ΠΑΡΑΛΥΤΟΣ.

Δεύτερο Μνημόνιο
- ηλεκτροσόκ που δεν επαναφέρει τον,αναδιαρθρωμένων στατιστικών,νεκροζώντανο των τετελεσμένων προσταγών.
Τα μέτρα,άλλο ένα τελεσίγραφο,μια μολυσμένη βελόνα ακόμα και φάρμακο εξουθένωσης -σε ποιον αλήθεια;
Τα χειρότερα πριν τα επόμενα - προαναγγελμένα ήδη για τον Ιούνιο!
Το Πείραμά τους - η ζωή μας.
Τιμωρία. Κυνισμός.
Κανένας σεβασμός στους πεθαμένους - εμάς,τους εργαζόμενους,χωμένους σε σφραγισμένη σακούλα,στον Αποτεφρωτήρα των Δανειστών-"Εταίρων".

Μακάρι να μπορούσα να εξοργιστώ.
Να γινόταν να συμμεριστώ την Αποφασιστικότητα όσων,καραμέλα χρόνια,αυτόματα τριρίζουν...
"Ξεσηκωμός!"...
...συντριπτικό κάταγμα νιώθω - κατάρρευση προσωπική.
Η προσθετική Απόγνωσης κι Απελπισίας ήρθε στο δόξα πατρί και με ρίχνει τάβλα.
Δεν έχω λόγια. Κραυγή δε βγαίνει.
Όλα άλλαξαν - στο νέο μας Κράτος, της Βασιλείας των Γερμανών Αριθμολάγνων, είμαστε καταδικασμένοι.
Χωρίς αντίδραση. Χωρίς επιλογή...α!ξέχασα τη χρυσή ευκαιρία εγκαθίδρυσης δικτατορίας του προλεταριάτου...τ ώ ρ α ! το 2012!
...αυτή η Άλλη Επιλογή,τόσο θαυμάσια περιγραφόμενη της δηθεναριστεράς των Τίποτα...λόγια...λόγια..λόγια σταλιναραχνιασμένες μαλακίες.

Όλα σιχασιά. Όλοι πουθενά - οι καταστροφείς μας...οι Πολιτικοί μας -
Ολετήρες.Ισωπεδωτές.
Έκλεισα φωνή. Ραδιόφωνο κι ειδήσεις είναι η Συμφορά.
Μελαγχόλησα - ο Χειμώνας Τους μάς αφήνει παγοκολώνες.
Δεν πιστεύω κανέναν και τίποτα απ' όσα θεατρινίστικα αναμασούν,λυρικά,ψευτολυγμικά...μέχρι κι ο κλόουν Καρατζαφέρης απήγγειλε Καβάφη - έλεος!

Φοβάμαι και ν'αναπνεύσω.
Και δεν μού βγαίνει θυμός - σάς χαρίζω την οργή που μού αντιστοιχεί υποχρεωτική αντίσταση - κάψτε τα όλα,μπείτε στη Βουλή,κυνηγήστε τους,κρεμάστε τους,αποκεφαλίστε τους,απελάστε τους
-δεν καλύπτομαι! δεν θα επιλέξω  π ο τ έ  τη Βία ως δική μου Εξουσία,δεν σάς χαρίζω το τελευταίο μου εφόδιο,τον  ιδεατό κόσμο των ιδανικών μου...
...δεν θέλω να δω,να μάθω,να γίνω θηρίο ανήμερο,αγριεμένος πώς κατάντησα απ' τη δική σας ανικανότητα,
δε θα γρυλίσω.

Αποτύχαμε....όσοι εμπιστευτήκαμε
την Πολιτική -την Δημοκρατία - την Συμμετοχική συμπαράταξη θεσμών - την Αλληλεγγύη...
...χαμένος κόπος,σαχλά όνειρα...
ακόμα και τα λόγια που γράφω σελίδες αμέτρητες τριακόσια κείμενα τώρα,ίδιες κι απαράλλαχτες ματαιώσεις,προσπαθώντας να καταλάβω τί γίνεται,πώς αλλάζουμε,πώς κερδίζεται η παρτίδα να σωθεί η πατρίδα...τζάμπα όλα,λάθος κι εγώ σε όλα.

Αν μπορούσαμε αγάπη μου,θα φεύγαμε αύριο το πρωί - δυο ρούχα σε μια βαλίτσα και το χέρι σου σφιχτά,η καρδιά σου μαζί στα δύσκολα...αλλά δεν ξέρω για πού,σε ποια θάλασσα να χαθώ,με ποια δουλειά να επιβιώσουμε,πόσα καινούργια ψέματα να φτιάξουμε σε πόση ανέχεια για ν' αντέξουμε και νά'ρθουν καλά όνειρα ξανά - βαρέθηκα να βλέπω εφιάλτες και να γίνονται κουβάρι τη νύχτα τα σεντόνια.

Παραληρώ.

Αντικρύζω τα Μεγάλα Λόγια Μικρών Ασήμαντων...
...οι Αρχηγοί εκφωνούν κασέτα χαλασμένη φανφάρες...τολμούν οι σαπουνόφουσκες και πουλάνε Περηφάνεια στους εξευτελισμένους πολίτες τους...τολμούν και ζητούν την ψήφο μας...μάς πέταξαν στα λιοντάρια γυμνούς και τολμούν να μάς τα'ί'ζουν αέρα κοπανιστό
- τα  κ α θ ά ρ μ α τ α .
ανακοινώθηκαν 1.029.000 οι δηλωμένοι άνεργοι - κι η δουλειά μας από χτες,ατιμωτικό φιλοδώρημα,να μη βγαίνουν ούτε οι λογαριασμοί,να μην μπαίνει ούτε ήλιος απ' τη χαραμάδα,να είμαστε  α ν  α ξ ι ο π ρ ε π ε ί ς , να ντρεπόμαστε που αποφασίσαμε να βγούμε μαζί στο δρόμο τής ζωής με σχέδια και πάθος και χαμόγελο κι ελπίδα.
Έφτυσαν στα μούτρα μας.
Δεν έχω νιώσει ποτέ τόση αρρώστια - ακίνητος,ηττημένος.

Δεύτερο Μνημόνιο.
48ωρη Απεργία - εναντίον μας ως συνήθως - καλή επιτυχία μπαχαλάκηδες -μολότωφ και δακρυγόνα - έχει ακόμα μάρμαρα στα πεζοδρόμια.
Ψηφοφορία των επαναλαμβανόμενων διλλημμάτων επί πτωμάτων.
Άλλη ζωή και θά'βαζα τα γέλια...τώρα ούτε δάκρυα βρίσκω.
...δε βρίσκω Όχι ποιος θα πει και το Μετά του τί θα φέρει - δεν ξέρω και στο Ναι ποιοι και πώς θα επιβιώσουμε...