Μια φορά κι έναν καιρό...
..η διαφθορά θα συντριβόταν,αφανισμένη στα φωτεινά καθαρτήρια τού ήθους στην πολιτική.
Και μετά ήρθε το Βατοπαίδι και μετά η Ζίμενς ξανάρχισε να τηλεφωνεί στους δωροδαρμένους 300,στους "πονάν ωρέ τα παλληκάρια!;" αυτομαστιγόμενους για ξέπλυμα απ' την κατηγόρια τού ξεπλύματος βρώμικου χρήματος της Νέας Τρούμπας στην Πλατεία Συντάγματος - η κλήση της προωθείται,μαζί με τα εκατομμύρια εξωχώριων παραδείσων.
Κι ύστερα οι ΜαντελοΣημίτες,οι ΒουλγαροΠελέκηδες,οι ΡουσοπουλοΚαραμανλαίοι,οι ΑκηΤσουκάτοι,οι ΚοντοΜπασιάκοι κι οι ΓιαννοΧριστοδουλάκηδες έκλαψαν γοερά,συγκινήθηκαν βαθειά και θίχτηκαν πολιτικά...-αλλά ουχί κι αλίμονο! όχι ποινικά!
Διότι για να διωχθείς ποινικά εν Ελλάδι πρέπει να μην είσαι από κείνους που έχτισαν λιθαράκι-λιθαράκι και μίζα-μίζα το σύστημα απονομής δοκαιοσύνης και τους παρατρεχάμενους δωρολήπτες σιωπής,ταξιδεύοντες ΤρεμιΤσίμες των μήντια...εις υγείαν συνεργαζόμενων αφεντικών.
...Κι έτσι το παραμύθι ήτο καλό - αλλά ο δράκος ,π.χ. Χριστοφοράκος, πέταξε κι έφυγε...εξωφλώντας τ' απλήρωτα κουζινικά της Ντοροθυγατέρας τού Δρακουμέλ.
...Κι άσε το πόπολο να φαντασιώνεται πως το καλό βασιλόπουλο ο Καθάρσιος θα παντρευόταν τη γλυκιά βασίλισσα την Αξιοκρατία κι όλοι μαζί θα το γλεντούσαμε σε πάρτυ με πυροτεχνήματα για το αναγεννημένο κράτος της σοβαρότητας,της αξιόπιστης οργανωτικότητας,της αλάδωτης καλοκουρδισμένης υπηρεσίας,της αδέκαστης εξουσίας προς βελτίωσιν της ζωής των απλών υπηκόων του.
Χαζεύω τα σκετσάκια των πεφτωσυννεφάκηδων στα κανάλια...όσο πιο πολύ φωνάζουν τόσο πιο πολύ εμπλέκονται...οι πρώην συνέταιροι πρώτης και τέταρτης εξουσίας τώρα που ζορίζονται ομιλούν ως εταίρες...."καραγκιόζηδες","προσκυνημένοι","διατεταγμένη υπηρεσία","σκοτεινά συμφέροντα","στοχοποίηση","γελοίοι"...- ατελείωτη γκάμα κοσμητικών επιθέτων για τους ταγούς τού δημοσίου συμφέροντος,τους άοκνους λειτουργούς ενημέρωσης,τους εκφραστές λα'ι'κής ψήφου,τους μεγάλους πολιτευτές της Δημοκρατίας μας.
Δεν ντρέπονται,
δεν κοκκινίζουν.
Ζουν δεκαετίες τώρα απόλυτα ξεκομένοι απ' την καθημερινότητά μας,καλομαθημένοι διαταγών,φουσκωμένοι γλειφτοπροσκυνητών,τυμπανισμένοι χαβιαροσαμπανιάρηδες,δωροσυλλέκτες εξοχικών/πόρσε καγιέν/σκαφών/πισινών,χρεωμένα εσαεί στη νομική καθαρότητα δικών τους συνταγματκών κανόνων άπλετου φωτός και καρφωμένου στο κόκαλο μαχαιριού -
μας βγάζουν και γλώσσα,μας δουλεύουν,μας κορο'ι'δεύουν,περιουσίες αμύθητες σφυρίζουν στο ζαλισμένο μας κεφάλι...
...Τα ξέρουμε όλα αυτά,τα μάθαμε πια,τα καταλάβαμε,τα εμπεδώσαμε.
Ελπίζουν ότι θα ξεφύγουν,πως πάλι την ώρα της κάλπης θα εμπιστευτούμε όποιον μοιάζει αθωότερος κι εντιμότερος,μια λάμψη στα μάτια,μια πίστη συναισθηματικής ταύτισης..
..και πάμε ξανά απ' την αρχή...νέα ομόλογα,επόμενα χρηματιστήρια,άλλα Βατοπέδια κι άλλοι εξοπλισμοί και νέα μεγάλα έργα,οι εταιρείες,οι επιχειρηματίες,οι εφοπλιστές...μάσα...ρεμούλα...οι φαταούληδες!
Δεν ξέρω αν μπορεί ν' αλλάξει κάτι.
Αν είναι λύση να βγούμε στο δρόμο και να τα κάψουμε όλα,να μπουκάρουμε μέσα,να τους λυντσάρουμε όπου τους βρούμε,να εκτονωθούμε,να κοπάσει η οργή των πικραμένων,των απ' έξω ηλίθιων...όσων ημών νιώθουμε χαζοί...
...να δοθούν τιμωρία στον όχλο...
Και μετά;
Αυτό το μετά δεν έχει πρόσωπα,σχέδια,αρχές,στόχους,συμμετοχικότητα,δουλειά συλλογική...
Αυτό το "μετά"...το άγνωστό μας Μέλλον.
Αυτό δεν βλέπω να ξεχωρίζει στο βαθύ τούνελ,να χαράζει στη βαθειά μας νύχτα.
Σε ποιους να το εμπιστευτούμε αυτό το ρημαδομέλλον...
σε ποιους - που θα το χαρίσουν σε κάποια επόμενη Ζίμενς να το κατασκευάσει,μ' εγγύηση κι αποτελεσματικότητα να μας το σερβίρουν,καυτό κι ηδονικό,σερβιρισμένο κυνικά
άλλο ένα σωτήριο Νεοπαραμύθιασμα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου