Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

ΠΟΙΟΣ ΚΛΕΒΕΙ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΑΣ;

Μπήκε Δεκέμβρης.
Κοντομάνικος,ζεστός,παράξενος.

Πνιγμένος στα σκουπίδια - γενικώς.

Σιωπηλοί και θυμωμένοι - γενικώς,επίσης.

Χαζεύω τα καταστήματα -βάζουν αυτοκόλητα merry christmas,δεντράκια,μπάλες,αστεράκια,χιονοβαμβάκια καλύπτουν τα ράφια
...κάνω λάθος αν διακρίνω εμφανή αμηχανία σ' όλο αυτό το σκηνικό;
Τί έμεινε γιορτινό σ' αυτήν την πόλη;
Πού θα βρούμε αποθέματα χαράς να τα στολίσουμε;
Πώς πασπαλίζεις ανεμελιά την αποκρουστική καθημερινότητα;

Αυτόν τον καιρό κάθε χρόνο,με τις εφημερίδες κυκλοφορούν τα τουριστικά διαφημιστικά,τα πρακτορεία ταξιδίων φουσκώνουν ένθετες βασιλόπιτες προορισμών.
Εκδρομές του κόσμου.
Ποτέ δεν πήγα πουθενά -όχι μόνο γιατί λεφτά δεν υπάρχουν,
αλλά γιατί οι μέρες των γιορτών ανήκουν στην οικογένεια,σ' αυτούς που μεγαλώνοντας δεν πάνε πια εκδρομή και προορισμός τους είναι να μας βλέπουν καλά και να είμαστε κοντά τους στο τραπέζι των Χριστουγέννων...γονείς,παπούδες...δεν ξέρουμε για πόσα χρόνια θα είναι ακόμα μαζί μας για να τα χαραμίσουμε σ' ένα ταξιδάκι...
την αδημονία στα μάτια και την ευτυχία να μας έχουν κοντά τους δεν την αλλάζω μ' όλης της γης τις λιχουδιές
...φέτος που θα είναι μια καρέκλα άδεια,μαχαιριά και δάκρυ στη μνήμη πώς θα περάσει πολύ το φοβάμαι..

...αλλά έγραφα για τα τουριστικά προσπέκτους...
..όλα τα μαζεύω,αράζω στον καναπέ κι οργανώνομαι γι αξέχαστα εορτοτζέτ one way φαντασιώσεις...
...Λαπωνία και χωριό Άη Βασίλη (ρημάδα κόκα-κόλα,εσύ τα κάνεις όλα)...
...απόδραση στη μαγευτική Βιέννη (χορεύει βαλς ο Αλέξης Κωστάλας)...
...εξωτικές απολαύσεις,πρωτοτυπήστε κάνοντας καλοκαιρινές βουτιές και πρωτοχρονιά στις Μαλδίβες (γαλοπούλα-φρέντο)...
...ζήστε την εμπειρία κάνοντας σαφάρι στην Κένυα (καμακώνοντας τους ταράνδους τού Άη Βασίλη;)..
...ε ρε γλέντια,διαβάζω με κομένη την ανάσα,αναλυτικά όλα τα πακέτα,διαδρομές,σουίτες με τζακούζι,χαμάμ σε πεντάστερες βίλες,συνδυασμούς συναυλίες-θέατρα-μουσεία,ξεναγήσεις,πάρκα και ρεβεγιόν με ζωντανή ορχήστρα...
...ο γύρος τού κόσμου σε 80 σελίδες...

..Μακάρι να έμπαινα σ' ένα αεροπλάνο και να ξεχνούσα να επιστρέψω,να χωρέσω παντού νέα μάτια κι αισθήσεις,να γνωρίσω,να μάθω,ν' ανακαλύψω,να συναναστραφώ,να χαθώ
- να σβήσω όλους τους πανικούς τής ζωής μου.

Νομίζω ζηλεύω όσους έχουν χρήμα μα και χρόνο να φύγουν 15 μέρες
...όλα τα χρόνια που δουλεύω,μένω ώς τα βράδυα των παραμονών,τσίμα-τσίμα δυο μερούλες,αδύνατον να κολήσεις τρία ρεπό και πέντε μέρες υπόλοιπο αδείας..(η συνήθεια των πεφτωσυννεφάκηδων δημοσίων υπαλλήλων είναι μαγική εικόνα για μένα)...
...πάντα με γοήτευαν οι γεμάτες βαλίτσες στα πολύβουα αεροδρόμια,οι αναγγελίες πτήσεων,οι ουρές στα τσεκ-ιν,αυτή η ταραχή απογείωσης σε μια ψευδαίσθηση...πως φεύγω,πετάω κι αλλάζω.
..δεν ξέρω αν αυτή τη χρονιά χωρούν όνειρα για εξερεύνηση χαρτών,πόσοι οι τυχεροί της φυγής...μοιάζουμε φυλακισμένοι,γειωμένοι και αλυσιδοκλειδωμένοι - απορώ ποιας δραπέτευσης φαντασία θα φέρει το πνεύμα των Χριστουγέννων,να ζωντανέψει μακριά από στημένη διαφήμιση των Jumbo.

Ας περιμένει μιαν άλλη φορά η Νέα Υόρκη ν' αλλάξω χρόνο στην Time's Square τσιροκοπώντας κοιτάζοντας ιπτάμενα mcdonalds και φωτογραφίζοντας μπαλόνια και πυροτεχνήματα...

...ας μην με περιμένουν φέτος στο ρεβεγιόν δίπλα στ' αναμένα ξύλα στη χιονισμένη Νορβηγία και μην με υπολογίζουν σε σουρωμένες μεγαλοστομίες κόκκινου κρασιού με θέα το ημίφως στο Βόρειο Σέλας...

...θ' αφήσω κλειδωμένο το σαλέ στις 'Αλπεις,να με ψάχνουν στην πίστα οι χιονο σκιεροχλιδάτοι...


Συνήθως το κορίτσι μου παραμονές γιορτών μού ζητά "αυτοκινητάδα".
..μια βόλτα με το αμάξι αργά τη νύχτα να τριγυρνάμε κοιτώντας στολισμένες πλατείες,φωταγωγημένα μπαλκόνια κι αναμένα λαμπάκια στις τζαμαρίες με τις τραβηγμένες κουρτίνες...
...δεν ξέρω καν αν έστω γι αυτή τη γαλήνια γύρα θα μας βγει διάθεση...
...μπήκε Δεκέμβρης περίεργος,
το δέντρο θα μείνει στο κουτί του στο πατάρι,
τα φωτάκια δεν θα αναβοσβήνουν πάνω στο καραβάκι στο σαλόνι,
άστο για του χρόνου και βλέπουμε...
...η μελαγχολία δεν είναι για μας,αλλά η λύπη ήρθε και θρονιάστηκε δίπλα μας - το παλεύουμε μη σταθεί πέτρα μέσα μας και μας γονατίσει...
...ένα χαμόγελο δώσ' μου - ένα φιλί να σού δώσω - χάρισέ μου μιαν ανάσα...
...δεν μπορεί!..
...ένα λουλουδάκι,κι ας είναι χειμώνας,θα ανθίσει,
θα βγει άρωμα στο ξερό χώμα δύσκολων καιρών.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου