Χτες το βράδυ που σχόλασα στις 9 περίμενα στη στάση το τρολεάκι 40 (σαράντα!) ολόκληρα λεπτά.
Γιατί άργησε;
Είχε κάπου στο δρόμο κίνηση;
Κάποιο τρακάρισμα;
Αρρώστησε ο οδηγός;
Χάλασε το όχημα;
'Ακρη δεν βρίσκεις,εξήγηση καμιά,συγγνώμη ποιος να σου πει...
Σημασία έχει αυτός,ο συσσωρευμένος,χαμένος χρόνος.
Γιατί βέβαια δεν είναι μόνο ένα βράδυ...δεν κάνεις μια διαδρομή τη μέρα και δε βαριέσαι..!
Κάθε ξημέρωμα έχεις ν' αντιμετωπίσεις το σύνηθες μποτιλιάρισμα - κι αργείς ... το μεσημέρι βρίσκεις τη συνήθη κίνηση κι είσαι με την ψυχή στο στόμα να προλάβεις να πάρεις μιαν ανάσα πριν γυρίσεις στη δουλειά που πάλι αργοπορείς αφού δεν έχει ακόμα ανοίξει το κέντρο απ' τις καθιερωμένες πορείες της ημέρας που αναπροσαρμόζουν τα δρομολόγια .. .και φτου κι απ' την αρχή!
Ας ξανάρθουμε στα χτεσινά 40 λεπτά αναμονή.
Και 35 λεπτά η διαδρομή Κατεχάκη- Πλατεία Αμερικής (5-6 χιλιομέτρων πάνω κάτω).
Και 10 λεπτά οι αποστάσεις δουλειά/στάση - στάση/σπίτι.
...85 λεπτά δρόμος...
Τί σκέφτεται ο άνθρωπος σε τούτα τα χαμένα κι άχρηστα λεπτά της ζωής του..εγώ φιλοσοφούσα,προσπαθώντας να διώχνω τις σκέψεις κι οργάνωνα ποια ταξίδια θα μπορούσα να πάω με 85 λεπτών διαδρομή...αν έπαιρνα το ΙΧ μου και ξεκίναγα για Σαλόνικα θα είχα φτάσει Λαμία...αν υπήρχε τρένο θα σφύριζε να κατέβουν οι επιβάτες της αμαξοστοιχίας Πάτρα...αν μπαίναμε Ραφήνα στο πλοίο θά'πιανε 'Ανδρο...αν απογειωνόμουν αεροπλανάτος θα προσγειωνόμουν Ρώμη...
Αλλά δεν είναι αστείο.
Η φθορά είναι χρονίζουσα κι η ταλαιπωρία των πολιτών της Αθήνας επαναληπτική,μια αρρώστια κατατρώει τα σωθικά μας,όλο το πακέτο "πάω+γυρίζω απ' τη δουλειά",όλες οι μετακινήσεις είναι άσκηση αντοχής και μελέτη για διδακτορικό φοιτητών καρδιολογίας και ψυχονευρολογίας.
Γιατί φυσικά έχεις νεύρα τεντωμένα ξεροσταλιάζοντας πότε θα μας κάνει την τιμή να έρθει το μονάκριβό μας το οχηματάκι.
Γιατί φυσικά και μπαίνεις μπαρουτιασμένος μέσα κι όλοι ξεσπούν σε όλους.
Το 1/3 βρίζει τον οδηγό που άργησε,το άλλο 1/3 το διπλανό του έτσι για άσκηση μοχθηρίας,και οι λοιποί εκτονώνονται σ' όποιον απαντά στο κινητό τους - σε μεγάφωνη αναμετάδοση ζωής,μη χάσουμε καμιά ζουμερή λεπτομέρεια.
Σπρώχνεις τη χοντρή,πατάς τον απλωμένο κι αραγμένο,σκουντάς την ακούνητη μαθητιώσα νεολαία με το ανεξέλεγκτης τροχιάς σακίδιο στον ώμο... - δεν υπάρχει ένα δρομολόγιο αστικών συγκοινωνιών με ήρεμους επιβάτες,χωρίς διάθεση καβγά.
Πώς να είσαι ήρεμος στην κλωτσοπατινάδα της προσπάθειας να χωρέσουν 150 νοματαίοι ως μοσχάρια στην καρότσα που παίρνει 90...σφιχταγκαλιασμένοι αλλά ποτέ αγαπημένοι...πώς ν' αγαπήσεις τον ιδρωμένο διπλανό σου που το σαπούνι είναι μόνο μια μαγική στιγμή μπρος την τηλεόραση,το αγαπημένο του διαφημιστικό και δεν έχει πλησιάσει στη βρύση με το ντουζ απ' τον 15αύγουστο...αχ αυτές οι μυρωδιές...κρεμμύδι,τζατζίκι,ποιος ρεύτηκε,ποιος πόρδισε,ποιος ξεκίνησε τη μόδα "βρώμικο πόδι σε ανοιχτή παντόφλα",ποιος φτύνει στον ώμο μου,ποιος φταρνίζεται στη μούρη μου,ποιος βήχει στ' αυτί μου...
Ποιος έκλεισε το παράθυρο και σκάσαμε...ποιος άνοιξε το παράθυρο και πουντιάσαμε...πάλι χάλασε ο κλιματισμός κι είναι θάλαμος αερίων.."μα πάτησα το κουμπί,γιατί δεν ανοίγετε την πόρτα."..-δεν ήταν κουμπί αυτό που πιάσατε αλλά το βυζί τής κυρίας, παλιοεφαψία!...
Και πώς είπατε πως είναι "ο μαλάκας!" στα Ρώσσικα; στα Νιγηριανά; στα Πολωνικά; στα Πακιστανικά; στα Φιλλιπινέζικα; στα Αφγανικά;.. να κι ένα κέρδος,ταχύρρυθμα μαθήματα εκμάθησης ξένων βρισιών,η λεωφορειομαχία στον καιρό της κρίσης κι όποιος δεν αντέξει και κρεμαστεί απ' τις χειρολαβές θ' αναγνωριστεί απ' την κάρτα απεριόριστων διαδρομών...ή όλοι λαθρεπιβάτες είμαστε και συνυπεύθυνοι για τα ελλέιματα που γονατίζουν κι αυτή τη ΔΕΚΟ;...για να πιάσουμε μερικούς τζαμπατζήδες,πληρώστε το 40πλάσιο του εισιτηρίου να βοηθήσετε τη μείωση που επιζητεί η αγία μας κυβέρνηση για να συγχωρεθούν οι τρύπες τού προ'υ'πολογισμού της!
Και βέβαια αν επιζήσεις απ' αυτήν τη Μεταφορική Εκστρατεία και φτάσεις στη δουλειά,πείτε μου πώς θα εργαστείς που είσαι με ψυχολογία παραπαίοντος πρόσφυγα που πάλευε 50 ώρες με τα κύματα στην ανοιχτή θάλασσα,έχεις πίεση διακόσια,μισείς όλο τον κόσμο κι είσαι έτοιμος να πυγμαχήσεις στο ριγκ - όποιος πελάτης τολμήσει απλώς να σε κοιτάξει,αντί να εξυπηρετηθεί θα σωριαστεί με δεξιό κροσέ νοκ άουτ,να ξεσπάσεις πάνω του...
Και κάθε τόσο ακούς τις προτροπές.. .ν'αφήσεις το αυτοκίνητο σπίτι,να προτιμάς τα μέσα μαζικής μεταφοράς..- το έχω σίγουρο..δεν υπάρχει έστω ένας απ΄όσους σχεδιάζουν τις λύσεις και το πρόγραμμα μεταφορών στην Αθήνα που να έχει μετακινηθεί μέρες,μήνες,χρόνια με όποιο απ' αυτά!
Φυσικά - για τιμωρία και παραδειγματισμό και μ' εμφανή διάθεση χαιρεκακίας θα έπρεπε να υποχρεώνονται όλοι - συγκοινωνιολόγοι,δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι,τεχνοκράτες,διευθυντές,βουλευτές και όλοι οι δήθεν οικολόγοι λάτρεις των μέσων που έχουν μηχανάκι και δυο-τρία παρκαρισμένα στο ιδιωτικό τους πάρκιγκ αυτοκινητάκια,7-9 το πρωί,3-5 τ΄απόγεμα - όλοι γκρουπ/θέραπι στον ηλεκτρικό,στα μπλε λεωφορεία,στα μονά τρόλει,όλοι μέσα στα μέσα,να βγουν απ' τις κλιματιζόμενες λιμουζίνες τους με τους γραβατομένους αχθοφόρους τους,να δουν την αληθινή ζωή,τη φριχτή ταλαιπώρια καθημερινότητας,να πάρουν μια ιδέα πώς είναι ο κόσμος έξω απ' τις μακέτες των γραφείων τους,απ' τα βολεμένα,ρουτινιάρικα καλολαδωμένα ωράρια με τα master plan σωτηρίας μας,μήπως και συνειδητοποιήσουν πόσο κοντά στη σχιζοφρένεια είμαστε όλοι εμείς οι "απ' έξω",ένα βήμα,μιαν ανάσα απ' την ψυχασθένεια,ένα κλικ απ' την υστερία.
Και θα βρούμε τρόπο και λόγο να μη νιώθουμε αδύναμοι κι ελεεινά ηλίθιοι περιμένοντας σαράντα λεπτά ναρθεί ένα γαμημένο τρόλε'ι',θα υπερβούμε και τους μονολιθικούς,ξεπερασμένους πολιτικάντικους τρόπους αντίδρασης με τον αφασικό συνδικαλισμό της λύσης "μια απεργία για πάσαν νόσο" κι αποκτώντας συνείδηση τής απελπισίας μας θα δικαιώσουμε και το λόγο "θα μας πάρουν με τις πέτρες"...ανεξέλεγκτα πλέον,σ' έκρηξη οργής και θυμού προς δικαίους κι αδίκους κοματόσκυλους υπαιτίους...
Κι όσα γίνουν στο μέλλον,θα τα ζήσουμε μες το χειρότερο παρελθόν μας, με κοινωνικές συμπεριφορές απ' τον πιο αντιδραστικό,σκοταδιστικό και φασίζων εαυτό μας, σε αρένα με όχλο τον μεσαίωνα.
Στάση κύριε οδηγέ.
Κατεβαίνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου