9 μέρες πριν την ψήφο,
μιας επιλογής αυτοκαταστροφής για το τέλος των ψευδαισθήσεων,
μια κάλπη για την Απελπισία μας.
Οι άνθρωποι που χανόμαστε,που καιγόμαστε και παιδευόμαστε χρόνια να επιβιώσουμε στη χώρα που ρημάξαν οι απόπειρες του χρηματοπιστωτικού τέρατος να την επανατοποθετήσουν παρία των εντολών τραπεζιτών και τιμωρών επικυρίαρχων της Ευρώπης,σκύβουμε με θλίψη και συντριβή στην εικόνα μιας προεκλογικής παράτας ανεγκέφαλα περιπαικτικής των παθών μας.
Πολιτικάντικη επιθυμία να συγχωρήσουμε το ηττημένο σύνολο της πολιτικής μας αριστοκρατίας
-με το τρίτο μνημόνιο αποδείχθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ το ίδιο ανεπαρής κι ανίκανος στις επιλογές μιας σύνθετης διακυβέρνησης σε καιρούς απαιτητικής γνώσης,συγκροτημένης κατάρτισης κι οικονομοτεχνικής λειτουργικότητας με παράλληλη θεωρητική ανάγνωση γεωπολιτικών πολυπλοκοτήτων.
Το Σύστημα των Μεταπολιτευτικών Ιερών Ονομάτων (και κομμάτων),
κακομαθημένα πλουσιόπαιδα που βρίζονται επιδεικνύοντας τα πτυχία τους,
ιδεαλιστικές μονομανίες και λυρισμοί ιστορικότητας με συναισθηματικές εκρήξεις,
η κουλτούρα σύγκρουσης κι η υποτακτική επιθυμία κολαούζων yesmen,
οι βολεμένοι στα καπετανάτα οικογενειοκρατίας,νεποτισμού,αλαζονικής χρήσης κρατικής εξουσίας,
οι διεφθαρμένοι πολιτικού χρήματος,
οι μιζαδόροι,
οι μεγαλοστομίες των καθαρών πετροβολητών στα ενδότερα μικρομάγαζων που δεν επιθυμούν ούτε με τον εαυτό τους να έρθουν σε ρήξη μην τολμήσουν να δοκιμάσουν την αλήθεια των παπαρολογιών τους.
Ολόκληρη και σαπισμένη η κοινοβουλευτική αγυρτία σαπίζει στη μούχλα της
-ενώ οι Ναζιστές συνεχίζουν ανενόχλητοι πωλητές Βίας και Τρομοκρατίας
-κι οι επαναστάτες των φαντασιακαριστερών γκρουπούσκουλων να συνεχίζουν με ωράριο ανατροπής,πενθήμερο,ρεπό κι άδειες για λα'ι'κή αντίσταση και πάλη,εκτός καλοκαιριού κι αργιών χριστουγέννων και πάσχα.
Χρόνια νευρίαζα με όσους φώναζαν "όλοι ίδιοι είναι" κι απείχαν απ'τις εκλογές,
τους έκραζα πως δεν πρέπει οι άλλοι ν'αποφασίζουν για μας και πως δεν δικαιούνται να κάνουν κριτική αφού την κυριακή της κάλπης πάνε εκδρομή
-αλλά αυτή τη φορά δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο να εμπιστευτώ,να ελπίσω,να περιμένω μια καλύτερη μέρα για να τη χαραμίσω,να δω την,τελικά,αποδοτικότερη διαχείριση της μανίας των κυβερνητών εξωτερικού νομίζοντας πως κάτι κι εγώ συναποφασίζω...
Αλλά συνεχίζω να είμαι έξαλος με την Αφασία
-δεν καταλαβαίνω ποιοι και γιατί σπρώχνουν γελοία ανθρωπάκια τύπου Βασίλη Λεβέντη,οριστικά να εκμηδενίσουν κάθε εσωτερική διαδικασία δημοκρατικής ανανέωσης,σοβαρής συνεννόησης και πολιτικής συνομιλίας αποκατάστασης των σχέσεων τού λαού με τους αντιπροσώπους του.
Αλλά συνεχίζω ν'απορώ πώς μπορούν ακόμα επιχειρηματίες των μέσων ενημέρωσης ν'αυτοθαυμάζονται για το στεγνό νταβατζηλίκι τους επί κομματικών σωλήνων βρωμερής προπαγάνδισης των σχεδίων παραμονής τους στον έλεγχο της κάνουλας για αέναη ρεμούλα,ενώ το προσωπικό τους,
(απ'τα κοράκια μικροφώνων ώς τους βο(υ)λευτάκους επιρροής)
παπαγαλίζουν κοινοτυπίες,χύνουν λάσπη και συκοφαντία,καταδιώκουν κι ισοπεδώνουν αντίπαλα στρατόπεδα
-κακομοίρηδες που δεν αντικρύζουν το τέλος μιας ματαιοδοξίας,αοφύ τα πρόβατα βαρέθηκαν την επικυριαρχία των λύκων και τούς φτύνουν ανέκδοτα κι ασημαντότητας σημασία δίνουν στα μηνύματα και τη γραμμή τους.
Μια χαοτική σύγκρουση συμφερόντων παντού
//κι απ'το βάθος τού παρελθόντος έρχονται πάλι πρόσφυγες εκλιπαρώντας βοήθεια από μια ολοκληρωτικά αποσαθρωμένη κοινωνία
-θυμός,μίσος,απόγνωση,ο ένας να βγάλει τα μάτια τού άλλου,ζήλεια,κρυφά εισοδήματα,μικροπαραγοντιλίκια,δεν αναγνωρίζεις πια τον διπλανό σου που παραμορφώνεται,
μια γενικευμένη κυνική θρασύτητα κι άγνοια κινδύνων
-εικόνες απεχθείς,χρόνια καταστροφής.
'Ολοι μαζί καταποντιζόμαστε
-όχι με ίδια ευθύνη,όχι ίδιας ενοχής και συμμετοχής στο έγκλημα.
Στο πρόσωπο τού Τσίπρα συνοψίζεται το κοινό μας δράμα
-απ'το άδολο γέλιο μιας νεανικής ορμητικότητας ,βλέπουμε έναν παχύσαρκο και γουρλωμένα σκυθρωπό αμήχανο απολογητή,να μην ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.
Αλλά δεν έχει αντίπαλο
-οι κοκοροβαγγέλες,στεγνοί εκτελεστές μας είναι εκεί,
οι παρθενόπες φώφες των επιθέτων
κι οι θολοποταμάκηδες της κατακλεμένης σοσιαλίζουσας σκυλευδαιμονίας,
οι σαλεμένοι καπεταναίοι θεσμολάγνοι της πολεμικής αντίδρασης,
οι λιμασμένοι σιγουράτζες των παραδείσων που θα φανερωθούν όταν ο κυρίαρχος Λαός το αποφασίσει
και τα φασιστάκια της παροξυσμικής αλητείας
//πιθανό να την πάρει τη δεύτερη ευκαιρία,γιατί δεν ξέρουμε ακόμα πώς αλλιώς ν'απαλλαγούμε απ'όσα φτύσαμε επτά μήνες πριν
Αλλά χαμένοι από χέρι
-όλοι ν'αλέθονται στην αγωνία των ανθρώπων να κρατηθούν όπως γνωρίζουν χρόνια να επιζούν
//μια ήσυχη οικογένεια,μιαν όμορφη αγκαλιά,ένα γαλήνιο βράδυ στην πανσέληνο,μια παρέα με ουζάκια στ'ακρογιάλι,ένα ταξίδι,ένα τραγούδι,λίγη ξεκούραση κι ανεμελιά μετά από σκληρό εργασιακό δωδεκάωρο,η υγεία των γερασμένων δικών μας,η εξώφληση των λογαριασμών,μια συνεύρεση στη γιορτή με χαμόγελα κι όνειρα
-αυτά που κατηγορηθήκαμε ως μικροαστικά κατάλοιπα
κι ούτε πια θυμόμαστε πότε τα ζήσαμε έτσι,
ούτε αυτά μπορούν πια να μάς τα εγγυηθούν οι αδαείς τρεμάμενοι διαφημιζόμενοι Σωτήρες των ημερών μας.
Σε κάθε Εκλογές διάβαζα εφημερίδες,περιοδικά,άρθρα γνώμης,τηλεοπτικά πάνελ και ραδιοφωνικά τραπέζια ξεροστάλαζα μην χάσω οξεία,πορωνόμουν και παθιαζόμουν και το πρωί πριν την κάλπη ευχόμουν Καλό Βόλι
-τώρα δεν έχω ευχή,δεν έχω επιθυμία,δεν έχω λόγο κι αφορμή να κινήσω κανέναν να βρει σημαία κι ανάγκη ν'ανασάνει με κανέναν ταγό κομματόσκυλο σιγουρατζή φιοριτούρη απολυτότητας
-ούτε να βρίσω άλλο πια θέλω,ούτε να εκτονωθώ,ούτε να φωνάξω ζήτω,ούτε να τρέχω στο Σύνταγμα για φαντασιακά Όχι και την αρετή και την τόλμη ελευθερίας να την εξαργυρώσουν εκείνοι μ'αρχηγηλίκια κι εγωπάθειες
-ούτε πως θ'αλλάξει ο γαμημένος κόσμος μια σταλιά δεν περιμένω ποτέ πια...
Είμαι σίγουρος πως ό,τι κι αν ψηφίσω την Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου,
πριν ξημερώσει Δευτέρα 21 θα έχω μετανιώσει πικρά
-αυτή είναι η δική μου 'Ηττα
...και την ντροπή τού κενού τήν χρεώνω εξίσου σε όλους και δεν θέλω άλλο πια ούτε να τους ακούω,ούτε να τους βλέπω,ούτε να χολοσκάσω άλλο γι αυτούς
-και πού θα βγει όλο αυτό το κρεσέντο τέλματος,απόρριψης κι απελπιστικής μοναξιάς τού ψηφοφόρου πριν την ρίψη της κραυγής του επί της κάλπης δεν θέλω να το σκέφτομαι,να το ψάχνω και να το εξηγώ,καθόλου ποτέ ξανά.
Καλή τύχη σε όλους μας.
μιας επιλογής αυτοκαταστροφής για το τέλος των ψευδαισθήσεων,
μια κάλπη για την Απελπισία μας.
Οι άνθρωποι που χανόμαστε,που καιγόμαστε και παιδευόμαστε χρόνια να επιβιώσουμε στη χώρα που ρημάξαν οι απόπειρες του χρηματοπιστωτικού τέρατος να την επανατοποθετήσουν παρία των εντολών τραπεζιτών και τιμωρών επικυρίαρχων της Ευρώπης,σκύβουμε με θλίψη και συντριβή στην εικόνα μιας προεκλογικής παράτας ανεγκέφαλα περιπαικτικής των παθών μας.
Πολιτικάντικη επιθυμία να συγχωρήσουμε το ηττημένο σύνολο της πολιτικής μας αριστοκρατίας
-με το τρίτο μνημόνιο αποδείχθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ το ίδιο ανεπαρής κι ανίκανος στις επιλογές μιας σύνθετης διακυβέρνησης σε καιρούς απαιτητικής γνώσης,συγκροτημένης κατάρτισης κι οικονομοτεχνικής λειτουργικότητας με παράλληλη θεωρητική ανάγνωση γεωπολιτικών πολυπλοκοτήτων.
Το Σύστημα των Μεταπολιτευτικών Ιερών Ονομάτων (και κομμάτων),
κακομαθημένα πλουσιόπαιδα που βρίζονται επιδεικνύοντας τα πτυχία τους,
ιδεαλιστικές μονομανίες και λυρισμοί ιστορικότητας με συναισθηματικές εκρήξεις,
η κουλτούρα σύγκρουσης κι η υποτακτική επιθυμία κολαούζων yesmen,
οι βολεμένοι στα καπετανάτα οικογενειοκρατίας,νεποτισμού,αλαζονικής χρήσης κρατικής εξουσίας,
οι διεφθαρμένοι πολιτικού χρήματος,
οι μιζαδόροι,
οι μεγαλοστομίες των καθαρών πετροβολητών στα ενδότερα μικρομάγαζων που δεν επιθυμούν ούτε με τον εαυτό τους να έρθουν σε ρήξη μην τολμήσουν να δοκιμάσουν την αλήθεια των παπαρολογιών τους.
Ολόκληρη και σαπισμένη η κοινοβουλευτική αγυρτία σαπίζει στη μούχλα της
-ενώ οι Ναζιστές συνεχίζουν ανενόχλητοι πωλητές Βίας και Τρομοκρατίας
-κι οι επαναστάτες των φαντασιακαριστερών γκρουπούσκουλων να συνεχίζουν με ωράριο ανατροπής,πενθήμερο,ρεπό κι άδειες για λα'ι'κή αντίσταση και πάλη,εκτός καλοκαιριού κι αργιών χριστουγέννων και πάσχα.
Χρόνια νευρίαζα με όσους φώναζαν "όλοι ίδιοι είναι" κι απείχαν απ'τις εκλογές,
τους έκραζα πως δεν πρέπει οι άλλοι ν'αποφασίζουν για μας και πως δεν δικαιούνται να κάνουν κριτική αφού την κυριακή της κάλπης πάνε εκδρομή
-αλλά αυτή τη φορά δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο να εμπιστευτώ,να ελπίσω,να περιμένω μια καλύτερη μέρα για να τη χαραμίσω,να δω την,τελικά,αποδοτικότερη διαχείριση της μανίας των κυβερνητών εξωτερικού νομίζοντας πως κάτι κι εγώ συναποφασίζω...
Αλλά συνεχίζω να είμαι έξαλος με την Αφασία
-δεν καταλαβαίνω ποιοι και γιατί σπρώχνουν γελοία ανθρωπάκια τύπου Βασίλη Λεβέντη,οριστικά να εκμηδενίσουν κάθε εσωτερική διαδικασία δημοκρατικής ανανέωσης,σοβαρής συνεννόησης και πολιτικής συνομιλίας αποκατάστασης των σχέσεων τού λαού με τους αντιπροσώπους του.
Αλλά συνεχίζω ν'απορώ πώς μπορούν ακόμα επιχειρηματίες των μέσων ενημέρωσης ν'αυτοθαυμάζονται για το στεγνό νταβατζηλίκι τους επί κομματικών σωλήνων βρωμερής προπαγάνδισης των σχεδίων παραμονής τους στον έλεγχο της κάνουλας για αέναη ρεμούλα,ενώ το προσωπικό τους,
(απ'τα κοράκια μικροφώνων ώς τους βο(υ)λευτάκους επιρροής)
παπαγαλίζουν κοινοτυπίες,χύνουν λάσπη και συκοφαντία,καταδιώκουν κι ισοπεδώνουν αντίπαλα στρατόπεδα
-κακομοίρηδες που δεν αντικρύζουν το τέλος μιας ματαιοδοξίας,αοφύ τα πρόβατα βαρέθηκαν την επικυριαρχία των λύκων και τούς φτύνουν ανέκδοτα κι ασημαντότητας σημασία δίνουν στα μηνύματα και τη γραμμή τους.
Μια χαοτική σύγκρουση συμφερόντων παντού
//κι απ'το βάθος τού παρελθόντος έρχονται πάλι πρόσφυγες εκλιπαρώντας βοήθεια από μια ολοκληρωτικά αποσαθρωμένη κοινωνία
-θυμός,μίσος,απόγνωση,ο ένας να βγάλει τα μάτια τού άλλου,ζήλεια,κρυφά εισοδήματα,μικροπαραγοντιλίκια,δεν αναγνωρίζεις πια τον διπλανό σου που παραμορφώνεται,
μια γενικευμένη κυνική θρασύτητα κι άγνοια κινδύνων
-εικόνες απεχθείς,χρόνια καταστροφής.
'Ολοι μαζί καταποντιζόμαστε
-όχι με ίδια ευθύνη,όχι ίδιας ενοχής και συμμετοχής στο έγκλημα.
Στο πρόσωπο τού Τσίπρα συνοψίζεται το κοινό μας δράμα
-απ'το άδολο γέλιο μιας νεανικής ορμητικότητας ,βλέπουμε έναν παχύσαρκο και γουρλωμένα σκυθρωπό αμήχανο απολογητή,να μην ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.
Αλλά δεν έχει αντίπαλο
-οι κοκοροβαγγέλες,στεγνοί εκτελεστές μας είναι εκεί,
οι παρθενόπες φώφες των επιθέτων
κι οι θολοποταμάκηδες της κατακλεμένης σοσιαλίζουσας σκυλευδαιμονίας,
οι σαλεμένοι καπεταναίοι θεσμολάγνοι της πολεμικής αντίδρασης,
οι λιμασμένοι σιγουράτζες των παραδείσων που θα φανερωθούν όταν ο κυρίαρχος Λαός το αποφασίσει
και τα φασιστάκια της παροξυσμικής αλητείας
//πιθανό να την πάρει τη δεύτερη ευκαιρία,γιατί δεν ξέρουμε ακόμα πώς αλλιώς ν'απαλλαγούμε απ'όσα φτύσαμε επτά μήνες πριν
Αλλά χαμένοι από χέρι
-όλοι ν'αλέθονται στην αγωνία των ανθρώπων να κρατηθούν όπως γνωρίζουν χρόνια να επιζούν
//μια ήσυχη οικογένεια,μιαν όμορφη αγκαλιά,ένα γαλήνιο βράδυ στην πανσέληνο,μια παρέα με ουζάκια στ'ακρογιάλι,ένα ταξίδι,ένα τραγούδι,λίγη ξεκούραση κι ανεμελιά μετά από σκληρό εργασιακό δωδεκάωρο,η υγεία των γερασμένων δικών μας,η εξώφληση των λογαριασμών,μια συνεύρεση στη γιορτή με χαμόγελα κι όνειρα
-αυτά που κατηγορηθήκαμε ως μικροαστικά κατάλοιπα
κι ούτε πια θυμόμαστε πότε τα ζήσαμε έτσι,
ούτε αυτά μπορούν πια να μάς τα εγγυηθούν οι αδαείς τρεμάμενοι διαφημιζόμενοι Σωτήρες των ημερών μας.
Σε κάθε Εκλογές διάβαζα εφημερίδες,περιοδικά,άρθρα γνώμης,τηλεοπτικά πάνελ και ραδιοφωνικά τραπέζια ξεροστάλαζα μην χάσω οξεία,πορωνόμουν και παθιαζόμουν και το πρωί πριν την κάλπη ευχόμουν Καλό Βόλι
-τώρα δεν έχω ευχή,δεν έχω επιθυμία,δεν έχω λόγο κι αφορμή να κινήσω κανέναν να βρει σημαία κι ανάγκη ν'ανασάνει με κανέναν ταγό κομματόσκυλο σιγουρατζή φιοριτούρη απολυτότητας
-ούτε να βρίσω άλλο πια θέλω,ούτε να εκτονωθώ,ούτε να φωνάξω ζήτω,ούτε να τρέχω στο Σύνταγμα για φαντασιακά Όχι και την αρετή και την τόλμη ελευθερίας να την εξαργυρώσουν εκείνοι μ'αρχηγηλίκια κι εγωπάθειες
-ούτε πως θ'αλλάξει ο γαμημένος κόσμος μια σταλιά δεν περιμένω ποτέ πια...
Είμαι σίγουρος πως ό,τι κι αν ψηφίσω την Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου,
πριν ξημερώσει Δευτέρα 21 θα έχω μετανιώσει πικρά
-αυτή είναι η δική μου 'Ηττα
...και την ντροπή τού κενού τήν χρεώνω εξίσου σε όλους και δεν θέλω άλλο πια ούτε να τους ακούω,ούτε να τους βλέπω,ούτε να χολοσκάσω άλλο γι αυτούς
-και πού θα βγει όλο αυτό το κρεσέντο τέλματος,απόρριψης κι απελπιστικής μοναξιάς τού ψηφοφόρου πριν την ρίψη της κραυγής του επί της κάλπης δεν θέλω να το σκέφτομαι,να το ψάχνω και να το εξηγώ,καθόλου ποτέ ξανά.
Καλή τύχη σε όλους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου