ΨΩΝΙσΑμε απο σβέρκο...

Δέκα και μισή  το πρωί
πήγα το κορίτσι μου στη Δουλεια (δεν βάζω τόνο,διαλέχτε)
-ούτε καν   α υ τ ό   δεν μπόρεσε η "αριστερά" της ευαίσθητης για την τύχη των εργαζόμενων Κυβέρνηση να κατορθώσει στη "σκληρή" διαπτραγμάτευση να επαναφέρει όπως παλιά
-την αργία των ανθρώπων που έχουν και οικογένεια και φίλους και έπρεπε χρόνο για να δουν το σπίτι ή και τη βόλτα τους ,ναι!μια βόλτα μόνο,να ξεσκάσουν βρε αδερφέ!...ούτε καν  α υ τ ό...

// ποια βόλτα δηλαδή,ελάτε σπίτι,αφήνω την κωλοδιάθεση,η βόλτα θέλει ξεγνοιασιά και χωρίς βάρος στην καρδιά,ελάτε σπίτι,ανάκατα όλα,ρούχα καλοκαιρινά για να μπουν πάνω...ρούχα χειμωνιάτικα για να βολευτούν κάτω...χαλιά ξετυλιγμένα...το πλυντήριο υπερθερμαίνεται αλλά η στοίβα των ασιδέρωτων βουνό...ποια βόλτα,ούτε να συμμαζέψεις,ούτε να καθαρίσεις,ούτε να προλάβεις ποια ωράρια,ποιον κακό μας τον καιρό...

μα έχουμε την Εργαλειοθήκη τού ΟΟΣΑ να την φχαριστηθούμε στο πετσί μας και Κυριακή λοιπόν Αγορά,να γουστάρει  το κοινό της ευδαιμονίας...
-αλήθεια ποιος θα βγει ν'αγοράσει τί ακριβώς σήμερα;
...πώς γίνεται ακόμα,ούτε που θυμάμαι...είναι πρώτη Νοεμβρίου,φυσικά δεν έχουμε πληρωθεί ακόμα,φυσικά έχουν τελειώσει τα χρήματα δέκα μέρες τώρα,αλλά κι όταν ευαρεστηθούν τα πολυεύσπλαχνα αφεντικά να βάλουν μισθοδοσία(αυτήν την πετσοκομένη,την άθλια και "πάλι καλά να λέτε που σάς τα δίνουμε",ε;)... όλα είναι πακεταρισμένα σε λογαρισμούς που τρέχουν,μάλιστα αυτό το μήνα αφήσαμε δυο απλήρωτους,να προστεθούν στους επόμενους κι όλο κάτι έκτακτο θα βγει...
//μα ποιος θα βγει χαλαρά για βόλτα και ψώνια σήμερα;
ποιοι αντέχουν ακόμα να ζουν ωσάν να μην έχει έρθει ο αρμαγεδών που κατακέφαλα ασφυκτιά τη ζωή μας πέντε χρόνια τώρα,να πάμε να τούς συγχαρούμε και να βγούμε και μια σέλφι μαζί με τις σακούλες τους να το διασκεδάσουμε;

//μήπως όμως,ειδικά αυτή την Κυριακή,κυκλοφορούν όλοι αυτοί έξω για να διαδηλώσουν την μεγάλη επιτυχία τού συστήματος,τη μεγάλη μας χαρά να ευχηθούμε,άντε και τού χρόνου...την Ανακεφαλαίωση των Τραπεζών;
-πρέπει να πειστούμε πως αυτή αποτελεί την οδό σωτηρίας ημών και το δρόμο προς τη γη της Επαγγελίας,εγώ,εσύ και ο μιχάλης σάλλας απόψε θ'ανοίξουμε σαμπάνια,τόση ευτυχία τα 14 δις που θα μάς φεσώσει η σακακιγραβατοφουλαριστή υπερκυβέρνηση βρυξελών για ν'αποκτήσουμε πλάτη για την Ανάπτυξη και την Ανταγωνιστικότητα ,αυτές τις δυο αγχόνες που στηθήκαν πάνω απ'το κεφάλι μας και μάς ζάλισαν τον έρωτα μην και τις ξεχάσουμε στην οδό ονείρων που αεροβατούσαμε νομίζοντας πως το μέλλον μας είχε αγάπες  και λουλούδια και καθαρά βλέμματα σ'ανοιχτές θάλασσες και δεν ρωτήσαμε τον δίκαιο σόιμπλε που δήλωσε και "γενναιόδωρος" για το τελευταίο συμφωνηθέν Μνημονιάκη τού αλέξη μας,αυτό που το λεν Αριστερά και θα μείνει ανέκδοτο και πίκρα ανείπωτη και φτύσιμο στης καρδιάς τ'απροσδόκητα χτυπήματα που διαλύσαν τον γύρω μας κόσμο...

για ψώνια να βγούμε,
τροχάδην στα μώλ,γιορτάζουν δέκα χρόνια διαβρωμένες υπογραφές παρανομιών,πάνω στα ρέματα,μέσα στις μίζες,γύρω απ'τον υπέροχο θαυμαστό κόσμο της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας,όλων αυτών των μητσοτακηδοσταυροθεοδωρακηδοβενιζέλειων κλακαδόρων του Ιδιώτη Ευεργέτη που θα σαρώσει τη δημόσια λέρα,τρώγοντας σάρκες εργαζόμενων,διαλύοντας κοινωνικότητες,νοικοκυριά και προγραμματισμούς κι αφήνοντας κρανίου τόπου στα χαρτογιακάδικα μεταπτυχιακά τους, στην ευεξία των κληρονόμων της αριστοκρατίας, της φούσκας που έμαθαν να λεηλατούν χαριστικών κονδυλίων εφοπλισμού,έργων και βουλευτικής ιερότητας ως καθήκον δουλίτσας παρά τω δαιμονισμένο Κράτος, που αυτοί έφτιαξαν γίγαντα και μέδουσα και λερναία ύδρα για τις αποσιωπήσεις,τις δεξαμενές ρεμούλας,τις χαραμάδες φαταούλας,τις παραθυράτες απολαβές,τους παρατρεχάμενους αφινιασμένους δημαγωγούς της ανεπάρκειας ενός λιγδιασμένου τέρατος που πίνει το αληθινό ιδρωμένο μας αίμα,τιμημένοι ψηφοφόροι αυτόχειρες,ο λαουτζίκος τους πεθαίνει στα περιορισμένα κονδύλια των αραχνιασμένων ράτζων,παραμορφώνεται στ'αδειανά θρανία,ζαλίζεται στις ουρές των υπερχρεωμένων φοροκλικών τους,για να παραμείνουν άρχοντες κι εκλεκτοί των ισχυρών ελεγκτών,της θεότητας του Χρήματος,της τιμωρητικής κτηνωδίας μιας Εξουσίας των αδίστακτων κηνυγών της αναπνοής μας.

(μικρή πικρή ιστορία τώρα...
//
ενάμιση χρόνο τώρα έχει χαλάσει ο φούρνος μας,τρύπησε,δεν προλαβαίνει να μπει το ταψί μέσα και βραχυκυκλώνει και πετάει το ρελέ και συσκότιση,χάλασε,πόσο ν'αντέξει,αγόρασα την κουζίνα όταν κατέβηκα στην αθήνα,το 2000,τα έπαιξε,δουλεύουν μόνο τα μάτια,ενάμιση χρόνο ψήνουμε σ'ένα σκεύος μπάρμπεκιου που μάς έδωσαν γαμήλιο δώρο,στο μπαλκόνι ή ,και στο τηγάνι
{φίσλερ //"και ψήνει και τηγανίζει και μαγειρεύει" //}
,αποθηκευτικός χώρος ο φούρνος,ταψιά και σκεύη,μια χαρά,όλο λέγαμε,πιο μετά,να μαζέψουμε,άσε,καλοκαίρι,ποιος βάζει φούρνο,καλύτερα στη θάλασσα,πιο μετά,ούτε στον κωτσόβολο με σαράντα δόσεις δεν περίσσεψε,αφού ποτέ δεν θα περισσεύει
-τώρα που ξετιναγμένοι είμεθα θα πάρουμε τώρα,
ε!πήγαμε χτες,με δέκα λεπτά μετρητά στο πορτοφόλι και βάλαμε στην πιστωτική που έχει λίγα ακόμα να χωρέσει και ποιος ξέρει τί θα συμβεί πάλι να φορτωθούμε κι άλλα χρέη να μην ξέρουμε πώς θ'ανασάνουμε,αλλά είπαμε,ας κάνουμε κι εμείς τα χριστούγεννα,αν επιζήσουμε, ένα τραπέζι,όλο στους συγγενείς πηγαίνουμε,να γίνει μια φασαρία και στο σπιτικό μας,φωνές,χαρές,γλέντι,να διώξουμε για λίγες ώρες την κατάθλιψη,μια ψευδαίσθηση πως αντέχουμε να πάρει!, να έρθουν τα παιδιά και δυο φίλοι να πούμε καλή χρονιά μην και γίνει έτσι η έκπληξη κι έρθει όντως καλύτερη η γαμημένη
-είπαμε να δούμε μια κουζίνα ελληνική...
να πάρουμε την Ιζόλα,που ξανάνοιξε,να στηρίξουμε την ελληνική επιχειρηματικότητα...χιχιχιχι...τι πλάκα...το εργοστάσιο στην Πολωνία...
ε,να πάρουμε Πίτσος-εμπιστοσύνη...χχιιχιχι...τώρα;...έχει δώδεκα χρόνια που εξαγοράστηκε από την Bosche...γερμανικά προ'ι'όντα,έχει μείνει ένα εργοστάσιο που ουσιαστικά συναρμολογεί κομμάτια που φτιάχνονται στη Σλοβακία και την Τουρκία..

//άστο,μάταιο,πλήρωνε και μην ερεύνα)

γύριζα με το αυτοκίνητο στην πολυμποφορισμένη πόλη παγωνιά,μετρούσα με το  μάτι ποια μαγαζιά έμειναν κλειστά κυριακή,να τα εκτιμήσω κι όταν μπορέσω σ'αυτά να πάω για ψώνια...

// αρχίζουν τα δύσκολα τού χειμώνα
-κι η αβεβαιότητα μιας ακόμα λαίλαπας ,των ανίκανων η τιμωρία μας
-κανείς τους δεν είχε σχέδιο να στέρξει στις αγωνίες μας,όλοι για την κουτάλα και την καρέκλα και στού κασίδη το κεφάλι και συγγνώμη λάθος και τύψεις πολλές εμείς θα τις έχουμε που σαλταρισμένοι ερημώσαν τις πόλεις,τις νύχτες και  καταντήσαμε και ξεχάσαμε και τις γιορτές,από φόβο και δέος κι αληθινή αδυναμία να χωρέσουμε ελπίδα και λίγη χαρά, ξεχασμένη και πεταμένη στην απίθανή τους μανία να χρεοκοπούμε στιγματισμένοι αποτυχίες και πανικούς κι απρεπείς στην αναξιοπρέπεια των πανικών πως ούτε να φροντίσουμε τον διπλανό μας περισσεύει έγνοια,ούτε τον εαυτό μας να σώσουμε δεν έχουμε φωνή να φωνάξουμε βοήθεια,αριθμοί και στοχευμένες στατιστικές κι αναπροσαρμογή δεικτών κατάντησε η κραυγή μας,
όλα διάλα για την πάρτη τους.

τί περιμένουμε δεν ξέρω...

...η Κυριακή τρίτη μέρα Χριστουγέννων πριν την Πρωτοχρονιά θα είναι μ' ανοιχτά μαγαζιά να την κρεμάσουμε λαμπιόνια την ξεφτίλα μας;