Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΠΟΥ (δεν) ΑΡΓΕΙ

Μια βδομάδα μετά τις εκλογές και οι μόνοι που τις θυμούνται είναι όσοι μπλέκονται με τα συμφέροντα και τα βουλευτιλίκια και τους θεσιθήρες με τους ορμονικούς αδένες αρπαχτικά πουλιά της ενδόξου εξουσίας

-οι υπόλοιποι,ο "κυρίαρχος" λαός,
εμείς οι σαλταρισμένοι των αδιεξόδων και της φρενήρους πίεσης,χωρίς αντοχές χρόνια τώρα,σπεύδουμε πάλι ν'αποστασιοποιηθούμε,να επιστρέψουμε στα δικά μας,στα προβλήματα αλλά και τα λιμάνια μας,
στην "κανονικότητα" και την "καθημερινότητα",
λέξεις που τόσο λοιδωρήθηκαν,αλλά είναι η αλήθεια και το παράπονο για τη ζωή μας που χρόνια παραδέρνει στα χρέη,τις ελλείψεις,τις αγάπες και τα λάθη μας,τις απουσίες και τα χρονοδιαγράμματα που έχουμε δουλειά,υποχρεώσεις,ανάγκες,διαλείμματα,γιορτές,αργίες κι υπερωρίες,δάνεια και δανεικά,συγγενείς και φίλοι,
πάντα αντιμέτωποι με την απόμακρη κοινωνία που χάνεται δομικά κι αξιακά στις μικρότητές της,αντικρουόμενοι στόχοι,ζήλεια και μοχθηρία,αγωνία κι απελπισία,αυτάρκεια κι ανταγωνισμός,
εμείς εκεί πεισματικά με την πίκρα και τη θλίψη,τη χαρά και την εκδρομή,την πίστωση χρόνου και την πιστωτική μας ασφυξία

Η Αθήνα καταρρέει μπροστά στα μάτια μας
-
(πού πάμε όσοι δεν έχουμε πώς να φύγουμε και πώς θα βρούμε διέξοδο και καθαρόν αέρα όσοι πνιγόμαστε και δεν ξέρουμε πώς θα ξημερώσει)

αλλά έχει πόλεμο παντού,αληθινά βόλια και καταστροφή
-τα καραβάνια των χαμένων ψυχών παραδέρνουν στην αδυναμία ενός κόσμου να εξισσοροπήσει φαντασιώσεις,απορίες,θρησκευτικά παραληρήματα,διαφορετικότητες,ανάπτυξη και πρόοδο και απωθημένα ιστορικών ασυνεχειών κι αποτυχημένες αυτοκρατορικές ψυχώσεις

-φοβισμένες πλειοψηφίες,απαίδευτοι εξαθλιωμένοι,ανεπαρκείς δομές,παλεύουν ανθρωπιά κι αλληλεγγύη με φασίζουσες απολυτότητες και ναρκοθετημένες βεβαιότητες

-πολιτικά παιχνίδια,συνθήκες ψευδών ευημεριών,συσχετισμοί διεθνούς αγυρτίας,πελαγοδρομήσεις ανίκανων γραγειοκρατών,πολιτικάντικες ανοησίες αδαών,πολύχρονες αγκυλώσεις,παραφρόνων εκκαθαρίσεις,άγνοιες ιστορικής συγχρώτησης κι απηύδισμα καθημερινής φτωχοποίησης κι αδυναμία αφομοίωσης στην άρνηση κατανόησης και την πίεση αδιεξόδων που στέρεψαν την ανοχή και την αντοχή μας

-κλείνουμε τα μάτια,βουλώνουμε τους αισθητήρες ανθρωπιάς,απορρίπτουμε οδούς συνεννόησης,καταργούμε κανόνες συνύπαρξης,πρόσφυγες στον τόπο που ποτέ δεν αγαπήσαμε,περαστκοί της πόλης που δεν ανήκει σε καμιάν οικογένεια,καμιά καρδιά δεν χτύπησε δυνατά για την αφοσίωσή μας,παραδέρνει στον άγνωστο δρόμο τού μίσους,της βαρβαρότητας,της απατεωνιάς και τής λεηλατημένης επιθετικότητας εν αμύνει των παθών μας

Και ο αγώνας μας να παραμένουμε όρθιοι,υγιείς και ταπεινοί
-μια βόλτα στην θάλασσα  μάς απέμενε χρόνια
//...ξέραμε είναι αγχολυτική και φέτος έγινε σχεδόν καταναγκαστική πριν το σαλτάρισμά μας//
 και τώρα που φθινοπώριασε κανονικά μελαγχολική των απωλειών και τής αδυναμίας μας να ξεφύγουμε μεροδούλι,μεροφάι,αδειανό πορτοφόλι και κοστίζει να ψάχνεις κέρματα και να μην έχεις ούτε το περσινό νόμισμα απ'τη βασιλόπιττα για τις τελευταίες μέρες ενός ακόμη χρεοκωπημένου μήνα
- και τις υποχρεώσεις και τις χρωστούμενες δαγκάνες να μάς πνίγουν εις τον πάτο και τόσο μακριά των απάνεμων λιμανιών που τόσο επιπόλαια τραγουδούσαμε στον υπέροχο κόσμο των ονείρων μιας αέναης εφηβείας που μάς τσιγκλάει και μάς βολοδέρνει στην ανώμαλη προσγείωση των αποτυχιών μας.

Δεν ξέρουμε πού θα βγει ένας διαρκώς αναγεννημένος χειμώνας
άφραγκοι,ανέστιοι τραπεζοκρατημένης υποθήκευσης,περίλυποι και νευρωτικοί.
//κατάθλιψης γενιές και χαντακωμένης προσδοκίας,ελπιδοτσακισμένοι κι οριακά επιβιώσαντες//
-έρχονται καταιγίδες πραγματικές νεροποντές κι οι άλλες φόρων κι απαιτήσεων βουνά ολόληρα κατολισθήσεις στην επάρκειά μας ν'αντιμετωπίσουμε μιαν απροσδόκητη συφοριασμένη αλήθεια των καιρών που δεν μάς άφησαν σχεδία να δραπετεύσουμε,αέρα ν'ανασάνουμε και χώρο να νιώσουμε ελεύθεροι για ένα λεπτό,για μια βόλτα,για μιαν ήσυχη νύχτα,για μιαν επιθυμία χαλάρωσης και μια στιγμή χαράς να κρατά πάνω μας άγγιγμα σα μπαταρία επαναφορτιζόμενης γαλήνης
//κεραυνοί κι αστραπές κι η αναποδιά σημαία και καημός μας

Κράτα με να σε κρατώ,έχω κι άλλα να σού πω κι άλλα να ζήσουμε που θα μάς πάνε στα πέρα μέρη των μικρών ονείρων μας,στην αλήθεια καρδιάς παλλόμενης να τα καταφέρει,να εμπιστευτεί,ν'αγαπάει,να συνεννοείται,ν'απλώνεται,να καταλαβαίνει,να συνεργάζεται,να κερδίζει.
//να φτιάχνει το Αύριο απαλυμένο των πανικών που δεν περιγράφονται πια και δεν θέλουμε άλλο να μάς αποπροσανατολίζουν,να μάς περιορίζουν και να μάς φέρνουν άγχος,στενοχώριες και λύπη.
//ο χειμώνας θέλει να σταθεί πάλι απέναντι,εμείς βουτήξαμε στην πιο καθάρια θάλασσα,βάλαμε προσδοκίες πάλι,κρατηθήκαμε με φίλους κι αγαπημένους και τις συνήθειες  που οργανώσαμε αντιπερισπασμούς κι οάσεις στην ερημιά και πίστη αξιών που θα σκάψουν ανάχωμα.
//να περάσει άλλη μια καταιγίδα και να μείνουμε στεγνοί κι όρθιοι.

Δεν ζητάω πολλά,ποτέ δεν τα ήθελα όλα,μόνο να φεύγει ο καιρός και να έχω περιθώριο να ακούω τη βροχή,να μυρίζω την αλμύρα στο κύμα και να μπορώ να μετράω τ'άστρα κουρνιάζοντας στη μεγάλη αγκαλιά σου.