Διαβάζω εφημερίδα καθημερινά,ραδιόφωνο ανοιχτό για ειδήσεις,όλα τα τηλεοπτικά ειδησεογραφικά - ξεκοκκάλισμα για ενημέρωση ακατάπαυστα.
Δυο χρόνια πριν...μια μέρα που τ' αγνόησα όλα,δεν έμαθα και κανείς δεν μού είπε τίποτα και κάηκε το σύμπαν..
'Ηταν 6 Δεκέμβρη,μέρα Σάββατο κι είχα γιορτή,γλέντι,τη λιακάδα των δικών μου ανθρώπων και στρωμένο τραπέζι - σιγά μην ασχολούμαι με τα νέα τού έξω κόσμου,όλα κλειστά των μέσων γι ανοιχτή καρδιά, κι έπαιζαν ωραίες μουσικές επιλεγμένα cd,στολίζαμε το δέντρο,βάζαμε καθαρά τραπεζομάντηλα,μαγειρεύαμε - η μάνα μου ήρθε απ' τη Σαλονίκη με τα σπιτικά μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες στο τάπερ...κόσμος στο σπίτι ώς αργά...όλα μοιρασμένα κι όμορφα,τα τηλέφωνα κι οι ευχές βάλσαμο ψυχής...κι αργά μες τη νύχτα ήσυχη καρδιά κι αγκαλιά -
ας το ξαναγράψω..δεν άνοιξα τηλεόραση και ραδιάκι λεπτό,κι ούτε ήρθε μήνυμα στο κινητό κάτι άλλο εκτός από "χρόνια πολλά!" εκείνη τη βραδυά...
6/12/2008
Ξημέρωσε Κυριακή 7/12/2008
...άλλη μια συνήθεια που δεν ακολούθησα- δεν βγήκα ν' αγοράσω εφημερίδες...
τα κορίτσια μου είδαν λιακάδα κι ήθελαν βόλτα στη θάλασσα,βγήκαμε εθνική και κατεβήκαμε Πειραιά,ζέστη και φως με άρωμα καπουτσίνο στην Καστέλλα,τραπεζάκια έξω και σχέδια για τα Χριστούγεννα - μεσημέρι ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο για την Αθήνα...
ας ανέβουμε Συγγρού - ερημιά!...περίεργο..είδαν ήλιο κι εξαφανίστηκαν όλοι;
Σύνταγμα - ερημιά!
Πανεπιστημίου -ερημιά!
μπαίνουμε Σόλωνος...σαν 15Αύγουστος-
-ανοιχτά παράθυρα,με ρωτά η γυναίκα μου
-τί μυρίζει έτσι;
-πονάει λίγο ο λαιμός μου
...έχω στρίψει ήδη προς Μπουμπουλίνας και το βλέπω...
-ώπα ρε παιδιά,ένα καμένο αμάξι στο Πολυτεχνείο!
...και πριν προλάβω να το πω,ένας τρομερός κρότος σαν έκρηξη,μαύροι καπνοί και κόσμος να τρέχει στην Αλεξάνδρας...μια γυναίκα έρχεται προς το μέρος μας,με βλέπει έκπληκτο και φωνάζει...
-είσαι τρελός που ήρθες εδώ με Ι.Χ.;
-μα τί έγινε;...ψελίζω
-απ' το φεγγάρι κατέβηκες;δεν ξέρεις πως χτες βράδυ σκοτώσαν ένα παιδί;
...αυτόματα το χέρι ανοίγει - 30 ώρες μετά!- το ραδιόφωνο...ενώ κοιτάζω αποσβολωμένος μια πολυκατοικία τυλιγμένη σε πύρινο κλοιό απ' τις φωτιές που καίνε την τράπεζα Πειραιώς στο ισόγειό της...κουκουλοφόροι με στυλάρια και βαριοπούλες σπάνε τζαμαρίες και ΜΑΤ ρίχνουν δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης..πατάω γκάζι προς τη Μαυροματαίων σε πανικό...
...φτάνουμε σπίτι έχοντας ακούσει τί έγινε πέντε χιλιόμετρα απ' το γλέντι τής γιορτής μου...
σκοτώσαν τον Αλέξη-τα Εξάρχεια εμπόλεμη ζώνη-συντρίμια στην Ερμού-επεισόδεια όλη νύχτα
...τώρα ξέρουμε,στην Αλεξάνδρας ήταν η πορεία αντίδρασης στη δολοφονία
..είχαμε εισιτήρια για θέατρο στο Λαμπέτη το απόγεμα...στην τηλεόραση βλέπαμε το διπλανό του σούπερ μάρκετ να καίγεται...τα πάντα ακυρώνονται...τηλεφωνεί τρομαγμένος ο αδελφός τής γυναίκας μου,δούλευε μαζί με άλλα παιδιά σε εστιατόριο επί της Λεωφόρου και ενώ τους έβλεπαν μέσα,ήρθαν κουκουλοφόροι και σπάσαν τα τζάμια και ρίξαν στη σάλα μολότωφ και βγήκαν στον πίσω ακάλυπτο μην καούν σαν τα ποντίκια...
...τρέλα!
και συνεχίστηκαν όλη νύχτα οι φωτιές
..και τη Δευτέρα καιγόταν απ' τη Σταδίου ώς τη Συγγρού...
...θυμάστε;
οι εξαφανισμένοι κι ανύπαρκτοι ΚαραμανλοΠαυλόπουλοι...μακάριοι κυβερνώντες ,άβουλοι -ανίκανοι-μοιραίοι...η αρχή του τέλους για τους Μεγάλους 'Αχρηστους.
'Ετσι (δεν) έζησα τη νύχτα του Αλέξη.
'Ετσι,από τότε,καμιά 6η Δεκέμβρη δεν μπορεί να είναι ίδια,μια απλή ονομαστική γιορτή - έχει πάντα οσμή καμένου για χαμένα όνειρα στο ράγισμα ζωής και θανάτου.
Τίποτα δεν είναι ίδιο από πρόπερσι - Αθήνα 6/12 χαραγμένη Ιστορία με δυο σφαίρες-
κι η αγαπημένη φράση "η ιστορία επαναλαμβάνεται σα φάρσα"..
..μακάρι να ήταν κωμωδία,αλά εδώ μιλάμε για τραγωδία,τη δολοφονία ενός παιδιού - όσα έγιναν μετά κι όσοι επιμένουν τη συνέχειά τους..
...οι "επαγγελματίες της εξέγερσης"...βεβηλώνουν τη μνήμη του.
Δήθεν "αγωνίζονται ",με πάνδημα συλλαλητήρια 500 κρανοφόρων,ψάχνοντας με μανία να χτυπηθούν με μπάτσους για νέους "ήρωες" στο χαοτικό μυαλό τους,σπάνε βιτρίνες,καίνε κάδους,φτιαχτή "εικόνα Δεκέμβρη" -ένα εμφανέστατο ψεύτικο,γελοίο,ανύπαρκτης μαζικότητας μάθημα "ανταρσίας"
-αλήθεια ενάντια ποιού;
Ποιο είναι αυτό το κράτος που θα συντριβεί με καμένα λάστιχα στη Στουρνάρη,από σαχλοκουδουνίζοντες βορειοαστούς αναρχοαυτόνομους;
Είδαν κάτι από το σύστημα που δήθεν καταγγέλουν να καταρρέει
- ή το μόνο που ξεφτίζει είναι η σιγουριά τους,η ματαιοδοξία τού "τίποτα" που βαρύγδουπα σέρνουν με στάχτες;
Εντυπωσιοθηρία,βαρετή,αναχρονιστική,ο πιο εύκολος τρόπος να προβοκάρεται όποια επιθυμία πραγματικής λα'ι'κής αντίδρασης.
Στην ανωνυμία της κουκούλας,στο ακαταδίωκτο της σιγουράτζας απ' το πολύπαθο άσυλο,με αναμασήματα καταπάτησης ανθρώπινων δικαιωμάτων
- και οι συμπαραστάτες δικηγορομάχοι υπερασπιστές της λεγόμενης επαναστατικής αριστεράς(και των εκτελέσεων!)
-και οι ακτιβιστές-βουλευτές γαιοκτήμονες της διαρκούς κλαψευαισθησίας.
Ακόμα κι εδώ για την εξουσία γίνονται όλα - η εξουσία της "αντίστασης"...με το ζόρι ανατροπή...κι αν πεις "διαφωνώ"...γίνεσαι "προσκυνημένος και βολεμένος κι εχθρός του λαού"-
-ποιος τους έδωσε δικαίωμα να υπογράφουν αποκειστικότητα για το γνήσιο τής γενικευμένης οργής;
-το κοπιράιτ της αυθεντικής άρνησης πώς κατοχυρώνεται σε φιέστες μολότωφ με σημαία το μίσος;
Οργή για την οργή,χωρίς αιτία αξιακών βεβαιοτήτων γίνεται παράσιτο τού αγώνα για καλύτερη ζωή,εκτός πολιτισμού και Δημοκρατίας,φτηνιάρηδες/αλήτες/τιμωροί - κι απέναντί μας..
...εμείς σε λεκτική μάχη,φύσει και θέσει,πάντα κατά της βίας...η βία είναι υπανάπτυξη και μιζέρια κι αρρώστια στην ευνονούμενη κοινωνία αλληλεγγύης.
Το τσίρκο "6η Δεκέμβρη" θα δώσει πολλές παραστάσεις ασχημονώντας στο όνομα τού Αλέξη Γρηγορόπουλου,να κλέψουν κάτι απ' την άδολη λάμψη της αθωότητάς του - πού να ήξερε το παλικαράκι πόσο ψέμα θα επενδυόταν στον άδικό του θάνατο!
Φέτος, 6/12, Δευτέρα, του 'Αη-Νικόλα.
Σιωπή και περισυλλογή - όλα ακόμα εν θερμώ...και πάντα η ψύχρα τού δολοφόνου να αιωρείται και να σβήνει τον ήλιο εκεί,στον πεζόδρομο Ζωοδόχου Πηγής και Τζαβέλα
- δυο χρόνια,μια ανάσα λυγμός και λύπη βουνό.
6 Δεκέμβρη και φέτος.
Ευχές δέχομαι-βεβαιότητες δεν έχω-φοβάμαι πολλά-ελπίζω λιγότερα-κι όλα τα θυμάμαι και δεν ξεχνώ.
Δυο χρόνια πριν...μια μέρα που τ' αγνόησα όλα,δεν έμαθα και κανείς δεν μού είπε τίποτα και κάηκε το σύμπαν..
'Ηταν 6 Δεκέμβρη,μέρα Σάββατο κι είχα γιορτή,γλέντι,τη λιακάδα των δικών μου ανθρώπων και στρωμένο τραπέζι - σιγά μην ασχολούμαι με τα νέα τού έξω κόσμου,όλα κλειστά των μέσων γι ανοιχτή καρδιά, κι έπαιζαν ωραίες μουσικές επιλεγμένα cd,στολίζαμε το δέντρο,βάζαμε καθαρά τραπεζομάντηλα,μαγειρεύαμε - η μάνα μου ήρθε απ' τη Σαλονίκη με τα σπιτικά μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες στο τάπερ...κόσμος στο σπίτι ώς αργά...όλα μοιρασμένα κι όμορφα,τα τηλέφωνα κι οι ευχές βάλσαμο ψυχής...κι αργά μες τη νύχτα ήσυχη καρδιά κι αγκαλιά -
ας το ξαναγράψω..δεν άνοιξα τηλεόραση και ραδιάκι λεπτό,κι ούτε ήρθε μήνυμα στο κινητό κάτι άλλο εκτός από "χρόνια πολλά!" εκείνη τη βραδυά...
6/12/2008
Ξημέρωσε Κυριακή 7/12/2008
...άλλη μια συνήθεια που δεν ακολούθησα- δεν βγήκα ν' αγοράσω εφημερίδες...
τα κορίτσια μου είδαν λιακάδα κι ήθελαν βόλτα στη θάλασσα,βγήκαμε εθνική και κατεβήκαμε Πειραιά,ζέστη και φως με άρωμα καπουτσίνο στην Καστέλλα,τραπεζάκια έξω και σχέδια για τα Χριστούγεννα - μεσημέρι ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο για την Αθήνα...
ας ανέβουμε Συγγρού - ερημιά!...περίεργο..είδαν ήλιο κι εξαφανίστηκαν όλοι;
Σύνταγμα - ερημιά!
Πανεπιστημίου -ερημιά!
μπαίνουμε Σόλωνος...σαν 15Αύγουστος-
-ανοιχτά παράθυρα,με ρωτά η γυναίκα μου
-τί μυρίζει έτσι;
-πονάει λίγο ο λαιμός μου
...έχω στρίψει ήδη προς Μπουμπουλίνας και το βλέπω...
-ώπα ρε παιδιά,ένα καμένο αμάξι στο Πολυτεχνείο!
...και πριν προλάβω να το πω,ένας τρομερός κρότος σαν έκρηξη,μαύροι καπνοί και κόσμος να τρέχει στην Αλεξάνδρας...μια γυναίκα έρχεται προς το μέρος μας,με βλέπει έκπληκτο και φωνάζει...
-είσαι τρελός που ήρθες εδώ με Ι.Χ.;
-μα τί έγινε;...ψελίζω
-απ' το φεγγάρι κατέβηκες;δεν ξέρεις πως χτες βράδυ σκοτώσαν ένα παιδί;
...αυτόματα το χέρι ανοίγει - 30 ώρες μετά!- το ραδιόφωνο...ενώ κοιτάζω αποσβολωμένος μια πολυκατοικία τυλιγμένη σε πύρινο κλοιό απ' τις φωτιές που καίνε την τράπεζα Πειραιώς στο ισόγειό της...κουκουλοφόροι με στυλάρια και βαριοπούλες σπάνε τζαμαρίες και ΜΑΤ ρίχνουν δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης..πατάω γκάζι προς τη Μαυροματαίων σε πανικό...
...φτάνουμε σπίτι έχοντας ακούσει τί έγινε πέντε χιλιόμετρα απ' το γλέντι τής γιορτής μου...
σκοτώσαν τον Αλέξη-τα Εξάρχεια εμπόλεμη ζώνη-συντρίμια στην Ερμού-επεισόδεια όλη νύχτα
...τώρα ξέρουμε,στην Αλεξάνδρας ήταν η πορεία αντίδρασης στη δολοφονία
..είχαμε εισιτήρια για θέατρο στο Λαμπέτη το απόγεμα...στην τηλεόραση βλέπαμε το διπλανό του σούπερ μάρκετ να καίγεται...τα πάντα ακυρώνονται...τηλεφωνεί τρομαγμένος ο αδελφός τής γυναίκας μου,δούλευε μαζί με άλλα παιδιά σε εστιατόριο επί της Λεωφόρου και ενώ τους έβλεπαν μέσα,ήρθαν κουκουλοφόροι και σπάσαν τα τζάμια και ρίξαν στη σάλα μολότωφ και βγήκαν στον πίσω ακάλυπτο μην καούν σαν τα ποντίκια...
...τρέλα!
και συνεχίστηκαν όλη νύχτα οι φωτιές
..και τη Δευτέρα καιγόταν απ' τη Σταδίου ώς τη Συγγρού...
...θυμάστε;
οι εξαφανισμένοι κι ανύπαρκτοι ΚαραμανλοΠαυλόπουλοι...μακάριοι κυβερνώντες ,άβουλοι -ανίκανοι-μοιραίοι...η αρχή του τέλους για τους Μεγάλους 'Αχρηστους.
'Ετσι (δεν) έζησα τη νύχτα του Αλέξη.
'Ετσι,από τότε,καμιά 6η Δεκέμβρη δεν μπορεί να είναι ίδια,μια απλή ονομαστική γιορτή - έχει πάντα οσμή καμένου για χαμένα όνειρα στο ράγισμα ζωής και θανάτου.
Τίποτα δεν είναι ίδιο από πρόπερσι - Αθήνα 6/12 χαραγμένη Ιστορία με δυο σφαίρες-
κι η αγαπημένη φράση "η ιστορία επαναλαμβάνεται σα φάρσα"..
..μακάρι να ήταν κωμωδία,αλά εδώ μιλάμε για τραγωδία,τη δολοφονία ενός παιδιού - όσα έγιναν μετά κι όσοι επιμένουν τη συνέχειά τους..
...οι "επαγγελματίες της εξέγερσης"...βεβηλώνουν τη μνήμη του.
Δήθεν "αγωνίζονται ",με πάνδημα συλλαλητήρια 500 κρανοφόρων,ψάχνοντας με μανία να χτυπηθούν με μπάτσους για νέους "ήρωες" στο χαοτικό μυαλό τους,σπάνε βιτρίνες,καίνε κάδους,φτιαχτή "εικόνα Δεκέμβρη" -ένα εμφανέστατο ψεύτικο,γελοίο,ανύπαρκτης μαζικότητας μάθημα "ανταρσίας"
-αλήθεια ενάντια ποιού;
Ποιο είναι αυτό το κράτος που θα συντριβεί με καμένα λάστιχα στη Στουρνάρη,από σαχλοκουδουνίζοντες βορειοαστούς αναρχοαυτόνομους;
Είδαν κάτι από το σύστημα που δήθεν καταγγέλουν να καταρρέει
- ή το μόνο που ξεφτίζει είναι η σιγουριά τους,η ματαιοδοξία τού "τίποτα" που βαρύγδουπα σέρνουν με στάχτες;
Εντυπωσιοθηρία,βαρετή,αναχρονιστική,ο πιο εύκολος τρόπος να προβοκάρεται όποια επιθυμία πραγματικής λα'ι'κής αντίδρασης.
Στην ανωνυμία της κουκούλας,στο ακαταδίωκτο της σιγουράτζας απ' το πολύπαθο άσυλο,με αναμασήματα καταπάτησης ανθρώπινων δικαιωμάτων
- και οι συμπαραστάτες δικηγορομάχοι υπερασπιστές της λεγόμενης επαναστατικής αριστεράς(και των εκτελέσεων!)
-και οι ακτιβιστές-βουλευτές γαιοκτήμονες της διαρκούς κλαψευαισθησίας.
Ακόμα κι εδώ για την εξουσία γίνονται όλα - η εξουσία της "αντίστασης"...με το ζόρι ανατροπή...κι αν πεις "διαφωνώ"...γίνεσαι "προσκυνημένος και βολεμένος κι εχθρός του λαού"-
-ποιος τους έδωσε δικαίωμα να υπογράφουν αποκειστικότητα για το γνήσιο τής γενικευμένης οργής;
-το κοπιράιτ της αυθεντικής άρνησης πώς κατοχυρώνεται σε φιέστες μολότωφ με σημαία το μίσος;
Οργή για την οργή,χωρίς αιτία αξιακών βεβαιοτήτων γίνεται παράσιτο τού αγώνα για καλύτερη ζωή,εκτός πολιτισμού και Δημοκρατίας,φτηνιάρηδες/αλήτες/τιμωροί - κι απέναντί μας..
...εμείς σε λεκτική μάχη,φύσει και θέσει,πάντα κατά της βίας...η βία είναι υπανάπτυξη και μιζέρια κι αρρώστια στην ευνονούμενη κοινωνία αλληλεγγύης.
Το τσίρκο "6η Δεκέμβρη" θα δώσει πολλές παραστάσεις ασχημονώντας στο όνομα τού Αλέξη Γρηγορόπουλου,να κλέψουν κάτι απ' την άδολη λάμψη της αθωότητάς του - πού να ήξερε το παλικαράκι πόσο ψέμα θα επενδυόταν στον άδικό του θάνατο!
Φέτος, 6/12, Δευτέρα, του 'Αη-Νικόλα.
Σιωπή και περισυλλογή - όλα ακόμα εν θερμώ...και πάντα η ψύχρα τού δολοφόνου να αιωρείται και να σβήνει τον ήλιο εκεί,στον πεζόδρομο Ζωοδόχου Πηγής και Τζαβέλα
- δυο χρόνια,μια ανάσα λυγμός και λύπη βουνό.
6 Δεκέμβρη και φέτος.
Ευχές δέχομαι-βεβαιότητες δεν έχω-φοβάμαι πολλά-ελπίζω λιγότερα-κι όλα τα θυμάμαι και δεν ξεχνώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου