ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. ΣΤΟΠ.

Θα μπορούσε να είναι κουίζ απελπισίας - ποιος είπε την παρακάτω φράση;
"είμαστε στρατός που δεν νικιέται και δεν δεχόμαστε απειλές από καμιά εισαγγελία!"
...οι ταρίφες; οι αγανακτισμένοι στις πλατείες; οι κουκουλοφόροι μπαχαλάκηδες; οι χρυσαυγίτες στον 'Αγιο Παντελεήμονα; οι κάτοικοι Κερατέας; οι οδηγοί μετρό/λεωφορείων; οι συμπαραστάτες στην Υπατία; οι φορτηγατζήδες; οι τρακτεραγρότες; οι γιατροί τού ΙΚΑ; οι Φωτόπουλοι της ΔΕΗ; οι βενζινοπώλες; οι φαρμακοποιοί; οι λιμενεργάτες;...

...τί σημασία έχει πια; όποιος μπορεί να εκβιάσει ποντάροντας στην απόγνωση της ευρύτερης πλειοψηφίας αδυνάμων πολιτών και όσοι νιώθουν Γίγαντες στο παιχνιδάκι εξουσίας με πρόσχημα την οργή,όλοι βοηθούν να βάλουμε τα χεράκια μας,να βγάλουμε τα ματάκια μας,να διαλύσουμε κάθε εικόνα κοινωνικής συνοχής μην και χαθούν τα περιβόητα Κεκτημένα
-προνόμια μιας εποχής ευδαιμονίας της δανεικής πατρίδας,άνομο και βρώμικο χρήμα λαμογιά,χωμένοι στη διαφθορά μ' ελαφρυντικό πολιτικο'ι'δεολογικές απομονώσεις μετεμφυλιακής σύρραξης και τη δεδομένη κυριαρχία επί των κάποτε ανήμπορων να κατέχουν μερίδιο στο μοίρασμα της τράπουλας,διαπλεκόμενοι χρόνια με τους πολιτικάντηδες της κάθε μορφής αρπαχτής...

-η παλιά ζωή κι η συνήθεια να λαδώνεται το εντεράκι μας,να γυρίζει ο τροχός να πηδήξει κι ο φτωχός,να γίνει αστός,κληρονομική κλοπή κι αδήλωτη,άνετος φοροφυγάς με πισίνα,αυθαίρετο εξοχικό και διακοπές με κάρτα στα πεντάστερα,μοχίτο κι αστακομακαρονάδα στις Μυκόνους,αγορά καινούργιου κάμπριο κάθε δυο χρόνια,άτοκα χρόνια και χωρίς προκαταβολή...το Αμερικάνικο όνειρο σ' ελληναροβλαχιά,η εκδοχή που ερήμωσε την επαρχία σε καμένη γη κι άραξε στα καφενεία ή κατέβηκε στην πόλη,νέοι αμέριμνοι τεμπέληδες αφέθηκαν στα τσουλάκια εισαγωγής Βουλγαροορωσσίδες και φούντα στην κόκα,ξαπλωτά εισοδήματα,χρηματιστηριακές,στεγαστικά με τα λεφτά τού μπαμπά για μεζονέτες βουπουά ή χρυσαλυσιδωμένες βίλες στην παραλιακή,παράσιτα και κοκότες,ψωνισμένοι γιάπηδες,σνομπ νεόπλουτοι...

-όλοι χωθήκαν στις δουλειές τού Κράτους,παρελκόμενες επιχειρήσεις Δημοσίων κονδυλίων,οι επιχορηγούμενοι,οι γλείφτες των "δικών μας παιδιών",αργυρώνητοι φακελάκηδες,οι αέργοι επαγγελματίες που αποδίδουν μιαν απόδειξη και ξεφυτρώνουν δέκα λογαριασμούς μαύρα - τα σακουλιάσαμε τρέφοντας ένα Τέρας κι έχουμε και θράσος ν' απαιτούμε αυτό να διαιωνιστεί,η ελληνομαγκιά να γίνει φτύσιμο και μούτζα και καταγγελία όσων ζητούν έλεγχο,κάθαρση,νέους κανόνες υγειούς λειτουργίας...είναι προδότες,εχθροί μας,ξένα συμφέροντα μάς επιβουλεύουνται,βάρβαροι -όλοι οι άλλοι έχουν άδικο,σαν κακομαθημένα παιδάκια πατάμε πόδι και τσιρίζουμε όξω Μερκελίνες...

...και τελικά δεν αξίζει να προσπαθεί κανείς να μας σώσει,αυτό το βαθύ Τίποτα τής ματαιοδοξίας μας έχει ήδη ξεψυχήσει κι αρνούμαστε να μυρίσουμε τη σήψη,συνηθίσαμε το βόθρο κι ανίδεοι και χαζοί κι άχρηστοι και losers όσοι παλέψαμε με τις χίμαιρες κι όσοι δεν θέλουμε να μαζεύουμε τα ψίχουλα και τα παντεσπάνια των κλεμένων,ανήμποροι ακούμε τους βρυχυθμούς τού ξεφωνημένου Κτήνους...τα καλύτερα μυαλά μεταναστεύουν,οι άξιοι ιδιωτεύουν,οι πικραμένοι δύσκολης επιβίωσης τρομάζουμε και σιωπούμε...

'Εξω από κάθε Νόμο-αφού νόμος είναι το δίκιο τού εργάτη.
'Εξω από κάθε υποχρέωση- αφού η γενική κολακεία θέλει την πραγματική εξουσία να την ασκεί ο πάνσοφος Λαός.
'Εξω από κάθε κουλτούρα συνεργασίας και συναίνεσης -πάντα θα φταιν οι "άλλοι" και θα τους κρεμάσουμε στο Σύνταγμα.
'Εξω από κάθε προσπάθεια - "δεν χρωστώ και δεν πληρώνω"...

Πάντα φαντασιωνόμαστε πως ένας "πατερούλης" θα μας συγχωρεί,θα μας χαρτζηλικώνει,θα καλύπτει τα λάθη μας,θα μας οδηγεί στα σίγουρα,θ' αποσιωπά τις αρπαχτές μας,θα μας προστατεύει απ' τις επιπτώσεις...είμαστε ο τελευταίος σοσιαλιστικός παράδεισος επί της καπιταλιστικής Γης,αρπαχτικά με ξένα κόλυβα,φαγάνες ψωροπερήφανοι...
...κρίμα τον κόπο,τα βάσανα και τον αγώνα όσων ονειρεύτηκαν πως έχει μέλλον αυτός ο τόπος...

-αλλά η θάλασσα δεν θα έμενε πάντα καλοκαίρι κι ήρθε χειμέριος αιώνας,φούσκωσαν τα κύματα,θύελλα κι εμείς στην αμεριμνησία κατάστρωμα,κρατήσαμε απ' το μύθο τού Αισώπου το λατρευτό Τζιτζίκι κι απαξιώσαμε το χαζό Μυρμήγκι...

....κι "ο στρατός που δεν νικιέται" είναι κιόλας στη Λεωφόρο τού ένδοξού μας Βατερλό κι όταν ξημερώσει και ξυπνήσουμε πανωλεθριαμβευτές,οι επιζήσαντες θα φάμε ο ένας τον άλλο.

-αυτό λοιπόν αξίζαμε;