Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

ΜΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ

Δεν έχω κάνει μια βουτιά.
Δεν έχω πάει για μπάνιο.

Το χειρότερό μου είναι να μετρώ τις γουλιές μου με όσα δεν έχω στο πορτοφόλι μου.
Μεγαλύτερη μιζέρια από το να υπολογίζω στις διακοπές μου πόσα χρήματα πρέπει να ξοδέψω σε μια μέρα για να κρατήσουν για όλες,και να μην μπορώ να ξεφύγω ούτε ένα παγωτό απ αυτό,δεν υπάρχει!
Να κάθομαι στο γραφικό ταβερνάκι,εκεί που σκάει το κύμα,το αεράκι δροσερό,το μάτι λάγνο-και να προσθέτω τιμές απ τον κατάλογο να δω αν φτάνουν για ν αντικαταστήσω το καλαμάρι βαθειάς καταψύξεως με φρέσκο ψάρι,δεν το μπορώ.

Αυτές δεν είναι διακοπές.Αυτές θα είναι οι διακοπές μου και φέτος.

Μπήκε ο Ιούλιος και δεν έχω διάθεση να βρω βαλίτσα,δεν αδημονώ να περάσουν οι μέρες,να κλειδώσω την πόρτα και να φύγω...
Θέλω τόσο πολύ να φύγω,έχω τόση ανάγκη να φύγω- αλλά όλο τον πανικό και το άγχος θα τα κουβαλήσω μαζί μου στη θάλασσα,οι απλήρωτοι λογαριασμοί θα στηθούν ύψος ομπρέλα- αντιηλιακή προστασία τού μπατίρη.

Πρέπει να πάω το ΙΧ για σέρβις αφού σκοπεύω να ρουφήξει τόσα χιλιόμετρα και αγωνιώ μη βγάλει τίποτα έξτρα και πώς θα τα πληρώσω.

Έχω για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια 3 βδομάδες μαζεμένη άδεια και δεν βγάζω ούτε την πρώτη με όσα χρήματα υπολογίζω να περισσέψουν. Και οι δανειστές,συγγενείς και φίλοι έχουν εξαντλήσει τις οικονομίες που τους έφαγα και διακοποδάνεια κοινωνικής αλληλεγγύης δεν σκοπεύουν να μου χορηγήσουν.

Τον τελευταίο μήνα ανακαλύπτω έχω ξοδέψει κοντά δυο ακτοπλο'ι'κά εισιτήρια σε μονάδες κινητού τηλεφώνου κυνηγώντας τζάμπα διακοπές στους ραδιοφωνικούς σταθμούς,ανάθεμα κι αν κάνουν κληρώσεις της προκοπής,ανάθεμα κι αν περίμενα να ταξιδέψω on air.

Και τώρα με το Μουντιάλ είπα να βγάλω τις διακοπές με "πάμε στοίχημα",αλλά η Γερμανία όταν βάζει 4 στην Αυστραλία και ποντάρω σ αυτήν,χάνει επίτηδες απ την Ελβετία για να μην πάω στο νησί εγώ!

Αυτές δεν θα είναι διακοπές.
Περάσαμε τα 40 κι ευτυχώς υπάρχει σπίτι στο χωριό κοντά στη θάλασσα,αλλά και γονείς,γνωστοί και ξέμπαρκοι φίλοι,όλοι μαζί σε 50 τετραγωνικά,άλλος φωνάζει,άλλος γκρινιάζει,άλλος πεινάει,άλλος διψάει,άλλος ξυπνάει,άλλος νυστάζει,άλλος ζεσταίνεται,άλλος κρυώνει..- πώς θα συνενοηθούμε κάτι ν απολαύσουμε την ίδια ώρα,με τον ίδιο ρυθμό, π ώ ς ν α φ ύ γ ε ι η π ό λ η α π ό π ά ν ω μ ο υ - , αυτός θα μείνει ο ανεκπλήρωτος στόχος και φέτος.

Θα φύγω από την πόλη να αναπνεύσω - κι αέρα δεν θα βρίσκω πουθενά.

Θα μείνει μιαν ελπίδα,η αγκαλιά σου κι η αγάπη μας,για να γίνει πάλι καλοκαίρι.
Αν κρατήσουμε κι αντέξουμε και στο τέλος μια χαρά θα περάσουμε.
Γιατί μάθαμε παντού και πάντα να μαζεύουμε τις ανάσες για να φουσκώνουν την καρδιά.

Μα...γαμώτο!- αξίζουμε και χρειαζόμαστε περισσότερα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου