Ο Ηρώδης φέτος δικαιώνεται,οι εορτές εσφαγιάσθησαν με μεγαλοπρέπεια και κατάνυξη.
Καθόλου δεν με πειράζει που ξεφάντωσαν στην Αράχωβα,καθόλου δεν μ' ενοχλεί που είχαν να διαθέσουν 200 ευρώ τη βραδυά για δωμάτιο και 15 για ένα ποτό,δεν ζηλεύω την ευμάρεια και τον πλούτο,δεν εποφθαλμιώ τη θέση των άλλων,γούστο τους καπέλο τους να θέλουν να προσγειωθούν μ' ελικόπτερο στο εξοχικό τους,δεν θα γίνω εισαγγελέας κι εφοριακός για κανέναν...τώρα πόσοι απ' αυτούς ίδρωσαν και δούλεψαν σκληρά για ν' αποχτήσουν χλιδάριθμο δεν ορκίζομαι,πόσοι είναι λαμόγια,βουτηγμένοι στη διαφθορά και στην εγκληματική συνέργεια για διασπάθιση μαύρου και δημόσιου χρήματος...αυτό το υποπτεύομαι πλειοψηφικό στην ευζωία των καλοτα'ι'σμένων,το βλέπω στα καμένα μάτια τους,βρωμάει μακριά το αλκοόλ και γυαλίζει η κόκα τους...αλλά σιγά μη γίνω ο καταδότης για τις αλητείες τους,ας πάει ο καθένας όπου τον βγάλει η συνείδησή του.
Κάψα παντού στα vip καταλύματα,ζέστη και στο ταπεινό μας χωριό.
Τα ξύλα ανάβουν στο τζάκι,έχουμε και χοιρινό σε σούβλα πάνω απ' τη φλόγα και αδειάζει χύμα κόκκινο κρασί στο τραπέζι.Πολύωρες κουβέντες,μνήμες με δάκρυα στην παρέλαση των απόντων,εμείς εκεί,αγαπημένοι,στενοχωρημένοι κι ήρεμοι σε μια παράξενη μοναξιά,σαν να μην μπορούσε ν'ανέβει η γιορτή σαν αναπνοή στο λαιμό μας να τον καθαρίσει απ' τις αναποδιές,χωρίς τραγούδια και μουσικές,με τη δύναμη και την ένταση στις λέξεις...-θυμάσαι;...-τους πάντες,όλοι μαζί μας για πάντα.
Αέρας νοτιάς και νύχτα παραμονής καταιγίδα,βροντές,αστραπές σκίζουν την απόλυτη ησυχία,αέρας χτυπά στα κτήρια τα πολύχρωμα φωτάκια,αδειανή η πλατεία,κούραση στην ατμόσφαιρα,ελάχιστοι ήρθαν στο χωριό,γκρίζα η πραγματικότητα της κρίσης και σκληρή
...έχει σημασία μόνο που σ' αγαπάω,πατάω γκάζι και φεύγουμε,γυρίζουμε πρωί,ομίχλη κι υγρασία,χιλιόμετρα σκέψεις,μαύρα σύννεφα κι ανοίγματα,ο ήλιος προσπαθεί να βγει,το φως να νικήσει,να ξανάρθει ζέστη κι αισιοδοξία,να βρούμε πάλι κοινό τόπο για την ανάγκη τού μέλλοντος.
..ώς τότε βρίσκουμε βενζίνη στην Ιωαννίνων-Πατρών-Κορίνθου 1,74 το λίτρο και ακμαίο το ηθικό τού υπουργού που θα μείωνε τις τιμές ως τα Χριστούγεννα-πέρσι.
Πίσω στην Αθήνα,τρεις μέρες δεν έλειψα και πέρασαν δέκα χρόνια;...ή απλώς μού φαίνεται πιο άσχημη κι εχθρική,εκεί τα σκουπίδια,πάντα το ντεκόρ της θλίψης μας,αγέλαστοι άνθρωποι,πρωινό στη στάση - για όσους γυρίσαμε για δουλειά,άδειοι δρόμοι,Δευτέρα,είναι ημιαργία στο Δημόσιο;...σιγά μην αλλάξουν τη νοοτροπία,όσες μετατάξεις,νέους κανονισμούς εργασίας και νέους ελέγχους...τίποτα δεν θα πείσει τεμπέληδες ν' αποδώσουν,γαλουχημένοι αραχτοί,σιγά μην αποφασίσουν τώρα που χάνουν λεφτά να κουνηθούν,να παίρνουν μέρες άδεια από σημαία είναι αριστεροκεκτημένο για κρατική υπηρεσία ποτισμένο με βότκα,τσίπουρο και καρβουνόσκονη..
Ας κλαίγομαι το κρο'ι'διωτικάκι που ζήτησα ένα ρεπό παραμονή Πρωτοχρονιάς να μην τρέχω απόγεμα στην εθνική κι εισέπραξα ένα όχι,γλυκά και γιορτινά ανακοινωμένο-δε λέω...αλλά όχι..κι έτσι ανεβαίνω δύσθυμος στο τρολεάκι την Αλεξάνδρας,συνεπιβάτης άλλων σκυθρωπών και φασαριόζων,το σύνηθες σπρωξίδι για μια θέση,για ένα χέρι στο πορτοφόλι ή στο κωλομέρι - και τη λέξη "μαλάκα!" που τη μάθαν όλοι,μαύροι-κίτρινοι-ερυθρόδερμοι,όλοι λεν "μαλάκα!" με υπέροχη προφορά ενσωμάτωσης στην ένδοξή μας χώρα...οχτώ το πρωί στην Αθήνα δονεί μετανάστες και πατριώτες μια ιαχή "μαλάκα!"...δεν έχω κέφια,βαριέμαι να μ' ενοχλούν όλοι κι όλα.
Να σχολάσω,να βραδυάσει,να διασκεδάσω με το Master Chef..ω ναι!...αλλοτριωμένος και τηλεχαυνωμένος...μάλιστα το παραδέχομαι,ο Σκαρμούτσος μού είναι συμπαθέστερος τού Γιώργου,ο Λαζάρου έχω ελπίδες μεγαλύτερες πως έχει καλύτερο πρόγραμμα απ' τον Σαμαρά και η αυστηρότητα τού Λουκάκου με πείθει πιο πολύ απ' το τσατισμένο υφάκι τού Τσίπρα και στοιχιμάτιζα καιρό για νικητή τον Άκη,που είναι και Σαλονικιός,ευθύς,απόλυτος και κιμπάρης και γουστάρω να το δω το πρόγραμμα και να το φχαριστηθώ και τελειώνει αύριο και θα μαραζώσω,κατάθλιψη θα με πιάσει τα βράδυα χωρίς αυτούς,πιο αληθινοί κι ανθρώπινοι απ' τις γενικές στατιστικές,τις απαιτήσεις των δανειστών,τις εθνικές βεβαιότητες και τις παγκοσμιοποιημένες ανηθικότητες...να τις βράσω,να τις ψήσω,να τις σερβίρω και νάναι αμάσητες,να τις σωτάρω και να τσιγαρίζονται μέχρι αναγούλας οι δηθενοσωτήρες μας!
'Ολοι,μικροί και μεγάλοι,στις τελευταίες μέρες μιας χρονιάς που πολλούς προσγείωσε απότομα κι ελάχιστους άφησε συνειδητά κέρδη αυτογνωσίας και ταπεινότητας,μια χρονιά μουτρωμένων,στεγνών και χαντακωμένων,υποχρεωμένοι με διατάξεις κι αναθεωρημένα μνημόνια να σκύβουμε το κεφάλι χωρίς να ξέρουμε πώς και πού θα προχωρήσουμε,μας είπαν βγες και περπάτα...αλλά ήταν σχοινί κι είμαστε σ' ελεύθερη πτώση και χωρίς δίχτυ προστασίας τις ευκολίες μας.
Την παραμονή των Χριστουγέννων δεν ήρθαν για κάλαντα παιδάκια,αλλά μαντράχαλοι χτυπούσαν το κουδούνι,ο μέσος όρος ηλικίας των συμμετεχόντων στο έθιμο αυξήθηκε κατακόρυφα,στα 18 πουλάκι μου δεν λες με τριγωνάκι "σ' αυτό το σπίτι πού'ρθαμε πέτρα να μη ραγίσει",κάνεις αίτηση για δάνειο και ξεπέφτεις στην τοκογλυφία,δανεικά ζητάς και ντροπή σου...κι έγινα κακός κι έκλεινα την πόρτα -
-αυτή τη ρημάδα πόρτα ν' ανοίξω την Παρασκευή να ξεκουμπιστεί να φύγει ο παλιός ο χρόνος,τον διώχνω κλωτσηδόν και μην ξαναγυρίσει ο απαίσιος λεηλάτης 2010...όξω ρεεε!...να μπει ο νέος με τα δώρα...δώρα...τέλως πάντων,ας έρθει κι ας πάμε -
-πάμε στο άγνωστο με βάρκα...άδεια,η ελπίδα πού'μπαινε παλιά με το άγνωστο,αγνώστου διαμονής κι εκείνη πια,θ' αρρώστησε (λέπρα!ελπίδα-λεπρή!) κι έμεινε μακρινή κι αγαπημένη ουτοπία...μετράμε αντίστροφα κι ολοταχώς προς το μηδέν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου