....με συγκίνηση,αισιοδοξία,κέφι,μπρίο και δάκρυα στα μάτια δηλώνω
πως μετά από τρία (3) χρόνια επιστρέφω κι εγώ στις...ΔΙΑΚΟΠΕΣ !
-τελευταίες καλοκαιρινές,
τέλη Αυγούστου 2014
και πήγαμε Κρήτη
-το 2015
... στα γενικά ήτο οι Αυταπάτες Αλέξη και κάπιταλ κοντρόλς και μπουρδέλο όλα
και στα προσωπικά ο θάνατος της μαμάς που εξαφάνισε,εκτός κάθε διάθεσης και ό,τι περίσσευε αποταμιευμένο για έξοδον κι υλικά κινήσεως και φύγαμε τέλη ιουλίου μετά το δημοψήφισμα στο χωριό ειρηνούλας και στα πέριξ μετρημένα και ζαλισμένα τα πάντα
-το 2016
δεν ξεμυτίσαμε καν από την Αθήνα,summer in the city,βόλτες στην έρημη πρωτεύουσα
κι ανακάλυψη προαστίων και περιχώρων και βουτιές στη λατρευτή Κινέτα 50 χιλιόμετρα έξω
και χάζεμα αδειανών μπαλκονιών κι επιλογή αμετρήτων θέσεων παρκαρίσματος
ημών και γατιών,των μόνων επιζησάντων τού θέρους εκείνου,του περσινού...
//έτσι φοβάμαι ακόμα και που το γράφω ότι γεμίζουμε βαλίτσες σήμερα
κι ετοιμαζόμεθα να επιχειρήσουμε να πνίξουμε τους ατέλειωτους χειμώνες για ένα 10ήμερο μακριά,
σε μαγικά νησιά που λέμε να βρεθούμε
(μόνο ο Χριστός βαφτίζει το κρέας ψάρι;
θα το πω κι εγώ μπαχάμες και μπόρα μπόρα και καλύτερα της καρα'ι΄βικής),
θα βάλω σαγιονάρα,μαγιό και μπαντάνα και θα λουστώ 50βαθμο αντιηλιακό έτσι άσπρος άσπρος (αλλά όχι πια παχύς) στον καυτό τον ήλιο που θα βγω φωνασκώντας απεγνωσμένα
ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑ!
...πριν βουτήξω όσο πιο βαθειά,όσο πιο δροσερά,όσο πιο λυτρωτικά,όσο πιο αμέριμνα,
όσο πιο απομονωμένα,όσο πιο εξαγνιστικά,όσο πιο εκκωφαντικά,όσο πιο ξεκομένα
-απ'όλες τις απελπισμένες μνήμες,
απ'όλους τους αποπνικτικούς σκελετούς στην ντουλάπα της ναφθαλίνειας καθημερινότητας,
απ'όλα τα πνιγηρά ξινόμουτρα μιας απωθητικής ρουτίνας κατάπτωσης
Ξαναβρίσκω ευτυχισμένος τη μεγάλη μαύρη πέτρα που ρίχνω πίσω μου ψευδίζοντας
την Ελπίδα των Χωρίς Επιστροφή One Way Ticket
//το πιο λαχταριστό ψέμα,την πιο αναγκαία συνθήκη φυγής και φουλαριστής αυταπάτης
-πως θα βρούμε τον παραδεισένιο τόπο,θα μάς τύχει η φοβερή κι απρόσμενη ευκαιρία να μείνουμε εκεί,να δουλεύουμε σε ό,τι αγαπάμε και να μην ξανακοιτάξουμε ποτέ πίσω,
έχοντας σβήσει κάθε επαφή,κάθε πίκρα,κάθε αναποδιά,
ξεκινώντας την καλύτερη ζωή που τραγουδήσαμε,που ονειρευτήκαμε,που λαχταρήσαμε
Α Υ Τ Ο είναι το Καλοκαίρι,
αυτή είναι η ανάγκη για το πιο αγνό παραμύθιασμά μας,
η ώρα που φτάνεις ξημέρωμα στο λιμάνι και χάνεσαι στο πέλαγος,
που καταργείς χρόνο και τα λάθη σου βουλιάζουν στη ραστώνη της ματαιότητας,
το ΤΙΠΟΤΑ που συνθέτει η συμφωνική με τα τζιτζίκια,
η πληρότητα μιας αγκαλιάς εκεί που σκάει το κύμα,
μια σκάλα που ενώνει τους μακρινούς ορίζοντες με την απεραντοσύνη τού αχανούς σύμπαντος στα φεγγαρολουσμένα πανσέληνα βράδυα,
στ'ασπρισμένα σοκάκια και στ'αμμουδερά μονοπάτια,
στις ευχές μας που σκορπίζονται μελτέμια σφηνάκια,ρακόμελα,κρασάκια,μπιρόνια
-ξέχασέ με όπου θες,
άφησέ με να πετάξω,
πάρε με μαζί και πάμε
//ένα βήμα πιο ψηλά στα επίγεια,
ένα αεράκι πιο ελαφρύ στη φριχτή μας σκοτεινιά που μάς κλειδαμπάρωσε πίσω,
ξορκισμένα λάθη,χαραμισμένες απογοητευτικές αναποδιές,καταθλιπτικές αποκρουστικές μιζέριες
//σβήνουν όλα τα μαυρισμένα σύννεφα
-η ομορφιά καταγάλανη
το φως θε'ι'κό
τα γελαστά σου μάτια
ακύμαντα τα λιμανάκια μας να βουτήξουμε στα γάργαρα νερά
με την καλοσύνη των γλυκύτατων ανθρώπων
Ο πιο πολύτιμα ακατέργαστος Χρόνος,
ο Μύθος Ελληνικό Καλοκαίρι είναι εδώ!
-μια στιγμή,μια βδομάδα,μια ζωή
//να τον μεθύσουμε τον ήλιο σίγουρα ναι!
να τον τρελάνουμε τον φίλο σίγουρα ναι!
-όλοι μακριά και πουθενά,
όλοι με χάρτη λαθεμένο και πυξίδα στα χαμένα,
όλοι στα κα'ι'κάκια εκδρομές
...στ'ανοιχτά πανιά μιας απροσδόκητης ανεμελιάς
-που δικαιούμαστε
που χρειαζόμαστε
που χαιρόμαστε
που τη γλεντάμε ακόμα τη γαμημένη την παλιοζωή μας
Στο διάολο οι πάντες και τα πάντα!
Καλό Καλοκαίρι ρε γαμώτο!!!!
