Σκεφτόμουν το πρωί να μιλήσω για φθινοπωρινά σαββατοκύριακα και ξαφνικές μπόρες και κατακλυσμό με υγρασία και ζέστη κι εικόνες χιλιομέτρων σε δρόμους με τέρμα τα γκάζια και φρένο άσχημες σκέψεις...
...αλλά την ώρα που περίμενα στη στάση το τρόλει
μια παρέα μαθητών,αμφιβάλλω αν ήταν πάνω από 15 χρονών,έδεσε χειρόφρενο τα σχέδιά μου.."ακούστε" τί περίπου έλεγαν..."ρε συ αν πάω μονιμάς λοχίας θά'χω τσεπώσει μεικτά 2000"..."δε σε συμφέρει,κυνήγησε καμιά θέση τουλάχιστο με 3000 για να βγαίνεις"..."αν δεν έχεις ιδιοκτησία,την πάτησες σήμερα"...
...δεν πίστευα στ' αυτιά μου,
προσπάθησα να θυμηθώ αν και τί κουβέντιαζα στα 15μου - αν οποιασδήποτε εποχής 15χρονοι είχαν χρηματοπιστωτική συνείδηση κι οικονομοτεχνικές ανησυχίες...δεν μπορεί να είναι δικά τους άγχη αυτά...ονειροπόλοι,ταξιδιάρηδες,ερωτευμένοι,χαμένοι,παθιασμένοι για όλα - εκτός χρημάτων κι αποταμιεύσεων,εκτός συντεταγμένων πράξεων γραβατωμένου τέλματος.
Εκτός κι αν σκεφτείς πως η κατεστραμένη κοινωνία είναι απόρροια έλλειψης ωριμότητας των νιάτων της και το ιδεατό μας μέλλον θέλει εφήβους με στόχους και πλάνα εργασίας για ενσωμάτωση κι ενεργό ΑΦΜ και ορισμό επιχειρηματικής στοχοπροσήλωσης
- μην σαλτάρουμε εντελώς...τρομάζω σε μια καμένη γενιά για ζωή χωρίς τραγούδι κι αγκαλιά,δεν αντέχω ν' ακούω νέα παιδιά να μετρούν από τώρα συντάξιμα χρόνια και κρατήσεις ασφαλιστικών ταμείων...είναι αφύσικο κι αδιανόητο
- θέλουν την ελευθερία,ονειροακροβασίες,χαρτογράφηση αισθημάτων,τρέλα και φαντασία - όχι κρας τεστ τραπεζοκυνηγών κέρδους κι αμηχανίας 50ρηδων - τα νιάτα δεν θα ζήσουν επί πιστώσει,κατάρα να τους χαρίζουμε σκοτεινό μέλλον,εφιαλτικό να τους σερβίρουμε συντηρητισμό κι οπισθοδρόμηση
- αλίμονο στους νέους που βαριανασαίνουν τη θρησκοληψία τού συστήματος,γέροντες στα 15.
Για ποιο σαββατοκύριακο να γράψω,
πού'ρθε και μια επιμήκυνση να!...με το συμπάθειο...απίστευτη ορολογία,έτσι;
Επιμήκυνση χρέους,μάς ωθεί σε σεξουαλικά υπονοούμενα για λεκτικά σαρδάμ με βίαιες εισχωρήσεις και πιστωτές βιτσιόζους ξεσκιστές και μεις να φωνάζουμε από υποχρέωση ευχαρίστησής τους...
...μας ξεπουλούν και μας αγοράζουν χωρίς ν' αφουγκράζονται πώς ζούμε,οι χαρτογιακάδες αριθμολάγνοι διεκπεραιωτές συμβολαίων,οι υπογράφοντες όρων χωρίς ορό προστασίας των αδυνάμων,χωρίς αντανάκλαση πραγματικών προσώπων...αυτοί που στην καλοτα'ι'σμένη γκρίζα τους ζωή ως αίθουσα ψυχρής γραφειοκρατείας δεν γνώρισαν κι ούτε τους ενδιαφέρει να μάθουν την "ανθρωπιά"
- απέναντί μας,χωρίς καρδιάκι αισθήματα
...πώς τους αφήσαμε να επιτάσσουν την ανέχεια ως ανεκτή στη ζωή μας συνήθεια,για ένα κέρδος,ένα σπρεντ,μια υποσημείωση κι έναν αστερίσκο μάς στήνουν στεγνά στον τοίχο,κανιβαλική πολύχρονη αβεβαιότητα η τιμωρία μας,ανεμοδαρμένοι και μοναχικοί χωρίς ελπίδες...
...πάλι η ίδια λέξη...ΕΛΠΙΔΑ...κομβική στο φόβο μας η έλλειψή της,αιτία κι αφορμή της κατάθλιψής μας για μελλούμενες σκοτοδίνες...
...την μόνη επιμήκυνση που θα δεχόμασταν αδιαμαρτύρητα θα ήταν μιας άδειας,ενός νωχελικού,τεμπέλικου σαββατοκύριακου σε ραστώνη κι υπνηλία...λέξεις και συμπεριφορές που τείνουν να θεωρούνται ποινικά αδικήματα και μόνο να τις σκεφτείς-
και πώς να τις ζήσεις με τόσες Δευτέρες νά' ρχονται χωρίς να θυμόμαστε και χωρίς να περιμένουμε σαββατοκύριακα...
'Ασχετο...
...μην ξεχάσω να γκρινιάξω για τον Δήμαρχο Μπουτάρη...
μήπως να σκεφτεί ν' αποσυρθεί απ' τα μήντια πριν καεί και γίνει γραφική φιγούρα και μα'ι'ντανός που θα χαθεί η γεύση του...παντού λέει "ναι" και βγαίνει.
..πίσω στην πόλη γρήγορα και να στρωθεί στη δουλειά ,να σιγουρευτεί για συνεργάτες,πλάνα,σχέδια -
ας αφήσει τη μικρή οθόνη στον μικρό Καραγκιοζάκο/περιφερειάρχη...δεν έχει ανάγκη το γλείψιμό της...
Πόσην ώρα με πήρε ν' αναρτήσω το κειμενάκι;
...έφυγε ,στο μεταξύ, κανάς βολευτάκος ακόμα απ΄τον ΝατοσοΔούλη Αντωνάκη...εκεί που φυλλοροούν σαν την εποχή που δεν σηκώνει ασήμαντους κιτρινισμένους;...
...πατώ enter...
...τί ακούω στην κυβερνητικοπροπαγανδιστικούλα ΕΡΤούλα...πάλι ταξιδάκι ο έφηβος Γιωργάκης προεδράρας;...
...ευτυχώς ο Παπανδρέου στη Λιβύη θα συναντήσει τον άρχοντα τής Δημοκρατίας Καντάφι..
Αδυσσώπητη η εποχή τού κυνισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου