Όσα μάς έμαθε η ζωή έχουν μια κοινή συνισταμένη - την αξιοπρέπεια - και κορυφαία της στιγμή,να μάθεις να Φεύγεις με Αξιοπρέπεια...όποτε σού τυχαίνει να φεύγεις κι όχι μόνο στο θνητό σου τέλος,μπορεί σε μια δουλειά,μπορεί σε μια σχέση,μια συμφωνία,ένα σπίτι,μια πόλη - αυτό που λέμε "με ψηλά το κεφάλι",όσα εμπόδια,όσες στραβές,όσες αδικίες,όσον πόλεμο,όσες απογοητεύσεις,όσες αναποδιές,όση κακοτυχία,τουλάχιστο να νιώθεις την εσωτερική πληρότητα,ας ξέρεις πως προσπάθησες κι αν δεν κέρδισες όσα ονειρεύτηκες,να ξέρεις να χάνεις - άλλωστε κι απ' την ήττα μαθαίνεις,μετράς φίλους,αντοχές,σκέφτεσαι την πορεία,βρίσκεις τ' αναχώματα εντός σου και κλείνεις την πόρτα με τη θρυλική σινέ/ατάκα..."δε βαριέσαι,αύριο ξημερώνει μιαν άλλη μέρα!".
Αλλά αυτά τα γλυκόπικρα αφορούν τη Ζωή - κι η Πολιτική έπαψε,αιώνες τώρα,να έχει την οποιαδήποτε σχέση με την Αληθινή Ζωή...
Όσοι συμβουλεύουν τον Γιώργο Παπανδρέου να παραμείνει γατζωμένος αρχηγός στο ΠΑΣΟΚ,άρα και να ξαναδιεκδικήσει την Πρωθυπουργία στις επόμενες εκλογές είναι ή καιροσκόποι,ή παράφρονες,ή κουτοπόνηροι,ή θρασείς,ή ηλίθιοι,ή - το πιθανότερο-όλα τα προηγούμενα μαζί!
Χάζευα την "υποδοχή" του στα γραφεία τής Ιπποκράτους - εντάξει,σ' ένα κόμμα εξουσίας (ακόμα),το να μαζευτούν διακόσιοι χειροκροτητές ν' "αποθεώνουν" την πηγή δύναμής (τους),την εστία προνομίων (τους),τη σιγουριά τής αργοσχολίας των υποτακτικών που λυμαίνονται τις θεσούλες (τους),η,ελέω δημοκρατίας,επιβράβευση τού παρασιτισμού (τους),δεν είναι παράξενα όλα αυτά...απλώς αναρωτιέμαι τί ακριβώς πανηγυρίζουν οι ευτυχισμένοι greenφρουροί τού Ηγέτη;
-την εξευτελιστική αναγκαστική του Απόσυρση;
-την αθλιότητα τής προσπάθειάς του να διορίσει Πρωθυπουργό έναν δουλικό υπηρέτη του...που κι αυτόν πριν νυχτώσει πέταξε στο καλάθι των αχρήστων γελοιοποιώντας τον ως "θεσμική" επιλογή στο Διάγγελμα τής συμφοράς μόλις κατάλαβε πως αν επέμενε σε κείνον θα τούς έπαιρναν με τις λεμονόκουπες;
-την απέχθεια όλης τής διεθνούς κοινότητας, των ώς χθες συναιτέρων του ,που απαίτησαν έξαλλοι την αντικατάστασή του μην εμπιστευόμενοι πια ούτε την καλημέρα του;...ναι!,αυτόν το Μυθικό Διαπραγματευτή που έχτισε ολόκληρη καρριέρα παιανίζοντας,διαφημίζοντας κι επενδύοντας την ολοκληρωτική του παγκόσμια ακτινοβολία σε διπλωματικές επαφές υψηλού και καλά επιπέδου...ναι!,αυτόν ούτε ζωγραφιστό να τον δει κανείς...
Όλα αυτά -καλώς; κακώς;- πάντως ένα πράγμα σημαίνουν για τον ΓΑΠ...αν έχει έστω έναν αληθινά δικό του άνθρωπο να τον αγαπά,να τον νοιάζεται,να τον εκτιμά,ας τού πει τη μαγική λέξη...ΑΠΕΤΥΧΕΣ
-αν έχει δίπλα του έστω ένα φίλο κι όχι θεσιθήρες,ας τού ανοίξει τα μάτια,δεν ήταν στραβός ο γυαλός,στραβά αρμένιζε!...προστατέψτε τον,γι αυτό που λεν οι πολιτικοί "υστεροφημία",μην τον ευτελίζετε πως..."τον έριξαν τα συμφέροντα"..."οι μοχθηροί αντίπαλοι"..."το παρασκήνιο των διαπλεκόμενων"..."το κατεστημένο"
- όλες αυτές οι βαρετά επαναλαμβανόμενες σάχλες (όπως τον τεμπέλη Ραφηνοξάπλα Καραμανλή τον έριξαν οι κακοί αμερικάνοι πού'βαλε τζίφρα σε συμφωνία αερίου με τον Πούτιν..!)...
Η αλήθεια των καιρών.
Η συναίσθηση τής ανάγκης.
Δύσκολα νοήματα για κακομαθημένους,μεγαλομανείς,φαντασμένους,αλαζόνες,αρχομανείς
- η επιλογή όλη δική του,αν θα γίνει κι αυτός άλλη μια ιστορική φάρσα,άλλη μια απόδειξη πως μόνο οι φελλοί επιπλέουν στην παρακμιακή περίοδο αποσύνθεσης.
Κι αν τα τελευταία χρόνια οι πολιτικοί αντίπαλοι τού Παπανδρέου σταμάτησαν να τον προσφωνούν "Γιωργάκη" κι έφτασαν να τού σχεδιάζουν μεγαλοπρεπές τέλος νύχτα επιβίβαση σ' ελικόπτερο - ας σκεφτεί να μην τούς δικαιώσει με ακόμη χειρότερη έξοδο...μέρα μεσημέρι με αδιαφορία,χαχανητά κι ανέκδοτα
- τελικά, χωρίς καμιά α ξ ι ο π ρ έ π ε ι α !
Αλλά αυτά τα γλυκόπικρα αφορούν τη Ζωή - κι η Πολιτική έπαψε,αιώνες τώρα,να έχει την οποιαδήποτε σχέση με την Αληθινή Ζωή...
Όσοι συμβουλεύουν τον Γιώργο Παπανδρέου να παραμείνει γατζωμένος αρχηγός στο ΠΑΣΟΚ,άρα και να ξαναδιεκδικήσει την Πρωθυπουργία στις επόμενες εκλογές είναι ή καιροσκόποι,ή παράφρονες,ή κουτοπόνηροι,ή θρασείς,ή ηλίθιοι,ή - το πιθανότερο-όλα τα προηγούμενα μαζί!
Χάζευα την "υποδοχή" του στα γραφεία τής Ιπποκράτους - εντάξει,σ' ένα κόμμα εξουσίας (ακόμα),το να μαζευτούν διακόσιοι χειροκροτητές ν' "αποθεώνουν" την πηγή δύναμής (τους),την εστία προνομίων (τους),τη σιγουριά τής αργοσχολίας των υποτακτικών που λυμαίνονται τις θεσούλες (τους),η,ελέω δημοκρατίας,επιβράβευση τού παρασιτισμού (τους),δεν είναι παράξενα όλα αυτά...απλώς αναρωτιέμαι τί ακριβώς πανηγυρίζουν οι ευτυχισμένοι greenφρουροί τού Ηγέτη;
-την εξευτελιστική αναγκαστική του Απόσυρση;
-την αθλιότητα τής προσπάθειάς του να διορίσει Πρωθυπουργό έναν δουλικό υπηρέτη του...που κι αυτόν πριν νυχτώσει πέταξε στο καλάθι των αχρήστων γελοιοποιώντας τον ως "θεσμική" επιλογή στο Διάγγελμα τής συμφοράς μόλις κατάλαβε πως αν επέμενε σε κείνον θα τούς έπαιρναν με τις λεμονόκουπες;
-την απέχθεια όλης τής διεθνούς κοινότητας, των ώς χθες συναιτέρων του ,που απαίτησαν έξαλλοι την αντικατάστασή του μην εμπιστευόμενοι πια ούτε την καλημέρα του;...ναι!,αυτόν το Μυθικό Διαπραγματευτή που έχτισε ολόκληρη καρριέρα παιανίζοντας,διαφημίζοντας κι επενδύοντας την ολοκληρωτική του παγκόσμια ακτινοβολία σε διπλωματικές επαφές υψηλού και καλά επιπέδου...ναι!,αυτόν ούτε ζωγραφιστό να τον δει κανείς...
Όλα αυτά -καλώς; κακώς;- πάντως ένα πράγμα σημαίνουν για τον ΓΑΠ...αν έχει έστω έναν αληθινά δικό του άνθρωπο να τον αγαπά,να τον νοιάζεται,να τον εκτιμά,ας τού πει τη μαγική λέξη...ΑΠΕΤΥΧΕΣ
-αν έχει δίπλα του έστω ένα φίλο κι όχι θεσιθήρες,ας τού ανοίξει τα μάτια,δεν ήταν στραβός ο γυαλός,στραβά αρμένιζε!...προστατέψτε τον,γι αυτό που λεν οι πολιτικοί "υστεροφημία",μην τον ευτελίζετε πως..."τον έριξαν τα συμφέροντα"..."οι μοχθηροί αντίπαλοι"..."το παρασκήνιο των διαπλεκόμενων"..."το κατεστημένο"
- όλες αυτές οι βαρετά επαναλαμβανόμενες σάχλες (όπως τον τεμπέλη Ραφηνοξάπλα Καραμανλή τον έριξαν οι κακοί αμερικάνοι πού'βαλε τζίφρα σε συμφωνία αερίου με τον Πούτιν..!)...
Η αλήθεια των καιρών.
Η συναίσθηση τής ανάγκης.
Δύσκολα νοήματα για κακομαθημένους,μεγαλομανείς,φαντασμένους,αλαζόνες,αρχομανείς
- η επιλογή όλη δική του,αν θα γίνει κι αυτός άλλη μια ιστορική φάρσα,άλλη μια απόδειξη πως μόνο οι φελλοί επιπλέουν στην παρακμιακή περίοδο αποσύνθεσης.
Κι αν τα τελευταία χρόνια οι πολιτικοί αντίπαλοι τού Παπανδρέου σταμάτησαν να τον προσφωνούν "Γιωργάκη" κι έφτασαν να τού σχεδιάζουν μεγαλοπρεπές τέλος νύχτα επιβίβαση σ' ελικόπτερο - ας σκεφτεί να μην τούς δικαιώσει με ακόμη χειρότερη έξοδο...μέρα μεσημέρι με αδιαφορία,χαχανητά κι ανέκδοτα
- τελικά, χωρίς καμιά α ξ ι ο π ρ έ π ε ι α !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου