Όλοι έχουμε ανάγκη έστω μιας μέρας καθάριας κι ας ξέρουμε πως δεν τη βγάζουμε καθαρή...
...και δε θέλω κακόβουλα,κυνικά σχολιάκια τύπου "εν μέσω κρίσης ασχολείσαι με τριήμερες ξάπλες" - μέρες διακοπών είναι το μόνο Οξυγόνο που μάς απέμεινε,δεν είναι ντροπή να λες "φτάνει!" για μια παύση,δεν αντέχεται τόση πίεση!
Θέλει ψευδαίσθηση,να δεις θάλασσα,να φύγεις,δεν κοστίζει ένα όνειρο,δυο μέρες με φίλους,χωρίς ρολόι,κλειστή τηλεόραση,μακριά οι εφημερίδες,τα διλήμματα "φως ή σκότος"/"ναι ή όχι"/"επανάσταση ή χρεωκοπία"
-αν και όλα μαζί μέσα μας τα κουβαλάμε φορτίο αβάσταχτο και φοβάμαι θα μάς κάτσει η λαγάνα φέτος στο λαιμό,θα γίνει η κουβέντα ταραμάς και θα μπουν ζιζάνια στην κουβέντα το PSΙ,τα ομόλογα,η δανειακή σύμβαση και πατριδομετρητές αθώων κι ενόχων,οι θυσίες κι οι ανάγκες θα πετάξουν χαρταετό...όλα στη βαλίτσα για το Δρόμο,κακοτράχαλη διαδρομή μέχρι να δω πέλαγος και χαθώ στην απεραντοσύνη με τα ήρεμα νερά και τα χρώματα να λαμπυρίζουν στ'απάνεμα λιμάνια.
Τα πιτσιρίκια διαλέγουν στολές για το Καρναβάλι,τιτιβίσματα και κελαριστά γέλια...να βουτούσα σ'αυτή την αθωότητα,στην αμεριμνησία να χανόμουν,χωρίς να κοιτάξω πίσω,μαύρη πέτρα νά'ριχνα και βήματα μπροστά για ξαστεριά...όχι άλλους χειμώνες,όχι παγωνιές και θύελλες,θέλω πάλι το καλοκαίρι μου,ένα τραγούδι μέσα στης νύχτας τη σιγαλιά,ολόλαμπρα χρώματα σε γαλήνιες μέρες,αγκαλιές,χάδια κι ευχές στις προπόσεις - το "ευ" στο ζειν επικινδύνως των ανελέητων καιρών μας.
Δε ζηλεύω όποιον μπορεί και φεύγει ταξίδι,τον μακαρίζω να μείνει μακριά και να μη γυρίσει.
...θα μασουλήσω θαλασσινά μεζεκλίκια κι ελπίζω να μην πνιγώ όταν σκεφτώ έκτακτες εισφορές και ληξιπρόθεσμους λογαριασμούς να με χτυπούν κάτω σα χταπόδι και να μελανιάζω στ'απανωτά φοροχαστούκια...παλεύεται έτσι το μέλλον;
...μακάρι να είχα τη βεβαιότητα σίγουρων λύσεων,μακάρι να καλυπτόμουν αγέρωχα με σημαίες και ταμπούρλα και νά'βλεπα καθαρά τη Δευτέρα Παρουσία Σωτήρων-ανορθόδοξη η μοναξιά τού να μην ανήκω πουθενά και ταυτόχρονα να μού λείπει η κοινότητα συναντίληψης.
Θα μπω λοιπόν στο τρένο Αθήνα-Θεσσαλονίκη,Σάββατο μεσημέρι μετά τη δουλειά,τα τοπία θα τρέχουν πιο γρήγορα με τις σκέψεις να μπερδεύονται σε βουνοκορφές,πεδιάδες και θάλασσες και στα χιλιόμετρα τής απόστασης να φθείρονται κι οι άνθρωποι.
Κρατώ το χέρι σου δυνατά - ό,τι αξίζει,το Μαζί.
Ευτυχώς βαστάει η καρδιά κι οι συνταξιδιώτες μου πάντα ψυχή βαθειά στα δύσκολα.
Κι αν δεν υπήρχαν Αργίες,αυτή τη φορά θά'πρεπε να τις εφεύρουμε!
Δεν υπάρχουν πια ανάσες-μαξιλαράκια κι έτυχε τόση δύσπνοια συγκρούσεων που επιβάλλεται η ξεκούραση κι ας είναι μετρημένες ώρες κι ας μη μπορούν όλοι να ξεφύγουν κι ας μην ξέρουν όλοι να μοιράζονται τον ίδιο ήλιο - αρκεί μια βόλτα,μια κουβέντα,ένα φιλί,η έγνοια των φίλων,η οικογενειακή θαλπωρή...απλά πράγματα,μεγάλα θαύματα χωρίς κόστος,η Αγάπη,η Ανθρωπιά.
-ξέρουμε πως είναι διάλειμμα,ανακωχή στον πόλεμο που συνεχίζεται,τηνΤρίτη πάλι γκρίνια,μιζέρια κι η σκοτεινιά ξανάρχονται...αλλά παύση απόψε!...επόμενη στάση Παραλία και τσιπουράκι χωρίς γλυκάνισσο στη γεννέθλια πόλη
-εις υγείαν πατριωτάκια μου κι ό,τι ποθεί ο καθένας!
...και δε θέλω κακόβουλα,κυνικά σχολιάκια τύπου "εν μέσω κρίσης ασχολείσαι με τριήμερες ξάπλες" - μέρες διακοπών είναι το μόνο Οξυγόνο που μάς απέμεινε,δεν είναι ντροπή να λες "φτάνει!" για μια παύση,δεν αντέχεται τόση πίεση!
Θέλει ψευδαίσθηση,να δεις θάλασσα,να φύγεις,δεν κοστίζει ένα όνειρο,δυο μέρες με φίλους,χωρίς ρολόι,κλειστή τηλεόραση,μακριά οι εφημερίδες,τα διλήμματα "φως ή σκότος"/"ναι ή όχι"/"επανάσταση ή χρεωκοπία"
-αν και όλα μαζί μέσα μας τα κουβαλάμε φορτίο αβάσταχτο και φοβάμαι θα μάς κάτσει η λαγάνα φέτος στο λαιμό,θα γίνει η κουβέντα ταραμάς και θα μπουν ζιζάνια στην κουβέντα το PSΙ,τα ομόλογα,η δανειακή σύμβαση και πατριδομετρητές αθώων κι ενόχων,οι θυσίες κι οι ανάγκες θα πετάξουν χαρταετό...όλα στη βαλίτσα για το Δρόμο,κακοτράχαλη διαδρομή μέχρι να δω πέλαγος και χαθώ στην απεραντοσύνη με τα ήρεμα νερά και τα χρώματα να λαμπυρίζουν στ'απάνεμα λιμάνια.
Τα πιτσιρίκια διαλέγουν στολές για το Καρναβάλι,τιτιβίσματα και κελαριστά γέλια...να βουτούσα σ'αυτή την αθωότητα,στην αμεριμνησία να χανόμουν,χωρίς να κοιτάξω πίσω,μαύρη πέτρα νά'ριχνα και βήματα μπροστά για ξαστεριά...όχι άλλους χειμώνες,όχι παγωνιές και θύελλες,θέλω πάλι το καλοκαίρι μου,ένα τραγούδι μέσα στης νύχτας τη σιγαλιά,ολόλαμπρα χρώματα σε γαλήνιες μέρες,αγκαλιές,χάδια κι ευχές στις προπόσεις - το "ευ" στο ζειν επικινδύνως των ανελέητων καιρών μας.
Δε ζηλεύω όποιον μπορεί και φεύγει ταξίδι,τον μακαρίζω να μείνει μακριά και να μη γυρίσει.
...θα μασουλήσω θαλασσινά μεζεκλίκια κι ελπίζω να μην πνιγώ όταν σκεφτώ έκτακτες εισφορές και ληξιπρόθεσμους λογαριασμούς να με χτυπούν κάτω σα χταπόδι και να μελανιάζω στ'απανωτά φοροχαστούκια...παλεύεται έτσι το μέλλον;
...μακάρι να είχα τη βεβαιότητα σίγουρων λύσεων,μακάρι να καλυπτόμουν αγέρωχα με σημαίες και ταμπούρλα και νά'βλεπα καθαρά τη Δευτέρα Παρουσία Σωτήρων-ανορθόδοξη η μοναξιά τού να μην ανήκω πουθενά και ταυτόχρονα να μού λείπει η κοινότητα συναντίληψης.
Θα μπω λοιπόν στο τρένο Αθήνα-Θεσσαλονίκη,Σάββατο μεσημέρι μετά τη δουλειά,τα τοπία θα τρέχουν πιο γρήγορα με τις σκέψεις να μπερδεύονται σε βουνοκορφές,πεδιάδες και θάλασσες και στα χιλιόμετρα τής απόστασης να φθείρονται κι οι άνθρωποι.
Κρατώ το χέρι σου δυνατά - ό,τι αξίζει,το Μαζί.
Ευτυχώς βαστάει η καρδιά κι οι συνταξιδιώτες μου πάντα ψυχή βαθειά στα δύσκολα.
Κι αν δεν υπήρχαν Αργίες,αυτή τη φορά θά'πρεπε να τις εφεύρουμε!
Δεν υπάρχουν πια ανάσες-μαξιλαράκια κι έτυχε τόση δύσπνοια συγκρούσεων που επιβάλλεται η ξεκούραση κι ας είναι μετρημένες ώρες κι ας μη μπορούν όλοι να ξεφύγουν κι ας μην ξέρουν όλοι να μοιράζονται τον ίδιο ήλιο - αρκεί μια βόλτα,μια κουβέντα,ένα φιλί,η έγνοια των φίλων,η οικογενειακή θαλπωρή...απλά πράγματα,μεγάλα θαύματα χωρίς κόστος,η Αγάπη,η Ανθρωπιά.
-ξέρουμε πως είναι διάλειμμα,ανακωχή στον πόλεμο που συνεχίζεται,τηνΤρίτη πάλι γκρίνια,μιζέρια κι η σκοτεινιά ξανάρχονται...αλλά παύση απόψε!...επόμενη στάση Παραλία και τσιπουράκι χωρίς γλυκάνισσο στη γεννέθλια πόλη
-εις υγείαν πατριωτάκια μου κι ό,τι ποθεί ο καθένας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου