ΔΩΣΕ ΦΟΒΟ ΝΑ ΠΝΙΓΟΥΜΕ,ΣΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΜΗΝ ΒΓΟΥΜΕ

Νομίζω πάντα η Εξουσία πασχίζει να προλάβει τις εξεγέρσεις τού λαού της σπέρνοντας τον Φόβο
(ειδικά όταν δεν αποσυσπειρώνεται η οργή της κοινωνίας με τη Διχόνοια...)

Από το 2010 του Μνημονίου και της Κρίσης όλοι κάτι τρέμουμε...
//πως θα χαθούν τα κεκτημένα τού αιώνα...
//πως εξαερώνονται οικονομίες μιας ζωής...
//πως πεθαίνουν οι άρρωστοί μας...
//πως δεν θα πάρουμε σύνταξη ποτέ...
//πόσο σύντομα θα μείνουμε άνεργοι και πάμφτωχοι κι άστεγοι...
//πότε θα μάς κόψουν φως νερό τηλέφωνο...
//πώς μεγαλώνουν τα πρόστιμα όσο μικραίνει η δυνατότητά μας να τα πληρώνουμε...
//πώς σκαρφαλώνει δυσθεώρητη η φορολογία εισοδήματος ώς την αγχόνη...
//πότε θα βγούμε εκτός ευρώ,ηπείρου και σύμπαντος όλου...

...άσε αν βγεις έξω να φωνάξεις φοβάσαι πόσο βρωμόξυλο θα φας κι αν αντέξεις τόσα χημικά που θα σού σερβίρουν στη μούρη οι προστάτες σου πολίτη...

Κι αν εξαντληθεί ο τρόμος της καθημερινότητας και κατακαθήσει η απελπισία τού αόρατου μέλλοντος,ύστερα έρχονται και οι αιώνιοι φόβοι της εθνικής συνείδησης,τού κυνηγημένου ανάδελφου μύθου μας...

//σήμερα φοβάσαι πως οι χαντακωμένοι της Συρίας θα σ'αλοιώσουν τον παθιασμένο ελληνάρα μέσα σου,την ώρα που τζιχαντιστές μουσουλμάνοι θα ισοπεδώνουν την ορθόδοξή σου  μοναδικότητα,ενώ θα μαγαρίζονται στα νησιά τού Αιγαίου έθιμα και παραδόσεις κι η καθαρότητα τής φυλής μας και τ'αριστοκρατικά Διαβατά (κάτι σαν το πέραμα κι ο ασπρόπυργος της θεσσαλονίκης) οι Ξένοι θα τα μετατρέψουν σε χαβούζα ασελγώντας τον φανταστικό παραδείσιο παλατιανό τους διάκοσμο...

...και σίγουρα φοβάσαι πως η Τουρκιά είναι έτοιμη να σε κατακτήσει πάλι εισβάλλοντας στη θράκη και τής πατρίδος τη σημαία πού'χει χρώμα γαλανό θα την ποδοπατήσουν οι,κατ'Άνθιμο,πιθηκάνθρωποι γυφτοσκοπιανοί που χτίζουν τείχους κι αμολούν σκυλιά στων αλεξανδρινών απογόνων τις αυλές της μακεδονίας μας και να μην τολμήσουν οι τσίπροκαμένοι να γίνουν Ιωαννίδηδες προδότες στιγματισμένοι εθνικών συμφορών ,που είπε και ο μεγάλος στρατηλάτης γιώργος τράγκας σήμερον στον αντικειμενικό real...

Κατάμαυροι ως 'Ελληνες
-ιδρωμένοι και παραλυμένοι στον φασισμό της ημιμάθειας,πνιγμένοι των παθών μας,τσακισμένοι των αντοχών μας
-οι πανικόβλητοι αδαείς,εμείς οι περσόνες τουιτερφε'ι'σμπούκηδες τρεμάμενοι

Υπάρχουν κι οι εραστές του τηλεκοντρόλ κι όσοι φοβούνται μη δεν μπορούν συντόμως ν'απολαμβάνουν πρωινά με λιάγκα και σκορδά,απογέματα να κουβεντιάζουν μ'ελένη και τατιάνα και βράδυ ν'αποκοιμιούνται με την αννίτα πάνια,στα κανάλια της ελεύθερης κι αδούλωτης εξημέρωσης
-καθρέφτης σου είμαι αρναούτογλου και σού μοιάζω..

Φοβάμαι το χρέος,
φοβάσαι τον σόιμπλε,
φοβάται την πτώση της ντόιτσεμπανκ,
φοβόμαστε το μπέιλιν στις καταθέσεις,
φοβόσαστε το ταμείο ιδιωτικοποιήσεων,
φοβούνται οι ζακυνθινοί μέχρι και τον κωνσταντίνο μπογδάνο πως θα μακελέψει τον αισθαντικό τους ποιητή διονύσιο σολωμό.

Φοβάται ο ψυχάρης τον νίκο παππά
-τού κρατικοποίησε και το τελευταίο του παιχνίδι,το μέγαρο μουσικής...
//κι ο μπάμπης παπαδημητρίου τον ευκλείδη τσακαλώτο,μην τού εθνικοποιήσει καμιά τράπεζα,εικόνα χρυσή πολύτιμη ξανθιά αγαπημένη παναγιά του.

Φέτος σαλτάρουμε από φόβο κι απλώς αν γριπωθούμε,διαβεβαιώνουν κι οι ράνιες θρασκιές κι οι άννες δρούζες για τον φονιά ιό τον ανεξέλεγκτο τού φταρνίσματος τιμωρού των αμαρτιών μας...
//αυτών που είχε ψυχανεμιστεί ως κατάρα και το τέλος μας ο άγιος Πα'ί'σιοοοοος(βοήθειά μας!)

-και με την ευκαιρία...
μετανοείτε,πλησιάζει η ώρα τής κρίσεως και τής συντελείας,αρνηθείτε να δεχτείτε να βγάλετε φωτογραφίες και να δώσετε βιομετρικά δεδομένα για τις νέες διαβολοταυτότητες με το μοχθηρό τσιπάκι τού σατανά που θα μάς μεταμορφώσει στην ασημαντότητα τού παγκοσμιοποιημένου τής αφάνειας...

Α!...
...ξανάρχισαν και τα x-files...κι έτσι έρχεται πάλι κι ο φόβος των εξωγήινων,όλο και κάτι τομαχτικό υπάρχει εκεί έξω,εκεί πάνω στη μόνη μας ώς τώρα γαλήνια ενατένιση των άστρων...

Πήραν και δυο κόκκινες κάρτες και πέναλντι εναντίον τους οι υπερήρωες θρυλέοντες και φοβάσαι πια πως διαλύεται μέχρι κι η τελευταία σταθερά τού συστήματος ,η σιγουριά μας πως όλα να πα να γαμηθούν,ο ολυμπιακός να κερδά...

Φοβάσαι και τί σόι τραγούδι θα είναι αυτό που θα διάλεξε ο τσακνής για τη γιουροβίζιον κι αν θα ξεφτιλιστούμε με το ποντιακό χιπ χπο χαρουμενοβαλκανικό ήχο που ελπίζουμε να γεννήσει 12άρια στη στοκχόλμη ο φιλοπροσφυγόπουλος στίχος που ανάθεμα αν καταλαβαίνουν οι, ώς προσφάτως τρεφόμενοι με βελανίδια την ώρα που εμείς διαβάζαμε πλάτωνα κι αριστοτέλη απ'το τάμπλετ τού αδώνηδος,λοιποί κουφοστενοκεφαλάκηδες δηθενευρωπαίοι σύμμαχοι...

Φοβάμαι κι αν θα προλάβει να πηδηχτεί απ'το παράθυρο τού x-factor κι ο γιώργος λεβέντης πριν κλείσει τον ΣΚΑΙ ο,πρωτοξάδελφος μετακλητός τού κιμγιουνγκβορεοκορέα,εσπρεσοφρέντος φλαμπουράρης...

Σοβαροί ή αστείοι τόσοι συσωρευμένοι Φόβοι
 και πρωτοφανέρωτα τα έντρομα απωθημένα μας
//ξεφτίζουν οι συλλογικότητες,μειονεκτούν οι αλληλοβοήθειες,απορρυθμίζονται οι συντροφικότητες,περιγελιούνται οι αλληλεγγύες,εξαφανίζονται οι ανεκτικότητες
//υπερεκχειλίζει η κακία,ανθεί η μοχθηρία κι η αποκρουστική μας όψη δηλητηριασμένη απ'τα πιο βορβορώδη μας ένστικτα.

Η αδρεναλίνη,
μάς φροντίζει η Εξουσία να μην διοχετεύεται δημιουργικά,να μην φιλοσοφεί,να μην ονειρεύεται,να μη σχεδιάζει δραπέτευση για τον θαυμαστό κόσμο μιας ακόμα Ουτοπίας
//για να μη σαρωθεί απ'το ανελέητο της δικής της αποκτήνωσης μάς ρίχνει αγρίμια στη λάσπη,την παγωνιά,στη μισσαλοδοξία και το ανικανοποίητο μειονεκτικό χάος ενός σπαραχτικά γενικευόμενου Φόβου -Τέρατος

...να μείνουμε χωμένοι βαθειά σκυμένοι στα παρελθόντα μας συντρίμια

...να μην τολμήσουμε να βρούμε κοινή κραυγή...
" φ τ ά ν ε ι  π ι α ! "
και να μη ξαναβρεθούμε στο κύμα ενός ολόφωτου καλοκαιριού που θα ταξιδεύει κατάστρωμα με τους κατατρεγμένους τού κόσμου αγκαλιά,να σκεφτόμαστε,να τραγουδάμε,να γλεντάμε και να πετάμε στις γραμμές των οριζόντων
//μια διαφορετική Ζωή,σ'ένα καινούργιο σύνολο,ο κόσμος που θα κάψει τούς παλιούς ηγέτες τής υπέργηρης μεσαιωνικά συντηρητικής και μουχλιασμένης κυρίαρχης τάξης...

...πώς τολμήσαμε κάποτε να πιστέψουμε βαθειά πως όλα γίνονται;
//έτσι ξανά και γιατί όχι και τί έχουμε να χάσουμε τα μπατιράκια τού προλεταριάτου,
στο πιο βαθύ μας σκοτάδι,πάλι ν'ανάψει μια σπίθα
// κι η επανάσταση να ξεκινήσει μέσα μας...

ΜΟΛΥΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

'Εχουμε υπερεκτεθεί στον ιό των τεράτων που μάς τσακίζουν χρόνια και πέφτουμε από συμφορά σε συντριβές και πάλι απ'τν αρχή,να μάς πατάνε στο βούρκο τους.

Ξαναγυρίζουμε στο άλφα τής Απελπισίας,σα να μην πέρασε στιγμή απ'τη βύθισή μας στο ηλιόλουστο Καστελόριζο και τη μωβ γραβάτα του δοσατζή της κηδείας μας γιωργοπαπανδρέου
-σε ποια φυλακή θα τον κλειδώσουμε αυτόν και τον σημίτη και τον καραμανλή και τους σαμαροβενιζέλους και πότε;

...αλλά αυτοί ήδη ξεχάστηκαν και στήνουμε φρεσκογυαλισμένες κρεμάλες και για τους τσίπρηδες,τους τζαμπαμαγκίτες που πούλησαν Ελπίδα και τους πιστέψαμε..
(χρειαζόμασταν κι είχαμε ανάγκη να τους πιστέψουμε)
...πως μπορεί να νικηθεί ο στραγγαλιστής με τις τράπεζες,να διαφοροποιηθούν οι συνθήκες μιας στυγνής ευρωπα'ι'κής φενάκης και να μάς προστρέξουν οι νεόπλουτοι ισχυροί απατεώνες,οι αποκτηνωμένοι γραφειοκράτες που ελέγχουν το γνήσιο της υπογραφής Μνημονίων ξαφνικά να γλυκάνουν μόλις τούς σερβίρουμε ιδέες κοινωνικής αλληλεγγύης και δικαιοσύνη και σοσιαλισμό...

Τώρα αποκαθήλωση
-η οριστική πτώση,το τέλος των ψευδαισθήσεων
-οδυνηρή η προσγείωση
//γεμίζει μπλόκα κι εθνικές οδούς...
//κομποδένει γραβάτες στο σύνταγμα...
//πνίγει οικογένειες απελπισμένων στα νησιά τού αιγαίου...
//εκλέγει αδώνηδες να ξεπλένουν την ντροπή των κουκουλοφόρων νικητών τού εμφυλίου
//αποκαλύπτει τις αλαφιασμένες μετριότητες που φαντάζονταν το είδωλό τους γίγαντα και κατέρρευσαν άβουλοι και μπουκωμένοι με το ξεροκόματο της Εξουσίας που τούς χαρίσαμε οι εξαθλιωμένοι για να γελάν οι ανάπηροι βασανιστές τους πως κάνουν τη δουλειά όσο καλά ελπίζαν...
//επιλέγει αρχηγούς υπαλληλάκια πρεσβειών κι υποτακτικούς απλήστους εταιρειών διαβρωμένους μιζαδόρους τηλεκανίβαλους χαιρέκακους στα κοινωνικά ερείπια ερημωμένων μεγαλουπόλεων-φαντασμάτων...

Επιστρέφουμε στο Απόλυτο Μηδέν μιας 'Ηττας συντριπτικής
-οι λαοί τα έβαλαν με τους Αριθμούς...και λιανίστηκαν.

Κατάκοποι,γεμάτοι μίσος και θυμό,αδειανοί κάθε θετικού αισθήματος,ασήμαντοι και χωρίς καμιά διάθεση συμπόρευσης με κανένα
-αγρίμια πάλι
-μόνο κραυγές πάλι
-ο ένας να φάει ό,τι απέμεινε απ΄τις σάρκες τού άλλου πάλι
-και,δήθεν αντίσταση και πάλη... πάλι

Υπερφορολογημένοι στην μέση τού πουθενά,ξεζουμισμένοι αντοχών,οι άνεργοι κι οι καταπιεσμένοι εργασιακής γαλέρας,αλληλοκορο'ι'δευμένοι για την Ανάπτυξη που φέρνουν τα μαύρα κοράκια,οι λεηλάτες των αποθεματικών,οι επιβιώσαντες τα λυσσασμένα σκυλιά τα σαρκοβόρικα με τα κλεμένα κι αδήλωτα ενός παρηκμασμένου κράτους κι ενός συστήματος σαπισμένου στην ανικανότητα και την ανηθικότητα.

'Ολα ίδια κι η ξαναζεσταμένη σούπα γενικής Απεργίας με τις παράλυτες σφραγίδες των Τίποτα,υψωμένες γροθιές συντονισμένες στη σκοτεινιά με τους απατεώνες εργολάβους,τα τσιράκια τους τής μηντιακής αλητείας μάς χλευάζουν προστάτες-νταβατζήδες,ντουντούκες οι επιδειξίες ιδεολόγοι τής φαντασιακής αριστεροσύνης,ημιθανείς στην απραξία κάλπικης ευδαιμονίας συνθλίφτηκαν στα σύνθετα προβλήματα μιάς οικονομίας κι ενός πολιτισμού που δωρίστηκε στις ηγέτιδες δυνάμεις τόκος χρεωλύσια αδυναμίας τους,προκαθορισμένεις απολαύσεις ημιδιαμονής με μαστιγώματα μετρημένες αναπνοές που στερεύουν μέρα τη μέρα προσαρμογής μας στην καταβαράθρωση κάθε ανθρώπινης ανάγκης,στο βωμό υπερκερδών,απωθημένων και παραλογισμών κι ευχαριστούμε τους στεγνούς μας Τιμωρούς,τούς χαρίζουμε ακόμα και την αγωνία επιβίωσης να ηδονίζονται στη βαθειά αληθινή μας κατάθλιψη...

Τελειώσαν όλα
-και το ξέρουμε καιρό.

Διώξαμε τα παιδιά πού'χαν όνειρα έξω να σωθούνε
-ευχηθήκαμε η απώλεια των μεγάλων προσδοκιών να μη γίνει θυσία γερόντων κι αρρώστων
-ανεχθήκαμε να κομματιάζουν τα δικαιώματά μας οι γύπες της Ανταγωνιστικότητας
-χάσαμε μυαλό και σβήσαμε γνώσεις και ξεράσαμε οξυδέρκεια και τόλμη
-αφεθήκαμε στη χοάνη tweetαρισμένων wi-fi παραδείσων,παραδίδοντας την αλήθεια και τη φωνή μας στην ομοιομορφία τεχνοβλαμένων παροξυστικών της 4G δικτατορίας τής κλειδαρότρυπας

Να επιλέγουμε διαδρομές και να ψάχνουμε δρόμους,διαφορετικούς κόσμους,να διαλέγουμε μονοπάτια και να φτιάχνουμε τούς χάρτες μας με ιδρώτα κι αφοσίωση και χειρονακτική επιμονή και το χώμα μας να το μυρίζουμε για ν'ανθίζει,να μεγαλώσει η προσμονή κι η μνήμη να καρπίσει μέλλον...
-τ''αποδιώξαμε βιαστικά,ως παροχυμένη ευαισθησία κι απλο'ι'κότητα,αμαθείς κι αγνώμονες,σε αβλαβή νερά πολτοποιημένων συνθημάτων κι ευκολίας,φοβισμένοι για τ΄άγνωστα διλήμματα,στους μεγάλους καιρούς τα πιο μεγάλα άγχη,η Δημιουργία και το Χάος,άφραγκοι κι υπερχρεωμένοι,αδαείς,καλοκακομαθημένοι,σαν πιτσιρίκια ανώριμα και με την επαναστατική φαντασμαγορία,
(όλα μέσα μας τουρλού τουρλού και λίγο 1821,φουστανέλακαι γιουρούσι κι η τραγιάσκα τού Λένιν κι ο μπερές τού Τσεγκεβάρα,)
παρασυρμένοι κι εντελώς συγχισμένοι κι αραχνιασμένοι στις σελίδες μιας Ιστορίας που ποτέ δεν καταλάβαμε πώς προσαρμόζεται στην αριστοκρατική μας καθημερινότητα,των βεβαιοτήτων μας οι άρρωστοι,στο τέλμα ολοταχώς μιας ακόμα εθνικής τραγωδίας

- η Ελλάδα πορεύτηκε χρόνια με μεγάλα λόγια στα κοσμοπολίτικα σαλόνια που χτίσανε Μύθους αρχηγοί,παππάδες και λεφτάδες,τα τιμαλφή στο σεντούκι "πατρίς-θρησκεία-οικογένεια" κι απ'το 2010 εξαργυρώνονται τσίγγινα κάλπικα χρόνια χολής και φθόνου και χάντρες μάς μπουζουριάζουν τούς ιθαγενείς να τις χαζεύουμε χρυσάφι μ'υδροκυάνιο,στη βαλτωμένη,χαντακωμένη,οργωμένη των αφεντάδων της δουλική κι αφασική χώρα που διαλύθηκε,ξεπουλήθηκε και χαρίστηκε εξευτελιζόμενη να σκουριάζει οξυδωμένο αύριο κι ολοταχώς επιστροφή στο μεσαίωνα απ'την άρχουσα τάξη της,των ασήμαντων και νεκρωμένων,των ψευτοπατριωτών και των εθναρχών της.

Αμήχανοι εσαεί να ψάχνουμε θεόσταλτους Σωτήρες
-ούτε σάλιο για φτύσιμο,ούτε φωνή,ούτε βλέμμα,ούτε αίσθημα κανένα
-η άνυδρή μας Έρημος όλη δική μας να την περπατήσουμε...

...πόσα σκατά ακόμα ξύνοντας τον πάτο που ποτέ δεν αγγίξαμε,μπας κι εκεί κάτω στα θεμέλια πάλι βρίσκαμε μιαν αρχή και μιαν καινούργια συνείδηση για ν'ανεβουμε ξανά,κάπου,κάποτε,μαζί με ποιους άραγε...λίγο ψηλότερα...