ΓΕΡΕ ΧΡΟΝΕ ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ

Είχε μια πεντακάθαρη μέρα-λιακάδα και ζέστη σαν Άνοιξη

-τελευταία Κυριακή τής χρονιάς,είμαι στο αεροδρόμιο,γυρνώ από Θεσσαλονίκη,26 ώρες στη γεννέθλια πόλη,δεν είδα κανέναν,δεν ξέρει κανένας τίποτα,δεν ήρθα για διακοπές,μονάχος χαζεύω τον κόσμο που θα μπει στην πτήση

-πάντα καταλαβαίνεις,νιώθεις κι αισθάνεσαι καλύτερα το νόημα μιας Γιορτής όταν κάτι γίνεται και δε γιορτάζεις
 / μια αναποδιά,μια ατυχία,μια αρρώστεια,μια απώλεια/
μάτια μου όλα περνούνε,κοίτα εκεί τριγύρω μου χαίρονται και φωνάζουν κι έχουν πακέτα δώρα και τσουρέκια σοκολάτα τερκενλή και μαλλί κομμωτηρίου και γόβες στιλέτο και παρέες που πάνε σπίτι,ταξιδεύουν και το φχαριστιούνται,φωτεινοί,φουριόζοι,ξεκούραστοι,τυχεροί

-κι όση λιακάδα έξω,τόση ομίχλη εντός,δεν πρόλαβα καν να δω την πόλη,οι φίλοι λέν στα φέισμπουκ έγινε κούκλα η παραλία της Σαλονίκης,φευγαλέα την κοίταζα απ'το ταξί το μεσημέρι που επιστρέφαμε με τη μαμά απ'το νοσοκομείο,άλλη μια τρέλα,πίεση πάλι,γιατροί,εξετάσεις,τηλέφωνα ανάγκης,θεραπείες,σκοτάδια,ποιος αντέχει,τί κρατά και πώς καταρρέει...

Εντάξει,μην με πάρει από κάτω,όλα γίνονται.
και δε θέλω το τλευταίο κείμενο τής χρονιάς να μαυρίσει άλλο...

...αν και πάντα υπάρχει μια μέρα μες τις γιορτές με βαριά και συννεφιασμένη ψυχή...

-όχι σα σήμερα,πιο χαλαρά,πιο ξαφνικά και χωρίς λόγο προφανή ή γεγονός ως αιτία,έτσι-

...τηνώρα που έρχεται ο απολογισμός,μαζί με δάκρυα,να κλαίω βουβά ώρες,να μ΄ έχει το παράπνο κάτω και να χτυπιέμαι με τις Απουσίες σα χταπόδι
-το έχω ξαναγράψει,οι άδειες καρέκλες στο γιορτινό τραπέζι είναι η απόδειξη πως είμαστε οριστικά σε άλλην ηλικία

Και φεύγουν σα γρήγορο κλιπάκι οι άνθρωποι,οι αγαπημένοι που πέθαναν κι οι παρέες που απλώς χαθήκαν
-η αθωότητα που ενοχικά στιγματίστηκε με "ωριμότητα"
 / αν είναι να θρηνώ έτσι κάθε Τέλος,ας έμενα ανώριμο παιδί να ονειροβατώ παντοτινά γλέντια και πολύβουες χαρές σ'ανέμελα λιμάνια απόλυτης ευτυχίας

Όσα νιώσαμε και ζήσαμε,τα θεμέλιά μας και τώρα γκρεμίζονται οι ψηλοί όροφοι,ερειπώνουν οι ταράτσες με την άπλετη θέα οριζόντων και η Μνήμη βαθειά μαχαιριά μάς στέλνει πάλι στα υπόγεια και πόσο φριχτά μού λείπετε όλοι!

Θα πάω πίσω για να φύγω μπρος,λέγαμε,αλλά θά'θελα σφηνάκια λωτού απόψε,να ξεχάσω,να σβηστεί η θλίψη και να ξαποστάσει η αγωνία πως τίποτα δεν κατάφερα και κανέναν δε θα προλάβω να συναντήσω και ποτέ δε θα έχει πάλι καλοκαίρι που μ'έκανε ταξιδιώτη,δε λιώνουν τα παγόβουνα και μπαίνω πάντα σε Τιτανικούς και δεν έχω εισιτήριο σε κανένα καράβι σωτηρίας

Όσοι έχουν χρόνο και χρήμα φεύγουν διακοπές Χριστούγεννα,όχι σήμερα,όχι και φέτος
-δεν ξέρω πώς ειναι Ελεύθερος Χρόνος και Γιορτές,είμαι 45 χρονών κι από τα 19 έτυχα πάντα ωράριο αγοράς κι αργά τις παραμονές,να κυνηγάμε την ώρα,ένα δώρο,ένα ταξί,το λεωφορείο,το τρένο,το αεροπλάνο,μια στιγμή να προλάβουμε να φύγουμε-όχι φέτος,κενό αέρος.

 Αλλά δε θέλω θάλασσα σαν Αύγουστο,εννοώ,την παθιασμένη ανάγκη να φεύγω μακριά δεν τη θέλω Δεκέμβρη,το αντίθετο,εντός των τειχών να γυρίσω παραμύθι,να περπατώ ήσυχα αργά τη νύχτα στη στολισμένη πόλη,γιορτές με τα ψέμα τα φωτάκια νάναβοσβήνουν στις πλατείες και να κοιτάζουμε ψηλά τα στολισμένα μπαλκόνια,καραβάκια και δέντρα και σκαλωσιές τού άη Βασίλη,μια ψευδαίσθηση να χωθούμε,η προσμονή να διώξω το γέρο χρόνο και να περιμένω το έλκηθρο να φέρει τον καινούργιο

-δεν ξέρω πώς φεύγει τόσος κόσμος μακριά τέτοιες μέρες,πώς μπορούν να νιώσουν γιορτή αλλού,απ'όσα μάθαμε, η ανάγκη κι η έγνοια των ανθρώπων μας τώρα είναι να συναντηθούμε,στα ίδια μέρη ν'ανταμώνουμε,έχω ζήσει αγάπη και δόσιμο,θέλω να μιλήσω μαζί τους,στο τραπέζι,στο σπίτι,στη δουλειά,έστω στο τηλέφωνο,εδώ μόνο,όχι αλλού,γονείς και φιλαράκια,σαν ελπίδα πως οι δρόμοι θα ξαναδώσουν προορισμό κοινή πορεία καλύτερης ζωής .

Πάντα μικρός ρωτούσα,πού πάει ο παλιός ο χρόνος όταν φεύγει
-τώρα ξέρω,χάνεται,μαζί με την αφέλεια και την ξεγνοιασιά,για πάντα.

Και μ'αρέσουν οι χαζοευαισθησίες και οι μελοδραματισμοί μού ταιριάζουν Χριστούγεννα,
μ'ευχές κ ι αγκαλιές και το χαμόγελό της χάδι στην καρδιά και το μόνο κερδισμένο μας ένσημο η Αγάπη,πασπαλισμένη χρυσόσκονη των ημερών και τη διάθεση στα δίσεκτα χρόνια ανόθευτο στόχο,να τ'αλλάξουμε όλα,να βγούμε ξαστεριές,ομορφιές,νέα λιμάνια,καλύτερα ταξίδια.

Μοιραστείτε λόγια κι αισθήματα,μην ξεχάσετε κανέναν δικό σας άνθρωπο,βιαστείτε ν'ανοιχτείτε,ν'αφεθείτε,να θρυμματίσετε τα τείχη τής σκληρής καρδιάς
-έχει τόσον κυνισμό,μοχθηρία,απάτη και φόβο εκεί έξω στην κρύα εποχή,που η λιακάδα μέσα μας πρέπει να ζεστάνει και να ζεσταθεί,τόση βαρυχειμωνιά δεν αντέχεται μοναξιες κι ερημιές άλλο.

Κλαίω νομίζω
-όχι φέτος τυχαία,όχι τώρα που ανανκοινώνεται επιτέλους επιβίβαση,δεν πειράζει,δεν μ'ενοχλεί,κρύβω τα μάτια και στέκομαι παράμερα

-θα περάσει ή ώρα,θαρθώ πίσω,θα προλάβω να σού πω αργά καληνύχτα,αύριο θα δουλεύεις πάλι όλη μέρα και μεθαύριο,παραμονή που φεύγει ο παλιός ο χρόνος ξανά,ώς αργά ταλαιπώρια και θαρθώ να σε πάρω μόλις σχολάσεις μάτια μου,θα γίνω χαρούμενο γελαστό παιδί μόλις μού δώσεις ένα φιλί,είσαι το δώρο μου,η αντοχή,η πίστη,η γαλήνη κι η ευτυχία μου,τι άλλο να ποθήσω ο τυχερός
/σ' έχω να μ΄ έχεις/
είναι η γιορτή μας

/ξέρω τούς σκέφτεσαι όσους φύγαν κι εσύ,αλλά περνούν οι αποχαιρετισμοί αλεξικέραυνα κρατούμε σφιχτά ο ένας για τον άλλο

κι έρχονται οι επόμενες φωτεινές μέρες με τα ουράνια τόξα να φωνάξουν /
/πέρασε η μπόρα,πέρασε./

Καλή χρονιά μωρέ!

Καλή χρονά pantallouδάκια μου,
στολιδάκια ταξιδιάρικα,
ό,τι επιθυμείτε,το 2014 θε νά'ρθει!

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΑΧΡΗΣΤΙΑΣ

Κι ενώ ήταν τόσο όμορφο το μεσημέρι των Χριστουγέννων,στο οικογενειακό τραπέζι γέλια και τραγούδια και τα παιδάκια κελαηδούν κι έχει ζεστασιά και μιαν υπενθύμιση ότι δεν χάθηκαν όλα...

...γιατί όταν σηκώνεσαι απ'το κρεβάτι το βράδυ,ασυνείδητα καις τη Γιορτή ανοίγοντας Τηλεόραση;

...μα τί σε πιάνει τέτοιαν μέρα,που απ'το πρωί ακούς τραγούδια και βάζεις μουσικές κι είπες δεν θα νευριάσεις,όχι,δυο μέρες μόνο διάλειμμα,το τηλεκοντρόλ σε κυνηγάει και πέφτεις σε δελτίο Ειδήσεων κι έχεις τον Στουρνάρα στο κάδρο,πες μου γιατί!!!!

...και τί είπε πάλι απόψε;
..." καταλαβαίνω το πρόβλημα με την αιθαλομίχλη,αλλά δεν συμφωνώ πως είναι λύση να φθηνύνει το πετρέλαιο θέρμανσης,διότι θα ξαναδώσουμε την ευκαιρία στους λαθρέμπορους να αισχροκερδούν,επίσης δεν είναι σωστό να παίρνουν όλοι,χωρίς εισοδηματικά κριτήρια καλή τιμή στο καύσιμο,αφού,για παράδειγμα θα μπορούν να θερμαίνουν τζάμπα τις πισίνες τους οι πλούσιοι"...
-και παραδίπλα ο κολαούζος γλείφτης αρρωστΆδωνης υπερθεμάτιζε...
"όσοι επιμένουν για μείωση τής τιμής προφανώς παίζουν το παιχνίδι των λαθρεμπόρων"...

...δηλαδή παίρνεις φωτιά στο πνεύμα των χριστουγέννων να τούς κάψει ή όχι ακούγοντας τόση αναίσχυντη και κυνική φαιδρή ομολογία ανικανότητας,αχρηστίας και παλιοτομαρισμού;

...η διάννοια τού τεχνοκράτη,να σού πετάει κατάμουτρα πως,αφού το Κράτος δεν μπορεί και δεν πρόκειται ν'αποκτήσει θεσμούς που να πιάνουν λαθρέμπορους,να κυνηγούν το κύκλωμα εμπορίας καυσίμων και να βάζει φραγμό στο έγκλημα,ε,ας κάνουμε τις Πόλεις Φούρνους Αερίων,ν'αναπνεύσει ο παππούς κι η γιαγιά αιθαλομίχλη να τελειώνουν γρήγορα μην τούς πληρώνουμε και ασφάλιστρα και υγειονομική περίθαλψη,ιερότητα οι περικοπές,να ψοφήσουν οι "αδύναμοι κρίκοι" τού συστήματος.

Και το προχωρούν,με κάθε τρόπο οι Τιμωροί των αθώων
-από την καινούργια χρονιά και αφού δεν τολμούν ή ξέρουν δεν περνά άλλη αύξηση φορολογίας στα ήδη κουρελιασμένα μας εισοδήματα,ύπουλα,πονηρά και ατζαμίδικα,αφαιρούν από τη συλλογή αποδείξεων (που μειώνει το φόρο) το βασικό υλικό των απλών μισθωτών και των γερόντων και των αδύναμων στρωμάτων,τις αποδείξεις των Σούπερ Μάρκετ,τόσο απλό,στο τέλος τού χρόνου,άλλο ένα 13% φόρων "κρυφά" κι ελεεινά,προσφορά αναξιοπρέπειας,απ'τους Προφεσόρους κολλεγιόπαδες τής ανάπτυξης και της Σωτηρίας

...δεν έχει δυο βδομάδες που παραδέχθηκαν πως δεν μειώνουν τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων,όχι γιατί δεν ξέρουν πως η φούσκα τής αγοράς σπιτιού έχει σκάσει στη μούρη των καταχρεωμένων με δάνεια "ιδιοκτητών" κι οι τιμές στις γειτονιές έχουν κατρακυλήσει ώστε πληρώνουμε τα σπίτια μας τουλάχιστον 30% ακριβότερα,αλλά παραμένουν παγωμένες "για να παραμείνουν τα έσοδα τού υπουργείου οικονομικών όσα κι οι στόχοι τού προγράμματος"
-τόσο άθλια κι εκκωφαντικά να σού λεν "ό,τι γουστάρουμε κάνουμε"

Δεν έχουν ιδέα πώς θα καταφέρουν να ικανοποιήσουν τις ορέξεις των αφεντικών τους,ή ,το χειρότερο,δεν είχαν ποτέ άλλο σχέδιο,απ'την επιστροφή στη φτώχεια,που εξαντλεί την κοινωνία,που περιθωριοποιεί τη διεκδίκηση,που απογοητεύει κι εξαφανίζει το όνειρο και την ελπίδα,να μη βλέπει το καλύτερο αύριο ο κόσμος,να μη γνωρίζει την ευκαιρία να βελτιώνει τις συνθήκες ζωής,να είναι σκυφτός και φοβισμένος και ενυπόθηκα χρεωμένος και ατιμωτικά υποταγμένος,να μη συνέλθει,να μην μετέχει,να μην τούς ανατρέψει
-δυνάστες και προστάτες,μια μπότα στο κεφάλι,μείνε χαμηλά πολιτάκι που θέλεις συμμετοχική δημοκρατία κι έλεγχο αποφάσεων και δικαιοσύνη κι ίσες ευκαιρίες και θεσμική κατοχύρωση δικαιωμάτων και κοινωνικές δομές πρόνοιας,ισονομία κι ισοπολιτεία,αυτά είναι τσιτάτα κι ουτοπίες και ακρότητες,σκάσε και κολύμπα αγωνία επιβίωσης,μια κάστα ισχυρών θα σ'εξουσιάζει,το παγκόσμιο σύστημα διοίκησης ξέρει καλά τί κάνει να παραμένει Μεγάλος Αδελφός,να έχει τούς τραπεζίτες αρχόντους και κλίμακες αξιών γραβατοφορεμένους γραφειοκράτες αυλοκόλακες των Στάνταρντ εντ Πουρς
-αλίμονο

Ο εφιάλτης των Χριστουγέννων είναι αυτοί οι Στουρνάρηδες Σκρουτζ,οι απάνθρωποι ασήμαντοι των δικών μας αξιών,των ελπίδων οι κυνηγοί γδάρτες ευχών και μνήμης,ισοπεδωτικοί,αδηφάγοι,στερημένοι χυμών,γεύσεων και τραγουδιών,πολεμούν το συναίσθημα που θα τούς πνίξει,σκληροί κι αποκτηνωμένοι,το γέλιο και τη χαρά μας στέρησαν χρόνια,μάς οδήγησαν στις πιο μαύρες γιορτές που θυμάται ο καθένας μας,ακόμα και στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες τής Αθήνας που κατακλύζουν το δίκτυο,με τα Χριστούγεννα τού '60 αν δεις τις φάτσες των ανθρώπων θα δεις περήφανα βλέμματα και πίστη πως κάτι θ'αλλάξει και κάτι καλό θα φέρει το Αύριο,σήμερα χάθηκε κάθε προσδοκία,δείχνουν να κερδίζουν τη σιωπή και τον τρόμο τού κενού να μάς παρασύρει στην απελπισία

-κλείνω την τηλεόραση τρομαγμένος,νιώθω τις λέξεις των σαμαράδων βεβήλωση Γιορτής,μίσος και οργή και θυμός με κατακλύζουν και δεν θέλω τέτοιες μέρες να γίνω κάθαρμα σαν κι αυτούς,αλήτης σαν αυτούς,βρώμικος σαν κι αυτούς,λίγες μέρες μόνο να μην ακούω,μη βλέπω,μη νιώθω να μ'εξουσιάζει το ψέμα τους,η ατσάλινη μανία τους,η ανέραστη αριθμολαγνεία των προγραμμάτων τους,ετούτος ο πολτός αδιανόητης καταστροφής κι εξουθένωσης πληθυσμού που μάς συντρίβει.

Να είναι πάντα δυστυχισμένοι,να έχουν επίγνωση τού μίσους όλων πάνω τους,να ξέρουν πως κρυφά θα περπατούν,θα κοιτάζουν πάντα πίσω τους,κανείς δε θα νοιαστεί αν ζουν ή πέθαναν
-δεν θα έχουν ποτέ Γιορτή να τούς χωρέσει
- μόνο αυτό τούς αξίζει.

ΕΚΚΕΝΩΣΕΙΣ ΛΟΓΩΝ ("Μπένυ,ο Τσόγλανος")

Ο αδιαχώρητος Πιο Εγώ Πεθαίνεις Βενιζέλος κατηγόρησε σε χτεσινό του παραλήρημα τον Σύριζα ότι με την πολιτική του πρακτική οδηγεί την κοινωνία σε Εκφασισμό και ...
..."Εκτσογλανισμό"...

...αν δεν άκουγα ειδήσεις και δεν ήξερα ποιος έκανε στίγμα και κατάντια του ως έκφραση νεολογισμού αυτή την παπαριά,θα τού θύμιζα Γεγονότα Τριών Χρόνων,έναν καθρέφτη να δει το πρόσωπο τού τέρατος.../

/περικοπή συντάξεων,μείωση μισθών,κατάργηση δώρων Δημοσίου και συνεχείς καταγγελίες μη καταβολής τους στον Ιδιωτικό,περικοπές κάθε επιδόματος,επικινδυνότητας,νυχτερινών,βαρέων εργασιών,πλήρης κατάργηση κάθε συλλογικής σύμβασης εργασίας κι απελευθέρωση ωραρίου και κανόνων δουλειάς στην Αγορά,ατομικές συμβάσεις με πρωτόλλειες δεσμεύσεις δεκαετίας τού '30 με μηδαμινές πληρωμές,ή σε είδος ή και με αντάλλαγμα διαμονή-διατροφή,κλείσιμο εκατοντάδων χιλιάδων μικροκαταστημάτων,επιδρομή εφορίας επί καθυστερήσεων λίγων ημερών πληρωμής υποχρεώσεων δανείων κάθε μορφής,πνιγμός δανειοληπτών από συμβάσεις άλλης μισθοδοτικής ικανότητας,κατασχέσεις μισθοδοσίας,χαράτσι μέσω ΔΕΗ,κόψιμο ρεύματος σε απόρους κι αδυνατούντες πληρωμών,αιθαλομίχλη πόλεων,γιγάντωση έμμεσων φόρων με το πετρέλαιο είδος πολυτελείας και τη βενζίνη στα 2 ευρώ,καμένοι γέροντες και παιδιά στα μαγγάλια,ανεργία 30%,μετανάστευση ηλικιών 18-30 για πρώτη φορά μαζικά απ'το 1960,συσίτια απόρων,αυτοκτονίες,περιορισμός συντάξεων αναπηρίας και πλήρης κατάργηση επιδοτήσεων ακόμα και για άτομα με ειδικές ανάγκες,διάλυση αγροτικής τράπεζας και ταμειακής υποστήριξης επιστροφής στην καλλιεργήσιμη παραγωγή,αύξηση τιμών σε όλα τα βασικά είδη πρώτης ανάγκης,περικοπή στα κονδύλια παιδείας και υγείας,πρωτοφανή νοσήλεια,διάλυση πρωτοβάθμιας δημόσιας περίθαλψης,κινητικότητα ώς στάδιο απόλυσης,κατάργηση απαλλαγών φόρου εισοδήματος και μονιμοποίηση φόρου κατοχής ιδιοκτησίας με αντικειμενικές αξίες προηγούμενης δεκαετίας,πλειστηριασμοί.../

-ποιος Συριζαίος Τσόγλανος τα έκαμε όλα αυτά μωρέ;

Ο καημένος Ευάγγελος ο ξεπεσμένος Αντιπρόεδρος είναι τόσο φανερά τρομοκρατημένος για την τύχη του,βλέπει να καταρρέει ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός του,ξέρει τους κρυμμένους σκελετούς που έχει νομοθετήματα/τερατουργήματα στην ντουλάπα του,καταλαβαίνει πως δεν αρκεί πια που έχει φροντίσει να καπαρώσει τη σιωπή των συνενόχων δεξιοσυμπορευτών του μέσω εκβιασμών τύπου Νονός του Κόπολα,με τα γνωστά "αστειάκια" του για τις φωτοτυπίες αμυντικών δογμάτων στο σπίτι του και τα χαμένα στικάκια λιστών φοροκλεφτοκοτάδων στα συρτάρια τού γραφείου του και προφανώς τα κάνει πάνω του με την επίγνωση πως πολλά στόματα μένουν κλειστά όσο είσαι Ισχυρός κι άλλο τόσο εύκολα τρώνε γλυστρίδα και ξερνούν τις πομπές σου αν σε δουν στο καναβάτζιο κι εύκολα γίνεσαι από Καίσαρας Τσοχατζόπουλος σε μια στιγμή.

'Εχει αφήσει το μελιστάλαχτο σοβαρό υφος τού συνειδητού εργάτη δημοσίου συμφέροντος και τη σωτηριολογική ιεραποστολική αγωνία για το μέλλον τού τόπου,που πέρασε στο 13% τού κόσμου στις διπλές εκλογές κι αρχίζει όσο κατρακυλά στις δημοσκοπήσεις και στα μηνύματα τού λαού Του να φορά εναλλάξ στολές Νέρωνα και Ναπολέοντα,βοθροδομώντας ένα σπαραξικάρδιο σαλεμένο αλλαζονικό χαρμάνι ψαρωτικού και ψαρωμένου αρχηγού συμμορίας που ζώνεται πυρομαχικά  την ώρα που έρχονται να τον φαν οι πρώην χειροφιλητές του, ξέροντας πως όλα τελειώσαν.

Η αφάνεια,η απαξίωση και ο εξευτελισμός ενός κτήνους κυνισμού και μωροφιλοδοξίας μεγαλοφυούς μικρομεγαλισμού
-το πιο σκοτεινό πρόσωπο Εξουσίας των τελευταίων δεκαετιών επιφυλλάσσει ο ίδιος στον εαυτό του στον θρυμματισμένο καθρέφτη του να γελοιοποιείται,θα καταντήσει ένας Βασίλης Λεβέντης,ούτε καν Πάγκαλος,να τριγυρνά σε μικροκάναλα φτύνοντας και βρίζοντας
-αν δε σπάσει ο διάολος το ποδάρι του να ψάχνουν κελί στα μέτρα του και φυλακή στο ύψος τού Εγώ Του.

Όλοι αυτοί τριγύρω του,αναρωτιέμαι δε βλέπουν πού τούς παρασέρνει;

-αίσθημα αυτοσυντήρησης τα κομματόσκυλα τού εναπομείνατος ΠΑΣΟΚ δεν έχουν;
είναι τόσο αλυσοδεμένοι συμφερόντων και τόσο λιγδιασμένοι μιζών κοινής αποδοχής προ'ι'όντων εγκλήματος που δεν τολμούν ούτε να τον φτύσουν μήπως και προλαβαίνουν να ξεπλυθούν απ΄τις αμαρτίες,τον παλαιοπαραγοντισμό,την εκμαυλιστική αυθεντία,τη μεγαλομανή και φασίζουσα υπερδιεγερτική του βουλιμία εξουσίας;

-όλοι αυτοί και οι παραδίπλα στο φως Του,οι κύκλοι τής Εκάλης/Γλυφάδας/Μυκόνου/Σαλονίκης,οι παρέες των resort,οι συνδαιτημόνες φαγοπότες δημοσίου χρήματος επιχειρηματίες,πανεπιστημιακοί απόντες εδρών και μετέχοντες κλικών,οι σωτητριανταφύλλου και γεωργελεδοκαμίνηδες τής μπουρζουαζίας των εξαρχείων κι εξαχρειωμένων βολεμένων,όλοι οι Μπίστηδες τού Σημηταριού κι οι μηντιοκόλακες αγύρτες χρηματιστηρικόφουσκες παράσιτοι τετάρτης εξουσίας πρετεντέρηδες
δεν βλέπουν τον εκλεκτό τους μάγειρα από ευ-Άγγελο καλών αγαθών να μετατρέπεται σε Κουτσάλογο δεινών αποκαλυπτηρίων των ανομιών τους;

-αλλά και δεν ακούν,ούτε καταλαβαίνουν την οργή και το θυμό και την κραυγή τής απελπισίας τού κόσμου που σηκώνεται κύμα και δε φοβούνται πως δεν τούς φτάνουν πια τα τείχη και τα φρουρούμενα παλάτια τους κι οι σεκιουριτάδες φύλακές τους κι η απομόνωσή τους στις χλιδοσουίτες και πως όλοι μαζί θα γίνουν τα πρώτα μεζεδάκια στη λυσσσμένη οχλοβοή των κατατρεγμένων που ξυπνούν και ζητούν αίμα στην αρένα και κρεμάλες ρε κουφάλες;

Σιγά μην τούς λυπηθώ κιόλας.

Διαλύοντας κάθε ηθική αξία,όποια θεσμική νομιμότητα,αντίπαλοι όλων των κοινωνικών αιτημάτων αλληλεγγύης και περηφάνειας και φορώντας όποια κουκούλα βόλευε τα βρωμερά τους ταπεινά ένστικτα πλουτισμού και δόξας,πότε Πινόκιο,πότε Ιεροεξεταστές και πότε Δήμιοι,οι μακελάρηδες παλιολεχρίτες τολμούν να θέλουν να τούς ξαναψηφίσουμε να μάς αποτελειώσουν οι κάφροι που γουρουνίζουν στα πιο όμορφα χρόνια μας

-οι Βενιζέλοι Φρανκεστάιν (και) των φετινών μαύρων Χριστουγέννων σκάβουν το λάκο τους
-σκατά στον άκλαυτο τάφο τους,
καμιά προσευχή για τους ελεεινούς τσόγλανους...

ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ ΤΑ ΕΞΑΜΗΝΑ (Ελληνική Προεδρία Ε.Ε.)

Στις Βρυξέλες,ο Παναγίτσας Αντωνάκης ψωροπερήφανα εστάθη μπρος στις κάμερες και με στόμφο Ηγέτη-Γητευτή τής Αρλούμπας εδήλωσε τα εξής ιστορικά λόγια τής σαπουνόφουσκας...
" η Ελλάς αναλαμβάνει την Προεδρία τής Ευρώπης παρουσιάζοντας Πρωτογενές Πλεόνασμα κι έτοιμη για την επικείμενη Ανάκαμψη"...
...κι ύστερα χώθηκε στα σαλόνια των αποφάσεων ν'απολαύσει την τιμή τού ν'απαντάει σ'όποιον φωνάζει ..."ε!Πρόεδρε!"...

Τί τού ταιριάζει του ψωριάρη,χάντρα με μαργαριτάρι...
...το σήμα τής ελληνοπροεδρίας /
(σάς θυμίζω κόστισε 15χιλιάρικα κι είναι ένα θλιβερό καραβάκι/καρτούν που θα το έκαναν τζάμπα/προσφορά στην πατρίδα τα εξάχρονα διδυμάκια/ανηψάκια μου που ζωγραφίζουν καλύτερα όπως βλέπω στο ψυγείο μου...)
/ παρουσίασε πριν ένα μήνα σε ειδική εκδήλωση ο Αντιπρόεδρος Πιο Εγώ Πεθαίνεις Βενιζέλος
-πάντα γουστάρουμε τελετές,συμπόσια,συνελεύσεις,γεύματα εργασίας και δείπνα σοφών,είμαστε μανούλες στη διοργάνωση αρπαχτών πολυτελείας,στα χλιδάστερα τού πλανήτη προφέσορες,αναστενάζουμε καθηγητάδες γραφειοκρατίλα,επίδειξη,φαραωνισμό και νεοπλουτίδα
-μ'έξοδα Δημοσίου ασφαλώς...

Αν πιστέψουμε κατά γράμμα την κυβερνοπροπαγάνδα περί τού μεγέθους τού Αγώνα Σωτηρίας που καταβάλλουν νυχθημερόν οι Ακούραστοι συγκυβερνώντες...ε!...ε μ ε ί ς  ο ι  ί δ ι ο ι  θα έπρεπε ν' α-π-α-ι-τ-ή-σ-ο-υ-μ-ε να ΜΗΝ αναλάβουμε την Προεδρία κι αφαιρεθούμε απ'τον ιερό σκοπόν ανορθώσεως τού έθνους,να ζητήσουμε όλα τα κονδύλια τής προεδρίας να διατεθούν προς την κοινωνική αλληλεγγύη τού δοκιμαζόμενου κοσμάκη και να το διαλαλλήσουμε πως νιώθουμε Ντροπή να χάνουμε έστω ένα λεπτό,όχι εξάμηνο,χρόνου δουλειάς κι ευθύνης για κυριλέ ταρατατζούμ...

Αλλά σιγά μη χάσουν οι βλαχοΡεντίκογλου τις χειραψίες με φόντο την Ακρόπολη,μη χαραμίσει ο Νότης Μυταράκης το 5άστερο πρωινό τού Αστέρα,μην δεν αποθανατιστούν τα φιλιά τής Άγκελα στον Κωστή Χατζιδάκη και δεν εξιστορούν το θαυμασμό τους οι ξεκούραστοι αργόσχολοι φιλοξενούμενοι τζαμπατουρίστες των ευρωσυστημάτων διοίκησης...

...Ε.Ε.Τours,
φουσκωμένα κονδύλια και σαλιαρίζοντες κονδυλοφόροι πρετεντέρηδες στα μεγαλεία επιτυχημένης προεδρίας συμπότες,να διατυμπανίζουν οι μπάμπηδες τη δυναμική προώθηση τής σαμαροβενιζελατζέντας,ανταλλακτήριο χρήμα κυκλοφορίας και ακροαματικότητας sponsoring δούναι και λαβείν στους κολλαούζους των Μαξίμων μηντιάρχες,τί την κλείσαμε την ΕΡΤ το καλοκαίρι της ντροπής,να μεγαλουργεί ο Καψής γλείψιμο στη  στειρωμένηΔΤ για τ'αφεντικά που διευθύνουν κοτζάμ Europion Union και να ευτυχεί ο μαγικός μικρόκοσμος των παρατρεχάμενων στο Βασίλειο τής Εξουσίας με πυροτεχνήματα,γκρηκ φολκλόρ και καμιάν αρπαχτή συναυλία με τη φωτεινή δάρρα σε συνθέσεις δημήτρη παπαδημητρίου και στίχους τού νέου megaποιητή χρήστου παναγιωτόπουλου...

...σαν πολιτευτάκια ασπρόμαυρης κωμωδίας τού '60,ο κόσμος να τούς μουτζώνει από τότε τους μαυρογιαλούρους κι αυτοί ν'αλληλοσυγχαίρονται πουλώντας σερβιτοριλίκι και room service στους ισχυρούς εντολείς τους,οιπροσηλωμένοι υπαλληλάκοι

-και δίπλα η άθλια Αθήνα του καλοσιδερωμένου υποτακτικού τους Καμίνη,η πόλη που χαντακώνεται στο θρύλο της
-αν περπατούσαν χωρίς αλεξίσφαιρες μερσεντές και κλακαδόρους αποθεωτές στους δρόμους θά'βλεπαν μέχρι και την παραδεισένια Πλάκα να ζέχνει φτώχεια,εγκατάλειψη,παραίτηση,ρημάζουν κάτω απ'τον ιερό βράχο τα κακοσυντηρημένα κτήρια κι οι σκουπιδοπλαγιές των αρχαίων μαρμάρων σε πληγώνουν και σ'ατιμάζουν...
...αν έχεις μάτια και ψυχή να τα δεις...

-οι νύχτες  είναι πιο σκοτεινές,οι ώρες γίνονται πιο βίαιες κι επικίνδυνες,οι βόλτες είναι βιαστικές,οι φάτσες μελαγχολικές,οι περπατησιές αβέβαιες κι αγχωτικές
-μακριά απ'τους success δείκτες,η Σιωπή Κραυγάζει εξαθλίωση

...τα ευρπα'ι'κά επιτελεία δε θα μυρίσουν όσα σαπίζουν την καθημερινότητά μας,δε θα κοιτάξουν πώς ζει ολοένα αυξανόμενο πλήθος νεόπτωχων σε παραπήγματα,δε θα παγώσει σ'αδειανούς καυστήρες,δε θ'ανοιγοκλείνουν κενά ψυγεία και δεν θα κουκουλώνονται με διπλές κουβέρτες στο σαλόνι
-στα roof garden των μεγάλων βρεττανιών έχει θερμαντικά φυτά και  full mini bar στις σουίτες κι η κάψα ενός πλούτου αμεριμνησίας που ζει το Μύθο της στην Ελλάδα που εξευτέλισαν την αλληλεγγύη των "φίλων κι εταίρων",σκορπίζοντας ανέκδοτο την  πάλαι ποτέ "Ευρώπη των Λαών"...

Και είναι τόσο απίθανο που δεν καταλαβαίνουν πόσο εξοργιστικός φαντάζει ο κυνισμός τής απληστίας τους,αυτή η προκλητική  αδιαφορία των κυβερνώντων κι η επιδειξιομανία των θεσμικών στεγανών τους πόσο βαθειά σπάει την αντοχή τού πολιτεύματος και χαρίζει σκοτάδι η καφρίλα τους και την τρέλα γενικευμένου μίσους χωρίς όρια θα τη λουστούν οι ίδιοι
-κάθε χειροκρότημα τής εκλεκτής κάστας και μια χούφτα χαμένων ψήφων,μια θυμωμένη μούτζα κι ένα κύμα "να πα να γαμηθείτε!",οργή,αποστασιοποίηση,άρνηση
-οι καθημαγμένοι τους ιθαγενείς δε θα νιώσουν Πρόεδροι των όλι Ρεν,είναι πρόσφυγες στον τόπο τους,εξευτελισμένοι στο σπίτι τους,κυνηγημένοι στην πατρίδα τους κι η συσωρευμένη σιχασιά τους μακάρι να γίνει ορμή και να τούς καταποντίσει,ένα μπουλούκι τής συμφοράς οι Πρόεδροι τής Ξυπόλητης Ευημερίας των Αριθμών,μεγαλοπιάνεται η κουστωδία σε θλιβερή παράσταση, όσα ζούμε κι όσα θα δούμε το επόμενο 6μηνο μια παρωδία,που θα κατέβει μ'απανωτά γιουχα'ί'σματα και συλλογικό καγχασμό επί κάλπης τέλη Μάη...

...ώς τότε φάτε γουρούνια με χρυσά κουτάλια ό,τι προλαβαίνετε,σάς χαζεύουμε στα ξελιγωμένα πλάνα και τα ζουμ των βρωμοκάναλών σας,φωνάξτε δυνατά ξεπεσμένοι καίσαρες,οργασμική κραιπάλη  τής κατάντιας και παραληρήστε που ζέχνετε,ελίτ τής τρούμπας,βασιλιάδες επί πτωμάτων
- άλλοι έξι μήνες ντροπής
- και χαιρόμαστε που δεν έχετε πάρει χαμπάρι πως...the party ιτς over...

" ΜΙΧΑΛΙΑΠΙΣΜΟΣ "-Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑΣ

Εκείνη η φωτεινή πινακίδα που μάς μεγάλωσαν οι γονείς κι οιφίλοι μας,θ'αναβοσβήνει πάντα οδηγός και καμάρι μας..."ένα φρόντισε μοναχά στη ζωή σου-μην την εξευτελίσεις"

Ξαναθυμήθηκα αυτόν το λόγο χτες,με τη γελοιότητα "Μιχάλης Λιάπης"
(αυτόν,που ο ξάδελφός του τεμπελοπρωθυπουργός έχρισε ώς και υπουργό Πολιτισμού ο αθεόφοβος...)
-μιαν αληθινά διασκεδαστική φάρσα,γέλιο και χαρά,χριστουγεννιάτικο παραμύθι να ξεσκάσει όλη η οικογένεια τους χαλεπούς αυτούς καιρούς...

Διδακτικόν το διασκεδαστικόν,ενώ σήμερα σταμάτησα να καγχάζω,ίσως γιατί έσταξα για το θηριώδες μου σαραβαλάκι των 1300 κυβικών τού 2000,135 ευρώ για το σήμα και 190 για τα 6μηνιαία ασφάλιστρα κι,όσο να πεις,μπήκα στον πειρασμό να υπογράψω την απόδειξη ως "Μ.Λιάπης" κι ύστερα να πέσω στο δρόμο να με πατήσουν οι ρόδες,
-"Μ." απ' το Μαλάκα-
το τελευταίο που θ'αντικρύσω,τα γκαζωμένα τζιπ των πλουσίων που...
"δεν θα πουλήσουμε ποτέ μας τα καγιέν/Όλι Ρεν-Όλι Ρεν"

Αλλά το θέμα μας είναι άλλο,αυτό που σιχαινόμαστε χρόνια
-ο κύριος "Πλαστή Πινακίδα" είναι ο χαρακτηριστικός Αλαζόνας Τίποτα που μάς κυβερνά μια ζωή,μονάχα όνομα αλλάζει κάθε Εκλογές,είναι οι από κούνια εντολοδόχοι κληρονόμοι Εξουσίας,τα εγωπαθή καθίκια,οι ασήμαντοι κι οι ανίκανοι,οι προκλητικά κυνικοί,οι σάπιοι κι οι διαβρωμένοι ώς το μεδούλι,τα λαμόγια κι οι αγύρτες φύσει και θέσει,οι ολοκληρωτικά Ανήθικοι.

Κι όταν μιλώ γι ανηθικότητα,δε μιλώ γι αυτή που το σύνολο των ανθρώπων έχει στο καθαρό κούτελο αρχή κι αξία ανεκτίμητη
-αλλά γι ακριβώς την άρνηση α υ τ ώ ν  των αξιών ως τιμή και δόξα,να μην έχουν επαφή μ'αυτές,απόδειξη κι επίδειξη της Αριστοκρατίας τους,
είναι η μοναδικότητα τής Κυριαρχίας τους,είναι η απάθεια του ανεξέλεγκτου,η στεγανότητα τής χυδαίας επιρροής τους.

Για το φρικώδες και βοθρώδες Σύστημα Πολιτικής Εξουσίας ο "Μιχαλιαπισμός" είναι Ιδεολογία,η Αισθητική τής βουλιμικής τους επίπλευσης επί των κορόιδων,του "κοσμάκη" τους,χωρίς ευθύνη,καμιά τιμωρία,ουδένα έλεγχο για τίποτα και,πάνω απ'όλα,το Ύφος Τους,στυλάκι απειλητικό,θρασύδειλο,απύθμενης προκλητικότητας και μαφιόζικης επικυρίαρχης αλητείας...

..." Εγώ ειμί το Κράτος! " (το ΣαμαροΒενιζέλειον άγος που απολαμβάνουμε στη Βουλή και τις διεθνείς τους "επιτυχίες")
-σάς πατάμε σκουλήκια στο έδαφος,ποιοι είστε εσείς τα φτωχά κι ανώνυμα μυρμηγκάκια που τολμάτε να μάς κριτικάρετε,να μάς αμφισβητείτε,να έχετε την απαίτηση να μάς ανατρέψετε κιόλας...

Κοίτα ποιοι κοκορεύονται
-οι βουτηγμένοι όλων των Μιζών,οι πληρωμένοι όλων των Ζίμενς κι όλων των συμβάσεων έργου,οι υπογράψαντες διαλυτικά εθνικών αναγκών ως πρόσχημα για χρέωση ανταποδοτικών τελών προσωπικού πλουτισμού κι ευζωίας δέκα γενεών
- κι όλοι τους δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους κι αντί να σκάσουν και να το βουλώσουν εξαπολύουν μύδρους σ'όσους αγγίζουν την παντοδυναμία των επιλογών τους
κι όσοι άπιστοι θωμάδες αμφιβάλλουν τής σωτηριολογικής και δογματικής τους απολυτότητας καταγγέλονται ως πράκτορες τού αόρατου εχθρού τής πατρίδος

-πού πήγαν τα εξοπλιστικά δισεκατομύρια που βρίσκουν ενδεικτικά στα δευτεροτρίτα των συνεργατών τους μικρο'υ'υπαλληλάκια/δείγματα κραιπάλης σε λογαρισμούς στις ωραίες παρκαδόρες χώρες τής υφηλίου,πώς γίνονται περιουσίες μυθικές στα λιγοστά χρόνια που μόνοι αυτοί εργάζονται ανταποδοτικά "σκληρά" χρυσορυχεία,πώς διασταυρώνονται ντοκουμέντα και πληρωμές για να καταλάβουμε πώς γράφτηκαν τα κωλόχαρτα των πόθεν αίσχος τους,ποιες είναι οι διαδρομές εξωχώριων επιταγών,ποιοι οι εταιρικοί διαμεσολαβητές υπόπτων αγοραπωλησιών,πώς οι επιχειρηματικές συμβουλές ερευνητών και προστατών συμβαλόμενων συνοδοιπόρων σώζουν τη σωστή στιγμή τα σωστά κεφάλαια;

Όλων αυτών να χαζεύουμε τις μέρες τής Αφθονίας τους
-και τούς ψηφίσαμε βέβαια,η αφελής μας σύμπραξη δε χωνεύεται,οι τσοχατζόπουλοι κι οι λιάπηδες,οι τσουκάτοι κι οι ρουσσοπουλαίοι,οι βαρβιτσιώτηδες κι οι κεφαλογιάννηδες,έχουν όλοι τους την τιμή και την εκτίμηση τής κάλπ(ικ)ης εμπιστοσύνης μας,
μια Ψήφο,
που πάντα κόστιζε,παλιότερα έναν διορισμό στο δημόσιο,πάντα λεφτά στο χέρι-είτε κασαδούρα βοήθημα οδοιπορικών,είτε αποζημίωση θεομηνίας,είτε βάφτιση και δώρο γάμου-,αλλά πιο πολύ ήταν η απατηλή εντύπωση συμμετοχής και συγχρωτισμού των ανωνύμων υποστηρικτών στους επωνύμους,ισχυρούς και δυνατούς,η δόξα για το κολλητιλίκι απ'τους περιφερειακούς Γκρούεζες όλων των -ισμών

-διαχρονικά μια Δημοκρατική Πανωλεθρία,ένας κοινόχρηστος αγωγός λυμμάτων και πνιγόμαστε άπαντες στα σκατά,με τύψεις συνειδήσεως όποτε ένας Μιχάλης Λιάπης αφοδεύει στα μούτρα μας
(24 χρόνια πρώτος βουλευτής,σταυροδοσία αγίου ο λεχρίτης...)

Χρόνια νιώθουμε βαριά την αδυναμία απαλλαγής αυτής τής βρώμικης κάστας που διαφεντεύει τη ζωή μας,μαυρίζει το μέλλον μας,κατέστρεψε την καθημερινότητά μας,φορογδέρνει τη μισθοδοτούμενη αγωνία επιβίωσής μας και καταρρακώνει τους υπερήλικες δικούς μας τίμιους ανθρώπους...

...μάς εξευτελίζουν και βυσσοδομούν στην αξιοπρέπειά μας τα κατακάθια τής πιο αλλόκοτης και μοχθηρής θεσμικής ολιγαρχίας

-και δεν αρκούνται σ'αυτό,μάς σπρώχνουν στα πιο χαμηλά μας ένστικτα,στον κοινωνικό αυτοματισμό,σε ταπεινή αλληλοεξόντωση συμφερόντων,σ'εμφυλιοπολεμικό μίσος,σπείραν σε γειτονιές και χωριά τον εκφασισμό και τη βαρβαρότητα να θερίσουμε μέχρι και νεοναζιστές ηλιθίους,αρκεί να καρπωθούν τον ιδεολογικό ευνουχισμό μας,για να θολώσει η κρίση μας,να σβηστεί η συλλογική μνήμη,να ξεριζωθεί και να χαθεί πριν καν ξεκινήσει μια πανεθνική προσπάθεια συγκρότησης ενός αληθινού Κράτους φύλακα κι αρωγής των αναγκών,ισότιμα και δίκαια,όλων των συνειδητοποιημένων πολιτών του.

Ναι,να γελάσουμε με την ψυχή μας για την κατάντια "Μιχαλης Λιάπης"
-αλλά να γνωρίζουμε πως είναι ο ολόσωμός τους Καθρέφτης,ένας ίδιος κι όμοιός τους,
μια λίγδα απέναντί μας
 κι η μόνη τους έγνοια να παραμείνουν γατζωμένοι στο τιμόνι αιώνιας Αρπαχτής,οδηγοί πλαστών ιδανικών και κλέφτες τίτλων κυριότητας χωρίς αντίκρυσμα αναγκών και πόθων τού λαού τους.

Ιδού τα Ρεμάλια τής Εξουσίας
-και δε θα διστάσουν κάθε παρανομία κι όποια παραβατικότητα και συγκάλυψη και παρασκηνιακή δωροδοκία κια συμψηφισμό αλληλοεκβιασμών και δολοπλοκία και προπαγάνδα
-όλα όσα χρόνια ξερνούν,η καθιερωμένη πολιτικάντικη πρακτική
 για να κρατήσουν ό,τι (θεωρούσαν πάντα) τούς ανήκει
-το Δημόσιο Ταμείο,
το Χρήμα Ανάσα και Τροφή κι ατέλειωτη Λιγούρα,
η Μάσα Σημαία τους...

ΠέΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΑΠ'ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ

Στο χώρο δουλειάς μου είναι πολλές οι φορές,κάθε μέρα σχεδόν,που μπαίνουν άνθρωποι ζητώντας βοήθεια

-παλιότερα έψαχναν μια διεύθυνση,ένα φαρμακείο,το παρακείμενο θέατρο,τον ηλεκτρικό,μια κατεύθυνση κι ένα φωτοτυπικό,ενώ,πάντα,λίγο πριν τις γιορτές ήξερα θαρθούν είτε τσιγγανόπουλα με σκουφάκι άη Βασίλη,είτε οι συνήθεις φυσιογνωμίες τού διαγγέλματος "με συγχωρείτε καλέ μου κύριε που ενοχλώ,με έχετε δει ήδη στην τηλεόραση..."

-...αλλά τώρα,
μήνες τώρα,
δεν είναι το ίδιο,
δεν είναι επαγγελματίες ζητιάνοι ή παιδιά που τα εκμεταλλεύονται για το μεροκάματο...
-είναι αυτοί που θα τούς λέγαμε "καθωσπρέπει" ή "άνθρωποι τής διπλανής πόρτας"
...κύριοι με κοστούμι και καθαρά παπούτσια,κυρίες με μπουφάν και παντόφλες και μαζεμένο μαλλί περιποιημένες και ελαφρύ κραγιόν

-και σε κοιτούν ίσια στα μάτια και τα χαμηλώνουν μετά,όπως κι η φωνή τρεμάμενη,με δέκα συγγνώμες απανωτά,εξηγούν πως ποτέ δεν ήθελαν να βρεθούν σ'αυτή τη θέση,πολλές φορές δε ζητούν χρήματα,μια γιαγιά έφερε το κουτί με τα φάρμακά της και μου ζήτησε να περάσει τ΄απόγεμα να τής έχω αγοράσει το σωληνάριο,μια κυρία που μού τόνισε μένει στην απέναντι πολυκατοικία μού είπε να τής δώσω απ'τα τσιγάρα μου...α!,δεν καπνίζω,μήπως να τής αγοράσω ένα πακέτο,ένας κύριος δε θα ήταν 50 χρονών,ζήτησε ψωμί,κάτι φαγώσιμο,έχω κάτι μπισκότα,ψέλισσα,δεν τα ήθελε,ξαναπέρασε μισή ώρα μετά..."ρε φίλε,μήπως υπάρχουν ακόμα εκείνα τα κουλούρια πού'έγες πριν;"...λένε..."δεν έχουμε δουλειά"...δε φτάνει το νοίκι,
δεν έχουν σπίτι...δεν έχουν κανένα στον κόσμο...

Δεν έδινα ποτέ τίποτα,τ'ομολογώ...
τώρα πια δεν αντέχω ν'ακούσω καν την ιστορία που συνοδεύει αυτό το κεραυνοβολημένο βλέμμα τους,δεν είναι απέχθεια ή ψηλομυτισμός μου,είναι που γινόμουν πάντα χάλια και τώρα γυρίζω σπίτι άρρωστος,ράκος,να μ'ακολουθεί το θολωμένο πρόσωπο,η πίκρα τους,η συντριβή στο περπάτημα,η παραίτηση που δηλώνει το σώμα,η απελπισία
-που με πλησιάζει,που το φοβάμαι να έρχεται,που το ξορκίζω στην αναδουλειά,το νιώθω αλήθεια στο άμεσο μέλλον μου,
που δεν το αντέχω το μετέωρο βήμα στο αχανές Τίποτα

-πάντα ένα κλικ έλεγα,
αλλά η τρέλα είναι πια ο Κανόνας
 κι η Εξαίρεση αυτά που κάποτε θεωρούσαμε δε-δο-μέ-να !
...η δουλειά,η αξιοπρεπής ζωή,η υπερήφανη διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών,οι ευκαιρίες,οι επιλογές,ο σχεδιασμός κι οι προοπτικές.

Ακούω αποσβολωμένος τους αλήτες  να προκαλούν
-ο Σαμαράς ψωροκοκορεύεται στην τηλεόραση..."έλεγαν η Ανεργία θα περάσει το 30%-ψέματα!,είναι μόνο 27 και σταθεροποιείται"
...μ ό ν ο ;;;;...μα τι υπέροχη πραγματικότητα,μια επιτυχία να την επικοινωνείς με στόμφο!
...σκέφτηκε άραγε να σταθεί κοντά σε μιαν ουρά ΟΑΕΔ ένα  πρωί, ν'ακούσει τη βουή τής θλίψης ή τον ξεπερνά ο "λα'ι'κισμός" των θρήνων κι η προσωποποίηση των δεικτών που ξεδιάντροπα σφίγγουν θηλειά στο λαιμό μας οι γραβατωμένοι οικονομολόγοι δε νοείται νοιάξιμο παρά μόνο για τα Χειροκροτήματα και την Καλή Διαγωγή των κολλητών καταχραστών τους στις τακτικές εκθέσεις αξιολόγησης των αφεντικών;...

...αφού το πλήθος των κατεστραμένων "μέσων ανθρωπάκων" τους μένει σιωπηλό και τρομοκρατημένο,στην έντρομη διάλυση τού σπιτιού τους κλειδώνονται μόνοι,σαλεμένοι,αρνητές,καταρρακωμένοι,δεν πιστεύουν πια παρά μόνο πως έρχεται το Τέλος,αρνούνται τη συλλογική αντίδραση,κάθε πολιτική ένταξη/στάση/διαδήλωση/απεργία/απαίτηση/δικαίωμα...όλα φαντάζουν αστειότητες,όπως και η ψήφος,που την προδώσαν εγωπαθή τομάρια
 -ό λ ο ι  οι πολιτικάντηδες παρτάκηδες-

-και θολώσαμε και δεν καταλαβαίνουμε πόσο σίγουροι είναι όσο είμαστε Απόντες,πόσο ήσυχοι μένουν οι κυνικοί όσο νιώθουμε τη ματαιότητα τής Αντίδρασης,είναι λες αντίποινα που τούς σιχαινόμαστε και το ξέρουν και γίνονται πιο σκληρά απάνθρωποι,η αδυναμία μας να φτιάξουμε δρόμους και να φύγουμε μακριά απ΄τον ιστό τής δηλητηριασμένης κι αραχνιασμένης τους εξουσιομανίας,η ακινησία και η απάθειά μας γίνηκαν καύσιμα στον οδοστρωτήρα τής ισοπέδωσης που μάς σερβίρουν γι ανάπτυξη...

Μοιάζουν περιθωριακοί όσοι το παλεύουν,ομάδες σε γειτονιές,κοινωνικά ιατρεία,παντοπωλεία απόρων,βοήθεια φτωχών στο σπίτι,φάρμακα και παιδικά παιχνίδια και τροφή
-η αλληλεγγύη των αληθινών συντροφικοτήτων κι η συμπόρευση της απλότητας απ'τους χτυπημένους τής ίδιας συμφοράς-
γίνονται προσπάθειες να διασωθεί κάποια κοινωνική συνοχή,δεν προβάλλονται ή κατηγορούνται ως γραφικότητες,υπερβολές,ύποπτες και κακόβουλες περίεργες ομάδες επαναστατικής δράσης,προβοκάρονται αν δεν κυνηγούνται

...προηγούνται βλέπεις οι υπέρλαμπρες Μαριάννες Βαρδινογιάννες και το δάκρυ τής συμπονετικής πλουσίας γκρο πλαν,μετά έχουν σειρά τηλεθέασης τα συμπόσια με τ'αστικά αποθέματα/αποβράσματα τής κεντροαριστερής κερδοφορίας λαμόγιων καιρών αέναου σοσιαλισμού κι υπερνεοφιλελεύθερης εκμετάλλευσης χρυσοφόρων οριζόντων κι ολοκληρώνεται η νέα εμποροπανήγυρις ευκαιριών στην κρίση με την επιβολή νέων συμβολαίων επανεκκίνησης των οδικών αξόνων και των μεγάλων προ'υ'πολογισμών εντόκου αλληλοδανεισμού τραπεζών,επαναλαμβανόμενου μπαλώματος ελλειμμάτων των ισχυρών φίλων τού κλωνιζόμενου συστήματος...

...όχι  κουρέματα για μας και τα χρέη μας,για μας,για το πόπολο,καμιά αγωνία επιβίωσης βρε κουτά
-...οι ισχυροί θα επιπλεύσουν πατώντας στον αφρό κι επί πτωμάτων,να κρατήσουν θεσούλες/συμβόλαια/παροχές/κατασκευές/αποθέματα λίπους/προστασία/εγγύηση δημοσίου,αυτοί είναι τα τζάκια,οι αναντικατάστατοι κι έχουν καύσιμη ύλη τη φτώχεια και την απόρριψή μας στα σκουπίδια των ανέμελων επιτυχιών της γερής οικονομίας τους.

Α,ναι!...έρχονται Χριστούγεννα!

Τα ραδιόφωνα καβαλήσαν χαζοχαρούμενα έλκηθρα και λιώνουν άπαντα Σινάτρα και Ντην Μάρτιν και κουδουνίζουν νυχθημερόν τριγωνάκια,πασπαλίζουν χιονόμπαλες μελούρες,ατμόσφαιρα επιχορηγούμενης ευτυχίας και στοιχειωμένοι οι Wham ευλογούν τον ύνμνο last christmas i gave you my hart
-σιγά μην είναι μια καρδιά αρκετή,λάθος γιορτή,είμαστε κορμιά και ψυχές Σταυρωμένοι και χωρίς προσδοκία Ανάστασης,μια φωλιά τού μικρού Χριστούλη,πολλές τραγωδίες σε κενά βλέμματα,παγωνιά εντός,εκτός κι επί τ'αυτά,χωρίς ρεύμα,φωτιά και καμιά πίστη σωτηρίας κανενός θεού κι ανθρώπου...

Φωταγωγημένες οι άδειες πλατείες με τα ξεθυμασμένα φωτάκια τής προμήθειας ανέλεγκτου συμφωνητικού των βλαχοδημάρχων που λιγουρεύονται τα ψηφαλάκια και τάζουν ευδαιμονία

-μόνη γιορτή οι υπέρλαμπρες οθόνες νέας τεχνολογικής υπεροψίας,αστράφτουν touch screen λαμπιόνια και μπαλίτσες στα ντεκόρ των καναλιών,οι παράσιτες τηλεπερσόνες σαλιαρίζουν γενικότητες έγνοιας και χύνουν παγκόσμια αγάπη σιρόπιασμα κι αγαλίαση σερβιρισμένη προβληματισμούς,τ'αγνά τους αισθήματα ξεφτίζουν όταν ξεφεύγει λίγη δόση πραγματικότητας,στους διαγωνισμούς των 090  αναγκάζονται φέτος να μοιράζουν γαλοπούλες κι αρνιά,σόμπες πέλετ και θερμοπομπούς με λάμπες χαλαζία για οικονομική χρέωση και προσκλήσεις δύο εισιτήρια στην τιμή τού ενός για φαντασμαγορικά μιούζικαλ που ξεπέσαν σε λα'ι'κές απογευματινές μειωμένου κόστους,οι νοικιασμένες τους τουαλέτες καταχρεωμένων μόδιστρων μυρίζουν ναφθαλίνη στις περασμένες γκλαμουριές που διηγώντας τες να κλαις,αν και κάποια σαχλοκούδουνα κακολογούν πάλι όσους "μιζεριάζουν και γκρινιάζουν" αυτές τις "άγιες" μέρες,αντί να ξεσκάζουν/γλεντήσουν/διασκεδάσουν/γιορτάσουν/ξεφαντώσουν,σιγά μην ντραπούν να επιδεικνύουν ότι αντέχουν ακόμα να κρεπαλιάσουν,η χρυσόσκονη της σνιφαρισμένης τους ματαιοδοξίας έχει ακόμα χώρο,ακόμα πολλοί οι βολεμένοι ώστε να γεμίσουν οι ιλουστρασιόν σελίδες με ταξίδια,ρεβεγιόν,γκαλά,πίστες σκι και πίστες γαρυφαλουίσκι και πιατέλες χαβιάρι

-μόνο ο ήχος στο άνοιγμα τής σαμπάνιας φέτος θ'ακούγεται πιο φελλός από ποτέ...

Όλο το βάρος τού κόσμου βαριά πλάκα Χριστούγεννα συντρίμια πάνω μας.

(η πιο μεγάλη ώρα είναι) ΤΩΡΑ ή ΜΕΤΑ ;

Μπορείς ν'αντέξεις τόση αλαζονία;

Πώς τολμούν να δείξουν τόση αδιαφορία για την επιβίωση των ανθρώπων γύρω τους;

Είναι σίγουροι για την ατιμωρησία τους;

Είναι δέσμιοι των υποχρεώσεών τους στους ισχυρούς "φίλους" τους;

Είναι υποτακτικοί στ'αφεντικά τους και ξεσπούν ψευτομαγκιά σ'όσους δε σηκώνουν κεφάλι;


Χαζά ερωτήματα άλλη μια φορά γεννιούνται καθώς παρελαύνουν απ'το βήμα τής Βουλής οι Σωτήρες του Έθνους
-λιγότεροι αριθμητικώς οι παιανίζοντες τη σιγουριά
-αλλά δεν είμαι σίγουρος αν είναι πιο χυδαίοι αυτοί που κουνάν το δάκτυλο,υψώνουν επιτιμιτικά το βλέφαρο κι απαξιώνουν κάθε κοινωνική ομάδα που ρημάζουν στην μετρομανία τους (τ'αρπακτικά τύπου Βορίδη/Χρυσοχο'ί'δη/Άδωνη),ή,οι πολλοί πια άλλοι,τα φοβισμένα κοστούμια που βλέπουν το τέλος τους να πλησιάζει και χύνουν κροκοδίλεια δάκρυα "κατανόησης",που "συνπάσχουν" με το δοκιμαζόμενο πλήθος,που καταθέτουν "πόνο ψυχής" και μάς επαναλαμβάνουν ως τροπάριο μετανοίας πως δεν κοιμούνται απ'τη σκασίλα τους τα βράδυα ενώ ψηφίζουν πάντα σα στρατιωτάκια ό,τι τούς στέλνουν οι βρυξελοτράπεζες για νόμους μιας χαντακωμένης κυρίαρχης Ελλάδας και το επόμενο πρωί παίρνουν θέση κλαμένης χήρας στα τηλεστασίδια ξορκίζοντας το κακό που οι ίδιοι ανέχτηκαν πάλι (οι συντετριμένοι τύπου Παυλόπουλου/Σκανδαλίδη/Πολύδωρα/Φώφης/Γιακουμάτου).

...όχι ότι έχει και σημασία δηλαδή
-παρακολουθούμε τον παραλογισμό της μετατροπής της πραγματικότητας σε μαγική εικόνα,οι ΣαμαροΒενιζέλοι σε ρόλο Εκτελεστών,αλληλοθαυμαζόμενοι που ευημερούν την αριθμητική τιμωρία τής Μέρκελ,να κλείνουν το λάκο των άταφων πειραματόζωών τους για να μην ακούγονται οι κραυγές μας και τούς χαλάσουμε το σαξές στόρι κι έχουν ξαμολήσει τα μηντιόσκυλά τους να κορο'ι'δεύουν και να οικτίρουν τους "λα'ι'κιστές" που θρηνούν γέροντες και παιδιά να καίγονται απ'τα μαγγάλια στα παγωμένα καταχρεωμένα καλύβια τους με κομένο φως και νερό και να κονιορτοποιούν ως "ακτιβιστές" ή "τρομοκράτες" ή "παροχυμένους" όσους αντιστέκονται στο προσχεδασμένο έγκλημα τής πλήρους ιδιωτικοποίησης των βασικών πόρων της χώρας σ'ανεξέλεγκτη απόλυτη εξουσία
(βαφτίσια καταγγελτικού απολυταρχισμού σχεδόν μανιακής γκεμπελικής στάμπας τα δελτία ειδήσεων,οι εφημερίδες,οι συνεντεύξεις κι ο κυρίαρχος λόγος τους,είναι οι "μασκοφόροι Χαλκιδικιώτες" στα ορυχεία τής κατάμαυρης ράχης χρυσού,οι "επαναστάτες" αναρχοαυτόνομοι βαρεμένοι ή ονειροπόλοι βορείων προαστείων κι εξαρχείων που "έκαψαν πάλι το κέντρο στη λεηλασία τής κτηνώδους κουκουλοφόρικης βίας",οι "θεατρίνοι κι ανυπότακτοι πανεπιστημιακοί" τύπου Πελεγρίνη/Κατρούγκαλου/Χρυσόγονου,οι ευκόλως στιγματισμένοι ως "τεμπέληδες συνδικαλιστές"-ακόμα κι οι δικοί τους Κιουτσούκοι που διαγράφονται με μιας όταν λεν τ'αυτονόητα τής πολιτικής τους λαίλαπας).

Αρκεί να κερδηθεί η παρτίδα
-η πατρίδα των εξουσιολάγνων που κυβερνούν χίλια χρόνια το έθνος,είναι η κορυφογραμμή της βουλιμίας τους για χρήμα,δόξα,χλιδή,παρασκήνιο,αναγνώριση,υπεροψία,μεγαλείο,επικυριαρχία,παραγοντισμό,μυστικές συμφωνίες,μαφιόζικες διαδρομές εξασφάλισης μέλλοντος
-το μέσον είναι το Κράτος Τους,η Τσέπη τους κι η υπερήφανη ματαιοδοξία τους φουσκωμένα βρώμικα είδωλα.

Δεν διανοούνται πως θα παραδώσουν τα κλειδιά των Μεγάρων τής Απληστίας Τους.
Ο "κυρίαρχος λαός" είναι ξάφνου "κοσμάκης".
Τα "δίκαια αιτήματα" είναι τώρα "συμφέροντα συντεχνιών" και "το παλιό που αντιστέκεται".
Ο πολιτισμός τους εξαγριώνεται όταν απειλείται το κεκτημένο της αισχροκέρδειάς τους,αν τούς αποθεώνεις είσαι η "φωνή τής λογικής",αν τούς ζητάς να βγουν απ'τον γυάλινο πύργο τους γίνεσαι αυτομάτως μέλος "συμμοριών έκνομης βίας" κι η καραμέλα "δεν θα επιτρέψουμε να πάνε χαμένες οι θυσίες τού λαού μας" ξύνισε πια,ναι,κοίτα ποιοι μιλάνε,αυτοί οι οι ίδιοι που συνυπέγραψαν να σφαγιασθεί,οι κυνικοί αμέριμνοι..!

Δε διστάζουν
-οι αδίστακτοι έχουν ξεπλύνει τις τύψεις με τον τομαρισμό τους καθαρμένο απ΄τις αδυναμίες συναισθηματισμών.
Σήμερα λένε τ'αντίθετα ακριβώς που με πάθος ισχυρίζονταν ψηφοθηρικά χτες (και τρελαίνονται να τούς βάζεις ν'ακούν παλιές τους δηλώσεις,εκνευρισμένοι μπουρδολογούν παπάρες για την "εξέλιξη σκέψης και πράξης" και τις "προτεραιότητες ευθύνης"...

-ξέρω τρέμουν μόνο τις Εκλογές
-και τρέμω τί θα σκαρφιστούν για να τις κερδίσουν,πώς θα ποδηγετήσουν τον "λαουτζίκο",ποιους "εχθρούς" θα φτιάξουν ξόανα οι γλιτσοπρετεντέρηδες,ποιες "έκτακτες συνθήκες" θα σερβίρουν φόβητρο οι ΜπαμπΆρηδες για να επιβιώσουν οι λεχρίτες.

Και πιο πολύ τρέμω,πόσοι πολλοί είναι αυτοί που,ακόμα,τούς πιστεύουν.

-πόσοι νομίζουν είναι ακόμα προστατευμένοι τής φτώχειας,της γκετοποίησης,της εργασιακής ταπείνωσης,της φορογδαρτικής ερημοποίησης

-πόσοι ζουν "αλλού",δεν διαβάζουν,δεν ακούν,δεν συμμετέχουν

-πόσοι έχουν προσοχή στραμένη μόνο σε ακανθώδη προβλήματα για την καθημερινότητά τους,
...δηλαδή,αν έχει γρήγορη ταχύτητα το ίντερνετ,αν αγόρασαν την καινούργια ταμπλέτα τής Apple,σε ποιο μπαράκι έχει φέτος καλό πάρτυ με σφηνάκια και ντανς μουσική χριστούγεννα,αν θα πάμε μέσω ΔΤ στη Γιουροβίζιον,ποιο πακέτο διακοπών να διαλέξουν για πρωτοχρονιά κι έχουν βαρεθεί τις Άλπεις,αν η Φαίη Σκορδά είναι πάλι έγκυος,πώς να κυκλοφορήσουν την Πόρσε Καγιέν τους έξω τώρα που έχει Κρίση κι αν χορεύει στην ηλικία του καλά ο Λάκης Γαβαλάς

-πόσοι δεν θα πάνε να ψηφίσουν γιατί τα σιχάθηκαν όλα

-πόσοι είναι συνειδητά φασίστες,έτσι έμαθαν,αγροίκοι στο σπίτι τους,βίαιοι,απόλυτοι,ημιμαθείς,παραδομένοι σ'εθνικιστικό παραλήρημα και φοβικών συνδρόμων στερημένοι,στην ανωτερότητα τής ανιστόρητης φαντασίωσής τους

-πόσοι έχουν το τσαρδάκι τους ωραίο μακριά τής πυρκαγιάς,ήσυχα κι απομονωμένα τής καμένης πόλης και θαρρούν θ'αντέξουν την καταστροφή των "πρωτευουσιάνων".

Πόσοι τελικά κλείνουν τα μάτια και νιώθουν προστατευμένοι,
χορτάσαν με την προπαγάνδα των Megaλων Αδελφών,
κατανοούν την "ανάγκη αλλαγών",
δεν αντέχουν τούς "ακραίους" να κραυγάζουν,
είναι "μίζεροι και μελούρες" όσοι παρουσιάζουν την Ελλάδα των συσιτίων,των κοινωνικών παντοπωλείων ,των  κέντρων υγείας που φτιάχνουν οι διεθνείς οργανώσεις που όλο καταγγέλουν ανθρωπιστική κρίση,
"έλα μωρέ υπερβολές όλα αυτά",
 "ντεμέκ εξεγερμένοι"
... και τούς σιχαίνονται και σήμερα είναι Κυριακή,να βγούμε για ψώνια
 ...κι αχ τι ωραίο το καρουζέλ και το παγοδρόμιο τού κυρίου Καμίνη

... και κοιμούνται γαλήνια χωρίς να φοβούνται μήπως πέσει ο ΣΚΑ'Ι' να τούς πλακώσει

... κι αμάν πια με τους κομπλεξικούς αριστερούς και τους αποτυχημένους ευαίσθητους που νοιάζονται τί δράμα έχει η διπλανή τους πόρτα,μπλέξαμε και δε θα χαρούμε την ευημερία και την ανάπτυξη που έρχονται,καλά τα λέει ο ωραίος τρελάρας Άδωνης και καλά τούς κάνουν και τους ξεσκίζουν τούς άπλυτους που πάνε να μάς διαλύσουν όσα φτιάξαμε με κόπο μια ζωή.


Και για την Επόμενη Μέρα φοβάμαι πιο πολύ
-αλλά τόσοι φόβοι μαζεμένοι τόσα χρόνια σπαρμένοι από παντού,τί άλλο από τρόμο θα θερίζαμε...

Τουλάχιστο ας έρθει γρήγορα το Μετά
-γιατί το Τώρα δεν αντέχεται με τίποτα...

(πιο) ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ

...'Οχι ότι όλα τ'άλλα που διαβάζετε εδώ δεν είναι "προσωπικά"
-blog,σα χρονογράφημα της ζωής τού κάθε βαρεμένου που τό'χει...

...αλλά όταν ξημερώνει η μέρα της ονομαστικής γιορτής,όσα έρχονται στο νου,από καρδιάς,τα νιώθω ακόμα πιο "προσωπικά",σαν εξομολόγηση ή κι εκτόνωση για να ξορκίσω το κακοδιάθετο των καιρών

(αν και τα τελευταία 5 χρόνια,τη γιορτή τού Αγίου Νικολάου στοιχειώνει η νύχτα τού Αλέξη Γρηγορόπουλου,ένας φόνος που άλλαξε την Αθήνα
-νομίζω το Τέλος τής Πρωτεύουσας κι η ολοσχερής καταστροφή της εμπορικής ζωής τού Κέντρου της,που εντάθηκε με την κρίση των Μνημονίων,έχουν εκκίνηση την 6η Δεκέμβρη τού 2008 και τον ψυχοπαθή εκτελεστή Κορκονέα...)

-αλλά σήμερα δεν έχω όρεξη να μιλώ γενικώς
-για μένα που  δ ε ν  γιορτάζω θέλω να σάς πω,δεν γιορτάζω όχι γιατί δουλεύω ώς τις 9 το βράδυ...

(και τη γυναίκα μου θα τη δω στις 10,αφού εκείνη δουλεύει 12ωρο,κακοπληρωμένη και περικομένη ελεεινά μισθοδοσίας φιλοδωρήματος με Ατομική Σύμβαση Κάτεργου
-τιμής ένεκεν στην "εργασιακή προσαρμογή των συνθηκών Ευρώπης" που διατυμπάνιζε ο ανεκδιήγητος Σαμαράς και αναρωτιέται ο αλήτης..."ποιος είναι ο εργασιακός Μεσαίωνας;"...
- α υ τ ό ς ! ρε κάθαρμα...
...το κοριτσάκι μου όρθιο 12 ώρες,να κουβαλάει κασόνια,να καθαρίζει,να ξεσκονίζει ράφια,να ξεφορτώνει,να τρέχει στους ορθοπεδικούς τού  διαλυμένου σου ΕΟΠΥΥ για να παίρνει 600 ευρώ το μήνα και να την κατηγορούν ότι τούς κοστίζει κι ακριβά λόγω προ'υ'πηρεσίας,"κανονικά",αφού ο αποφασιστικός προστάτης εργασίας Βρούτσης το επιτρέπει, 480 έπρεπε να παίρνει,άμα θέλει και δεν προτιμά να είναι κι άνεργη...)

-κι άλλη παρένθεση...

...για μένα να γράψω!

...δεν γιορτάζω!
-γιατί δεν μπορώ,
τόσο φριχτά απλό,
στερούμαι τη Χαρά μιας Γιορτής
-κάθε χρόνο χειρότερα,ατιμωτικότερα,αναξιοπρεπέστερα...

(Δεν τα έφαγα μαζί με τους βουλιμικούς εξουσιάζοντες Παγκάλους,δε λαμόγιαρα,δεν έκλεψα,δεν εκμεταλλεύτηκα κανέναν ν'αράξω εισοδηματίας δεν έτυχα υπόγειο κι ατιμία)

-έμαθα να δουλεύω για να ονειρεύομαι
-μιαν αγκαλιά,ένα ταξίδι,την παρέα,ένα ουζάκι στην παραλία,ένα τραγούδι με φεγγαράδα,αληθινές ευχές στις γιορτές

-και τώρα...
χρόνια τώρα και χειρότερο άγχος,πίεση,ψυχική καταρράκωση,
 η αναδουλειά με τρομάζει,
να βλέπω δεν έχει μέλλον,δεν έχει αύριο,το βλέπω στ'άδειο ταμείο,ερειπωμένα μαγαζιά σ'ερημες γειτονιές,αναβοσβήνω φώτα,σηκώνω τηλέφωνα,στολίζομαι σφουγγαρίζω και σκουπίζω,
 τηνπαγωνιά μου διαχειρίζομαι,ψυχή ζώσα,τα συγκριτικά στοιχεία υποδηλώνουν το κακό τέλος να έρχεται,υπολογισμοί,μειώσεις,γκρίνια,φωνές,απειλές,το αφεντικό το παλεύει,εγώ θα φταίω προφανώς,με το ζόρι βγαίνει ο μήνας,οι λογαριασμοί τρέχουν και δεν τούς φτάνω πια...

(η ανάπτυξη είναι για τους εργολάβους,τους κολλητούς,τα κονέ στα καρτέλ,τους μπασμένους σε κόλπα,τους οφσοράτους φοροκλέφτες,που κάνουνε καβάτζες μιζάροντας,τα παράσιτα στ'αδήλωτα,τους αεριτζήδες κάθε εξουσίας)

(...το αφεντικό μου βλέπει τζίρους,καμένους αριθμούς και χαμένους στόχους)

-κι εγώ μετρώ για το στεγαστικό,για ένα δυάρι στην πλατεία Αμερικής που τότε ήταν
 "αντί για νοίκι,πάρε σπίτι"
και τώρα έχει χαράτσια και δόση αξίας βίλλας στην Εκάλη,μια πολυκατοικία με ακάλυπτο,χτισμένη το 1958 και να νιώθω εκεί επιστρέφουμε,σ'ασπρόμαυρους εφιάλτες χωρίς καμιά προοπτική,η κατεδαφιζόμενη ζωή,έγινα 45 χρονών για να απελπίζομαι και να βάζω κάθε τόσο τα κλάματα σα μικρό παιδί και να καταντώ να δέχομαι ακόμα και χαρτηλίκωμα απ'την άρρωστη μάνα μου και να ξεχνώ αν μια μέρα είναι σήμερα γιορτή και ποιο θυμό ν'αντέξω πριν καώ,να σκέφτομαι τί θ'απογίνουμε αγάπη μου,πώς καταντήσαμε,
στα γεράματα από σήμερα
- α υ τ ό...η αίσθηση να μάς έχουν Γέρους από σήμερα-

...θα πεις..."είσαι ένας ανειδίκετος εργάτης"...
-όταν έπρεπε δεν διάβαζα,ονειροβατούσα,τριγυρνούσα σε συναυλίες και σινεμά και θέατρα.άκουγα συζητήσεις,αγόραζα ό,τι βιβλίο έπεφτε στα χέρια μου,όχι ρε τα σχολικά,άλλα,λογοτεχία κι ιστορία και ποίηση και φιλοσοφία,αντί για εξετάσεις διάβαζα εφημερίδες,τ'αγγλικά μου είναι σα χαλασμένη κασέτα της lingouaphone,παρατημένα στο συρτάρι,έλα μωρέ,έλεγα,αρκεί να συννενοούμαστε
- και σιγά μην έπαιρνα δίπλωμα,να το κορνιζάρω;
δουλεύω απ'τα δεκτέσσερα,δε θέλω πολλά,μόνο να χάνομαι γιατί ρεμβάζω...

-και τώρα δεν έχω τίποτα

(είδα ποιοι απολύονται και στο ανέγγιχτο ώς τώρα δημόσιο...φύλακες,καθαρίστριες,απόφοιτοι δημοτικού και λυκείου,όσοι δεν μπορούν να φωνάξουν,όσοι δεν έχει σημασία κι αν φωνάξουν,απλοί διοικητικοί,όσοι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα,απ'αυτούς ξεκινούν για να έχουν ήσυχους τούς υπολοίπους,να μη νιώθουν κίνδυνο -"ακόμα!"...)

-στον ήλιο μοίρα,αυτόν τον ήλιο που ήθελα ζωή μ'ένα κύμα καβάλα καλοκαίρι και να φεύγουμε
-η Αγάπη που όλα τα νικάει
-η Αγάπη που όλα τα κερδίζει

-μα η φορολογία είναι αριθμοί,δόσεις,κάρτες,έξοδα,φαγητό,φως,νερό,τηλέφωνο,λογαριασμοί,βενζίνη,πετρέλαιο,ασφάλεια,
ρούχα,παπούτσια,έκτακτη εισφορά,ακίνητος φόρος
-κι ανίκητος
-τετέλεσται,η Αγορά κλείνει,το βλέπω να έρχεται,
ταμείο ανεργίας για ληξιπρόθεσμο μέλλον,
ο θάνατός σου η ζωή μου,στην πόλη τού μίσους και τής τρέλλας,στον αέρα είμαι,κυριολεκτικά.

Δε γιορτάζω
-θα μοιράσουμε ρόλους σήμερα,θα δείχνω χαρούμενος και θα ευωδιάζουν τα τηλέφωνα των ανθρώπων μου ξεγνοιασιά,θα πιστεύω τις ευχές και θα χαμογελώ,στη μνήμη των όμορφων χρόνων που τα ζήσαμε σαν Άνθρωποι

-μάς στερούν τα  βασικά μας συστατικά αντοχής κι ελπίδας,κάθε ψυχική δύναμη ποδοπατιέται στην ανασφάλεια και τον εξευτελισμό τού Φόβου

-ναι,φοβάμαι πως θα χαθώ,στην ανωνυμία μιας στατιστικής,δεν θα έχω όνομα,πρόσωπο,γέλιο,δάκρυ,φωνή,αναστεναγμό,θα χαθώ πάσχων κι ανήμπορος,θα λιώσω,θα φτωχοποιηθώ,θα σαλέψω,θα πεθάνω και κανείς δε θα νοιαστεί να με
κλάψει.

Ούτε αν έπρεπε να τα γράψω αυτά ξέρω
- θα διαβάζουν οι φίλοι και θα στεναχωριούνται,θ'ανησυχήσουν.

Ούτε αν έχω κάτι (πιο) "προσωπικό" να το αφιερώσω μια κουβέντα ν'αξίζει,να γίνει καράβι να μπούμε και να βγούμε στο πέλαγο,μακριά,να φύγουμε,να σωθούμε.

Παραληρηματικό κείμενο,μπερδεμένα λόγια
- κι ακούω τώρα φωνές..."μην απελπίζεσαι!"
-αλλά το κουράγιο δείχνει να μ'εγκαταλείπει

-και το χειρότερο,να νιώθω αδύναμος να σε βοηθήσω μάτια μου,πώς να σε ξεκουράσω αγάπη μου,να σε πάρω πάντα αλλού απ'όλον αυτό το χαλασμό,να σε βλέπω να γελάς και να λιώνω,να μην είμαι εκεί μαζί σου όταν με χρειάζεσαι,να τα καταφέρουμε,να επιβιώσουμε σ'αυτόν τον παλιόκαιρο

-πώς να έρθει μια καλύτερη μέρα,να σκέφτομαι και να νιώθω υγιής,

μια καλή μέρα γιορτής ρε γαμώτο...