Αντέχουμε την Αλήθεια...αλήθεια;
Αχός βαρύς ακούγεται εκ Βρυξελλών προερχόμενος - τελεσίγραφο...για να δώσουν την επόμενη δόση τού δανείου,άπαντες αντιπολιτευόμενοι να υπογράψουν πως θ' ακολουθήσουν το ίδιο πρόγραμμα όποιος κι αν κυβερνά τα επόμενα χρόνια! - κοινώς,ούτε μάς πιστεύουν,ούτε θεωρούν πως αυτή η κυβέρνηση θα τα καταφέρει μόνη της...τί βλέπουν;...το χάος που επικρατεί σε πολιτικό/κοινωνικό επίπεδο,τί άλλο - κι υπερβαίνουν τη βασική αρχή τού Δυτικού Κοινοβουλευτισμού κι απαιτούν Σιγή Πολιτεύματος
-αυτό είναι βούτυρο στο ψωμί των μπαχαλάκηδων και θ' απολαύσουμε υπέροχες κορώνες περί "δικτατορίας των ΔΝΤούδων" και θα ζήσουμε την πιο άγρια κι άθλια προεκλογική περίοδο και θα σφυρίζουν γύρω μας προδότες/υπάλληλοι/νενέκοι/πατριώτες/δοσίλογοι και λοιπές εκκωφαντικές σταθερές εκστρατείες υπέρ (βουλευτικών) βωμών κι εστιών (κρατικής χρηματοδότησης)...
Αντέχουμε την Αλήθεια;
Πως τα κάναμε ρόιδο τόσες δεκαετίες,πως εμείς διαλύσαμε τη χώρα,πως είμαστε ανίκανοι να διαχειριστούμε τις απαιτήσεις λειτουργίας ενός σύγχρονου κράτους,πως αερολογούμε προγραμμάτων με δανεικά κεφάλαια,πως εμείς δίνουμε τα κλειδιά τής υποταγής μας σ' εξωθεσμικούς - που είναι και σύμμαχοί μας ειρήσθω εν παρόδω- τα όργανα της Ευρώπης ήταν ιδεατά όταν μοίραζαν μεσογειακά προγράμματα και κονδύλια κι αποζημιώσεις κι έρεε το εύκολο χρήμα και τώρα ανεπιθύμητοι που αναγγέλουν ουσιαστικό έλεγχο κι επισήμως κυρρήσουν την Εθνική Χρεωκοπία μας-
αντέχουμε;...αλλιώς...
...Αλλιώς ας δοκιμάσουμε να επιβιώσουμε τού ολικού Ναυαγίου εκτός Ευρώπης,ας επιλέξουμε την Αλέκα/Αλέκο/Αλέξη,να κοινωνικοποιήσουν το σκατό που θα βαφτίσουν παξιμάδι,να δίνει ο Περισσός φάρμακα στους άφραγκους συνταξιούχους ως σοσιαλιστική Μέκκα/Κομούνα Απόρων κι Ασθενούντων,να μοιράζει η Κουμουνδούρου συσίτια σε πεινασμένους αστούς την ώρα που θα έχουν καταλάβει εργάτες τα εργοστάσια της πλουτοκρατίας για ν' αρχίσει κάποια στιγμή ο Λαός να παράγει με κόπο,ιδρώτα και χαμόγελο σοσιαλιστικής αναγέννησης το παντεσπάνι του...
...Αλλιώς ας χαλαρώσουμε ν' απολαύσουμε τις πόλεις μας να καίγονται,ν' αδειάζουν,να ερημώνουν,πίσω όλοι στα χωριά μας,άνεργοι,πένητες κι αδέξιοι χειρονάκτες πρωτοκόλλου και σφραγίδων - αλλά Υπερήφανοι που είπαμε το μεγάλο 'ΟΧΙ στους Ξενόδουλους με το παλιοΕυρώ - μιας πεντάρας νιάτα ξανά σ' ασπρόμαυρο φιλμάκι δεκαετίας '50,μετανάστες ξανά αν και όπου μάς δεχτούν,αθλιότητα κι ανισότητα κι οι πλούσιοι φευγάτοι με τα φράγκα λαμογιάς μεταπολίτευσης κι οι αγορές και το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα ερμητικά κλειστό για μας τους αφελείς...
...που βέεεεβαια θα έχουμε την αμέεεεεριστη συμπαράσταση των συντρόφων απ' τη Βολιβία/Χιλή/Βραζιλία/Νικαράγουα/Κούβα/Ζιμπάμπουε - κι αν μας λυπηθεί κι η Κίνα θα μας αφήσει ν' ανακαινίσουμε το Σινικό τείχος,έλληνες εργάτες στο φρεσκάρισμα πέτρα πέτρα τον κα'υ'μό τους θα μετράνε τα σκαλιά κι αντί για Καζαντζίδη e-mail και δάκρυ με skyb κάμερα on line.
Αντέχουμε την Αλήθεια;...αλήθεια...ποιος ορκίζεται πως όσα διαβάζει,ακούει ή βλέπει εδώ κι ένα χρόνο τώρα δεν φιλτράρονται,δεν πατρονάρονται ή δεν πασσάρονται με σχέδιο,σκοπό και στόχο να προετοιμαστεί η επόμενη μέρα - που δεν θα έχει καμιά οικεία καθημερινότητα,αλλιώτικα μας μεγάλωσαν και τώρα θα μάθουμε μιαν άλλη ηθική,εικόνα,ύφος και πρόγραμμα άλλων;
Και πώς μέσα σ' αυτή την απίστευτη ανατροπή συνηθειών και την αναμπουμπούλα θα γλιτώσουμε τον αδυσσώπητο Εμφύλιο στις γειτονιές της κάθε Αθήνας,με φυλές τρομαγμένων/απειλητικών/φοβισμένων/αδίστακτων - κάθε καρυδιάς καρύδι που περιπλέκει την οδό της Σωτηρίας μας - τί κάνεις όταν δεν έχεις σταγόνα νερό να μοιραστείς με διψασμένους- πώς ξαναρχίζεις να επιθυμείς την κατανόηση,να καταλαβαίνεις,να συμπονείς,να συμπαραστέκεσαι,ν' αφιερώνεσαι στα σύνολα,να επενδύεις στον άγνωστο διπλανό σου,να εμπιστεύεσαι - πώς επιστρέφεις στις βασικές αρχές αλληλεγγύης και δημοκρατίας....πώς;...
...στην άκρη τού γκρεμού κι απελπισμένος από πού να πιαστείς όταν δεν βγαίνει η φωνή να γίνει κραυγή "βοήθεια!" και ποιος θα σ' ακούσει - δεν ακούει κανείς και δεν μας πιστεύει κανείς και κανείς δεν μας νοιάζεται κι ο κύκλος των φιλελλήνων φθίνει.
Θα είναι το πιο Μεγάλο και Παράξενό μας Καλοκαίρι -και βγήκαμε κάτασπροι στον καυτό ήλιο και μακάρι τα εγκαύματα μιας χώρας να είναι απλώς από λανθασμένο δείκτη αντιηλιακού...
Αχός βαρύς ακούγεται εκ Βρυξελλών προερχόμενος - τελεσίγραφο...για να δώσουν την επόμενη δόση τού δανείου,άπαντες αντιπολιτευόμενοι να υπογράψουν πως θ' ακολουθήσουν το ίδιο πρόγραμμα όποιος κι αν κυβερνά τα επόμενα χρόνια! - κοινώς,ούτε μάς πιστεύουν,ούτε θεωρούν πως αυτή η κυβέρνηση θα τα καταφέρει μόνη της...τί βλέπουν;...το χάος που επικρατεί σε πολιτικό/κοινωνικό επίπεδο,τί άλλο - κι υπερβαίνουν τη βασική αρχή τού Δυτικού Κοινοβουλευτισμού κι απαιτούν Σιγή Πολιτεύματος
-αυτό είναι βούτυρο στο ψωμί των μπαχαλάκηδων και θ' απολαύσουμε υπέροχες κορώνες περί "δικτατορίας των ΔΝΤούδων" και θα ζήσουμε την πιο άγρια κι άθλια προεκλογική περίοδο και θα σφυρίζουν γύρω μας προδότες/υπάλληλοι/νενέκοι/πατριώτες/δοσίλογοι και λοιπές εκκωφαντικές σταθερές εκστρατείες υπέρ (βουλευτικών) βωμών κι εστιών (κρατικής χρηματοδότησης)...
Αντέχουμε την Αλήθεια;
Πως τα κάναμε ρόιδο τόσες δεκαετίες,πως εμείς διαλύσαμε τη χώρα,πως είμαστε ανίκανοι να διαχειριστούμε τις απαιτήσεις λειτουργίας ενός σύγχρονου κράτους,πως αερολογούμε προγραμμάτων με δανεικά κεφάλαια,πως εμείς δίνουμε τα κλειδιά τής υποταγής μας σ' εξωθεσμικούς - που είναι και σύμμαχοί μας ειρήσθω εν παρόδω- τα όργανα της Ευρώπης ήταν ιδεατά όταν μοίραζαν μεσογειακά προγράμματα και κονδύλια κι αποζημιώσεις κι έρεε το εύκολο χρήμα και τώρα ανεπιθύμητοι που αναγγέλουν ουσιαστικό έλεγχο κι επισήμως κυρρήσουν την Εθνική Χρεωκοπία μας-
αντέχουμε;...αλλιώς...
...Αλλιώς ας δοκιμάσουμε να επιβιώσουμε τού ολικού Ναυαγίου εκτός Ευρώπης,ας επιλέξουμε την Αλέκα/Αλέκο/Αλέξη,να κοινωνικοποιήσουν το σκατό που θα βαφτίσουν παξιμάδι,να δίνει ο Περισσός φάρμακα στους άφραγκους συνταξιούχους ως σοσιαλιστική Μέκκα/Κομούνα Απόρων κι Ασθενούντων,να μοιράζει η Κουμουνδούρου συσίτια σε πεινασμένους αστούς την ώρα που θα έχουν καταλάβει εργάτες τα εργοστάσια της πλουτοκρατίας για ν' αρχίσει κάποια στιγμή ο Λαός να παράγει με κόπο,ιδρώτα και χαμόγελο σοσιαλιστικής αναγέννησης το παντεσπάνι του...
...Αλλιώς ας χαλαρώσουμε ν' απολαύσουμε τις πόλεις μας να καίγονται,ν' αδειάζουν,να ερημώνουν,πίσω όλοι στα χωριά μας,άνεργοι,πένητες κι αδέξιοι χειρονάκτες πρωτοκόλλου και σφραγίδων - αλλά Υπερήφανοι που είπαμε το μεγάλο 'ΟΧΙ στους Ξενόδουλους με το παλιοΕυρώ - μιας πεντάρας νιάτα ξανά σ' ασπρόμαυρο φιλμάκι δεκαετίας '50,μετανάστες ξανά αν και όπου μάς δεχτούν,αθλιότητα κι ανισότητα κι οι πλούσιοι φευγάτοι με τα φράγκα λαμογιάς μεταπολίτευσης κι οι αγορές και το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα ερμητικά κλειστό για μας τους αφελείς...
...που βέεεεβαια θα έχουμε την αμέεεεεριστη συμπαράσταση των συντρόφων απ' τη Βολιβία/Χιλή/Βραζιλία/Νικαράγουα/Κούβα/Ζιμπάμπουε - κι αν μας λυπηθεί κι η Κίνα θα μας αφήσει ν' ανακαινίσουμε το Σινικό τείχος,έλληνες εργάτες στο φρεσκάρισμα πέτρα πέτρα τον κα'υ'μό τους θα μετράνε τα σκαλιά κι αντί για Καζαντζίδη e-mail και δάκρυ με skyb κάμερα on line.
Αντέχουμε την Αλήθεια;...αλήθεια...ποιος ορκίζεται πως όσα διαβάζει,ακούει ή βλέπει εδώ κι ένα χρόνο τώρα δεν φιλτράρονται,δεν πατρονάρονται ή δεν πασσάρονται με σχέδιο,σκοπό και στόχο να προετοιμαστεί η επόμενη μέρα - που δεν θα έχει καμιά οικεία καθημερινότητα,αλλιώτικα μας μεγάλωσαν και τώρα θα μάθουμε μιαν άλλη ηθική,εικόνα,ύφος και πρόγραμμα άλλων;
Και πώς μέσα σ' αυτή την απίστευτη ανατροπή συνηθειών και την αναμπουμπούλα θα γλιτώσουμε τον αδυσσώπητο Εμφύλιο στις γειτονιές της κάθε Αθήνας,με φυλές τρομαγμένων/απειλητικών/φοβισμένων/αδίστακτων - κάθε καρυδιάς καρύδι που περιπλέκει την οδό της Σωτηρίας μας - τί κάνεις όταν δεν έχεις σταγόνα νερό να μοιραστείς με διψασμένους- πώς ξαναρχίζεις να επιθυμείς την κατανόηση,να καταλαβαίνεις,να συμπονείς,να συμπαραστέκεσαι,ν' αφιερώνεσαι στα σύνολα,να επενδύεις στον άγνωστο διπλανό σου,να εμπιστεύεσαι - πώς επιστρέφεις στις βασικές αρχές αλληλεγγύης και δημοκρατίας....πώς;...
...στην άκρη τού γκρεμού κι απελπισμένος από πού να πιαστείς όταν δεν βγαίνει η φωνή να γίνει κραυγή "βοήθεια!" και ποιος θα σ' ακούσει - δεν ακούει κανείς και δεν μας πιστεύει κανείς και κανείς δεν μας νοιάζεται κι ο κύκλος των φιλελλήνων φθίνει.
Θα είναι το πιο Μεγάλο και Παράξενό μας Καλοκαίρι -και βγήκαμε κάτασπροι στον καυτό ήλιο και μακάρι τα εγκαύματα μιας χώρας να είναι απλώς από λανθασμένο δείκτη αντιηλιακού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου