Κυριακή πρωί είχα α'υ'πνίες-και τη συνήθεια χρόνων να ξυπνώ πριν τις 7...
Στριφογύριζα ώρα στο κρεβάτι,κι όταν κατάλαβα πως ο ύπνος δεν θα πάρει εμέ το αγγελούδι,σηκώθηκα,έφτιαξα καφέ,κι αντί να βάλω μουσική συνεχίζοντας την αναπόληση και την ηρεμία της αργίας...μοίρα κακή με ώθησε ν ανοίξω την τηλεόραση...
...Για την ακρίβεια,η μοίρα είχε γυναικείο όνομα,υπουργική ιδιότητα και φωνή τσιριχτή,λαχανιασμένη,εμφανώς αγχωμένη.
Τη λέγαν Θεοδώρα...και ως γνήσια εκπρόσωπος ενός αυτοκρατορικού ονόματος έσκουζε πνιγμένη αλαζονία κι επιθετικότητα,απειλούσε θεούς και δαίμονες με μυνήσεις...
Τί είχε συμβεί;
Ένα άλλο υπουργείο,όχι της εκλεκτής του θεού κυρίας,προκύρηξε διαγωνισμό προσλήψεων εποχικού προσωπικού για ένα μουσείο στον τόπο εκλογής της Θεοδώρας.Καλύφθηκαν 36 θέσεις.
Τυχαίως και αξιοκρατικώς...και οι 36 ήταν απ το χωριό της..,2-3 ονόματα ήταν πρώτα της ξαδέλφια ...και 5-6 πιο μακρινά ξαδέλφια...
Και φυσικά δεν ήξερε τίποτα η κυρία υπουργός,δεν είχε πρόσβαση στους όρους διαγωνισμού,δεν είχε ανάμιξη καμιά στην επιλογή...αφήστε που.."δηλαδή και οι συγγενείς μου αν έχουν τα απαραίτητα προσόντα δεν δικαιούνται να καταθέτουν χαρτιά;Δεν είναι νόμιμο το δικαίωμά τους;"
Σ αυτό το σημείο άρχισα να ταράζομαι.
Το ίδιο και ο παρουσιαστής της εκπομπής..."εννοείτε...τί εννοείτε νόμιμο;"
"Εννοώ ότι όλα έγιναν σ ύ ν ν ο μ α ! ",εδήλωσε ενθουσιασμένη η υπουργός...
Εκεί έχασα το φως μου,μια ομίχλη άρχισε να μπαίνει από παντού στο σπίτι...
Και μια σκιά ήρθε και κάθισε χασκογελώντας στον καναπέ δίπλα μου..
Ένιωσα να παγώνω,με κοιτούσε με το μπλαζέ ύφος του επιτυχημένου,του σκαφάτου,του ιδοκτήτη 57 ακινήτων,του διευθυντή off shore...ν α ι !...δίπλα μου ο,πάντα,κένταυρος Γιώργος Βουλγαράκης κραύγαζε...
......."Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟ!!!
Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟ!!!"
Κι εγώ πνιγόμουν,περνούσαν από μπροστά μου όλες οι ''σύννομες" πράξεις κι έχασκε ένα κενό.
Για το θράσος μιας εξουσίας που ποτέ δεν αλλάζει.
Για την αφέλειά μου να πιστέψω πως οι νεοπασόκοι έμαθαν και είχαν ως παράδειγμα προς αποφυγήν τα λουλούδια της καραμανλίλας.
Για την χαζομάρα μου να θεωρώ πως συνειδητοποίησαν πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη Δημοκρατία είναι η γελοιοποίηση των λειτουργών της...
Έκλεισα την τηλεόραση κι άνοιξα το κουτί με τις παλιές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.
Έβαλα την ταινία "Υπάρχει και φιλότιμο"..αυτή που ο Λάμπρος Κωνσταντάρας είναι επίσης υπουργός..και το όνομά του Μαυρογιαλούρος..
Κακώς βέβαια έχουμε συνδέσει τ όνομα αυτό με τα παχύδερμα κάθε εξουσίας!
Στην ταινία αγνοεί πως με τ όνομά του εκμεταλλεύονται οι κλικαδόροι της αυλής τις αγωνίες και τις πίκρες του κόσμου.
Και τα παρατάει!
Παραιτείται!
Παραιτείται στο όνομα της πολιτικής και προσωπικής του αξιοπρέπειας.
Για δυο λέξεις άγνωστες στις καλαμοκαβαλημένες και ψωνισμένες Θεοδώρες της γκλαμουριάς..
Δυο λέξεις-ένας κόσμος χωριστά..
Φιλότιμο . Ντροπή.
Έκλεισα και τις μούντζες της ταινίας.
Έβαλα επιτέλους μουσική.
Δυνατά.Δυνατά.Μήπως και γίνουν δυνατά τ αδύνατα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου