Κυριακή 8 Μαΐου 2011

ΑΦΥΔΑΤΩΜΕΝΟΙ Σ' ΑΔΕΙΑΝΑ ΠΟΥΚΑΜΙΣΑ ΜΙΑ ΖΩΗ...

Για τη γοητεία τής βίας έχουν χυθεί τόνοι μελάνης και διαφορετικές προσεγγίσεις ψάχνουν την αιτία τής ροπής των ανθρώπων σ' αυτή.

Τη δικαιολογούμε ως μέσον απαλλαγής από έναν δυνάστη στον αγώνα απελευθέρωσης τής πατρίδας και μόνον έτσι - αλλά μακάρι να έμεναν εκεί τα ανεκτά της όρια..
...στην προσπάθειά τους να τη δικαιολογούν με κάθε αντίθεση όσοι τη χρησιμοποιούν ως "άλλοθι",έχουν χωρέσει τα πάντα - από το ταξικό μίσος ώς το αλκοόλ κι απ' την επιθετικότητα στο σπίτι ώς την κρατική αυθαιρεσία -
βία,απ' την Κερατέα ώς το Ολυμπιακό Στάδιο - κι απ' τον τελειωμένο γάμο ώς μια συμπλοκή στο δρόμο για μια θέση παρκαρίσματος...
...και μέχρι κι έκφραση "λεκτικής" βίας υπάρχει,για να μη μένει παραπονούμενη ούτε η ακραία έκφανση και της σκέψης - εδώ κι αν χωρούν πρόσωπα και συμπεριφορές...απ' την τσιρίδα τού Άδωνη ώς τον βόμβο τής Κανέλη κι απ' την αλαλάζουσα ρεπόρτερ τού Star στην,ως είθισται, αντεθνική επίθεση των Γιουροβιζιονφάνς μέχρι τον διάπυρο θρησκευτικό φανατισμό του 'Ανθιμου -

όλα είναι βίαια πια - οι αιώνες της Ευγένειας,της Αρμονικής Συνύπαρξης,της Συζήτησης ως μέθοδοι επικοινωνίας είναι αιώνες μυθικοί - σήμερα οι καιροί είναι Γρήγοροι και Θανάσιμοι κι απαιτούν Πολεμιστές κι όχι κουφιοσυναισθηματισμούς,σεμνότητες και προσεκτικές τοποθετήσεις.
Το "μέτρο" φανερώνει αδυναμία και μαλθακότητα και ο σεβασμός τού άλλου είναι προφανέστατο ελάττωμα.

"Φάτε τους!"...το σύνθημα που δονεί τους πάντες παντού - η συντριβή του διπλανού κι η θεώρησή του ως Αντιπάλου,ο θάνατός του η ζωή μου κι ας εξομοιώνεται ο Άνθρωπος με τα Σαρκοβόρα-
ο χρόνος τού Πολιτισμού τελειώνει.

Η ένταση στις πόλεις,η αφόρητη πίεση στη δουλειά,οι αποτυχημένες κοινωνικές σχέσεις,η μοναξιά κι η απομόνωση στο σπίτι κι η αρρώστια με τους υπολογιστές/κρεβάτια ηδονοβλεψίας - φτάνουν στα όρια να σαλεύει ο νους και ν' αφρίζει το μυαλό Εναντίον - όλοι είναι Εχθροί - ο εύκολος θρόνος τής Απολυτότητας
- μία Σκέψη,μία Άρνηση,μία Κατηγορία,μία Θεώρηση -
κανένας οίκτος - ξύλινος Λόγος,Ατσαλένια αποφασιστικότητα,εν τέλει Φασισμός.

Η ταμπέλα,η ρετσινιά,θεωρία Προδοσίας,συντηριτικότητα των κραυγών,μονολιθικότητα των "εσαεί" δεδομένων,η μανία καταδιώξεως και η ζήλεια της μειονεξίας.
Αρρώστια,ψυχοπαθολογία κυνηγημένου,απομονωτισμός περιχαράκωσης σ' "ένδοξα παρελθόντα" κεκτημένων,θέσφατων κι ανδραγαθημάτων,τ' αγωνιστικά "ήθη κι έθιμα" - μονόχνωτα,βέβαια στη μεγαλομανία ασημαντότητας μεγεθών.
Το πιο τρομαχτικό και το πιο βίαιο σημάδι στην εμφάνιση,την παρουσία και την αυξανόμενη ένταση στη φωνή είναι η παντελής έλειψη συναισθήματος και η ολοσχερής απουσία τής Α μ φ ι β ο λ ί α ς ,λέξης άγνωστης κι απαγορευμένης στην αχαλίνωτη μαγκιά κι Αλαζονία - καμιά επιφύλλαξη λάθους,η ορμή ως επίδειξη νεανικότητας - ασχημίζει η φωνή το κορμί και πετρώνει κι αφυδατώνεται ανθρώπινης υπόστασης.

Δεν είναι σκόρπιες γενικότητες όσα γράφω - αφορμή και μιλώ,αφηρημένα πλέον ακούγοντας,ισοπεδωτικά τσιτάτα,συνήθεις αφορισμούς και μισαλόδοξες κοινοτυπίες μικρότητας και κομπλεξισμού (τα επαναλαμβανόμενα βιτριολικά συστατικά Μίσους) απ' τον Αρχηγό των Ατάκτων Συνασπιστών Αλέξη Τσίπρα - και,δυστυχώς,όχι μόνο ως άτομο -
αλλά όλη τη Γενιά Επαγγελματιών Γενικώς Απεργούντων με την Εγγύηση Δημοσίου -
για την εφιαλτική αλοίωση και την ολοσχερή δυσφήμιση της έννοιας "Αριστερά" στη σκληροπυρηνική ωμότητα Ανατροπής που κυνικά παραδίδεται διαβρωτικά στη Βία,σε βουλευτοπαιδαγωγικά τσαλαβουτήματα Μηδενισμού κι αποθέωσης τού βολικού Μπάχαλου των Βολεμένων,στην αρτηριοσκλήρυνση τής πιο γερασμένης άνοιας ιδεών τους -καμένες και παλαιολιθικές αναπολήσεις κι άρμεγμα στη Ιερή Αγελάδα των Αγώνων.

Σχεδόν τους λυπάμαι - και δεκάρα δεν δίνω πια για τη ραφιναρισμένη θεατρικότητα των ψευδοαγωνιών τους για το πόπολο  -άξια κακέκτυπα σκοτεινού σταλινισμού - οικοδόμοι Τειχών στην εποχή των ανοιχτών οριζόντων -
βαθειά τους περιφρονώ.


Υ.Γ.-
Στη μνήμη τού Θανάση Βέγγου και στην ασθμαίνουσα Πλειοψηφία - των Συνειδητών Απόντων με τις Πολύβουες Σιωπές τους
- στους  Α ν έ ν τ α χ τ ο υ ς  Ο ν ε ι ρ ο π ό λ ο υ ς .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου