YΓ // για τα όνειρα που δεν παίρνουνε εκδίκηση

Σας έχω πει για τον παππού που δεν γνώρισα.

-τον σκέφτομαι κάθε χρόνο τέτοια μέρα-

...ο Γιάννης γνώρισε την Ελένη,ερωτεύτηκαν,παντρεύτηκαν και τον Μάρτιο του 1940 γεννήθηκε η Ολυμπία.
-τον Οκτώβριο έγινε πόλεμος και ο Γιάννης έφυγε για την Αλβανία,την κόρη του τη συνάντησε άλλη μια φορά,την άνοιξη του '41,πριν ξαναφύγει για το μέτωπο τού νέου πολέμου και δεν ξαναγυρίσει ποτέ,ποτέ δε μάθαμε πότε,πώς και πού χάθηκε κι ούτε πού είναι τα κόκαλά του αφημένα,έχουμε μίαν επιστολή τού γενικού επιτελείου στρατού,περί "ηρωικού ανδραγαθήμαντος και υπερηφάνου πατρίδος" και μια φωτογραφία του με στολή
-η γιαγιά μου η ελένη και ο παππούς που εγώ γνώρισα,ο Γρηγόρης,την είδε στην καινούργια τους γειτονιά,στο διοικητήριο της Θεσσαλονίκης,με μαύρα ρούχα άπλωνε ρούχα και τραγουδούσε,την αγάπησε,την παντρεύτηκε και μ'όλη τη δυσκολία της εποχής μεγάλωσε με στοργή και φροντίδα και
τη μαμά μου και τα δυο δικά τους παιδιά,τους πιο αγαπημένους θειούς μου,την τασούλα και τον βασίλη
-η Ολυμπία μου δεν ήθελε να μιλά για τον βιολογικό της πατέρα,"μα εγώ δεν θυμάμαι κάτι κι ούτε τον γνώρισα,μπαμπάς μου ήταν αυτός που με μεγάλωσε" κι ούτε ήθελε να μιλά για κείνον ή να ψάξει,οι συγγενείς μου στη Σίνδο μου λεν είναι γραμμένο το όνομά του στο ηρώο τού χωριού κι όλο λέω θα πάω να το δω,έγινα 46 κι ούτε ποτέ τα κατάφερα

//αύριο κλείνουν και για τη μαμά 9 μήνες που έφυγε "μακρινή μητέρα,ρόδο αμάραντο"  θα την τραγουδάει αιώνια ο μπιθικώτσης στα λόγια τού ελύτη με τη μαγική πνοή στη μουσική τού Μίκη μας

//το κοριτσάκι μου φτιάχνει στάρι να πάει στην εκκλησία,εγώ ακούω σοφία βέμπο και κοιτάζω στην ΕΡΤ εικόνες μιας ασπρόμαυρης ιστορικής ανάβασης στον απόμακρο κόσμο μιας γενιάς που κάηκε στα κρυοπαγήματα της Ιστορίας που μάς κορο'ι'δεύει σήμερα στα καινούργια μαντάτα των σόιμπλε

//διάβασα ξανά πρόσφατα τη "ζωή εν τάφω" τού Στράτη Μυριβήλη,αναφέρεται βέβαια στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο,αλλά η εικόνα τής σήψης,τα χνώτα της καταστροφής,η φρίκη μιας παγωνιάς που περονιάζει και της ματαιότητας μιας θυσίας χιλιάδων χωρίς όνομα,ατέλειωτων ηρωικώς πεσόμενων ψυχών που δεν γνώρισαν έρωτες,γυναίκες,χαρές,παιδιά,γλέντια,καλοκαίρια κι εξαερώθηκαν στ'απάτητα βουνά για μια γαμημένη ένδοξη ιαχή που ίπταται κατάπικρη πατριωτική παρακαταθήκη για να έχουμε σήμερα τα καλόπαιδα free wi-fi  και την καμπάνια της ντόιτσε τέλεκομ για τη νέα εποχή cosmote...με ξεπερνάνε

////παππού γιάννη πάλι θέλω να κλαίω.