Το έχετε σίγουρα διαβάσει παντού
-οι πιο καταθλιπτικές γιορτές περνούν και φεύγουν σαν αρρώστια που δεν παλεύεται και ξανακυλάμε στα ίδια συμπτώματα,χωρίς γυρισμό.
Κοιτάζω τη θλιβερή Αθήνα τού φοβικού Καμίνη,η πλατεία Συντάγματος πιο άδεια,αστόλιστη,απογοητευτικά απόμακρη χαράς
-δεν τής αξίζει τέτοια κατάντια κι εμείς δεν αντέχουμε τόση σκοτοδίνη.
Ώρες ώρες νομίζω πως όλο αυτό που ζούμε είναι ένα γύρισμα σε χάρτινο,ψεύτικο ντεκόρ
-είναι μια ταινία με τίτλο
"οι Μάγιας απέτυχαν-εμείς ως Έλληνες μπορούμε σίγουρα να καταστρέψουμε τον Κόσμο τώρα!"
-είμαστε κομπάρσοι,σκιές αληθοφανείς,ρόλοι δραματικοί,ένα μεροκάματο τρόμου για την αμάσητη τροφή μας και δε δίνουμε σημασία ξέροντας πως η παράσταση τελειώνει και σβήνουν τα φώτα και θα είναι πάλι νύχτα,μιζέρια,καταχνιά,χειμώνας
-εμείς οι τελειωμένοι,ανήμποροι κάτι ν'αλλάξουμε.
Κι η εποχή ακόμα θα μείνει αιωνίως καταχείμωνο και δεν πρόκειται ποτέ να ξεπροβάλλει καλοκαίρι
-ούτε σαν τουρίστας.
Νομίζω είμαστε πολλά παράλληλα σύμπαντα πολλαπλώς νοσούντα.
Το απόρθητο Σύμπαν / Πολιτικό Σύστημα είναι το μόνο αποδεκτό όλων των υπολοίπων
- στις κατάρες μας.
Διαλυμένο και σίγουρα Ένοχο -εσχάτης προδοσίας των Ονείρων μας....
...αλλά κανείς δε συμφωνεί πώς αλλάζει,πώς ανατρέπεται,πώς αντικαθίσταται κι από ποιους,πώς τιμωρείται,πώς εξαγνίζεται και πώς δε θα συνεχίσει να μαστίζει,να κονιορτοποιεί και να συνθλίβει κάθε μας προοπτική κι ανάσα.
Κυβερνώντες και πολιτευτές έμποροι κοινοβουλευτικοί.
'Ολοι.
Διεφθαρμένοι,αλήτες,νεόπλουτοι,σεσημασμένοι τεμπέληδες,ανεπάγγελτοι,χαραμοφάηδες,σκυλάδες,τιποτένιοι,ανίκανοι,άχρηστοι
-κοινή συναινέσει Σάπιοι.
Αλλά έχουν τη Σφραγίδα των Αποφάσεων,γρανάζια σ'ερειπωμένο Κράτος και μαζί Κλειδοκράτορες,κάθε τόσο μάς σέρνουν στις κάλπες να τούς ξαναψηφίσουμε,μάς πείθουν ολοένα και λιγότερο κι επειδή δεν τούς αρέσει το αποτέλεσμα κάνουν τάχα μου δε συμφωνούν και μάς βάζουν να ξαναψηφίσουμε,για διόρθωση,με διλήμματα επαπειλούμενων συμφορών,νέα πακέτα μέτρων,εσχατολογικές σπορές φόβων,δηλητήριο κατηγοριοποιήσεων κι αλληλοσφαγιαζόντων συμφερόντων,κοινωνικό αυτοματισμό
-μάς χρησιμοποιούν για να κρατηθούν,να μείνουν "ηγέτες" , "οδηγητές", "άρχοντες"
-τη μόνη τέχνη που εξόχως επιτελούν γαλουχημένοι ,
οι μανιακοί τής Εξουσίας.
Αρρωστημένοι επιδρομείς με τον Οικονομικό Απαγχονισμό,υφεσιακή λαίλαπα,φορογδαρτικά τέρατα μοχλός συντριβής μας.
Από κείνους και πέρα,το Χάος επεκτείνεται και συμπαρασύρει κάθε εφικτό στόχο συναινετικής προσπάθειας για μια λύση επούλωσης τού Διχασμού και νέας αφετηρίας
-τα μικρομάγαζα των μικροκολλητών τους,οι παρά τω Δημοσίω κρατικοδίαιτοι γλίτσες,
τα ερπετά Μήντια,
οι επιχειρηματικές φούσκες,
τα βρώμικα τραπεζοκολάρα,
οι χρηματοπιστωτικές λαμογιές,
οι φοροκλεφτοκοτάδες όλων των ελευθεροεπαγγελματιών,
οι μεγαλομανείς τής παρακμιακής νυχτερινής αγυρτίας στη λα'ι'κοπόπ κουλτούρα τού εθνικοεπαρχιωτισμού
-όλοι συνωστίζονται στην Αρένα "ο θάνατός σου η ζωή μου".
Κι οι χαμένοι αριθμοί των στατιστικών λαθών τους ,
οι στρατιές των ανέργων,
συσίτια πείνας στην απελπισμένη νεοκατοχική πρωτεύουσσα,
νεοναζιστικές θράκες παραφρόνων,
οι συνταξιούχοι παροπλισμένοι συμμαχιών με ληγμένα χαπάκια,
οι αποθρασυμένοι ανεξέλεγκτοι κλικαδόροι μικροσυμφερόντων
-μια βιομηχανία καταβαράθρωσης κάθε κοινωνικής συνοχής,σ'άγριες εποχές,
γίναμε όλοι Συμμορίες.
Ρημάξαν τα πάντα-
όσοι κρατήσαν καβάτζα χρήματα κόπων και δουλειάς κυνηγήθηκαν να τα παραδώσουν σα λύτρα ενόχων στην τιμωρό Εφορία
- κι οι πιο μάγκες πονηροί και υπόπτως καταχράζοντες έσπευσαν βαρυστομαχιασμένοι να τα γλιτώσουν one way αδήλωτα στις Ελβετίες.
Οι "μεγάλοι" της Τέχνης μίκρυναν καλοβολεμένοι επιχορηγούμενοι και συνπότες συνπάσχοντες των ισχυρών τού κράτους
-οι σιωπηλοί ευαίσθητοι χαθήκαν αντιστασιακοί των ατέρμονων συζητήσεων τού πλαδαρού τίποτα.
Οι πληβείοι,εμείς,ρακένδυτοι,αγχωτικοί,θρησκόληπτοι ελέους αναμένοντες ανάσταση...
"δεν μπορεί,θα τελειώσει κάποτε όλο αυτό,να προλάβουμε ν'αντέξουμε πριν καούμε"
-κατεβασμένα ρολά,ύποπτα βλέμματα μοχθηρίας στον γείτονα,κακοήθεια,νεύρα,θυμός,απελπισία,στεγνές ψυχές,τα χαμόγελα μείναν μόνο σε παλιές φωτογραφίες,νά'χουμε να θυμόμαστε τα ξέγνοιαστα χρόνια.
Και το Μίσος,ο νέος ήλιος των πόλεων.
Οι φασίστες γίναν πρωτοπορία.
Στις γειτονιές πέφτει αληθινό ξύλο.
Πογκρόμ στους μετανάστες που απαντούν μ'απομόνωση κι επίδειξη διαταραχής και ρήξης ενάντια στην ανοχή διαφορετικότητας,μ'απαξίωση κάθε ανθρώπινης κι ηθικής αξίας
-η συνύπαρξη κι η προσαρμοστικότητα ανέκδοτο,υψωμένα τείχη αντιπαλότητας,ειρήνη και κατανόηση αντίπαλος όλων.
Οικογένειες και κοινότητες συνεργασιών στα στοιχειώδη τής επιβίωσης δεν εμφανίζονται πια
-γεμίσαμε από χαμένους που γρυλίζουν,μαχαιρώνουν,κλέβουν,ουρλιάζουν νυχθημερόν.
Τις νύχτες αρχίζει το "πάρτυ"
-δεν ξεχωρίζουν οι αγέλες...
...μαυροφορεμένοι χρυσαυγίτες ελληνάρες
...ροπαλοφόροι κρανοφόροι αντιεξουσιαστές,επαγγελματίες αντάρτες με τις καταθέσεις τής φαμίλιας εγγύηση τζάμπα ουτοπίας
...μεθυσμένοι αλλαλάζοντες προλετάριοι όλων των εθνών παρανομούντες λαθρόβιοι
-χοροπηδούν στην άσφαλτο κουρσάροι των αντοχών και τής κοινωνικής ειρήνης,εν αγαστή σύμπνοια στρατηλάτες τυφλής σύγκρουσης γι αφανισμό σε τρέλα κανονικού πολέμου
-ένας παραλογισμός σ'όλες τις γλώσσες κι ιδεοληψίες και δεισιδαιμονίες
-η Βαβέλ γενοκτονία...
Τελειώνει το 2012 με μυρωδιά καμένου.
Ακήρυχτος πόλεμος κι όλοι στον κόσμο τους ετοιμόρροποι και σεληνιασμένοι
-έναν κόσμο που δεν αντέχω να βλέπω,να περπατώ ανάμεσα σε ψυχές και μυαλά πτώματα σ'αποσύνθεση ιδεών,γυμνά συγκρότησης και παιδείας,να μην μπορώ να βρω μιαν ένδειξη πως,κάπου,κάπως,κάποτε η προσπάθεια θα γίνει,να ξεκινήσει μια χαραμάδα φως να μπαίνει στη νύχτα των νεομεσαιώνων,η προσπάθεια να ξαναβρούμε την πόλη,την ανθρωπιά,την πατρίδα και την ελπίδα,να τα καταφέρουμε να είμαστε πάλι ένα σύνολο συνταξιδιώτες,συνπορευτές,συμπολίτες, με αξίες,όνειρα,στόχους,συμφωνίες,νόμους,αρχές,ήθος,αξιοπρέπεια.
Δεν ακούω παρά μόνο κραυγές παράλογων σαλταρισμένων.
Δεν βλέπω παρά καταιγίδα σε παγωμένη κατεστραμένη και βρώμικη πόλη.
Μείναν δυο τρεις άνθρωποι να πορευτούμε μαζί κι αγαπημένοι κι όσο αντέξουμε
-αν είμαστε υγιείς,αν μείνουμε με δουλειά να πληρώνονται οι λογαριασμοί,στενάζει το κέντρο στα ερείπια μιας χαντακωμένης Αγοράς και στην αφασία των αιωνίως δρομολάγνων επιτηρητών τής αέναης επανάστασης που δεν θα έρθει ποτέ όσο την φτιάχνουνε φαντασίωση εξουσιαστικής μονομανίας,αν δε χαθούμε των χρεών κι αν δεν μάς παρασύρει η αφρίζουσα χυδαιότητα...
Προσπαθώ να βρω μιαν ευχή,μια καλή γιορτινή κουβέντα να μοιραστούμε στο κατώφλι τού 2013,ποια Χριστούγεννα,ποια φώτα,ποια στολίδια,ποιας χαράς μνήμη...
-έχω δυόμιση μήνες να γράψω pantallou,μ'έκπληξή μου βλέπω να μπαίνετε στο μπλογκ,ελλάδα κι έλληνες τού κόσμου διαβάζετε τις παλιές μου σκέψεις,νομίζω όλοι ψάχνουμε ν'ακούσουμε,να βρούμε σχεδίες,να αφουγκραστούμε καθημερινότητες,να γνωριστούμε πάλι κι ευχαριστώ που κυκλοφορείτε στη σελίδα! -
δεν ξέρω πια λέξεις να χωρέσω.
Ας κρατηθούμε
-μ'ένα βλέμμα έγνοιας,όπως μπορείς να σταθείς στον άλλο σου σύντροφο,στην αντοχή τής άδολης Αγάπης
-μέχρι να ξαναγεννηθούμε μιαν άλλη προσμονή σ' άλλη λιακάδα καλύτερων καιρών.
Καλές γιορτές πατρίδες μου καρδιές.
-οι πιο καταθλιπτικές γιορτές περνούν και φεύγουν σαν αρρώστια που δεν παλεύεται και ξανακυλάμε στα ίδια συμπτώματα,χωρίς γυρισμό.
Κοιτάζω τη θλιβερή Αθήνα τού φοβικού Καμίνη,η πλατεία Συντάγματος πιο άδεια,αστόλιστη,απογοητευτικά απόμακρη χαράς
-δεν τής αξίζει τέτοια κατάντια κι εμείς δεν αντέχουμε τόση σκοτοδίνη.
Ώρες ώρες νομίζω πως όλο αυτό που ζούμε είναι ένα γύρισμα σε χάρτινο,ψεύτικο ντεκόρ
-είναι μια ταινία με τίτλο
"οι Μάγιας απέτυχαν-εμείς ως Έλληνες μπορούμε σίγουρα να καταστρέψουμε τον Κόσμο τώρα!"
-είμαστε κομπάρσοι,σκιές αληθοφανείς,ρόλοι δραματικοί,ένα μεροκάματο τρόμου για την αμάσητη τροφή μας και δε δίνουμε σημασία ξέροντας πως η παράσταση τελειώνει και σβήνουν τα φώτα και θα είναι πάλι νύχτα,μιζέρια,καταχνιά,χειμώνας
-εμείς οι τελειωμένοι,ανήμποροι κάτι ν'αλλάξουμε.
Κι η εποχή ακόμα θα μείνει αιωνίως καταχείμωνο και δεν πρόκειται ποτέ να ξεπροβάλλει καλοκαίρι
-ούτε σαν τουρίστας.
Νομίζω είμαστε πολλά παράλληλα σύμπαντα πολλαπλώς νοσούντα.
Το απόρθητο Σύμπαν / Πολιτικό Σύστημα είναι το μόνο αποδεκτό όλων των υπολοίπων
- στις κατάρες μας.
Διαλυμένο και σίγουρα Ένοχο -εσχάτης προδοσίας των Ονείρων μας....
...αλλά κανείς δε συμφωνεί πώς αλλάζει,πώς ανατρέπεται,πώς αντικαθίσταται κι από ποιους,πώς τιμωρείται,πώς εξαγνίζεται και πώς δε θα συνεχίσει να μαστίζει,να κονιορτοποιεί και να συνθλίβει κάθε μας προοπτική κι ανάσα.
Κυβερνώντες και πολιτευτές έμποροι κοινοβουλευτικοί.
'Ολοι.
Διεφθαρμένοι,αλήτες,νεόπλουτοι,σεσημασμένοι τεμπέληδες,ανεπάγγελτοι,χαραμοφάηδες,σκυλάδες,τιποτένιοι,ανίκανοι,άχρηστοι
-κοινή συναινέσει Σάπιοι.
Αλλά έχουν τη Σφραγίδα των Αποφάσεων,γρανάζια σ'ερειπωμένο Κράτος και μαζί Κλειδοκράτορες,κάθε τόσο μάς σέρνουν στις κάλπες να τούς ξαναψηφίσουμε,μάς πείθουν ολοένα και λιγότερο κι επειδή δεν τούς αρέσει το αποτέλεσμα κάνουν τάχα μου δε συμφωνούν και μάς βάζουν να ξαναψηφίσουμε,για διόρθωση,με διλήμματα επαπειλούμενων συμφορών,νέα πακέτα μέτρων,εσχατολογικές σπορές φόβων,δηλητήριο κατηγοριοποιήσεων κι αλληλοσφαγιαζόντων συμφερόντων,κοινωνικό αυτοματισμό
-μάς χρησιμοποιούν για να κρατηθούν,να μείνουν "ηγέτες" , "οδηγητές", "άρχοντες"
-τη μόνη τέχνη που εξόχως επιτελούν γαλουχημένοι ,
οι μανιακοί τής Εξουσίας.
Αρρωστημένοι επιδρομείς με τον Οικονομικό Απαγχονισμό,υφεσιακή λαίλαπα,φορογδαρτικά τέρατα μοχλός συντριβής μας.
Από κείνους και πέρα,το Χάος επεκτείνεται και συμπαρασύρει κάθε εφικτό στόχο συναινετικής προσπάθειας για μια λύση επούλωσης τού Διχασμού και νέας αφετηρίας
-τα μικρομάγαζα των μικροκολλητών τους,οι παρά τω Δημοσίω κρατικοδίαιτοι γλίτσες,
τα ερπετά Μήντια,
οι επιχειρηματικές φούσκες,
τα βρώμικα τραπεζοκολάρα,
οι χρηματοπιστωτικές λαμογιές,
οι φοροκλεφτοκοτάδες όλων των ελευθεροεπαγγελματιών,
οι μεγαλομανείς τής παρακμιακής νυχτερινής αγυρτίας στη λα'ι'κοπόπ κουλτούρα τού εθνικοεπαρχιωτισμού
-όλοι συνωστίζονται στην Αρένα "ο θάνατός σου η ζωή μου".
Κι οι χαμένοι αριθμοί των στατιστικών λαθών τους ,
οι στρατιές των ανέργων,
συσίτια πείνας στην απελπισμένη νεοκατοχική πρωτεύουσσα,
νεοναζιστικές θράκες παραφρόνων,
οι συνταξιούχοι παροπλισμένοι συμμαχιών με ληγμένα χαπάκια,
οι αποθρασυμένοι ανεξέλεγκτοι κλικαδόροι μικροσυμφερόντων
-μια βιομηχανία καταβαράθρωσης κάθε κοινωνικής συνοχής,σ'άγριες εποχές,
γίναμε όλοι Συμμορίες.
Ρημάξαν τα πάντα-
όσοι κρατήσαν καβάτζα χρήματα κόπων και δουλειάς κυνηγήθηκαν να τα παραδώσουν σα λύτρα ενόχων στην τιμωρό Εφορία
- κι οι πιο μάγκες πονηροί και υπόπτως καταχράζοντες έσπευσαν βαρυστομαχιασμένοι να τα γλιτώσουν one way αδήλωτα στις Ελβετίες.
Οι "μεγάλοι" της Τέχνης μίκρυναν καλοβολεμένοι επιχορηγούμενοι και συνπότες συνπάσχοντες των ισχυρών τού κράτους
-οι σιωπηλοί ευαίσθητοι χαθήκαν αντιστασιακοί των ατέρμονων συζητήσεων τού πλαδαρού τίποτα.
Οι πληβείοι,εμείς,ρακένδυτοι,αγχωτικοί,θρησκόληπτοι ελέους αναμένοντες ανάσταση...
"δεν μπορεί,θα τελειώσει κάποτε όλο αυτό,να προλάβουμε ν'αντέξουμε πριν καούμε"
-κατεβασμένα ρολά,ύποπτα βλέμματα μοχθηρίας στον γείτονα,κακοήθεια,νεύρα,θυμός,απελπισία,στεγνές ψυχές,τα χαμόγελα μείναν μόνο σε παλιές φωτογραφίες,νά'χουμε να θυμόμαστε τα ξέγνοιαστα χρόνια.
Και το Μίσος,ο νέος ήλιος των πόλεων.
Οι φασίστες γίναν πρωτοπορία.
Στις γειτονιές πέφτει αληθινό ξύλο.
Πογκρόμ στους μετανάστες που απαντούν μ'απομόνωση κι επίδειξη διαταραχής και ρήξης ενάντια στην ανοχή διαφορετικότητας,μ'απαξίωση κάθε ανθρώπινης κι ηθικής αξίας
-η συνύπαρξη κι η προσαρμοστικότητα ανέκδοτο,υψωμένα τείχη αντιπαλότητας,ειρήνη και κατανόηση αντίπαλος όλων.
Οικογένειες και κοινότητες συνεργασιών στα στοιχειώδη τής επιβίωσης δεν εμφανίζονται πια
-γεμίσαμε από χαμένους που γρυλίζουν,μαχαιρώνουν,κλέβουν,ουρλιάζουν νυχθημερόν.
Τις νύχτες αρχίζει το "πάρτυ"
-δεν ξεχωρίζουν οι αγέλες...
...μαυροφορεμένοι χρυσαυγίτες ελληνάρες
...ροπαλοφόροι κρανοφόροι αντιεξουσιαστές,επαγγελματίες αντάρτες με τις καταθέσεις τής φαμίλιας εγγύηση τζάμπα ουτοπίας
...μεθυσμένοι αλλαλάζοντες προλετάριοι όλων των εθνών παρανομούντες λαθρόβιοι
-χοροπηδούν στην άσφαλτο κουρσάροι των αντοχών και τής κοινωνικής ειρήνης,εν αγαστή σύμπνοια στρατηλάτες τυφλής σύγκρουσης γι αφανισμό σε τρέλα κανονικού πολέμου
-ένας παραλογισμός σ'όλες τις γλώσσες κι ιδεοληψίες και δεισιδαιμονίες
-η Βαβέλ γενοκτονία...
Τελειώνει το 2012 με μυρωδιά καμένου.
Ακήρυχτος πόλεμος κι όλοι στον κόσμο τους ετοιμόρροποι και σεληνιασμένοι
-έναν κόσμο που δεν αντέχω να βλέπω,να περπατώ ανάμεσα σε ψυχές και μυαλά πτώματα σ'αποσύνθεση ιδεών,γυμνά συγκρότησης και παιδείας,να μην μπορώ να βρω μιαν ένδειξη πως,κάπου,κάπως,κάποτε η προσπάθεια θα γίνει,να ξεκινήσει μια χαραμάδα φως να μπαίνει στη νύχτα των νεομεσαιώνων,η προσπάθεια να ξαναβρούμε την πόλη,την ανθρωπιά,την πατρίδα και την ελπίδα,να τα καταφέρουμε να είμαστε πάλι ένα σύνολο συνταξιδιώτες,συνπορευτές,συμπολίτες, με αξίες,όνειρα,στόχους,συμφωνίες,νόμους,αρχές,ήθος,αξιοπρέπεια.
Δεν ακούω παρά μόνο κραυγές παράλογων σαλταρισμένων.
Δεν βλέπω παρά καταιγίδα σε παγωμένη κατεστραμένη και βρώμικη πόλη.
Μείναν δυο τρεις άνθρωποι να πορευτούμε μαζί κι αγαπημένοι κι όσο αντέξουμε
-αν είμαστε υγιείς,αν μείνουμε με δουλειά να πληρώνονται οι λογαριασμοί,στενάζει το κέντρο στα ερείπια μιας χαντακωμένης Αγοράς και στην αφασία των αιωνίως δρομολάγνων επιτηρητών τής αέναης επανάστασης που δεν θα έρθει ποτέ όσο την φτιάχνουνε φαντασίωση εξουσιαστικής μονομανίας,αν δε χαθούμε των χρεών κι αν δεν μάς παρασύρει η αφρίζουσα χυδαιότητα...
Προσπαθώ να βρω μιαν ευχή,μια καλή γιορτινή κουβέντα να μοιραστούμε στο κατώφλι τού 2013,ποια Χριστούγεννα,ποια φώτα,ποια στολίδια,ποιας χαράς μνήμη...
δεν ξέρω πια λέξεις να χωρέσω.
Ας κρατηθούμε
-μ'ένα βλέμμα έγνοιας,όπως μπορείς να σταθείς στον άλλο σου σύντροφο,στην αντοχή τής άδολης Αγάπης
-μέχρι να ξαναγεννηθούμε μιαν άλλη προσμονή σ' άλλη λιακάδα καλύτερων καιρών.
Καλές γιορτές πατρίδες μου καρδιές.
