Πιτσιρίκι...
ευτυχισμένα παιδικά χρόνια,ζαχαροπηγμένα,σβουριχτά φιλιά συγγενών και αξημέρωτες καταδρομικές για κάλαντα και δώρα,γλυκά και μασουράκια-χαρτζηλίκι για τον κουμπαρά,μέρα και νύχτα λαμπάκια ν' αναβοσβήνουν και να κοιμάμαι δίπλα στο στολισμένο δέντρο που αγγίζει το ταβάνι στο σαλόνι,χαρούμενα,ζεστά κι οι γονείς μου νέοι κι όμορφοι κι όλα καλοσιδερωμένα,πολύβουα τραπεζώματα,ξαδέλφια,θειοι,παπούδες,γιαγιάδες,αγκαλιές,μυρωδιές,ποιος έφαγε την κορυφή απ' τον πορσελάνινο δίσκο με τα μελομακάρονα,κρεατόπιττες,σουφλέ σπανάκι με δώδεκα τυριά,κι η γαλοπούλα γεμιστή με κάστανα και κουκουνάρι,ευχές,γλέντι και για μας το καλύτερο...ολόκληρο ποτήρι κόκα κόλα χωρίς αραίωση με νερό!..
...ονειροταξίδια - η μνήμη υπέροχο χάδι,καθαρά βλέμματα,μοιρασμένη καρδιά..ένα θαύμα!
Εφηβεία κι άγρια νιάτα...
πάντα χώρος και χρόνος ελεύθερος για γλέντια και χρωστούμενες αγκαλιές,γονείς και συγγενείς μεγαλώνουν,αραιώνουμε σιγά-σιγά,αλλά πάντα τραπέζι με κατακόκινο τραπεζομάντηλο στρωμένο στη γιορτή,κουβέντα και θυμόμαστε παλιές ομορφιές,γέλια κι ανέκδοτοι καυγάδες για το ποιος έφτιαξε τον πιο αφράτο κουραμπιέ,πάντα τέλεια μελωμένη γέμιση κι ας είναι και σε κοτόπουλο,το δεντράκι έχει πάντα αναμμένα φωτάκια κι ας είναι μίνι πάνω στο τραπεζάκι,ήρθαν ανηψάκια και βαφτιστήρια,να βγουν τα δώρα κι οι αγκαλιές...
...να φεύγουμε και στις πρώτες εκδρομές με τις παρέες,φιλιά και κρασιά και ρεβεγιόν μ' αναμένο τζάκι στο Πήλιο,μεταμεσονύχτιες αλκοολικές υποσχέσεις για ζωή,ψυχή,αγωνία και το μέλλον ορκίζεται κερδισμένης συντροφικότητας...χρόνια πλημμυρισμένα μουσικές...εκεί κι ο τίτλος στο κείμενο,απ' τον...εθνικό χριστουγεννιάτικο ύμνο των WHAM,με χιόνια ή λιακάδες είναι το σύνθημα έναρξης εορταστικών εκδηλώσεων,έρωτες και χωρισμοί και παραξηγήσεις και παιχνίδι με εξομολογήσεις και χαβαλές και τρέλες κι επιτραπέζια δίπλα στο τζάκι και ξημέρωμα ανοιγμένο κι άλλο μπουκάλι κρασί,στο δρόμο ξεφάντωμα,χορός,φάρσες,βουτιές συναίσθημα,καμιά θλίψη κι ουδείς φόβος...τίποτα δεν χαλάει το μαλί τού Τζωρτζ Μάικλ στο βίντεο κλιπ και τη διάθεσή μας για γιορτή,τίποτα δεν θα εμποδίσει τη νιότη ν' ανθίσει...
'Ο,τι θυμάμαι για τις γιορτές είναι πολύχρωμο,ένα πανηγύρι σ' αληθινά μαγικά χρόνια.
Αυτά εύχομαι κι ελπίζω να έχουν όλοι την τύχη έτσι να τα ζήσουνε.
Κι αν αυτές τις μέρες δεν βρίσκω χαραμάδα φως κι έχει ένα βάρος η καρδιά κι ένα πλάκωμα πνίγει ψυχή και μυαλό,είναι που όλα περνούν και χάνονται,πολύς κόσμος των γιορτών μου δεν μένει πια εδώ,σε άλλο τόπο με απάτητο χιόνι τριγυρίζουνε - μού λείπουν,πόσο μού λείπουν...τους χρειαζόμουν κοντά μου κι άλλα χρόνια - αφού δεν είναι εδώ,δεν έχει πια γιορτή.
Αλλά δεν θέλω να χαθώ τέτοιες μέρες στο παράπονο κι ας θά'χει πολλές ώρες σκέψεις να χωθώ,να θυμηθώ τους αγαπημένους μου,οριστικά απόντες,να πνιγώ στο συναίσθημα,χαρμολύπη και δάκρυα...όχι διηγώντας τα να κλαίω,όχι ενδοσκόπηση κατάθλιψης -
αλλά ένα ένα ευχαριστώ...που δεν πρόλαβα γαμώτο να πω,για τις γιορτές που δώρο μού χάρισαν,για το όνειρο που έχτισαν αληθινό,για να πατήσω στα πόδια μου,ν' ανέβω στα σύννεφα,να μεγαλώσω,να γίνω ένας καλός άνθρωπος και πάντα στις γιορτές τού μέλλοντος να ελπίζω.
Τέτοιες μέρες θα βρούμε ο καθένας τους δικούς του,πιο βασανισμένους,μοναχικούς,με πληγές για μνήμη...
...αλλά...τί μας εμφύσησαν να πιστεύουμε βαθιά κι άδολα;...
η αγάπη κερδίζει πάντα,αρκεί να έχεις πάντα κουράγιο να την κρατάς πίστη και σημαία στα δύσκολα...
θ' ανοίξουμε ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί...
εις υγείαν των φίλων που είναι ευτυχώς πάντα κοντά μας...
κι εις μνήμην των ανθρώπων που στέριωσαν μέσα μας αντοχές για ζωγραφιστά κι ανέμελα χρόνια.
Καλά Χριστούγεννα συνταξιδιώτες τού "πάντα αλλού" μου σύμπαντος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου