφίες και πληροφορίες κι ήρθε μια αφίσα στον τοίχο και μας κόλλησε νοτίως της Νοτίου Αφρικής... ο Μαυρίκιος,ο παράδεισός μας επί της γης,διαλέξαμε πρόγραμμα,ξενοδοχείο και πολύωρο μασάζ υποδοχής με χαλάρωση δώρο αιθέριων ελαίων και θέα την ακύμαντη θάλασσα -το ταξίδι της ζωής μας!
Την προκαταβολή για να κρατήσουμε θέσεις στο αεροπλάνο έπρεπε να τη δώσουμε μια Παρασκευή πρωί,ένα μήνα πριν το γάμο.
Το Σάββατο μια βδομάδα πριν,με το αυτοκίνητο που έφερνε τα υλικά απ' τη Σαλονίκη στην Αθήνα έστειλα τα προσκλητήρια γάμου για τ' αφεντικά,το λογιστήριο,τους συνεργάτες μου πάνω,ήταν καιρός να μοιραστώ τη χαρά μου...τα παρέλαβαν τ' απόγεμα,τηλεφώνησαν έκπληκτοι,με γλυκόλογα κι ευχές για κάθε ευτυχία και "βρε μπαγάσα,μας έκρυβες παλιόπαιδο τέτοιο θέμα!",συγχαρίκια ώρα καλή και σιρόπια για την ευτυχία που μού αξίζει-
Δευτέρα πρωί,ο γιος της οικογένειας έρχεται αιφνιδιαστικά Αθήνα κι απολύει τη γυναίκα μου,το μαθαίνω απ' το τηλέφωνο,εκείνη δουλεύει Σύνταγμα κι εγώ Μαρούσι,έρχεται στο μαγαζί λέγοντάς μου κατάματα "είπαμε όχι γάμοι εδώ μέσα,όποιος παντρεύεται φεύγει,δεν θα μας κορο'ι'δέψεις εσύ"...ουσιαστικά περιμένουν να παραιτηθώ,μ' έναν σμπάρο δυο τρυγόνια-
κάνω υπομονή ώς το βράδυ .
...Στο σπίτι κουβεντιάζουμε σοκαρισμένοι την αλητεία,αποφασίζουμε να μείνω για να μην χαθεί η αποζημίωση,αν θέλουν ας με διώξουν...Τετάρτη απόγεμα κι αφού βλέπουν πως δεν αντιδρώ,μού ανακοινώνει μείωση μισθού 30%,το δέχομαι...με το κοριτσάκι μου καταλαβαίνω πως έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση...δεν λέμε κάτι στους γονείς να μην τους τρελλάνουμε λίγες μέρες πριν το γάμο,θα ψάξει για δουλειά αμέσως μετά,τώρα θα πούμε είναι σε άδεια για τις ετοιμασίες,τα βάζουμε κάτω,νέα δεδομένα,ο δικός μου καλός μισθός κόπηε,ο δικός της ταμείο ανεργίας,πρέπει να μετακομίσουμε σε μικρότερο σπίτι,φτηνότερη περιοχή,τί θα κόψουμε,τί θα περιορίσουμε,τί θ' αλλάξουμε...-
το ταξίδι;
...τί θα κάνουμε αγάπη μου με το ταξίδι;
...εντάξει,χρήματα μαζέψαμε...αλλά 2500 ευρώ και ό,τι ξοδέψουμε εκεί...δεν θα τα χρειαστούμε τώρα που τα δεδομένα είναι άλλα;...αν ξημερώσουν και πιο δύσκολες μέρες δεν θα μας λείψουν;..
...έτσι πηγαίνω πάλι Λεωφόρο Αλεξάνδρας...χαζεύω για τελευταία φορά την αφίσα με την παραδεισένια παραλία,εξηγώ στην υπεύθυνη τού γραφείου τα νέα δεδομένα...ακυρώνω μια κράτηση που δεν έγινε και ποτέ -και φεύγω.
30 μέρες μετά,παντρευόμαστε,στο γάμο έρχεται ο πατέρας-αφεντικό της αγίας οικογένειας,φιλιά και χαμόγελα κι ευχές για καλή ζωή και τύχη κι ένα ασημένιο λαμπατέρ δώρο...την επόμενη μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και πάμε 'Αγιο Κωνσταντίνο να πάρουμε το φέρυ για Σκόπελο...τρίτη μέρα της άδειας γάμου χτυπάει το κινητό μου..."δεν χρειάζεται να γυρίσεις στη δουλειά"...απολύομαι τηλεφωνικά -ο κύκλος της ελεινής τους αυθαιρεσίας κλείνει.
Κάθε μέρα πηγαίνοντας και γυρνώντας στην σημερινή μου δουλειά,το τρόλει στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας σταματάει έξω απ' το τουριστικό γραφείο..
Είναι όλα εκεί,το αφισάκι "Μαυρίκιος-ένας παράδεισος σε περιμένει!"...το δωμάτιο πάνω στην αμμουδιά,η ξαπλώστρα στον κοκοφοίνικα με θέα την κοραλένια θάλασσα,οι μουσικές απ' το μπαράκι με τους εξωτικούς χυμούς,η θεραπεία χαλάρωσης και το δείπνο για τους νεόνυμφους με τα κεριά στο κύμα...
Με το κοριτσάκι μου είμαστε πιο ευτυχισμένοι κι ερωτευμένοι κάθε χρόνο και πιο πολύ..ήρεμοι σ' αναποδιές καιρών,δύσκολα τα βγάζουμε,αλλά μαθημένα τα βουνά στα χιόνια,πάντα έτσι ζήσαμε,ό,τι μας στεναχωρεί,η απουσία των ανθρώπων μας που μεγαλώνουν και φεύγουν...όλα τ' άλλα μαζί τα παλεύουμε,μια γροθιά όλα,αντιμετωπίζονται με την καρδιά δυνατή-ψυχή βαθειά!
Τα παλιά μου αφεντικά-καθάρματα,που επέβαλαν όρους κινέζικης/αφρικάνκης ζούγκλας πέρα από κάθε κανόνα εργασιακής νομιμότητας ...χρόνια πριν η Κατσέλη και η τρόικα εφευρεθούν για αυτό...
...μαθαίνω πηγαίνουν απ' το κακό στο χειρότερο...κλείνουν τα μαγαζιά που άνοιξαν κακοφροντισμένα,κακοσυντηρημένα,ο ανταγωνισμός ανέδειξε τη φτήνεια,τις κατεψυγμένες τούρτες και τα μπαγιάτικά τους γλυκά...ρημάζουν...και η διχόνοια φέρνει προστριβές,διαλύσαν την κοινή τους εταιρεία,τα δυο αδέλφια χωριστά και δεν μιλιούνται...χρωστούν λεφτά σ' όποιον μιλάει ελληνικά...βοά η Θεσσαλονίκη για δανεικά κι ακάλυπτες επιταγές και φορολογικές αλχημείες και διεφθαρμένους εφοριακούς που θα πουν διάφορα...μα το πιο βασικό,άνθρωποι χωρίς αισθήματα,που δεν εμπιστεύονται ούτε τη σκιά τους,γεμάτοι μίσος και κακία,εχθροί ακόμα και τ' αδέλφια τους...δυστυχισμένοι χωρίς στάλα αγάπη.
Δεν πήγαμε Μαυρίκιο-
και δεν νομίζω να μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή τ' όνειρο αυτής της απόδρασης...
...Το τρόλει κλείνει τις πόρτες,ρίχνω ένα φευγαλέο βλέμμα στο τουριστικό γραφείο...τόσα χρόνια μετά...ο παράδεισος μπορεί να περιμένει...
...άλλωστε γυρνώ σπίτι και θα χωθώ στην αγκαλιά σου...
...το καλύτερό μας ταξίδι - οι δυο μας ένα!
Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011
AΡΧΗ ΧΡΟΝΙΑΣ - ΤΕΛΟΣ ΧΡΟΝΟΥ
'Ολοι μαζί τα φάγαμε και φέτος τις γιορτές
-τα μελομακάρονα,τα γουρουνόπουλα,τους κουραμπιέδες,τις βασιλόπιττες,τα σπληνάντερα,τις γαλοπούλες,τις πάστες,τις τυροκαυτερές.
'Ολοι μαζί θα πάμε
-οι κοπρίτες κι οι Πάγκαλοι,τα λαμόγια κι οι διεφθαρμένοι,οι ντιντήδες κι οι βαψομαλλιάδες,οι μισθωτοί κι οι επιχειρηματίες,οι ανυπάκουοι με τις βίλες της Εκάλης κι οι επαναστάτες βρακοφόροι με τ' αδελφίστικα κόλπα.
Τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς ήμουν Σαλονίκη,περάσαμε απ' το μπαράκι ιδιοκτησίας τού νέου αντιδημάρχου υπευθύνου οικονομικών,στο οποίο αφήσαμε πενήντα ευρώ...αλλά ,μας έδωσε απόδειξη για τα μισά,κοινώς για τα πρώτα ποτά...να τον χαίρεστε κύριε Μπουτάρη.
Ποιος νόμος ισχύει σ' εστιατόρια και καφέ ρε παιδιά;
Αλλού είχε τασάκια,αλλού καπνίζεις κρυφά,αλλού σε βγάζουν έξω κι αλλού γυρίζεις σπίτι καπνισμένο τσουκάλι ώς το μεδούλι.
Ελέγχει κανείς; Υπάρχει διάθεση ν' αποδεχθεί κάποιος πως η νομοθεσία είναι να ισχύει από θέσει...ή όλοι οι Κραουνάκηδες φαντασιώνονται πως αντιστέκονται κατά τού μνημονίου αν φουγαρίζονται πισσάτοι-νικοτινάτοι πνευμονοανίατοι φιγουρατζήδες;
Δεν υπήρξε τραπέζι και συνάθροιση γιορτής χωρίς ανάλυση για την κρίση.
Δέκα εκατομύρια οικονομολόγοι διαπρέψαμε ο καθείς...με το μακρύ και το κοντό του σενάριο συντέλειας τού κόσμου ετούτου.
'Αδειαζαν τα μπουκάλια,εξαφανίζονταν οι πιατέλες και το άγχος της χρεωκοπίας επιβάρυνε την κακή χοληστερόλη μας.
Γαστριμαργικές οικονομικές θεωρίες τού χάους...άλλος είχε απόλυτη γνώση για τα κρυφά σχέδια της Ευρωπα'ι'κής Τράπεζας για την επιμήκυνση τού χρέους...άλλος γνώριζε το αρχείο πρακτόρων της CIA κι είχε βρει το όνομα Γιώργος Παπανδρέου ως το μοχθηρό όπλο τού αμερικάνικου ιμπεριαλισμού που θα διαλύσει την Ευρώπη...τρίτος διαβεβαίωνε πως οι τράπεζες ήδη μετατρέπουν τις καταθέσεις μας σε σκουπιδόχαρτα δραχμών.
Κι όταν είπαμε να σταματήσουμε την εντρύφηση στην καπιταλιστική κρίση και ν' ανοίξουμε την τηλεόραση να συνοδέψουν μουσικοχορευτικά τις πρωινές ώρες στο φαγοπότι μας,συνειδητοποιήσαμε πως τα γυμνά μπούτια που τσιφτετελίζονταν υποδέχονταν την Πρωτοχρονιά τού 1998,τού 2000,άντε του 2004,ο φετινός Ρέμος μάς ξενέρωνε τραγουδώντας "κομένα πια τα δανεικά" κι οι έντεχνοι φίλοι τού Σπύρου Παπαδόπουλου ήταν πιο μεθυσμένοι από μας -και μ' έξοδα δικά μας καλά τρώγανε κι εκείνοι...
-κλείσαμε γρήγορα το κουτί με τους λοβοτομημένους,τους αποκαλυπτικούς της πτώσης μας.
Χάος!
Ουδείς γνωρίζει τί θα ξημερώσει αύριο.
Και στο μεταξύ,για πρώτη φορά δεν ανταλλάξαμε δώρα με κανέναν,αφού κανείς δεν αγόρασε παρά μόνο γλυκά...κι αυτά με το ζύγι στο μικρότερο κουτί,τριγυρνώντας το ζαχαροπλαστείο να πετύχουμε την πιο ελαφριά βασιλόπιττα...ένα ποτό κρατούσε όλη τη νύχτα και φωνάζαμε τον σερβιτόρο μόνο για δεύτερα νερά και τρίτα πιατάκια με ξηροκάρπια...κι ένας καφές μια χαρά πίνεται και στο σαλόνι του σπιτιού μας αντί στο καφέ της πλατείας...κι όταν σηκώναμε το τραπέζι μαζεύαμε τα περίσσια και μετρούσαμε ψίχουλα να μπουν στα ταπεράκια,να φάμε την επομένη ό,τι έμεινε στην κατσαρόλα αφού κομένη κι η συνήθεια τη δεύτερη μέρα να τρώμε έξω...άσε που φέτος μάς κόψαν και το ρεπό...αν όχι κλειστή η αγορά...πώς δούλευα χτες 8ωρο χωρίς να θυμώσει η Λούκα Κατσέλη;
Ποιοι δημιουργούν μποτιλιάρισμα στην Αθήνα και γιατί δεν γύρισαν στη δουλειά και μού σπάνε το ηθικό να πηγαίνω 8 το πρωί με άδειο τρόλει στην έρημη Κηφισίας,αργία και σήμερα 4 Γενάρη ; και ποιος ελέγχει αν τηρούνται οι εγκύκλιοι Ραγκούση για το πόσοι αδειούχοι και πόσοι ξαφνικά άρρωστοι στις δημόσιες υπηρεσίες και ,ας πούμε κυρυπερυπουργάρα μου,τον 15αύγουστο πόσους αδικαιολόγητους τιμώρησες με σκίσιμο τού καλσόν;
Τελικά οι γιορτές πέρασαν και δεν ακούμπησαν καρδιά,δεν ησύχασαν τον πανικό μας,δεν λειτούργησαν μέσα μας καταπρα'υ'ντικά,στην ταραγμένη μας καθημερινότητα χαλάρωση δεν ήρθε.
Σαν να μην περάσαμε έστω μιαν ώρα ξεγνοιασιάς...μετρήσεις δεν έχω εύκαιρες,αλλά η κατάθλιψη εξελίσσεται ως γρίπη,αόκνως κι ακάθεκτη και δεν είναι ιός ευμάρειας κι υπερκατανάλωσης αλλά η βεβαιότητα πως έρχεται η καταστροφή μας κι οι Μάγιας είχαν άδικο,δεν είναι το 2012...υπερήφανοι ΄Ελληνες θα φέρουν το σύμπαν σε κομματάκια ένα χρόνο νωρίτερα!
...και,το διπλοτσέκαρα... δεν έχω ούτε τον λήγοντα στο πρωτοχροννιάτικο λαχείο...
-τα μελομακάρονα,τα γουρουνόπουλα,τους κουραμπιέδες,τις βασιλόπιττες,τα σπληνάντερα,τις γαλοπούλες,τις πάστες,τις τυροκαυτερές.
'Ολοι μαζί θα πάμε
-οι κοπρίτες κι οι Πάγκαλοι,τα λαμόγια κι οι διεφθαρμένοι,οι ντιντήδες κι οι βαψομαλλιάδες,οι μισθωτοί κι οι επιχειρηματίες,οι ανυπάκουοι με τις βίλες της Εκάλης κι οι επαναστάτες βρακοφόροι με τ' αδελφίστικα κόλπα.
Τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς ήμουν Σαλονίκη,περάσαμε απ' το μπαράκι ιδιοκτησίας τού νέου αντιδημάρχου υπευθύνου οικονομικών,στο οποίο αφήσαμε πενήντα ευρώ...αλλά ,μας έδωσε απόδειξη για τα μισά,κοινώς για τα πρώτα ποτά...να τον χαίρεστε κύριε Μπουτάρη.
Ποιος νόμος ισχύει σ' εστιατόρια και καφέ ρε παιδιά;
Αλλού είχε τασάκια,αλλού καπνίζεις κρυφά,αλλού σε βγάζουν έξω κι αλλού γυρίζεις σπίτι καπνισμένο τσουκάλι ώς το μεδούλι.
Ελέγχει κανείς; Υπάρχει διάθεση ν' αποδεχθεί κάποιος πως η νομοθεσία είναι να ισχύει από θέσει...ή όλοι οι Κραουνάκηδες φαντασιώνονται πως αντιστέκονται κατά τού μνημονίου αν φουγαρίζονται πισσάτοι-νικοτινάτοι πνευμονοανίατοι φιγουρατζήδες;
Δεν υπήρξε τραπέζι και συνάθροιση γιορτής χωρίς ανάλυση για την κρίση.
Δέκα εκατομύρια οικονομολόγοι διαπρέψαμε ο καθείς...με το μακρύ και το κοντό του σενάριο συντέλειας τού κόσμου ετούτου.
'Αδειαζαν τα μπουκάλια,εξαφανίζονταν οι πιατέλες και το άγχος της χρεωκοπίας επιβάρυνε την κακή χοληστερόλη μας.
Γαστριμαργικές οικονομικές θεωρίες τού χάους...άλλος είχε απόλυτη γνώση για τα κρυφά σχέδια της Ευρωπα'ι'κής Τράπεζας για την επιμήκυνση τού χρέους...άλλος γνώριζε το αρχείο πρακτόρων της CIA κι είχε βρει το όνομα Γιώργος Παπανδρέου ως το μοχθηρό όπλο τού αμερικάνικου ιμπεριαλισμού που θα διαλύσει την Ευρώπη...τρίτος διαβεβαίωνε πως οι τράπεζες ήδη μετατρέπουν τις καταθέσεις μας σε σκουπιδόχαρτα δραχμών.
Κι όταν είπαμε να σταματήσουμε την εντρύφηση στην καπιταλιστική κρίση και ν' ανοίξουμε την τηλεόραση να συνοδέψουν μουσικοχορευτικά τις πρωινές ώρες στο φαγοπότι μας,συνειδητοποιήσαμε πως τα γυμνά μπούτια που τσιφτετελίζονταν υποδέχονταν την Πρωτοχρονιά τού 1998,τού 2000,άντε του 2004,ο φετινός Ρέμος μάς ξενέρωνε τραγουδώντας "κομένα πια τα δανεικά" κι οι έντεχνοι φίλοι τού Σπύρου Παπαδόπουλου ήταν πιο μεθυσμένοι από μας -και μ' έξοδα δικά μας καλά τρώγανε κι εκείνοι...
-κλείσαμε γρήγορα το κουτί με τους λοβοτομημένους,τους αποκαλυπτικούς της πτώσης μας.
Χάος!
Ουδείς γνωρίζει τί θα ξημερώσει αύριο.
Και στο μεταξύ,για πρώτη φορά δεν ανταλλάξαμε δώρα με κανέναν,αφού κανείς δεν αγόρασε παρά μόνο γλυκά...κι αυτά με το ζύγι στο μικρότερο κουτί,τριγυρνώντας το ζαχαροπλαστείο να πετύχουμε την πιο ελαφριά βασιλόπιττα...ένα ποτό κρατούσε όλη τη νύχτα και φωνάζαμε τον σερβιτόρο μόνο για δεύτερα νερά και τρίτα πιατάκια με ξηροκάρπια...κι ένας καφές μια χαρά πίνεται και στο σαλόνι του σπιτιού μας αντί στο καφέ της πλατείας...κι όταν σηκώναμε το τραπέζι μαζεύαμε τα περίσσια και μετρούσαμε ψίχουλα να μπουν στα ταπεράκια,να φάμε την επομένη ό,τι έμεινε στην κατσαρόλα αφού κομένη κι η συνήθεια τη δεύτερη μέρα να τρώμε έξω...άσε που φέτος μάς κόψαν και το ρεπό...αν όχι κλειστή η αγορά...πώς δούλευα χτες 8ωρο χωρίς να θυμώσει η Λούκα Κατσέλη;
Ποιοι δημιουργούν μποτιλιάρισμα στην Αθήνα και γιατί δεν γύρισαν στη δουλειά και μού σπάνε το ηθικό να πηγαίνω 8 το πρωί με άδειο τρόλει στην έρημη Κηφισίας,αργία και σήμερα 4 Γενάρη ; και ποιος ελέγχει αν τηρούνται οι εγκύκλιοι Ραγκούση για το πόσοι αδειούχοι και πόσοι ξαφνικά άρρωστοι στις δημόσιες υπηρεσίες και ,ας πούμε κυρυπερυπουργάρα μου,τον 15αύγουστο πόσους αδικαιολόγητους τιμώρησες με σκίσιμο τού καλσόν;
Τελικά οι γιορτές πέρασαν και δεν ακούμπησαν καρδιά,δεν ησύχασαν τον πανικό μας,δεν λειτούργησαν μέσα μας καταπρα'υ'ντικά,στην ταραγμένη μας καθημερινότητα χαλάρωση δεν ήρθε.
Σαν να μην περάσαμε έστω μιαν ώρα ξεγνοιασιάς...μετρήσεις δεν έχω εύκαιρες,αλλά η κατάθλιψη εξελίσσεται ως γρίπη,αόκνως κι ακάθεκτη και δεν είναι ιός ευμάρειας κι υπερκατανάλωσης αλλά η βεβαιότητα πως έρχεται η καταστροφή μας κι οι Μάγιας είχαν άδικο,δεν είναι το 2012...υπερήφανοι ΄Ελληνες θα φέρουν το σύμπαν σε κομματάκια ένα χρόνο νωρίτερα!
...και,το διπλοτσέκαρα... δεν έχω ούτε τον λήγοντα στο πρωτοχροννιάτικο λαχείο...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)