ΖΩΗ ΣΑΝ REALITY ;

Βέβαια και μάλλον η ερώτηση είναι αν υπάρχει ζωή μετά τα ριάλιτι.

Αυτά που κανείς δεν βλέπει,όλοι δηλώνουν φανατικά αντίθετοι ηθικά κι αισθητικά,αλλά και τους παίκτες ξέρουν να ξεχωρίζουν,κι όλες τις λεπτομέρειες τού "παιχνιδιού" κατέχουν και συμπεριφορές κρίνουν - αλλά "δεν πέφτω στο επίπεδό τους"...τσεκαρισμένοι μ' ένα τηλεκοντρόλ στο χέρι να επιπλέουν στην ελαφρότητα και να επιβραβεύουν τον παρασιτισμό μ' ακροαματικότητα.

Ας το παραδεχτώ κι εγώ,σκύβοντας ταπεινά το κεφάλι,ναι, βλέπω reality.
Aφού χρειάζομαι το εγκεφαλικό μασάζ τής ανοιχτής τηλεόρασης,εντάξει και "το Νησί" βλέπω,και "πρωταγωνιστές",και Λυριτζή-Οικονόμου,κι "ελληνοφρένεια" και πάντα ειδήσεις με τη Χούκλη κι αδημονώ να ξεκινήσουν Κούλογλου κι Εξάντας...- ε,έρχεται κι η ώρα που θα δω και reality.

Αποενοχοποιημένα.
Και δηλώνοντας πως μια χαρά χαλαρώνει η ένταση,μια χαρά κλείνεται στο ντουλάπι το άγχος μιας δύσκολης μέρας - και ,όχι , δεν επικροτώ τη λοβοτομή,γι αυτό και προχωρώ ανερυθρίαστα σε συγκριτικό τεστ ποιότητας,μια διασκέδαση να φτύσω το big brother και να επαινέσω το master chef,ναι,θα σας πάω απ' την αηδία στη γαστριμαργία...


Α/ ΓΙΑΤΙ ΤΟ BIG BROTHER EINAI ΣΚΟΥΠΙΔΙ ΜΗ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΙΜΗΣ ΣΗΨΗΣ


1. Ως πότε θα μας ενθουσιάζει να βλέπουμε πως υπάρχουν και χειρότερα απ' τα χάλια τής κακής μας της ζωής;

2. Πώς μπορείς να πας για χέσιμο (σόρυ!) γνωρίζοντας πως έχεις άγρυπνο φρουρό κάμερα κι ανοιχτό μικρόφωνο μην και δεν καταγραφεί το "μπλουμ" μιας κουράδας;

3. Το εργάκι έχει ξαναπαιχτεί με πιο αισχρό και ρολαρισμένο καστ.
Είναι b-movie,πολύ δεύτερη διαλογή πρωταγωνιστών βρε παιδί μου!
Είχαμε καλοσυνηθίσει ως κανιβαλέθνος,χορτάσαμε υπονοούμενα και ψιθύρους μιας Στέλας Μπεζαντάκου έξω απ' το ντουζ και μέσα βεβαίως βεβαίως..ξεπουλήσαμε τρία dvd Τζούλιας..τί θέλουν τώρα από μας ξανθές δακρυσμένες κι ευλογημένες σιλικόνης βλαχοστρηπτιτζουδοπαναγιές;

4. Μετά τις κοινωνιολογικές αναλύσεις και τις βαθυστόχαστες αναρχαριστερές ψυχολογικές επισημάνσεις ενός μετρ τής τηλεαρλούμπας όπως ο Ανδρέας Μικρούτσικος που ξέρει την ίντριγκα να την κάνει πληγή χαίνουσα...πώς να μην αδιαφορεί το κοιμισμένο πλήθος με το φλατ,άχρωμο ύφος μιας Ρούλας Κορομηλά,και καλά υπεράνω κουτσομπολιού,με δήθεν τακτ και άποψη σεβασμού προσωπικοτήτων - σιγά μην καταρακωθούν οι επιστήμονες!

5. Πόση ώρα μπορείς να εστιάσεις στις ατίθασες τρίχες ενός κρυφοστρέιτ μπέιγουτς,μιας πουτιτανής γριοκαρακάξας μ' αραχνιασμένη λίμπιντο,με τον εκπρόσωπο τού απόδημου ελληνισμού Νοτίου Αφρικής(φτυστός ο Θέμος Αναστασιάδης αδυνατισμένος),δυσφήμιση τού μύθου πως η εκτός Ελλάδος ομογένεια διαπρέπει και ξεχωρίζει απ' τη φθισική μιζεριασμένη πατρίδα;

6. Μα πότε επιτέλους θα δούμε καυτό και άγριο σεξ ως υποχρεωτικό καθήκον των παιχτών,αφού είναι φανερό πως όλοι γι αυτό μπήκαν στο σπίτι,όλοι αυτό περιμένουμε να δούμε απ' το σπίτι και γι αυτή την κοινή λαχτάρα στερημένων πορνόνειρων η παραγωγή κρατά δεκάξι ρεμάλια μέσα;


Β / ΓΙΑΤΙ ΒΛΕΠΩ ΜΕ ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΟ MASTER CHEF


1. Ευτυχώς έχει ελάχιστη Ευγενία Μανωλίδου,άσε που τής πάει κι ο ρόλος της εκφωνήτριας κανόνων και του κους κους πάνω από αχνίζουσα κατσαρόλα...και πάντα ελπίζω στο πλάνο που,τυχαία (;) ένας υποψήφιος θα πιτσιλίξει με ζωμό ψαριού/μουστάρδας/κέτσαπ/καυτού ελαιόλαδου το ατσαλάκωτα τέλειο φορεματάκι της,να την κάνει έξαλλη,να της βγει το λατρεμένο μας υφάκι ξινισμένης λυκειάρχισσας σε σχολείο με καλόγριες...

2. Γιατί εδώ οι παίχτες δεν είναι ψωνισμένες υποψήφιες πορνοστάρ ή αραχτοτεμπέληδες εισοδηματίες,δεν είναι γκομενοκαθρεφτιζόμενοι εγωισμοί με μόνο πάθος την επίδειξη ξυρισμένων κοιλιακών και ροζναζιάρικων ακκισμών...εδώ γουστάρουν τη μαγειρική,ιδρώνουν και παθιάζονται να καθαρίζουν σωστά και γρήγορα κρεμμύδια και να ξεφλουδίζουν αυγά,είναι κανονικοί άνθρωποι,όχι πλαστικά παράσιτα και κοκα'ι'νομανείς των φλας.
Είναι χαρούμενοι,πραγματικοί ένοικοι-μέτοχοι μιας παρέας με κα'υ'μό τη γεύση,επικοινωνούν με μαχαίρι κοπής κρέατος κι όχι μαχαιριάς στην ψυχή των ανταγωνιστών τους.

3. Εδώ οι κριτές είναι για ν' αποθεώσουν αποκλειστικά το προιόν της δουλειάς τους,δεν είναι ξερόλες διαφημιστές τού εαυτού τους,υστερικοί,προσβλητικοί Μποτρίνηδες ελεεινής επίδειξης ή ζαχαροΒέφες γλειφιτζούρηδες έμποροι/πωλητές της εταιρίας τους.
Συστήνονται απολαυστικά ως "μαγείροι",λατρεύουν το φαγητό ως έργο τέχνης,επικοινωνούν μ' αλάτι και πιπέρι,αυτό τους αφορά,τους προσδιορίζει,το αναγάγουν σε τρόπο σκέψης και μας καλούν να τους εμπιστευτούμε την έξοδό μας,να γεμίσουν μπουκιές απόλαυσης μια βραδυά μας.

4. Ηαθωότητα μιας άλλης αγωνίας,ευτυχώς μακριά απ' την μικρότητα,την κακία και την κατινιά του τηλεοπτικού πολτού,με την προβολή γνήσιας συγκίνησης -βλέπουμε το ειλικρινές άγχος ενός 24άχρονου να είναι σκασμένος γιατί δεν αναγνώρισε τη γεύση τού λεμονιού σε μια σούπα,ενός 30άρη,έτοιμου να βάλει τα κλάματα λέγοντας "εγώ στην κουζίνα βρίσκω το χαμόγελο που λείπει απ' την υπόλοιπη ζωή μου" - είναι η θέαση μιας άλλης ευαισθησίας,που απορρίπτει σαν ξένο σώμα την άρρωστη αλαζονία και ξαφνικά στην εποχή της γενικής κατάθλιψης αναδεικνύει την απλότητα ως κοινωνικότητα,με σπιτική συνταγή και ζεστασιά.

5. Εντάξει,δεν είναι το πιο σημαντικό για μια χώρα αν ταιριάζει η κρέμα γάλακτος με το λαυράκι...πάντως μπορεί να ξαποστάσει την καθημερινότητά μας με τη θαλπωρή μιας κουζίνας που ετοιμάζει ένα χαλαρωτικό τηλεδείπνο,μια τηλεόραση που δεν ντρέπεται με τον μεταδιδόμενο ευτελισμό της και δεν πουλά υποκουλτούρα - αντίθετα ευωδιάζει μυρωδιές και μπαχάρια σ' ένα παιχνίδι γεύσης με παρέα καθαρά γελαστά βλέμματα.


ΥΓ. Θα μου λύσει κανείς μιαν αναθεματισμένη απορία,γιατί νιώθω ανήμπορος να το θεωρήσω απλό κι εύκολο...τί στο διάολο είναι το φ ι ν ό κ ι ο ;