Η ΑΓΩΓΗ/ΤΗΣ ΑΓ(Ρ)ΟΓΗΣ

Στο σχολείο διδαχθήκαμε ¨αγωγή του πολίτη".
Τώρα μας διδάσκουν την "αγρογή του λεχρίτη".

Σ' αυτά τα χρόνια που δουλεύω,δυο φορές έμεινα άνεργος,τη μιαν-αρκετούς μήνες ψάχνοντας και μοιράζοντας βιογραφικά αριστερά/δεξιά,ένας - δυο συγγενείς και φίλοι μού πρότειναν "γνωστό",¨βουλευτή",απλώς να πάω,ν' αφήσω στοιχεία και "ποτέ δεν ξέρεις"...και σε δυο εκλογικές περιόδους μου τηλεφώνησαν να πάω στη συγκέντρωση τού τάδε,"απλώς να σε δει,να πείτε μιαν καλή επιτυχία"...

Δεν πήγα ποτέ.
Ντράπηκα.

Άσπιλος κι αμόλυντος λοιπόν;
Περίπου...
Για την ακρίβεια,το καλοκαίρι της Ολυμπιάδας μού μίλησαν για έναν διαγωνισμό χωρίς διαγωνισμό,μόνο με κατάθεση χαρτιών,κι έτσι πήγα να τα αφήσω στην ΤΡΑΜ Α.Ε. και,ομολογώ,μετά την κατάθεση,τηλεφώνησα έναν οικογενειακό φίλο,κομματάρχη βορειοελλαδίτη βουλευτή και καλά κολλητό τού Μιχάλη Λιάπη,να του δώσω τον αριθμό πρωτοκόλλου,να τον προωθήσει αρμοδίως...
Πάλι ντρεπόμουν,αλλά αφού ένα τηλεφώνημα ήταν,ε!,τό'κανα!
Και φυσικά απάντηση δεν ήρθε ποτέ,δεν ήμουν και συγγενής-κολλητός-κουμπάρος-μέλος του κόμματος,γεια σας!

Χαζεύω τον ανεκδιήγητο πρώην υπουργό Χατζηγάκη να διασύρεται στα κανάλια,διασκεδάζω ή και οικτείρω τον εαυτό μου που πάντα φεύγω διακοπές τον Αύγουστο,οι "καλοί" διαγωνισμοί προκυρήσσονται πάντα 14 ή 16,να δώσει κι η παναγιά η δεξιά την ευχή της,να χωθούν τα τριτανήψια τού κάθε Σουφλιά,να τρουπώσουν και μετά...εννιά έχει ο μήνας.

Περνάει χιουμοριστικά το καλοκαίρι,τώρα που τελειώσανε τα σήριαλ-κωμωδίες,στα κανάλια βγαίνουν φάτσες-κωμωδίες,να υπερασπιστούν το κόπιράιτ τού ελληνικού συστήματος δημοσίου..."πολίτης-βουλευτής-βύσμα-αραλίκι"...το όνειρο θερινής νυχτός όλων μας.

Ας το παραδεχθούμε άλλη μια φορά.Όλοι γουστάρουμε την προοπτική να γίνουμε οι εκλεκτοί της ξάπλας,και κάθε 1 και 15 να τρέχουν "τα μισθά" χωρίς κόπο,άγχη κι ευθύνες.
Εμείς.
Που τους μουντζώνουμε και τους βρίζουμε τώρα που μας κόβουν ουρανό,χρόνια κοιμόμασταν σε πουπουλένια,παραμυθένια,άσπρα συννεφάκια τεμπέλικα...κι ήρθαν κατάμαυρα,μολυβένια σύννεφα και ξέσπασε καταιγίδα και γίναμε χοντρό χαλάζι και πνιγήκαμε.
Τους κακούς τους βρήκαμε εύκολα,είναι και ξένοι,σιγά μην μας καταλάβουν,η καλοσύνη μας περίσσεψε κι έγινε χολή και μίσος.

Εδώ λοιπόν,παλεύουμε,ωραίοι κατατρομαγμένοι ως Έλληνες.
Άλλος γουστάρει τον Πάγκαλο να τραμπουκίζει έναντι όλων,αντιπρόεδρος δάσκαλος τού ήθους μιας εξουσίας επιλεκτικής κατάχρησης,με μυστικά και ντοκουμέντα επικοινωνιακά φυλασσόμενων εκρήξεων.
Αλλος γουστάρει όλα να γίνουν στάχτη και μπούρμπερη,κολλάει αφίσες "ή εμείς ή αυτοί,εκείνοι ΔΝΤ κι εμείς με ΤΝΤ",και γκρεμίστε τα όλα και μετά βλέπουμε.

Τί θα δούμε άραγε,για ποιο μέλλον συζητάμε,ποιούς ανεχόμαστε μαζί μας,να ζούμε,πώς,τους κανόνες ποιος ορίζει,πώς εργαζόμαστε,θέλουμε κοινότητες κι ομάδες αλληλέγγυες ή γκέτο και συμμορίες αλληλοσπαρασσόμενες - κανένας σχεδιασμός δεν γίνεται εύκολα πράξη αν δεν τον πιστεύεις μέσα σου,πάλι δίλλημα,ναι!,συνύπαρξη ή κάψτε τα όλα.

Κι όσοι χαχανίζουμε στην τηλεόραση με τα κατάπτυστα Χατζηγάκια,μακάρι ντάλα καλοκαίρι να έχουμε χρόνο και διάθεση για κουβέντες και πολιτική και χαβαλέ ανέκδοτα δημοκρατίας κι ισότητας.

Αλόμα και το Μουντιάλ που ήταν μια κάποια λύση για τις ατέλειωτες ώρες που "δεν βγαίνουμε"για να βγούμε,τελειώνει τη Κυριακή.

Αρχίζει ο καιρός της χύτρας...
...Θα βράζουμε στο ζουμί μας.
...(και το καπάκι που ρυθμίζει την πίεση,θα είναι σφηνωμένο και σε λάθος βαθμούς αντοχής θα κοχλάζουμε).