Η εκκωφαντική σιωπή τού κόσμου στην απόλυτη αποκαθήλωση των Ελπίδων του,θα έπρεπε να ηχεί συναγερμός και τύψη στα βουλωμένα αυτιά ενός συστήματος Εξουσίας
-αλλά σιγά μην ιδρώσουν οι παχύδερμοι ανερυθρίαστοι πασών των φαγάνων τα παλάτια τού ΚοινοΒολευταριάτου...
Στην Κυβέρνηση της συνθηκολογημένης "Αριστεράς" η καραμέλα
"μην γκρινιάζετε,καραδοκούν αντί για μας τους ευαισθητούληδες τα κοράκια κουλησταυροβενιζέλοι"
έχει λιώσει στ'αυτιά μας,μαζί με τη
"συνέχεια τού κράτους που μάς υποχρεώνει να..."
...να τί άραγε ξεπουληθεί απ'αυτά που ποτέ δεν θα...αλλά να που...και τί να γίνει...
// και υπερήφανο το μέγα Θράσος να μάς κουνά το δάχτυλο...
"ποιος μάς ψήφισε τον Σεπτέμβρη,ε;...ε;"
...και πάρε κόσμε πάρε Επενδυτά μου Αναπτυξιακέ μου Γίγαντα
και το Ελληνικό και το Νερό που να το χέσουμε το δημοψήφισμα που κοινητοποιήσαμε όλες τις γριές της σαλονίκης και στην Αφάντου Ρόδου άφαντη η οικολογική μας συνείδηση και ποιος ξανάκουσε κάτι για τις Σκουριές να στενοχωρήσουμε πια τους καλούς μπομπολαίου
-απ αππα παππα παπάαααα..
...και χαμόγελα με τον Σόιμπλε κι αγκαλιές με τον Ντάισελμπλουμ κι
"επιστροφή στην κανονικότητα"
και 99 μόνο χρόνια να ζήσουμε να τη δούμε την "αξιοποίηση"
-πάρτε τα όλα,να ηρεμήσουμε τη βουλιμία των Τιμωρών,μήπως ξεχαστούν και μάς αφήσουν να φχαριστηθούμε που εγκαθιστούμε τη λα'ι'κή κυριαρχία των πολλάκηδων ποπολάρων,όχι δεν θα συλλάβουμε για φοροδιαφυγή τους Εφοπ-Ληστές,αυτοί οι κολοσσοί της Οικονομικής Ανάκαμψης είναι οι νέοι μας Φίλοι και σιγά,ποιος θυμάται που θα ήταν οι πρώτες κρεμάλες στο Γουδί σύντροφοι,τώρα στα "όρια ανοχής του συντάγματος" είναι όσοι θα τολμήσουν να μάς κρίνουν ολίγιστους,η αντίθετη άποψη είναι καλή μόνο αν είναι η δική μας φωνή,πανικός για τις κατσαρόλες αντίθεσης στο τσιπροσύμπαν,σιγά τους ασστικούς μύθους που θα μάθουν και τη διαδήλωση τα καρακόλια,ρίχτους κι ΕΝΦΙΑ άλλα δεκαπέντε χρόνια ώς το 2031 κι όλα τα σπίτια στα δόντια τραπεζίτη,οι ιδιωτικοποιήσεις ήτο το όνειρό μας πάντα στην μαρξιστική μας αναθεώρηση,να πάρουμε την εμπιστοσύνη τού Ντράγκι,να δώσουν λίγη δόση,καρτερούμε με πόνο ψυχής ό,τι παρεδώθη μνημονιαναγκαστικώς να επιστραφεί όταν ο ήλιος θ'ανατείλει κόκκινος με κοινωνικό πρόσημο δίκαιης αναπτύξεως εις τον αιώνα των αιώνων...αμήν!
-τόσες μπούρδες,πόση ντροπή οι όμορφες κενές λέξεις...
//πού'σαι νιότη μου αλέξη μου να δεις που θα γινόσουν άλλος...
Κι απέναντι οι κούληδες,οι φωφοβενιζέλοι,οι σταυρολεβέντες με τα σκυλάκια τους,
τούς αρηπορτοσαλτοπρετεντέρηδες
-πιο αστείοι παρά ποτέ,ελεεινότεροι δήμοι σταρένιοι,οι κουκουλοφόροι των συμφερόντων,οι προδομένοι απατημένοι της λατρευτής γερμανΕυρώπης των Γιούνγκερ,λυσσασμένοι που χάνουν το δικό τους μηντιακοκράτος,που ανοίγουν φάκελοι,οφσόρ,λαδώματα,παραμάγαζα,κολλητιλίκια,σάπια διαπλοκή,παραμυθατζήδες του ιδιωτικού παραδείσου που φτιάξαν μονάχα με τον ιδρώτα τους οι ανεπρόκοποι κληρονόμοι εισοδηματίες με μαύρα λεφτά και χαρισμένα δάνεια τραπεζοχρηματιστηριακών πληροφοριοδοτών αγυρτών εκσυγχρονιστικών σημιτάκηδων,οι γραβατοφορεμένοι μιζαδόροι όλων των ζίμενς τού πλανήτη
//με την εγγύηση τού
(εχθρού για τους ηλίθιους) χρυσοτόκου Δημοσίου,
έτσι φτιάξαν έργα,λιμάνια,δρόμους,αεροδρόμια,συμβάσεις κι ΕΣΠΑ και διπλά ταμεία κι άφαντα βιβλία και ξεχασμένα στικάκια για εκβιασμούς και κασέτες μυστικών υπηρεσιών για αλληλοσυγχαρίκια δικαιοσύνης τυφλής κι αμαρτωλής ιστορίας
-τούς ξεφτιλίζουν τώρα οι συριζαίοι για ξεκάρφωμα "ηθικού πλεονεκτήματος" ,
για να χορτάσουμε σαπάκια αντί για να διαβάσουμε τόμους μέτρων αφαίμαξης,
να γλεντήσουμε στην αρένα της αέναης μάσας και δυσωδίας εξήντα χρόνων ακάθαρτου μητσοτάκη
-η φαμίλια κάθε πετούμενης βρωμοδουλίτσας,οι ξεπλυμένοι νεοσωτήρες σαξεστορίτες που τολμούν κι ορέγονται την επιστροφή των φαντασμάτων,με τη σιχασιά των λοβερδοβενιζέλων συνδιαχειριστών τής έως τώρα ακαταδίωκτης εγωπαθητικής απληστίας γενεών,οι κήνσορες τάξης και ηθικής
-νάτοι,σταυροκοπιούνται πώς τολμά ο αλέξης να τούς παίρνει τη μπουκιά απ'το στόμα κι απορούν γιατί δεν έχει το παρασυρμένο φτωχολόι προσμονή για το comeback τους και γυρίζει την πλάτη και κορο'ι'δεύει και χαχανίζει με τς φανφάρες τους.
'Αδειοι οι δρόμοι,μουγγοί και σιωπηλοί,θυμωμένοι με την απομακρυσμένη προοπτική ενός άλλου δρόμου, που τυφλωθήκαμε απ'το φόβο και την ανικανότητα μιας σύγκρουσης που δεν τολμήσαμε ποτέ
-κι οι καλομαθημένοι της υψωμένης γροθιάς επιβεβαιώνουν το Τίποτά τους,ευχαριστημένοι που το μηδέν τοις εκατό τους περιμένει πάντα τας συνθήκας να ωριμάσουν
// και τριγύρω τους τα ερείπια μιας κοινωνίας ακραίας φτώχειας,εκατομύρια στα όρια επιβίωσης κι ούτε γεύση στην καραμέλα τού Ξεσηκωμού οι ιστορίες ενδόξου παρελθόντος τρύπιες σημείες,διηγώντας τες να κλαις
-ούτε η συγκίνηση δεν πουλάει το ίδιο πλέον,δεν διεγείρει,δεν ωθεί σε μαζική κοινωνική αντίσταση,αλλά σε παροπλισμό
-της αμάθειας και της απάθειας-
όνειρα ευδαιμονίας και γιγαμπάιτ για σύνδεση με κάθε παραλία και να φύγεις μακριά να επιβιώσεις αν έχεις ακόμα χρήμα έξω
-περιζήτητοι γαμπροί και νύφες μιας χαμένης ευτυχίας...
Εγκλωβισμένοι στην Αθήνα που καταστρέφεται,
στην ελεημοσύνη των φίλων να πληρώνουν ληγμένους λογαριασμούς,
αλληλοκεράσματα για μιαν ανάσα βουτιά καθώς το καλοκαίρι καίει την απελπισία μας
// κι αρχίζει το ματς,παράτα με τώρα,πάμε στοίχημα το πονεμένο μας κορμί,μιας συλλογικής και συνολικής Αποτυχίας που θα την φτιάχναμε Όνειρο τη ζωή και θα παλεύαμε για καλύτερες συνθήκες,βέβαιο αύριο κι ήρεμο εργασιακό κι οικονομικό πλάνο σίγουρου μέλλοντος,κάποτε ..."φυσιολογικοί"..."κανονικοί" ..."πολιτισμένοι"...
//ο Ευτυχισμένος Άνθρωπος..
-.στην Ελλάδα φτιάχτηκε ως Μαύρο Πρόβατο σε συντριπτική οργουελική ατομική αρρώστεια παγκόσμιου Λούζερ
//στοχοποιημένος υπαίτιος ο απλός πολίτης που τσακίζεται στα χρόνια που οι καθεστωτικοί ταγοί του πασχίζουν να κρατήσουν τα καλοπληρωμένα οφίτσια τους
κι ούτε να τούς μουτζώσει πια,που τον απαξιώνουν και τον φτύνουν και τον καταβαραθρώνουν κι άλλο
// κι αυτός ο πολτοποιημένος ανθρωπάκος δεν αντιστέκεται να τον τσαλαπατούν,απλώς γυρίζει πλάτη και φεύγει,στη μοναχικότητα μιας απειλητικής οριστικής ιδιώτευσης
-αφήνοντας πολύτιμο χώρο για σαλταδόρους,φανατικούς,φασίστες,ποντίκια διαβρωμένους
- ο παραδομένος λαός εξουθενωμένος βάζει δυνατά μουσική να μην ακούγονται οι θρήνοι των ανήμπορων,ρίχνει μαύρη πέτρα όχι πίσω του,αλλά πάνω του τη δένει και βουτά στο πηγάδι των ματαιωμένων ευχών και χάνεται
-τέλος όλα
-τίποτ'άλλο πια
(και δεν πιστεύουμε και σε κανένα Θεό να μάς βοηθήσει να χωθούμε σε κανένα άγιον όρος για δουλίτσες επικερδούς γονυκλισίας,μαστουρωμένοι της προσευχητικής σταδιοδρομίας...)
Γι αυτήν την αίσθηση Κενού
-για τον πνιγμό/λυγμό που φέρνει δάκρυα κι αργά ή γρήγορα θα γίνει ζύμη τόσος θυμός και τέτοια απόγνωση και θα φουσκώσει και θα πληρωθούν τα γραμμάτια με πάταγο και θα σκάσουν στις χυδαίες τους φάτσες και χωρίς συγχώρεση καμιά θα εξωφλήσουμε ώς την τελευταία ψήφο τέτοια ξεφτίλα που μάς έκαμαν να νιώσουμε ασήμαντοι,θλιβεροί,τελειωμένοι και τιποτένιοι...
-αλλά σιγά μην ιδρώσουν οι παχύδερμοι ανερυθρίαστοι πασών των φαγάνων τα παλάτια τού ΚοινοΒολευταριάτου...
Στην Κυβέρνηση της συνθηκολογημένης "Αριστεράς" η καραμέλα
"μην γκρινιάζετε,καραδοκούν αντί για μας τους ευαισθητούληδες τα κοράκια κουλησταυροβενιζέλοι"
έχει λιώσει στ'αυτιά μας,μαζί με τη
"συνέχεια τού κράτους που μάς υποχρεώνει να..."
...να τί άραγε ξεπουληθεί απ'αυτά που ποτέ δεν θα...αλλά να που...και τί να γίνει...
// και υπερήφανο το μέγα Θράσος να μάς κουνά το δάχτυλο...
"ποιος μάς ψήφισε τον Σεπτέμβρη,ε;...ε;"
...και πάρε κόσμε πάρε Επενδυτά μου Αναπτυξιακέ μου Γίγαντα
και το Ελληνικό και το Νερό που να το χέσουμε το δημοψήφισμα που κοινητοποιήσαμε όλες τις γριές της σαλονίκης και στην Αφάντου Ρόδου άφαντη η οικολογική μας συνείδηση και ποιος ξανάκουσε κάτι για τις Σκουριές να στενοχωρήσουμε πια τους καλούς μπομπολαίου
-απ αππα παππα παπάαααα..
...και χαμόγελα με τον Σόιμπλε κι αγκαλιές με τον Ντάισελμπλουμ κι
"επιστροφή στην κανονικότητα"
και 99 μόνο χρόνια να ζήσουμε να τη δούμε την "αξιοποίηση"
-πάρτε τα όλα,να ηρεμήσουμε τη βουλιμία των Τιμωρών,μήπως ξεχαστούν και μάς αφήσουν να φχαριστηθούμε που εγκαθιστούμε τη λα'ι'κή κυριαρχία των πολλάκηδων ποπολάρων,όχι δεν θα συλλάβουμε για φοροδιαφυγή τους Εφοπ-Ληστές,αυτοί οι κολοσσοί της Οικονομικής Ανάκαμψης είναι οι νέοι μας Φίλοι και σιγά,ποιος θυμάται που θα ήταν οι πρώτες κρεμάλες στο Γουδί σύντροφοι,τώρα στα "όρια ανοχής του συντάγματος" είναι όσοι θα τολμήσουν να μάς κρίνουν ολίγιστους,η αντίθετη άποψη είναι καλή μόνο αν είναι η δική μας φωνή,πανικός για τις κατσαρόλες αντίθεσης στο τσιπροσύμπαν,σιγά τους ασστικούς μύθους που θα μάθουν και τη διαδήλωση τα καρακόλια,ρίχτους κι ΕΝΦΙΑ άλλα δεκαπέντε χρόνια ώς το 2031 κι όλα τα σπίτια στα δόντια τραπεζίτη,οι ιδιωτικοποιήσεις ήτο το όνειρό μας πάντα στην μαρξιστική μας αναθεώρηση,να πάρουμε την εμπιστοσύνη τού Ντράγκι,να δώσουν λίγη δόση,καρτερούμε με πόνο ψυχής ό,τι παρεδώθη μνημονιαναγκαστικώς να επιστραφεί όταν ο ήλιος θ'ανατείλει κόκκινος με κοινωνικό πρόσημο δίκαιης αναπτύξεως εις τον αιώνα των αιώνων...αμήν!
-τόσες μπούρδες,πόση ντροπή οι όμορφες κενές λέξεις...
//πού'σαι νιότη μου αλέξη μου να δεις που θα γινόσουν άλλος...
Κι απέναντι οι κούληδες,οι φωφοβενιζέλοι,οι σταυρολεβέντες με τα σκυλάκια τους,
τούς αρηπορτοσαλτοπρετεντέρηδες
-πιο αστείοι παρά ποτέ,ελεεινότεροι δήμοι σταρένιοι,οι κουκουλοφόροι των συμφερόντων,οι προδομένοι απατημένοι της λατρευτής γερμανΕυρώπης των Γιούνγκερ,λυσσασμένοι που χάνουν το δικό τους μηντιακοκράτος,που ανοίγουν φάκελοι,οφσόρ,λαδώματα,παραμάγαζα,κολλητιλίκια,σάπια διαπλοκή,παραμυθατζήδες του ιδιωτικού παραδείσου που φτιάξαν μονάχα με τον ιδρώτα τους οι ανεπρόκοποι κληρονόμοι εισοδηματίες με μαύρα λεφτά και χαρισμένα δάνεια τραπεζοχρηματιστηριακών πληροφοριοδοτών αγυρτών εκσυγχρονιστικών σημιτάκηδων,οι γραβατοφορεμένοι μιζαδόροι όλων των ζίμενς τού πλανήτη
//με την εγγύηση τού
(εχθρού για τους ηλίθιους) χρυσοτόκου Δημοσίου,
έτσι φτιάξαν έργα,λιμάνια,δρόμους,αεροδρόμια,συμβάσεις κι ΕΣΠΑ και διπλά ταμεία κι άφαντα βιβλία και ξεχασμένα στικάκια για εκβιασμούς και κασέτες μυστικών υπηρεσιών για αλληλοσυγχαρίκια δικαιοσύνης τυφλής κι αμαρτωλής ιστορίας
-τούς ξεφτιλίζουν τώρα οι συριζαίοι για ξεκάρφωμα "ηθικού πλεονεκτήματος" ,
για να χορτάσουμε σαπάκια αντί για να διαβάσουμε τόμους μέτρων αφαίμαξης,
να γλεντήσουμε στην αρένα της αέναης μάσας και δυσωδίας εξήντα χρόνων ακάθαρτου μητσοτάκη
-η φαμίλια κάθε πετούμενης βρωμοδουλίτσας,οι ξεπλυμένοι νεοσωτήρες σαξεστορίτες που τολμούν κι ορέγονται την επιστροφή των φαντασμάτων,με τη σιχασιά των λοβερδοβενιζέλων συνδιαχειριστών τής έως τώρα ακαταδίωκτης εγωπαθητικής απληστίας γενεών,οι κήνσορες τάξης και ηθικής
-νάτοι,σταυροκοπιούνται πώς τολμά ο αλέξης να τούς παίρνει τη μπουκιά απ'το στόμα κι απορούν γιατί δεν έχει το παρασυρμένο φτωχολόι προσμονή για το comeback τους και γυρίζει την πλάτη και κορο'ι'δεύει και χαχανίζει με τς φανφάρες τους.
'Αδειοι οι δρόμοι,μουγγοί και σιωπηλοί,θυμωμένοι με την απομακρυσμένη προοπτική ενός άλλου δρόμου, που τυφλωθήκαμε απ'το φόβο και την ανικανότητα μιας σύγκρουσης που δεν τολμήσαμε ποτέ
-κι οι καλομαθημένοι της υψωμένης γροθιάς επιβεβαιώνουν το Τίποτά τους,ευχαριστημένοι που το μηδέν τοις εκατό τους περιμένει πάντα τας συνθήκας να ωριμάσουν
// και τριγύρω τους τα ερείπια μιας κοινωνίας ακραίας φτώχειας,εκατομύρια στα όρια επιβίωσης κι ούτε γεύση στην καραμέλα τού Ξεσηκωμού οι ιστορίες ενδόξου παρελθόντος τρύπιες σημείες,διηγώντας τες να κλαις
-ούτε η συγκίνηση δεν πουλάει το ίδιο πλέον,δεν διεγείρει,δεν ωθεί σε μαζική κοινωνική αντίσταση,αλλά σε παροπλισμό
-της αμάθειας και της απάθειας-
όνειρα ευδαιμονίας και γιγαμπάιτ για σύνδεση με κάθε παραλία και να φύγεις μακριά να επιβιώσεις αν έχεις ακόμα χρήμα έξω
-περιζήτητοι γαμπροί και νύφες μιας χαμένης ευτυχίας...
Εγκλωβισμένοι στην Αθήνα που καταστρέφεται,
στην ελεημοσύνη των φίλων να πληρώνουν ληγμένους λογαριασμούς,
αλληλοκεράσματα για μιαν ανάσα βουτιά καθώς το καλοκαίρι καίει την απελπισία μας
// κι αρχίζει το ματς,παράτα με τώρα,πάμε στοίχημα το πονεμένο μας κορμί,μιας συλλογικής και συνολικής Αποτυχίας που θα την φτιάχναμε Όνειρο τη ζωή και θα παλεύαμε για καλύτερες συνθήκες,βέβαιο αύριο κι ήρεμο εργασιακό κι οικονομικό πλάνο σίγουρου μέλλοντος,κάποτε ..."φυσιολογικοί"..."κανονικοί" ..."πολιτισμένοι"...
//ο Ευτυχισμένος Άνθρωπος..
-.στην Ελλάδα φτιάχτηκε ως Μαύρο Πρόβατο σε συντριπτική οργουελική ατομική αρρώστεια παγκόσμιου Λούζερ
//στοχοποιημένος υπαίτιος ο απλός πολίτης που τσακίζεται στα χρόνια που οι καθεστωτικοί ταγοί του πασχίζουν να κρατήσουν τα καλοπληρωμένα οφίτσια τους
κι ούτε να τούς μουτζώσει πια,που τον απαξιώνουν και τον φτύνουν και τον καταβαραθρώνουν κι άλλο
// κι αυτός ο πολτοποιημένος ανθρωπάκος δεν αντιστέκεται να τον τσαλαπατούν,απλώς γυρίζει πλάτη και φεύγει,στη μοναχικότητα μιας απειλητικής οριστικής ιδιώτευσης
-αφήνοντας πολύτιμο χώρο για σαλταδόρους,φανατικούς,φασίστες,ποντίκια διαβρωμένους
- ο παραδομένος λαός εξουθενωμένος βάζει δυνατά μουσική να μην ακούγονται οι θρήνοι των ανήμπορων,ρίχνει μαύρη πέτρα όχι πίσω του,αλλά πάνω του τη δένει και βουτά στο πηγάδι των ματαιωμένων ευχών και χάνεται
-τέλος όλα
-τίποτ'άλλο πια
(και δεν πιστεύουμε και σε κανένα Θεό να μάς βοηθήσει να χωθούμε σε κανένα άγιον όρος για δουλίτσες επικερδούς γονυκλισίας,μαστουρωμένοι της προσευχητικής σταδιοδρομίας...)
Γι αυτήν την αίσθηση Κενού
-για τον πνιγμό/λυγμό που φέρνει δάκρυα κι αργά ή γρήγορα θα γίνει ζύμη τόσος θυμός και τέτοια απόγνωση και θα φουσκώσει και θα πληρωθούν τα γραμμάτια με πάταγο και θα σκάσουν στις χυδαίες τους φάτσες και χωρίς συγχώρεση καμιά θα εξωφλήσουμε ώς την τελευταία ψήφο τέτοια ξεφτίλα που μάς έκαμαν να νιώσουμε ασήμαντοι,θλιβεροί,τελειωμένοι και τιποτένιοι...
