Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

ΜΕ ΝΤΑΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΖΟΥΡΝΑΔΕΣ..ΤΑΡΑΤΣΑ ΚΙ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Υμνωδοί των αυθορμήτως διαδηλούντων κατσαρολιστών...χαλαρώστε!
-30.000 άνθρωποι στην Αθήνα και 5.000 στη Θεσσαλονίκη δεν είναι η "συγκλονιστική εξέγερση των αγανακτισμένων" - εκατομύρια πλειοψηφικά αγνοούν κι εσάς κι αυτούς - το δημοσιογραφικό σινάφι σπεύδει να προσεταιριστεί τη δυναμική των νέων μέσων μήπως ξαναποκτήσει σε δύναμη κι επιρροή και χα'ι'δεύει τ' αυτιά/ποντίκια των λάπτοπ τους μπας και φουντώσει η σιγανή φλογίτσα και γίνει φωτιά.

Αμφισβητώ την πολιτική ηγεμονία μέσω διαδικτύου...κουτσοί στραβοί στον 'Αγνωστο Στρατιώτη και μια βροχή λιώνει τους μισούς ζαχαρένιους μπλόγκερ - μικρό καλάθι κρατώ,η "αυτοοργάνωση" κι η "άμεση Δημοκρατία" είναι μηντιακή ευκολία και ως ετικέτα ελιτισμού προκρίνει τους τεχνολογικά προηγμένους να μεγαλοπιάνονται φαντασιωνόμενοι πως η λύση  είναι ένα "κλικ" - κοιμηθείτε ήσυχα τουιτεριστές και φε'ι'σμπουκαδόροι των χάιτεκ Ανακτόρων...

Τα παραζαλισμένα του βήματα σε συσκέψεις επί συσκέψεων ο φανερά καταβεβλημένος Παπανδρέου προσπαθεί να κρύψει με στόμφο θεσμικών ακροβασιών σε κενό συναινέσεων κι αμφιβάλλω αν αυτός,οι πολιτικοί αρχηγοί και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τολμούν ν' αντικρύσουν και να συμφωνήσουν στην αλήθεια μας - πως η απόστασή τους από τους πολίτες γιγαντώνεται...κανένας δεν τούς βλέπει ως στιβαρή ηγεσία λύσεων.

Δικαίως ή αδίκως δεκαετίες σιωπών ,συνενοχών και λα'ι'κισμών ξέφτισαν κι οι "στιβαροί"/"σκληροί"/"αντιστασιακοί"/"νέοι κι ενθουσιώδεις" και σήμερα στο Προεδρικό Μέγαρο πρωταγωνιστές είναι η Μούχλα κι η μυρωδιά Σάπιου Κοινοβουλευτισμού κι οριστικά χαμένη και καμένη  η φωνή τους κι έχει οριστικά ταφεί η σπουδαιότητα λόγων κι αποφάσεών τους.
Μπορούν να βρουν τρόπο η κοινωνία να τους ακούσει ξανά;
-έξω,ο κόσμος βράζει,καίγεται,φοβάται κι απέναντί τους στέλνει μόνο Μούτζες αφού τους θεωρεί υπεύθυνους της συντριβής του.

Και βουή ενοχλητικών μυγών στ' αυτιά τού πλήθους τα νούμερα Βρυξελών,οι τάσεις κι οι δείκτες πιστωτών και δανειστών και τ' άλλο αυτί δεν ιδρώνει με συνεχείς απειλές και τελεσίγραφα κι ούτε έτσι οργανώνονται κοινές αντιστάσεις.

Μακάρι να ήξερα πώς μπορούν να δωθούν εγγυήσεις πως σταματά η Παρακμή εδώ -
τόσες διαφορετικές ζωές,τόσοι αλλιώτικοι δρόμοι και σχεδόν λυπάμαι όσους έχουν την ατυχία να υπογράφουν το μέλλον μας... -
πού θα πάει η ορμή των πλατειών / πώς θα κλείσουν οι τρύπες των ταμείων / πώς η αλληλεγύη στους ασθενέστερους δε θα μείνει ευχολόγιο / γιατί δεν αποδεχόμαστε τις ευθύνες των πολλών και τις ανοχές ενόχων επαγγελματιών κομματόσκυλων διαδρομιστών / και η κρίση των αγορών / και η απληστία των βολεμένων / και η αγωνία επιβίωσης...
-όλα στο σέικερ της Ιστορίας και στοίχημά μας να γίνουμε πάλι Μια Χώρα/Μια Γροθιά/Μια Αισιοδοξία...

Δεν ξέρω αν έχουμε συνειδητοποιήσει τί παίζεται στο Παγκόσμιο Χωριό για την Ελλάδα και την αδιανόητη διαπόμπευσή της,την πολυμέτωπη αμφισβήτηση για τις δυνατότητές μας και τη χλευατική διεθνή μας απομόνωση ως Κράτος Παρίας
  -κι αν με άγνοια κινδύνων κι αστόχαστη ελαφρότητα έχουμε διαλέξει ως τρόπο αντίδρασης το Χάος...αλίμονό μας!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου