Δεν είναι ζαχαρωτό τα Χριστούγεννα - δεν είμαι και παιδί πια.
Δεν ακούω "χο!χο!χο!" και δεν βλέπω ταράνδους να σέρνουν το έλκηθρο του 'Αη Βασίλη - τον περιμένουν τ' ανηψάκια μου...σιγά μην ξαναζήσουμε ένα θαύμα που εκπληρώνει επιθυμίες.
Η πραότητα,τα τραγούδια,τα χαμόγελα κι οι αγκαλιές τείνουν να γίνουν μόνο αναμνήσεις -
θέλω να έρχονται γιορτές και να είμαστε χαρούμενοι άνθρωποι σε όμορφη πόλη...
...κι αν φέτος δεν μπορώ να νιώθω χαρά (αφού πολλά κακά μαντάτα μαζικά χτύπησαν την οικογένειά μου) ...
...γιατί έπεσε κατάρα να έρχονται Χριστούγεννα κ α ι σε πόλη κ α κ ά σ χ η μ η ;
Γιατί η Αθήνα φέτος είναι η πιο σκοτεινή και βρώμικη κουκίδα του σύμπαντος -κι όλων των ανεξερεύνητων γαλαξιών φαντάζομαι;..!
Πού κρύβεται αυτός ο νάνος,ο δήθεν αγαπητικός της,που τη λάτρευε και θα τη δόξαζε με πάθος...
πού βαριέται ο μπαρμπα-Νικήτας ο ξεφτιλοΔήμαρχος που,αφού η κουτάλα της εξουσίας άλλαξε μάγειρα,κάκιωσε κι εξαφανίστηκε σαν ξιπασμένο ξωτικό που τού σφράγισαν το τζάκι;
Μας αφήνει αναμνηστικό βουνά σκουπίδια,ψευτοαφημένα κι αφρόντιστα μισοκαμένα λαμπιόνια-ντεκόρ τρισάθλιο στους τόνους αποσυντιθεμένων απορριμάτων...μέχρι και στην κεντρική πλατεία τής πόλης άργησε ν' ανάψει πανηγύρι κι ούτε καν ένα έλατο...αλλά...κυπαρίσι φώτισε σήμερα,τελευταία στιγμή...
πλατεία Συντάγματος φτυσμένη κι αδειανή,τουριστικά άκλαυτη κι άπατη
-εκδικούμενος προφανώς την επιθυμία των αναρχομπαχαλάκηδων να τον αποχαιρετήσουν κι αυτοί με μιαν ακόμη ανάφλεξη κιτσοδέντρου,τού ΑλαζονικΕγώ Του...
Αθλιότητα όπου γυρίσεις και κοιτάξεις,δυσωδία,κακοπεταμένα παλαιοστολίδια,Αθήνα νύχτα ολόμαυρη ράχη,μια ασθενής σε κώμα-
κι υπαίτιοι,εδώ που τα λέμε κι όλοι εμείς.
..όλοι μας τη νιώθουμε "ξένο" σώμα,δεν την αγαπήσαμε ποτέ,είναι απλώς μια δανεική σκηνή για το έργο μας...συγκρούσεις,διαδηλώσεις,κάψτε τα όλα,γκρεμίστε τα,στάχτες κι αποκα'ί'δια-
κι άλλωστε δεν είμαστε απ' εδώ,επισκέπτες όλοι για την καλύτερη δουλειά κι αξιοπρεπέστερη ζωή ήρθαμε...τώρα πια δεν έχουμε δουλειά και ψάχνουμε στάλες αξιοπρέπειας...-
κι η καρδιά μας πάντα χτυπάει σε γεννέθλιες πόλεις και χωριά.
'Αρα,κι αφού οριστκά δεν αγαπάμε τον τόπο που ζούμε...
τί στο διάολο σκάμε που αυτά τα Χριστούγεννα η διαμαντόπετρα,της γης το δαχτυλίδι είναι τόσο μίζερη,τρισάθλια,άχρωμη,χωρίς γεύσεις και μυρωδιές κι αισθήσεις γιορτής-
μια Πρωτεύουσσα κατεστραμένη,σκέτη συμφορά...ξημερώνει 20 Δεκέμβρη κι είμαστε όλοι τσιτωμένοι,νευρικοί,θυμωμένοι,αρπαγμένοι,ζορισμένοι...
...και θα τρελλαθούμε στην πρωτοπορία τού Αγώνα...
στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς εξαγγέλονται για πρώτη φορά παγκοσμίως απεργίες μέχρι κι αυτήν ακόμα την παραμονή 24/12 !!-
ανελέητη τιμωρός κρατικίστικη αντίληψη.
..για ανήμπορους,ηλικιωμένους,φτωχούς,μετανάστες...όλους όσους δεν μπορούν να μετακινούνται με ταξί ή να κατέχουν Ι.Χ...εις υγείαν τής αγενούς καφρίλας δημοσιοχρυσοτεμπέληδων - fucking christmas ελεεινάνθρωποι!
Αχ...τί ωραία τα γράφω,μια ωραία ατμόσφαιρα κειμένου μελιστάλαχτης γιορτινής κατάνυξης...να βρίζω,να φωνάζω,να το πω,πως είμαι αμαρτωλός...που δεν νιώθω τίποτ'άλλο από ταπείνωση-
πώς να γιορτάσω...ποιοι θα γιόρταζαν...
...οι ταπεινοί,οι εγκρατείς,οι ευγενείς,οι γαλήνιοι,οι γεμάτοι άδολο φως κι ιερότητα σιωπής κι ευγνωμοσύνης για την ποιότητα ζωής που τους προσφέρει αφειδώς ένας τόπος πολιτισμένος...
-όχι,κανείς δεν μένει πια σε αυτήν την Σκατούπολη που διώχνει τις γιορτές λες κι είναι σημάδι λέπρας στο κορμί της.
Και ξεφυλλίζεις περιοδικά κι εφημερίδες και ξεχυλίζουν κορο'ι'δευτικά διαφημιστικά για προσφερόμενα ρεβεγιόν και γκλαμουριές σε πριβέ κλαμπ και πολυτέλεια γαστριμαργίας κι ορχήστρες με κεριά πριν τα σκυλοξεφαντώματα και τις κοκαπαρτούζες...
...κέφι! κέφι! κέφι!
...μια παρωδία,ένα ψέμα,μια φούσκα με χρυσόσκονη που σκάει με κακία και μοχθηρία απ' τους τελειωμένους άκαρδους λεηλατητές τής Αθήνας-τού πιο φριχτού προορισμού για Γιορτές το 2010...
-ντρέπεται κανείς;
-θα βάλει ήχο,να ξαναδώσει ζωή;
Μακριά! - να φύγουμε όλοι μακριά-
κι ο τελευταίος κάτοικος πρωτευούσης,λίγο πριν ρίξει κι αυτός τη μαύρη πέτρα πίσω του,ας πατήσει το κουμπί,ν' ακουστούν οι σειρήνες-
κατάσταση πολιορκίας-
δεχόμεθα επίθεση-
ακόμα και στις 20 Δεκέμβρη...π ό λ ε μ ο ς !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου