ΜΙΑ ΒΟΜΒΑ ΜΕΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ

Με αξιοσημείωτη επιτυχία ξεκίνησαν οι καλοκαιρινές παραστάσεις για το φεστιβάλ του παραλόγου "Τρομοκράτεια 2010",με μια φαντασμαγορική έκρηξη βόμβας στο γραφείο του υπουργού Δημοσίας Τάξης.

Βέβαια,είχαμε και μιαν απώλεια,αλλά ο Κύριος Μιχάλης εμάς τους πολίτες υποσχέθηκε να προστατεύει,όχι τους αξιωματικούς του...και βέβαια ως αρχηγός ενός στρατιωτικού σώματος έχει υπόψιν του τις στατιστικές περί "αναλώσιμων απωλειών"- άντε να το πει στη γυναίκα και τα παιδιά τού 52άχρονου!

Σκέφτομαι τους ψυχοπαθείς που οργάνωσαν την αποστολή της βόμβας.
Είχαν την αμυδρή εντύπωση πως όντως θα άνοιγε οτιδήποτε ο ίδιος ο Κλουζώ-Χρυσοχοίδης;
Εκτός απ τη σοβαρή περίπτωση να είναι και ηλίθιοι εκτός από επικίνδυνοι,φανταζόμενοι ότι κάθε βράδυ στις 8,ο Προ-πό συγυρίζει στο γραφείο δώρα και δέματα και κουτιά που στέλνουν οι εταιρείες τ ανεβοκατεβάζει στη βιβλιοθήκη...;
Άρα,δεν τους ενδιέφερε ποιος θα άνοιγε,ήξεραν ότι ο στόχος τους είναι προστατευμένος,άρα ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΝΟΙΑΖΕ.

Και πείτε μου ειλικρινά,πόσοι από μας δεν χαμογέλασαν χτες βράδυ,πόσοι είπαν "έλα ρε!και γαμώ τις φάσεις!"..ή.."πολύ γουστάρω την ξεφτίλα τους,να τα κάψουν όλα!"..
Θα συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της ήττας- πως έχουμε πάψει να δίνουμε σημασία στην αξία της ανθρώπινης ζωής;
Θα πούμε πως ξεχωρίζουμε τις πολιτικές αντιθέσεις και τις προσωπικές αντιπάθειες από το απλουστευτικό σχήμα "διαφωνώ-διαμαρτύρομαι-καταγγέλω-σκοτώνω";
Θα νιώσουμε επιτέλους συντριβή και δέος που το μίσος μετατρέπεται ανεξέλεγκτο στην παραζάλη μιας εκτέλεσης;
Θα πάψουμε να περιδινιζόμαστε πως λύση στο θυμό και την απόρριψή μας για το πολιτικό σύστημα δεν είναι να πατάς σκανδάλη;

Μεγαλώσαμε χασκογελώντας με "μπάτσους-γουρούνια-δολοφόνους".
Αφήσαμε τιμητές της οργής μας,ελεεινούς κουκουλοφόρους τύπου Κουφοντίνα να αρθρογραφούν ως επίσημοι συντάκτες αφιονισμένης ελευθεροτυπίας.
Ακούγαμε δεκτικοί, ανερυθρίαστους-ανθρωπιστές δικηγόρους να παραδίδουν τιμή και υπόληψη σε μέλη που αποκαλούσαν "επαναστατικη Αριστερά".
Θαυμάζαμε φτηνιάρηδες ζουγκλοδημοσιογραφίσκους να ηρωποιούν φασιστάκια ξηρούς-καρπούς βίας για την εύκολη επιλογή,μπαμ και κάτω,αντί να ψάχνεις λόγια και τρόπους να ζήσεις καλύτερα.

Φοβάμαι είμαστε έτοιμοι όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας να τα αποδεχόμαστε με χαιρεκακία και συνειδητή επιλογή πως το μπάχαλο είναι μια ανεκτή καθημερινότητα.
Έφτασε η εποχή που ο ένας θα βγάζει τα μάτια του άλλου.
Την κομβική στιγμή που κάποιος δίπλα μας θα εκλιπαρεί για βοήθεια και θα αντικρύζει σκληρά και παγωμένα βλέμματα.

Άκρη δεν βγάζω.
Ας ζήσουμε πανηγυρικά τα "Τρομοκράτεια 2010",σαν να βλέπουμε σήριαλ στην τηλεόραση,να διαλύεται έξω απ την πόρτα μας το σύμπαν κι εμείς,ευφησυχασμένοι,κυνικοί και στεγνοί αισθημάτων αλληλεγγύης,να πατάμε κουμπάκια στο τηλεκοντρόλ,μπερδεύοντας εικόνες,αλήθειες,ψυχές και μύθους.

Ας αποθεώσουμε την καταστροφή.
Πιθανόν και να μας αξίζει.