ΚΑΥΣΩΝΑΣ -ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΤΕΞΕΙ!

Η Κυβέρνηση των Αδιαπραγμάτευτων φυλλοροεί με ακατάπαυστους ρυθμούς
 - στοχεύει το βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες,τής πιο σύντομης θητείας στον κόσμο...

Το θέμα δεν είναι τί ισχυρίζεται ο παραιτημένος υπουργός Εργασίας,το ερώτημα είναι γιατί τον διάλεξε ο Αλάνθαστος Αυτο - α - δύναμος Αντώνης
 - ο κύριος Νικολόπουλος,ένας τοπικός Μαυρογιαλούρος,με την αύρα του πασίγνωστη χρόνια,λα'ι'κίστικη,οπισθοδρομική παλαιοκομματίλα,ένας κακόβουλος κράχτης,φωνακλάς,βουλευτιλίκι ως επάγγελμα επιβράβευσης επίπεδο "καταγγέλω-συκοφαντώ-τραμπουκίζω",το θολό πρόσωπο μιας σχολής ανίδεων μπλαμπλάδων τού καφενείου,μια μετριότητα...

-επιλέχθηκε για την..."Εθνική Ελλάδος" που θα έδινε τη μεγάλη μάχη τής επιβίωσης του έθνους και μάλιστα σ'ένα απ'τα κρισιμότερα πόστα δουλειάς και προβλημάτων,οι πολλά βαρείς συγκυβερνώντες ΒενιζελοΚουβέληδες δεν είχαν αντίρρηση και τώρα ας τον λουστούν μαζί με τον Αόμματο τής Αποφασιστικότητας τού Τίποτα...

Και τα θέματα Εργασίας,το πογκρόμ επί των μισθών και των εισοδημάτων τής πραγματικής ζωής των ταλαιπωρημένων τού Ιδιωτικού ΖουγκλοΚολοσσαίου αφημένα στις αδιαφανείς διαδικασίες συμφωνιών κορυφής των πανικοβλημένων διαχειριστών τής κατάρρευσης,χωρίς στόχους,κόκκινες γραμμές,σταθερές,επιδιώξεις -

όλα για το Δημόσιο Τρόπαιο τού τέλματος,μην πειραχτούν οι δομές τού Κράτους και τούς παρασύρει μαζί του,τόσο προβλέψιμοι,ανίκανοι.άφαντοι στα πραγματικά προβλήματα και ψεύτες λογοπλάνοι,δυο εκλογικές αναμετρήσεις μάς φλόμωσαν στα έτοιμα Συμβόλαια Σωτηρίας,συμφωνηθέντων αλλαγών,δεδομένων βελτιώσεων,στοχοπροσηλώσεων στα αδιαπραγμάτευτα των "δεν πάει άλλο"...

...για μια χούφτα ψηφαλάκια και τώρα μούγγα στα δύσκολα,τώρα "πρώτα δείχνουμε καλά παιδιά και μετά ζητάμε",τώρα τακτική "σκύβω λίγο ακόμα να τούς αποκοιμίσω"
...κάθιδροι στον όγκο των δικών τους σκουπιδιών που καίγονται,μυρίζουν και μάς πνίγουν.

Τα Φωτοπουλάκια ετοιμάζουν Απεργίες για να Προστατέψουν τα Κεκτημένα τους Τσιφλίκια,οι Βουλευτές προασπίζονται το Δικαίωμά τους στις Lexus και εξαπολύουν μύδρους κατά της αμφισβήτησης τής κοινοβουλευτικής τους Εξουσίας που την ταυτίζουν με τη Δημοκρατία,η Εφορία ξεζουμίζει τα τελευταία αποθεματικά των φυλαγμένων στα στρώματα καταθέσεων της παραζαλισμένης τρίτης ηλικιακής στήριξης διά βίου ψήφισης των "βασανιστών" της...

- κι η ζέστη βάρεσε αλύπητα τις τελευταίες αντοχές μας,μια γενικευμένη παράκρουση κι όλα να θυμίζουν τις τελευταίες μας επιθυμίες πριν το σίγουρο τής διάλυσης,αναθεματισμοί στη βαρβαρότητα τού θερινού κλιμακίου τού τρο'ι'ικανικού μας σωφρονισμού και αναμονή τρόμου,καταδικασμένοι να μην ξέρουμε τί μάς ξημερώνει...

...γιατί ακριβώς κάναμε Εκλογές αδέρφια;
νιώθετε να έχει αλλάξει κάτι;

...τα ίδια λόγια,τα ίδια πρόσωπα,οι ίδιοι ρόλοι,τα γνωστά στρατόπεδα,το κρυφό μίσος,η διάσπαρτη διχόνοια,η πλειοψηφία καμένων και συνομωσιολόγων,η βίαιη προσαρμογή,η φασιστική υπεροχή,η ανελέητη κυνικότητα των γραφειοκρατών αφεντικών στα διευθυντήρια των οικονομοτραπεζιτών εξουσιών μας
-κι όλα τα υπομένουμε στη χαντακωμένη πραγματικότητα των λογαριασμών που ανεβαίνουν βουνό απλήρωτο ρόγχος και βραχνάς μας.

-και μια καλοκαιρινή Σιωπή,η παραλία αίσθημα γαλήνης πριν την καταιγίδα κι ως ξέπλυμα κι αναβολή εκτελέσεως για την Τελική Αναμέτρηση μετά τα Μπάνια τού Λαού,τού τελευταίου Θεσμού που αντέχει,ελέω κλίματος,κατακόκκινων θερμοπληξιών κι αναγκαιότητας να κλέψουμε τη μόνη ανάσα που απέμεινε Μνήμη κι Αέρας μας...

η θάλασσα διαφυγή και ψευδαίσθηση - για λίγο κι επιστρέφουμε έτοιμοι για το τελευταίο σάλτο...

Αποχαιρετούν την Αλεξάνδρεια κι απαγγέλουν ποιητές
 - οι υπαίτιοι τής πιο βάρβαρης ανηθικότητας εμφανίζονται ευαίσθητοι στα ίδια και τα ίδια λόγια κι ανελέητοι στα δυσώδη έργα,καταδικάζοντάς μας σε Διαρκή Απελπισία Καύσωνα χωρίς ελπίδα Δροσιάς και με μολυσμένο Αέρα αδιατάρραχτης θεσμικής απραξίας
 -δεν ξέρουν τί κάνουν,δεν μπορούν να διοικήσουν,να φτιάξουν Κράτος δικαίου,νομιμότητας,πρόνοιας,επίλυσης των προβλημάτων μιας κοινωνίας σύγχρονων δομών,να επιβλέψουν σχέδιο συνθηκών επιβίωσης διαφορετικών στρωμάτων,τη συνοχή και τη συνύπαρξη των ανθρώπων που θα ζουν με Αξιοπρέπεια.

-δεν έχουν Ιδέα,άγονται και φέρονται στο άγχος των διεθνών αναπροσαρμογών και τής επαρχιώτικης ολικής πολιτικής τους ανεπάρκειας.

Μια βουτιά (δεν) μάς σώζει.