Πριν 8 χρόνια τέτοια ώρα δεν έγραφα κειμενάκι - οδηγούσα απ'την Ηλιούπολη στην Ομόνοια,κόρναρα,τραγουδούσα,το κορίτσι μου ούρλιαζε και δυο περπατητές είχαν ήδη ανέβει στο καπό μ'ελληνική σημαία (ο ένας ήτο μαυρούλης κι ο άλλος Αιγύπτιος νομίζω),είχαμε κερδίσει το EURO στην Πορτογαλία,ευτυχείς και ξαναμένοι,ντελίριο στην πιο μεγάλη νύχτα τής Εθνικής μας ανάτασης,στο κοινό τραγούδι,στη μαζική συμμετοχή,στην πραγματική Νίκη...
...σήμερα στην πλατεία που βλέπαμε το ματσάκι λιγοστοί,στο ημίχρονο φύγανε κι αυτοί,η κοπέλα στο καφέ απ'το 80ό λεπτό μάζευε καρέκλες,η παιδική χαρά δίπλα έρημη κι αυτή,φύσαγε δροσερό αεράκι και πίναμε μπίρες χαραμίζοντας μνήμες αλλοτινών καιρών στο παράξενο καλοκαίρι του 2012...
..,
-δεν θέλω να μιλάω πια,δεν έχω τίποτ'άλλο να πω για το τέλος μιας ζωής που ξέρουμε έφτασε
-κι είναι καλοκαίρι πάλι και το καλοκαίρι,αυτό δεν μπόρεσε ποτέ να καταλάβει η κάθε τρόικα μοίρα των ξένων,όλα καίγονται,ακόμα κι η κατάθλιψή μας,ακόμα κι η απελπισία μας,ακόμα κι η αγανάκτησή μας...
-όλα λιώνουν,βουτάνε στα γαλάζια τής καθάριας επιστροφής στο αρχέγονο συντριπτικό τραγούδι των κυμάτων και γίνονται μαγικά ξανά,η συλλογική μνήμη τής βουτιάς κι όποιος έρθει να το παίξει πως θα κερδίσει νευρωτική ρακέτα και μπαλάκι στα μούτρα μας,απλώς δεν θα τον ακούσουμε κι ούτε σημασία θα τού δώσουμε,είναι Ιούλιος και θάρθει και Αύγουστος και θα κλείσει η τηλεόραση,θα τα λένε μόνοι τους οι πρετεντέρηδες,θα ιδρώνουν άκλαυτα τα κοστούμια κι οι γραβάτες,οι διαπραγματευτές θα ξημερώνονται αδίκως στα κλιματισμένα υπουργεία της πλατείας Συντάγματος,τα ραπόρτα απ'τις βροχερές Βρυξέλες και την αγάμητη Βόννη θα συνεχίσουν απαιτητικά,μοχθηρά,σκασίλα μας μεγάλη και το κρίσιμο ερώτημα πάντα θα είναι Καμπίνα ή Κατάστρωμα
-στην αληθινή ζωή θα τερματίζουμε αποτυχημένοι,αυθάδεις,βαρετοί και τεμπέλικα αμέριμνοι των στόχων μας
- αλλά κανείς των Μεγάλων Ελεγκτών και των Διευθυντηρίων τής Επιτροπείας των Εκλεκτών Παντογνωστών δε θα μυρίσει την αλμύρα εκεί που σκάει το κύμα,δεν θα πιει παγωμένη FIX στην αμμουδιά,δεν θα ρίξει λεμόνι στα καλαμαράκια,δεν θα γευτεί φιλί στο μακροβούτι,δε θα κόψει φέτα καρπούζι στο λιοπύρι και δε θα τα'ί'σει ψίχα ψωμί στα γλαρόπουλα κατάστρωμα άγονη γραμμή,δέκα ώρες σλήπινγκ μπαγκ κι αντηλιακό νούμρο 30 μαύρο γυαλί φοράω και καίγομαι...
...Δεν μας ενδιαφέρουν άλλο οι δείκτες των χρηματιστών,οι θεσιθήρες των κομματόσκυλων,οι φλιπαρισμένοι των εξουσιών,οι άρρωστοι των παρασκηνιακών αναλγησιών,οι εκμεταλλευτές των συμφορών μας,οι ντοπαρισμένοι των ισολογισμών,οι κρετίνοι των αλαζονιών,οι παρανο'ι'κοί των συσχετισμών,οι τιμωροί των λαών κι οι προστάτες των μυθοπλασιών
-τούς βουτάμε όλους να τούς πνίξουμε ψευδαισθήσεων,σαράντα υπό σκιάν και καυτό βήμα με πάθος κι ένταση αγκαλιά στην πιο όμορφη θάλασσα,αυτή που δεν έχουμε ακόμα βουτήξει,χαμένοι,φτωχοί,κατεστραμένοι,γυμνοί,ερωτευμένοι,απόκληροι,τελειωμένοι.
-οι βρεγμένοι τη βροχή δεν τη θυμούνται,Κυκλάδες,Ιόνιο,Σποράδες,rooms to let,σφηνάκια,κερνάω εγώ ο μπατίρης των λαών,ο κορόιδος των καθωσπρεπιστών,ο ήλιος ο ηλιάτορας των ποιητών,τραγούδι,κορμιά μαζί και γκάζια παραλία ώς το φεγγαροχτυπημένο φως Πανσέληνος ο έρωτας,λαμπυρίζει ακρογιάλι μπάνιο ώς το ξημέρωμα άχρονο φιλμ αντοχής κι ελπίδας.
Ο Σαμαράς έβγαλε τον επίδεσμο απ'το μάτι
...έλα!
- εμείς βουλώσαμε και τ'αυτιά,στείλαμε την ενημέρωση σανατόριο,να μεγαλώσουν οι πληγές,να γιγαντώσουν τα τελεσίγραφα,να πιέσουν οι αγορές,να χρεωκοπήσουμε 15αύγουστο,να μάς κόψουν ανίκανους προγραμάτων,ανειδείκευτους εργάτες αδαείς εν μέσω επίθεσης μελισσών τσιμπημάτων,πρησμένοι,τέζα και ξάπλα αλλεργικό σοκ συμβατικοτήτων, εμείς τζιτζίκια θρο'ί'σματα μελωδοί και σεριανίσματα μες τις γρίλιες μεσημέρι,απόντες στις κρίσιμες συνόδους κορυφής απόκληροι,αδαείς,παραιτημένοι
-ραντεβού το Σεπτέμβρη να καταλάβουμε,να τούς ακούσουμε τους Αφεντικούς τού Μέλλοντός μας Χειμώνα,να μαντέψουμε τα κακά τής τύχης μας,να συνετιστούμε,να συντονιστούμε των υποχρεώσεων,των δεσμεύσεων και των υπογραφών μας...
- αν ένα Καλοκαίρι είχαμε πάντοτε Ανάγκη,φέτος είναι σχεδόν όλη η Ζωή μας!
...σήμερα στην πλατεία που βλέπαμε το ματσάκι λιγοστοί,στο ημίχρονο φύγανε κι αυτοί,η κοπέλα στο καφέ απ'το 80ό λεπτό μάζευε καρέκλες,η παιδική χαρά δίπλα έρημη κι αυτή,φύσαγε δροσερό αεράκι και πίναμε μπίρες χαραμίζοντας μνήμες αλλοτινών καιρών στο παράξενο καλοκαίρι του 2012...
..,
-δεν θέλω να μιλάω πια,δεν έχω τίποτ'άλλο να πω για το τέλος μιας ζωής που ξέρουμε έφτασε
-κι είναι καλοκαίρι πάλι και το καλοκαίρι,αυτό δεν μπόρεσε ποτέ να καταλάβει η κάθε τρόικα μοίρα των ξένων,όλα καίγονται,ακόμα κι η κατάθλιψή μας,ακόμα κι η απελπισία μας,ακόμα κι η αγανάκτησή μας...
-όλα λιώνουν,βουτάνε στα γαλάζια τής καθάριας επιστροφής στο αρχέγονο συντριπτικό τραγούδι των κυμάτων και γίνονται μαγικά ξανά,η συλλογική μνήμη τής βουτιάς κι όποιος έρθει να το παίξει πως θα κερδίσει νευρωτική ρακέτα και μπαλάκι στα μούτρα μας,απλώς δεν θα τον ακούσουμε κι ούτε σημασία θα τού δώσουμε,είναι Ιούλιος και θάρθει και Αύγουστος και θα κλείσει η τηλεόραση,θα τα λένε μόνοι τους οι πρετεντέρηδες,θα ιδρώνουν άκλαυτα τα κοστούμια κι οι γραβάτες,οι διαπραγματευτές θα ξημερώνονται αδίκως στα κλιματισμένα υπουργεία της πλατείας Συντάγματος,τα ραπόρτα απ'τις βροχερές Βρυξέλες και την αγάμητη Βόννη θα συνεχίσουν απαιτητικά,μοχθηρά,σκασίλα μας μεγάλη και το κρίσιμο ερώτημα πάντα θα είναι Καμπίνα ή Κατάστρωμα
-στην αληθινή ζωή θα τερματίζουμε αποτυχημένοι,αυθάδεις,βαρετοί και τεμπέλικα αμέριμνοι των στόχων μας
- αλλά κανείς των Μεγάλων Ελεγκτών και των Διευθυντηρίων τής Επιτροπείας των Εκλεκτών Παντογνωστών δε θα μυρίσει την αλμύρα εκεί που σκάει το κύμα,δεν θα πιει παγωμένη FIX στην αμμουδιά,δεν θα ρίξει λεμόνι στα καλαμαράκια,δεν θα γευτεί φιλί στο μακροβούτι,δε θα κόψει φέτα καρπούζι στο λιοπύρι και δε θα τα'ί'σει ψίχα ψωμί στα γλαρόπουλα κατάστρωμα άγονη γραμμή,δέκα ώρες σλήπινγκ μπαγκ κι αντηλιακό νούμρο 30 μαύρο γυαλί φοράω και καίγομαι...
...Δεν μας ενδιαφέρουν άλλο οι δείκτες των χρηματιστών,οι θεσιθήρες των κομματόσκυλων,οι φλιπαρισμένοι των εξουσιών,οι άρρωστοι των παρασκηνιακών αναλγησιών,οι εκμεταλλευτές των συμφορών μας,οι ντοπαρισμένοι των ισολογισμών,οι κρετίνοι των αλαζονιών,οι παρανο'ι'κοί των συσχετισμών,οι τιμωροί των λαών κι οι προστάτες των μυθοπλασιών
-τούς βουτάμε όλους να τούς πνίξουμε ψευδαισθήσεων,σαράντα υπό σκιάν και καυτό βήμα με πάθος κι ένταση αγκαλιά στην πιο όμορφη θάλασσα,αυτή που δεν έχουμε ακόμα βουτήξει,χαμένοι,φτωχοί,κατεστραμένοι,γυμνοί,ερωτευμένοι,απόκληροι,τελειωμένοι.
-οι βρεγμένοι τη βροχή δεν τη θυμούνται,Κυκλάδες,Ιόνιο,Σποράδες,rooms to let,σφηνάκια,κερνάω εγώ ο μπατίρης των λαών,ο κορόιδος των καθωσπρεπιστών,ο ήλιος ο ηλιάτορας των ποιητών,τραγούδι,κορμιά μαζί και γκάζια παραλία ώς το φεγγαροχτυπημένο φως Πανσέληνος ο έρωτας,λαμπυρίζει ακρογιάλι μπάνιο ώς το ξημέρωμα άχρονο φιλμ αντοχής κι ελπίδας.
Ο Σαμαράς έβγαλε τον επίδεσμο απ'το μάτι
...έλα!
- εμείς βουλώσαμε και τ'αυτιά,στείλαμε την ενημέρωση σανατόριο,να μεγαλώσουν οι πληγές,να γιγαντώσουν τα τελεσίγραφα,να πιέσουν οι αγορές,να χρεωκοπήσουμε 15αύγουστο,να μάς κόψουν ανίκανους προγραμάτων,ανειδείκευτους εργάτες αδαείς εν μέσω επίθεσης μελισσών τσιμπημάτων,πρησμένοι,τέζα και ξάπλα αλλεργικό σοκ συμβατικοτήτων, εμείς τζιτζίκια θρο'ί'σματα μελωδοί και σεριανίσματα μες τις γρίλιες μεσημέρι,απόντες στις κρίσιμες συνόδους κορυφής απόκληροι,αδαείς,παραιτημένοι
-ραντεβού το Σεπτέμβρη να καταλάβουμε,να τούς ακούσουμε τους Αφεντικούς τού Μέλλοντός μας Χειμώνα,να μαντέψουμε τα κακά τής τύχης μας,να συνετιστούμε,να συντονιστούμε των υποχρεώσεων,των δεσμεύσεων και των υπογραφών μας...
- αν ένα Καλοκαίρι είχαμε πάντοτε Ανάγκη,φέτος είναι σχεδόν όλη η Ζωή μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου