Το καλοκαίρι στις διακοπές,δυο μέρες και δυο νύχτες το κοριτσάκι μου χανόταν κι εξαφανιζόταν...στις σελίδες ενός βιβλίου κι έπειτα μου μιλούσε συγκινημένη για το Νησί,τους λεπρούς και τα πιο έντονα συναισθήματα και πώς ρούφηξε μια γουλιά 500 σελίδες.
Δεν το διάβασα δίπλα στη θάλασσα - αποφεύγω να διαβάζω σ' έναν γεμάτο τόπο με εικόνες και μυρωδιές,προτιμώ κλειστό μέρος,εντελώς άδειο ώστε να γεμίσει μ' αρώματα απ' τις σελίδες που θα φτιάξουν το δικό τους περιβάλλον,να βγω στο χάρτινο ταξίδι τους.
Αρχές Σεπτέμβρη λοιπόν,επίτηδες αποφεύγοντας να δω ή ν' ακούσω οτιδήποτε προβαλλόταν και διαφήμιζε τη σειρά,δυο απογέματα χάθηκα στο βιβλίο τής Βικτόριας Χίσλοπ,έφτασα στην Πλάκα,μπήκα στη βάρκα για τη Σπιναλόγκα και συνάντησα,έκπληκτος,μιαν Αγγλίδα συγγραφέα ν' αποδίδει με πληρότητα συνταρακτικής ανάσας μιαν εποχή,μια χώρα και την ψυχή των ανθρώπων της,να μεταφέρει με τρόπο συγκλονιστικό την αγάπη,τη ζεστασιά,την ειλικρίνεια και τις προκαταλήψεις,τις εμμονές,την άγνοια και τα λάθη τους.. - ιδού μιαν απόδειξη πως η καρδιά δεν έχει πατρίδα,τάξη,φυλή,θρησκεία,μπορείς να νιώσεις και να δεις καθαρά,να γελάσεις και να κλάψεις - αρκεί ό,τι βλέπεις να μιλήσει μέσα σου άδολα αθώο.
Για όλα αυτά θα σκίσει η σειρά,είναι ήδη τηλεοπτικό φαινόμενο,συζήτηση στις παρέες,η Δευτέρα που εκατομμύρια διαφορετικοί συνέλληνες επιτέλους ομονοούν σε κοινό τόπο συλλογικότητας,με αγωνία,δάκρυ,λύτρωση για όλα όσα γενναία,άδικα,φωτεινά μεταφέρονται από μια παραγωγή-κόσμημα.
Το πρώτο της επεισόδειο ζωντάνεψε μ' ένα ονειρικά γήινο κι απίστευτο πάθος τις σελίδες ενός βιβλίου σε μια μαγική στιγμή τέχνης,μιαν εμπνευσμένη εικόνα,πινελιά δημιουργική,ηθοποιοί στοχευμένοι στο συναίσθημα,φωτογραφία ατμόσφαιρας και γεύσης της δύσκολης εποχής,σκηνογραφία αφαιρετική,σκηνοθεσία με αίσθηση για την πληρότητα αναπαράστασης τής σιωπής και τής απόγνωσης.
Απ' το σκοτάδι της αρρώστιας αναβλύζει ζωή,γάργαρο νερό στα πρόσωπα,αεράκι τα βλέμματα,τ' αγγίγματα περνούν τον ηλεκτρισμό τους απ' την οθόνη κατά πάνω μας.
Αποδεικνύει πολλά η επιτυχία τού σήριαλ "το Νησί".
Για τα σκουπίδια που σερβίρονται ως γκουρμέ πιάτο στις πλάσμα συσκευές μας.
Για την επένδυση χρόνων στα παράσιτα των πρωινάδικων,τη φτήνια κουτσομπόληδων,τους απαίδευτους μικροτήτων,τη ζήλεια και το φθόνο μετριοτήτων.
Γι αυτό που χρόνια ξεπέταγαν,την έκφραση των πιο χαμηλών και τιποτένιων ενστίκτων μας.
Πλουσιοπάροχα προσπάθησαν τα κανάλια να φυτέψουν μέσα μας τα χειρότερα αισθήματα,τις κατάπτυστες συνήθειες,τα ελαττώματα μιας κοινωνικής σήψης... - ε! τελικά, δεν τα καταπίνουμε όλα αμάσητα!..δεν βουτήξαμε στην άπνοια,το σάπισμα,το βόθρο τους.
Το Νησί είναι διαμάντι και θα λάμψει,η επιβράβευση μιας διαφορετικής πρότασης - αλλά και η δική μας απάντηση στη βρωμιά,μια κραυγή για το τέλος των αντοχών μας.
Ζούμε φτωχικά,φοβισμένοι των καιρών,μοναχικοί,κλεισμένοι απέναντι στην ανοιχτή τηλεόραση.
Επιβραβεύουμε τη δουλειά αυτή,αποδεικνύοντας πως δεν αποκτηνωθήκαμε ακόμη,είναι μια χαραμάδα φως στη σκοτεινή ζωή μας,η ένδειξη πως ψάχνουμε πάντα την ελπίδα.
Ας αφουγκραστούν τη θλίψη μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου