ΕΝΑ ΦΙΛΙ ΓΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Δεν γίνεται αυτή η τρέλλα να συνεχιστεί.
Όλοι εναντίον όλων.
Ζαλισμένοι,τριγύρω πέφτουν κορμιά,κόσμος χαμένος στις κλίκες των κλειδοκρατόρων που καταστρέφουν το καλοκαίρι μας,την ανάσα για τους χειμώνες,την αναπνοή μας για να ξεφύγουμε από την πίεση ενός χρόνου.
Μας έτυχε εμφύλιος.Οι μισοί καταγγέλουν τους υπολοίπους ως καθάρματα,εγκληματίες,προδότες της πατρίδας,φωνάζουν για αίμα,ταραχές,το χάος.

Φτάνει!

Κλείνω ραδιόφωνα,σβήνω τηλεόραση,κατεβάζω οθόνες.

Φτάνει.

Θα βγω στο δρόμο,κι αν δεν έχει βενζίνη θα κάνω ωτοστόπ,κι όπου φτάσω.

Θα πάω κολυμπώντας στο νησί,για τις δέκα μέρες που μάζευα ευρώ το ευρώ σε κουμπαρά,σα χαζό παιδί όλο το χρόνο.

Θα βάλω φτερά και θα πετάξω,δεν θα καώ στον ήλιο σαν τον Ίκαρο.

Φτάνει πια με τα συμφεροντιλίκια των τεμπέληδων τού δημόσιου αργόσχολου θησαυροφυλακίου, που πάτησε στον ιδρώτα μας δεκαετίες τώρα.

ΦΤΑΝΕΙ!

Κι αφού από Σεπτέμβρη,θα καεί το πελεκούδι και θα γίνει πια η επανάσταση, που πολύ τη γουστάρουμε,προετοιμάζοντάς την ως ταινία στις ντάτσες- βίλλες των ηγετών βορείων προαστίων,αφού τα ψωμιά ημών των μεγαλοαστών και των καναπεδάτων των 1000 ευρώ είναι μετρημένα.............................
....................ΤΕΛΟΣ,για ένα φιλί θα σας πω,και τέλος.

Θέλω να θυμάμαι όλα τα ανέφελα κι ανέμελα καλοκαίρια,μήνα το μήνα της ξεγνοιασιάς,ηλικία την ηλικία,βουτιά τη βουτιά,θάλασσα τη θάλασσα.

Σιωπητήριο με μοναδικό ήχο τζιτζίκια.
Η πιο γλυκιά μελωδία που ταξιδεύει στην αθωότητα,μόνο γαλάζια χρόνια,κρυστάλινα νερά,γέλιο γάργαρο απ' την ψυχή,κάψα αγκαλιά,νύχτα με κιθάρες κι εξομολόγηση,ιστορίες,αναπολήσεις,όνειρα,περιπλανήσεις κι αποπλανήσεις,άσπρο πάτο,αλκοολούχα παθιασμένα υποσχέσεων,ο ήλιος ν' ανατέλλει στην πιο ήσυχη βουτιά στην έρημη παραλία,σχέδια για το μέλλον με ονειροπαγίδες και φωτιές στο μυαλό,ασβεστωμένα σοκάκια στους αέρηδες τής Χώρας,μουσικές από τον Παράδεισο με μεγάλα λόγια και πιο μεγάλες αγκαλιές,μαντινάδες και ρακές κεράσματα μνήμης,μαγικά ηλιοβασιλέματα,κόκκινο κρασί να στάξει απ' το χείλι στον ώμο,φυγή,πάλι φιλιά,πάντα αγγίγματα,κυνήγα τον αφρό-το πλοίο φεύγει,γλαροπούλια παρέες λαμπερές,όλα τα θυμάμαι,κανέναν δεν ξεχνώ,καλοκαίρι δεν ξεχνώ.

Κι ύστερα ήρθες κι έγινες εσύ το καλοκαίρι μου!

Ήρθες,ολόφωτη,το γέλιο σου κύμα και πάφλασμα,παραλία απέραντη,κινήσαμε αγκαλιά,Άνδρος μαζί,Αμοργός βουτιές απέραντο γαλάζιο,σπηλιές γυμνοί,αγάπα με πάντα,η ζωή τού "για πάντα",αέρηδες ν' ανοίξουμε πανιά,ρακόμελα και δεντρολίβανοι μεζέδες,αφήνω τα χρόνια και χάνονται ζάλη,αφήνω τα νησιά και λαμπυρίζουν στα μισάκλειστα μάτια της καρδιάς,πάμε Σάμο,ψάχνεις καταρράχτες,πάμε να γνωρίσεις το παρελθόν μου Χαλκιδική,πήγαινέ με επιτέλους στην πατρίδα σου να βρω και τα Επτάνησσα,Λευκάδα μάγισσα,νερά να τα πιεις στο ποτήρι,Ιθάκη καταλαβαίνω γιατί ο Οδυσσέας έπρεπε να γυρίσει,είσαι αγκαλιά μου και νιώθω τον ήλιο δέρμα,περιουσία μας η ψυχή,μίλα μου,πες πάλι σ' αγαπώ,εισιτήρια πάντα κατάστρωμα να κλέψουμε το νησί που χάνεται στον ορίζοντα,οι τράτες βγήκαν για ψαριά,στην υγειά σου,άγιο τσιπουράκι ή παγωμένη μπίρα στην αμμουδιά,υγρά σεντόνια,ένα φιλί ακόμα,"καρπούζι με τις γρίλλιες μεσημέρι",εσύ είσαι το καλοκαίρι μου,"κύμα το κύμα η πέτρα λιώνει,του ονείρου η αύρα μάς ενώνει"...

Φεύγουμε.
Τώρα,σε λίγο,αύριο,τί σημασία έχει,διακοπές είναι όλη μου η ζωή μαζί σου.
Όλα τα θυμάμαι,κι όλα τα ξεχνάω,για να ζήσουμε απ' την αρχή,να τα γνωρίσουμε και να τα ανακαλύψουμε μαζί.

Όλα τα καλοκαίρια είναι μέσα μας,εκδρομές-πλανήτες στο δικό μας σύμπαν,απλωμένο πελαγίσιο,Αιγαίο κι Ιόνιο θαύμα,ζωγραφισμένα στο δέρμα σου,βουτηγμένα φιλιά μακροβούτια στα μάτια σου που τ' αγαπάω δροσιάμου,καλοκαίρι μου.

Αυτά θα μείνουν.

Κλείσε τον υπολογιστή.
Κλείσ' τον!