Από έφηβος ξεκοκάλιζα εφημερίδες και περιοδικά,είχα παθιασμένη διάθεση και ονειρευόμουν ν' ασχοληθώ με τη δημοσιογραφία,ταυτιζόμουν με τους μεγάλους ρεπόρτερ,τους σκεπτόμενους σχολιαστές,τις δυνατές υπογραφές στην πρώτη σελίδα.Τελικά δεν ρίσκαρα,αν εξαιρέσεις κάποια ραδιοφωνικά χρόνια στις αρχές του '90,δεν τόλμησα,διάλεξα πιο εύκολους δρόμους.Αλλά η τρέλα δεν έφυγε,πάντα ήθελα χώρο,να σχολιάσω,να μιλώ,να γράφω,βομβάρδιζα επιστολές και φαξ,τσάκιζα τηλεφωνήτριες εντύπων και σταθμών,να πω κι εγώ,να εκθέσω την αποψάρα μου!
Λογικά λοιπόν,χαρά μεγάλη γεννήθηκε με το διαδίκτυο,την "αστείρευτη πηγή ειδήσεων",ένα πανηγύρι!
Μόνο που ο πλανήτης "ειδήσεις" στον ελληνικό κυβερνοχώρο έχει καιρό τώρα εκραγεί-και οι σάρκες τών χρηστών είναι σε αποσύνθεση...
Δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω και διαβάζω στον απέραντο κόσμο του ίντερνετ.
Τρομάζω πια.
Μόνο ΜΙΣΟΣ. Απέχθεια για την αντίθετη άποψη κι όχι μόνο αποσιώπισή της αλλά και προσπάθεια σαφούς συντριβής της,με την ηθική προσβολή του χρήστη,επιβολή με φασιστικές μεθόδους,πασπαλισμένες και με εθνικιστική υστερία.
Και κάτι που θεωρώ σημαντικό και δεν το βλέπω να σημειώνεται συχνά,αναπτύσσεται μια "αριστοκρατία" τού μέσου- η γνώση της τεχνολογίας αναδεικνύει πρωταγωνιστές,αλλά χωρίς ευρύτερη κουλτούρα και στοιχειώδη γενική γνώση."Δοξολογία" τής τεχνικής εις βάρος του περιεχομένου.
Παρενθετικά,αν υπάρχει άνθρωπος που διαβάζει αυτά που γράφω μήνες τώρα,ας μάθει ότι τα σημειώνω με μπικ σε λευκό χαρτί κι αργά τα πληκτρολογώ αντιγράφοντάς τα από κει,επίτηδες "αγνοώ" το "στόλισμα" των κειμένων με ιδιαίτερα γραφικά,φωτογραφίες,βίντεο,λινκς - κι ο λόγος για μένα προφανής,κάνω αυτό που με ενδιαφέρει να βρω και στους άλλους,άποψη και σκέψη να διαβάζω,χωρίς φιοριτούρες.
Αυτό πίστεψα θα με ξετρέλαινε,να κυνηγώ τις υπογραφές,να βρίσκω απόψεις,σχόλια κι ιστορίες.Να δω αγαπημένα πρόσωπα,απελευθερωμένα απ' τα συμβατικά τους μέσα,ν' απογειώνουν το ταλέντο τους,να σκαρφίζονται νέα γραφή κι αλλιώς να περιγράφουν τη χαρά και τη λύπη της ζωής.Και της καθημερινότητας ασφαλώς,αποθεώνοντας τη δύναμη τού νέου μέσου,την ταχύτητα ενημέρωσης στον πραγματικό τους χρόνο τα καυτά νέα,καυτά σχόλια κι επεξήγησή τους.
Γι αυτό δεν μπορώ να χωνέψω τη διάχυση εγωισμού,αλαζονίας,μικροπρέπειας κι ισοπέδωσης,τού ύπουλου κυνηγητού κεφαλών,τη λογική "τόλμησες να μου αντιμιλήσεις;-θα σε εξαφανίσω!".
Θα ρωτήσεις,"μα κι εσύ δεν γράφεις εναντίον κάποιου;".
Μια βασική μου επιλογή,για να νιώσω την ανάγκη να "την πω" σε κάποιον,είτε θα είναι άνθρωπος που θεωρώ σημαντικός κι άξιος κι αρνητικά με εκπλήσσει με πράξεις,συμπεριφορές,είτε διακρίνω στην επιλογή κάποιου κίνητρα ταπεινά,λα'ι'κισμό,κατάπτωση,ποδηγέτηση φτηνή και χειραγώγησηκοινωνικού συνόλου- και άρα θέλω να τονίσω πως είμαι απένατί τους,υποψιασμένος,να το ξέρουν.Δεν θα επιτεθώ σε αδύναμους,αρρώστους και τρελούς-ίσως λίγη πλάκα,ένα ήρεμο γέλιο,μια λεπτή ειρωνία,κάτι σαν κοινή αναφορά για να συνεννοούμαστε,ώς εκεί.
Όμως,τώρα πια,στο κομμάτι "ενημέρωση" υπάρχει σαλτάρισμα κι εκτροχιασμός.
Εμφύλιος με κάθε μέσον!
Ασυδοσία αντικρουόμενων καταγγελιών,σαθρών αποκαλύψεων,πεζοδρομιακών αλήτικων σχολίων,πάθος με γραφή σαρκοβόρου λύκου.
Και με μια εμμονή,συμπεριφορά πολέμαρχου μεσαιωνικής δεισιδαιμονίας -και με σχεδόν θρησκευτικό φανατισμό.
Και δυστυχώς,ολοφάνερα επωνύμων στη δήθεν ανωνυμία τους.
Ξεχωρίζουν τα πρόσωπα,καταλαβαίνεις τη γραφή τους.
Είναι οι μέτριοι,οι χολερικοί,οι φαντασιόπληκτοι,οι συνομωσιολόγοι,οι παραπεταμένοι έγκυρων και σοβαρών μήντια,οι δεύτεροι.
Βρήκαν φως και μπήκαν,γρήγοροι,πρώτοι,θυμωμένοι από τη σνομπ συμπεριφορά και την απόρριψή τους από τους "κορυφαίους" της "παλιάς φρουράς",τους μισούν σχεδόν,τους απεχθάνονται σίγουρα,έχουν αγώνα ασταμάτητο,έναν μόνο σκοπό,την ταπείνωση τού λεγόμενου "παλιού συστήματος",όχι από την υπαρκτή του διαφθορά,μόνο για την αντικατάσταση της ηγετικής πυραμίδας του,οι ίδιοι πλέον να εξουσιάζουν.Μην πέσεις στο στόμα τους,στα μπλογκ τους,θα σε σκίσουν.
Δεν αντέχω.Σαραντάρισσα.Κι αν η μάχη των λέξεων πάντα με συναρπάζει,εδώ νιώθω και βλέπω,να επιβάλλουν θέλουν,να συμφωνείς άνευ όρων,πλήρη αποδοχή και υμνολογία,αποκαλύψεις με κάθε μέσον,υπόκλιση.Αλλιώς γίνεσαι στόχος τους.
Και βαριέμαι να κοκορομαχώ.
Υποστήριζα πάντα τη γοητεία,μέσα από την αντιπαράθεση ιδεών να μαθαίνω κάτι.Γιατί δεν τα ξέρω όλα.Κι όταν δεν ξέρω κάτι,δεν φωνάζω για να φωνάζω.Αξία έχει και η σιωπή εννίοτε.
Όλα αυτά ξανάρθαν μαζεμένα κι έντονα με έναν φόνο.
Ο ξαφνικός,άδικος και φριχτός θάνατος,η δολοφονία.
Κι αν θεωρείται μη σεβασμός στο νεκρό να κρίνεις τη σχολή σκέψης και δράσης του,γιατί δεν είναι ιεροσυλία και η συμπεριφορά των συμπορευτών του,ο μελοδραματισμός,το σπεκουλάρισμα δακρύων,η χρησιμοποίηση τού άδολου,ειλικρινούς πόνου τής οικογένειας,χυδαία για να στραφεί οργισμένα η συγκίνηση στον εξευτελισμό των "αντιπάλων";Η εξαφάνιση της κριτικής σκέψης,σαν η "δικαίωση" του εκλιπόντως,προβοκατόρικα,με δάκρυα κροκοδίλεια,φληναφήματα εκδικητικής μανίας,στοχοποίηση με μεθόδους ασφαλίτικες,εν τέλει ανήθικες πασπαλισμένες με τη φόρτιση των οραμάτων τού καθαγιασμένου πεσόντα,τί είναι όλο αυτό;Ποίηση;
Κι ήταν τόσο απλή η συνεννόηση.Ο κανόνας,"ΜΕ ΣΕΒΕΣΑΙ-ΣΕ ΣΕΒΟΜΑΙ".Απλό.
Εδώ η ατέρμονη μανία επιβολής άνευ όρων και ορίων,να είναι με τον παραλογισμό τού υπέρτατου κριτή,στα όρια παρακίνησης σε νέο έγκλημα.Απίστευτος κυνισμός-και δεν γίνεται να τον ακολουθήσω.Μόνη αντίδραση,καμιά συμμετοχή,θέαση,αγορά προιόντος,κλικάρισμα,μακριά τους.
Και δεν γουστάρω να γίνω καθοδηγητής κανενός,ούτε καθοδηγητές ανέχομαι στο κεφάλι μου,αυτή ήταν η ελευθερία τού μέσου,και την τσαλαπατάν καθημερινά.
Τελικά,αυτό είναι το πρόβλημα με όσους δηλώνουν "αντισυστημικοί κι αντιεξουσιαστές",ζουν και πράττουν ασχήμια,είναι εξουσιολάγνοι.
Φτάνει ρε παιδιά.
Πλημμύρισε αληθινό αίμα η οθόνη!
Δεν πάει άλλο.
Ένας στίχος έλεγε..."Χαμήλωσε,από ψηλά δεν ζωγραφίζονται τα όνειρα,δεν διακρίνεται η αλήθεια,χαμήλωσε!".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου